Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.735.2020.2.AG
z 12 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2020 r. (data wpływu 1 października 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 grudnia 2020 r. (data wpływu 11 grudnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• braku zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży działek nr 1, 2, 3 – jest prawidłowe;

• braku zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży działki nr 4 – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży działek nr 1, 2, 3, 4 oraz stawki podatku VAT dla ww. sprzedaży.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 7 grudnia 2020 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz wniesienie dodatkowej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Spółka pod firmą (…) (dalej jako „Spółka”) jest właścicielem, m.in., następujących nieruchomości:

1. nieruchomość położona przy ul. (…) w (…) - działki nr 1, 3, 4 objęte księgą wieczystą nr (…) (dalej jako „Nieruchomość nr 1”);
2. nieruchomość położona przy ul. (…) w (…) - działka nr 2, objęta księgą wieczystą nr (…) (dalej jako „Nieruchomość nr 2”).
   
   

Nieruchomość nr 1 została nabyta przez Spółkę na podstawie umowy sprzedaży z dn. 3 października 2006 r. (działka nr 4), umowy sprzedaży z dn. 17 listopada 2006 r. (działka nr 3) oraz umowy zamiany z dn. 26 kwietnia 2013 r. (działka nr 1). Nieruchomość ta, tj. działka nr 4, zabudowana jest budynkiem murowanym, jednokondygnacyjnym, o powierzchni ok. 80 m², składającym się z przedsionka i dwóch izb. Spółka kupiła tę działkę już jako zabudowaną i w 2008 r. wynajęła ją podmiotowi prowadzącemu komis samochodowy. Spółka nie dokonywała nakładów na budynek. Umowa najmu obowiązywała do czerwca 2020 r. Z kolei, działki nr 1 oraz nr 3 pozostają niezabudowane.

Nieruchomość nr 2 została nabyta przez Spółkę na podstawie umowy sprzedaży z dn. 18 października 2012 r. i pozostaje niezabudowana.

Spółka zawarła umowę przedwstępną, na mocy której zobowiązała się do zawarcia umowy sprzedaży wszystkich ww. czterech działek na rzecz zainteresowanego nabywcy, pod pewnymi warunkami. W szczególności, umowa przedwstępna przewiduje, że przed zawarciem przyrzeczonej umowy sprzedaży Spółka zobowiązana jest uzyskać prawomocną, ostateczną i wykonalną decyzję o pozwoleniu na rozbiórkę budowli i budynków posadowionych na Nieruchomościach.

Z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Miasta (…), zatwierdzonego Uchwałą Nr (…) Rady Miejskiej (…) z dn. (…) opublikowaną w Dzienniku Urzędowym Województwa (…) Nr (…) z dn. (…), poz. (…) wydany z upoważnienia Prezydenta Miasta (…) z dn. (...), znak sprawy: (…) wynika, że wszystkie wyżej opisane działki o numerach geodezyjnych: 1, 2, 3, 4 położone w miejscowości (…) znajdują się na terenie oznaczonym na rysunku planu symbolem: U-1 - funkcja podstawowa usługi nieuciążliwe z zakresu użyteczności publicznej, handlu, administracji, edukacji, gastronomii, hotelarstwa, finansów i medycyny, kultury, sportu i rekreacji w tym służące realizacji zadań własnych gminy, dopuszcza się jako funkcje uzupełniające realizację: garaży, miejsc postojowych, infrastruktury technicznej, dojść i dojazdów oraz małej infrastruktury.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, iż: Spółka nabyła wszystkie działki w celu inwestycyjnym. Nie nabyła ich z przeznaczeniem ani na swoją siedzibę, ani na prowadzenie na nich bieżącej działalności operacyjnej.

Spółka nie wykorzystywała ww. działek w żaden inny sposób niż wynajem pod komis w sposób opisany we wniosku Spółki. Ponadto, jednocześnie z zawarciem umowy przedwstępnej, Spółka wydzierżawiła wszystkie działki nabywcy na okres trzech miesięcy.

Z tytułu nabycia działki nr 1 Spółce przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Z tytułu nabycia pozostałych trzech działek takie prawo Spółce nie przysługiwało, w tym sensie że działki zostały nabyte od osób fizycznych i przy nabyciu nie podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej jako „podatek VAT”).

Poza wynajmem działki nr 4 pod komis oraz obecną dzierżawą wszystkich działek na rzecz nabywcy (czynności opodatkowane podatkiem VAT) Spółka nie wykorzystywała działek w żaden inny sposób w ramach swojej działalności.

Budynek ani działki niezabudowane nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności zwolnionej od podatku VAT.

Dla żadnej z działek nie była i nie będzie wydawana decyzja o warunkach zabudowy, jako że działki objęte są planem zagospodarowania przestrzennego.

Przed sprzedażą działek ma zostać wydane pozwolenie na budowę z inicjatywy nabywcy.

W związku z uzyskiwaniem pozwolenia na budowę ma zostać wydane pozwolenie na utwardzenie drogi zlokalizowanej obok działek, na lokalizację wjazdu na działki oraz opisane we wniosku pozwolenie na rozbiórkę budynku.

W związku ze sprzedażą Spółka pozyskała zainteresowanego nabywcę (składając mu propozycję nabycia) i zawarła z nim umowę przedwstępną. Dalsze czynności związane z przyszłym zagospodarowaniem przedmiotu sprzedaży podejmuje, zgodnie z umową przedwstępną, nabywca. Spółka nie podejmowała ani nie planuje podejmować czynności w tym zakresie.

Przed sprzedażą działek Spółka nie poczyniła ani nie zamierza poczynić jakichkolwiek działań dotyczących zwiększenia wartości nieruchomości (takich jak uzbrojenie terenu, wyposażenie w urządzenia czy sieci wodociągowe, kanalizację sanitarną czy energetyczną, czy też jakichkolwiek działań marketingowych wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia).

Zostało udzielone pełnomocnictwo do dokonania w imieniu Spółki dodatkowych czynności w odniesieniu do nieruchomości (§ 7 umowy przedwstępnej, w załączeniu Spółka przedstawiła kopię umowy przedwstępnej, w której opisane są wszystkie prawa i obowiązki obu stron tej umowy oraz warunki zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży).

Wnioskodawca zawarł dwie odpłatne umowy cywilnoprawne na udostępnienie innym osobom działek - opisaną we wniosku umowę najmu pod komis oraz opisaną wyżej umowę dzierżawy z nabywcą. Umów nieodpłatnych Wnioskodawca nie zawierał.

Budynek opisany we wniosku stanowi budynek w rozumieniu prawa budowlanego.

Spółka nie ponosiła ani nie będzie ponosić wydatków na ulepszenie przedmiotowego budynku w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej budynku.

Prace rozbiórkowe budynku posadowionego na działce nr 4 zostaną podjęte po sprzedaży, tak więc na moment sprzedaży nie będą one rozpoczęte i tym bardziej zakończone. Na dzień dostawy działka nr 4 pozostawać będzie działką zabudowaną.

W związku ze sprzedażą przedmiotowych nieruchomości Spółka nie występowała z wnioskiem o wydanie Wiążącej Informacji Stawkowej, o której mowa w art. 42a ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż wyżej opisanych czterech działek na rzecz zainteresowanego nabywcy (w momencie zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a jeżeli tak, to według jakiej stawki podatkowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku).

Sprzedaż wyżej opisanych czterech działek na rzecz zainteresowanego nabywcy (w momencie zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej jako „podatek VAT”) według stawki w wysokości 23%, z zastrzeżeniem, że w wypadku gdy przed sprzedażą zabudowanej działki nr 4 nie uprawomocni się pozwolenie na rozbiórkę budynku posadowionego na tej działce, to jej sprzedaż będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT.

Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT, tak więc dokonywane przez nią transakcje sprzedaży podlegają, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej jako „ustawa o VAT”) zwalnia się z podatku VAT dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Z przepisu tego wynika, że dostawa niezabudowanych terenów budowlanych podlega opodatkowaniu.

Przez tereny budowlane rozumie się z kolei grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (art. 2 pkt 33 ustawy o VAT).

Mając na uwadze przedstawione na wstępie postanowienia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wszystkie cztery omawiane działki stanowią tereny budowlane (symbol U-1 - funkcja podstawowa usługi nieuciążliwe z zakresu użyteczności publicznej, handlu, administracji, edukacji, gastronomii, hotelarstwa, finansów i medycyny, kultury, sportu i rekreacji w tym służące realizacji zadań własnych gminy, dopuszcza się jako funkcje uzupełniające realizację: garaży, miejsc postojowych, infrastruktury technicznej, dojść i dojazdów oraz małej infrastruktury).

W konsekwencji, należy stwierdzić, że sprzedaż przez Spółkę (dostawa) niezabudowanych działek o numerach 1 i 3 (z Nieruchomości nr 1) oraz 2 (Nieruchomość nr 2) podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki w wysokości 23%.

W ocenie Spółki, także sprzedaż zabudowanej działki nr 4 (z Nieruchomości nr 1) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. W ramach realiów zamierzonej transakcji działkę tę należy bowiem potraktować jak działkę niezabudowaną.

Po pierwsze, istniejący na tej działce budynek jest bezwartościowy dla stron transakcji i nie wpływa w żaden sposób na przyjęte parametry cenowe.

Po drugie, nabywca jest zainteresowany nabyciem obu Nieruchomości w celu postawienia na nich nowej inwestycji i przewiduje, a w zasadzie obie strony przewidują, rozbiórkę omawianego budynku.

Po trzecie, warunkiem zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży (chociaż nabywca może zrezygnować z tego warunku) jest uzyskanie przez Spółkę prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na rozbiórkę omawianego budynku. Dostawa dotyczyć więc będzie gruntu objętego taką decyzją.

Mając wszystko powyższe na uwadze, Spółka stoi na stanowisku, że także sprzedaż zabudowanej działki nr 4 (z Nieruchomości nr 1), o ile przed sprzedażą uprawomocni się pozwolenie na rozbiórkę posadowionego na niej budynku, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki w wysokości 23%.

Jeżeli jednak przed sprzedażą zabudowanej działki nr 4 (z Nieruchomości nr 1) nie uprawomocni się pozwolenie na rozbiórkę posadowionego na niej budynku, to sprzedaż tej działki będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy o VAT, jako że sam zamiar nabywcy, który planuje rozbiórkę budynku w związku ze swoją nową inwestycją, jest niewystarczający dla uznania działki za niezabudowaną dla potrzeb opodatkowania jej dostawy.

Zdaniem Wnioskodawcy:

• sprzedaż działki nr 4 na rzecz zainteresowanego nabywcy (w momencie zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki w wysokości 23%, z zastrzeżeniem że w wypadku, gdy przed sprzedażą zabudowanej działki nr 4 nie uprawomocni się pozwolenie na rozbiórkę budynku posadowionego na tej działce, to jej sprzedaż będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT.
  

• sprzedaż działki nr 1 na rzecz zainteresowanego nabywcy (w momencie zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki w wysokości 23%.
  

• sprzedaż działki nr 3 na rzecz zainteresowanego nabywcy (w momencie zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki w wysokości 23%.
  

• sprzedaż działki nr 2 na rzecz zainteresowanego nabywcy (w momencie zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki w wysokości 23%.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• braku zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży działek nr 1, 2, 3 – jest prawidłowe;

• braku zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży działki nr 4 – jest nieprawidłowe.
  
  

Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie braku zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży działek nr 1, 2, 3 ,4.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka nabyła wszystkie działki w celu inwestycyjnym. Ponadto, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zawarła odpłatne umowy cywilnoprawne na udostępnienie innym osobom działek tj. umowę dzierżawy z nabywcą oraz umowę najmu pod komis samochodowy.

Uwzględniając okoliczności sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż działek nr 1, 2, 3, 4 wykorzystywanych przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej (w tym do świadczenia usług dzierżawy i najmu), będzie dostawą dokonywaną w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, przez podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. W konsekwencji powyższego, sprzedaż przez Wnioskodawcę działek nr 1, 2, 3, 4 będzie stanowiła dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy jednakże zauważyć, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi – są zwolnione od podatku VAT.

Przez tereny budowlane – stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2020 r., poz. 293, z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku, decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Tym samym, również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Przedmiotem sprzedaży są działki niezabudowane nr 1, 2, 3, które zgodnie z zapisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, przeznaczone są pod zabudowę. Tym samym przedmiotowe działki spełniają definicję terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.

Zatem należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy sprzedaży ww. działek.

Jeżeli nie są spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy, czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1. towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
2. brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.
   
   

Niespełnienie jednego z powyższych warunków, daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy, Spółka w 2006 r. nabyła działkę nr 3 oraz w 2012 r. nabyła działkę nr 2. Działki zostały nabyte od osób fizycznych i ich dostawa nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Z tytułu nabycia w 2013 r. działki nr 1 Spółce przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Brak prawa do odliczenia należy odczytywać w kontekście tez zawartych w wyroku TSUE z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finans A/S przeciwko Skatteministeriet (pkt 24-26). W sprawie tej Trybunał wskazuje, że: „Zwolnienie przewidziane w art. 13 część B lit. c szóstej dyrektywy może obejmować zatem jedynie dostawy towarów, przy których nabyciu wyłączone było, na podstawie ustawodawstwa krajowego, prawo do odliczenia. Treść tego artykułu nie może być w tym aspekcie interpretowana w inny sposób, który umożliwiłby uniknięcie sytuacji, w której podatnik pozbawiony możliwości skorzystania z takiego zwolnienia podlegałby podwójnemu opodatkowaniu (pkt 24).

Jeśli tego rodzaju ustawodawstwo, jak to rozpatrywane w postępowaniu przed sądem krajowym, przewiduje, że przedsiębiorstwa, których działalność polega na wynajmie pojazdów mechanicznych mogą odliczyć podatek od zakupów przeznaczonych na tę działalność, to wynika z tego, że nabycie pojazdu przez tego rodzaju przedsiębiorstwo nie dotyczy w rozumieniu art. 13 część B lit. c szóstej dyrektywy wyłączenie prawa do odliczenia zgodnie z art. 17 ust. 6 tej dyrektywy. Nie można zatem uznawać, że odsprzedaż tego pojazdu zalicza się do dostaw podlegających zwolnieniu przewidzianemu w owym art. 13 część B lit. c. Okoliczność, że przy takim nabyciu nie przysługiwało prawo do odliczenia z tego względu, że – podobnie jak w sprawie przed sądem krajowym – nastąpiło ono od sprzedawców, którzy sami nie mogli, zgodnie z ustawodawstwem krajowym, odliczyć podatku naliczonego od dokonanych przez nich zakupów pojazdów i stąd nie zadeklarowali naliczonego podatku VAT, jest bez znaczenia dla kwalifikacji tego nabycia do celów stosowania owego art. 13 (pkt 25).

W tej sytuacji (…) art. 13 część B lit. c szóstej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie jest z nim sprzeczne ustawodawstwo krajowe, które poddaje opodatkowaniu podatkiem VAT czynności, w ramach których podatnik odsprzedaje, po przeznaczeniu na potrzeby swojego przedsiębiorstwa, towary, przy których nabyciu nie miało zastosowania wyłączenie prawa do odliczenia zgodnie z art. 17 ust. 6 zmienionej dyrektywy 77/388, i to mimo tego, że przy owym nabyciu, od podatnika pozbawionego możliwości zadeklarowania podatku VAT, nie przysługiwało z tego względu prawo do odliczenia (pkt 26)”.

W art. 13 część B lit. c szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE. L Nr 145, str. 1) wskazano, że nie naruszając innych przepisów Wspólnoty, Państwa Członkowskie zwalniają, na warunkach, które ustalają w celu zapewnienia właściwego i prostego zastosowania zwolnień od podatku i zapobieżenia oszustwom podatkowym, unikaniu opodatkowania lub nadużyciom: dostawy towarów przeznaczonych w całości dla działalności, która jest zwolniona od podatku na podstawie art. 28 ust. 3 lit. b), jeśli dla tych towarów nie przedsięwzięte zostały odliczenia podatkowe, jak również dla towarów, od których nabycia lub produkcji nie przysługiwało na podstawie art. 17 ust. 6 prawo do odliczenia podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z art. 17 ust. 6 szóstej Dyrektywy, przed upływem najwyżej czterech lat od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy, Rada, stanowiąc jednogłośnie na wniosek Komisji, podejmie decyzję, które wydatki nie będą się kwalifikowały do odliczenia podatku od wartości dodanej. Odliczenie podatku od wartości dodanej nie będzie w żadnym przypadku obejmowało wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z działalnością gospodarczą, takich jak wydatki na artykuły luksusowe, rozrywkowe lub wydatki reprezentacyjne.

TSUE w podanym wyżej wyroku orzekł, że art. 13 część B lit. c szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej Dyrektywą Rady 94/5/WE z dnia 14 lutego 1994 r., należy interpretować w ten sposób, że nie jest z nim sprzeczne ustawodawstwo krajowe, które poddaje opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej czynności, w ramach których podatnik odsprzedaje, po przeznaczeniu na cele swojego przedsiębiorstwa, towary, przy których nabyciu nie miało zastosowanie wyłączenie prawa do odliczenia zgodnie z art. 17 ust. 6 zmienionej dyrektywy 77/388, i to mimo tego, że przy owym nabyciu, od podatnika pozbawionego możliwości zadeklarowania podatku VAT, nie przysługiwało z tego względu prawo do odliczenia.

Wobec powyższego należy wskazać, że w odniesieniu do czynności nabycia przez Sprzedającego działek nr 2, 3, 4 nie wystąpił podatek od towarów i usług. Nie można zatem uznać, że Sprzedającemu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, skoro dostawa nie była objęta tym podatkiem. W takiej sytuacji nie można mówić, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości, lub że takie prawo mu nie przysługiwało. Nadto, jak wynika z okoliczności sprawy, budynek i działki niezabudowane od momentu ich nabycia nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności zwolnionej od podatku VAT.

Mając zatem na uwadze okoliczności sprawy, stwierdzić należy, że dostawa przez Zainteresowaną prawa własności działek niezabudowanych nr 1, 2, 3 nie będzie korzystała także ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, z uwagi na fakt, iż nie zostały spełnione warunki, o których mowa w tym przepisie.

Sprzedaż przez Wnioskodawcę nieruchomości gruntowych o nr 1, 2, 3 będzie opodatkowana podatkiem VAT według określonej stawki podatku od towarów i usług.

Zatem w powyższym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Z kolei odnosząc się do zabudowanej działki gruntu nr 4 stwierdzić należy co następuje:

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W myśl art. 2 pkt 14 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 września 2019 r., przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Tak więc ustawodawca daje podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – możliwość zrezygnowania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Zgodnie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

W myśl art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym stanowi art. 43 ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy o VAT oświadczenie, o którym mowa w art. 43 ust. 10 pkt 2 musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Przy czym podkreślić należy, że niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Natomiast kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków oraz budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333).

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że działka nr 4 zabudowana jest budynkiem, który stanowi budynek w rozumieniu prawa budowlanego. Zainteresowana kupiła ww. działkę już jako zabudowaną i nie ponosiła ani nie będzie ponosić wydatków na ulepszenie ww. budynku w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Działka została nabyta w 2006 r. i przy nabyciu nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przed zawarciem przyrzeczonej umowy sprzedaży Kupujący zobowiązany jest uzyskać prawomocną, ostateczną i wykonalną decyzję o pozwoleniu na rozbiórkę budynku posadowionego na ww. działce. Prace rozbiórkowe budynku zostaną podjęte po sprzedaży, tak więc na moment sprzedaży nie będą one rozpoczęte. Na dzień dostawy działka nr 4 pozostawać będzie działką zabudowaną.

Odnosząc się do sprzedaży ww. działki zabudowanej, należy wskazać że w kwestii opodatkowania dostawy gruntów zabudowanych budynkami/budowlami przeznaczonymi do rozbiórki wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) w wyroku z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 Don Bosco Onroerend Goed BV przeciwko Staatssecretaris van Financiën. W wyroku tym TSUE orzekł, że: „Artykuł 13 część B lit. g) szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku w związku z art. 4 ust. 3 lit. a) tej dyrektywy powinien być interpretowany w ten sposób, że przewidzianym w pierwszym z tych przepisów zwolnieniem z podatku VAT nie jest objęta dostawa działki, na której wciąż stoi stary budynek, który ma zostać rozebrany w celu wzniesienia na jego miejscu nowej konstrukcji i którego rozbiórka, do jakiej zobowiązał się sprzedający, rozpoczęła się przed tą dostawą. Takie transakcje dostawy i rozbiórki stanowią w świetle podatku VAT transakcję jednolitą mającą na celu jako całość dostawę nie tyle istniejącego budynku i gruntu, na którym stoi, co niezabudowanej działki, niezależnie od stanu zaawansowania robót rozbiórkowych starego budynku w momencie rzeczywistej dostawy działki”.

Ponadto, zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądów administracyjnych, sam fakt, iż w chwili sprzedaży nieruchomości w stosunku do znajdującego się na niej budynku zostało wydane pozwolenie na jego rozbiórkę, nie daje podstaw do uznania transakcji za dostawę niezabudowanego gruntu – tak m.in. orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z dnia 7 listopada 2013 r. sygn. akt I FSK 1436/13 i sygn. akt I FSK 1582/13 oraz w wyroku z dnia 19 czerwca 2015 r. sygn. akt I FSK 818/14. W wyroku z dnia 19 czerwca 2015 r. sygn. akt I FSK 818/14, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że „(...) skoro rozbiórka budynków nawet nie rozpoczęła się przed dokonaniem dostawy, to wnioskodawca nabył nieruchomość zabudowaną, a nie sam grunt. Zgodzić się należy z konkluzją, że dla oceny charakteru takiej transakcji nie ma znaczenia fakt, że została wydana decyzja udzielająca pozwolenia na budowę, dla realizacji którego konieczna była rozbiórka istniejących na działkach obiektów. Słusznie sąd I instancji podkreślił, że bez znaczenia dla kwalifikacji tej czynności na gruncie podatku VAT jest okoliczność, że nabywca w przyszłości, po dokonaniu dostawy zamierza zburzyć budynki i wznieść nowe (...)”.

W konsekwencji, w sprawie opodatkowania dostawy gruntów zabudowanych budynkami przeznaczonymi do rozbiórki istotny jest fakt, czy rozbiórka budynków zostanie dokonana (bądź rozpocznie się) przed planowaną dostawą.

Skoro w rozpatrywanej sprawie w chwili dokonywania transakcji nie rozpocznie się rozbiórka budynku znajdującego się na przedmiotowej działce, a poza uzyskaniem pozwolenia na jego rozbiórkę nie będą podjęte żadne inne czynności związane z jego rozbiórką, uznać należy, że przedmiotem sprzedaży będzie sprzedaż gruntu zabudowanego. O statusie sprzedawanej nieruchomości decydują bowiem okoliczności faktyczne, w szczególności nierozpoczęty fizycznie na moment transakcji proces rozbiórki usytuowanego na działce budynku. Należy podkreślić, że dopóki dany obiekt budowlany spełnia przesłanki do uznania go za budynek, teren na którym jest on usytuowany, jest terenem zabudowanym. Dopiero jeśli na skutek podjętych prac rozbiórkowych przestanie on spełniać kryteria przewidziane dla budynku, teren na którym taki obiekt się uprzednio znajdował, staje się gruntem niezabudowanym.

Z uwagi na fakt, iż w momencie dokonywania transakcji sprzedaży działki nie rozpocznie się rozbiórka posadowionego na niej budynku, zatem przedmiotem dostawy będzie działka zabudowana.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia budynku znajdującego się na ww. działce należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie dostawa ww. budynku, nie została dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, ani przed nim, gdyż – jak wynika z opisu sprawy – budynek ten został już zasiedlony. Ponadto pomiędzy pierwszym zasiedleniem ww. budynku a jego sprzedażą nie upłynął okres krótszy niż dwa lata. Z informacji wskazanych przez Wnioskodawcę wynika bowiem, że przed datą zawarcia transakcji sprzedaży przedmiotowej nieruchomości budynek był przedmiotem najmu. Na moment transakcji jego sprzedaży był już on po tzw. pierwszym zasiedleniu, od którego upłynęło ponad dwa lata. Jednocześnie Zainteresowana nie poniosła wydatków na ulepszenie budynku w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej budynku.

Zatem, z uwagi na fakt, że od pierwszego zasiedlenia do chwili planowanej sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata i jednocześnie nie ponoszono nakładów na ulepszenie przedmiotowego budynku, to w odniesieniu do tego obiektu zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jednocześnie zauważyć należy, że Wnioskodawca będzie mógł również skorzystać z opcji opodatkowania tej sprzedaży przy zachowaniu warunków określonych w wyżej powołanych przepisach art. 43 ust. 10 i art. 43 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji dostawa działki nr 4, na której posadowiony jest budynek, przy uwzględnieniu treści art. 29a ust. 8 ustawy, będzie objęta zwolnieniem od podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego, bezzasadne stało się badanie przesłanek do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a i pkt 2 ustawy dostawy działki nr 4.

Tym samym oceniając stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działki nr 4, należy uznać je za nieprawidłowe, gdyż dostawa nieruchomości będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest:

• prawidłowe w zakresie braku zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży działki nr 1, 2, 3 ;
  

• nieprawidłowe w zakresie braku zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży działki nr 4.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowaną i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanych. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniami, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowani ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o opis sprawy. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Tut. Organ informuje, że niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej braku zwolnienia z opodatkowania transakcji sprzedaży działek nr 1, 2, 3, 4. Natomiast w pozostałym zakresie tj. stawki podatku dla sprzedaży ww. nieruchomości zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.