Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.615.2020.2.AD
z 15 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2020 r. (data wpływu 28 października 2020 r.), uzupełnionym w dniu 18 grudnia 2020 r. oraz w dniu 29 grudnia 2020 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową (IP Box) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w ww. zakresie. Wniosek uzupełniony został w dniu 18 grudnia 2020 r. oraz w dniu 29 grudnia 2020 r.

W ww. wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie tworzenia programów komputerowych. Na podstawie zawartej umowy Wnioskodawca współpracuje z firmą X, która zajmuje się wytwarzaniem oprogramowania biznesowego dedykowanego niestandardowym potrzebom klientów.

Jako deweloper Wnioskodawca zajmuje się:

• pisaniem oprogramowania dla klientów firmy X w celu ułatwienia pracy tym firmom w wielu dziedzinach, np.:
• marketing (oprogramowanie do …, wysyłki SMS, etc.),
• ewidencja zamówień (program do obsługi zamówień klientów),
• różnego rodzaju integracje innych aplikacji/źródeł danych,
• integracja wytworzonych aplikacji z infrastrukturą klienta.
• projektowaniem nowych rozwiązań (zmian funkcjonalności/architektury aplikacji) na nowe wymagania biznesowe;
• monitorowaniem zachowania dostarczonych aplikacji u klientów (sprawdzanie logów, które aplikacje zgłaszają) i naprawieniem ewentualnych błędów;
• wspieraniem istniejącego oprogramowania napisanego przez X;
• tworzeniem dokumentacji technicznej i użytkownika;
• konsultacjami z klientami w celu wyjaśnienia ich wymagań biznesowych odnośnie tworzonego oprogramowania;
• testowaniem, (zarówno manualnym jak i zautomatyzowanym) wytworzonego oprogramowania w celu uniknięcia poważnych błędów produkcyjnych.

Technologie, które są wykorzystywane przez Wnioskodawcę to:

• … - język do tworzenia aplikacji;
• …, …, … – technologie, wykorzystywane do tworzenia interfejsów użytkownika aplikacji;
• …, …;
• …, …;
• ….

W ramach współpracy z firmą X nad innowacyjnym zadaniem Wnioskodawca prowadzi prace polegające na tworzeniu i wdrożeniu oprogramowania komputerowego i jego elementów będących częścią projektu oraz prace niezwiązane z tworzeniem oprogramowania, np. testowanie oprogramowania stworzonego przez innych współpracowników firmy X. Zadanie obejmuje:

• system zarządzania usługami dużej skali - w ramach współpracy z firmą X Wnioskodawca pracuje nad tworzeniem, udoskonalaniem i wspieraniem modułów systemu zarządzania usługami dużej skali dedykowanego specyficznemu modelowi biznesowemu jednego z klientów firmy X (dalej: Klient Końcowy). System ten został zamówiony przez Klienta Końcowego z powodu braku odpowiednika takiego systemu na rynku oraz dużej skali obsługiwanych usług z jaką system musiał sobie poradzić. System odpowiedzialny jest za śledzenie, aktywowanie i dezaktywowanie usług oferowanych przez Klienta Końcowego jego klientom z zachowaniem reguł biznesowych i obowiązujących przepisów prawa na wielu rynkach docelowych.
• zakres prac:
• implementacja autorskich algorytmów mających na celu optymalizację kosztów świadczenia usług polegających między innymi na detekcji wielokrotnego występowania tych samych usług w ramach jednego profilu klienta i odpowiedniego zarządzania duplikatami na przestrzeni czasu;
• implementacja dedykowanych rozwiązań pozwalających na zarządzanie skomplikowanym portfolio usług klientów co przekłada się na zwiększenie efektywności pracowników;
• tworzenie nowych i udoskonalaniem istniejących integracji z partnerami dostarczającymi usługi sprzedawane przez Klienta Końcowego;
• tworzenie i rozwijaniem systemu cyklicznego raportowania sprawozdawczego, które wspiera proces rozliczeniowy między Klientem Końcowym, a jego partnerami;
• tworzenie i rozwijanie systemu powiadomień dużej skali informującego użytkowników incydentach związanych z kradzieżą tożsamości.

Wykonane prace Wnioskodawca raportuje w miesięcznych zestawieniach prac (timesheet).

Wnioskodawca rozlicza się ze zleceniodawcą w cyklach miesięcznych i wystawia z tego tytułu faktury.

Programy komputerowe tworzone przez Wnioskodawcę w ramach współpracy ze zleceniodawcą stanowią utwory podlegające ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Jak wynika z umowy, prawa do oprogramowania stworzonego przez Wnioskodawcę przechodzą na firmę X.

Wnioskodawca ma wykształcenie informatyczne. Wnioskodawca wykonuje opisane prace systematycznie, od kilku lat, w ramach działalności gospodarczej prowadzonej w sposób zorganizowany i ciągły.

Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. W odrębnej ewidencji Wnioskodawca wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Ewidencja zapewnia ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, oraz wyodrębnia koszty przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy.

Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę mają charakter twórczy, obejmują badania naukowe lub prace rozwojowe w celu zwiększenia zasobów wiedzy lub wykorzystania wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę są związane z nabywaniem, łączeniem, kształtowaniem i wykorzystywaniem aktualnie dostępnej wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów lub procesów i nie stanowią rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych oraz innych operacji w toku.

Wytwarzanie przez Wnioskodawcę oprogramowania stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej).

Wnioskodawca jest twórcą/współtwórcą wytwarzanego oprogramowania w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W efekcie prac prowadzonych przez Wnioskodawcę powstaje autorskie prawo do programu komputerowego stanowiące kwalifikowane prawo IP podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, czy też część oprogramowania, które dopiero w połączeniu z innymi częściami - wytworzonymi przez inne podmioty - będzie stanowić kwalifikowane prawo IP podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W efekcie prac prowadzonych przez Wnioskodawcę powstaje autorskie prawo do programu komputerowego stanowiące kwalifikowane prawo IP podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Ponadto Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku podaje, że jego działalność jest:

• działalnością twórczą;
• działalnością podejmowaną w sposób systematyczny, tj. w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, wg pewnego systemu, na podstawie przygotowanego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia - patrz definicja prac rozwojowych (art. 4 ust. 3 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce);
• nie jest działalnością obejmującą rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług;
• nie jest działalnością obejmującą badania naukowe;
• działalnością obejmującą prace rozwojowe (patrz: art. 4 ust. 3 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce).

W dalszej kolejności Wnioskodawca podaje, że:

• działalność w zakresie prac rozwojowych wskazanych we wniosku prowadzi od lipca 2019 r.;
• wykonuje usługi w ramach własnej działalności gospodarczej;
• działalność badawczo-rozwojowa jest działalnością prowadzoną bezpośrednio przez niego. Jest członkiem zespołu projektowego. Tworzy we własnym zakresie oprogramowania komputerowe (kody źródłowe), które następnie, na podstawie zawartej umowy, są sprzedawane firmie X. Stworzone w ramach projektów oprogramowania pozwalają zlecającemu zbudowanie nowych usług, których do tej pory zlecający nie miał w swoim portfolio. Zlecający kładzie duży nacisk na nowatorskie i jakościowo niezawodne rozwiązania tworzone wg najnowszych standardów programistycznych.
• w ramach działalności opracowuje kody źródłowe dotychczas niewystępujące w praktyce gospodarczej, na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących;
• tworzy kody źródłowe i wszystkie kody podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Rolą Wnioskodawcy jest twórcze opracowanie kodów źródłowych, które spełniać będą wymagania zleceniodawcy. Tworząc kody Wnioskodawca bazuje na swojej wiedzy i doświadczeniu. Prace są prowadzone przez Wnioskodawcę w sposób systematyczny i uporządkowany, zgodnie z przyjętymi założeniami. Efektem prac Wnioskodawcy są stworzone kody źródłowe. Doktryna prawa autorskiego przyjmuje różne kazuistyczne podejścia do definiowania pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego”, które wskazują, że część chronioną prawem (formę (ekspresji) utworu) jest w szczególności kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego. Pozaustawowa definicja pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego” w sposób uzasadniony nawiązuje zatem do terminologii informatycznej, dostosowywanej następnie do potrzeb dalszej analizy prawnej dobra niematerialnego jakim jest program komputerowy. Fundamentem informatycznego rozumienia programu komputerowego jest samo pojęcie „programu”, czyli zapisanego przy pomocy wybranego języka programowania algorytmu rozwiązania określonego zadania. Zatem program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu. A contrario, żaden wytwór nie jest programem komputerowym, jeżeli nie służy do wyrażania w sposób pośredni lub bezpośredni algorytmów lub logicznych relacji pomiędzy funkcjami, które mają zostać wykonane, i fizycznymi możliwościami urządzeń używanych do digitalizacji. Ze specjalistycznej literatury i praktyki budowania i stosowania programów komputerowych, można również wywnioskować, że za program komputerowy często uważany jest zestaw instrukcji (rozkazów) przeznaczonych do użycia bezpośrednio lub pośrednio na komputerze w celu osiągnięcia określonego rezultatu. Zbiór wspomnianych instrukcji może być wyrażony znakiem językowym, symbolami matematycznymi lub nawet znakami graficznymi. Elementy programu komputerowego chronione prawem autorskim to przede wszystkim:
• forma programów (rozumiana jako określone przedstawienie zarówno kodu jak i instrukcji), a więc informacje zawarte w kodzie źródłowym programu komputerowego, w opisie procedur operacyjnych, zestawieniu danych, w informacjach konwersacyjnych i dialogowych. Wszystkie powyższe elementy zaliczane są do elementów twórczych, co uzasadnia ich ochronę przez prawo autorskie;
• interfejsów (oparta na analogicznych podstawach jak ochrona innych składników programu) - gdy informacje, które zostały uzyskane na podstawie dekompilacji danego interfejsu nie pozwalają na opracowanie interfejsu zastępczego, to w takiej sytuacji należy wykreować możliwość przeniesienia interfejsu do innego kompatybilnego programu, gdyż sam interfejs nie stanowiłby samodzielnego przedmiotu ochrony.
• w związku z przenoszeniem praw do oprogramowania na zleceniodawcę uzyskuje dochody ze sprzedaży wytworzonych przez siebie kwalifikowanych praw własności intelektualnej;
• oprócz tworzenia kodów źródłowych dokonuje ulepszenia, bądź rozwijania oprogramowania już istniejącego. Zmiany wprowadzane przez niego do rozwijanego/ulepszanego oprogramowania nie mają charakteru rutynowych, okresowych zmian. W efekcie rozwijania/ulepszania przez niego oprogramowania powstaje program komputerowy podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o Prawie autorskim i prawach pokrewnych. W przypadku gdy jego zadaniem jest rozwijanie/ulepszenie, to zamawiający jest właścicielem produktu. W związku z ulepszaniem/rozwijaniem oprogramowania osiąga dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, który ma zamiar opodatkować preferencyjna stawką.
• ponosi koszty mediów, biura, koszty ZUS, oprogramowania komputerowego, monitora. Inne koszty nie są wymagane, gdyż do wytworzenia kodów źródłowych wykorzystuje własną wiedzę i doświadczenie;
• odrębną ewidencję, o której mowa we wniosku prowadzi od stycznia 2020 r.;
• odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja jest prowadzona na bieżąco od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
• zlecone mu czynności związane z tworzeniem oprogramowań nie są wykonywane w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności;
• ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywanie czynności związanych z tworzeniem oprogramowania;
• jako wykonujący czynności związane z tworzeniem oprogramowań ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością.
• jako deweloper zajmuje się pisaniem oprogramowania (kodów źródłowych) dla klientów … w celu ułatwienia pracy tym firmom w wielu dziedzinach. Programy komputerowe (kody źródłowe) tworzone przez niego w ramach współpracy ze zleceniodawcą stanowią utwory podlegające ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Jak wynika z umowy, prawa do oprogramowania stworzonego przez niego przechodzą na ….

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy dochody Wnioskodawcy ze sprzedaży praw autorskich do oprogramowania komputerowego podlegają opodatkowaniu stawką 5% zgodnie z art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy w celu wyliczenia wskaźnika nexus należy wziąć pod uwagę tylko koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem oprogramowania komputerowego, a w celu wyliczenia dochodu ze sprzedaży praw do oprogramowania należy wziąć pod uwagę oprócz kosztów bezpośrednich również koszty pośrednie?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie pierwsze. Zgodnie z oświadczeniem Wnioskodawcy zawartym w uzupełnieniu wniosku z dnia 17 grudnia 2020 r. zakres pytania pierwszego dotyczy 2020 r. W pozostałym zakresie wniosek zostanie rozpatrzony pismem odrębnym.

Zdaniem Wnioskodawcy, jego dochody ze sprzedaży praw autorskich do oprogramowania podlegają opodatkowaniu stawką 5% zgodnie z art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej jest m.in. autorskie prawo do programu komputerowego, podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest więc prawo własności intelektualnej spełniające łącznie trzy warunki:

1. zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej,
2. należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
3. podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Ad. a)

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych działalnością badawczo-rozwojową jest działalność obejmująca badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowana w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z kolei, zgodne z art. 5a pkt 40 ww. ustawy stanowi, że prace rozwojowe to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, tj. działalność obejmująca nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

W związku z tym, że:

• Wnioskodawca prowadzi działalność mającą na celu zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Działalność Wnioskodawcy ma charakter twórczy, bo prowadzi do tworzenia nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży po stronie Wnioskodawcy. Twórczy charakter prac objętych pytaniem przejawia się w napisaniu i wdrożeniu nowego programu komputerowego od podstaw. Przy tworzeniu oprogramowania Wnioskodawca ma dużą swobodę, a wartość jego pracy opiera się w głównej mierze na jego inwencji indywidualnym podejściu do realizacji zleceń. Tworzone oprogramowanie nie jest nabywane od innych podmiotów, lecz stanowi oryginalny wytwór Wnioskodawcy;
• Wnioskodawca działalność prowadzi w sposób systematyczny, tj. jego działalność nie ma charakteru incydentalnego, lecz jest prowadzona w sposób zorganizowany, z nastawieniem na jej kontynuację w przyszłości;
• działalność Wnioskodawcy polega na łączeniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania do tworzenia ulepszonych oraz nowych rodzajów oprogramowania;
• działalność Wnioskodawcy nie ma charakteru rutynowego, a tworzone oprogramowanie ma charakter nowatorski;

należy uznać, że tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie powstaje w wyniku prac rozwojowych określonych w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 4 ust. 3 Prawa o szkolnictwie wyższym i nauce. Zatem warunek pierwszy jest zdaniem Wnioskodawcy spełniony.

Ad. b)

Zgodnie z art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent;
   
2. prawo ochronne na wzór użytkowy;
   
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego;
   
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego;
   
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin;
   
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu;
   
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432);
   
8. autorskie prawo do programu komputerowego.

• podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego zostało wymienione w pkt 8 wspomnianego przepisu, a zatem warunek drugi zdaniem Wnioskodawcy również jest spełniony.

Ad. c)

Warunek posiadania ochrony prawnej kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest w Polsce spełniony wobec tych kwalifikowanych praw własności intelektualnej, których ochrona jest przyznawana w sposób bezpośredni i zharmonizowany na szczeblu Unii Europejskiej.

Autorskie prawo do programu komputerowego gwarantowane jest na mocy art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z art. 74 ust. 2 tej ustawy ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. W piśmie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 8 lipca 2019 r., sygn. 0115-KDIT3.4011.224.2019.3.MR wskazano, że w celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5.

Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu.

OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. Raport stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

Organ wskazał ponadto w treści przytoczonej interpretacji, że w związku z tym, że w Polsce oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane prawo własności intelektualnej w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Dlatego też, zdaniem Wnioskodawcy, także trzeci z warunków skutkujących uznaniem danego prawa za kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w przypadku autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawcę, został spełniony.

Z powyższych względów, zdaniem Wnioskodawcy, tworzone przez niego oprogramowanie komputerowe i jego elementy stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z kolei, zgodnie art. 30cb ust. 1 ww. ustawy podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Z kolei, zgodnie z art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

W związku z tym, że Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, informacje, o których mowa w art. 30ca ust. 1 ww. ustawy wykazuje w wymaganej odrębnej ewidencji.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, odrębna ewidencja - celem zapewnienia możliwości ustalenia łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej - powinna zawierać następujące pozycje (takie stanowisko potwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 16 października 2019 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.443.2019.2.RR):

1. data dokumentu księgowego,
2. nr dokumentu księgowego (np. faktury),
3. wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (dalej: KPWI), z którego sprzedaży Wnioskodawca uzyskuje przychody,
4. kwotę przychodu dotyczącą każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
5. kwotę kosztu dotyczącą każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
6. koszty poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo- rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
7. kwotę dochodu (straty) przypadającego na każde wyodrębnione kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, odrębna ewidencja w postaci szczegółowego rejestru przychodów i kosztów związanych z KPWI zawierającego wyżej wymienione pozycje a)-g) umożliwia wyodrębnienie każdego KPWI, wyodrębnienie przychodów i kosztów przypadających na każde KPWI oraz obliczenie dochodu z KPWI, przez co zachowane są wymagania opisane w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej tworzy on oprogramowanie komputerowe i jego elementy, które podlegają ochronie i mieszczą się w katalogu kwalifikowanych praw własności intelektualnej ujętym w art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto, w odrębnej ewidencji Wnioskodawca wykazuje informacje, o których mowa w art. 30ca ust. 1 ww. ustawy.

Mając na względzie powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że spełnia warunki, od których ustawodawca uzależnił możliwość skorzystania przez podatnika z preferencyjnego opodatkowania ulgą IP Box, a zatem Wnioskodawca na podstawie art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma prawo opodatkować preferencyjną 5% stawką podatku PIT dochody otrzymane ze sprzedaży praw do stworzonego przez niego oprogramowania komputerowego.

Natomiast dochody uzyskane od … za prace niezwiązane z tworzeniem oprogramowania przez Wnioskodawcę, np. testowanie oprogramowania stworzonego przez innych współpracowników spółki …, nie podlegają opodatkowaniu stawką 5% podatku dochodowego od osób fizycznych.

Jednocześnie w uzupełnieniu wniosku doprecyzowując własne stanowisko Wnioskodawca wskazuje, że jego zdaniem także dochody uzyskane z ulepszenia bądź rozwijania oprogramowania już istniejącego mogą być opodatkowane preferencyjną stawką. Wynika to z faktu, że w związku z ulepszaniem/rozwijaniem oprogramowania osiąga on dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Zmiany wprowadzane przez niego do rozwijanego/ulepszanego oprogramowania nie mają charakteru rutynowych, okresowych zmian. Zaś w efekcie rozwijania/ulepszania przez niego oprogramowania powstaje program komputerowy (kod źródłowy) podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o Prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm), jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy).

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231 ze zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, modyfikacja lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Odnosząc powyższe do rozpatrywanej sprawy należy więc stwierdzić, że uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z tytułu odpłatnego przeniesienia na zleceniodawcę praw autorskich do wytwarzanego programu komputerowego – autorskiego oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że Wnioskodawca może za 2020 r. skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu wg stawki 5%.

Tutejszy Organ zaznacza, że ocena kwestii samodzielnego prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej jak i prowadzonej przez niego odrębnej ewidencji nie były przedmiotem interpretacji indywidualnej, bowiem okoliczności te stanowiły element stanu faktycznego.

Zastrzec przy tym również należy, że tutejszy organ interpretacyjny dokonał oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie objętym pytaniem nr 1 zgodnie z jego wolą wyrażoną w piśmie z dnia 18 grudnia 2020 r. Tym samym przedmiotem interpretacji indywidualnej nie była kwestia, które z wskazanych we wniosku wydatków mogą być uznane za koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 brane pod uwagę przy wyliczeniu wskaźnika nexsus, a które za koszty przy ustaleniu dochodu ze sprzedaży praw do oprogramowań zgodnie z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.