Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.381.2020.2.ŁN
z 21 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2020 r. (data wpływu 11 września 2020 r.), uzupełnionym w dniu 2 grudnia 2020 r. (data wpływu 7 grudnia 2020 r.) na wezwanie Organu z dnia 25 listopada 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 26 listopada 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia transakcji nabycia samochodów osobowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia transakcji nabycia samochodów osobowych.

Wniosek uzupełniony został w dniu 2 grudnia 2020 r. (data wpływu 7 grudnia 2020 r.) na wezwanie Organu z dnia 25 listopada 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 26 listopada 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Podatnik w III kwartale 2019 r. nabył od kontrahenta z Francji samochody osobowe używane w procedurze VAT-marża. Na fakturach dokumentujących te zakupy jest wymieniony paragraf francuski, który wskazuje na procedurę zakupy VAT-marża. Na fakturach tych jest także zapis mówiący o tym, że należy ten zakup potraktować jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru.

Wobec uzgodnień z kontrahentem francuskim i podczas dokonywania tych zakupów przez platformę aukcyjną, podatnik był przekonany, że dokonuje wspomnianych zakupów w procedurze VAT-marża, gdyż w opisie aukcji jasno było napisane w zakładce VAT - ,,No”, co oznacza tylko procedurę marży.

W roku 2020 w okolicach lutego podatnik dostał telefoniczne wezwanie do skorygowania deklaracji VAT-UE z powodu braku wykazania we wspomnianych informacjach unijnych wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów wspomnianych wyżej, od wymienionego kontrahenta z Francji. Okazało się, że francuska strona tej transakcji wykazała swoją sprzedaż jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Podatnik wobec tak zaistniałej sytuacji dostarczył do urzędu skarbowego faktury zakupu samochodów używanych wraz z ich przysięgłym tłumaczeniem, na których sprzedawca podaje artykuł, który mówi o tym, że przy tej właśnie dostawie zastosowano procedurę VAT-marża. Ponieważ urzędnicy byli przekonani, że jest to błąd ze strony firmy sprzedającej, postanowili poprosić urząd francuski o sprawdzenie zaistniałych rozbieżności. Na początku września 2020 r. odpowiedź jaką otrzymali urzędnicy Urzędu Skarbowego w (…) od urzędników z Francji dalej potwierdziła słuszność wykazania przez kontrahenta z Francji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Wobec tego i wobec dowodów w postaci posiadanych przez polskiego podatnika faktur z procedurą marży, urzędnicy nie mają wiedzy, jak powinni potraktować polskiego podatnika i co w takiej sytuacji polski przedsiębiorca ma zrobić dalej.

Podatnik uważa, że wobec tego, że na fakturach zakupu co prawda są wymienione dwa paragrafy procedur sprzedaży, jednakże pierwszy wymieniony wskazuje na zastosowanie VAT-marży, prawidłowo wykazał taki zakup jako zakup używanego samochodu z zastosowaniem procedury opodatkowania VAT-marży oraz prawidłowo nie rozliczył tych zakupów jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru oraz co za tym idzie, nie złożył do urzędu skarbowego informacji VAT-UE. Nawiasem mówiąc skoro na fakturach jest paragraf mówiący o VAT-marży i po sprawdzeniu przez urząd francuski nikt nie dokonał żadnych korekt faktur – podatnik uważa jednocześnie, iż zakup dokonany jest jako VAT-marża.

Ponadto na wezwanie Organu w uzupełnieniu wniosku wskazano, że Wnioskodawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Kontrahent z Francji jest podatnikiem podatku wartości dodanej. W ramach transakcji będącej przedmiotem zapytania kontrahent z Francji przeniósł na Wnioskodawcę prawo do rozporządzania jak właściciel towarem (samochody osobowe). W ramach transakcji będącej przedmiotem zapytania samochody osobowe zostały przemieszczone z terytorium Francji na terytorium Polski. Samochody osobowe nabyte w ramach transakcji będącej przedmiotem zapytania służą działalności gospodarczej Wnioskodawcy, stanowią towar handlowy. W ramach transakcji będącej przedmiotem zapytania samochody osobowe zostały nabyte przez Wnioskodawcę w celu dalszej ich odsprzedaży. Samochody osobowe nabyte w ramach transakcji będącej przedmiotem zapytania stanowią dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie.

Transakcja będąca przedmiotem zapytania na terytorium Francji jest opodatkowana podatkiem na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie samochodów osobowych na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 120 ust 4 i 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy podatnik prawidłowo potraktował transakcję jako dokonaną w procedurze VAT-marża i w związku z tym zgodnie z przepisami ustawy VAT nie rozliczył podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru oraz nie złożył informacji podsumowującej VAT-UE?

Zdaniem Wnioskodawcy, działanie polegające na potraktowaniu sprzedaży jako dokonanej w procedurze VAT-marża oraz nierozliczenie z tego tytułu podatku należnego z tytułu WNT, jak również niezłożenie z tego tytułu informacji podsumowującej VAT-UE było działaniem prawidłowym i zgodnym z przepisami.

Zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy – przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonywanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Art. 9 ust. 2 ustawy stanowi, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma miejsce pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15 lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. Osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a,
   - z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   
   

W myśl natomiast art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15 zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są zobowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 st. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej – zwane dalej „informacjami podsumowującymi”.

Nie wszystkie jednak transakcje polegające na nabyciu towarów od podatnika z innego państwa członkowskiego, które to towary są przemieszczane z innego państwa członkowskiego do Polski, są wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów, bowiem stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 nie występuje w przypadku, gdy dostawa towarów, których mowa w art. 120 ust. 1, w wyniku której ma miejsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju, jest opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 120 ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

Zgodnie z art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy – na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112).

W przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odsprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku (art. 120 ust. 4 ustawy).

W konsekwencji zgodnie z powołanym art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy, wewnątrzwspólnotowe nabycie nie występuje w sytuacji, gdy towar będący przedmiotem tej transakcji podlega opodatkowaniu na zasadzie marży w państwie członkowskim rozpoczęcia wysyłki lub transportu.

Z powyższych regulacji wynika zatem, że aby reguła określona w art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy, wyłączająca wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów znalazła zastosowanie, nabywca musi posiadać dokumenty jednocześnie potwierdzające, że nabycie towarów odbyło się na zasadach VAT-marża.

Przenosząc powyższe na grunt przedstawionej sprawy należy wskazać, że podatnik dokonał zakupu z Francji towaru używanego w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy. Z informacji zawartych w treści aukcji oraz z treści samej faktury wynika, że sprzedaż odbyła się na zasadach odpowiadających regulacjom art. 120 ust. 4 ustaw, czyli przy zastosowaniu procedury VAT-marża.

W ocenie podatnika ww. informacje w sposób jednoznaczny wskazują, że transakcja odbyła się w procedurze VAT-marża. Trzeba bowiem zwrócić uwagę na funkcjonujący w prawie podatkowym otwarty katalog środków dowodowych określony w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej. Przepis ten stanowi, że jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Opisane dowody w postaci faktury wystawionej przez sprzedawcę z Francji, zawierającą artykuł dotyczący procedury VAT-marża, jak również opis aukcji wskazujący na procedurę VAT-marża oraz uzgodnienia dokonane z kontrahentem jednoznacznie wskazują, że sprzedaż towaru używanego odbyła się w procedurze VAT-marża. To oznacza, że podatnik prawidłowo, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy nie zakwalifikował transakcji jako WNT oraz nie złożył informacji podsumowującej VAT-UE.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich dostawy/świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Przy czym zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15 lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. Osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a,
   - z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   
   

Zatem, przy spełnieniu warunków odnośnie podmiotów biorących udział w transakcji, wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy ma miejsce wówczas, gdy w wyniku dostawy w ramach której dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel towary są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki.

Jednocześnie w myśl art. 25 ust. 1 ustawy wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Niemniej jednak stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 nie występuje w przypadku, gdy dostawa towarów, o których mowa w art. 120 ust. 1, w wyniku której ma miejsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju, jest opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 120 ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

Jednocześnie stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 5 ustawy, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 nie występuje w przypadku, gdy dostawa towarów, o których mowa w art. 120 ust. 1, w wyniku której ma miejsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju, jest dokonywana przez organizatora aukcji (licytacji) oraz do dostawy tej zastosowano szczególne zasady opodatkowania podatkiem od wartości dodanej obowiązujące w państwie członkowskim rozpoczęcia transportu lub wysyłki, stosowane do dostaw towarów dokonywanych przez organizatora aukcji (licytacji), wyłączające uznanie dostawy towarów za czynność odpowiadającą wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, pod warunkiem posiadania przez nabywcę dokumentów jednoznacznie potwierdzających nabycie towarów na tych szczególnych zasadach.

Zgodnie z art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy na potrzeby stosowania rozdziału 4 „szczególne procedury w zakresie dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków” działu XII przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112).

Stosownie do art. 120 ust. 4 ustawy w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Zaś zgodnie z art. 120 ust. 5 ustawy jeżeli rodzaj poszczególnych przedmiotów kolekcjonerskich lub specyfika ich dostaw czyni skomplikowanym lub niemożliwym określenie marży zgodnie z ust. 4, podatnik może, za zgodą naczelnika urzędu skarbowego, obliczać marżę jako różnicę pomiędzy łączną wartością dostaw a łączną wartością nabyć określonego rodzaju przedmiotów kolekcjonerskich w okresie rozliczeniowym.

Przy tym w myśl art. 120 ust. 10 ustawy przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 100 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych:

1. wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 i 3, do których ma zastosowanie art. 42 ust. 1, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
   
2. wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
   
3. dostawach towarów zgodnie z art. 136 ust. 1 lub 2, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
   
4. usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca,
   
5. przemieszczeniach towarów w procedurze magazynu typu call-off stock, o której mowa w dziale II rozdziale 3b, oraz o zmianach w zakresie tej procedury zawartych w informacjach

- zwane dalej "informacjami podsumowującymi".

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy. Wnioskodawca nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca w III kwartale 2019 r. nabył od kontrahenta z Francji będącego podatnikiem podatku wartości dodanej samochody osobowe używane w procedurze VAT-marża. Na fakturach dokumentujących te zakupy jest wymieniony paragraf francuski, który wskazuje na procedurę zakupy VAT-marża. Na fakturach tych jest także zapis mówiący o tym, że należy ten zakup potraktować jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru. W ramach transakcji będącej przedmiotem zapytania kontrahent z Francji przeniósł na Wnioskodawcę prawo do rozporządzania jak właściciel towarem (samochody osobowe). W ramach transakcji będącej przedmiotem zapytania samochody osobowe zostały przemieszczone z terytorium Francji na terytorium Polski. Samochody osobowe nabyte w ramach transakcji będącej przedmiotem zapytania służą działalności gospodarczej Wnioskodawcy (samochody osobowe zostały nabyte przez Wnioskodawcę w celu dalszej ich odsprzedaży). Samochody osobowe nabyte w ramach transakcji będącej przedmiotem zapytania stanowią dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie. Transakcja będąca przedmiotem zapytania na terytorium Francji jest opodatkowana podatkiem na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie samochodów osobowych na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 120 ust 4 i 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy prawidłowo potraktował transakcję jako dokonaną w procedurze VAT-marża i w związku z tym zgodnie z przepisami ustawy nie rozliczył podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz nie złożył informacji podsumowującej VAT-UE.

Odnosząc się do niniejszych wątpliwości wskazać należy, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy ma miejsce wówczas, gdy w wyniku dostawy w ramach której dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel towary są wysyłane/transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki. Przy czym, jak jednoznacznie wynika z art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ustawy nie występuje w przypadku, gdy dostawa towarów używanych w wyniku której ma miejsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju, jest opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki/transportu towarów na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

Mając na uwadze wskazane przepisy prawa podatkowego oraz okoliczności niniejszej sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie powinien rozpoznać wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Co prawda w analizowanej sprawie, Wnioskodawca (będący podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy) w wyniku dostawy w ramach której doszło do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, od kontrahenta z Francji będącego podatnikiem podatku wartości dodanej, nabył samochody osobowe używane, które zostały przemieszczone z terytorium Francji na terytorium Polski. Zatem są spełnione warunki, o których mowa w art. 9 ust. 1 ustawy. Niemniej jednak nabyte samochody osobowe używane stanowią towary, o których mowa w art. 120 ust. 1 ustawy oraz, jak wskazał Wnioskodawca, dostawa na terytorium Francji jest opodatkowana podatkiem na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy zaś Wnioskodawca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie samochodów osobowych na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 120 ust 4 i 5 ustawy. W konsekwencji, skoro w analizowanej sprawie dostawa samochodów osobowych na terytorium Francji jest opodatkowana podatkiem na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy zaś Wnioskodawca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie samochodów osobowych na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 120 ust 4 i 5 ustawy, stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy, nie występuje wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

Tym samym w związku z nabyciem od kontrahenta z Francji w III kwartale 2019 r. samochodów osobowych używanych Wnioskodawca nie powinien na terytorium Polski rozliczyć wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz składać informacji podsumowującej VAT-UE.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W tym jak element stanu fatycznego przyjęto, że transakcja będąca przedmiotem zapytania na terytorium Francji jest opodatkowana podatkiem na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy o podatku od towarów i usług oraz, że Wnioskodawca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie samochodów osobowych na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 120 ust 4 i 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP lub /KIS/wnioski (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.