Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1.4011.762.2020.2.MN
z 14 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 października 2020 r. uzupełnionym w dniu 1 grudnia 2020 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości opodatkowania przychodów z najmu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek uzupełniony w dniu 1 grudnia 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości opodatkowania przychodów z najmu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zawarł z firmą zarządzającą nieruchomościami (działającą na zasadzie jednoosobowej działalności gospodarczej) umowę współpracy w zakresie zarządzania lokalem mieszkalnym na czas nieokreślony z możliwością jej wypowiedzenia. Umowa ta będzie dotyczyć świadczenia krótkoterminowego wynajmu lokalu osobom trzecim, a także zarządzaniem najmem długoterminowym. Wspomniana firma zarządzająca będzie udostępniać lokal odpłatnie pozyskanym przez siebie gościom na podstawie umów najmu lokalu zawieranych we własnym imieniu na zasadzie wykonywania pozostałych usług obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania bez obsługi (PKD 55.20.19.0).

Firma będzie płaciła czynsz najmu Wnioskodawcy dzieląc przychody z takiego najmu w cyklu miesięcznym. Wnioskodawca po informacji od firmy dotyczącej wysokości przychodu z najmu krótkoterminowego będzie wystawiać rachunek na kwotę czynszu, a firma po odliczeniu swojej prowizji będzie przelewać kwotę z rachunku na konto Wnioskodawcy. Dodatkowo, Wnioskodawca będzie zobowiązany do bieżącego opłacania wszystkich mediów związanych z lokalem, pokrywania kosztów remontów oraz do utrzymywania lokalu w dobrym stanie. Zgodnie z umową Wnioskodawcy będzie przysługiwało także prawo do korzystania z lokalu w czasie trwania umowy. Wszystkie czynności związane ze znalezieniem i obsługą gości w apartamencie będą wykonywane przez firmę zarządzającą, Wnioskodawca nie będzie miał kontaktu z gośćmi i nie będzie miał bezpośredniego dostępu do informacji na temat danych gości.

Najem krótkoterminowy będzie trwał 3-5 miesięcy w roku kalendarzowym. Przedmiot umowy to mieszkanie o powierzchni 61 m² położone na terenie K. nabyte na podstawie umowy darowizny, pierwotnie służyło dla zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych najbliższej rodziny, a po zmianie życiowych planów oddane pod wynajem. W mieszkaniu Wnioskodawca pozostawił rzeczy osobiste i sprzęty AGD. Wnioskodawca jest właścicielem przedmiotowego mieszkania i współwłaścicielem drugiego, gdzie mieszka, którego nie wynajmuje. Przedmiotowe mieszkanie wchodzi do jego osobistego majątku i nie stanowi składnika majątku związanego z działalnością gospodarczą.

W przyszłości mieszkanie będzie zapewniać potrzeby mieszkaniowe najbliższej rodziny. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej związanej z wynajmem lokali i jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę. Wnioskodawca nie będzie podejmował żadnych czynności w związku z wynajmem krótkoterminowym ze względu na brak czasu oraz odległość pomiędzy mieszkaniem na wynajem a miejscem zamieszkania. Wnioskodawca wpłaca zaliczki na podatek ryczałtowy od przychodów ewidencjonowanych oraz składa deklaracje podatku dochodowego.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej. Najmu dokonywał od września 2019 r. do chwili obecnej. Było to kilka różnych umów najmu z różnymi najemcami. Przedmiotem najmu było mieszkanie o powierzchni 61 m² położone na terenie K., którego dotyczy niniejszy wniosek. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości na wynajem poza opisanym we wniosku. Nie planuje nabywania innych nieruchomości na wynajem. Wobec opisanego lokalu mieszkalnego były podejmowane działania przystosowania do celów najmu polegające na przeprowadzeniu remontu i konserwacji niezbędnych do utrzymania lokalu w dobrym stanie oraz zakup mebli na potrzeby mieszkalne.

W związku ze wskazaniem w opisie okoliczności faktycznych, że najem krótkoterminowy może trwać 3-5 miesięcy w roku kalendarzowym wyjaśniono, że przedmiotowy lokal w pozostałej części roku kalendarzowego będzie wykorzystywany w celach najmu długoterminowego (przedmiotowy lokal będzie przeznaczony jako przedmiot najmu długoterminowego). Oferta najmu będzie obejmowała wynajem przedmiotowego lokalu mieszkalnego. Przedmiotem umów będzie oddanie najemcy do używania lokalu mieszkalnego w najem długoterminowy przez czas oznaczony lub krótkoterminowy w zamian za zapłatę umówionego czynszu. Podczas najmu długoterminowego będą udzielane najemcom świadczenia dodatkowe: dostawa prądu, wody i energii cieplnej oraz odprowadzania nieczystości w ramach najmu mieszkalnego. Najemca będzie przejmował umowy na prąd i gaz i opłacał je na podstawie rachunków wysłanych do najemcy przez dostawców tych mediów. Opłaty za wodę, energię cieplną będzie odprowadzał bezpośrednio na konto administracji budynku. Podczas najmu krótkoterminowego ww. media będą opłacane przed właściciela i najemca nie będzie ponosił dodatkowych/osobnych kosztów tych mediów. W okresie najmu krótkoterminowego będą świadczone usługi hotelarskie jednak nie przez właściciela, a przez firmę zarządzającą – usługi noclegowe – zapewnienie miejsca w mieszkaniu, pokoju wraz z dostępem do węzła higieniczno-sanitarnego i związane z tym usługi, np. sprzątanie pokoi, ale nie na życzenie, a jedynie po pobycie gościa. Przedmiotowy lokal mieszkalny będzie oddawany jako przedmiot najmu długoterminowego oraz krótkoterminowego.

Podmiot z którym Wnioskodawca podpisał umowę współpracy w zakresie zarządzania najmem mieszkalnym będzie działał na rzecz Wnioskodawcy i w jego imieniu. Przy najmie długoterminowym podmiot ten będzie działał jako pełnomocnik Wnioskodawcy zawierając umowy najmu w jego imieniu, natomiast przy najmie krótkoterminowym podmiot ten będzie zawierał umowy najmu na swoją rzecz. Czynności związane z najmem lokalu mieszkalnego będą podejmowane przez Wnioskodawcę w sposób okazjonalny. Czynności związane z wynajmem lokalu mieszkalnego nie są i nie będą podejmowane w sposób zorganizowany i ciągły (stały), lecz okazjonalny. Wnioskodawca pracuje w innej branży i te obowiązki, brak czasu oraz odległość przedmiotowego lokalu mieszkalnego od miejsca zamieszkania Wnioskodawcy nie pozwalają mu na prowadzenie takich zorganizowanych i profesjonalnych działań. Z najmem lokalu mieszkalnego nie są powiązane usługi takie jak: recepcja, dostęp do restauracji, przyrządzanie posiłków, usługi sprzątania w trakcie pobytu gościa itp. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie wynajmu a lokal mieszkalny, który jest przedmiotem najmu, nie jest składnikiem majątku związanym z działalnością gospodarczą. Wnioskodawca nie prowadzi zorganizowanej działalności marketingowej, nie posiada biura i nie świadczy żadnych dodatkowych usług dla najemców

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opisany najem może być opodatkowany w formie ryczałtu od przychodów na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako odrębne źródło przychodów, czy też stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej?

Wnioskodawca uważa, że przychody uzyskiwane z najmu lokalu nie będą stanowić przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa jest w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 16 września 2014 r. (sygn. akt I SA/Gd 688/14) stwierdzono, że działalność polegająca na krótkotrwałym najmie lokalu nie ma charakteru zorganizowanego, a tym samym nie ma charakteru działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, w niniejszej sprawie o braku zorganizowanego charakteru działalności w zakresie najmu świadczy skala wynajmu, tj. jednego lokalu o powierzchni 61 m². Takiej oceny nie niweczy podpisanie umowy w zakresie najmu z firmą zarządzającą, bowiem jest to spowodowane odległością między lokalem a obecnym miejscem zamieszkania Wnioskodawcy, co uniemożliwia mu wynajmowane lokalu samodzielnie.

Wnioskodawca podkreślił, że poza zawarciem umowy z firmą zarządzającą nie prowadzi innych działań gospodarczych związanych z wynajmem. Działalność gospodarczą należy oceniać na podstawie zbadania konkretnych okoliczności faktycznych wypełniających znamiona tej działalności, a wszelkie działania cechujące się fachowością (stałym, nieokazjonalnym, nieamatorskim charakterem), podporządkowaniu regułom opłacalności i zysku lub zasadzie racjonalnego gospodarowania, działaniem na własny rachunek, powtarzalnością działań (np. seryjnością produkcji, stypizowaniem działań, ciągłością współpracy) i uczestnictwem w obrocie gospodarczym są pozarolniczą działalnością gospodarczą, a uzyskiwane w ich wyniku przychody są przychodami ze źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (wyrok NSA z dnia 1 kwietnia 2014 r. sygn. akt II FSK 1393/12).

W ocenie Wnioskodawcy brak jest podstaw do uznania, że wynajem przez niego jednego lokalu mieszkalnego położonego w K. oraz zawarcie umowy współpracy z firmą zarządzającą zajmującą się wynajmem apartamentów spełnia wszystkie przesłanki uznania za usługową działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzony przez niego najem (w ramach umowy współpracy w celu pośrednictwa w prowadzeniu wynajmu) ma zarobkowy charakter, czyli nastawiony jest na osiągnięcie zysku (dochodu) w postaci czynszu – tak jak w większości umów najmu lokali mieszkalnych zawieranych przez osoby fizyczne. Jednakże opisany zakres najmu wskazuje, że nie jest prowadzony w sposób zorganizowany. Zorganizowany sposób działania w obrocie gospodarczym oznacza prowadzenie działalności w sposób metodyczny, systematyczny i uporządkowany, który wiąże się z planowanym charakterem działań i realizacją poszczególnych zamierzeń w sposób ciągły. Co prawda aktywność Wnioskodawcy koncentruje się na bieżącym opłacaniu wszelkich mediów związanych z lokalem, wyposażeniu lokalu oraz wymianie zużytych elementów wyposażenia, Wnioskodawca jest również zobowiązany do zagwarantowania odpowiedniego stanu technicznego lokalu przez cały okres trwania umowy, tym niemniej odległość jaka dzieli go od lokalu mieszkalnego uniemożliwia jemu osobisty kontakt z osobami wynajmującymi mieszkanie, stąd konieczność zawarcia umowy o współpracy.

Trudno mówić o profesjonalizmie, gdy przedmiotem najmu jest jeden lokal o powierzchni 61 m². Wnioskodawca poza zawarciem umowy z profesjonalną firmą nie podejmuje innych działań, które wskazywałyby na prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w zakresie najmu. Nie można również powiedzieć, aby wynajmowanie mieszkania przez 3-5 miesięcy podporządkowane było regułom opłacalności i zysku zważywszy, że przez pozostałe miesiące mieszkanie wymaga istotnych nakładów finansowych i prawdopodobnie bieżących remontów i koniecznych napraw. W swej istocie rozmiar wynajmu (jedno mieszkanie) oraz brak powtarzalności i systematyczności (mieszkanie wynajmowane będzie przeważnie w miesiącach letnich) nie wskazują na znamiona działalności gospodarczej. Co również istotne, lokal ten nie stanowi składnika majątku związanego z działalnością gospodarczą, a założenie działalności gospodarczej wyłącznie dla najmu tego jednego niewielkiego lokalu byłoby nieekonomiczne i generowałoby dodatkowe obowiązki i koszty (wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 października 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 3048/16). Wnioskodawca przywołuje interpretacje indywidualne Dyrektora KIS z dnia 2 marca 2018 r. nr 0114-KDIP3-1.4011.499.2017.2.KS oraz z dnia 10 kwietnia 2018 r. nr 0113-KDIPT2-1.4011.42.2018.2.BO, które mogą być pomocne w rozstrzygnięciu powyższej kwestii.

Wnioskodawca uważa, że przedstawiony we wniosku najem może być opodatkowany w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako odrębne źródło przychodów, a przychody uzyskiwane z najmu lokalu nie będą stanowić przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa jest w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 analizowanej ustawy źródłem przychodu (odmiennym od działalności gospodarczej w tym zakresie) jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze (jest to tzw. najem prywatny). Czynsz, niezależnie czy jest określony w pieniądzach, czy w świadczeniach innego rodzaju, jest przysporzeniem majątkowym. Zgodnie z ustawą o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne tylko osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu (cały czas chodzi tu o najem/także dzierżawę lub inne podobne umowy prywatny – realizowany poza działalnością gospodarczą) mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. W takim wypadku Wnioskodawca powinien złożyć, zgodnie z terminami określonymi w ustawie, oświadczenie o wyborze opodatkowania przychodów z najmu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Wnioskodawca spełnia te wszystkie przesłanki: źródłem przychodu jest najem oraz umowa o podobnym charakterze i obie kategorie mieszczą się w tzw. najmie prywatnym. Najem jest realizowany przez Wnioskodawcę jako osobę prywatną, poza działalnością gospodarczą, a przedmiotem najmu jest lokal mieszkalny wchodzący w skład majątku prywatnego. Czynsz najmu jest określony w pieniądzach. Wnioskodawca złożył odpowiednie oświadczenie o wyborze w odpowiednim terminie opodatkowania, aby opłacać podatek w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

• pkt 3 – pozarolnicza działalność gospodarcza,
• pkt 6 – najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza lub jako odrębne źródło przychodów, określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy.

Każdorazowo o właściwej kwalifikacji przychodów czy to do źródła działalność gospodarcza czy do źródła najmu „prywatnego” decyduje całokształt podejmowanych czynności. Jeżeli bowiem rozmiar, powtarzalność, zarobkowy charakter oraz sposób zorganizowania wskazują na znamiona działalności gospodarczej, to w takim przypadku wynajem nieruchomości spełnia przesłanki uznania za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i powinien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności.

Należy wskazać, że treść definicji zawartej w cytowanym powyżej art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych daje podstawę by przyjąć, że dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą konieczne jest m.in. łączne spełnienie trzech warunków:

• dana działalność musi być działalnością zarobkową,
• wykonywaną w sposób zorganizowany oraz
• wykonywaną w sposób ciągły.

Działalność jest zarobkowa wtedy, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby działalność gospodarcza wykonywana była w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym jest możliwe osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Na pojęcie „zorganizowanie”, w rozumieniu art. 5a pkt 6 ww. ustawy, składa się zespół celowych, uporządkowanych czynności o charakterze profesjonalnym, realizowanych w ramach mniej lub bardziej wyodrębnionej struktury, mieszczących się zarówno w tzw. fazie przygotowawczej, związanej z uruchomieniem określonych działalności, jak i w fazie realizacji.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku. Przez powtarzalność rozumie się ponadto cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, niepowiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Działanie we własnym imieniu oznacza, że podmiot prowadzący działalność gospodarczą występuje jako podmiot niezależny prawnie od innych podmiotów, a podejmowane przez niego czynności rodzą bezpośrednio dla niego określone prawa i obowiązki.

Zatem każde działanie spełniające wskazane wyżej przesłanki stanowi w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozarolniczą działalność gospodarczą, niezależnie od tego, czy podatnik dokonał jej rejestracji, czy nie, ponieważ ustawa ta nie uzależnia uznania danego działania za pozarolniczą działalność gospodarczą od faktu zarejestrowania bądź zgłoszenia do właściwego rejestru tej działalności.

W efekcie, działania podatnika w stosunku do stanowiących jego własność składników majątkowych wykazują cechy zorganizowania i ciągłości, w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdy podejmowane przez niego czynności, związane z zagospodarowaniem tego mienia i jego rozporządzaniem, będą istotnie odbiegały od normalnego wykonywania prawa własności, a podatnik z operacji tych uczyni sobie lub ma zamiar uczynienia stałego (nie okazjonalnego) źródła zarobkowania.

Stosownie do treści art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy wybiorą opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Z przytoczonych powyżej przepisów prawnych wynika zatem, że przychody z najmu można opodatkować ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, ale tylko wtedy, gdy kwalifikują się one do przychodów ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zasady opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne uregulowane są w przepisach ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2020 r., poz. 1905).

Jak stanowi art. 2 ust. 1a ww. ustawy, osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Zgodnie z art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Warunkiem skorzystania z ryczałtowanej formy opodatkowania przychodów z najmu jest, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, złożenie pisemnego oświadczenia o jej wyborze.

Stosownie do art. 9 ust. 4 ww. ustawy, w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, za równoznaczne z dokonaniem wyboru opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy uznaje się pierwszą w roku podatkowym wpłatę na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z tego tytułu, a jeżeli pierwszy taki przychód podatnik osiągnął w grudniu roku podatkowego - złożenie zeznania, o którym mowa w art. 21 ust. 2 pkt 2.

W świetle przedstawionych we wniosku okoliczności faktycznych i powołanych powyżej regulacji prawnych stwierdzić należy, że najem mieszkania nie będzie wypełniać przesłanek świadczących o prowadzeniu pozarolniczej działalności gospodarczej, tym samym przychód uzyskiwany z najmu będzie kwalifikowany jako przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie przychody uzyskiwane z ww. źródła będą mogły – zgodnie z wolą Wnioskodawcy – podlegać opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 2 ust. 1a oraz art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Organ interpretacyjny zastrzega, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.