Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.840.2020.1.AKU
z 12 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2020 r. (data wpływu 13 października 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych rozwiązania umowy dożywocia – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2020 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych rozwiązania umowy dożywocia.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 18 stycznia 1996 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem …, na zasadzie wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej, zakupili nieruchomość znajdującą się w … przy ul. …, na której postawili murowany budynek mieszkalny jednorodzinny o powierzchni użytkowej około 110 m², w którym zamieszkali w 2001 r. i od tego czasu Wnioskodawczyni jest tam zameldowana. Po śmierci męża w 2011 r., stała się współwłaścicielem nieruchomości w 3/4 części, a pozostałą 1/4 części odziedziczyła córka Jej męża. W chwili obecnej Wnioskodawczyni jest jedynym właścicielem nieruchomości, gdyż w dniu 4 sierpnia 2020 r. dokonała spłaty spadkobierców po nieżyjącej córce Jej nieżyjącego męża na podstawie aktu notarialnego Repertorium … dot. umowy sprzedaży udziałów po 1/8 dla R. i P. S. (w sumie 1/4 części nieruchomości) za łączna cenę 35 000 zł.

W dniu 6 grudnia 2018 r. Wnioskodawczyni zawarła ze swoją córką … umowę dożywocia, na podstawie której przeniosła na córkę 3/4 części prawa własności zabudowanej nieruchomości położonej przy ul. … w … w zamian za dożywotnie utrzymanie w rozumieniu art. 908 Kodeksu cywilnego, polegające na przyjęciu Wnioskodawczyni jako domownika, zapewnieniu Jej mieszkania, dostarczeniu wyżywienia, ubrania, światła i pozostałych mediów, dokonywania zakupów, prania i sprzątania oraz zapewnieniu troskliwej osobistej opieki i pomocy, a także pomocy i opieki lekarskiej oraz pielęgniarskiej w czasie choroby lub niedołęstwa, jak również sprawieniu Jej własnym kosztem pogrzebu, na co córka Wnioskodawczyni wyraziła zgodę, a nabycia opisanego udziału w nieruchomości dokonała do swojego majątku osobistego.

Od dnia zawarcia umowy dożywocia stosunki między Wnioskodawczynią a córką … uległy kategorycznej zmianie, a mianowicie w miejsce troskliwej opieki i pielęgnacji, do której się zobowiązała Jej córka …, wszczynała awantury i zachowywała się nagannie wobec Wnioskodawczyni, co niejednokrotnie skutkowało koniecznością interwencji policji. Ponadto, co oświadczyła zarówno Wnioskodawczyni, jak i Jej córka …, bezpośrednia styczność między nimi była źródłem niepokoju i licznych kłótni, przez co wykonywanie umowy o dożywocie w umówionym zakresie stało się niemożliwe. Córka Wnioskodawczyni oświadczyła, iż w sytuacji życiowej w jakiej się znajduje, nie jest w stanie płacić Jej renty, zaproponowała rozwiązanie umowy o dożywocie, na co Wnioskodawczyni wyraziła zgodę. W związku z powyższym w dniu 3 lutego 2020 r. wspólnie doprowadziły do rozwiązania umowy o dożywocie oraz umowy zwrotnego przeniesienia własności (akt notarialny Repertorium …).

W dniu 28 lutego 2020 r. córka wraz ze swoją rodziną z własnej woli wyprowadziła się z domu znajdującego się w … przy ul. … i ani ona, jej współmałżonek i jej dzieci nie utrzymują z Wnioskodawczynią żadnych kontaktów.

W związku z tym, iż od 9 lat Wnioskodawczyni zmaga się z chorobą, jaką jest …, na potwierdzenie czego posiada dokumentację medyczną i nie jest w stanie sama mieszkać i zajmować się sobą ze względu na …, a Jej druga córka … mieszka ze swoją rodziną w … i nie jest w stanie z Nią zamieszkać, zmuszona jest sprzedać nieruchomość znajdującą się w … przy ul. … i przeprowadzić się do …, by mieć zapewnioną opiekę przez Jej starszą córkę …. Sprzedaż nieruchomości ma nastąpić w listopadzie 2020 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z przyczynami rozwiązania umowy o dożywocie opisanymi w akcie notarialnym Repertorium … dot. rozwiązania umowy o dożywocie oraz umowy zwrotnego przeniesienia własności, cyt. „Stawiające oświadczają, że od dnia zawarcia umowy o dożywocie, stosunki miedzy Zobowiązaną i Dożywotnikiem uległy kategorycznej zmianie, a mianowicie …, w miejsce troskliwej opieki i pielęgnacji, do której się zobowiązała, wszczyna awantury i zachowuje się nagannie wobec swojej matki, co niejednokrotnie skutkowało koniecznością interwencji Policji. Stawiające oświadczają, że bezpośrednia styczność między nimi jest źródłem niepokoju i licznych kłótni, przez co wykonywanie umowy o dożywocie w umówionym zakresie jest niemożliwe. …, jako Zobowiązana, oświadcza, że w sytuacji życiowej, w jakiej się znajduje, nie jest w stanie płacić renty dla swojej matki, wobec czego zaproponowała rozwiązanie umowy o dożywocie, na co … wyraziła zgodę” można uznać, iż nie ma zastosowania art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. po sprzedaży nieruchomości Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu zbycia nieruchomości w 3/4 części, jeżeli odpłatne zbycie nie nastąpiło w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie?

Zdaniem Wnioskodawczyni, biorąc pod uwagę okoliczności rozwiązania umowy o dożywocie, tj. cyt. z § 5 aktu notarialnego Repertorium …: „Stawiające oświadczają, że od dnia zawarcia umowy o dożywocie, stosunki miedzy Zobowiązaną i Dożywotnikiem uległy kategorycznej zmianie, a mianowicie …, w miejsce troskliwej opieki i pielęgnacji, do której się zobowiązała, wszczyna awantury i zachowuje się nagannie wobec swojej matki, co niejednokrotnie skutkowało koniecznością interwencji Policji. Stawiające oświadczają, że bezpośrednia styczność między nimi jest źródłem niepokoju i licznych kłótni, przez co wykonywanie umowy o dożywocie w umówionym zakresie jest niemożliwe. …, jako Zobowiązana, oświadcza, że w sytuacji życiowej, w jakiej się znajduje, nie jest w stanie płacić renty dla swojej matki, wobec czego zaproponowała rozwiązanie umowy o dożywocie, na co … wyraziła zgodę”, uważa Ona, iż od części nieruchomości, której jest właścicielem od czasu jej nabycia w 1996 r., tj. 1/2 oraz od części nieruchomości, którą nabyła jako spadkobierca po swoim mężu … w 2011 r., tj. 1/4, można uznać, iż faktycznie nie nastąpiło zbycie nieruchomości i jej zwrotne przeniesienie, przez co zobowiązana byłaby do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych tylko od części 1/4, którą odkupiła od spadkobierców po Jej mężu, której właścicielem stała się w 2020 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowanego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Jak wynika z cytowanego przepisu, odrębnym źródłem przychodów jest m.in. czynność odpłatnego zbycia nieruchomości lub określonych praw do nieruchomości, która nie jest dokonywana w wykonywaniu działalności gospodarczej, pod warunkiem, że następuje przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Stosownie do art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. W myśl natomiast jego ust. 2 podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, co wynika z treści art. 19 ust. 1 ww. ustawy, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej, którą zgodnie z ust. 3 tegoż artykułu określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Stosownie do art. 30e ust. 4 cyt. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł – stosownie do art. 30e ust. 5 ww. ustawy.

Natomiast w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w dniu 18 stycznia 1996 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem na zasadzie wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej, zakupili nieruchomość, na której postawili murowany budynek mieszkalny jednorodzinny, w którym zamieszkali w 2001 r. Po śmierci męża w 2011 r., Wnioskodawczyni stała się współwłaścicielem nieruchomości w 3/4 części, a pozostałą 1/4 części odziedziczyła córka Jej męża. W chwili obecnej Wnioskodawczyni jest jedynym właścicielem nieruchomości, gdyż w dniu 4 sierpnia 2020 r. dokonała spłaty spadkobierców po nieżyjącej córce Jej nieżyjącego męża.

W dniu 6 grudnia 2018 r. Wnioskodawczyni zawarła ze swoją córką umowę dożywocia, na podstawie której przeniosła na córkę udział 3/4 części we własności ww. nieruchomości. Od dnia zawarcia umowy dożywocia stosunki między Wnioskodawczynią a córką pogorszyły się, gdyż w miejsce troskliwej opieki i pielęgnacji, do której się zobowiązała, córka wszczynała awantury i zachowywała się nagannie wobec Wnioskodawczyni, co niejednokrotnie skutkowało koniecznością interwencji policji. Ponadto, co oświadczyła zarówno Wnioskodawczyni, jak i Jej córka, bezpośrednia styczność między nimi była źródłem niepokoju i licznych kłótni, przez co wykonywanie umowy o dożywocie w umówionym zakresie stało się niemożliwe. W związku z tym, w dniu 3 lutego 2020 r. wspólnie doprowadziły do rozwiązania umowy o dożywocie oraz umowy zwrotnego przeniesienia własności.

Ponieważ od 9 lat Wnioskodawczyni zmaga się z chorobą i nie jest w stanie sama mieszkać i zajmować się sobą, zmuszona jest sprzedać ww. nieruchomość i przeprowadzić się. Sprzedaż nieruchomości ma nastąpić w listopadzie 2020 r.

Istotna zatem na gruncie niniejszej sprawy będzie odpowiedź na pytanie, czy rozwiązanie przez strony umowy o dożywocie i ponowne przeniesienie udziału 3/4 części własności nieruchomości na rzecz Wnioskodawczyni stanowić będzie nabycie w rozumieniu wskazanego wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy nie zdefiniował pojęcia „nabycie nieruchomości”, zatem literalna wykładnia tej normy prawnej nie rozstrzygnie czy nabycie nieruchomości obejmuje także przeniesienie prawa własności nieruchomości w wyniku rozwiązania umowy o dożywocie. Zachodzi w tej sytuacji potrzeba zastosowania wykładni systemowej zewnętrznej i odwołania się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 908 § 1 Kodeksu cywilnego – jeżeli w zamian za przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązał się zapewnić zbywcy dożywotnie utrzymanie (umowa o dożywocie), powinien on, w braku odmiennej umowy, przyjąć zbywcę jako domownika, dostarczać mu wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła i opału, zapewnić mu odpowiednią pomoc i pielęgnowanie w chorobie oraz sprawić mu własnym kosztem pogrzeb odpowiadający zwyczajom miejscowym. Jak wynika z przywołanego przepisu – przez umowę o dożywocie właściciel nieruchomości zobowiązuje się przenieść jej własność na nabywcę, nabywca zaś zobowiązuje się zapewnić zbywcy dożywotnie utrzymanie.

Umowa o dożywocie jest umową zobowiązującą i wzajemną. Stosownie do art. 910 § 1 Kodeksu cywilnego – przeniesienie własności nieruchomości na podstawie umowy o dożywocie następuje z jednoczesnym obciążeniem nieruchomości prawem dożywocia. Do takiego obciążenia stosuje się odpowiednio przepisy o prawach rzeczowych ograniczonych. Przy czym w razie zbycia nieruchomości obciążonej prawem dożywocia nabywca ponosi także osobistą odpowiedzialność za świadczenia tym prawem objęte, chyba że stały się wymagalne w czasie, kiedy nieruchomość nie była jego własnością. Osobista odpowiedzialność współwłaścicieli jest solidarna (art. 910 § 2 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że nabywca nieruchomości pomimo nałożonych zobowiązań wynikających z ustanowionego dożywocia nie jest ograniczony w rozporządzaniu nabytą nieruchomością i może ją zbyć.

Uzupełniająco wskazać należy, że ustawodawca przewidział w art. 913 Kodeksu cywilnego w określonych sytuacjach możliwość modyfikacji przez sąd uprawnień objętych treścią dożywocia, włącznie z rozwiązaniem w wyjątkowych przypadkach umowy o dożywocie.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na treść art. 353¹ Kodeksu cywilnego, w myśl którego– strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Zasada swobody umów wynikająca z tej regulacji pozwala podmiotom kształtować stosunki cywilnoprawne według własnych decyzji, do których należy także zaliczyć prawo stron do rozwiązania zawartej umowy. Przepisy Kodeksu cywilnego nie określają bezpośrednio rzeczowych skutków rozwiązania umowy o dożywocie, nawet w sytuacji, o której mowa w art. 913 Kodeksu cywilnego pozwalającego stronom umowy dożywocia na zmianę lub rozwiązanie umowy w szczególnych okolicznościach, gdy charakter stosunków, jakie wytwarzają się między stronami po ustanowieniu prawa, wskazuje na trudne lub wręcz niemożliwe utrzymywanie stosunku dożywocia. Jednak podkreślić należy, że w przypadku zmian dobrowolnie dokonanych przez strony, włącznie z rozwiązaniem umowy, zmiany te pozostają poza dyspozycją art. 913 Kodeksu cywilnego.

Rzeczowe skutki rozwiązania umowy o dożywocie należy wobec tego ocenić kierując się treścią regulacji Tytułu XXXIV, Działu II Kodeksu cywilnego. Skoro zawarcie umowy o dożywocie powoduje przeniesienie własności nieruchomości z jednoczesnym obciążeniem nieruchomości prawem dożywocia, to niewątpliwie w takim przypadku dochodzi do zbycia nieruchomości. Z takim samym skutkiem mamy do czynienia w sytuacji odwrotnej, gdy następuje dobrowolne rozwiązanie umowy o dożywocie, wówczas z jednej strony następuje przeniesienie własności nieruchomości z powrotem na dożywotnika, a z drugiej strony ma miejsce wygaśnięcie prawa dożywocia. Rozwiązanie umowy rodzi więc skutek rzeczowy w postaci przeniesienia własności nieruchomości na dożywotnika, co niewątpliwie należy potraktować jako nabycie nieruchomości przez dożywotnika.

To z kolei oznacza, że termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy w omawianej sprawie liczyć od końca roku, w którym doszło do rozwiązania umowy o dożywocie i przeniesienia udziału 3/4 części prawa własności opisanej we wniosku nieruchomości na Wnioskodawczynię. Z tym bowiem dniem nastąpiło ponowne nabycie przez Wnioskodawczynię udziału 3/4 części we własności ww. nieruchomości.

Odnosząc zatem powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że rozwiązanie w dniu 3 lutego 2020 r. umowy o dożywocie oraz zawarcie umowy zwrotnego przeniesienia udziału 3/4 części we własności nieruchomości wywarło skutek w postaci ponownego nabycia przez Wnioskodawczynię ww. udziału w przedmiotowej nieruchomości. W związku z tym, datą ponownego nabycia przez Wnioskodawczynię udziału 3/4 części we własności ww. nieruchomości jest data rozwiązania umowy o dożywocie oraz umowy zwrotnego przeniesienia własności, a więc 3 lutego 2020 r. Zatem bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć od końca 2020 r. Wobec powyższego wskazać należy, że Wnioskodawczyni sprzedając udział 3/4 części we własności przedmiotowej nieruchomość w 2020 r. uzyska przychód z odpłatnego zbycia na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegający opodatkowaniu 19% stawką podatku zgodnie z art. 30e ust. 1 ww. ustawy.

Wskazać należy, że samo ponowne nabycie udziału we własności nieruchomości nie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Należy zaznaczyć, że wcześniejsze okresy, w których Wnioskodawczyni przysługiwał udział 3/4 we własności tej nieruchomości przed zawarciem w 2018 r. umowy dożywocia, nie zmieniają kwalifikacji prawnej powrotnego przeniesienia udziału we własności nieruchomości wskutek rozwiązania umowy o dożywocie, jako nabycia udziału 3/4 we własności przedmiotowej nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uwzględniając powyższe stwierdzić zatem należy, że po rozwiązaniu w dniu 3 lutego 2020 r. umowy o dożywocie, w której Wnioskodawczyni pełniła rolę dożywotnika i zwrotnym przeniesieniu udziału 3/4 we własności nieruchomości na rzecz Wnioskodawczyni, odpłatne zbycie tego udziału w 2020 r. stanowi źródło przychodu, z którego dochód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 30e ww. ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Organ nie odniósł się do stanowiska Wnioskodawczyni w części dotyczącej skutków podatkowych sprzedaży udziału 1/4 części we współwłasności nieruchomości, nabytych w dniu 4 sierpnia 2020 r. w wyniku spłaty spadkobierców, gdyż zagadnienie to nie było przedmiotem pytania postawionego przez Wnioskodawczynię.

Tutejszy Organ podkreśla, że jednym z celów interpretacji indywidualnych jest zinterpretowanie przepisów budzących wątpliwość wśród podatników, w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych. Przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) nakłada na Organ podatkowy obowiązek udzielania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ww. ustawy jest sam przepis prawa. Wnioskodawczyni ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, ul. …, …., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.