Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.291.2020.1.AS
z 30 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2020 r. (data wpływu 29 października 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• określenia, czy w przypadku przewalutowania EURO na PLN dochodzi do powstania podatkowych różnic kursowych od tzw. „własnych środków pieniężnych” w przypadku, gdy wartość środków pieniężnych w dniu wpływu, jak i w dniu wypływu środków pieniężnych, jest różna ze względu na zastosowane w tych dniach kursy walut, a przewalutowane środki pieniężne służą bezpośrednio regulowaniu zobowiązań względem kontrahentów w walucie polskiej – jest prawidłowe,

• wskazania, jaki kurs należy zastosować w momencie dokonania przewalutowania środków pieniężnych pomiędzy rachunkami własnymi – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 29 października 2020 r. wpłynął do organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie różnic kursowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

X Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest według KRS:

1. 33, 12, Z - Naprawa i konserwacja maszyn;
2. 33, 20, Z - Instalowanie maszyn przemysłowych, sprzętu i wyposażenia;
3. 42, 99, Z - Roboty związane z budową pozostałych obiektów inżynierii lądowej i wodnej, gdzie indziej niesklasyfikowane;
4. 43, 21, Z - Wykonywanie instalacji elektrycznych;
5. 43, 34, Z - Malowanie i szklenie;
6. 43, 91, Z - Wykonywanie konstrukcji i pokryć dachowych;
7. 43, 99, Z - Pozostałe specjalistyczne roboty budowlane, gdzie indziej niesklasyfikowane;
8. 77, 32, Z - Wynajem i dzierżawa maszyn i urządzeń budowlanych.

Wnioskodawca wykonuje swoje usługi na rzecz kontrahentów zarówno krajowych, jak i zagranicznych. Posiada konto w banku zarówno walutowe, jak i konto złotówkowe.

Kontrahenci zagraniczni uiszczają należności przysługujące Wnioskodawcy w EURO, natomiast Wnioskodawca reguluje swoje zobowiązania w złotych (w tym zobowiązania wobec podwykonawców).

Tak funkcjonujący model działania wiąże się z koniecznością przewalutowania EURO na PLN.

Dochodzi więc do sprzedaży z konta walutowego określonej ilości waluty wyrażonej w EURO przez Wnioskodawcę bankowi i otrzymania jako świadczenia wzajemnego określonej kwoty złotych na konto złotówkowe.

Wnioskodawca ustala różnice kursowe na podstawie art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wartość środków pieniężnych w dniu wpływu, jak i w dniu wypływu środków pieniężnych, jest różna ze względu na zastosowane w tych dniach kursy walut. Przewalutowane środki pieniężne służą bezpośrednio regulowaniu zobowiązań względem kontrahentów w walucie polskiej.

Wnioskodawca zamierza przeliczać środki pieniężne wyrażone w EURO po kursie faktycznie zastosowanym (kursie zastosowanym przez bank).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy różnice wynikające z kursu EURO z dnia wpływu środków pieniężnych na rachunek walutowy (wartości pieniężnych wyrażonych w EURO) w stosunku do kursu EURO z dnia wypływu tych środków związanych z wymianą EURO na PLN stanowią przychody, bądź też koszty uzyskania przychodów o których mowa w art. 15a ust. 2 pkt 3 i art. 15a ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
2. Jaki kurs należy zastosować w momencie dokonania przewalutowania środków pieniężnych pomiędzy rachunkami własnymi?

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 15a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa CIT”) w sposób szczegółowy wskazuje, kiedy powstają podatkowe różnice kursowe.

Ad. 1)

Dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5;
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni;
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartość pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5;
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni;
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu Jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi powyżej.

Z powołanych przepisów wynika, że ustawa CIT jako odrębną kategorię różnic kursowych rozpoznaje różnice kursowe związane z wpływem środków pieniężnych na rachunek bankowy podatnika oraz wypływem tych środków pieniężnych z jego rachunku bankowego − tzw. różnica kursowa od własnych środków pieniężnych Spółki na swoim rachunku bankowym.

Przedmiotowa różnica kursowa jest niezależna od przyczyny wpływu środków pieniężnych na rachunek bankowy podatnika oraz wypływu środków pieniężnych z tego rachunku bankowego podatnika.

W konsekwencji należy uznać, że niezależnie od przyczyny operacji bankowych na rachunku bankowym każdy wpływ i wypływ środków pieniężnych z rachunku bankowego generuje różnicę kursową rozliczaną podatkowo (odpowiednio jako przychód lub koszt podatkowy), jako różnicę kursową od własnych środków pieniężnych na rachunku bankowym.

W ocenie Wnioskodawcy różnice kursowe, które powstają w opisanym stanie faktycznym mieszczą się w tej kategorii.

Ad. 2)

Zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym należy stosować kurs stosowany przez bank przy zakupie waluty obcej do celów przewalutowania.

Wynika to z faktu, że w operacjach bankowych w celu ustalenia różnic kursowych dokonuje się przeliczeń waluty obcej po kursie bankowym, a więc po kursie faktycznie zastosowanym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• określenia, czy w przypadku przewalutowania EURO na PLN dochodzi do powstania podatkowych różnic kursowych od tzw. „własnych środków pieniężnych” w przypadku, gdy wartość środków pieniężnych w dniu wpływu, jak i w dniu wypływu środków pieniężnych, jest różna ze względu na zastosowane w tych dniach kursy walut, a przewalutowane środki pieniężne służą bezpośrednio regulowaniu zobowiązań względem kontrahentów w walucie polskiej – uznaje się za prawidłowe,

• wskazania, jaki kurs należy zastosować w momencie dokonania przewalutowania środków pieniężnych pomiędzy rachunkami własnymi – uznaje się za prawidłowe.
  
  
  

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz.1406; dalej: „updop”), podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1. art. 15a, albo
2. przepisów o rachunkowości, pod warunkiem, że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez firmy audytorskie.

Różnice kursowe, jako kategoria ekonomiczna, najogólniej oznaczają różnice wynikające zwartości walut obcych wyrażonych w walucie polskiej w różnych momentach czasu.

Powstają na skutek wahań kursów (kurs – cena jednej waluty w jednostkach innej waluty) kupna i sprzedaży waluty krajowej w stosunku do walut obcych, wzajemnych zmian poziomów kursów innych walut oraz wystąpienia odchyleń między kursem średnim walut obcych, ogłaszanym przez bank centralny (NBP) a faktycznymi, najczęściej bankowymi kursami sprzedaży lub zakupu poszczególnych walut.

W zależności od wzajemnych relacji pomiędzy kursami walut mogą więc występować dodatnie lub ujemne różnice kursowe.

W myśl art. 15a ust. 1 updop, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

W myśl art. 15a ust. 2 updop, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5,
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Zgodnie z art. 15a ust. 3 updop, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5,
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Stosownie do art. 15a ust. 4 updop, przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Generalną zasadą uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu, jest istnienie pomiędzy nim, a spodziewanym przychodem związku przyczynowo-skutkowego tego typu, że jego poniesienie ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów, zachowanie bądź zabezpieczenie źródła przychodów.

Przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień (art. 15a ust. 4 updop).

Zgodnie z art. 15a ust. 5 updop, jeżeli faktycznie zastosowany kurs waluty, o którym mowa w ust. 2 i 3, jest wyższy lub niższy odpowiednio o więcej niż powiększona lub pomniejszona o 5% wartość kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty, organ podatkowy może wezwać strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających zastosowanie kursu waluty. W razie niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają zastosowanie faktycznego kursu waluty, organ podatkowy określi ten kurs opierając się na kursach walut ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski.

Ponadto, przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, o którym mowa w ust. 2 i 3, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu (art. 15 ust. 6 updop).

Zgodnie z art. 15 ust. 7 updop, za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 − dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.

Zgodnie z art. 15 ust. 8 updop, podatnicy wyznaczają kolejność wyceny środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej, o której mowa w ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3, według przyjętej metody stosowanej w rachunkowości, której nie mogą zmieniać w trakcie roku podatkowego.

Zdefiniowane w art. 15a ust. 2 pkt 3 i art. 15a ust. 3 pkt 3 updop różnice kursowe

– w uproszczeniu określane jako „różnice kursowe od tzw. własnych środków pieniężnych”

– nie są wielkościami statystycznymi, lecz mają charakter realny, ściśle związany z samą operacją wyzbycia się waluty. Przy ustalaniu różnic kursowych od własnych środków pieniężnych nie ma decydującego znaczenia, za co podatnik płaci. Istotny jest tu sam fakt wypływu waluty z rachunku walutowego.

Sens ekonomiczny tych różnic polega na odzwierciedleniu rzeczywistych przysporzeń i strat podatnika z tytułu obrotu tzw. „własnymi” środkami i wartościami pieniężnymi w walucie obcej. W uproszczeniu określa się, że są to różnice kursowe, jakie powstają na rachunku walutowym podatnika.

Dla możliwości ustalania tej kategorii różnic kursowych przesądzające znaczenie ma fakt otrzymania lub nabycia środków lub wartości pieniężnych i fakt ich wypływu. Samo przechowywanie przez podatnika walut obcych i zmiana ich kursu nie powoduje jednak powstania tego rodzaju różnic kursowych.

W analizowanej sprawie istotne jest to, że powstanie tych różnic kursowych jest oderwane od istoty ekonomicznej operacji gospodarczych skutkujących ruchem waluty na rachunku, tj. nie ma znaczenia, czy związane są z zapłatą kosztu podatkowego. W konsekwencji, każda wypłata środków pieniężnych w walucie obcej skutkuje powstaniem tego rodzaju różnic. O czym wspomniano powyżej, różnic takich nie ustala się na okoliczność otrzymania lub nabycia środków i wartości pieniężnych, lecz są one ustalane na okoliczność wypływu środków i wartości pieniężnych w sensie wyzbycia się ich. Dopiero porównanie wartości waluty obcej z dnia jej wpływu z wartością z dnia jej wypływu pozwala ocenić skutki ryzyka kursowego.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca wykonuje usługi na rzecz kontrahentów zarówno krajowych, jak i zagranicznych. Posiada konto w banku zarówno walutowe, jak i konto złotówkowe. Kontrahenci zagraniczni uiszczają należności przysługujące Wnioskodawcy w EURO, natomiast Wnioskodawca reguluje swoje zobowiązania w złotych (w tym zobowiązania wobec podwykonawców). Tak funkcjonujący model działania wiąże się z koniecznością przewalutowania EURO na PLN. Dochodzi więc do sprzedaży z konta walutowego określonej ilości waluty wyrażonej w EURO przez Wnioskodawcę bankowi i otrzymania, jako świadczenia wzajemnego, określonej kwoty złotych na konto złotówkowe.

Wnioskodawca ustala różnice kursowe na podstawie art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wartość środków pieniężnych w dniu wpływu, jak i w dniu wypływu środków pieniężnych, jest różna ze względu na zastosowane w tych dniach kursy walut. Przewalutowane środki pieniężne służą bezpośrednio regulowaniu zobowiązań względem kontrahentów w walucie polskiej.

Wnioskodawca zamierza przeliczać środki pieniężne wyrażone w EURO po kursie faktycznie zastosowanym (kursie zastosowanym przez bank).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy w wyniku przeliczania należności za zobowiązania przysługujące Spółce od zagranicznych kontrahentów w EURO i regulowania swoich zobowiązań w PLN − w sytuacji, gdy funkcjonujący model płatności wiąże się z koniecznością przewalutowania EURO na PLN – dochodzi do powstania dodatnich, bądź ujemnych różnic kursowych. Ponadto, w rozpatrywanej sprawie należy ustalić, według jakiego kursu należy dokonać przeliczenia operacji bankowych w celu obliczenia różnic kursowych.

Transfer środków z rachunku walutowego na rachunek złotówkowy jest transakcją związaną ze sprzedażą waluty. Wynika to z faktu, że jednostka sprzedaje walutę bankowi i w zamian otrzymuje konkretną kwotę złotych, która najczęściej jest różna od wartości, po której obecnie przewalutowane środki zostały wycenione na moment ich wpływu do jednostki.

Potwierdza to wyrok NSA z 5 lipca 2012 r. (II FSK 22580/10), zgodnie z którym „(...) »faktycznie zastosowany kurs waluty«, to zatem taki kurs, który był w istocie, rzeczywiście, naprawdę zastosowany. Mógł on być rzeczywiście i naprawdę zastosowany tylko wtedy, gdy na jego podstawie, w oparciu o wyrażoną w nim cenę waluty, doszło do przeprowadzenia operacji finansowej przewalutowania, czyli do wyrażenia w danej walucie wartości pieniężnej określonej pierwotnie w innej walucie (…)”.

W przedstawionej przez Spółkę sytuacji, mogą zatem powstać różnice kursowe od własnych środków pieniężnych wyrażonych w walutach obcych. Różnice te są rozpoznawalne, jeżeli wystąpi różnica pomiędzy wartością środków pieniężnych w dacie wpływu waluty obcej na konto a wartością tych środków w dniu ich wypływu (art. 15a ust. 2 pkt 3, art. 15a ust. 3 pkt 3 updop).

Podsumowując, w rozpatrywanej sprawie stwierdzić należy, że różnice kursowe od środków własnych powstaną w sytuacji, gdy kurs waluty w dniu zapłaty lub innej formy wypływu z rachunku walutowego będzie różnił się od kursu z dnia wpływu waluty na rachunek.

Różnice wynikające z kursu EURO z dnia wpływu środków pieniężnych na rachunek walutowy (wartości pieniężnych wyrażonych w EURO) w stosunku do kursu EURO z dnia wypływu tych środków związanych z wymianą EURO na PLN będą wtedy stanowiły przychody, bądź też koszty uzyskania przychodów o których mowa w art. 15a ust. 2 pkt 3 i art. 15a ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowiących odpowiednio przychody podatkowe (jako dodatnie różnice kursowe) albo koszty uzyskania przychodów (jako ujemne różnice kursowe) Spółki.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie określenia, czy w przypadku przewalutowania EURO na PLN dochodzi do powstania podatkowych różnic kursowych od tzw. „własnych środków pieniężnych” w przypadku, gdy wartość środków pieniężnych w dniu wpływu, jak i w dniu wypływu środków pieniężnych, jest różna ze względu na zastosowane w tych dniach kursy walut, a przewalutowane środki pieniężne służą bezpośrednio regulowaniu zobowiązań względem kontrahentów w walucie polskiej, należało uznać za prawidłowe.

W opisanej sprawie, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, gdy kontrahenci zagraniczni uiszczają należności przysługujące Wnioskodawcy w EURO, natomiast Wnioskodawca reguluje swoje zobowiązania w złotych, rachunek walutowy służy do otrzymywania należności i regulowania zobowiązań w walucie obcej.

Zauważyć należy, że przy takich operacjach zazwyczaj kurs waluty w dniu zapłaty lub innej formy wypływu z rachunku walutowego będzie różnił się od kursu z dnia wpływu waluty na rachunek.

Co zostało ustalone w odpowiedzi na pytanie Nr 1, aby ustalić różnicę kursową od własnych środków pieniężnych, trzeba porównać wycenę środków pieniężnych w dniu ich wpływu i w dniu wypływu.

W takim przypadku środki wpływające na rachunek walutowy w EURO z rachunku złotówkowego, a także rozchód z tego rachunku w związku z przeniesieniem środków na rachunek złotówkowy powinny być przeliczone według kursu faktycznie zastosowanego, czyli kursu, po jakim bank przeprowadza transakcję przewalutowania, stosownie do przywołanego powyżej art. 15a ust. 4 updop.

Podsumowując, w momencie dokonania przewalutowania środków pieniężnych pomiędzy rachunkami własnymi dla określenia podatkowych różnic kursowych Spółka powinna zastosować kurs faktycznie zastosowany, czyli kurs, po jakim bank przeprowadza transakcję przewalutowania.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie wskazania, jaki kurs należy zastosować w momencie dokonania przewalutowania środków pieniężnych pomiędzy rachunkami własnymi, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.