2021.01.13 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.449.2020.2.JK
z 13 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2020 r. (data wpływu 16 listopada 2020 r.), uzupełnionym pismami z dnia 17 listopada 2020 r. (data wpływu 24 listopada 2020 r.) oraz z dnia 22 grudnia 2020 r. (data wpływu 22 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz wykazania tych transakcji w deklaracji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz wykazania tych transakcji w deklaracji. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 24 listopada 2020 r. o brakujące pełnomocnictwo oraz w dniu 22 grudnia 2020 r. o przeformułowanie pytań, własne stanowisko w sprawie oraz doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej także jako: Spółka) jest spółką komandytową. Spółka jest podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej jako: podatek VAT). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się sprzedażą wyrobów tytoniowych, głównie dystrybucją e-papierosów i wkładów do nich. Spółka jest jedynym w Polsce dystrybutorem i sprzedawcą brytyjskiej marki e-papierosów „X”, będącej własnością A.X. Spółka A.X. jest podatnikiem VAT o numerze (…). Wnioskodawca składa zamówienie na towar u brytyjskiego kontrahenta, który sprowadza ten towar z Chin, bezpośrednio od producenta z S. Zamówienie transportowane jest drogą powietrzną do Niemiec (…), skąd przesyłane jest do Polski na adres Spółki.

Producent z Chin wystawia fakturę sprzedaży zamówionego towaru, wskazując Spółkę A.X. jako kupującego. Od wartości tej faktury uiszczane jest cło. Odprawa celna dokonywana jest w Niemczech, za pośrednictwem agencji celnej. Stamtąd towar jest wysyłany transportem lądowym do Polski. Transport ten organizowany jest na zlecenie i koszt Wnioskodawcy. Wnioskodawca opłacił nabycie towarów na rachunek A.X., na podstawie wystawionych przez ten podmiot, przed dostawą towarów, faktur proforma („draft invoice”). Następnie A.X. wystawił na rzecz Wnioskodawcy faktury VAT („Tax invoice”), posługując się brytyjskim numerem VAT, dokumentujące wewnątrzwspólnotową dostawę towarów („Zero Rated EC goods income”). W związku z przebiegiem całej transakcji, a także w związku z treścią uzyskanej od dostawcy faktury, Wnioskodawca rozpoznał wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (dalej także jako: „WNT”) z Niemiec do Polski. Wnioskodawca dokonał tego przyjmując, że właścicielem towaru na drodze z Chin do Niemiec była A.X., następnie towarem rozporządzała agencja celna wysyłając go na adres Spółki, z Niemiec do Polski. Wnioskodawca dysponuje dokumentami takimi jak:

faktura od S.na rzecz A.X.,
faktury od A.X. na rzecz Spółki (dratf invoice oraz tax invoice),
dokumentacja z odprawy celnej w Niemczech,
dokumenty z organizacji wysyłki na adres Spółki.

Spółka w deklaracji VAT-7 oraz informacji podsumowującej dokonała rozliczenia ww. transakcji jako WNT. Ponadto, Wnioskodawca planuje również w przyszłości przeprowadzać transakcje, które w zakresie płatności, logistyki i dokumentacji będą wyglądać tak samo, jak zrealizowana już transakcja.

Ponadto w piśmie z dnia 22 grudnia 2020 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Wnioskodawca wskazał, że w deklaracji VAT-7 wykazał on powyższą transakcję jako WNT (pole C9, poz. 23). Wykazał również wynikający z niej podatek VAT w pozycji 24 deklaracji. Podobnie zamierza postąpić w przyszłości w przypadku rozliczania transakcji organizowanych na takich samych zasadach jak powyżej opisana.

Wnioskodawca ma nadany nr VAT UE: PL… i składał informację podsumowującą o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach i przemieszczeniach towarów w procedurze magazynu typu call-of stock na podstawie art. 100 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.).
Agencja celna dokonywała i będzie dokonywać odprawy celnej na terenie Niemiec na zlecenie Wnioskodawcy.
Na dokumentach dotyczących odprawy celnej widnieją dane Wnioskodawcy wraz z adresem jego siedziby w Polsce. Wnioskodawca oznaczony jest tam jako „Anmelder = Empfänger”, czyli „Wnioskodawca=Odbiorca”.
Na dokumentach od producenta z Chin („Shipping invoice”), jako kupujący („buyer”) wskazany jest angielski pośrednik. Widnieje tam także notatka o treści „The stock is designated to R… Poland” („Towar przeznaczony dla R…”).
Ustalenie, kiedy przeszło albo kiedy będzie przenoszone na Wnioskodawcę prawo do rozporządzania towarami jak właściciel stanowi ocenę prawną stanu faktycznego/opisu zdarzenia przyszłego, a nie jego element.
Jednocześnie, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że skoro transport towaru po odprawie celnej z Niemiec do Polski organizowany jest na zlecenie i na koszt Wnioskodawcy, to uznać należy, że dysponuje on prawem do rozporządzania towarem jak właściciel od momentu, gdy zakończona zostanie odprawa celna i agencja wyda towar do transportu do Polski.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 22 grudnia 2020 r.).

Czy Wnioskodawca postępuje prawidłowo rozliczając opisaną wyżej i dokonaną już transakcję za WNT, a w związku z tym wykazując WNT i kwotę podatku VAT w WNT w pozycjach 23 i 24 deklaracji miesięcznej VAT-7?
Czy Wnioskodawca postąpi prawidłowo, kiedy rozliczy w przyszłości transakcje, które zostaną zrealizowane w zakresie płatności, logistyki i dokumentacji na takich samych zasadach, jak opisana wyżej transakcja, jako WNT, a w związku z tym wykazując WNT i kwotę podatku VAT w WNT w pozycjach 23 i 24 deklaracji miesięcznej VAT-7?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie wyrażonym w piśmie z dnia 22 grudnia 2020 r.):

Ad 1.

Postępuje on prawidłowo rozliczając opisaną wyżej i dokonaną już transakcję za WNT, a w związku z tym wykazując WNT i kwotę podatku VAT w WNT w pozycjach 23 i 24 deklaracji miesięcznej VAT-7.

Ad 2.

Postąpi on prawidłowo, kiedy rozliczy w przyszłości transakcje, które zostaną zrealizowane w zakresie płatności, logistyki i dokumentacji na takich samych zasadach, jak opisana wyżej transakcja, jako WNT, a w związku z tym wykazując WNT i kwotę podatku VAT w WNT w pozycjach 23 i 24 deklaracji miesięcznej VAT-7.

Uzasadnienie wspólne dla obu stanowisk:

Zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm., dalej jako: ustawa VAT), przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

W opisanej we wniosku transakcji dochodzi do sytuacji, w której przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego (tj. Chin) następuje na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego (tj. Niemiec). Wnioskodawca zaś nabywa towar handlowy, który dostarczony został z innego państwa członkowskiego do Polski, tj. państwa członkowskiego innego niż państwo członkowskie rozpoczęcia transportu.

W związku z powyższym, opisanego we wniosku nabycia towarów nie można uznać za import w rozumieniu ustawy VAT, ale za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. v

Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy VAT, za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Z kolei ust. 2 tego artykułu każe stosować powyższą regulację pod warunkiem, że:

nabywcą towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika albo osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa wcześniej, z zastrzeżeniem art. 10;
dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 lub podatnikiem od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Zarówno Wnioskodawca, jak i dokonująca dostawy Spółka A.X., posiadają status podatnika podatku VAT. Obie spółki legitymują się właściwym numerem identyfikacji dla VAT-UE. Wnioskodawca wskazuje, że Wielka Brytania opuściła z dniem 31 stycznia 2020 r. Unię Europejską, ale zgodnie z art. 126 Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Dz. Urz. UE C 144 I z 25.04.2019) do końca 2020 r. trwa okres przejściowy i we wzajemnych stosunkach Wielka Brytania traktowana jest jak członek UE.

Biorąc pod uwagę pozostałe przesłanki zakwalifikowania czynności jako WNT wskazać należy, że nabycie towaru zawsze poprzedzone będzie jego dostawą.

Zgodnie natomiast z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 25 września 2013 r. (I SA/Op 322/13) „pojęcie «dostawa» jest rozumiane jako nabycie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel, a zatem przeniesienie ekonomicznego władztwa nad rzeczą. Dla powstania obowiązku podatkowego w związku z dostawą towarów istotne jest umożliwienie wykonywania ekonomicznego władztwa nad rzeczą (towarem), przy czym fizyczne wydanie towaru nie jest niezbędne. Istotne jest, aby nabywca mógł nim rozporządzać jak właściciel. Rozporządzanie rzeczą jak właściciel nie jest tożsame z fizycznym władztwem nad rzeczą czy też fizycznym dysponowaniem towarem przez nabywcę w związku z wykonaną dostawą”.

W realiach niniejszej sprawy, A.X. ani przez moment nie włada fizycznie towarem. W sensie ekonomicznym rozporządza nim jednak. Wnioskodawca dysponuje dokumentacją wystawioną na brytyjskiego pośrednika, m.in. dotyczącą transportu towaru z Chin.

Powyższe okoliczności wpisują się w rozumienie „rozporządzania jak właściciel” przedstawionym przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej także: „TSUE”) w sprawie C-320/88, STAATSSECRETARIS VAN FINANCIËN V. SHIPPING AND FORWARDING ENTERPRISE SAFE BV. W wyroku z dnia 8 lutego 1990 r. TSUE wyraził pogląd, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od fizycznego przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią. Innymi słowy pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”.

Podsumowując, Wnioskodawca uważa, że właściwie rozlicza opisane w powyższym stanie transakcje jako WNT oraz, że transakcje dokonywane w taki sam sposób zgodnie z przepisami rozliczane będą w przyszłości jako WNT.

Stanowisko powyższe uzasadniają okoliczności takie jak faktury wystawione na rzecz pośrednika z Wielkiej Brytanii, odprawa celna w Niemczech, w której występowała Spółka A.X., faktura wystawiona od Spółki A.X. na rzecz Wnioskodawcy, wystawiana już po zakończeniu transakcji.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie sposób jest kwalifikować dokonywanych przez niego transakcji jako importu, skoro bezsprzecznym jest, że to pośrednik z Wielkiej Brytanii nabywa w Chinach zamówiony towar i organizuje jego transport do Unii Europejskiej. Do przejęcia władztwa przez Wnioskodawcę dochodzi dopiero po tym jak towar znajdzie się już na terytorium UE. Istotne jest przy tym to, że towar trafia najpierw do innego kraju UE, a następnie stamtąd jest transportowany do Polski. W ocenie Wnioskodawcy, ten właśnie element stanu faktycznego (a także zdarzeń przyszłych) przesądza konieczność rozliczenia transakcji jako WNT, nie zaś jako importu, z którym mielibyśmy do czynienia, w przypadku gdyby towar trafiał bezpośrednio z Chin do Polski.

Z uwagi na powyższe Spółka wnosi o uznanie stanowiska Wnioskodawcy za prawidłowe zarówno w odniesieniu do zaistniałego stanu faktycznego, jak i do opisanego zdarzenia przyszłego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (…) (art. 2 pkt 3 ustawy).

W myśl art. 2 pkt 5 ustawy, przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

Towarami – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ponadto, na mocy art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się sprzedażą wyrobów tytoniowych, głównie dystrybucją e-papierosów i wkładów do nich. Spółka jest jedynym w Polsce dystrybutorem i sprzedawcą brytyjskiej marki e-papierosów „Voom”, będącej własnością A.X.. Spółka A.X. jest podatnikiem VAT o numerze (…). Wnioskodawca składa zamówienie na towar u brytyjskiego kontrahenta, który sprowadza ten towar z Chin, bezpośrednio od producenta z S. Zamówienie transportowane jest drogą powietrzną do Niemiec (…), skąd przesyłane jest do Polski na adres Spółki.

Producent z Chin wystawia fakturę sprzedaży zamówionego towaru, wskazując Spółkę A.X. jako kupującego. Od wartości tej faktury uiszczane jest cło. Odprawa celna dokonywana jest w Niemczech, za pośrednictwem agencji celnej. Stamtąd towar jest wysyłany transportem lądowym do Polski. Transport ten organizowany jest na zlecenie i koszt Wnioskodawcy. Wnioskodawca opłacił nabycie towarów na rachunek A.X., na podstawie wystawionych przez ten podmiot, przed dostawą towarów, faktur proforma („draft invoice”). Następnie A.X. wystawił na rzecz Wnioskodawcy faktury VAT („Tax invoice”), posługując się brytyjskim numerem VAT, dokumentujące wewnątrzwspólnotową dostawę towarów („Zero Rated EC goods income”). W związku z przebiegiem całej transakcji, a także w związku z treścią uzyskanej od dostawcy faktury, Wnioskodawca rozpoznał wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów z Niemiec do Polski. Wnioskodawca dokonał tego przyjmując, że właścicielem towaru na drodze z Chin do Niemiec była A.X., następnie towarem rozporządzała agencja celna wysyłając go na adres Spółki, z Niemiec do Polski. Wnioskodawca dysponuje dokumentami takimi jak:

faktura od S. na rzecz A.X.,
faktury od A.X. na rzecz Spółki (dratf invoice oraz tax invoice),
dokumentacja z odprawy celnej w Niemczech,
dokumenty z organizacji wysyłki na adres Spółki.

Wnioskodawca wskazał również, że w deklaracji VAT-7 wykazał on powyższą transakcję jako WNT (pole C9, poz. 23). Wykazał również wynikający z niej podatek VAT w pozycji 24 deklaracji. Podobnie zamierza postąpić w przyszłości w przypadku rozliczania transakcji organizowanych na takich samych zasadach jak powyżej opisana.

Wnioskodawca ma nadany nr VAT UE i składał informację podsumowującą o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach i przemieszczeniach towarów w procedurze magazynu typu call-of stock na podstawie art. 100 ustawy.

Agencja celna dokonywała i będzie dokonywać odprawy celnej na terenie Niemiec na zlecenie Wnioskodawcy.

Na dokumentach dotyczących odprawy celnej widnieją dane Wnioskodawcy wraz z adresem jego siedziby w Polsce. Wnioskodawca oznaczony jest tam jako „Anmelder = Empfänger”, czyli „Wnioskodawca=Odbiorca”.

Na dokumentach od producenta z Chin („Shipping invoice”), jako kupujący („buyer”) wskazany jest angielski pośrednik. Widnieje tam także notatka o treści „The stock is designated to R… Poland” („Towar przeznaczony dla R...”).

Wnioskodawca wskazał, że skoro transport towaru po odprawie celnej z Niemiec do Polski organizowany jest na zlecenie i na koszt Wnioskodawcy, to uznać należy, że dysponuje on prawem do rozporządzania towarem jak właściciel od momentu, gdy zakończona zostanie odprawa celna i agencja wyda towar do transportu do Polski.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą określenia:

czy postępuje prawidłowo rozliczając opisaną wyżej i dokonaną już transakcję za WNT, a w związku z tym wykazując WNT i kwotę podatku VAT w WNT w pozycjach 23 i 24 deklaracji miesięcznej VAT-7,
czy postąpi prawidłowo, kiedy rozliczy w przyszłości transakcje, które zostaną zrealizowane w zakresie płatności, logistyki i dokumentacji na takich samych zasadach, jak opisana wyżej transakcja, jako WNT, a w związku z tym wykazując WNT i kwotę podatku VAT w WNT w pozycjach 23 i 24 deklaracji miesięcznej VAT-7.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Przepis art. 9 ust. 2 ustawy stanowi z kolei, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma miejsce pod warunkiem, że:

nabywcą towarów jest:
1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. A
- z zastrzeżeniem art. 10;
dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Z powołanych przepisów wynika, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru ma miejsce wówczas, gdy zarówno dostawca, jak i nabywca towarów są podatnikami, a towar będący przedmiotem dostawy jest wysłany bądź przetransportowany z jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego. Ponadto zakupione towary muszą służyć działalności gospodarczej nabywcy.

Czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów co do zasady wymaga istnienia dwóch stron transakcji: jeden podmiot nabywa towary rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, natomiast druga strona dostarcza te towary dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów towarzyszy zawsze lustrzana czynność, wykonywana przez drugą stronę transakcji, tj. dostawa towarów (co do zasady mająca charakter dostawy wewnątrzwspólnotowej).

Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

po pierwsze – podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa;
po drugie – po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z art. 201 ust. 1 i 3 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny, towary nieunijne przeznaczone do wprowadzenia na rynek Unii lub przeznaczone do osobistego użytku lub konsumpcji na obszarze celnym Unii są obejmowane procedurą dopuszczenia do obrotu. Dopuszczenie do obrotu nadaje towarom nieunijnym unijny status celny.

Wskazać należy, że podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym, co oznacza, że opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane za wykonane w tym państwie. Zatem określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania.

Stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest, w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Z kolei w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych – miejscem dostawy towarów jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy, o czym stanowi art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Na mocy art. 22 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy miejscem rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów jest terytorium państwa trzeciego, dostawę towarów dokonywaną przez podatnika lub podatnika podatku od wartości dodanej, który jest również podatnikiem z tytułu importu albo zaimportowania tych towarów, uważa się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego importu albo zaimportowania tych towarów.

Jak wynika z art. 26a ust. 1 ustawy, co do zasady miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej.

Natomiast zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Jak wyżej wskazano, aby daną transakcję można było uznać za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, muszą zostać spełnione następujące warunki: zarówno dostawca, jak i nabywca towarów muszą być podatnikami, towar będący przedmiotem dostawy musi zostać wysłany bądź przetransportowany z jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego i jednocześnie zakupiony towar musi służyć działalności gospodarczej nabywcy.

Jak wynika z okoliczności sprawy, Wnioskodawca (nabywca towarów) jest podatnikiem podatku od towarów i usług oraz podatnikiem zarejestrowanym jako podatnik VAT-UE. Spółka nabywa/będzie nabywała towary uprzednio zaimportowane z Chin przez pośrednika z Wielkiej Brytanii, będącego podatnikiem od wartości dodanej. Do przejęcia władztwa ekonomicznego nad towarem przez Wnioskodawcę dochodzi dopiero po tym jak towar zostaje dopuszczony do obrotu na terytorium Niemiec. Następnie, po nabyciu towaru na terenie Niemiec od pośrednika będącego podatnikiem podatku od wartości dodanej, towar transportowany jest z terytorium Niemiec do Polski.

Zatem, z uwagi na fakt, że Wnioskodawca nabył/nabędzie towary od pośrednika brytyjskiego na terenie Niemiec, a następnie po nabyciu towary te są/będą przemieszczane na terytorium Polski, u Wnioskodawcy wystąpi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów opodatkowane na terytorium kraju.

W konsekwencji, w związku z dokonaną transakcją oraz transakcjami, które zostaną zrealizowane w przyszłości na takich samych zasadach, Wnioskodawca winien rozpoznać wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy i opodatkować je na terytorium kraju na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Odnosząc się natomiast do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących wykazania dokonanej transakcji w deklaracji VAT-7 wskazać należy, że na podstawie art. 99 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Wzory deklaracji wraz z objaśnieniami dotyczącymi sposobu ich wypełnienia – w wersji obowiązującej do dnia 30 września 2020 r. – zostały określone w rozporządzeniu Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 25 października 2019 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 r., poz. 2104).

W załączniku nr 3 do rozporządzenia zawarto objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7 i VAT-7K), z których wynika, że w poz. 23 wykazuje się wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów obliczoną zgodnie z art. 29a ustawy. Kwota będzie porównywana z wartością wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów wykazaną w informacji podsumowującej (…). Z kolei w poz. 24 wykazuje się łączną wysokość podatku należnego od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów obliczoną wg obowiązujących stawek, z wyłączeniem transakcji, o których mowa w art. 136 ustawy.

Z rozstrzygnięcia przyjętego w niniejszej interpretacji wynika, że nabycie towarów przez Wnioskodawcę od pośrednika z Wielkiej Brytanii, stanowi dla Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy. Zatem uwzględniając powołane objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług – Wnioskodawca powinien wykazać wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w deklaracji VAT-7, w wersji obowiązującej do dnia 30 września 2020 r., w części C, w poz. 23 oraz w poz. 24 jako rozliczenie podatku należnego.

Ponadto należy wskazać, że zgodnie z art. 99 ust. 7c ustawy, deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika.

Jednocześnie, w myśl art. 99 ust. 11c ustawy, obowiązującego od dnia 1 października 2020 r., deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 700, 730 i 848), który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach.

Przy tym stosownie do treści art. 99 ust. 13a i 13b ustawy, obowiązujących od dnia 1 października 2020 r., minister właściwy do spraw finansów publicznych określi i udostępni na elektronicznej platformie usług administracji publicznej wzór dokumentu, o którym mowa w ust. 11c. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 7c, wraz z objaśnieniami co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, oraz niezbędnymi pouczeniami, uwzględniając konieczność prawidłowego rozliczenia podatku oraz kontroli tego obowiązku przez organ podatkowy.

Ponadto, Podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 1, są obowiązani przesyłać, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c, za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji – art. 109 ust. 3b ustawy, w brzmieniu dodanym z dniem 1 października 2020 r.

Zatem od dnia 1 października 2020 r. dotychczasowe deklaracje VAT-7 i VAT-7K i informacja o ewidencji zostały zastąpione przez przesyłany łącznie jeden dokument elektroniczny JPK_VAT, w formie JPK_V7M lub JPK_V7K. Oznacza to, że za okresy od dnia 1 października 2020 r. nie ma możliwości składania deklaracji VAT-7 i VAT-7K oraz ewidencji w inny sposób niż w formie nowego JPK_VAT. Elementy nowego JPK_VAT określa rozporządzenie Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. poz. 1988), zwanego dalej „rozporządzeniem”, zmienione rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 1 kwietnia 2020 r. (Dz. U. poz. 576), rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 25 czerwca 2020 r. (Dz. U. poz. 1127) oraz rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2020 r. (Dz. U. poz. 2326) oraz opracowane na jego podstawie wzory struktury logicznej JPK_VAT, w formie JPK_V7M i JPK_V7K.

Należy wskazać, że Rozdział 2 rozporządzenia zawiera szczegółowy zakres danych zawartych w deklaracjach.

Jak wynika z § 2 pkt 8 rozporządzenia, deklaracje zawierają dane niezbędne do obliczenia wysokości podatku należnego.

Natomiast na podstawie § 4 pkt 1 lit. i) rozporządzenia, dane niezbędne do obliczenia wysokości podatku należnego, o których mowa w § 2 pkt 8, obejmują wysokość podstawy opodatkowania, a w przypadkach określonych w lit. d-f oraz i-m – także wysokość podatku należnego, z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Ponadto, w załączniku do rozporządzenia w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług zawarto objaśnienia co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji oraz sposób wykazywania danych w ewidencji przesyłanej zgodnie z art. 109 ust. 3b i 3c ustawy.

W części I załącznika „Objaśnienia do deklaracji” w pkt 4.1. wskazano, iż w części deklaracji dotyczącej obliczenia wysokości podatku należnego wykazuje się wszystkie czynności podlegające opodatkowaniu (wysokość podstawy opodatkowania oraz wysokość podatku należnego), dla których obowiązek podatkowy powstał w okresie rozliczeniowym, za który jest składana deklaracja, po uwzględnieniu korekt wynikających z przepisów o podatku, jeżeli mają wpływ na rozliczenie w tym okresie. Dotyczy to również czynności wykonywanych poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego lub zwrotu podatku naliczonego.

Jak wskazano wyżej, w związku z dokonaną transakcją nabycia towarów od pośrednika z Wielkiej Brytanii, przemieszczanych z terytorium Niemiec na terytorium Polski, Wnioskodawca winien rozpoznać wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

Zatem, biorąc pod uwagę obowiązujące przepisy prawa w kontekście przedstawionych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca jest/będzie zobowiązany do wykazania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów od pośrednika z Wielkiej Brytanii w poz. 23 i 24, obowiązującej do dnia 30 września 2020 r., deklaracji VAT-7(20) lub w odpowiadających im pozycjach, obowiązującego od dnia 1 października 2020 r., dokumentu elektronicznego JPK_VAT, w formie JPK_V7M.

Podsumowując należy stwierdzić, że:

Ad 1.

Wnioskodawca postępuje prawidłowo rozliczając opisaną wyżej i dokonaną już transakcję za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, a w związku z tym wykazując tę transakcję jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów i kwotę podatku VAT z tytułu tej czynności w pozycjach 23 i 24 deklaracji miesięcznej VAT-7, obowiązującej do dnia 30 września 2020 r.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Ad 2.

Wnioskodawca postąpi prawidłowo, kiedy rozliczy w przyszłości transakcje, które zostaną zrealizowane w zakresie płatności, logistyki i dokumentacji na takich samych zasadach, jak opisana wyżej transakcja, jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, a w związku z tym wykazując tę transakcję jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów i kwotę podatku VAT z tytułu tej czynności w odpowiednich pozycjach, obowiązującego od dnia 1 października 2020 r., dokumentu elektronicznego JPK_VAT, w formie JPK_V7M.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin