Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.734.2020.3.MJ
z 12 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2020 r. (data wpływu 1 października 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 grudnia 2020 r. (data wpływu 17 grudnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej wynagrodzenie wypłacone w związku z wcześniejszym zakończeniem współpracy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej wynagrodzenie wypłacone w związku z wcześniejszym zakończeniem współpracy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT oraz w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 11 grudnia 2020 r. w zakresie doprecyzowania opisu sprawy, przeformułowania pytania, własnego stanowiska oraz brakującej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest podmiotem z branży farmaceutycznej pełniącym rolę producenta i posiadającym zarówno zezwolenia na wytwarzanie produktów leczniczych, jak i na wprowadzenie produktów leczniczych marki „F…” na rynek (jest tzw. „podmiotem odpowiedzialnym” w odniesieniu do tych produktów). Ponadto Wnioskodawca posiada zespół sprzedażowy niezbędny do prowadzenia działalności marketingowo-dystrybucyjnej. Spółka nie posiada jednak zezwolenia na prowadzenie hurtowni farmaceutycznej i z tego względu jest obecnie zaangażowana we współpracę z G… sp. z o.o. (G…) - podmiotem zajmującym się hurtowym obrotem produktami Wnioskodawcy (posiadającym odpowiednie zezwolenie), będącym także producentem surowców farmaceutycznych do receptury aptecznej pod własną marką. G… zajmuje się obsługą dystrybucji surowców farmaceutycznych do receptury aptecznej marki „F…” i ponosi kluczowe ryzyka związane z tym procesem (ryzyko prawne, ryzyko kredytowe czy ryzyko utrzymania zapasów).

Podmiotem dokonującym obsługi logistycznej dystrybucji produktów Wnioskodawcy jest spółka nienależąca do Grupy F…, lecz powiązana osobowo z G… - L… sp. z o.o. (L…). L… jest też właścicielem pomieszczeń magazynowych, wynajmowanych przez G… dla celów prowadzenia hurtowni farmaceutycznej, posiada także własne zezwolenie na prowadzenie hurtowni farmaceutycznej. W łańcuchu sprzedażowym produktów Spółki L… pełni rolę dystrybutora o bardzo ograniczonych funkcjach i ryzyku, jej obecność była dotychczas konieczna wyłącznie w celu uniknięcia sytuacji, w której G… występowałby wobec klientów jako podmiot dystrybuujący produkty konkurencyjne do własnych.

Wynagrodzenie uczestników łańcucha dostaw (w tym G… oraz L…) z tytułu udziału w transakcji sprzedaży produktów Wnioskodawcy jest ustalane w oparciu o metodę podziału zysku. Kalkulacja podziału zysku rezydualnego pomiędzy podmioty uczestniczące w transakcji jest dość skomplikowana i związana z istotnym obciążeniem dla służb finansowo-księgowych, założeniem było jednak, iż jest to rozwiązanie tymczasowe, dopóki nie zostaną podjęte ostateczne decyzje o docelowej strukturze dystrybucyjnej Grupy.

Powyższa struktura sprawia dodatkowo coraz więcej problemów praktycznych, z uwagi na niekompatybilność systemów informatycznych G… i Grupy F…. Pojawiające się coraz częściej problemy techniczne uniemożliwiają płynną obsługę zamówień i generują duże obciążenie dla personelu sprzedażowego Spółki. W celu zapewnienia zgodności procesu dystrybucji z przepisami prawa farmaceutycznego konieczne jest znalezienie szybkiego rozwiązania tego problemu, którym mogłoby być wyeliminowanie G… z łańcucha dostaw produktów Spółki i pozostawienie w strukturze wyłącznie L…. System informatyczny L… nie generuje analogicznych problemów technicznych, ponadto spółka ta jest podmiotem posiadającym zezwolenie na prowadzenie hurtowni farmaceutycznej i jednocześnie właścicielem magazynów, w których taka hurtownia była do tej pory prowadzona (ich najemcą jest G…). W konsekwencji, możliwa jest hurtowa dystrybucja produktów Spółki bez angażowania w tę transakcję G… i bez konieczności ubiegania się o zezwolenie na prowadzenie hurtowni bezpośrednio przez Spółkę. W nowym schemacie transakcji większość funkcji pełnionych obecnie przez G… i ponoszonych przez ten podmiot ryzyk byłaby przeniesiona na Spółkę. Rola L… byłaby jedynie nieznacznie zwiększona (nadal zajmowałaby się obsługą logistyczną dystrybucji i kontrolą jakości).

Planowana restrukturyzacja pozwoliłaby przede wszystkim na:

• uproszczenie obsługi sprzedaży pod kątem systemu informatycznego, przy jednoczesnym dalszym korzystaniu ze współpracy z podmiotem posiadającym zezwolenie na prowadzenie hurtowni farmaceutycznej,
  

• wyeliminowanie konieczności ubiegania się o zezwolenie na prowadzenie hurtowni farmaceutycznej, co jest procesem czasochłonnym i wymagającym zainwestowania kapitału (w celu spełnienia warunków narzuconych przez prawo farmaceutyczne),
  

• uproszczenie rozliczeń pomiędzy podmiotami uczestniczącymi w łańcuchu dostaw produktów Spółki (obecny podział zysków jest skomplikowany),
  

• całkowite rozdzielenie sprzedaży produktów Spółki (marki „F…”) i produktów G…, co wpływa na postrzeganie obu marek na rynku,
  

• obniżenie kosztów dystrybucji i zwiększenie zysków Wnioskodawcy.
  
  

W związku z tym, że G… nie będzie już dłużej uczestniczył w łańcuchu sprzedaży produktów Spółki, strony zdecydowały, że G… uzyska z tego tytułu wynagrodzenie, które ma mu zrekompensować przede wszystkim konieczność przystosowania się do nowej sytuacji. Wynagrodzenie to będzie więc formą rekompensaty za zakończenie stałej współpracy i przeniesienie potencjału ekonomicznego związanego z działalnością dystrybucyjną na Spółkę.

Planowane jest, że kwota wynagrodzenia zostanie ustalona w oparciu o kilkumiesięczne zyski G… (3/6-miesięczne) utracone w wyniku rozwiązania współpracy ze Spółką. Strony przyjęły, że 3 do 6 miesięcy jest standardowym okresem wypowiedzenia w umowach dystrybucyjnych w branży i tak skalkulowane wynagrodzenie (exit fee) powinno odpowiadać wysokości ewentualnego odszkodowania, którego mógłby się domagać od Spółki w analogicznych okolicznościach podmiot niezależny. Wycena exit fee zostanie powierzona profesjonalnemu, niezależnemu podmiotowi.

Zarówno Spółka, jak i G… są podatnikami VAT oraz corocznie wykazują zysk do opodatkowania PDOP.

W uzupełnieniu wniosku na pytania:

1. Czy zasady współpracy pomiędzy Wnioskodawcą a G… są uregulowane umową?
2. Jeśli, tak należy wskazać na jaki czas była zawarta przedmiotowa umowa współpracy?
3. Czy umowa taprzewiduje wcześniejsze rozwiązanie współpracy?
4. Czy umowa zobowiązuje Wnioskodawcę do wypłaty wynagrodzenia na rzecz G… w przypadku wcześniejszego zakończenia współpracy?
5. Czy strony umowy są uprawnione do wypowiedzenia umowy w dowolnym czasie?
6. Czy Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT?
7. Czy wynagrodzenia wypłacone na rzecz G… jest związane z wykonywaniem przez Wnioskodawcę czynności:
   1. opodatkowanych podatkiem od towarów i usług,
   2. zwolnionych od podatku od towarów i usług,
   3. niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
   
   
   

Wnioskodawca udzielił następujących odpowiedzi:

1. Zasady współpracy pomiędzy Spółką a G… nie zostały uregulowane umową.
2. Nie dotyczy (brak umowy)
3. Nie dotyczy (brak umowy)
4. Nie dotyczy (brak umowy); Wnioskodawca pragnie jednak podkreślić, że kwota i zasady wypłaty wynagrodzenia dla G… w związku z zakończeniem współpracy zostały ustalone z uwzględnieniem standardowych zasad współpracy w branży, w szczególności w przypadku długoterminowych umów dystrybucyjnych, w tym zasad dotyczących wypowiedzenia takich umów. Tak jak zostało wskazane we Wniosku, Strony przyjęły, że okres 3 do 6 miesięcy jest standardowym okresem wypowiedzenia i tak skalkulowane wynagrodzenie (exit fee) powinno odpowiadać wysokości ewentualnego odszkodowania, którego mógłby się domagać od Spółki w analogicznych okolicznościach podmiot niezależny.
5. Nie dotyczy (brak umowy)
6. Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.
7. Jak wskazano we Wniosku, wynagrodzenie wypłacone na rzecz G… jest związane ze sprzedażą produktów Spółki. Sprzedaż ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a więc wynagrodzenie wypłacone na rzecz G… jest związane z wykonywaniem przez Spółkę czynności opodatkowanych.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

Czy ze względu na fakt, że wynagrodzenie wypłacone przez Spółkę na rzecz G… w związku z zakończeniem współpracy będzie podlegało opodatkowaniu VAT ze stawką 23%, Spółka będzie mieć prawo do odliczenia VAT naliczonego związanego z tą transakcją? (pytanie oznaczone w uzupełnieniu wniosku jako nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku),

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że intencją Spółki jest uzyskanie odpowiedzi na pytanie w zakresie prawa do odliczenia podatku związanego z wynagrodzeniem wypłaconym na rzecz G…. Wnioskodawca uznał, że odpowiedź na to pytanie nie jest możliwa bez wskazania w uzasadnieniu, czy zdaniem Spółki przedmiotowa transakcja podlega opodatkowaniu VAT czy też nie. Jeżeli transakcja ta byłaby poza zakresem podatku VAT, pytanie o możliwość odliczenia podatku naliczonego staje się bezzasadne. Dlatego punktem wyjścia dla analizy kwestii będącej przedmiotem pytania nr 3 (w pierwotnej wersji Wniosku - pytania nr 2) jest wykazanie, że transakcja podlega opodatkowaniu podatkiem VAT - dopiero wtedy uzasadnienie stanowiska w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego staje się pełne.

W związku z powyższym pierwsze zdanie części stanowiącej uzasadnienie własnego stanowiska w odniesieniu do podatku VAT, po jego przeformułowaniu brzmi następująco:

W opinii Wnioskodawcy wynagrodzenie należne G… należy uznać za świadczenie podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT ze stawką 23%, w związku z czym Spółka będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu tego świadczenia.”

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (ustawa VAT), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa i świadczenie usług na terytorium Polski. Art. 8 ust. 1 definiuje zaś świadczenie usług jako każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W rezultacie usługą dla celów VAT jest każda czynność lub zachowanie, do wykonania której/którego zobowiązał się podatnik VAT za wynagrodzeniem, niebędące dostawą towarów w rozumieniu przepisów ustawy VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie wypłacone G… jest wobec tego wynagrodzeniem za świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. G… (będący podatnikiem VAT) uzyskuje bowiem wynagrodzenie za określone zachowanie, tj. tolerowanie sytuacji, w której doszło do zakończenia stałej współpracy i przeniesienie potencjału ekonomicznego związanego z działalnością dystrybucyjną na Spółkę. Jednocześnie z punktu widzenia VAT zachowanie to nie stanowi dostawy towarów, nie mamy tu bowiem do czynienia z przeniesieniem prawa do rozporządzania towarami, przez które należy rozumieć rzeczy i ich części oraz wszelkie postaci energii.

W świetle powyższego wynagrodzenie należne G… w związku ze zmianą modelu sprzedaży podlega opodatkowaniu VAT; stawką właściwą będzie w tym przypadku 23% (stawka podstawowa). Wnioskodawca pragnie zauważyć, że analogiczna kwalifikacja wynagrodzenia wypłaconego w związku ze zmianą modelu dystrybucji (a więc w podobnym stanie faktycznym) została dokonana w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 18 października 2018 r. (sygn. 0112-KDIL4.4012.431.2018.1.TKU).

Konsekwencją przyjęcia stanowiska, że wynagrodzenie wypłacone na rzecz G… w związku ze zmianą modelu sprzedaży produktów Spółki podlega VAT, powinno być uznanie, że Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z opisaną transakcją.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy VAT, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w zakresie, w jakim towary i usługi nabywane przez podatników wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych. W opinii Spółki, warunek związku podatku naliczonego ze sprzedażą opodatkowaną jest w analizowanej sytuacji spełniony, gdyż transakcja ma związek ze sprzedażą produktów Spółki, a sprzedaż ta jest czynnością opodatkowaną. Wprawdzie związek ten nie jest bezpośredni, tzn. wypłacone G… wynagrodzenie nie jest związane z konkretną czynnością opodatkowaną, jednakże warunek określony w art. 86 ust. 1 ustawy VAT uznaje się za spełniony także wtedy, gdy związek podatku naliczonego ze sprzedażą opodatkowaną ma charakter pośredni, co właśnie ma miejsce w sytuacji opisanej w stanie faktycznym.

Ustawa VAT wskazuje w art. 88 przesłanki negatywne, których spełnienie powoduje utratę prawa do odliczenia podatku naliczonego. Zdaniem Wnioskodawcy, żadna z tych przesłanek nie jest spełniona w przedmiotowej sprawie. W szczególności nie jest spełniona przesłanka, o której mowa w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy VAT, gdyż jak zostało wskazane wcześniej, w opinii Wnioskodawcy transakcja pomiędzy Spółką a G… podlega opodatkowaniu VAT.

W świetle powyższego podatek naliczony wynikający z faktury wystawionej przez G… z tytułu wynagrodzenia za zakończenie współpracy w zakresie sprzedaży produktów Spółki podlega odliczeniu po stronie Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatnika w jego działalności gospodarczej.

Taki szeroki charakter świadczenia usługi potwierdzają także zapisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740.).

W świetle art. 353 § 2 k.c., świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu. Tak więc na świadczenie może składać się zachowanie polegające na działaniu (dokonanie czynności na rzecz innego podmiotu) albo na zaniechaniu (zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji).

Zauważyć należy, że przy określeniu czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu istotne jest określenie, czy wykonywano świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia miało być wypłacone. Analiza ww. przepisów ustawy prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy usługą i otrzymaną zapłatą. Kolejnym czynnikiem decydującym o tym, czy mamy do czynienia z wynagrodzeniem jest ustalenie, czy wynagrodzenie takie było należne z tytułu danego świadczenia. Czynność opodatkowana powstaje w związku z zaistnieniem stosunku prawnego określonego umową między stronami. Zatem wystąpić musi bezpośredni związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia, oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. Kwestia ta ma szczególnie istotne znaczenie przy takich świadczeniach, których istotą jest zaniechanie, powstrzymywanie się od określonych czynności.

W związku z powyższym, jeżeli zaniechanie pewnych czynności za odstępnym przynosiłoby wymierną korzyść konkretnemu podmiotowi, to wówczas powinno być ono na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług uznane za usługę.

Ponadto podkreślić należy, że w rozumieniu ustawy zobowiązanie się do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji należy uznać za świadczenie usług wówczas, gdy odbywa się w ramach stosunków obligacyjnych.

Zatem, czynność podlega opodatkowaniu wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności.

Odnosząc się do pojęcia odszkodowania, należy zauważyć, że jest to termin niezdefiniowany w ustawie o podatku od towarów i usług. Regulacje dotyczące odszkodowania zostały zawarte w przepisach ustawy Kodeks cywilny.

Z postanowień art. 361 § 1 k.c. wynika, że zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (§ 2 ww. artykułu).

Na podstawie ww. przepisu odszkodowanie uzależnione jest od zaistnienia zdarzenia, z którym przepisy łączą obowiązek naprawienia szkody. Ponadto, między zdarzeniem, a zaistniałą w jego wyniku szkodą musi istnieć związek przyczynowy.

Zgodnie z art. 471 k.c., dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Zatem, szkoda polega na nienależytym wykonaniu bądź niewykonaniu zobowiązania przez dłużnika, istnienia adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy działaniem lub zaniechaniem a szkodą. Brak tych przesłanek powoduje, że nie mamy do czynienia ze szkodą, za powstanie której dłużnik zobowiązany jest do wypłaty odszkodowania.

Istotą odszkodowań nie jest zatem płatność za świadczenie, lecz rekompensata za szkodę. W takim przypadku nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną – świadczenie w zamian za wynagrodzenie, co oznacza, że otrzymane odszkodowanie nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony podatnika. Zapłata ta nie jest też związana ze zobowiązaniem się otrzymującego daną kwotę do wykonania czynności, powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji.

Ustalanie statusu wypłacanej rekompensaty, jako podlegającej, bądź nie opodatkowaniu podatkiem VAT, należy oceniać w kontekście związku z konkretnym świadczeniem. Zatem, jeżeli płatność o charakterze odszkodowawczym nie będzie miała bezpośredniego związku z żadną czynnością mającą charakter świadczenia ze strony podmiotu zobowiązanego, wtedy kwota otrzymanych odszkodowań nie będzie mieściła się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy i jako taka nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem z branży farmaceutycznej pełniącym rolę producenta i posiadającym zarówno zezwolenia na wytwarzanie produktów leczniczych, jak i na wprowadzenie produktów leczniczych marki „F…” na rynek. Wnioskodawca posiada zespół sprzedażowy niezbędny do prowadzenia działalności marketingowo-dystrybucyjnej, nie posiada jednak zezwolenia na prowadzenie hurtowni farmaceutycznej i z tego względu jest obecnie zaangażowana we współpracę z G…sp. z o.o. W związku z tym, że G… nie będzie już dłużej uczestniczył w łańcuchu sprzedaży produktów Spółki, strony zdecydowały, że G… uzyska z tego tytułu wynagrodzenie, które ma mu zrekompensować przede wszystkim konieczność przystosowania się do nowej sytuacji. Wynagrodzenie to będzie więc formą rekompensaty za zakończenie stałej współpracy i przeniesienie potencjału ekonomicznego związanego z działalnością dystrybucyjną na Spółkę. Kwota i zasady wypłaty wynagrodzenia dla G… w związku z zakończeniem współpracy zostały ustalone z uwzględnieniem standardowych zasad współpracy w branży, w szczególności w przypadku długoterminowych umów dystrybucyjnych, w tym zasad dotyczących wypowiedzenia takich umów. Strony przyjęły, że okres 3 do 6 miesięcy jest standardowym okresem wypowiedzenia i tak skalkulowane wynagrodzenie (exit fee) powinno odpowiadać wysokości ewentualnego odszkodowania, którego mógłby się domagać od Spółki w analogicznych okolicznościach podmiot niezależny.

Aby ustalić zasady opodatkowania danej czynności, dokonanej w zamian za odszkodowanie (rekompensatę) niezbędne jest rozstrzygnięcie, czy te czynności skutkują uzyskaniem bezpośrednich korzyści przez wypłacającego.

Zauważyć należy, że w świetle wyżej przytoczonych przepisów, na gruncie stosunków cywilnoprawnych, szkoda polega na nienależytym wykonaniu, bądź niewykonaniu zobowiązania przez dłużnika, istnieniu adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy działaniem lub zaniechaniem, a szkodą. Brak tych przesłanek powoduje, że nie mamy do czynienia ze szkodą, za powstanie której dłużnik zobowiązany jest do wypłaty odszkodowania.

Co do zasady, obowiązek pokrycia szkody powstaje z uwagi na dokonanie czynności zabronionej (ex delicto) lub w wyniku niewykonania lub nieprawidłowego wykonania postanowień umowy (ex contracto).

Podkreślając, że decydujące znaczenie dla oceny skutków prawnych umów w stosunkach pomiędzy stronami ma ich treść, a nie nazwa, stwierdzić należy, że w ocenie tut. Organu, w przedmiotowej sprawie rekompensata finansowa (wypłata ustalonej należności pieniężnej) nie będzie posiadała cech odszkodowania za poniesioną szkodę, gdyż nie zaistnieją okoliczności, które w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego powodowałyby szkodę i determinowały wypłatę odszkodowania.

Należy w tym miejscu wskazać, że zgodnie z art. 395 § 1 i 2 k.c., można zastrzec, że jednej lub obu stronom przysługiwać będzie w ciągu oznaczonego terminu prawo odstąpienia od umowy. Prawo to wykonywa się przez oświadczenie złożone drugiej stronie. W razie wykonania prawa odstąpienia umowa uważana jest za niezawartą. To, co strony już świadczyły, ulega zwrotowi w stanie niezmienionym, chyba że zmiana była konieczna w granicach zwykłego zarządu. Za świadczone usługi oraz za korzystanie z rzeczy należy się drugiej stronie odpowiednie wynagrodzenie.

Natomiast w myśl art. 396 k.c., jeżeli zostało zastrzeżone, że jednej lub obu stronom wolno od umowy odstąpić za zapłatą oznaczonej sumy (odstępne), oświadczenie o odstąpieniu jest skuteczne tylko wtedy, gdy zostało złożone jednocześnie z zapłatą odstępnego.

Skuteczne odstąpienie od umowy w wyniku zapłaty odstępnego wymaga spełnienia następujących warunków:

• zawarcia w umowie stron klauzuli umownego prawa odstąpienia od umowy;
  

• zawarcia postanowienia co do odstępnego;
  

• złożenie oświadczenia o odstąpieniu od umowy;
  

• równoczesna z tym oświadczeniem zapłata odstępnego.
  
  

Ponieważ odstępne jest kwalifikowaną postacią umownego prawa odstąpienia, stąd, w wyniku braku ustawowych odmiennych regulacji w tym przedmiocie – stosuje się do niego przepisy dotyczące umownego prawa odstąpienia (art. 395 k.c.), m.in. dotyczące określenia terminu wykonania prawa odstąpienia, sposobu odstąpienia. W razie skutecznego odstąpienia umowę uważa się za niezawartą. Do obowiązku zwrotu wykonanych już świadczeń oraz wynagrodzenia za usługi i korzystanie z rzeczy – stosuje się odpowiednio art. 395 k.c.

W opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym, w ocenie tutejszego Organu mamy do czynienia ze świadczeniem usługi, gdyż określone świadczenie pieniężne jest wypłacane w związku z wcześniejszym zakończeniem współpracy. Należy zwrócić uwagę na fakt, że w przypadku opisanym we wniosku możemy wskazać konkretnego beneficjenta tej usługi – w związku z tym, że G… nie będzie już dłużej uczestniczył w łańcuchu sprzedaży produktów Spółki, uzyska wynagrodzenie, które ma mu zrekompensować przede wszystkim konieczność przystosowania się do nowej sytuacji. A zatem w przedmiotowej sprawie dojdzie do świadczenia przez G… usługi tolerowania czynności związanej z utraconą korzyścią w związku z wcześniejszym zakończenia współpracy. Jak wynika z wniosku świadczenie pieniężne należne z tytułu wcześniejszego zakończenia współpracy stanowić będzie wynagrodzenie, które ma spółce G… zrekompensować przede wszystkim konieczność przystosowania się do nowej sytuacji. Wynagrodzenie to będzie więc formą rekompensaty za zakończenie stałej współpracy i przeniesienie potencjału ekonomicznego związanego z działalnością dystrybucyjną na Spółkę.

W konsekwencji uznać należy, że wypłata ustalonej należności pieniężnej należnej w związku z wcześniejszym zakończeniem współpracy będzie stanowić w analizowanym przypadku wynagrodzenie za świadczenie usługi. Świadczenie w postaci tolerowania (akceptacji) czynności związanej z utraceniem korzyści w związku z zakończeniem stałej współpracy za wynagrodzeniem będzie świadczeniem usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a tak uzyskane przez G… wynagrodzenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednocześnie należy zauważyć, że przepisy ustawy oraz rozporządzeń do ustawy nie przewidują zwolnienia dla świadczenia w postaci tolerowania (akceptacji) czynności związanej z utraceniem korzyści w związku z zakończeniem stałej współpracy za wynagrodzeniem.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wyżej wskazano uzyskane przez G… wynagrodzenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Wnioskodawca jest podatnikiem VAT. Jak wskazano w opisie sprawy wypłacone wynagrodzenie na rzecz G… jest związane ze sprzedażą produktów Spółki. Wnioskodawca wskazał, że sprzedaż ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a więc wynagrodzenie wypłacone na rzecz G… jest związane z wykonywaniem przez Spółkę czynności opodatkowanych.

Jednocześnie przepisy ustawy oraz rozporządzeń do ustawy nie przewidują zwolnienia dla świadczenia w postaci tolerowania (akceptacji) czynności związanej z utraceniem korzyści w związku z zakończeniem stałej współpracy za wynagrodzeniem.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, będą spełnione, ponieważ wynagrodzenie wypłacone na rzecz G… jest związane z wykonywaniem przez Spółkę czynności opodatkowanych, a Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. W związku z powyższym Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej wynagrodzenie wypłacone na rzecz G…. Przy czym prawo to będzie przysługiwało, o ile nie wystąpią przesłanki negatywne wymienione w art. 88 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejszą interpretacją załatwiono wiosek w zakresie podatku od towarów i usług. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zgodnie z treścią art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2020 r., wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej „WIS”, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:

1. opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS;
2. klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług niezbędną do:
   1. określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi,
   2. stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie - w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4;
3. stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi”.
   
   

Natomiast zgodnie treścią art. 42a ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 01.01.2021 r. - wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej „WIS”, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:

1. opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS;
2. klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, niezbędną do:
   1. określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi;
   2. stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie - w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4;
3. stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi.
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019, poz. 1751, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 31 marca 2020 r., zwanej dalej „ustawą nowelizującą”, przepisy art. 2 pkt 15, 20, 21 i 30, art. 5a, art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. b i c i pkt 4 lit. b tiret drugie, art. 29a ust. 15 pkt 3, art. 41 ust. 2, 2a, 12, 12c-12f, 13 i ust. 14e pkt 3, art. 43 ust. 20, art. 83 ust. 1 pkt 1, 14 i 15, art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b tiret pierwsze i art. 120 ust. 1 pkt 1 lit. a-d i pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 oraz załączników nr 3, 10 i 12 do ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się od dnia 1 lipca 2020 r., z zastrzeżeniem ust. 3.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy nowelizującej, w brzmieniu obowiązującym od dnia 31 marca 2020 r., w okresie od dnia 1 listopada 2019 r. do dnia 30 czerwca 2020 r. przepisy art. 2 pkt 15, 20, 21 i 30, art. 5a, art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. b i c i pkt 4 lit. b tiret drugie, art. 29a ust. 15 pkt 3, art. 41 ust. 2, 2a, 12, 12c, 13 i ust. 14e pkt 3, art. 43 ust. 20, art. 83 ust. 1 pkt 1, 2, 14 i 15, art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b tiret pierwsze i art. 120 ust. 1 pkt 1 lit. a-d i pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 oraz załącznika nr 2, załącznika nr 3, z wyłączeniem poz. 72-75, załącznika nr 10, z wyłączeniem poz. 32-35, oraz załącznika nr 12 do ustawy zmienianej w art. 1 stosuje się w brzmieniu dotychczasowym.

Jak stanowi art. 7 ust. 3 ustawy nowelizującej, w brzmieniu obowiązującym od dnia 31 marca 2020 r., do wiążących informacji stawkowych, zwanych dalej „WIS”, wydawanych przed dniem 1 lipca 2020 r.:

1. nie stosuje się przepisów art. 83 ust. 1 pkt 2 oraz załącznika nr 2 do ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, a także przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 41 ust. 15 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym,
2. stosuje się przepisy art. 2 pkt 15, 20, 21 i 30, art. 5a, art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. b i c i pkt 4 lit. b tiret drugie, art. 29a ust. 15 pkt 3, art. 41 ust. 2, 2a, 12, 12c–12f, 13 i ust. 14e pkt 3, art. 43 ust. 20, art. 83 ust. 1 pkt 1, 14 i 15, art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b tiret pierwsze i art. 120 ust. 1 pkt 1 lit. a–d i pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 oraz załączników nr 3, 10 i 12 do ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą – z zastrzeżeniem art. 8 ust. 3 i 4.
   
   

W myśl art. 7 ust. 4 ustawy nowelizującej, w brzmieniu obowiązującym od dnia 31 marca 2020 r., WIS wydana przed dniem 1 lipca 2020 r. wiąże organy podatkowe wobec podatnika, dla którego została wydana w odniesieniu do towaru będącego przedmiotem dostawy, importu lub wewnątrzwspólnotowego nabycia dokonanych po dniu 30 czerwca 2020 r. oraz usługi, która została wykonana po tym dniu, z zastrzeżeniem art. 8 ust. 3.

Na podstawie art. 42b ust. 1 w powiązaniu z art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług podatnik może wystąpić do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o wydanie wiążącej informacji stawkowej (WIS), która jest wydawana w formie decyzji na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług. Wystąpienie z wnioskiem o wydanie WIS jest możliwe już od 1 listopada 2019 r. – przy czym WIS dotyczy stanu prawnego, który obowiązuje od 1 lipca 2020 r.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.