2021.01.13 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0111-KDIB1-1.4010.482.2020.1.MMU

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.482.2020.1.MMU
z 13 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 października 2020 r. (data wpływu 17 listopada 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy w przedstawionym stanie faktycznym, nieodpłatne pełnienie funkcji przez członków zarządu Wnioskodawcy będzie skutkowało po stronie Wnioskodawcy powstaniem przychodu z nieodpłatnych świadczeń – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 listopada 2020 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy w przedstawionym stanie faktycznym, nieodpłatne pełnienie funkcji przez członków zarządu Wnioskodawcy będzie skutkowało po stronie Wnioskodawcy powstaniem przychodu z nieodpłatnych świadczeń.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką z siedzibą na terytorium Polski i tutaj prowadzi swoją działalność. Głównym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków (tzw. „działalność deweloperska”).

Wnioskodawca jest spółką celową powołaną przez spółkę-matkę B sp. z o.o. do realizacji konkretnej inwestycji deweloperskiej. Wszystkie udziały (100%) w kapitale zakładowym Wnioskodawcy posiada spółka-matka. Cała działalność Wnioskodawcy ma się skupić na realizacji inwestycji - wybudowaniu na nieruchomości gruntowej Wnioskodawcy budynków mieszkalnych wielorodzinnych i sprzedaży wyodrębnionych w tych budynkach lokali mieszkalnych na rzecz klientów. Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników. Obsługą procesu inwestycyjnego, marketingiem i sprzedażą zajmują się pracownicy spółki-matki. Z kolei wszelkie prace budowlane będą realizować wykonawcy, na podstawie zawartych umów o roboty budowlane.

Członkami zarządu Wnioskodawcy są dwie osoby, będące jednocześnie wiceprezesami zarządu spółki-matki. Wskazani członkowie zarządu zostali oddelegowani do zarządu Wnioskodawcy przez spółkę-matkę i pełnią w zarządzie Wnioskodawcy swoje funkcje nieodpłatnie. Osoby te otrzymują jednak wynagrodzenie za pełnienie funkcji zarządu w spółce-matce.

Specyfika funkcjonowania Wnioskodawcy jako spółki celowej (powołanej do realizacji określonej inwestycji) sprawia, że trudno jest oszacować nakład pracy członków zarządu Wnioskodawcy. Wynika to z faktu, że osoby działają równocześnie na rzecz całej grupy kapitałowej X, w której rolę spółki-matki (czyli spółki właścicielskiej i zarządzającej) pełni B sp. z o.o. Co istotne, w spółce-matce członkowie zarządu otrzymują wynagrodzenie za sprawowanie swoich funkcji zarządczych na rzecz całej grupy.

Wyodrębnienie pracy wskazanych członków zarządu z podziałem na poszczególne spółki w ramach grupy jest w praktyce niemożliwe. Członkowie zarządu działają bowiem w równej mierze na rzecz wszystkich inwestycji, zmierzając do jak najlepszych wyników grupy jako całości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, nieodpłatne pełnienie funkcji przez członków zarządu Wnioskodawcy będzie skutkowało po stronie Wnioskodawcy powstaniem przychodu z nieodpłatnych świadczeń?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, nieodpłatne pełnienie funkcji przez członków zarządu Wnioskodawcy nie będzie skutkowało po stronie Wnioskodawcy powstaniem przychodu z nieodpłatnych świadczeń.

Przychodem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością jest m.in. wartość nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń (art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p.). Za przykład takich świadczeń można uznać usługi świadczone na rzecz podatnika nieodpłatnie, które mają określoną wartość rynkową i za które na wolnym rynku trzeba byłoby zapłacić wynagrodzenie. Wartość nieodpłatnych świadczeń ustala się w tym przypadku według cen rynkowych usług tego samego rodzaju (art. 12 ust. 6 u.p.d.o.p.).

W orzecznictwie pozostaje bezsporne, że dla uznania, że dane świadczenie stanowi otrzymane przez podatnika nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. nie jest wystarczające jedynie stwierdzenie, że świadczący nie uzyskuje wynagrodzenia od podatnika z tytułu wykonanego świadczenia. (...) świadczenie na rzecz spółki z o. o. w postaci pełnienia przez wspólnika tej spółki funkcji prezesa lub członka zarządu bez wynagrodzenia nie będzie nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., jeśli w zamian za pełnienie takiej funkcji bez wynagrodzenia spełniający uzyska lub ma uzyskać wzajemnie pewną korzyść majątkową, niezależnie czy wartość takiej korzyści odpowiada wartości ekonomicznej świadczenia na rzecz spółki (wyrok NSA z dnia 23 lipca 2019 r., sygn. II FSK 2881/17). Zatem jeśli członek zarządu nie pobiera ze spółki wynagrodzenia, ale ze spółki tej zostanie uzyskana korzyść majątkowa z innego tytułu (np. dywidendy), to nie powstanie przychód z nieodpłatnych świadczeń. I to nawet jeżeli wartość takiej „korzyści” nie pokrywa się z nakładem pracy w zarządzie.

W niniejszej sprawie członkowie zarządu Wnioskodawcy zostali oddelegowani do pełnienia swoich funkcji przez spółkę-matkę, w której również są członkami zarządu. Co istotne, spółka matka posiada 100% udziałów Wnioskodawcy (będącego jej spółką-córką). W interesie spółki-matki, będącej wyłącznym właścicielem swojej spółki-córki jest to, aby spółka ta była zarządzana w należyty sposób. Tylko dzięki skutecznemu zarządzeniu Wnioskodawca jest w stanie realizować swoje cele i osiągać dobre wyniki finansowe. Zatem delegowanie członków zarządu do wykonywania swoich funkcji w spółce-córce jest naturalne i stanowi realizację uprawnień właścicielskich spółki-matki.

To na wspólnikach spółki z ograniczoną odpowiedzialnością leży bowiem prawo i obowiązek powołania członków zarządu (art. 201 § 4 k.s.h.). Spółka taka musi przy tym posiadać zarząd, aby normalnie funkcjonować. Zatem z perspektywy spółki-matki, ustanowienie zarządu w jej spółce celowej w postaci konkretnych osób fizycznych było prawnym obowiązkiem. Gdyby nie ten obowiązek, spółka matka w ogóle nie musiałaby powoływać zarządu Wnioskodawcy, samodzielnie sprawując funkcje zarządcze (przez swój zarząd i pracowników).

Dlatego też w interpretacji indywidualnej z dnia 21 maja 2018 r., nr 0111 KDIB2-1.4010.121. 2018.l.AP słusznie potwierdzono, że nieodpłatne pełnienie funkcji Prezesa Zarządu Spółki, na podstawie powołania, przez osobę zatrudnioną równocześnie na podstawie umowy o pracę w spółce matce, nic skutkuje po stronie Wnioskodawcy powstaniem przychodu podatkowego z tytułu nieodpłatnych świadczeń, w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p, bowiem świadczeniodawca (spółka matka) uzyskuje lub uzyska w przyszłości od świadczeniobiorcy (Wnioskodawcy) świadczenie(a) ekwiwalentne (np. w postaci dywidendy). Podobnie wskazano w interpretacji indywidulanej z 3 września 2019 r., nr 0114-KDIP2-2.4010.292.2019.1.PP.

Z kolei w interpretacji indywidulanej z dnia 7 maja 2020 r., nr 0111-KDIB2-1.4010.34.2020.2.AM, potwierdzono, że nieodpłatne pełnienie funkcji członka zarządu przez pracownika niemieckiej Spółki Produkcyjnej jest świadczeniem ekwiwalentnym i tym samym nie powinno stanowić dla Polskiej Spółki przychodu z nieodpłatnych świadczeń. Na marginesie należy wskazać, że ewentualne rozliczenia i tak powinny następować na linii udziałowiec - członek zarządu tj. Spółka Matka - prezes zarządu. Podobne stanowisko zawierają interpretacje indywidualne z 24 kwietnia 2020 r. nr 0114-KDIP2-1.4010.48.2020.1.JF; z 7 maja 2020 r. nr 0114-KDIP2-1.4010.58.2020.1.JF oraz z 14 maja 2020 r. nr 0114-KDIP2-2.4010.87.2020.1.JG/RK.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają liczne interpretacje podatkowe wydane w podobnych sprawach w ciągu ostatniego oraz poprzedniego roku.

W tej sprawie istotny jest również fakt, że Wnioskodawca jako spółka-córka jest jednocześnie spółką celową. Wnioskodawca jest zatem podmiotem powołanym wyłącznie w celu realizacji konkretnej inwestycji. Wynagradzanie członków zarządu powołanych przez spółkę-matkę w jej spółce celowej byłoby zatem sztuczne. Spółka celowa jest bowiem przydatna tak długo, jak długo trwa inwestycja. W takiej sytuacji ciągłe „zatrudnianie” i „zwalnianie” członków zarządu z ciągłym uzyskiwaniem i pozbawieniem ich prawa do wynagrodzenia byłoby działaniem sztucznym.

Członkowie zarządu zarówno działając w spółce-matce, jak i działając w spółce-córce dążą bowiem do jak najlepszych wyników całej grupy kapitałowej i trudno jest rozdzielić realne wynagrodzenie członka zarządu pomiędzy wszystkie spółki. Nie bez znaczenia pozostaje, że działalność grupy X jako całości polega właśnie na realizacji i zamykaniu kolejnych inwestycji budowlanych. Wynagrodzenie uzyskiwane przez zarząd w spółce-matce stanowi wynagrodzenie za całość pracy zarządu na rzecz grupy. Dzielenie tego wynagrodzenia między poszczególne spółki byłoby nienaturalne, sztuczne i znacznie utrudnione. Z kolei podatkowo pozostaje to bez znaczenia, skoro podatek jest płacony od wynagrodzenia członków zarządu w spółce-matce. Jest to wynagrodzenie menadżerskie ustalone z tymi członkami zarządu na warunkach rynkowych i obejmuje ono całość działalności zarządczej tych osób na rzecz grupy X.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 201 § 1-3 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1526, dalej: „Kodeks spółek handlowych”), zarząd prowadzi sprawy spółki i reprezentuje spółkę. Zarząd składa się z jednego albo większej liczby członków. Do zarządu mogą być powołane osoby spośród wspólników lub spoza ich grona. Natomiast § 4 tego przepisu stanowi, że członek zarządu jest powoływany i odwoływany uchwałą wspólników, chyba że umowa spółki stanowi inaczej. Przez użyte w § 4 ww. przepisu sformułowanie „powołanie” należy rozumieć ustanowienie zarządu. Powołanie jest więc ogólnym terminem obejmującym każdą formę prowadzącą do nawiązania stosunku organizacyjnego do pełnienia funkcji. Od woli spółki zależy, czy powołanie będzie wyłączną podstawą wykonywania obowiązków, czy też nawiązana będzie umowa o pracę, czy umowa o zarządzanie. Przepisy Kodeksu spółek handlowych nie łączą wykonywania funkcji członka zarządu z wynagrodzeniem. Zatem należy przyjąć, że możliwa jest i przez prawo dopuszczalna sytuacja pełnienia funkcji członka zarządu bez wynagrodzenia. Z powyższego wynika, że wykonywanie czynności wynikających z prawa handlowego, a właściwych dla wypełnienia obowiązków zarządu spółki, może być nieodpłatne.

Natomiast, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm., dalej: „ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów; w wypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.).

Ustawodawca w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, regulującym kwestię przychodów, nie wymienia źródeł przychodu, lecz określa zdarzenia, których wystąpienie powoduje powstanie obowiązku podatkowego. Przez przykładowe wyliczenie zawarte w kolejnych ustępach art. 12 ww. ustawy, ustawodawca precyzuje więc jedynie rodzaje przychodów. Ponadto wylicza, jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów. Stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Mając powyższe na uwadze, źródło przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowią wszelkie zdarzenia prawne i faktyczne skutkujące uzyskaniem przychodu. Źródło przychodów można określić szeroko, w sposób ogólny (np. rodzaj działalności prowadzonej przez podatnika), jak i wąsko (np. stosunek prawny, którego stroną jest podatnik; składnik majątku podatnika).

Przepisy podatkowe, w tym również przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie określają, co należałoby rozumieć pod pojęciem nieodpłatnego świadczenia. Zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym przez organy podatkowe i sądy administracyjne, wskazujące sposób rozumienia przepisów prawa podatkowego, za nieodpłatne świadczenie uznaje się wszelkie zdarzenia prawne i gospodarcze, w konsekwencji których powstaje nieodpłatne, niezwiązane z poniesieniem wydatku lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątkowe o konkretnym wymiarze finansowym. Ustawodawca ograniczył się jedynie do wskazania w art. 12 ust. 6 i 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, sposobu i kryteriów ustalania wartości nieodpłatnych i częściowo odpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wartość świadczeń w naturze, w tym nieodpłatnych świadczeń, ustala się:

jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu,
jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu - w wysokości równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu,
w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (taką definicję przedstawiono m.in. w uchwałach Naczelnego Sądu Administracyjnego z 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02 oraz z 16 października 2006 r., sygn. akt II FPS 1/06). Nieodpłatnym świadczeniem, jest zatem uzyskana przez podatnika wymierna korzyść majątkowa niezwiązana z poniesieniem wydatków, powstaniem kosztów, z obowiązkiem uiszczenia wynagrodzenia lub inną formą ekwiwalentu. Natomiast pojęcie „świadczenia” rozpatrywane jest z punktu widzenia zobowiązaniowego, t.j. w świetle postanowień art. 353 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1740, dalej: Kodeks cywilny), zgodnie z którym zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu (art. 353 § 2 Kodeksu cywilnego). Zatem, w świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych, stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, musi dojść do stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje przychody podatkowe. Dla celów podatkowych, za nieodpłatne świadczenia należy przyjmować te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, t.j. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy. W ramach stosunków łączących spółkę kapitałową ze wspólnikami takiej spółki szczególną rolę odgrywają świadczenia wynikające z umowy spółki. Do takich świadczeń zaliczyć można m.in. obowiązek wniesienia wkładu na kapitał zakładowy spółki, obowiązek wnoszenia dopłat uchwalonych przez zgromadzenie wspólników, pełnienie funkcji w organach spółki itp. W przypadku tego rodzaju świadczeń wspólnika na rzecz spółki nie można uznać, że spółka uzyskała nieodpłatne świadczenie, nawet jeżeli nie zostało określone z tego tytułu dodatkowe wynagrodzenie wspólnika.

Ponadto, gdy funkcję członka zarządu pełni bez wynagrodzenia osoba będąca wspólnikiem spółki lub np. pracownik wspólnika, to po stronie tej spółki nie powstaje przychód z nieodpłatnych świadczeń. Jest to spowodowane tym, że wspólnik lub jego pracownik (członek zarządu) może uzyskać w przyszłości określone świadczenia od spółki (np. dywidendę). Jest on zatem zainteresowany osiąganiem zysku przez spółkę i zwiększaniem wartości jej majątku, które mogą mu przynieść obecnie i w przyszłości określone korzyści majątkowe. Nie ma znaczenia, że w przypadku wspólnika będącego osobą prawną funkcje zarządcze pełnione są przez powołanego do tego celu np. pracownika/współpracownika. Wspólnik - osoba prawna - nie może wszak sam zasiąść w zarządzie i tym samym oddelegowuje do pełnienia tej funkcji, np. swojego pracownika, który wykonywał będzie te wszystkie czynności, jakie wykonywałby wspólnik będąc osobą fizyczną i mając uprawnienie do zasiadania w zarządzie. Osoba fizyczna wyznaczona przez wspólnika, pełniąc funkcje zarządcze, realizuje wyłącznie cele gospodarcze wspólnika co do spółki zależnej. Nie stanowi ona niezależnej osoby realizującej własne cele gospodarcze, a jako osoba specjalnie wyznaczona przez wspólnika, świadczy usługi w jego imieniu.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, która posiada siedzibę na terytorium Polski i tutaj prowadzi swoją działalność. Głównym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków.

Wnioskodawca jest spółką celową powołaną przez spółkę-matkę do realizacji konkretnej inwestycji deweloperskiej. Wszystkie udziały (100%) w kapitale zakładowym Wnioskodawcy posiada spółka-matka. Cała działalność Wnioskodawcy ma się skupić na realizacji inwestycji - wybudowaniu na nieruchomości gruntowej Wnioskodawcy budynków mieszkalnych wielorodzinnych i sprzedaży wyodrębnionych w tych budynkach lokali mieszkalnych na rzecz klientów. Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników. Obsługą procesu inwestycyjnego, marketingiem i sprzedażą zajmują się pracownicy spółki-matki. Z kolei wszelkie prace budowlane będą realizować wykonawcy, na podstawie zawartych umów o roboty budowlane.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że nieodpłatne pełnienie funkcji członka zarządu Wnioskodawcy zatrudnionego przez Spółkę matkę, nie skutkuje powstaniem przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia po stronie Wnioskodawcy. Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin