Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.706.2020.2.KW
z 12 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2020 r. (data wpływu 13 października 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 grudnia 2020 r. (data wpływu 23 grudnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 22 grudnia 2020 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka X Sp. z o.o. zwraca się z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów w przypadku posiadania przez Wnioskodawcę dokumentów w postaci wystawionej faktury, specyfikacji sztuk ładunku oraz zbiorczego zestawienia przesyłek pozyskanego od przewoźnika/firmy kurierskiej zawierającego numery przesyłek wraz z datami nadania i doręczenia poszczególnych przesyłek oraz nazwami i adresami odbiorców.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, zarejestrowanym dla celów VAT również dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, zajmującym się produkcją i sprzedażą wysokiej jakości produktów wspomagających mobilność osób starszych i niepełnosprawnych: balkoników i wózków inwalidzkich.

Wnioskodawca dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (WDT) na rzecz nabywców posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez dane państwo członkowskie UE, który podawany jest przez Wnioskodawcę na wystawianych fakturach VAT.

Spółka spełnia wymogi formalne wymienione w art. 42 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy o VAT, niezbędne dla zastosowania stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, ponieważ jest czynnym podatnikiem VAT-UE i sprzedaje towary kontrahentom, którzy również są czynnymi podatnikami VAT-UE, co miesiąc składa deklarację podatkową, wykazując w niej dokonanie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Transport towarów zlecany jest przewoźnikowi/firmie kurierskiej. Wnioskodawca do każdej dostawy towarów, gdzie wysyłka realizowana jest za pośrednictwem zewnętrznej firmy/przewoźnika, gromadzi następujące dokumenty:

1. fakturę, zawierającą specyfikację poszczególnych sztuk ładunku,
2. list przewozowy zawierający dane sprzedawcy, miejsce dostawy towarów (adres nabywcy na terytorium innego niż Polska kraju należącego do UE) oraz numer przesyłki – dokument ten potwierdza przyjęcie towaru do transportu,
3. wydruk ze strony internetowej udostępnianej przez przewoźnika/firmę kurierską (tzw. monitoring przesyłki/tracking), który wskazuje na dostarczenie towarów na terytorium siedziby nabywcy, tj. na terytorium innego niż Polska kraju należącego do UE.
   
   

Wnioskodawca spełnia wymogi formalne wymienione w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, niezbędne dla zastosowania stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, ponieważ gromadzi dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, które łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Jednocześnie, stosownie do treści art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, Wnioskodawca posiada również inne dokumenty poświadczające dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

• korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,
  

• dokument potwierdzający zapłatę za towar.
  
  

Dla Wnioskodawcy, wraz z rosnącą liczbą kontrahentów i co się z tym wiąże ilością pojedynczych wysyłek w miesiącu, gromadzenie powyższej dokumentacji jest coraz bardziej kłopotliwe i czasochłonne. Znacznym ułatwieniem mogłoby być zbiorcze potwierdzenie doręczenia przesyłek, które dostawca towarów mógłby pozyskiwać bezpośrednio od przewoźnika.

Zbiorcze zestawienie przesyłek pozyskane od przewoźnika/firmy kurierskiej zawierałoby numery przesyłek wraz z datami ich nadania i doręczenia, nazwami i adresami odbiorców, co pozwoliłoby na jasną i precyzyjną identyfikacją dostarczenia poszczególnych przesyłek na terytorium innego kraju UE.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku wskazano, że:

1. Wnioskodawca przed każdym wystawieniem faktury dokonuje weryfikacji numeru identyfikacyjnego Nabywcy w systemie VIES.
   1. Nabywca podaje Wnioskodawcy właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych w momencie składania zamówienia u Wnioskodawcy: przed dostarczeniem towaru przez Wnioskodawcę na terytorium UE oraz przed wystawieniem faktury oraz dokumentów przewozowych na rzecz nabywcy, co oznacza przed zdarzeniem powodującym powstanie obowiązku podatkowego.
   2. Nabywca podaje Wnioskodawcy właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych za pośrednictwem poczty elektronicznej. Wszystkie zamówienia nabywcy składają u Wnioskodawcy za pośrednictwem poczty elektronicznej poprzez adresy e-mail.
   3. Nabywca otrzymuje od Wnioskodawcy potwierdzenie zamówienia, co umożliwia mu potwierdzenie, że wiadomość została dostarczona do Wnioskodawcy.
   4. Każdy nowy klient otrzymuje od Wnioskodawcy formularz „Karta Danych Głównych”, obejmujący zestaw danych szczegółowych Nabywcy, w tym dane Firmy: Nazwa, Siedziba, Właściciel, numer identyfikacji podatkowej ważny na terenie UE, telefon,e-mail oraz dane kontaktowe: do Prezesa, do działu Księgowości, do działu Zakupów, e-mail do przesyłania faktur.
2. Wnioskodawca posiada wszystkie dokumenty uprawniające do zastosowania stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, które potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy. Wnioskodawca będzie posiadał zbiorcze potwierdzenia doręczenia przesyłek oraz inne dokumenty, które poświadczają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy.
3. Składając informacje podsumowujące o dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów, nie występują i nie wystąpią w przyszłości przesłanki negatywne, wynikające z art. 42 ust. 1a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U.z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.) niedające prawa do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% do tych dostaw.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zbiorcze zestawienie przesyłek pozyskane od przewoźnika/firmy kurierskiej, zawierające numery przesyłek wraz z datami ich nadania i doręczenia, nazwami i adresami odbiorców, może być dokumentem uprawniającym do opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawką 0% w rozumieniu art. 42 ust. 1 ustawy o VAT przy jednoczesnym spełnieniu pozostałych warunków wynikających z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo zastosować obniżoną 0% stawkę dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Nawiązując do art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   

Nawiązując do warunku udokumentowania wywozu towarów, zawartego w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, odnieść się należy do art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, który stanowi, że dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

• dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium innego kraju UE – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi), oraz
  

• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.
  
  

Jednocześnie, stosownie do treści art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku gdy powyższe dokumenty nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towaru do nabywcy w innym kraju UE, dowodami dokonania WDT mogą być również inne dokumenty, takie jak:

• korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,
  

• dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
  

• dokument potwierdzający zapłatę za towar,
  

• dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium innego kraju UE.
  
  

Wnioskodawca spełnia wymogi formalne wymienione w art. 42 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy o VAT, niezbędne dla zastosowania stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, ponieważ jest czynnym podatnikiem VAT-UE i sprzedaje towary kontrahentom, którzy również są czynnymi podatnikami VAT-UE, co miesiąc składa deklarację podatkową, wykazując w niej dokonanie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Nawiązując do warunków dokumentowania wywozu towarów na terytorium UE wynikających z zapisów w art. 42 ust. 1 pkt 2 w połączeniu z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, ustawodawca nie zdefiniował jednoznacznie pojęcia "dokumenty przewozowe".

Zdaniem Wnioskodawcy takim dokumentem jest zarówno wydruk monitoringu przesyłki (tzw. tracking), jak i zbiorcze zestawienie pozyskane od przewoźnika/firmy kurierskiej, zawierające numery przesyłek wraz z datami nadania, nazwy i adresy odbiorców oraz daty doręczenia poszczególnych przesyłek na terytorium UE, bowiem dokumenty te wypełniają warunek jednoznacznego potwierdzenia wywozu towarów z terytorium kraju oraz są dokumentami otrzymanymi od przewoźnika.

Wydruk w postaci monitoringu przesyłki z potwierdzeniem dostarczenia przesyłki na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE jest wystarczający dla zastosowania stawki 0% w WDT, co potwierdził m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej sygn. ILPP4/443-255/12-4/ISN z dnia 11 września 2012 r., gdzie „w przedmiotowej sprawie, w celu zapewnienia możliwości zastosowania 0% stawki VAT w przypadku 3, Spółka potwierdza, że towary zostały wywiezione z Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska, poprzez gromadzenie następujących dokumentów: 1. Wystawionej faktury VAT, 2. Specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku (packing list), 3. Dokumentu transportowego, przy czym może to być dokument przewozowy nadania (transport zlecany jest przewoźnikowi/spedytorowi) bez podpisu nabywcy, w treści którego wskazany jest m.in.: odbiorca towarów – jest nim podmiot z siedzibą w innym państwie członkowskim niż terytorium kraju, wskazany na fakturze sprzedaży, miejsce dostawy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska, numer faktury bądź zamówienia którego faktura dotyczy, podpis (i stempel) przewoźnika (spedytora lub kuriera), któremu zlecono transport, 4. Dodatkowo, ponieważ wydany zainteresowany przez przewoźnika (kuriera lub spedytora) list przewozowy nie zawiera podpisu (i stempla) nabywcy towaru, a przewoźnik (spedytor lub kurier) udostępnia na swojej stronie internetowej usługę „śledzenia” przesyłki – monitorowania jej statusu (tzw. tracking). Spółka posiada wydruk ze strony internetowej potwierdzający status otrzymania towarów przez nabywcę. Przenosząc powyższe na grunt przepisów ustawy o podatku od towarów i usług dotyczących uprawnienia do zastosowania preferencyjnej stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, należy uznać posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty za dokumenty, które wystarczająco uprawdopodobniają/ uprawdopodobniać będą wywiezienie towarów z terytorium kraju i dostarczenie ich do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Tym samym posiadanie łącznie ww. dokumentów uprawnia/uprawniać będzie Zainteresowanego do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów”.

Zbiorcze zestawienie wystawione i podpisane bezpośrednio przez przewoźnika zostało również uznane za dokument pozwalający na zastosowanie stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów co potwierdził m.in. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej sygn. 0112-KDIL1-3.4012.779.2018.2.AK z dnia 1 marca 2019 roku, gdzie uznał, że: „w przypadku posiadania przez Wnioskodawcę dokumentów w postaci: a. wystawionej faktury dla B. lub C., b. specyfikacji sztuk ładunku, c. zestawienia zbiorczego pozyskanego od przewoźnika/firmy kurierskiej zawierającego daty nadania, numery przesyłek, nazwy i adresy odbiorców oraz daty doręczenia poszczególnych przesyłek na terytorium Francji, Niemiec, Czech lub Wielkiej Brytanii będzie on uprawniony do opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawką podatku w wysokości 0%, przy jednoczesnym spełnieniu pozostałych warunków wynikających z art. 42 ust. 1 ustawy.”

Zdaniem Wnioskodawcy zbiorcze zestawienie pozyskane od przewoźnika/firmy kurierskiej, zawierające numery przesyłek wraz z datami nadania, nazwy i adresy odbiorców oraz daty doręczenia poszczególnych przesyłek na terytorium UE, wypełnia warunek jednoznacznego potwierdzenia wywozu towarów z terytorium kraju.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (WDT) na rzecz nabywców posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez dane państwo członkowskie UE, który podawany jest przez Wnioskodawcę na wystawionych fakturach VAT. Wnioskodawca przed każdym wystawieniem faktury dokonuje weryfikacji numeru identyfikacyjnego Nabywcy w systemie VIES. Nabywca podaje Wnioskodawcy właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych w momencie składania za pośrednictwem poczty elektronicznej zamówienia u Wnioskodawcy przed dostarczeniem towaru przez Wnioskodawcę na terytorium UE oraz przed wystawieniem faktury oraz dokumentów przewozowych na rzecz Nabywcy, co oznacza przed zdarzeniem powodującym powstanie obowiązku podatkowego.

Nabywca otrzymuje od Wnioskodawcy potwierdzenie zamówienia, co umożliwia mu potwierdzenie, że wiadomość została dostarczona do Wnioskodawcy. Każdy nowy klient otrzymuje od Wnioskodawcy formularz „Karta Danych Głównych”, obejmujący zestaw danych szczegółowych Nabywcy, w tym dane Firmy: Nazwa, Siedziba, Właściciel, numer identyfikacji podatkowej ważny na terenie UE, telefon, e-mail oraz dane kontaktowe: do Prezesa, do działu Księgowości, do działu Zakupów, e-mail do przesyłania faktur.

Wnioskodawca będzie posiadał ww. zbiorcze potwierdzenia doręczenia przesyłek, które poświadczają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

W kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od dnia 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. Urz. UE L Nr 311 z 7.12.2018, s. 10), zwanego dalej rozporządzeniem 2018/1912. Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

I tak, zgodnie z treścią art. 45a wprowadzonego rozporządzeniem 2018/1912:

1. Do celów stosowania zwolnień ustanowionych w art. 138 dyrektywy 2006/112/WE domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty, w którymkolwiek z następujących przypadków:
   1. sprzedawca wskazuje, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez niego lub przez osobę trzecią działającą na jego rzecz, oraz sprzedawca jest w posiadaniu co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy, albo sprzedawca jest w posiadaniu jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających wysyłkę lub transport, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy;
   2. sprzedawca jest w posiadaniu następujących dokumentów:
      1. pisemnego oświadczenia nabywcy potwierdzającego, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez nabywcę lub przez osobę trzecią działającą na rzecz nabywcy, oraz wskazującego państwo członkowskie przeznaczenia towarów; takie pisemne oświadczenie określa: datę wystawienia; nazwę lub imię i nazwisko oraz adres nabywcy; ilość i rodzaj towarów; datę i miejsce przybycia towarów; w przypadku dostawy środków transportu, numer identyfikacyjny środków transportu; oraz identyfikację osoby przyjmującej towary na rzecz nabywcy; oraz
      2. co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i nabywcy, lub jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających transport lub wysyłkę, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy.

Nabywca dostarcza sprzedawcy pisemne oświadczenie, o którym mowa w lit. b) ppkt (i), do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa.

2. Organ podatkowy może obalić domniemanie przyjęte na podstawie ust. 1.
3. Do celów ust. 1 następujące dokumenty są akceptowane jako dowód wysyłki lub transportu:
   1. dokumenty odnoszące się do wysyłki lub transportu towarów, takie jak podpisany list przewozowy CMR, konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od przewoźnika towarów;
   2. następujące dokumenty:
      1. polisa ubezpieczeniowa w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów lub dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów;
      2. dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia;
      3. poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim.

Jednakże wskazać należy, że niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem 2018/1912 nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W myśl art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Należy zaznaczyć, że stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2020 r., wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania. Jednak zastosowanie stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów uzależnione jest także od zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT UE, najpóźniej w momencie składania deklaracji uwzględniającej daną dostawę.

Stosownie do art. 42 ust. 1a ustawy, obowiązującego od dnia 1 lipca 2020 r., stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli:

1. podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1, lub
2. złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8

-chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 – zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy – są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. (uchylony),
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
4. (uchylony)

– z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Jednak w myśl art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Należy wskazać, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

W związku z tym istotne jest to, aby ww. dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis.

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest „łączne” posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych.

Powyższe rozważania potwierdza uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10, w której Sąd podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zatem mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest na gruncie polskich przepisów, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Podsumowując, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia z terytorium kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Należy wskazać, że przepisy ustawy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, ksero, skan lub faks dokumentu, niebudzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy.

Zatem posiadanie przez dostawcę dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy będzie uprawniało – również w brzmieniu stosowanym od dnia 1 lipca 2020 r. do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Jak wynika z opisu sprawy Spółka, będąca czynnym podatnikiem VAT, zarejestrowanym również dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów na rzecz nabywców posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez dane państwo członkowskie UE. Transport towarów zlecany jest przewoźnikowi/firmie kurierskiej. Wnioskodawca do każdej dostawy towarów, gdzie wysyłka realizowana jest za pośrednictwem zewnętrznej firmy/przewoźnika, gromadzi następujące dokumenty:

1. fakturę, zawierającą specyfikację poszczególnych sztuk ładunku,
2. list przewozowy zawierający dane sprzedawcy, miejsce dostawy towarów (adres nabywcy na terytorium innego niż Polska kraju należącego do UE) oraz numer przesyłki – dokument ten potwierdza przyjęcie towaru do transportu,
3. wydruk ze strony internetowej udostępnianej przez przewoźnika/firmę kurierską (tzw. monitoring przesyłki/tracking), który wskazuje na dostarczenie towarów na terytorium siedziby nabywcy, tj. na terytorium innego niż Polska kraju należącego do UE.
   
   

Wnioskodawca posiada również inne dokumenty poświadczające dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju: korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie, dokument potwierdzający zapłatę za towar.

Zainteresowany rozważa możliwość zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów w przypadku posiadania dokumentów w postaci wystawionej faktury, specyfikacji sztuk ładunku oraz zbiorczego zestawienia przesyłek pozyskanego od przewoźnika/firmy kurierskiej zawierającego numery przesyłek wraz z datami nadania i doręczenia poszczególnych przesyłek oraz nazwami i adresami odbiorców.

Ponadto Wnioskodawca podał, że przed każdym wystawieniem faktury dokonuje weryfikacji numeru identyfikacyjnego nabywcy w systemie VIES. Nabywca podaje Wnioskodawcy właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych w momencie składania zamówienia u Wnioskodawcy: przed dostarczeniem towaru przez Wnioskodawcę na terytorium UE oraz przed wystawieniem faktury oraz dokumentów przewozowych na rzecz nabywcy, co oznacza – przed zdarzeniem powodującym powstanie obowiązku podatkowego. Nabywca podaje Wnioskodawcy właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych za pośrednictwem poczty elektronicznej. Wszystkie zamówienia nabywcy składają u Wnioskodawcy za pośrednictwem poczty elektronicznej poprzez adresy

e-mail. Nabywca otrzymuje od Wnioskodawcy potwierdzenie zamówienia, co umożliwia mu potwierdzenie, że wiadomość została dostarczona do Wnioskodawcy. Każdy nowy klient otrzymuje od Wnioskodawcy formularz „Karta Danych Głównych”, obejmujący zestaw danych szczegółowych Nabywcy, w tym dane Firmy: Nazwa, Siedziba, Właściciel, numer identyfikacji podatkowej ważny na terenie UE, telefon, e-mail oraz dane kontaktowe: do Prezesa, do działu Księgowości, do działu Zakupów, e-mail do przesyłania faktur.

Zainteresowany wskazał, że posiada wszystkie dokumenty uprawniające do zastosowania stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, które potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy. Wnioskodawca będzie posiadał zbiorcze potwierdzenia doręczenia przesyłek oraz inne dokumenty, które poświadczają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy. Składając informacje podsumowujące o dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów, nie występują i nie wystąpią w przyszłości przesłanki negatywne, wynikające z art. 42 ust. 1a ustawy niedające prawa do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% do tych dostaw.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz okoliczności sprawy należy stwierdzić, że dokumenty, na które składać się będą faktura, zawierająca specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz zbiorcze zestawienie przesyłek pozyskane od przewoźnika/firmy kurierskiej, zawierające numery przesyłek wraz z datami ich nadania i doręczenia, nazwami i adresami odbiorców, stanowić będą dowody dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej, które zgodnie z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy, łącznie będą potwierdzały dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, a w konsekwencji będą upoważniały Wnioskodawcę (przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ust. 1 ustawy) do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W konsekwencji, w przypadku spełnienia pozostałych warunków określonych w art. 42 ust. 1 ustawy i niezaistnienia przesłanek negatywnych wynikających z art. 42 ust. 1a ustawy, ww. zbiorcze zestawienie przesyłek pozyskane od przewoźnika/firmy kurierskiej, zawierające numery przesyłek wraz z datami ich nadania i doręczenia, nazwami i adresami odbiorców, stanowi dokument uprawniający Wnioskodawcę do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla ww. wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że to czy posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej przeprowadzonej przez właściwy organ pierwszej instancji, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.