Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.614.2020.2.AW
z 11 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2020 r. (data wpływu 23 października 2020 r.) – uzupełnionym w dniach 5 listopada 2020 r. i 24 listopada 2020 r. (daty wpływu) – o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania zobowiązania do zapłaty daniny solidarnościowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania zobowiązania do zapłaty daniny solidarnościowej. Wniosek został uzupełniony w dniach 5 listopada 2020 r. i 24 listopada 2020 r. (daty wpływu).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

DG prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą D, która zajmuje się produkcją wyposażenia dla (…).

Sąd Rejonowy w (…) , (…) Wydział Gospodarczy, w sprawie o sygnaturze akt (…) postanowieniem z dnia (…) 2019 roku postanowił:

1. otworzyć postępowanie sanacyjne dłużnika DG prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą D,
2. wyznaczyć sędziego komisarza w osobie sędziego sądu rejonowego,
3. odebrać dłużnikowi zarząd własny nad przedsiębiorstwem z tym, że zezwolić mu na wykonywanie zarządu nad całością lub częścią przedsiębiorstwa w zakresie nieprzekraczającym zwykłego zarządu,
4. wyznaczyć zarządcę w osobie AA (licencja doradcy restrukturyzacyjnego numer (…)),
5. stwierdzić jurysdykcję sądu polskiego na postawie art. 3 ust. 1 Rozporządzenia Rady (WE) nr 1346/2000 z dnia 29 maja 2000 r. w sprawie postępowania upadłościowego (Dz. U. UE. L. z 2000 r., nr 160, poz. 1) oraz stwierdzić, że prowadzone postępowanie jest postępowanie głównym.

Zgodnie z art. 52 ust. 1 ustawy – Prawo restrukturyzacyjne, zarządca objął zarząd masą sanacyjną, zarządza nią, sporządza spis inwentarza wraz z oszacowaniem oraz sporządził i realizuje plan restrukturyzacyjny. Według art. 53 ust. ww. ustawy, w sprawach dotyczących masy sanacyjnej zarządca dokonuje czynności w imieniu własnym na rachunek dłużnika.

Działając na podstawie art. 291 ustawy – Prawo restrukturyzacyjne, dłużnik po otwarciu postępowania sanacyjnego wydał zarządcy cały swój majątek oraz dokumenty dotyczące jego działalności, majątku oraz rozliczeń, w szczególności księgi rachunkowe, inne ewidencje prowadzone dla celów podatkowych i korespondencję. Wykonanie tych obowiązków dłużnik potwierdził w formie oświadczenia na piśmie, które złożył sędziemu-komisarzowi. Dłużnik udzielił sędziemu-komisarzowi i zarządcy wszelkich potrzebnych wyjaśnień dotyczących swojego majątku i działalności.

Zgodnie z art. 294 ustawy – Prawo restrukturyzacyjne, z dniem otwarcia postępowania sanacyjnego mienie służące prowadzeniu przedsiębiorstwa oraz mienie należące do dłużnika stało się masą sanacyjną.

Wskutek otwartego postępowania sanacyjnego, wszystkimi bieżącymi sprawami działalności zajmuje się zarządca. Podatnik ma niewielką możliwość ingerencji w sprawy firmy i ograniczony wgląd do ksiąg rachunkowych. Pełną kontrolę nad kwestiami finansowymi sprawuje zarządca. Podatnik nie może swobodnie dysponować środkami, które wpływają do kasy firmy. Wszelki przychód jest kierowany na pokrycie kosztów działalności oraz spłatę wierzycieli zgłoszonych w postępowaniu sanacyjnym, według zatwierdzonego przez sąd spisu wierzytelności.

Zgodnie z art. 329 ustawy, Prawo restrukturyzacyjne dłużnik odzyskuje prawo zarządu majątkiem, jeżeli był go pozbawiony, z dniem zakończenia postępowania albo uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu postępowania.

Przychody podatnika są opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób fizycznych w sposób liniowy. Zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu za 2019 r. PIT-36L wykazało po dokonaniu pomniejszeń dochód w wysokości 3 395 080 zł 61 gr.

Zgodnie z art. 30h ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne są obowiązane do zapłaty daniny solidarnościowej w wysokości 4% podstawy obliczenia tej daniny, w przypadku osiągnięcia dochodu przekraczającego 1 000 000 zł. Obowiązek uiszczenia daniny jest uwarunkowany wysokością przychodu za poprzedni rok podatkowy w związku z czym powstaje dopiero w momencie podsumowania przychodu za cały ubiegły rok i obliczenia dochodu.

Podstawa obliczenia daniny solidarnościowej wyniosła 2 395 081 zł. Wysokość daniny solidarnościowej do zapłaty wyniosła 95 803 zł.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W uzupełnieniu wniosku wskazano ponadto:

• data uprawomocnienia postanowienia to (…) 2019 r. (informacja dotyczy uprawomocnienia sądu o otwarciu postępowania sanacyjnego);
• podstawą obliczenia daniny solidarnościowej była nadwyżka ponad 1 000 000 zł sumy dochodów podlegających opodatkowaniu NIE była obliczana na zasadach określonych w art. 27 ust. 1, 9 i 9a, art. 30b, art. 30c oraz art. 30f po ich pomniejszeniu o kwoty odliczone od tych dochodów, wymienione w art. 30h ust. 2.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy podatnik objęty postępowaniem sanacyjnym uzyskuje przychód w rozumieniu art. 14 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 3 pkt 3 [powinno być: art. 10 ust. 1 pkt 3] ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, skutkujący – po dokonaniu stosownych pomniejszeń i w przypadku osiągnięcia ustawowej wysokości – powstaniem po stronie podatnika zobowiązania do zapłaty daniny solidarnościowej wymienionej art. 30h ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest on zobowiązany do zapłaty daniny solidarnościowej. W świetle przepisów ustawy – prawo restrukturyzacyjne, przychód osiągnięty przez podatnika nie jest jego przychodem należnym, gdyż nie może nim rozporządzać. Przychód jest bowiem w całości przeznaczany na pokrycie kosztów jego uzyskania oraz zaspokojenie wierzycieli. Podatnik nie uzyskuje osobiście żadnego przysporzenia majątkowego z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

Podatnik nie posiada prawa zarządu swoim majątkiem. Wszelkie mienie należące do niego i jego przedsiębiorstwa stanowi masę sanacyjną. Przychód trafia do masy sanacyjnej i jest przeznaczany na pokrycie kosztów uzyskania przychodu (wynagrodzenie pracowników, leasing maszyn, usługi transportowe, najem, media, zakup materiałów produkcyjnych, usługi zewnętrzne) zaspokojenie wierzytelności i wynagrodzenie zarządcy.

Powyższy stan faktyczny jest potwierdzony przywołanymi przepisami ustawy – Prawo restrukturyzacyjne.

Po stronie podatnika nie powstaje więc przychód w rozumieniu art. 14 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 3 pkt 3 [powinno być: art. 10 ust. 1 pkt 3] ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ przychody z działalności gospodarczej podatnika nie są należne podatnikowi, lecz wierzycielom.

Podatnik nie uzyskuje faktycznie żadnego przychodu, więc w konsekwencji nie powinien być zobowiązany do zapłaty daniny solidarnościowej. Obowiązek zapłaty daniny uszczupli należności wierzycieli i wydłuży czas trwania postępowania sanacyjnego.

W związku z powyższym – zdaniem podatnika – nie powstał po jego stronie obowiązek zapłaty daniny solidarnościowej ujętej w art. 30h ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za 2019 rok.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z dniem 1 stycznia 2019 r. na podstawie art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 23 października 2018 r. Funduszu Solidarnościowym (Dz. U. z 2020 r., poz. 1787, z późn. zm.) w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano rozdział 6a (przepisy art. 30h-30i), który ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.

W myśl art. 30h ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne są obowiązane do zapłaty daniny solidarnościowej w wysokości 4% podstawy obliczenia tej daniny.

Natomiast na podstawie art. 33 ust. 3 ustawy o Funduszu Solidarnościowym, przy ustalaniu wysokości podstawy obliczenia daniny solidarnościowej podlegającej zapłacie w terminie, o którym mowa w ust. 2, uwzględnia się dochody uzyskane od dnia 1 stycznia 2019 r. i kwoty pomniejszające te dochody zgodnie z art. 30h ust. 2 ustawy zmienianej w art. 21, wykazywane w:

1. rocznym obliczeniu podatku, o którym mowa w art. 34 ust. 7 ustawy zmienianej w art. 21,
2. zeznaniach wymienionych w art. 45 ust. 1, ust. 1a pkt 1 i 2 oraz ust. 1aa ustawy zmienianej w art. 21,

• których termin złożenia upływa w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 30 kwietnia 2020 r.

W myśl art. 30h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawę obliczenia daniny solidarnościowej stanowi nadwyżka ponad 1 000 000 zł sumy dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 ust. 1, 9 i 9a, art. 30b, art. 30c oraz art. 30f po ich pomniejszeniu o:

1. kwoty składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a,
2. kwoty, o których mowa w art. 30f ust. 5

• odliczone od tych dochodów.

Stosownie do treści art. 30h ust. 3 ww. ustawy, przy ustalaniu wysokości podstawy obliczenia daniny solidarnościowej w roku kalendarzowym, o którym mowa w ust. 4, uwzględnia się dochody i kwoty pomniejszające te dochody zgodnie z ust. 2 wykazywane w:

1. rocznym obliczeniu podatku, o którym mowa w art. 34 ust. 7, jeżeli podatek wynikający z tego rozliczenia jest podatkiem należnym,
2. zeznaniach wymienionych w art. 45 ust. 1, ust. 1a pkt 1 i 2 oraz ust. 1aa

• których termin złożenia upływa w okresie od dnia następującego po dniu upływu terminu na złożenie deklaracji o wysokości daniny solidarnościowej w roku poprzedzającym ten rok kalendarzowy do dnia upływu terminu, o którym mowa w ust. 4.

Na podstawie art. 30h ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, o których mowa w ust. 1, są obowiązane składać urzędom skarbowym deklarację o wysokości daniny solidarnościowej, według udostępnionego wzoru, w terminie do dnia 30 kwietnia roku kalendarzowego i w tym terminie wpłacić daninę solidarnościową. Przepisy art. 45 ust. 1b i 1c stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 30h ust. 5 ww. ustawy, deklaracja o wysokości daniny solidarnościowej zawiera dane umożliwiające prawidłową identyfikację osoby fizycznej i urzędu skarbowego, do którego kierowana jest deklaracja, oraz poprawne rozliczenie daniny solidarnościowej.

Stosownie do treści art. 30h ust. 6 cytowanej ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych udostępnia na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych, w formie dokumentu elektronicznego, wzór deklaracji o wysokości daniny solidarnościowej.

W myśl art. 30i powołanej ustawy, do daniny solidarnościowej stosuje się odpowiednio przepisy Ordynacji podatkowej.

Zgodnie zaś z art. 30i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uprawnienia organu podatkowego przysługują naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu w sprawach podatku dochodowego od osób fizycznych, a w przypadku:

1. gdy jest to uzasadnione ochroną informacji niejawnych i wymogami bezpieczeństwa państwa – organowi wymienionemu w art. 13a Ordynacji podatkowej;
2. spraw, o których mowa w art. 119g § 1 Ordynacji podatkowej – Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej.

Do zapłaty daniny solidarnościowej obowiązane są więc osoby fizyczne, których dochód przekroczył 1 000 000 zł. Osoby te, oprócz podatku dochodowego są obowiązane zapłacić dodatkowo daninę solidarnościową w wysokości 4% podstawy obliczenia oraz złożyć we właściwym urzędzie skarbowym deklarację o wysokości tej daniny solidarnościowej w terminie do 30 kwietnia roku kalendarzowego. W tym samym terminie upływa termin zapłaty daniny.

Podstawę obliczenia daniny solidarnościowej stanowi nadwyżka ponad 1 000 000 zł sumy dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych:

1. w art. 27 ust. 1, 9, 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dochody opodatkowane według skali podatkowej, m.in. ze stosunku pracy, działalności gospodarczej, rent i emerytur, umów o dzieło i umów zlecenia, itd.),
2. art. 30b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zyski kapitałowe opodatkowane według stałej stawki 19%),
3. art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej opodatkowane podatkiem liniowym według stawki 19%) oraz
4. art. 30f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dochody zagranicznej spółki kontrolowanej opodatkowane według stałej stawki 19%)

• pomniejszonych o możliwe do odliczenia od tych dochodów składki na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o kwoty wymienione w art. 30f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. z tytułu uwzględnionej w podstawie opodatkowania podatnika dywidendy otrzymanej od zagranicznej jednostki kontrolowanej oraz dochodu z odpłatnego zbycia przez podatnika udziału w zagranicznej jednostce kontrolowanej, w części uwzględnionej w jego podstawie opodatkowania).

W objaśnieniach podatkowych z dnia 28 sierpnia 2019 r. dotyczących stosowania przepisów o daninie solidarnościowej zawartych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych wyjaśniono, że Danina solidarnościowa jest nowym świadczeniem publicznym wprowadzonym ustawą z dnia 23 października 2018 r. o Solidarnościowym Funduszu Wsparcia Osób Niepełnosprawnych (Dz. U. poz. 2192). Wskazano również, że obowiązek zapłaty daniny solidarnościowej dotyczy osób fizycznych, które uzyskują dochody (przychód minus koszty) podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 30h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem obowiązek zapłaty daniny solidarnościowej dotyczy osób fizycznych, które uzyskują dochody (przychód minus koszty) podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w:

• art. 27 ust. 1, 9 i 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – dochody podlegające opodatkowaniu według skali podatkowej (np. z pracy, emerytury, kontraktów menedżerskich), od których należny podatek oblicza się w rocznym obliczeniu podatku PIT-40A albo w zeznaniu PIT-36 lub PIT-37, z wyłączeniem dochodów, do których zgodnie z postanowieniami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania ma zastosowanie metoda wyłączenia z progresją;
• art. 30b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – dochody z niektórych zysków kapitałowych (np. z odpłatnego zbycia papierów wartościowych, pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających), od których należny podatek oblicza się według stawki 19% w zeznaniu PIT-38;
• art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej oraz z działów specjalnych produkcji rolnej ustalane na podstawie prowadzonych ksiąg, od których należny podatek oblicza się według stawki 19% w zeznaniu PIT-36L;
• art. 30f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody z zagranicznej jednostki kontrolowanej, od których należny podatek oblicza się według stawki 19% w zeznaniu PIT-CFC.

Obowiązek zapłaty daniny solidarnościowej powstaje, gdy suma ww. dochodów, po ich zmniejszeniu o kwoty pomniejszające, przekracza 1 000 000 zł.

Z powyższych objaśnień wynika również, że: W sumie uwzględnia się dochody wykazywane w rocznym obliczeniu podatku PIT-dochodów40A oraz w zeznaniach PIT-36, PIT-36L, PIT-37, PIT-38 oraz PIT-CFC, dla których termin złożenia upływa nie późniejniż 30 kwietnia roku kalendarzowego oraz nie wcześniej niż 1 maja roku poprzedniego. Zastrzec jednak należy, że dochody z PIT-40A uwzględnia się jedynie wtedy, gdy podatek wynikający z tego rozliczenia jest podatkiem należnym, a więc gdy podatnik nie składa samodzielnie zeznania z uwzględnieniem danych z tego formularza. (…) W kwotach pomniejszających uwzględnia się odliczone od ww. dochodów kwoty składek na ubezpieczenia społeczne (krajowych i zagranicznych), o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a ustawy PIT, a także kwoty, o których mowa w art. 30f ust. 5 ustawy PIT, tj. uwzględnioną w podstawie opodatkowania podatnika dywidendę otrzymaną od zagranicznej jednostki kontrolowanej oraz dochód z odpłatnego zbycia udziału w zagranicznej jednostce kontrolowanej, w części uwzględnionej w podstawie jego opodatkowania.

Zatem, dochody uwzględniane w podstawie obliczenia daniny solidarnościowej mogą być pomniejszone wyłącznie o odliczone od tych dochodów kwoty składek na ubezpieczenia społeczne (krajowe i zagraniczne), o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a także kwoty, o których mowa w art. 30f ust. 5 tej ustawy, tj. uwzględnioną w podstawie opodatkowania podatnika dywidendę otrzymaną od zagranicznej jednostki kontrolowanej oraz dochód z odpłatnego zbycia udziału w zagranicznej jednostce kontrolowanej, w części uwzględnionej w podstawie jego opodatkowania.

Biorąc powyższe pod uwagę – niniejsze wymaga szczególnego podkreślenia w kontekście stwierdzenia przez Wnioskodawcę w uzupełnieniu wniosku, że podstawą obliczenia daniny solidarnościowej była nadwyżka ponad 1 000 000 zł sumy dochodów podlegających opodatkowaniu NIE była obliczana na zasadach określonych w art. 27 ust. 1, 9 i 9a, art. 30b, art. 30c oraz art. 30f po ich pomniejszeniu o kwoty odliczone od tych dochodów, wymienione w art. 30h ust. 2 – podstawę obliczenia daniny solidarnościowej stanowi nadwyżka ponad 1 000 000 zł sumy ustalonych w zaprezentowany wyżej sposób dochodów, po ich zmniejszeniu o kwoty pomniejszające te dochody.

Z opisu przedmiotowej sprawy wynika, że Wnioskodawca został objęty postępowaniem sanacyjnym.

Postępowanie sanacyjne jest jedynym z postępowań restrukturyzacyjnych, które obok uniknięcia upadłości dłużnika w drodze zawarcia układu z wierzycielami ma także doprowadzić do uzdrowienia sytuacji gospodarczej dłużnika przez przeprowadzenie działań sanacyjnych na podstawie planu restrukturyzacyjnego.

Ustawa z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne (Dz U. z 2020 r., poz. 814, z późn. zm.) definiuje, że działaniami sanacyjnymi są czynności prawne i faktyczne, które zmierzają do poprawy sytuacji ekonomicznej dłużnika i mają na celu przywrócenie dłużnikowi zdolności do wykonywania zobowiązań, przy jednoczesnej ochronie przed egzekucją (art. 3 ust. 6 ustawy).

Otwarcie postępowania sanacyjnego wywołuje daleko idące skutki w sferze stosunków prawnych dłużnika. Mienie służące prowadzeniu przedsiębiorstwa oraz mienie należące do dłużnika staje się masą sanacyjną. Dłużnik traci prawo zarządu nad tym majątkiem, pod rygorem nieważności czynności prawnych dokonanych z naruszeniem zakazu, a zarządzanie przejmuje zarządca. W postanowieniu o otwarciu postępowania sanacyjnego sąd powołuje zarządcę (art. 51 ust. 1). Jak wynika z art. 52 ust. 1 Prawa restrukturyzacyjnego zarządca obejmuje zarząd nad masą sanacyjną i zarządza nią. Zarząd majątkiem dłużnika uprawnia i zobowiązuje zarządcę do podejmowania wszelkich czynności faktycznych i prawnych (w tym czynności z zakresu postępowania sądowego), mających na celu prawidłowe (efektywne gospodarczo) gospodarowanie mieniem podlegającym zarządowi. W sprawach dotyczących masy sanacyjnej zarządca dokonuje czynności w imieniu własnym, lecz na rachunek dłużnika (art. 53 ust. 1). Dłużnik, który nie może zarządzać majątkiem, nie może zawierać umów, zobowiązań, spłacać wierzytelności z masy sanacyjnej. Wszystkie czynności, których dokona, korzystając z masy sanacyjnej, są uznane za nieważne i naruszające zakaz.

Objęcie Wnioskodawcy postępowaniem sanacyjnym nie ma jednak wpływu na pozostawanie przez niego podatnikiem, którego dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Podatnik traci tylko prawo sprawowania zarządu nad majątkiem oraz możliwość korzystania z niego i rozporządzania nim. Objęcie majątku przez zarządcę nie oznacza nabycia własności w rozumieniu przepisów prawa cywilnego. Oznacza to, że podatnikiem pozostaje nadal podmiot objęty postepowaniem sanacyjnym, natomiast zarządca jedynie działa za niego, ale przez to nie staje się odrębnym podmiotem, a w szczególności podatnikiem w związku z podejmowanymi przez siebie czynnościami. Na niniejsze bez wpływu pozostaje okoliczność, którą podnosi Wnioskodawca, że: obowiązek zapłaty daniny uszczupli należności wierzycieli i wydłuży czas trwania postępowania sanacyjnego.

Oznacza to, że na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na Wnioskodawcy ciąży obowiązek dokonywania obliczenia i zapłaty daniny solidarnościowej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.