2021.01.11 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0114-KDIP4-1.4012.597.2020.2.APR

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-1.4012.597.2020.2.APR
z 11 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 listopada 2020 r. (data wpływu 12 listopada 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 grudnia 2020 r., data nadania 14 grudnia 2020 r. (data wpływu 16 grudnia 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 4 grudnia 2020 r. nr 0114-KDIP4-1.4012.597.2020.1.APR (doręczone w dniu 7 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym stanowiącej majątek prywatny - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym stanowiącej majątek prywatny.

Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 grudnia 2020 r., data nadania 14 grudnia 2020 r. (data wpływu 16 grudnia 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 4 grudnia 2020 r. nr 0114-KDIP4-1.4012.597.2020.1.APR.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni zamierza sprzedać Nieruchomość stanowiącą budynek mieszkalny jednorodzinny o powierzchni użytkowej 187,99 metrów kwadratowych, którą nabyła w roku 2005. Nieruchomość była i jest nieruchomością mieszkalną i była przez Sprzedającą używana jako taka. Nie stanowiła ona nigdy części przedsiębiorstwa a Sprzedająca nie jest płatnikiem VAT w związku z faktem posiadania Nieruchomości, jest jednak czynnym podatnikiem VAT w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. W budynku tym Wnioskodawczyni nie prowadziła nigdy działalności gospodarczej, ale udostępniała jego adres na potrzeby rejestracyjne podmiotom prawnym - w tym głównie własnym spółkom. Od momentu zakupu Nieruchomości właścicielka nie poniosła nakładów przekraczających 30% wartości początkowej.

Należy wspomnieć, że nieruchomość jest posadowiona na gruncie do którego Wnioskodawczyni posiadała prawo wieczystego użytkowania. Z dniem 1 stycznia 2019 r. nastąpiło z mocy prawa przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości, lecz w związku z wątpliwościami Prezydenta Miasta (…) w kwestiach wykorzystania nieruchomości i jego funkcji odmówiono wydania zaświadczenia o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntu w własność.

Z treści Umowy Przedwstępnej wynika, że zarówno Sprzedająca - Wnioskodawczyni, która jest czynnym podatnikiem VAT, jak i Kupujący są zainteresowani opodatkowaniem podatkiem VAT sprzedaży Nieruchomości.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że zakres prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności jest to:

pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania z ukierunkowaniem na realizację projektów budowalnych obejmujące przedsięwzięcia finansowe, techniczne i rzeczowe,

pośrednictwo w zakresie obrotu nieruchomościami oraz zarządzanie nieruchomościami własnymi i powierzonymi.

Wnioskodawczyni udostępniła adres budynku spółkom powiązanym z Wnioskodawczynią: (…) (nazwisko Wnioskodawczyni przed rozwodem), (…) Sp. z o.o., (…) Sp. z o.o., (…) 2 Sp. z o.o., (…) Sp. z o.o., (…) Sp. z o.o., (…) Sp. z o.o., (…) Sp. z o.o.

W czasie gdy Nieruchomość tą Wnioskodawczyni zamieszkiwała, a konkretnie pomiędzy 2007 a 2009 rokiem, dostosowując się do formalnego wymogu wskazania adresu siedziby firmy i dostarczenia umowy najmu do Urzędu Skarbowego, Wnioskodawczyni wyznaczyła 2 małe pokoje w Budynku (mniej niż 10% powierzchni całkowitej Budynku) na parterze, jako pomieszczenia w których znajduje się siedziba firm Wnioskodawczyni (co wyraźnie wynika z podpisanych umów najmu).

W nawiązaniu do powyższego Wnioskodawczyni informuje, że adres budynku był udostępniany odpłatnie na podstawie umów najmu.

Nieruchomość poza spółkami Wnioskodawczyni była również wynajęta dla (…) Sp. z o.o. Sp. k. Przy czym należy wskazać, że tytuł prawny dotyczył jedynie dwóch pokoi w Nieruchomości (około 10% powierzchni), jako że oczekując na uprawomocnienie się decyzji o pozwoleniu na budowę Wnioskodawczyni wynajmowała (…) Sp. z o.o. Sp. k. niewielką część celem pokrycia rachunków. Spółka ta utraciła tytuł prawny do Nieruchomości w dniu 31 stycznia 2018 r., co wynika z oświadczenia o wypowiedzeniu umowy najmu.

Wnioskodawczyni nie prowadziła działań marketingowych wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia w celu sprzedaży Nieruchomości.

Na Kupującym i Sprzedającym nie ciążą żadne szczególne prawa i obowiązki wynikające z postanowień umowy przedwstępnej poza tymi, które określają, że Kupujący wyraża chęć nabycia nieruchomość, a Sprzedający zamierza jako jej właściciel ją sprzedać.

Wnioskodawczyni w ramach umowy przedwstępnej nie udzieliła jakichkolwiek pełnomocnictw (upoważnień, zgód) dla nabywcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (pytanie nr 1 sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku):

Czy w przypadku sprzedaży zabudowanego gruntu z prawem wieczystego użytkowania gruntu przedmiotem opodatkowania jest Nieruchomość (Budynek) czy prawo wieczystego użytkowania gruntu oraz budynek oddzielnie?
Jeżeli stanowisko Wnioskodawczyni na pytanie 1 jest prawidłowe to:
Czy dostawa Nieruchomości będzie zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT?
Czy dostawa Nieruchomości będzie zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy o VAT?
Jeżeli odpowiedź na pytanie 2 i 3 jest twierdząca, to czy Wnioskodawczyni wraz z Kupującym będą uprawnieni do skorzystania z opcji opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży Nieruchomości, zgodnie z art. 43 ust. 10 i 11 Ustawy o VAT (przy dochowaniu wszelkich wymogów formalnych, o których mowa w tych przepisach)?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przypadku sprzedaży zabudowanego gruntu z prawem wieczystego użytkowania gruntu przedmiotem opodatkowania podatkiem VAT jest Nieruchomość. Zatem sprzedaż Nieruchomości, na której posadowiony jest budynek mieszkalny winna być zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT. Z uwagi na powyższe Spółka oraz Sprzedający będą uprawnieni do zrezygnowania ze zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 43 ust. 10 Ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawczyni:

W świetle przepisów ustawy o VAT, zarówno oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste, jak i zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntów uznane jest za dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 29a ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jak stanowi art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Przepisu art. 29a ust. 8 nie stosuje się do czynności oddania w użytkowanie wieczyste gruntu, dokonywanego z równoczesną dostawą budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli (art. 29a ust. 9 ustawy).

Podatnicy dokonujący zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntów, na których posadowione zostały budynki czy budowle, mogą mieć wątpliwości co do właściwej stawki VAT jaką powinno się zastosować przy tego rodzaju transakcji.

Na temat zasad opodatkowania zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z posadowionym na tym gruncie budynkiem, wypowiedział się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, w wyroku z dnia 4 lipca 2017 r., sygn. akt I SA/Gd 555/17 (orzeczenie prawomocne), w którym orzekł, iż: „Przez dostawę towarów należy rozumieć nie tylko oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste ale również zbycie tego prawa. Zatem zasadne jest rozumienie przepisu art. 29a ust. 8 ustawy o VAT w ten sposób, że grunt jako towar przyjmuje stawkę podatku obowiązującą dla budynku, bez względu na to czy sprzedaż dotyczy prawa własności tego gruntu czy też prawa użytkowania wieczystego”.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT rozumie się m.in. przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W związku z definicją zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT stanowiącą, że na gruncie omawianej ustawy towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, zbycie Nieruchomości, dokonywane w zamian za wynagrodzenie, będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu VAT jako odpłatna dostawa towarów. Powyższa konkluzja dotyczyć będzie także przeniesienia prawa użytkowania wieczystego gruntów („Użytkowanie Wieczyste”), gdyż na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy o VAT przez odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju rozumie się również zbycie prawa użytkowania wieczystego.

W świetle powyższego, transakcja zbycia Nieruchomości przedstawiona w niniejszym wniosku stanowić będzie odpłatną dostawę towarów w rozumieniu ustawy o VAT. W konsekwencji, przedmiotowa transakcja powinna, co do zasady, podlegać opodatkowaniu VAT według właściwej stawki VAT wynikającej z ustawy o VAT.

Mając powyższe przepisy na uwadze nie budzi wątpliwości, że odpłatna sprzedaż Nieruchomości będzie stanowić przedmiot opodatkowania podatkiem VAT, bowiem Nieruchomości spełniając definicję towaru przewidzianą w art. 2 pkt 6 z uwzględnieniem art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy o VAT, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. W treści ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca przewidział również zwolnienie od podatku dla dostawy budynków, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy (a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, (b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W świetle przytoczonego przepisu kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części jest ustalenie, czy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki okres upłynął od tego momentu.

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 powołanej ustawy. Stosownie do tego przepisu, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się przez to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich: a) wybudowaniu lub b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30 % wartości początkowej. Tym samym, poza oddaniem do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, obecnie trzeba rozpoznać pierwsze zasiedlenie w momencie rozpoczęcia użytkowania na potrzeby własne tych budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu lub ulepszeniu.

Należy podkreślić, iż już stanowiska organów podatkowych przyjmowały, że aby mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej (patrz interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13 sierpnia 2019 roku, 0111-KDIB3-2.4012.459.2019.3.MD).

Tym samym należy stwierdzić, że zwolnienie od podatku od towarów i usług przewidziane w ww. art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT znajdzie zastosowanie w odniesieniu do sprzedaży budynków, budowli lub ich części, jeżeli w momencie dostawy są one zasiedlone w rozumieniu art. 2 pkt 14 cyt. ustawy i okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a ich dostawą jest dłuższy niż 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwił podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że (a) w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, (b) dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z powyższych przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a jest bezzasadne.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w 2005 roku Wnioskodawczyni zakupiła na podstawie aktu notarialnego Nieruchomość, która nie była opodatkowana VAT, a w skład nieruchomości wchodzi budynek mieszkalny. Nieruchomość była i jest nieruchomością mieszkalną i była przez Sprzedającą używana jako taka. Nie stanowiła ona nigdy części przedsiębiorstwa a Sprzedająca nie jest płatnikiem VAT w związku z faktem posiadania Nieruchomości, jest jednak czynnym podatnikiem VAT w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. W budynku tym Sprzedająca nie prowadziła nigdy działalności gospodarczej, ale udostępniała jego adres na potrzeby rejestracyjne podmiotom prawnym - w tym głównie własnym spółkom. Od momentu zakupu Nieruchomości Właścicielka nie poniosła nakładów przekraczających 30% wartości początkowej.

W odniesieniu do powyższego zgodnie z definicją pierwszego zasiedlenia zawartą w art. 2 pkt 14 ustawy nie ma wątpliwości, że sprzedawana ww. nieruchomości nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia ani w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia. Dodatkowo należy podkreślić, że Wnioskodawczyni nabyła Nieruchomość i nie przysługiwało jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz Sprzedająca nie ponosiła wydatków na ulepszenie Nieruchomości w stosunku do których miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosiła takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

W konsekwencji, będzie miał zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, na podstawie którego dostawa ta będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Natomiast zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy ze zwolnienia od podatku VAT będzie korzystał również grunt, na którym są posadowione ww. budynki.

Zdaniem Wnioskodawczyni dostawa Nieruchomości, na której posadowiony jest budynek mieszkalny będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W myśl art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, istnieje możliwość rezygnacji ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ww. art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT oraz wybranie opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Oświadczenie to musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części (art. 43 ust. 11 ustawy o VAT).

Z powyższego wynika, że w sytuacji uznania sprzedaży Nieruchomości za zwolnioną z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, Wnioskodawczyni będzie miała możliwość zrezygnowania z przedmiotowego zwolnienia - przy założeniu, że zarówno Kupujący jak i Wnioskodawczyni będą zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni oraz złożą przed dniem sprzedaży stosowne oświadczenie do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla nabywcy. Oświadczenie to musi spełniać wymogi formalne, o których mowa w ww. art. 43 ust. 11 ustawy o VAT.

W przypadku złożenia oświadczenia, o którym mowa powyżej, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 12 pkt 1 ustawy do dostawy budynku zaliczonego do społecznego programu mieszkaniowego stosuje się preferencyjną stawkę podatku VAT w wysokości 8%. Przedmiotowa nieruchomość stanowi budynek mieszkalny jednorodzinny o powierzchni użytkowej poniżej 300 metrów kwadratowych, tak więc zgodnie z przepisem art. 41 ust. 12a w związku z przepisem art. 41 ust. 12b pkt 1 ustawy spełnia ona warunek objęcia społecznym programem mieszkaniowym, w związku z czym w opinii Wnioskodawczyni sprzedaż przedmiotowej nieruchomości na cele mieszkalne objęta zostanie opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług w stawce 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel w tym również:

oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste (pkt 6);

zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6 (pkt 7).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle powołanych powyżej przepisów budynki, budowle oraz grunt spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Ponadto zarówno sprzedaż prawa użytkowania wieczystego, jak również oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy i na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Należy jednak wskazać, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku, wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni zamierza sprzedać Nieruchomość stanowiącą budynek mieszkalny jednorodzinny o powierzchni użytkowej 187,99 metrów kwadratowych, którą nabyła w roku 2005. Nieruchomość była i jest nieruchomością mieszkalną i była przez Sprzedającą używana jako taka. Nie stanowiła ona nigdy części przedsiębiorstwa a Sprzedająca nie jest płatnikiem VAT w związku z faktem posiadania Nieruchomości, jest jednak czynnym podatnikiem VAT w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. W budynku tym Wnioskodawczyni nie prowadziła nigdy działalności gospodarczej, ale udostępniała jego adres na potrzeby rejestracyjne podmiotom prawnym - w tym głównie własnym spółkom. Od momentu zakupu Nieruchomości Właścicielka nie poniosła nakładów przekraczających 30% wartości początkowej.

Należy wspomnieć, że nieruchomość jest posadowiona na gruncie do którego Wnioskodawczyni posiadała prawo wieczystego użytkowania.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że zakres prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności jest to:

pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania z ukierunkowaniem na realizację projektów budowalnych obejmujące przedsięwzięcia finansowe, techniczne i rzeczowe,

pośrednictwo w zakresie obrotu nieruchomościami oraz zarządzanie nieruchomościami własnymi i powierzonymi.

Wnioskodawczyni udostępniła adres budynku spółkom powiązanym z Wnioskodawczynią: (…) (nazwisko Wnioskodawczyni przed rozwodem), (…) Sp. z o.o., (…) z o.o., (…) 2 Sp. z o.o., (…) Sp. z o.o., (…) Sp. z o.o., (…) Sp. z o.o., (…) Sp. z o.o.

W nawiązaniu do powyższego Wnioskodawczyni informuje, że adres budynku był udostępniany odpłatnie na podstawie umów najmu.

Nieruchomość poza spółkami Wnioskodawczyni była również wynajęta dla (…) Sp. z o.o. Sp. k. Przy czym należy wskazać, że tytuł prawny dotyczył jedynie dwóch pokoi w Nieruchomości (około 10% powierzchni), jako że oczekując na uprawomocnienie się decyzji o pozwoleniu na budowę wynajmowała (…) Sp. z o.o. Sp. k. niewielką część celem pokrycia rachunków. Spółka ta utraciła tytuł prawny do Nieruchomości w dniu 31 stycznia 2018 r., co wynika z oświadczenia o wypowiedzeniu umowy najmu.

Wnioskodawczyni nie prowadziła działań marketingowych wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia w celu sprzedaży Nieruchomości.

Wnioskodawczyni w ramach umowy przedwstępnej nie udzieliła jakichkolwiek pełnomocnictw (upoważnień, zgód) dla nabywcy.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym stanowiącej majątek prywatny.

Przez umowę najmu – zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 z późn. zm.) – wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc, najem jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.

W konsekwencji, najem stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności sprawy należy stwierdzić, że w przypadku sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym, Wnioskodawczyni nie będzie zbywała majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej.

Jak zostało wskazane powyżej, majątek prywatny to majątek danej osoby fizycznej, który nie jest przez nią wykorzystywany dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, a w całym okresie posiadania tego majątku osoba ta musi wykazywać zamiar wykorzystywania go w ramach majątku osobistego.

Wynajęcie przez Wnioskodawczynię przedmiotowej nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym spowodowało, że utraciła ona charakter majątku prywatnego. Wykorzystywanie przez Wnioskodawczynię w sposób ciągły dla celów zarobkowych nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym powoduje, że jest ona wykorzystywana w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, a nie wyłącznie w ramach majątku osobistego.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawczynię przedmiotowej nieruchomości będzie dostawą dokonaną w ramach prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawczyni będzie działała jako podatnik zdefiniowany w art. 15 ust. 1 ustawy. W konsekwencji dostawa nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym w całości będzie podlegać po stronie Wnioskodawczyni opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział dla niektórych czynności zwolnienie od podatku.

Jednocześnie kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu (prawa użytkowania wieczystego gruntu), na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków oraz budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu (prawa użytkowania wieczystego gruntu) stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu (prawa użytkowania wieczystego gruntu), na którym obiekt jest posadowiony.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem, dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie, według art. 2 pkt 14 ustawy rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ww. ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Stosownie do art. 43 ust. 11 cyt. ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać.

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – możliwość zrezygnowania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Powyższe przepisy wskazują, jakie muszą zostać spełnione warunki aby sprzedaż budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Z przepisów tych wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Natomiast jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, wówczas należy poddać badaniu zaistnienie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W celu ustalenia czy w odniesieniu do przedmiotowej dostawy zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy względem ww. Budynku doszło do pierwszego zasiedlenia.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy i powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie doszło do pierwszego zasiedlenia Budynku, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Jak wynika bowiem z opisu sprawy Budynek po zakupie był użytkowany przez Wnioskodawczynię. Od momentu pierwszego zasiedlenia Budynku do momentu jego sprzedaży minęły dwa lata, ponieważ zakup miał miejsce w 2005 r. Ponadto, Wnioskodawczyni nie ponosiła wydatków na ulepszenie. Zatem transakcja zbycia Budynku, będzie mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tak więc skoro dostawa ww. budynku może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to tym samym bezzasadnym stało się badanie przesłanek do zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10a i pkt 2 ustawy.

W konsekwencji dostawa prawa użytkowania wieczystego ww. Nieruchomości, na których posadowiony jest ww. Budynek przy uwzględnieniu treści art. 29a ust. 8 ustawy, również objęta będzie zwolnieniem od podatku od towarów i usług.

Podsumowując sprzedaż budynku mieszkalnego wraz z prawem użytkowania gruntu, będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w związku z art. 29a ust. 8 ustawy.

Natomiast w sytuacji, gdy Wnioskodawczyni wraz z Kupującym złożą oświadczenie, o którym mowa w ww. art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, dostawa budynku mieszkalnego wraz z prawem użytkowania gruntu będzie podlegała opodatkowaniu (nie będzie korzystała ze zwolnienia z tego podatku) wg właściwej stawki podatku VAT.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku Wnioskodawczyni. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to przede wszystkim określenia wysokości stawki podatku VAT.

Tut. Organ wskazuje jednocześnie, że kwestia ustalenia wysokości stawki podatku VAT dla dostawy towarów lub świadczenia usług od dnia 1 lipca 2020 r. może być rozstrzygnięta tylko w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej określonej w art. 42a ustawy o VAT.

Ponadto należy wskazać, że niniejsza interpretacja rozstrzyga kwestie skutków podatkowych sprzedaż budynku mieszkalnego wraz z prawem użytkowania gruntu dla Wnioskodawczyni, natomiast nie rozstrzyga dla Kupującego.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin