INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2011r. (data wpływu 31 stycznia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• ustalenia czy Wnioskodawca prawidłowo wystawia fakturę VAT marża na kwotę otrzymaną od agenta pomniejszoną o należną mu marżę, w zakresie określenia podstawy opodatkowania, oraz ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług – jest prawidłowe,
• stawki podatku VAT– jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 31 stycznia 2011r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy Wnioskodawca prawidłowo wystawia fakturę VAT marża na kwotę otrzymaną od agenta pomniejszoną o należną mu marżę, oraz w zakresie określenia podstawy opodatkowania, stawki podatku VAT oraz ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 4 maja 2011r. (data wpływu 9 maja 2011r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 19 kwietnia 2011r. znak: IBPP1/443-177/11/BM.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka) świadczy usługi pośrednictwa usług turystycznych. Spółka posiada system informacyjny, zwany Systemem Origami, za pośrednictwem którego turyści mogą zapoznać się z ofertą biur podróży, linii lotniczych, hoteli, firm wynajmujących samochody. Niniejszy wniosek dotyczy rozliczenia usługi zakwaterowania w hotelu świadczonego przez Spółkę. Z usługami takimi co do zasady związane jest m.in. wyżywienie i ubezpieczenie turysty. Poprzez System Origami agent którym jest biuro podróży, wyszukuje informacje dotyczące hoteli znajdujących się na terytorium Wspólnoty albo poza nią (w kraju trzecim) i prezentuje ją klientom docelowym (turystom). W ten sposób turysta zapoznaje się z ofertą usług świadczonych przez konkretne hotele.

Turysta nie jest bezpośrednim kontrahentem przedsiębiorstwa prowadzącego hotel („Hotel”), lecz dokonuje transakcji nabywając usługi hotelowe za pośrednictwem agenta (biura podróży), który korzysta z Systemu Origami. Agent jest zatem bezpośrednio stroną transakcji z turystą, tzn. turysta płaci gotówką lub przelewa kwotę należną z tytułu zakwaterowania w hotelu na rachunek bankowy agenta, który wystawia turyście fakturę. Przykładowo kwota wpłacona przez turystę to 1.500 zł. Agent rozlicza się ze Spółką, ze względu na to, iż transakcja została dokonana poprzez System Origami. Agent przekazuje Spółce na jej rachunek bankowy całą otrzymaną kwotę tj. 1.500 zł. Z tej kwoty jednak tylko 1.400 zł będzie faktycznie należne Spółce, natomiast różnica, tj. 100 zł, będzie agentowi zwrócona jako należna mu marża. Spółka natomiast ma zawartą umowę z tzw. konsolidatorem, który przekazuje do Hotelu za pośrednictwem swojego systemu dane dotyczące rezerwacji, oraz który płaci Hotelowi wynagrodzenie z tytułu noclegu. Zatem Spółka w związku z rezerwacją Hotelu dokonaną poprzez ww. agenta zapłaci konsolidatorowi w danym przykładzie 1.200 zł, uzyskując przez to marżę brutto w wysokości 200 zł. Konsolidator rozliczy się następnie z Hotelem uzyskując również marżę na transakcji określoną w umowie konsolidatora z Hotelem.

Spółka zamierza rozliczać się z agentem w miesięcznych okresach rozliczeniowych ustalonych w umowie. Korzystanie przez agenta z Systemu Origami ma bowiem charakter ciągły, jako że oferta agenta jest w tym systemie stale dostępna. Kwoty marży uzyskane z tytułu transakcji dokonanych przy użyciu Systemu Origami będą ustalane za dany miesiąc rozliczeniowy do 7 dnia po zakończeniu tego miesiąca. Wówczas nastąpi zwrot marży agentowi (100 zł w powyższym przykładzie).

Spółka nie wykonuje usług turystycznych we własnym zakresie. Zarówno Spółka, agent jak i konsolidator są czynnymi podatnikami VAT z siedzibą w Polsce.

Wnioskodawca prowadzi ewidencję określoną w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT pozwalającą na ustalenie przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Wnioskodawca, w zakresie usług objętych wnioskiem o indywidualną interpretację podatkową, działa na rzecz nabywców świadczonych przez siebie usług we własnym imieniu i na własny rachunek.

Wnioskodawca w celu świadczenia usług hotelowych nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. Są to m.in.: wyżywienie, tzw. dostawka (dodatkowe łóżko), łóżeczko dla dziecka lub inne usługi związane z noclegiem.

Wnioskodawca prowadzi ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3a ustawy o VAT, posiada także dokumenty źródłowe, z których wynikają wykazane w powyższej ewidencji kwoty.

Na usługę hotelową opisaną we wniosku oprócz noclegu mogą składać się inne usługi, m. in. wyżywienie. Jednak wartość tych usług nie jest odrębnie wykazywana i jest wliczona w wynagrodzenie za usługę hotelową. Wnioskodawca dysponuje odpowiednimi dokumentami (rachunki, faktury, potwierdzenia rezerwacji, vouchery) które dokumentują wyświadczenie przedmiotowych usług dla bezpośredniej korzyści turysty.

Wnioskodawca nie świadczy usług hotelowych we własnym zakresie. Dla bezpośredniej korzyści turysty nabywa je od innych podmiotów. Wynagrodzenie z tytułu sprzedaży usług będących przedmiotem wniosku o indywidualną interpretację podatkową ma charakter marży.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka postępuje prawidłowo wystawiając fakturę VAT marża na kwotę otrzymaną od agenta pomniejszoną o należną mu marżę...
2. Jak określić podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług dla usługi świadczonej przez Spółkę...
3. Jaką stawką VAT będzie opodatkowana usługa świadczona przez Spółkę...
4. Kiedy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tytułu wykonania przez Spółkę opisanej usługi...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1 Zdaniem Spółki postępuje on prawidłowo wystawiając z tytułu usługi wykonanej na rzecz agenta fakturę VAT marża. Spełnia ona - w opisanym stanie faktycznym - warunki opodatkowania w systemie VAT marża o którym mowa w art. 119 ust 1 ustawy o VAT. Warunki te to, zgodnie z art. 119 ust. 3 ustawy o VAT:

• posiadanie przez podatnika siedziby lub miejsca zamieszkania w Polsce,
• działanie na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek,
• nabywanie towarów i usług od innych podmiotów dla bezpośredniej korzyści turysty.
  
  

Warunek pierwszy należy uznać za spełniony, gdyż Spółka posiada siedzibę w Polsce. Warunek drugi również należy uznać za spełniony, gdyż Spółka nabywa usługi turystyczne, w danym przypadku - hotelowe, we własnym imieniu i na własny rachunek od konsolidatora, który znowu nabył je od hotelu. Następnie z tytułu nabycia tych usług Spółka obciąża agenta, który znowu pobiera wynagrodzenie od turysty. Zatem Spółka, dokonując obciążenia agenta, działa na jego rzecz.

Mimo iż bezpośrednim kontrahentem Spółki nie jest turysta, usługi hotelowe są wykonane dla jego bezpośredniej korzyści. Dlatego trzeci warunek wskazany w art. 119 ust. 3 pkt 3 należy również uznać za spełniony w przypadku opisanych transakcji Spółki.

Dla zastosowania rozliczenia w systemie VAT marża (art. 119 ust 1 ustawy o VAT) nie jest konieczne bezpośrednie rozliczanie się z turystą, co wynika z art. 119 ust 3. Potwierdzają to także interpretacje organów podatkowych. Przykładowo, w interpretacji z dnia 9 marca 2010r., nr IBPP1/443-1231/09/AL, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach potwierdził, że zastosowanie procedury marży, o której mowa w art. 119 ust 1 ustawy o VAT, jest możliwe, jeżeli nabywcą usług świadczonych przez Wnioskodawcę jest podmiot inny aniżeli turysta, gdy usługi te świadczone są dla bezpośredniej korzyści turysty.

Ad. 2 Podstawą opodatkowania usługi świadczonej przez Spółkę na rzecz agenta będzie marża w rozumieniu art. 119 ust. 2 ustawy o VAT, czyli różnica pomiędzy kwotą należności Spółki od agenta a kwotą którą Spółka jest zobowiązana zapłacić konsolidatorowi.

W opisanym przykładzie marża wyliczana będzie jako różnica pomiędzy 1.400 zł a 1.200 zł. Podstawą opodatkowania będzie zatem kwota 200 zł.

Zatem Spółka stoi na stanowisku, że prawidłowo wykazuje marżę jako podstawę opodatkowania na gruncie ustawy o VAT.

Ad. 3 Usługi turystyczne opodatkowane są stawką podstawową VAT wynikającą z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT (na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od 1 stycznia 2011r. do 31 grudnia 2013 r. stawka podstawowa wynosi 23%). W przypadku wykonania usług turystycznych poza terytorium Wspólnoty zastosowanie znajdzie stawka 0%. Gdyby usługi były świadczone zarówno na terytorium kraju trzeciego jak i na terytorium Wspólnoty, na podstawie art. 119 ust 8 ustawy o VAT, jedynie część usługi świadczonej poza Wspólnotą podlegałyby opodatkowaniu stawką 0%.

W ocenie Spółki w zakresie usług świadczonych poza terytorium Wspólnoty decydujące znaczenie dla kwestii opodatkowania usług zakupionych dla bezpośredniej korzyści turysty, ma fakt gdzie usługi te są faktycznie świadczone, nie natomiast miejsce, gdzie świadczący usługę ma siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania bądź stałe miejsce prowadzenia działalności. W tej sytuacji przepisy art. 28n ustawy o VAT, odnoszące się do miejsca świadczenia usług turystyki, nie będą miały w przedmiotowym przypadku zastosowania. Z uwagi na fakt iż usługi świadczone przez Spółkę są konsumowane przez ostatecznego odbiorcę poza terytorium Wspólnoty, zasadne jest zastosowanie stawki podatku VAT w wysokości 0% w stosunku do tych usług. Warunkiem zastosowanie stawki 0% jest posiadanie przez Podatnika dokumentów potwierdzających świadczenie usługi poza terytorium Wspólnoty.

Ad. 4 Zgodnie z § 3 ust 1 Rozporządzenia MF obowiązek podatkowy w przypadku świadczenia usług turystyki opodatkowanych według procedury przewidzianej w art. 119 ust. 1 ustawy o VAT powstaje z chwilą ustalenia marży, nie później jednak niż 15 dnia od dnia wykonania usługi. Za wykonanie usługi w przypadku usług ciągłych i wykonywanych w miesięcznych okresach rozliczeniowych należy uznać koniec każdego miesiąca rozliczeniowego. Jako że marża jest ustalana do 7 dnia po zakończeniu danego miesiąca rozliczeniowego, należy uznać, iż jej wyliczenie zostanie dokonane pomiędzy pierwszym a siódmym dniem po zakończeniu danego miesiąca rozliczeniowego. Dzień ustalenia marży za dany miesiąc rozliczeniowy będzie dniem powstania obowiązku podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług. Natomiast gdyby marża nie była ustalona w terminie wynikającym z umowy z agentem, obowiązek podatkowy powstanie najpóźniej 15 dnia od ostatniego dnia miesiąca rozliczeniowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie:

• ustalenia czy Wnioskodawca prawidłowo wystawia fakturę VAT marża na kwotę otrzymaną od agenta pomniejszoną o należną mu marżę, w zakresie określenia podstawy opodatkowania, oraz ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług – za prawidłowe,
• stawki podatku VAT– za nieprawidłowe.
  
  

1. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 5a ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Art. 5a ustawy został dodany do ustawy o podatku od towarów i usług od dnia 1 stycznia 2011r. przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 października 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476).

Zgodnie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Towary i usługi będące przedmiotem opodatkowania, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, dla których przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. identyfikuje się za pomocą Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, wprowadzonej w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Należy przy tym zauważyć, iż ustawa o VAT nie zawiera definicji legalnej „usług turystyki”, jak to czyni choćby w przypadku „usług elektronicznych” (art. 2 pkt 26 ustawy o VAT). Nie zawiera także odesłań do definicji zawartych w innych aktach normatywnych. Definicji legalnej usług turystyki nie odnajdujemy również w innych ustawach podatkowych. Odnajdujemy ją natomiast w treści art. 307 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. (poprzednio art. 26 ust. 2 zdanie pierwsze VI Dyrektywy). Stosownie do powołanego przepisu transakcje dokonywane przez biura podróży w zakresie realizacji podróży uznawane są za pojedynczą usługę świadczoną przez biuro podróży na rzecz turysty. Odnosząc się do treści tekstu dyrektywy w języku francuskim – „Les opérations effectuées par lagence de voyages pour la réalisation du voyage sont considérées comme une prestation de service unique de lagence de voyages au voyageur”, jak też w języku angielskim – „All transactions performed by the travel agent in respect of a journey shall be treated as a single service supplied by the travel agent to the traveller”, należy stwierdzić, że zdanie to powinno być przetłumaczone jako „Wszystkie transakcje dokonywane przez biura podróży w związku z realizacją podróży (imprezy turystycznej) uznawane są za jedną usługę świadczoną przez biuro podróży na rzecz podróżnego”. Należy zaznaczyć, że wprowadzenie Dyrektywy Rady 2006/112/WE miało na celu m.in. jasne przedstawienie przepisów dyrektyw dotyczących podatku od wartości dodanej.

Zgodnie ze słownikiem języka polskiego, „turystyka” to dłuższe lub krótsze wyjazdy wypoczynkowe połączone zwykle ze zwiedzaniem, uprawianiem sportu, wycieczkami itp. (Słownik języka polskiego, Wydawnictwo PNN Biblioteka Gazety Wyborczej). Turystyka to także zorganizowany wyjazd poza miejsce zamieszkania (por. www.sjp.pwn.pl). Definicje usług turystycznych odnajdujemy także w szeregu publikacji dotyczących turystyki. I tak usługi turystyczne są to, podobnie jak inne usługi, wszelkie wymienne, zbywalne czynności, będące wynikiem pracy, związane bezpośrednio lub pośrednio z zaspokajaniem potrzeb przed i w czasie podróży oraz pobytu turystycznego, ale nie służące bezpośrednio do wytwarzania przedmiotów (por. A.S.Kornak „Ekonomika turystyki” PWN, Warszawa 1979, s. 159). Inną definicję proponuje S.Wołejko, według którego do usług turystycznych należy zaliczyć wszelkiego rodzaju usługi, których świadczenie jest niezbędne dla turysty w celu umożliwienia dojazdu do miejsca występowania podstawowego dobra (lub dóbr) turystycznego, pobytu w tym miejscu oraz powrotu do stałego miejsca zamieszkania (S.Wołejko „Czynniki wpływające na rozwój turystyki międzynarodowej”, Ruch turystyczny – Monografie, Warszawa 1975r., z. 15, s. 83). Pakietem usług nazywa się w turystyce zestaw usług turystycznych służących zaspokojeniu kompleksowych potrzeb. Pakiet usług bywa kombinacją dwóch (np. hotel i wyżywienie, przejazd i nocleg) lub więcej elementów oferowanych przez sprzedawcę jako jeden produkt po określonej cenie (por. J.Altkorn „Marketing w turystyce”, Warszawa 2002r., s. 99).

Zatem usługa turystyki to kompleksowa usługa świadczona na rzecz turysty, która obejmuje swym zakresem cząstkowe usługi, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć. Zatem za usługi turystyki należy uznać zorganizowane lub indywidualne wyjazdy wypoczynkowe połączone z rekreacją i rozrywką (tzn. kompleksowym programem imprez).

Przepis art. 119 ustawy o VAT nie dotyczy wszelkiego rodzaju usług. Wyraźnie z niego wynika, że dotyczy jedynie usług turystyki.

Na podstawie powyższego należy stwierdzić, że usługa turystyki o której mowa w art. 119 ustawy o VAT to świadczenie złożone, na które składa się szereg usług (obcych i własnych) takich jak np. hotelarstwo, gastronomia, transport, mających na celu zorganizowanie pobytu klientowi poza miejscem jego zamieszkania. Usługi te są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość (jedną usługę, jeden produkt).

Zgodnie z art. 119 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie (art. 119 ust. 2 ustawy).

Chodzi zatem o usługi, które w całości składają się na usługę turystyczną świadczoną przez organizatora turystyki. Użycie w cytowanym przepisie słowa „w szczególności” oznacza, iż jest to katalog otwarty. Konsekwentnie inne usługi stanowiące składnik usługi turystyki również powinny być uwzględnione. Podkreślić również należy, iż czynnikiem wyróżniającym konkretną czynność jako usługę jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.

Ponieważ ustawa o VAT nie określa jednoznacznie jakiego rodzaju usługi są usługami nabywanymi dla bezpośredniej korzyści, to na podstawie przepisu art. 119 ust. 2 ustawy przyjąć należy, iż nabycie tych usług i towarów, które zaspokajają potrzeby i oczekiwania turysty w trakcie korzystania z usługi turystycznej, będzie w przypadku wykonywania usług turystyki stanowić element kalkulacyjny do określenia marży.

Stosownie do art. 119 ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

1. ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju;
2. działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek;
3. przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.
   
   

Łączne spełnienie przedmiotowych przesłanek przesądza o obligatoryjności zastosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą usług turystyki.

Ponadto treść art. 119 ust. 3a stanowi, że podatnicy, o których mowa w ust. 3, są obowiązani prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiadać dokumenty, z których wynikają te kwoty. Przedmiotowa regulacja w sposób kategoryczny zobowiązuje podatników świadczących usługi turystyki do prowadzenia specyficznej dla tego rodzaju działalności ewidencji.

Zgodnie z art. 119 ust. 5 ustawy o VAT w przypadku, gdy przy świadczeniu usługi turystyki podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie (usługi własne), odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29.

W myśl natomiast art. 119 ust. 6 ww. ustawy w przypadkach o których mowa w ust. 5, podatnik obowiązany jest do wykazania w prowadzonej ewidencji, jaka część należności za usługę przypada na usługi nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, a jaka na usługi własne.

Wskazać tutaj należy, iż podstawowym obowiązkiem podatnika podatku od towarów i usług jest prawidłowe opodatkowanie czynności podlegających opodatkowaniu. Tak więc dla prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania usług turystycznych, opodatkowanych wg szczególnej procedury, określonej przepisem art. 119 ust. 1, konieczne jest prowadzenie ewidencji, o której mowa w art. 119 ust. 3a ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż zarówno usługi własne, jak i usługi nabyte stanowią elementy składowe określonej usługi turystycznej.

W ustawie z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług nie wymieniono usług turystycznych jako usług dla których obniża się stawkę podatku lub też usług, które zwalnia się od podatku od towarów i usług, zatem „usługi własne” – jako część składowa usługi turystyki – podlegają opodatkowaniu od dnia 1 stycznia 2011r. według 23% stawki podatku od towarów i usług niezależnie od ich rodzaju.

Tut. organ pragnie wyjaśnić, iż fakt, że ustawodawca przewidział w drodze wyjątku dla jednej usługi możliwość odrębnego ustalania podstawy opodatkowania co do usług własnych oraz usług nabywanych dla bezpośredniej korzyści turysty – co wyraźnie wynika z brzmienia ww. art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług – nie pozwala przyjąć tezy, że zamiarem ustawodawcy było rozbicie jednej usługi na odrębne usługi celem zastosowania różnych stawek VAT.

Usługa turystyki, o której mowa w art. 119 ustawy, to bowiem świadczenie złożone na które składa się szereg usług (obcych i własnych), mających na celu zorganizowanie pobytu klientowi poza miejscem jego zamieszkania (stałego pobytu). Usługi te są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość (jedną usługę, jeden produkt). Z punktu widzenia klienta (usługobiorcy) istotny był zakup usługi turystycznej. Nie ma zatem podstaw prawnych aby w przedmiotowej sprawie sztucznie rozdzielać usługę turystyki na usługi obce i usługi własne oraz stosować dla nich odrębne stawki VAT. Konsekwencje podatkowe powinny być przyporządkowane świadczeniu wiodącemu.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi pośrednictwa usług turystycznych. Spółka posiada system informacyjny, zwany Systemem Origami, za pośrednictwem którego turyści mogą zapoznać się z ofertą biur podróży, linii lotniczych, hoteli, firm wynajmujących samochody. Niniejszy wniosek dotyczy rozliczenia usługi zakwaterowania w hotelu świadczonego przez Spółkę. Z usługami takimi co do zasady związane jest m.in. wyżywienie i ubezpieczenie turysty. Poprzez System Origami agent którym jest biuro podróży, wyszukuje informacje dotyczące hoteli znajdujących się na terytorium Wspólnoty albo poza nią (w kraju trzecim) i prezentuje ją klientom docelowym (turystom). W ten sposób turysta zapoznaje się z ofertą usług świadczonych przez konkretne hotele.

Turysta nie jest bezpośrednim kontrahentem przedsiębiorstwa prowadzącego hotel („Hotel”), lecz dokonuje transakcji nabywając usługi hotelowe za pośrednictwem agenta (biura podróży), który korzysta z Systemu Origami. Agent jest zatem bezpośrednio stroną transakcji z turystą, tzn. turysta płaci gotówką lub przelewa kwotę należną z tytułu zakwaterowania w hotelu na rachunek bankowy agenta, który wystawia turyście fakturę. Przykładowo kwota wpłacona przez turystę to 1.500 zł. Agent rozlicza się ze Spółką, ze względu na to, iż transakcja została dokonana poprzez System Origami. Agent przekazuje Spółce na jej rachunek bankowy całą otrzymaną kwotę tj. 1.500 zł. Z tej kwoty jednak tylko 1.400 zł będzie faktycznie należne Spółce, natomiast różnica, tj. 100 zł, będzie agentowi zwrócona jako należna mu marża. Spółka natomiast ma zawartą umowę z tzw. konsolidatorem, który przekazuje do Hotelu za pośrednictwem swojego systemu dane dotyczące rezerwacji, oraz który płaci Hotelowi wynagrodzenie z tytułu noclegu. Zatem Spółka w związku z rezerwacją Hotelu dokonaną poprzez ww. agenta zapłaci konsolidatorowi w danym przykładzie 1.200 zł, uzyskując przez to marżę brutto w wysokości 200 zł. Konsolidator rozliczy się następnie z Hotelem uzyskując również marżę na transakcji określoną w umowie konsolidatora z Hotelem.

Spółka zamierza rozliczać się z agentem w miesięcznych okresach rozliczeniowych ustalonych w umowie. Korzystanie przez agenta z Systemu Origami ma bowiem charakter ciągły, jako że oferta agenta jest w tym systemie stale dostępna. Kwoty marzy uzyskane z tytułu transakcji dokonanych przy użyciu Systemu Origami będą ustalane za dany miesiąc rozliczeniowy do 7 dnia po zakończeniu tego miesiąca. Wówczas nastąpi zwrot marży agentowi (100 zł w powyższym przykładzie).

Spółka nie wykonuje usług turystycznych we własnym zakresie. Zarówno Spółka, agent jak i konsolidator są czynnymi podatnikami VAT z siedzibą w Polsce.

Wnioskodawca prowadzi ewidencję określoną w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT pozwalającą na ustalenie przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Wnioskodawca, w zakresie usług objętych wnioskiem o indywidualną interpretację podatkową, działa na rzecz nabywców świadczonych przez siebie usług we własnym imieniu i na własny rachunek.

Wnioskodawca w celu świadczenia usług hotelowych nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. Są to m.in.: wyżywienie, tzw. dostawka (dodatkowe łóżko), łóżeczko dla dziecka lub inne usługi związane z noclegiem.

Wnioskodawca prowadzi ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3a ustawy o VAT, posiada także dokumenty źródłowe, z których wynikają wykazane w powyższej ewidencji kwoty.

Na usługę hotelową opisaną we wniosku oprócz noclegu mogą składać się inne usługi, m. in. wyżywienie. Jednak wartość tych usług nie jest odrębnie wykazywana i jest wliczona w wynagrodzenie za usługę hotelową. Wnioskodawca dysponuje odpowiednimi dokumentami (rachunki, faktury, potwierdzenia rezerwacji, vouchery) które dokumentują wyświadczenie przedmiotowych usług dla bezpośredniej korzyści turysty.

Dla bezpośredniej korzyści turysty nabywa je od innych podmiotów. Wynagrodzenie z tytułu sprzedaży usług będących przedmiotem wniosku o indywidualną interpretację podatkową ma charakter marży.

Należy podkreślić, że w przedmiotowej sprawie istotnym jest fakt, ze Wnioskodawca, jest podmiotem, który działa w branży turystycznej bowiem świadczy usługi pośrednictwa turystycznego. Spółka posiada system informacyjny, zwany Systemem Origami, za pośrednictwem którego turyści mogą zapoznać się z ofertą biur podróży, linii lotniczych, hoteli, firm wynajmujących samochody.

W tym konkretnym przypadku mamy zatem do czynienia ze świadczeniem szeroko rozumianych usług turystycznych przez Wnioskodawcę - pośrednika usług turystycznych - bowiem poprzez System informacyjny Origami Wnioskodawca oprócz usług zakwaterowania w hotelach oferuje również inne usługi turystyczne w szczególności możliwość zapoznania się z ofertą biur podróży, linii lotniczych, hoteli, firm wynajmujących samochody.

W tym miejscu należy przywołać wyrok ETS z dnia 9 grudnia 2010r. w sprawie C-31/10, w którym Trybunał powołał się na wyrok w sprawie C-163/91 Van Ginkel, Rec. s. I-5723. Istotą problemu w sprawie C-31/10 była kwestia ustalenia czy biuro podróży działające we własnym imieniu może podlegać opodatkowaniu marży w rozumieniu art. 26 szóstej dyrektywy w zakresie zysków, jakie uzyskało ze sprzedaży biletów na przedstawienia lub też czy po to by osobna usługa mogła korzystać z tego systemu opodatkowania, konieczne jest aby składała się ona z jednej z usług podstawowych świadczonych przez podmioty gospodarcze objęte tym przepisem.

Trybunał dokonał oceny tej sprawy w kontekście wyroku C-163/91, w którym w pkt 23 Trybunał orzekł, że wyłączenie z zakresu zastosowania art. 26 szóstej dyrektywy usług świadczonych przez biuro podróży na tej podstawie, że obejmują jedynie zakwaterowanie, a nie transport podróżnego, prowadziłoby do komplikacji systemu podatkowego, w którym stosowane przepisy w zakresie podatku od wartości dodanej uzależnione byłyby od elementów konstytutywnych usług wyświadczonych na rzecz każdego podróżnego i że taki system byłby sprzeczny z celami rzeczonej dyrektywy.

Z wyroku tego wynika, iż Trybunał nie orzekł, że każda usługa świadczona przez biuro podróży bez związku z turystyką objęta jest specjalnym systemem przewidzianym w art. 26 szóstej dyrektywy, lecz że świadczenie przez biuro podróży usługi zakwaterowania objęte jest zakresem stosowania tego przepisu, chociażby obejmowała ona jedynie zakwaterowanie a nie transport.

Ponadto wskazano, że z pkt 24 ww. wyroku w sprawie Van Ginkel wynika również, że gdy usłudze nie towarzyszą usługi turystyczne, w szczególności z zakresu transportu i zakwaterowania, to nie mieści się ona w zakresie stosowania art. 26 szóstej dyrektywy.

Zatem w przedmiotowej sprawie skoro Wnioskodawca, jako pośrednik usług turystycznych, świadczący poprzez informacyjny System Origami oprócz usług zakwaterowania i ubezpieczenia również inne usługi turystyczne (m.in. zapoznawanie się z ofertą biur podróży, linii lotniczych, hoteli, firm wynajmujących samochody) należy stwierdzić, że Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania procedury marży, o której mowa w art. 119 ust. 1 ustawy o VAT.

Biorąc powyższe pod uwagę, w sytuacji spełnienia przez Wnioskodawcę jednocześnie wszystkich przesłanek, o których mowa w art. 119 ust. 3 oraz ust. 3a ustawy o podatku od towarów i usług tj.: posiadania siedziby lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju, działania na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek, nabywaniu towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, prowadzeniu ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, a także posiadaniu dokumentów, z których wynikają te kwoty, Wnioskodawca ma obowiązek do obliczenia podstawy opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki przy zastosowaniu marży (art. 119 ust. 1 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ww. ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na podstawie delegacji zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy, szczegółowe zasady dotyczące wystawiania faktur, danych które powinny zawierać oraz sposób i okres ich przechowywania, zostały uregulowane w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

W myśl § 5 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT";
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Stosownie do § 5 ust. 8 pkt 1, pkt 2 lit. a i pkt 3 ww. rozporządzenia w fakturach dokumentujących czynności, których podstawą opodatkowania jest marża, zgodnie z art. 119 lub art. 120 ustawy w miejsce oznaczenia „FAKTURA VAT” stosuje się oznaczenie „FAKTURA VAT marża” lub umieszcza się odesłanie odpowiednio do przepisów art. 119 ustawy lub art. 306 dyrektywy oraz zawiera się dane określone w ust. 1 pkt 1-6 i 12.

Jest to powtórzenie uregulowań zawartych w § 5 ust. 1 pkt 1 oraz § 5 ust. 8 pkt 1, pkt 2 lit. a i pkt 3 obowiązującego do dnia 1 kwietnia 2011r. rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze. zm.).

Mając zatem na uwadze powołane przepisy oraz uwzględniając fakt, iż Wnioskodawca jako pośrednik usług turystycznych, oferujący swoim klientom możliwość rezerwacji noclegu (wraz z wyżywieniem, ubezpieczeniem turysty lub innymi usługami związanymi z noclegiem) w wybranym przez klienta hotelu zarówno w Polsce jaki i za granicą, stwierdzić należy, że Wnioskodawca winien udokumentować świadczone przez siebie usługi fakturą VAT marża z wykazaną otrzymaną od agenta kwota należną za ww. usługę pomniejszoną o należną mu marżę.

2. Odnośnie podstawy opodatkowania należy zauważyć, że zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 marca 2011r. , podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011r. podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze (art. 29 ust. 2 ustawy o VAT).

Stosownie do art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami inwestycyjnymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi dla prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, agenta, zleceniobiorcy lub innej osoby świadczącej usługi o podobnym charakterze - kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku, z zastrzeżeniem ust. 3.

W myśl ust. 3 powyższego artykułu, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

Z przestawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że turysta nabywa usługi hotelowe za pośrednictwem agenta (biura podróży), który korzysta z Systemu Origami. Agent jest stroną transakcji z turystą, tzn. turysta płaci gotówką lub przelewa kwotę należną z tytułu zakwaterowania w hotelu na rachunek bankowy agenta, który wystawia turyście fakturę. Przykładowo kwota wpłacona przez turystę to 1.500 zł. Agent rozlicza się ze Spółką, ze względu na to, iż transakcja została dokonana poprzez System Origami. Agent przekazuje Spółce na jej rachunek bankowy całą otrzymaną kwotę tj. 1.500 zł. Z tej kwoty jednak tylko 1.400 zł będzie faktycznie należne Spółce, natomiast różnica, tj. 100 zł, będzie agentowi zwrócona jako należna mu marża. Spółka natomiast ma zawartą umowę z tzw. konsolidatorem, który przekazuje do Hotelu za pośrednictwem swojego systemu dane dotyczące rezerwacji, oraz który płaci Hotelowi wynagrodzenie z tytułu noclegu. Zatem Spółka w związku z rezerwacją Hotelu dokonaną poprzez ww. agenta zapłaci konsolidatorowi w danym przykładzie 1.200 zł, uzyskując przez to marżę brutto w wysokości 200 zł.

Stosownie do cyt. powyżej przepisu art. 119 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Przez marżę rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty (art. 119 ust. 2 ustawy o VAT). Przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

Podstawę opodatkowania stanowi zatem marża uzyskana przez Wnioskodawcę.

Podstawą opodatkowania usługi świadczonej przez Spółkę na rzecz agenta będzie marża w rozumieniu art. 119 ust. 2 ustawy o VAT, czyli różnica pomiędzy kwotą należności Spółki od agenta a kwotą którą Spółka jest zobowiązana zapłacić konsolidatorowi.

W opisanym przykładzie marża wyliczana będzie jako różnica pomiędzy 1.400 zł a 1.200 zł. Podstawą opodatkowania będzie zatem kwota 200 zł.

Zatem Spółka stoi na stanowisku, że prawidłowo wykazuje marżę jako podstawę opodatkowania na gruncie ustawy o VAT.

W przedmiotowej sprawie podstawą opodatkowania usługi świadczonej przez Spółkę na rzecz agenta jest marża, czyli różnica pomiędzy kwotą należności Spółki od agenta a kwotą którą Spółka jest zobowiązana zapłacić konsolidatorowi.

Zatem należy uznać ,że stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest prawidłowe.

3. Podstawowa stawka podatku od towarów i usług dla dostawy towarów i świadczenia usług zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. z 2010r. Nr 238, poz. 1578) oraz art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726) z dniem 1 stycznia 2011r. w ustawie o podatku od towarów i usług dodano w przepisach przejściowych i końcowych art. 146a.

I tak, stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W przypadku opodatkowania marżą stosuje się stawkę podatku 23% do całej usługi turystycznej, bowiem w ustawie o podatku od towarów i usług nie wymieniono usług turystycznych jako usług, dla których obniża się stawkę podatku lub też usług, które zwalnia się od podatku od towarów i usług.

Skoro w pkt 1 niniejszej interpretacji stwierdzono, że w przedmiotowej sprawie spełnione zostały przesłanki zawarte w art. 119 ust. 3 ustawy o VAT, oznacza to, że usługi te, jako usługi turystyki, obligatoryjnie podlegają szczególnej procedurze opodatkowania marży i objęte są w całości stawką podatku w wysokości 23%.

Ponadto zgodnie z art. 119 ust. 7 ustawy o VAT usługi turystyki podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0%, jeżeli usługi nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty są świadczone poza terytorium Wspólnoty.

Zgodnie natomiast z art. 119 ust. 8 ustawy o VAT, jeżeli usługi nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty są świadczone zarówno na terytorium Wspólnoty, jak i poza nim, to usługi turystyki podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0% tylko w części, która dotyczy usług świadczonych poza terytorium Wspólnoty.

Przepisy ust. 7 i 8 stosuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika dokumentów potwierdzających świadczenie tych usług poza terytorium Wspólnoty (art. 119 ust. 9 ustawy o VAT).

Zatem za prawidłowe należało uznać stanowisko Wnioskodawcy, iż usługi turystyczne świadczone w Polsce opodatkowane są stawką podstawową 23%.

Natomiast w przypadku wykonania usług turystycznych poza terytorium Wspólnoty zastosowanie znajdzie stawka 0% a gdy usługi są świadczone zarówno na terytorium kraju trzeciego jak i na terytorium Wspólnoty, jedynie część usługi świadczonej poza Wspólnotą podlega opodatkowaniu stawką 0%, przy czym warunkiem zastosowanie stawki 0% jest posiadanie przez podatnika dokumentów potwierdzających świadczenie usługi poza terytorium Wspólnoty.

Odnosząc się natomiast do powołanego przez Wnioskodawcę art. 28 n ustawy o VAT należy stwierdzić, przeciwnie do Wnioskodawcy, że ma on zastosowanie w przedmiotowej sprawie zgodnie bowiem z jego treścią w przypadku świadczenia usług turystyki, o których mowa w art. 119, miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę ma siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2.

Natomiast w ust.2. ww. artykułu w przypadku gdy usługi turystyki, o których mowa w art. 119, są świadczone ze stałego miejsca prowadzenia działalności usługodawcy znajdującego się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności.

Przepis ten nie ma jednak wpływu na to jaką Wnioskodawca winien zastosować stawkę gdyż to określają inne wskazane wyżej przepisy, a art. 28 n ustawy o VAT określa jaki podmiot i w jakim kraju jest zobowiązany do rozpoznania obowiązku podatkowego z tytułu świadczonych usług. Regulacje z tego przepisu nie zmieniają zatem faktu, że dla usług świadczonych poza terytorium wspólnoty właściwa będzie stawka 0%.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pyt. nr 3 należało uznać za nieprawidłowe.

4. Obowiązek podatkowy zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi winno być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy).

W przedmiotowej sprawie usługi turystyki świadczone przez Wnioskodawcę są opodatkowane przy zastosowaniu procedury marży, o której mowa w art. 119 ust. 1 ustawy o VAT. Opodatkowanie na zasadach określonych w art. 119 ust. 1-10 ustawy o VAT wiąże się ze szczególnym momentem powstania obowiązku podatkowego.

Zgodnie z § 3 ust. 1 obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 5 kwietnia 2011r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649) w przypadku świadczenia usług turystyki opodatkowanych według szczególnej procedury, o której mowa w art. 119 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą ustalenia marży, nie później jednak niż 15. dnia od dnia wykonania usługi.

Również zgodnie z treścią obowiązującego od dnia 6 kwietnia 2011r. § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392) w przypadku świadczenia usług turystyki opodatkowanych według szczególnej procedury, o której mowa w art. 119 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą ustalenia marży, nie później jednak niż 15. dnia od dnia wykonania usługi.

Z uwagi na szczególny moment powstania obowiązku podatkowego przy świadczeniu usług turystyki, opodatkowanych procedurą określoną w art. 119 ustawy o VAT, Wnioskodawca zobowiązany jest do ustalenia marży dla wykonanej usługi najpóźniej 15-go dnia po dniu wykonania usługi, tak aby możliwe było wykazanie podatku należnego we właściwej kwocie w deklaracji składanej co do zasady do 25-go dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy.

W przedmiotowej sprawie z tytułu świadczenia usług turystycznych zostały ustalone marże uzyskane z tytułu transakcji dokonanych przy użyciu Systemu Orgiami. Mianowicie Wnioskodawca wskazał, że w przedmiotowej sprawie marża jest ustalana w terminie wynikającym z umowy z agentem, do 7 dnia po zakończeniu danego miesiąca rozliczeniowego, dlatego należy uznać, iż jej wyliczenie zostanie dokonane pomiędzy pierwszym a siódmym dniem po zakończeniu danego miesiąca rozliczeniowego. Wówczas nastąpi zwrot marży agentowi. Dzień ustalenia marży za dany miesiąc rozliczeniowy będzie dniem powstania obowiązku podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług.

W konsekwencji stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy również zaznaczyć, że niniejszą interpretację wydano przy założeniu, że Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym co do zasady działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług turystycznych oraz przedmiotem odsprzedaży ze strony Wnioskodawcy na rzecz agenta jest faktycznie jedna z zasadniczych usług turystycznych (tj. usługa zakwaterowania) nabyta od konsolidatora w celu odsprzedaży na rzecz nabywcy we własnym imieniu i na własny rachunek Wnioskodawcy oraz że przedmiotem sprzedaży nie jest inna usługa niebędąca w istocie usługą turystyczną tylko np. usługą informatyczną czy usługą dostępu do bazy danych.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.