2020.12.23 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.683.2020.1.MG
z 23 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 28 października 2020 r. (data wpływu 28 października 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu najmu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu najmu.

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
Panią I. D.,
Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
Pana P. D.,

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca począwszy od roku 2013 zamieszkuje z rodziną (mężem i córką) w Arabii Saudyjskiej, gdzie jest rezydentem podatkowym. Wnioskodawca posiada wspólność majątkową z małżonkiem. Mąż Wnioskodawcy zatrudniony jest w arabskim podmiocie w charakterze doradcy technicznego w zakresie napraw statków, kontrakt został podpisany w grudniu 2012 r. i jest bezterminowy. Mąż Wnioskodawcy zajmuje się obsługą statków z biura, bierze również udział w próbach morskich i inspekcjach statków, jednakże czas poświęcany na ww. czynności jest nieznaczny (nie stanowi załogi statku). Nadwyżki finansowe osiągane przez małżonków z tytułu osiąganych zarobków na terytorium Arabii Saudyjskiej inwestowane są w zakup nieruchomości w Polsce. Ponadto Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej i lokale będące jego własnością nie są składnikami majątku związanymi z prowadzoną działalnością gospodarczą. Nabywcą nieruchomości zgodnie z zawartymi aktami notarialnymi jest oboje małżonków, przy czym czynności nabycia nieruchomości realizowane są przez pełnomocnika podmiot X.

Chęć podpisania umowy z podmiotem X wynika z faktu, że Wnioskodawca z powodu posiadania centrum interesów życiowych na terytorium Arabii Saudyjskiej nie jest w stanie samodzielnie wynajmować nieruchomości, które należą do jego majątku prywatnego, ani też sprawować pieczy nad tymi mieszkaniami w sposób samodzielny. Wnioskodawca chciałby przede wszystkim uniknąć utraty wartości nieruchomości ze względu na ich nieużytkowanie, a także zagwarantować utrzymanie mieszkań w należytej kondycji.

Wnioskodawca poza zawarciem umowy z podmiotem X nie podejmuje innych działań związanych z wynajmowaniem nieruchomości, w tym działań reklamowych czy promocyjnych w zakresie wynajmu mieszkań. Wnioskodawca nie ma bezpośredniego kontaktu z najemcami, ani nie podejmuje żadnych czynności związanych z wydaniem, czy odbiorem mieszkania (czynności te wykonywane są w jej imieniu przez podmiot X). Wnioskodawca nie jest w żaden sposób osobiście zaangażowany w kontakty i rozliczenia z najemcami.

Podmiot X na mocy zawartej umowy o współpracy z małżonkiem Wnioskodawcy zobowiązany jest do:

wyszukiwania nieruchomości do nabycia z przeznaczeniem na wynajem i powierzenie zarządzania najmem podmiotowi X,

doradztwo przy podejmowaniu decyzji w zakresie zakupu wyszukanych lokali,

czynności zmierzające do pozyskania niezbędnej dokumentacji do zawarcia umowy zakupu nieruchomości oraz zawarcia transakcji.

Obecnie małżonkowie posiadają 5 mieszkań (jedno z mieszkań jest podzielone na dwa lokale), o powierzchni ok. 30-40 m², zlokalizowanych w różnych miastach (…). Rola Wnioskodawcy i jej małżonka w zakresie nabycia i wynajmu mieszkań ograniczona jest do wskazania gotowości do nabycia nieruchomości oraz na podstawie przesłanych ofert uwzględniających preferencje Wnioskodawcy, do podjęcia decyzji która nieruchomość ma zostać nabyta w jego imieniu. W przypadku nabycia nieruchomości, w której konieczne jest przeprowadzenie prac wykończeniowych lub remont czynności te zlecane są za pośrednictwem pośrednika firmy X, a Wnioskodawca otrzymuje imienne faktury na wykonane prace remontowe.

Umowa wynajmu nieruchomości, w tym wybór lokatorów, leży w gestii podmiotu X. Umowa najmu zawierana jest pomiędzy Wnioskodawcą reprezentowaną przez pełnomocnika, podmiot X.

Jednym z mieszkań posiadanych przez Wnioskodawcę i małżonka w ramach udzielonego pełnomocnictwa zajmuje się członek rodziny Wnioskodawcy (siostra). Wynika to z faktu położenia nieruchomości w mieście rodzinnym Wnioskodawcy. Z uwagi na fakt przebywania poza Polską w zakresie wynajmu nieruchomości w imieniu Wnioskodawcy i jej małżonka wszelkie działania dotyczące wynajmu, w tym zawarcia umowy z lokatorem podejmowane są przez pełnomocnika w ramach udzielonego umocowania.

W zakresie wynajmu mieszkań przychód osiągnięty z tego tytułu opodatkowany jest na podstawie złożonego oświadczenia przez Wnioskodawcę zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Posiadane przez małżonków nieruchomości wynajmowane są na cele mieszkaniowe osobom fizycznym lub firmom.

Wnioskodawca wraz z małżonkiem planują w najbliższym czasie rozbudować system najmu w opisanej powyżej formule, sukcesywnie nabywając jedną nieruchomość w roku w Polsce, źródłem finansowania nabywanych nieruchomości będą jak poprzednio posiadane nadwyżki finansowe z tytułu zatrudnienia na terytorium Arabii Saudyjskiej, w częściowym zakresie dochody z tytułu obecnego wynajmu mieszkań w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy przychody z tytułu wynajmu mieszkań przez rezydenta Arabii Saudyjskiej będą mogły być rozliczane w Polsce jako tzw. najem prywatnego majątku, a w konsekwencji nie będą kwalifikowane do źródła przychodów z działalności gospodarczej, niezależnie od ilości posiadanych mieszkań?
Czy przychody z tytułu wynajmu mieszkań rezydenta Arabii Saudyjskiej w ramach zarządu majątkiem własnym, bez względu na liczbę mieszkań, będą mogły podlegać opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym?

Zdaniem Zainteresowanych,

Ad. 1

Z punktu widzenia oceny czy wynajmowane przez Wnioskodawcę mieszkania należy zakwalifikować do pozarolniczej działalności gospodarczej koniecznej jest odniesienie się do jej definicji obowiązującej na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Za działalność gospodarczą albo pozarolniczą działalnością gospodarczą należy uznać działalność zarobkową:

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 PDOF.

Do grupy przychodów z działalności gospodarczej należą także przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą - zgodnie z brzmieniem art. 14 ust. 2 pkt 11 tej ustawy.

W świetle powyższych regulacji istotnym jest ustalenie, czy dochód z wynajmu lokalu mieszkalnego nabytego poza działalnością gospodarczą jest dodatkowym źródłem dochodu o charakterze okazjonalnym, czy też ma charakter ciągły i zorganizowany.

Należy zauważyć, że w interpretacji indywidualnej z 30 stycznia 2020 r., 0115-KDIT1.4011.31.2019.2.MR dyrektor KIS uznał, że „nie ma podstaw, aby kwalifikować do pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podejmowanych przez podatnika działań, które mieszczą się w ramach zwykłego wykonywania prawa własności, tzn. mają na celu zwyczajowe gospodarowanie majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb osobistych podatnika lub jego rodziny. Działań z zachowaniem normalnych, zwyczajowo przyjętych w takich przypadkach reguł gospodarności nie należy utożsamiać z działalnością gospodarczą”.

Zarobkowy charakter działalności gospodarczej oznacza, że działalność ta jest nastawiona na osiągnięcie zysku, czyli nadwyżki przychodów nad wydatkami. Sam jednak zamiar podatnika osiągnięcia zysku w związku z przeprowadzanymi przez niego transakcjami (czynnościami), nie przesądza w sposób wyłączny o przypisaniu uzyskanego z tych operacji przychodu do źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 PDOF bez jednoczesnego spełnienia pozostałych przesłanek z art. 5a pkt 6 PDOF. Wola uzyskania zysku stanowić może również imperatyw, którym kierować się będzie podatnik zamierzający osiągnąć przychód zaliczany do innych źródeł niż pozarolnicza działalność gospodarcza, w tym z tytułu najmu (art. 10 ust. 1 pkt 6 PDOF).

Działanie we własnym imieniu oznacza, że podmiot prowadzący działalność gospodarczą występuje jako podmiot niezależny prawnie od innych podmiotów, a podejmowane przez niego czynności rodzą bezpośrednio dla niego określone prawa i obowiązki.

Zorganizowany sposób działania w obrocie gospodarczym to prowadzenie tej działalności w sposób metodyczny, zaplanowany, systematyczny, uporządkowany.

O zorganizowanym charakterze działalności zarobkowej może ponadto świadczyć wyodrębnienie składników materialnych i niematerialnych służących prowadzeniu tej działalności, czy też przyjęcie przez dany podmiot określonej formy organizacyjno-prawnej i dopełnienie wymogu rejestracji w ewidencji działalności gospodarczej, choć tych okoliczności nie należy uważać za element decydujący o zorganizowanym charakterze prowadzonych działań.

Wykonywanie działalności w sposób ciągły to prowadzenie jej w sposób stały, powtarzalny, regularny, nie okazjonalny ani sporadyczny. Ciągłość działania wiąże się z jej planowanym charakterem i realizacją poszczególnych zamierzeń. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku. Powinna to być działalność stała, planowa (por. wyroki: WSA we Wrocławiu z dnia 27 kwietnia 2005 r. sygn. akt I SA/Wr 3237/03; WSA w Białymstoku z dnia 18 listopada 2008 r. sygn. akt I SA/Bk 387/07; WSA w Łodzi z dnia 24 września 2009 r. sygn. akt I SA/Łd 753/10).

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 21 kwietnia 2017 r. sygn. akt II FSK 845/15, działania podatnika, w stosunku do stanowiących jego własność składników majątkowych (w tym mienia nieruchomego), wykazują cechy zorganizowania i ciągłości, w rozumieniu art. 5a pkt 6 PDOF, wówczas, gdy podejmowane przez niego czynności, związane z zagospodarowaniem tego mienia i jego rozporządzaniem, będą istotnie odbiegały od normalnego wykonywania prawa własności, a nadto podatnik z operacji tych uczynił sobie lub ma zamiar uczynienia stałego (nie okazjonalnego) źródła zarobkowania.

W analizowanej sytuacji osiąganie przychodów z tytułu wynajmu mieszkań w Polsce nie stanowi stałego źródła zarobkowania. Głównym źródłem utrzymania Wnioskodawcy są dochody osiągane z tytułu zatrudnienia na terytorium Arabii Saudyjskiej. Nie występuje również przesłanka nabycia nieruchomości przeznaczonych do wynajmu poprzez zaangażowanie środków obcych, w tym kredytów (vide WSA w Opolu z 26.02.2020 r. sygn. I SA/Op 491/19). Wnioskodawca angażuje jedynie własne nadwyżki środków pieniężnych przy nabywaniu nieruchomości położonych w Polsce.

Z kolei Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 13 maja 2020 r., 0112-KDIL2-2.4011.209.2020.1.IM wskazał, iż co do zasady, ustawodawca dał podatnikowi wybór co do kwalifikacji i sposobu rozliczenia przychodów uzyskiwanych z najmu. Nawet duża liczba wynajmowanych lokali nie będzie automatycznie czynnikiem przesądzającym o zakwalifikowaniu wynajmu jako przychodu pochodzącego ze źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Z kolei za gospodarowanie majątkiem prywatnym może być wprawdzie także poczytane nabywanie nieruchomości jako lokaty kapitału, nawet z przeznaczeniem na wynajem, jednak jeżeli nie będzie się wiązało z tworzeniem zorganizowanej struktury zarządzania takim majątkiem i jego eksploatacji, właściwej dla przedsiębiorstw o omawianym profilu (vide NSA z 22.10.2019 r., sygn. II FSK 1581/18), co w analizowanej sytuacji ma miejsce.

Jak wynika z powyższego istniejące regulacje prawne dopuszczają możliwość osiągania przychodów z tytułu zawartych umów najmu zarówno w ramach źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych, określanego jako tzw. najem prywatny, jak i w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej. Jednakże powoływane przepisy nie uzależniają zaliczenia przychodów z tytułu umowy najmu do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy od spełnienia pojedynczych przesłanek, tj. liczby wynajmowanych lokali, czasu trwania umowy najmu, celu na jaki lokal (mieszkalny lub użytkowy) jest wynajmowany, wysokości przychodów uzyskiwanych z najmu. Przesłanki te nie mogą stanowić samodzielnego kryterium do wyłączenia przychodów z odrębnego źródła, jakim jest najem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 cyt. ustawy i zaliczania do przychodów z działalności gospodarczej.

Mając na uwadze opisany sposób wynajmowania mieszkań, a w szczególności fakt, iż zostały one nabyte w celu ulokowania posiadanych środków pieniężnych oraz zabezpieczenia przyszłości Wnioskodawcy oraz tego, że czynności podejmowane przez Wnioskodawcę nie są prowadzone w sposób zorganizowany i ciągły, przesądza o zakwalifikowaniu przysporzeń majątkowych uzyskiwanych z tego tytułu do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz możliwości opodatkowania uzyskiwanych przychodów na podstawie przepisów art. 1 pkt 2 i art. 6 ust. 1 a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

W ocenie Wnioskodawcy przekazanie do wynajmu mieszkań stanowiących lokatę posiadanego kapitału, Wnioskodawca postępuje jak racjonalny właściciel, bowiem z powodu stałego zamieszkiwania na terytorium Arabii Saudyjskiej, gdzie znajduje się jego centrum interesów osobistych oraz gospodarczych, Wnioskodawca nie może zarządzać własnym majątkiem, co w konsekwencji może powodować utratę wartości nieruchomości przez ich nieutrzymywanie w ciągłej eksploatacji i pogorszenie ich wartości rynkowej. Dodatkowo gdyby nie podpisanie umowy z podmiotem X Wnioskodawca na pokrycie kosztów generowanych na utrzymanie nieruchomości w niepogorszonym stanie musiałaby przeznaczyć środki finansowe uzyskane z tytułu umowy o pracę, wykonywanej poza terytorium Polski. Analogiczne przesłanki zaistniały odnośnie mieszkania wynajmowanego w ramach udzielonego pełnomocnictwa członkowi rodziny Wnioskodawcy.

Kierując się tymi pobudkami, w tym przede wszystkim zasadami gospodarności i zarządzania własnym majątkiem, Wnioskodawca wynajmując mieszkania, osiąga zysk w postaci czynszu, zatem najem ma zarobkowy charakter. Niemniej jednak taka okoliczność nie stanowi samodzielnej przesłanki wystarczającej do zakwalifikowania uzyskanego z tego tytułu przychodu do źródła pozarolnicza działalność gospodarcza.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, nie można przypisać Wnioskodawcy działań będących wykonywaniem pozarolniczej działalności gospodarczej. W związku z tym, Wnioskodawca jest zdania, że zawarta umowa z podmiotem X oraz udzielone pełnomocnictwo członkowi rodziny pozwala na klasyfikację tego świadczenia do najmu prywatnego. Ilość mieszkań wynajmowanych w ramach zarządu prywatnym majątkiem nie wpływa na kwalifikację źródła powstania przychodu podatkowego.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca wskazuje następujące interpretacje indywidualne Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

z dnia 5 października 2020 r., sygn. 0115-KDWT.4011.44.2020.2.MJ,

z dnia 10 maja 2019 r., sygn. 0115-KDIT3.4011.130.2019.2.AK,

z dnia 25 kwietnia 2019 r., sygn. 0115-KDIT3.4011.158.2019.1.AK,

z dnia 17 lipca 2019 r., sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.294.2019.1.AP.

Ad. 2

W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazane zostały poszczególne źródła przychodów oraz sposoby opodatkowania dochodów z każdego z tych źródeł. Według przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są, określone w art. 10 ust. 1:

pozarolnicza działalność gospodarcza (wskazana w pkt 3);

najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (wskazane w pkt 6).

Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych - art. 2 ust. 1a Ryczałtu. W myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a Ryczałtu, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów z najmu i dzierżawy, do kwoty 100 000 zł; od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 12,5% przychodów. Decydujący dla tego rozróżnienia pomiędzy najmem rzeczy w ramach zarządu majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą, a najmem rzeczy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jest zamiar samego podatnika. To on decyduje o tym, czy powiązać określone składniki swojego mienia z wykonywaniem działalności gospodarczej, czy też zachować je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą i oddać np. w najem - stwierdził WSA w Warszawie w wyroku z dnia 7 marca 2018 r. sygn.. VIII SA 36/18.

Wnioskodawca wraz z małżonkiem zamierza dokonywać najmu nieruchomości i sukcesywnie powiększać ilość wynajmowanych mieszkań. Małżonkowie nie zamierzają optymalizowć procesów najmu, ani świadczyć żadnych dodatkowych usług. Przygotowanie i publikacja ogłoszenia, prezentacja mieszkania, weryfikacja najemcy, podpisanie umowy z przekazaniem mieszkania, obsługa pytań, próśb i uwag najemcy zlecona jest podmiotowi zewnętrznemu (podmiot X). Celem najmu nie jest osiąganie dochodu, a lokata nadwyżek inwestycyjnych osiąganych z pracy w Arabii Saudyjskiej. Z powodu stałego zamieszkiwania na terytorium Arabii Saudyjskiej, gdzie znajduje się centrum interesów osobistych oraz gospodarczych Wnioskodawcy nie może on zarządzać własnym majątkiem, co w konsekwencji może powodować utratę wartości nieruchomości przez ich nieutrzymywanie w ciągłej eksploatacji i pogorszenie ich wartości rynkowej. Dodatkowo gdyby nie podpisanie umowy z podmiotem X oraz udzielenie pełnomocnictwa członkowi rodziny Wnioskodawca na pokrycie kosztów generowanych na utrzymanie nieruchomości w niepogorszonym stanie musiałaby przeznaczyć środki finansowe uzyskane z tytułu umowy o pracę, wykonywanej poza terytorium Polski.

Dokonując oceny opisu zdarzenia przyszłego oraz przepisów prawa w tym zakresie należy stwierdzić, że skoro najem nie będzie realizowany w sposób, który wskazuje na spełnienie wszystkich przesłanek prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej wymienionych w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz - jak wskazał Wnioskodawca - wymienione we wniosku lokale mieszkalne nie były składnikami majątku związanym z prowadzoną działalnością gospodarczą - najem ich stanowić będzie źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co umożliwia ich opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując: Realizowany przez Wnioskodawcę najem mieszkań w sposób opisany przez Wnioskodawcę nie wypełnia definicji pozarolniczej działalności gospodarczej, a zatem przychód uzyskiwany z najmu tych nieruchomości należy zaliczyć do przychodów ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT. W konsekwencji, Wnioskodawca ma prawo do opodatkowania uzyskanych w ten sposób środków pieniężnych ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Wartość przychodów nie jest kryterium różnicującym najem w ramach działalności i poza nią. Podatnik pracujący na etacie, którego podstawowym źródłem dochodu nie jest najem, lokujący swoje oszczędności w nieruchomości ma prawo do skorzystania z 8,5% stawki ryczałtu od przychodów z najmu jak orzekł NSA z 13 sierpnia 2020 r., sygn. II FSK 960/18.

Dodatkowo należy wskazać, że fakt zwiększenia liczby posiadanych przez Wnioskodawcę lokali na wynajem nie spowoduje zmiany klasyfikacji źródła przychodów, skoro pozostałe okoliczności prowadzenia opisanego wyżej najmu nie ulegną zmianie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 1a cytowanej ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W świetle art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ponieważ Wnioskodawca jest rezydentem Arabii Saudyjskiej, zastosowanie w niniejszej sprawie znajdzie Konwencja z dnia 22 lutego 2011 r. zawarta między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Arabii Saudyjskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokół do tej Konwencji (Dz. U. z 2012 r. poz. 502, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 6 ust. 1 konwencji, dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając w to dochód z gospodarstwa rolnego lub leśnego) położonego w drugim Umawiającym się Państwie może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

W myśl art. 6 ust. 2 konwencji, określenie "majątek nieruchomy" ma takie znaczenie, jakie nadaje mu prawo tego Umawiającego się Państwa, na którego terytorium dany majątek jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku nieruchomego, żywy inwentarz oraz urządzenia użytkowane w gospodarstwach rolnych i leśnych, prawa, do których mają zastosowanie przepisy prawa powszechnego dotyczące własności ziemi, prawa użytkowania majątku nieruchomego, jak również prawa do zmiennych lub stałych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji, złóż mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych. Statki morskie i statki powietrzne nie stanowią majątku nieruchomego.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 3 konwencji, postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu stosuje się do dochodu osiągniętego z bezpośredniego używania, dzierżawy lub innych form korzystania z majątku nieruchomego.

W związku z tym dochody Wnioskodawcy będącym rezydentem podatkowym Arabii Saudyjskiej z majątku nieruchomego położonego w Polsce są opodatkowane w Polsce.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i pkt 6 tego przepisu:

pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),

najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem - za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy.

Na podstawie art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z zakresu przedmiotowego pozarolniczej działalności gospodarczej wykluczone zostały czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Przy czym przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy).

Przywołany powyżej przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodu, jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza albo jako odrębne źródło przychodów (tzw. najem prywatny). Jeśli najem faktycznie spełnia obiektywne przesłanki uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 przywołanej ustawy lub jego przedmiotem są składniki majątku związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, to powinien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności, niezależnie od tego, czy podatnik dokonał jej rejestracji.

Jak wskazano wyżej, aby daną działalność uznać za działalność gospodarczą, musi ona być prowadzona we własnym imieniu i łącznie spełniać warunki:

celu zarobkowego,

ciągłości,

zorganizowanego charakteru.

Działalność zarobkowa to taka działalność, która daje możliwość wygenerowania zysku i ma na celu zapewnienie określonego dochodu. Jednak nawet ewentualna strata będąca wynikiem działalności nastawionej na zysk nie pozbawia jej takiego charakteru, gdyż istotny jest tu sam zamiar osiągnięcia dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają natomiast czynności nastawione wyłącznie na zaspokojenie własnych potrzeb osoby, która je podejmuje.

Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Wiąże się z planowym charakterem działań i realizacją w sposób ciągły zamierzeń ukierunkowanych na osiąganie i zwiększanie zysków. Przesłanki ciągłości nie należy rozumieć jako konieczności wykonywania działalności bez przerwy – do jej zachowania wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikała intencja powtarzania określonego zespołu konkretnych czynności w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Prowadzenie działalności w sposób zorganizowany oznacza działanie metodyczne, systematyczne, uporządkowane, przebiegające według planu, przy udziale specjalnie dobranych środków, służących uzyskaniu dochodu. O takim zorganizowaniu mogą świadczyć (chociaż nie są decydujące) niektóre czynności, jak na przykład wyodrębnienie pewnych składników materialnych lub niematerialnych służących danej działalności, dopełnienie obowiązków formalnych w zakresie zarejestrowania przedsiębiorcy, współpraca z podmiotami profesjonalnymi, świadczenie dodatkowych usług.

Wskazane wyżej przesłanki w każdym przypadku należy rozważyć indywidualnie, mając na względzie całokształt okoliczności faktycznych danej sprawy, a więc wszystkie działania podejmowane przez podatnika, a nie tylko poszczególne czynności, pojedyncze elementy opisu zdarzenia przyszłego. Przy tym decydującego znaczenia nie ma tu subiektywne przekonanie podatnika o właściwej, jego zdaniem, kwalifikacji przychodów do danego źródła, ale to, czy w okolicznościach faktycznych danej sprawy omawiane kryteria zostały rzeczywiście spełnione.

Jak wynika z wyroku WSA w Warszawie z dnia 8 lutego 2017 r. sygn. III SA/Wa 100/16 „Granica pozwalająca oddzielić przychody kwalifikowane jako przychody najmu (art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f.) od przychodów z najmu w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.) ma charakter płynny. Problemy związane ze stosowaniem art. 10 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 5a pkt 6 oraz art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f. stanowią skutek zacierania się w praktyce granicy pomiędzy tym, co wykazuje cechy profesjonalnego najmu, a tym, co stanowi najem poszczególnych składników majątku osobistego w ramach normalnego zarządu własnym mieniem. Kontrowersje dotyczyć mogą głównie sytuacji, w których podatnik sam nie definiuje czynności polegających na najmie nieruchomości jako podejmowanych w ramach działalności gospodarczej.

Niewątpliwie brak jest podstaw, aby podejmowane przez podatnika czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe, racjonalne gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb rodziny, kwalifikować jako prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. Jednocześnie jednak prowadzenie działalności gospodarczej, jako uporządkowany ciąg czynności i zdarzeń faktycznych, ma charakter obiektywny (por. np. wyroki z dnia: 18 kwietnia 2014 r., II FSK 1501/12; 30 stycznia 2014 r., II FSK 1512/12; 4 marca 2015 r., II FSK 855/12; 1 kwietnia 2015 r., II FSK 563/13; 4 września 2015 r., II FSK 1557/13; CBOSA). Dla ustalenia zaistnienia takiej działalności podstawowego lub przesądzającego znaczenia nie ma formalne oświadczenie konkretnego podmiotu, że działalność gospodarczą prowadzi on lub jej nie prowadzi. Zamiar podatnika w zakresie określonej kwalifikacji przychodów z najmu o tyle nie ma znaczenia, że nie należy do cech, które mogłyby różnicować działalność gospodarczą w sferze najmu nieruchomości od najmu nieruchomości w ramach zarządu majątkiem osobistym. Dostrzegając bowiem, że w pewnych przypadkach przepisy prawa umożliwiają podatnikowi zadecydowanie o kwalifikacji uzyskiwanych przez niego przychodów do określonego źródła, a więc dokonanie wyboru innego źródła, niż wskazane w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. – mimo, iż obiektywnie wypełnione zostały przesłanki z art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. (por.: uchwała z dnia 21 października 2013 r., II FPS 1/13) ‒ stwierdzić należy, że w płaszczyźnie relacji między regulacjami art. 5a pkt 6 oraz art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f. kwestia woli podatnika wyboru źródła przychodów wymienionego w drugim ze wskazanych przepisów nie ma znaczenia, o czym przysądza użyty w art. 10 ust. 1 pkt 6 in fine u.p.d.o.f. zwrot »z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą«.

Ustalenie zatem, że działania podatnika związane z najmem nieruchomości spełniają obiektywne kryteria uznania ich za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f., wyklucza możliwość zaliczenia uzyskanego w związku z tymi działaniami przychodu do źródła z art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f. Ze względu na różnorodność form aktywności podatników, jakie występują w obrocie prawnym, proste zestawienie unormowań art. 10 ust. 1 pkt 3 i pkt 6 u.p.d.o.f. z regulacją zawartą w art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. nie pozwala na stworzenie uniwersalnego wzorca zachowań umożliwiającego jednoznaczne oddzielenie tych z nich, które rozpoznawać należy jako najem składników majątku związanych z pozarolniczą działalnością gospodarczą (pkt 3), od zwykłego najmu osobistego mienia (pkt 8). W każdym przypadku o właściwej kwalifikacji przychodu zadecydować musi całokształt ustaleń faktycznych, w tym dotyczących zjawisk poprzedzających i towarzyszących najmowi nieruchomości. Na związek uzyskiwanych przychodów ze źródłem wymienionym w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. może wskazywać ‒ rozpatrywany całościowo ‒ zespół powiązanych ze sobą działań podatnika, powtarzalnych, uporządkowanych, konsekwentnie prowadzących do osiągnięcia zysku, ich zaawansowanym przygotowaniu do najmu (tzn. w sposób wykraczający poza zwykły zarząd mieniem). Znaczenie dla oceny zdarzenia mogą mieć również okoliczności życiowe, w jakich znajdował się podatnik dokonujący transakcji, a które mogły mieć wpływ na jego decyzje, jak też indywidualne cechy przedmiotu najmu”.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Wnioskodawca wraz z rodziną (mężem i córką) mieszka w Arabii Saudyjskiej i jest rezydentem podatkowym tego państwa. Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim, a między małżonkami obowiązuje ustrój małżeńskiej wspólności majątkowej. Mąż Wnioskodawcy zatrudniony jest w arabskim podmiocie w charakterze doradcy technicznego w zakresie napraw statków, kontrakt został podpisany w grudniu 2012 r. i jest bezterminowy. Nadwyżki finansowe osiągane przez małżonków z tytułu osiąganych zarobków na terytorium Arabii Saudyjskiej inwestowane są w zakup nieruchomości w Polsce. Nabywcą nieruchomości zgodnie z zawartymi aktami notarialnymi jest oboje małżonków, przy czym czynności nabycia nieruchomości realizowane są przez pełnomocnika podmiot X. Podmiot X na mocy zawartej umowy o współpracy z małżonkiem Wnioskodawcy zobowiązany jest do:

wyszukiwania nieruchomości do nabycia z przeznaczeniem na wynajem i powierzenie zarządzania najmem podmiotowi X,

doradztwo przy podejmowaniu decyzji w zakresie zakupu wyszukanych lokali,

czynności zmierzające do pozyskania niezbędnej dokumentacji do zawarcia umowy zakupu nieruchomości oraz zawarcia transakcji.

Obecnie małżonkowie posiadają 5 mieszkań zlokalizowanych w różnych miastach. Jednym z mieszkań posiadanych przez Wnioskodawcę i małżonka w ramach udzielonego pełnomocnictwa zajmuje się członek rodziny Wnioskodawcy. Posiadane przez małżonków nieruchomości wynajmowane są na cele mieszkaniowe osobom fizycznym lub firmom. Wnioskodawca wraz z małżonkiem planują w najbliższym czasie rozbudować system najmu w opisanej powyżej formule, sukcesywnie nabywając jedną nieruchomość w roku w Polsce, źródłem finansowania nabywanych nieruchomości będą jak poprzednio posiadane nadwyżki finansowe z tytułu zatrudnienia na terytorium Arabii Saudyjskiej, w częściowym zakresie dochody z tytułu obecnego wynajmu mieszkań w Polsce.

W tym miejscu należy jeszcze raz zaakcentować, że decydujące znaczenie dla zakwalifikowania przychodów z najmu nieruchomości do właściwego źródła przychodów ma przede wszystkim to, czy najem spełnia przesłanki uznania za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie przekonanie i wybór podatnika w zakresie właściwej, jego zdaniem, kwalifikacji osiąganych przez niego przychodów do określonego źródła. Decydujące znaczenie mają bowiem wszystkie okoliczności faktyczne danej sprawy, a nie wybór dokonany przez podatnika. Jeżeli rozmiar, powtarzalność, zarobkowy charakter oraz sposób zorganizowania wskazują na znamiona działalności gospodarczej, to w takim przypadku wynajem nieruchomości spełnia przesłanki uznania za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i powinien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności, a nie według wyboru podatnika jako tzw. najem prywatny, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogący podlegać opodatkowaniu zgodnie z ustawą o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt niniejszej sprawy, należy jednoznacznie stwierdzić, że uzyskiwane przez Zainteresowanych przychody z najmu lokali mieszkalnych, które Zainteresowani obecnie wynajmują i których zakup planują małżonkowie ‒ ze względu na sposób wykonywania najmu ‒ stanowić będą przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Prowadzony najem nie będzie najmem okazjonalnym mieszczącym się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem (tzn. mającym na celu zwyczajowo przyjęte reguły gospodarowania prywatnym majątkiem), lecz będzie realizowany w sposób wypełniający znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W okolicznościach analizowanej sprawy można przyjąć, że działania Zainteresowanych będą odbiegać od normalnego wykonywania prawa własności i Zainteresowani mają zamiar uczynienia sobie z najmu stałego (nie okazjonalnego) źródła zarobkowania. W krótkim okresie Zainteresowani dokonają bowiem zakupu kilku lokali mieszkalnych (obecnie posiadają pięć mieszkań, a w dalszej przyszłości zakupią kolejne lokale mieszkalne - jedna nieruchomość w roku - położone w Polsce). Zainteresowani będą podejmowali wskazane we wniosku czynności niewątpliwie na cele inwestycyjne, ukierunkowane na zaspokajanie potrzeb osób trzecich. Planowane działania są celowe, zorganizowane oraz w założeniu mają charakter długofalowy. Podkreślenia wymaga fakt, że w związku z najmem lokali mieszkalnych Zainteresowani współpracują z profesjonalnym pełnomocnikiem, którego zadaniem jest:

wyszukiwanie nieruchomości do nabycia z przeznaczeniem na wynajem i zarządzanie najmem,

doradztwo przy podejmowaniu decyzji w zakresie zakupu wyszukanych lokali,

pozyskanie niezbędnej dokumentacji do zawarcia umowy zakupu nieruchomości oraz zawarcia transakcji.

Wszystkie przedstawione okoliczności sprawy świadczą o tym, że Zainteresowani zamierzają działać w sposób charakteryzujący przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą w zakresie najmu. Zwiększając rozmiar inwestycji, Zainteresowani planują czerpać z niej korzyści na większą skalę. Planowane przedsięwzięcie Zainteresowanych charakteryzuje powtarzalność określonych czynności celem osiągnięcia dochodu. Zainteresowani zamierzają podejmować czynności, które z uwagi na zamierzony cel – najem ‒ są niezbędne do jego uzyskania lub maksymalizacji. Zainteresowani rozbudowują system najmu poprzez sukcesywne nabywanie kolejnych nieruchomości oraz przeprowadzenie prac wykończeniowych i remontowych w lokalach które tego wymagają tak aby przystosować je do potrzeb najmu. Nie ma więc wątpliwości, że mają na celu osiąganie dochodu z przedsięwzięcia o znacznych rozmiarach, co wykracza poza zwykły zarząd majątkiem własnym.

W efekcie opisane działania Zainteresowanych w zakresie najmu wykazują cechy zorganizowania i ciągłości w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż planowane czynności, związane z zagospodarowaniem mienia i jego rozporządzaniem, będą znacznie odbiegały od zwyczajowo przyjętego wykonywania prawa własności, a z podejmowanych czynności Zainteresowani mają zamiar uczynienia stałego (nie okazjonalnego) źródła zarobkowania.

Zainteresowani, prowadząc opisany we wniosku najem, będą bez wątpienia działali we własnym imieniu, a podejmowane czynności będą rodzić dla Nich określone prawa i obowiązki. Działania Zainteresowanych dotyczące najmu lokali mieszkalnych położonych w Polsce będą miały charakter długofalowy, ukierunkowany na wykorzystanie posiadanych składników majątku w sposób zorganizowany i ciągły. Cechą charakterystyczną działalności gospodarczej – co ma miejsce w rozpatrywanym przypadku ‒ jest również jej ukierunkowanie na zaspakajanie potrzeb osób trzecich. Sposób planowanego wykonywania najmu w rozpatrywanym przypadku przesądza o zakwalifikowaniu uzyskiwanych przychodów z tego tytułu do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Niewątpliwie prowadzony przez Zainteresowanych najem będzie miał zarobkowy charakter, czyli nastawiony będzie na osiągnięcie zysku (dochodu) w postaci czynszu. Zakres najmu wskazuje, że nie może on być prowadzony inaczej niż w sposób zorganizowany i profesjonalny. Zorganizowany sposób działania w obrocie gospodarczym oznacza prowadzenie działalności w sposób metodyczny, systematyczny i uporządkowany, który wiąże się z planowanym charakterem działań i realizacją poszczególnych zamierzeń w sposób ciągły. Tego rodzaju działania nie mogą więc mieć ze swej istoty charakteru przypadkowego, incydentalnego. Wymagają one podejmowania szeregu zaplanowanych oraz przemyślanych działań i czynności. Skoro Zainteresowani posiadający już pięć lokali mieszkalnych planują zakup kolejnych lokali (na współwłasność) z przeznaczeniem na najem, trudno zakwalifikować przychody z najmu ww. lokali do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Całokształt okoliczności niniejszej sprawy przesądza o tym, że różnego rodzaju działania Zainteresowanych przy wskazanym sposobie wykonywania najmu i jednocześnie nabywanie kolejnych mieszkań mających być przedmiotem najmu, nie mogą mieć ze swej istoty charakteru przypadkowego, incydentalnego. Wymagają one podejmowania szeregu zaplanowanych oraz przemyślanych działań i czynności, które z uwagi na skalę prowadzonego najmu wykonują przedsiębiorcy i które obarczone są pewnym ryzykiem gospodarczym.

Zatem przychody z opisanego we wniosku najmu lokali mieszkalnych – z uwagi na sposób jego prowadzenia – nie będą mogły stanowić źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W rozpatrywanej sprawie najem lokali nie będzie miał charakteru przypadkowego, incydentalnego. Aktywność Zainteresowanych wymaga bowiem podejmowania szeregu zaplanowanych oraz przemyślanych działań i czynności, wypełniających znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na względzie powołane przepisy prawa podatkowego oraz zaprezentowany opis zdarzenia przyszłego stwierdzić jednoznacznie należy, że przychody z opisanego we wniosku najmu nieruchomości (lokali mieszkalnych) - nie będą mogły stanowić źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z uwagi na profesjonalny, zarobkowy, zorganizowany i ciągły charakter planowanego najmu, podejmowane czynności wypełniać będą przesłanki zawarte w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem przychody uzyskiwane z tytułu najmu, należy zaliczyć do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. pozarolniczej działalności gospodarczej i opodatkować na zasadach przewidzianych dla tego źródła (np. według tzw. zasad ogólnych). W konsekwencji uzyskiwane przychody z najmu nie będą mogły być zakwalifikowane do źródła najem prywatny, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i być opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym według stawki, o której mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

W świetle powyższego stanowisko Zainteresowanych w zakresie określenia źródła przychodów z najmu nieruchomości oraz sposobu ich opodatkowania, należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenia nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości niniejszej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że – zdaniem Organu – teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w tym postępowaniu. W odniesieniu do powołanych przez Zainteresowanych interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretacje.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin