2021.01.14 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-3.4012.820.2020.2.MJ

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.820.2020.2.MJ
z 14 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2020 r. (data wpływu 30 października 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 grudnia 2020 r. (data wpływu 29 grudnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działek, nieuznania ww. sprzedaży za czynność wyłączoną z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy oraz niepodlegania zwolnieniu z opodatkowania tej sprzedaży – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 października 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działek, nieuznania ww. sprzedaży za czynność wyłączoną z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy oraz niepodlegania zwolnieniu z opodatkowania tej sprzedaży.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 18 grudnia 2020 r. w zakresie doprecyzowania opisu sprawy

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

WPROWADZENIE

D…sp. z o.o. (dalej jako: „Wnioskodawca”) jest przedsiębiorcą o czynnym statusie podatnika VAT - prowadzącym całoroczny ośrodek wypoczynkowy „D…” położony nad jeziorem … w … na …. Wnioskodawca jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości położonej we … (..-… …), w obrębie ewidencyjnym …, dla której prowadzona jest przez Sąd Rejonowy w …, IV Wydział Ksiąg Wieczystych, księga wieczysta o nr … (dalej jako: „Nieruchomość”). Nieruchomość składa się z poniższych działek gruntu: …, …, …, …, a, …, b, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, c, d, … oraz ….

Teren, na którym zlokalizowana jest Nieruchomość nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Kluczowe dla niniejszego wniosku działki gruntu o numerach: a, b, c oraz d są działkami niezabudowanymi. Natomiast zgodnie z § 68 ust. 3 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 roku w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. z 2019 r., poz. 393) oznaczone są symbolem „Bi” - jako inne tereny zabudowane. Oznaczenie symbolem „Bi” potwierdza wydany przez Starostę … w dniu 16 czerwca 2020 roku wypis z rejestru gruntów i wyrys z mapy ewidencyjnej (…).

Przedmiotowe działki nie były wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku. Powyższe ma znaczenie z perspektywy art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Działki były wynajmowane w ramach funkcjonowania ośrodka.

W obecnej chwili Wnioskodawca przymierza się do sukcesywnej sprzedaży osobom trzecim prawa użytkowania wieczystego niezabudowanych działek gruntu o numerach: a, b, c oraz d, w tym dokonania odłączenia ich od obecnej księgi wieczystej i założenie odpowiednio odrębnych ksiąg wieczystych na wniosek nowych nabywców bądź nabywcy. W konsekwencji, w przyszłości miałoby dojść do dostawy niezabudowanych działek gruntu.

SPRZEDAŻ PRAWA UŻYTKOWANIA WIECZYSTEGO DZIAŁKI GRUNTU a („ZDARZENIE PRZYSZŁE NR 1”)

Działka gruntu o numerze a o powierzchni 1049 m2 została wydzielona z działki x - zgodnie z decyzją Wójta Gminy … w sprawie podziału nieruchomości z dnia 21 kwietnia 2020 roku (nr …). Wcześniej Wójt Gminy … wydał w dniu 8 sierpnia 2011 roku decyzję o warunkach zabudowy (nr …) dla inwestycji polegającej na zmianie sposobu użytkowania budynku wczasowego na dom spokojnej starości na terenie działek numer x i y. W konsekwencji, teren, który obejmuje działka gruntu o nr a został objęty ww. decyzją o warunkach zabudowy, co bezpośrednio określiło charakter tej działki, jako terenu budowlanego. Na tejże działce, zgodnie z wypisem z kartoteki budynków wydanym przez Starostę … z dnia 19 kwietnia 2020 roku (…), nie znajdują się żadne obiekty budowlane. Działka a, jak wskazano powyżej, nie jest faktycznie zabudowana.

Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży prawa użytkowania wieczystego niezabudowanej działki gruntu a, w sytuacji, gdy wcześniej (przed decyzją podziałową), wydano decyzję o warunkach zabudowy dla działki x - czym przesądzono (w kontekście ustawy o VAT) o budowlanym charakterze wydzielonej później działki gruntu nr a - będącej przedmiotem transakcji w ramach Zdarzenia przyszłego nr 1.

SPRZEDAŻ PRAWA UŻYTKOWANIA WIECZYSTEGO DZIAŁKI GRUNTU b („ZDARZENIE PRZYSZŁE NR 2”)

Działka gruntu o numerze b o powierzchni 733 m2 została wydzielona z działki x - zgodnie z decyzją Wójta Gminy … w sprawie podziału nieruchomości z dnia 21 kwietnia 2020 roku (nr …). Wcześniej Wójt Gminy … wydał w dniu 8 sierpnia 2011 roku decyzję o warunkach zabudowy (nr …) dla inwestycji polegającej na zmianie sposobu użytkowania budynku wczasowego na dom spokojnej starości na terenie działek numer x i y. W konsekwencji, teren, który obejmuje również działka gruntu o nr b został objęty ww. decyzją o warunkach zabudowy, co bezpośrednio określiło charakter tej działki, jako terenu budowlanego. Na tejże działce, zgodnie z wypisem z kartoteki budynków wydanym przez Starostę … z dnia 19 kwietnia 2020 roku (…), nie znajdują się żadne obiekty budowlane. Działka b, jak wskazano powyżej, nie jest faktycznie zabudowana.

Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży prawa użytkowania wieczystego niezabudowanej działki gruntu b, w sytuacji, gdy wcześniej (przed decyzją podziałową), wydano decyzję o warunkach zabudowy dla działki x - czym przesądzono (w kontekście ustawy o VAT) o budowlanym charakterze wydzielonej później działki gruntu nr b - będącej przedmiotem transakcji w ramach Zdarzenia przyszłego nr 2.

SPRZEDAŻ PRAWA UŻYTKOWANIA WIECZYSTEGO DZIAŁKI GRUNTU c („ZDARZENIE PRZYSZŁE NR 3”)

Działka gruntu o numerze c o powierzchni 1606 m2 została, na podstawie decyzji Wójta Gminy … w sprawie podziału nieruchomości z dnia 27 kwietnia 2017 roku, wydzielona działek gruntów oznaczonych numerami nr z i q.

Wójt Gminy … wydał w dniu 18 kwietnia 2016 roku decyzję o warunkach zabudowy (nr …) dla inwestycji polegającej na budowie 6 budynków rekreacji indywidualnej na działkach z i q. W konsekwencji, teren działki gruntu o nr c jest objęty ww. decyzją o warunkach zabudowy, co bezpośrednio określa charakter tej działki, jako terenu budowlanego. Pomimo wydania ww. decyzji o warunkach zabudowy Wnioskodawca nie zrealizował jednak przedmiotowej inwestycji, natomiast nie może to mieć wpływ na charakter działki, który uznać należy za teren budowlany. Na tejże działce, zgodnie z wypisem z kartoteki budynków wydanym przez Starostę … z dnia 19 kwietnia 2020 roku (…), nie znajdują się żadne obiekty budowlane. Działka c, jak wskazano powyżej, nie jest faktycznie zabudowana.

Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży prawa użytkowania wieczystego niezabudowanej działki gruntu c, w sytuacji, gdy wcześniej (przed decyzją podziałową), wydano decyzję o warunkach zabudowy dla działek z i q - czym przesądzono (w kontekście ustawy o VAT) o budowlanym charakterze wydzielonej później działki gruntu nr c - będącej przedmiotem transakcji w ramach Zdarzenia przyszłego nr 3.

SPRZEDAŻ PRAWA UŻYTKOWANIA WIECZYSTEGO DZIAŁKI GRUNTU d („ZDARZENIE PRZYSZŁE NR 4”)

Działka gruntu o numerze d o powierzchni 1159 m2 została, na podstawie decyzji Wójta Gminy … w sprawie podziału nieruchomości z dnia 27 kwietnia 2017 roku, wydzielona działek gruntów oznaczonych numerami nr z i q.

Wójt Gminy … wydał w dniu 18 kwietnia 2016 roku decyzję o warunkach zabudowy (nr …) dla inwestycji polegającej na budowie 6 budynków rekreacji indywidualnej na działkach z i q. W konsekwencji, teren działki gruntu o nr d jest objęty ww. decyzją o warunkach zabudowy, co bezpośrednio określa charakter tej działki, jako terenu budowlanego. Pomimo wydania ww. decyzji o warunkach zabudowy Wnioskodawca nie zrealizował jednak przedmiotowej inwestycji, natomiast nie może to mieć wpływ na charakter działki, który uznać należy za teren budowlany. Na tejże działce, zgodnie z wypisem z kartoteki budynków wydanym przez Starostę … z dnia 19 kwietnia 2020 roku (…), nie znajdują się żadne obiekty budowlane. Działka d, jak wskazano powyżej, nie jest faktycznie zabudowana.

Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży prawa użytkowania wieczystego niezabudowanej działki gruntu d, w sytuacji, gdy wcześniej (przed decyzją podziałową), wydano decyzję o warunkach zabudowy dla działek z i q - czym przesądzono (w kontekście ustawy o VAT) o budowlanym charakterze wydzielonej później działki gruntu nr d - będącej przedmiotem transakcji w ramach Zdarzenia przyszłego nr 4.

W uzupełnieniu wniosku z dnia18 grudnia 2020 r. wskazano, że:

Przedmiotem zbycia przez Wnioskodawcę nie będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55(1) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny.

Nie będzie istniała faktyczna możliwość kontynuowania działalności prowadzonej przez nabywcę wyłącznie w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji, bowiem przedmiotem transakcji będzie prawo użytkowania wieczystego przedmiotowych działek (niezabudowanych). W tym kontekście należy dodać, że działalność prowadzona przez Wnioskodawcę w zakresie organizacji obozów wypoczynkowych odbywa się przy użyciu budynku głównego, który nie jest przedmiotem transakcji. Należy wskazać, że nabywca, na podstawie nabycia przedmiotowych działek gruntu, potrzebowałby do prowadzenia działalności pozyskania kompleksowej infrastruktury umożliwiającej organizację obozów wypoczynkowych (miejsca do zakwaterowania, stołówkę, infrastrukturę sportową) co bez wątpienia nie jest przedmiotem transakcji. W konsekwencji, przejęte składniki w ramach transakcji nie pozwoliłyby nabywcy w żadnym stopniu na prowadzenie działalności gospodarczej tożsamej z działalnością Wnioskodawcy Nabywca, w celu prowadzenia działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji koniecznie musiałby dodatkowo podjąć szereg czynności faktycznych prowadzących do zapewnienia zaplecza wypoczynkowego oraz sanitarnego dla prowadzonej działalności. Dodatkowo, Wnioskodawca musiałby podjąć działania prawne prowadzące do zawarcia umów na organizację obozów wypoczynkowych oraz umów najmu terenu objętego przedmiotem transakcji. Z całą pewnością, nabywca powinien pozyskać administracyjno-prawne uprawnienia do prowadzenia działalności w zakresie organizacji obozów wypoczynkowych.

Na bazie nabytego zespołu składników - nabywca nie będzie kontynuować działalności gospodarczej dotychczas prowadzonej przez Wnioskodawcę. Co więcej, sam Wnioskodawca nie zaprzestanie wskutek transakcji prowadzenia w sposób dotychczasowy swojej działalności gospodarczej, bowiem budynek główny, za pośrednictwem którego prowadzone jest zakwaterowanie oraz obsługa uczestników obozów wypoczynkowych, nie jest przedmiotem transakcji.

Przedmiot transakcji na dzień zbycia w żadnym stopniu nie będzie posiadał żadnej samodzielnej zdolności do działania jako niezależne przedsiębiorstwo realizujące określone zadania gospodarcze w istniejącym przedsiębiorstwie, bowiem przedmiotem działalności są wyłącznie niezabudowane działki gruntu (bez organizacyjnego wyodrębnienia ze struktury Wnioskodawcy).

Przedmiot transakcji na dzień zbycia w żaden sposób nie będzie stanowił organizacyjnie i finansowo wyodrębnionego (w istniejącym przedsiębiorstwie) zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Jak wskazano powyżej, zadania gospodarcze realizowane przez Wnioskodawcę sprowadzają się do zawierania umów z podmiotami organizującymi obozy wypoczynkowe dla dzieci i młodzieży. W ramach tych umów udostępniana jest infrastruktura Ośrodka w postaci budynku głównego (działka …), gdzie odbywa się zakwaterowanie i wyżywienie oraz terenu rekreacyjnego położonego przy budynku głównym, gdzie uczestnicy obozów wypoczynkowych grają w gry zespołowe oraz korzystają z jeziora i pobliskiej plaży.

W odniesieniu do wyodrębnienia organizacyjnego, wskazać należy, że przedmiot transakcji nie jest w żaden sposób wyodrębniony w strukturze organizacyjnej przedsiębiorstwa - rozumianej jako dział, wydział odział itp. Dlatego też przedmiot transakcji nie znajduje wyodrębnienia w umowie spółki. Wnioskodawca nie przyjął innych aktów korporacyjnych. W konsekwencji, Wnioskodawca wskazuje, że przedmiot transakcji na dzień zbycia nie będzie wyodrębnionym organizacyjne na bazie umowy, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze przedsiębiorstwem bądź zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa. Brak wyodrębnienia organizacyjnego przejawia się tym, że przedmiotowe niezabudowane działki gruntu traktowane są wyłącznie jako składniki majątkowe spółki i nie są wyodrębnione organizacyjnie na bazie aktów korporacyjnych. Wcześniej działki te były wynajmowane osobom trzecim (aktualnie nie), natomiast Wnioskodawca zmierza, wskutek m.in. sytuacji związanej z COVID-19, do ich sprzedaży. Składniki majątkowe stanowiące przedmiot transakcji nie zostały wydzielone organizacyjnie z przedsiębiorstwa Wnioskodawcy też w postaci oddziału lub zakładu, co świadczyłoby o intencji prowadzenia działalności przy ich wykorzystaniu jako całkowicie samodzielnej. Brak jest również innych czynników o charakterze organizacyjnym, które pozwoliłyby na jednoznaczne rozgraniczenie zbywanego majątku od pozostałego majątku przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, chociażby w formie o mniejszym stopniu wyodrębnienia niż oddział lub zakład. Dodatkowo, należy podkreślić, że do przedmiotu transakcji nie zostały oraz nie zostaną przyporządkowane składniki majątku takie jak należności, zobowiązania, środki pieniężne, itp., bezpośrednio związane z działalnością Wnioskodawcy, które umożliwiałby prowadzenie działalności samodzielnie i w sposób niezależny od pozostałej części przedsiębiorstwa. W ramach sprzedaży przedmiotowych niezabudowanych działek gruntu nie będą przenoszone żadne umowy/roszczenia czy zobowiązania. W odniesieniu do przedmiotu transakcji nie istnieją obiektywnie żadne umowy gospodarcze (w tym żadne umowy na wykonanie określonych prac w zakresie przedmiotu transakcji wraz z nich rozliczeniami), które potencjalnie mógłby przejść na nabywcę. W zakresie transakcji nie przechodzi na nabywcę również żaden dedykowany rachunek bankowy. Jednocześnie Wnioskodawca nie ma organizacyjnie przypisanego żadnego pracownika ze swojej kadry względem przedmiotu transakcji. W ocenie Wnioskodawcy, przedmiot transakcji nie stanowi żadnej wyodrębnionej jednostki organizacyjnej w jego strukturze.

W odniesieniu do wyodrębnienia finansowego wskazać, należy że nie zachodzi sytuacja, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe byłoby przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do przedmiotu transakcji. Jak wskazano powyżej, przedmiotem transakcji w ramach opisywanego zdarzenia przyszłego są wyłącznie niezabudowane działki gruntu. Wnioskodawca nie jest w stanie wyodrębnić w swojej ewidencji księgowej przychodów uzyskiwanych w związku z posiadaniem majątku w postaci przedmiotowych niezabudowanych działek gruntu oraz ich wynajmem w przeszłości. Dodatkowo, przedmiotowe działki nie generują tzw. kosztów eksploatacyjnych, które potencjalnie mogłyby podlegać w sposób szczególny wyodrębnieniu organizacyjnemu (charakterystycznemu dla nieruchomości inwestycyjnych). Wobec powyższego należy wskazać jednoznacznie, że na dzień zbycia nie będzie możliwe przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do przedmiotu transakcji.

W odniesieniu do wyodrębnienia funkcjonalnego wskazać należy, że niezabudowane działki gruntu składające się na przedmiot transakcji, nie stanowią funkcjonalnie odrębnej całości, rozumianej jako elementy umożliwiające samodzielne prowadzenie działań gospodarczych. W ocenie Wnioskodawcy przedmiot transakcji nie posiada potencjalnej zdolności do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy, z uwagi na fakt, że w ramach zdarzenia przyszłego nie są przenoszone żadne zobowiązania, a do przedmiotu transakcji nie można obiektywnie przypisać żadnego szczególnego/dedykowanego zakresu zadań i obowiązków, które przeszłyby na nabywcę, bowiem przedmiotem transakcji są wyłącznie niezabudowane działki gruntu. W tym sensie Wnioskodawca nie prowadzi żadnych czynności dotyczących bieżącego administrowania przedmiotem transakcji, co mogłoby podlegać wyodrębnieniu. Z uwagi na fakt, że przedmiotowe niezabudowane działki gruntu są traktowane wyłącznie jako składniki majątku Wnioskodawcy to nie może być w ogóle mowy o sformalizowanym zarządzaniu przedmiotowymi działkami w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy (przypomnieć należy, że umowy najmu zostały rozwiązane) co mogłoby potencjalnie wpływać na wyodrębnienie przedmiotu transakcji.

W konsekwencji, uwzględniając powyższe, w odniesieniu do pytania nr 5, należy wskazać, że przedmiot transakcji, w którego skład wchodzą wyłącznie niezabudowane działki gruntu:

nie stanowi zespołu składników materialnych i niematerialnych, które pozostają w funkcjonalnym związku i są przeznaczone do wykonywania określonych zadań gospodarczych (brak wyodrębnienia funkcjonalnego);

nie posiada określonego, wydzielonego miejsca w strukturze organizacyjnej przedsiębiorstwa (brak wyodrębnienia organizacyjnego);

przedmiot transakcji nie został finansowo wyodrębniony w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy (brak wyodrębnienia finansowego);

przedmiot transakcji nie mógłby obiektywnie stanowić odrębnego przedsiębiorstwa, które w sposób samodzielny realizowałoby określone zadania gospodarcze.

W ocenie Wnioskodawcy, w oparciu o otrzymany majątek nabywca nie będzie kontynuował działalność w zakresie, w jakim prowadził ją Wnioskodawca, bowiem Wnioskodawca w przeszłości wynajmował przedmiotowe działki, natomiast aktualnie, wskutek złożonych wypowiedzeń, umowy najmu zostały rozwiązane. Działki (niezabudowane) miałby zostać po prostu sprzedane. W ramach sprzedaży nie przejdą żadne umowy najmu ponieważ one nie istnieją. Dodatkowo, działalność, którą aktualnie prowadzi wnioskodawca, powiązana jest wyłącznie z szeroko pojętą organizacją obozów wypoczynkowych. Z tego względu, gdyby potencjalnie nabywca chciał wykorzystać przedmiotowe działki do wynajmu musiałby w pierwszej kolejności zawrzeć zupełnie nowe umowy, a wcześniej zorganizować się gospodarczo w taki sposób aby znaleźć klientów oraz zaoferować im usługi najmu gruntu. W odpowiedzi na pytanie nr 6 o treści „Czy w oparciu o otrzymany majątek nabywca będzie kontynuował działalność w zakresie, w jakim prowadził ją Wnioskodawca?” Wnioskodawca wskazał, iż bardzo istotną okolicznością jest to, że nabywca nie miałby możliwości zorganizowania obozów wypoczynkowych poprzez zapewnienie zakwaterowania oraz wyżywienia uczestnikom, ponieważ jak wskazano powyżej, infrastruktura ośrodka wypoczynkowego niezbędna do organizacji obozów, nie jest przedmiotem transakcji.

W związku z nabyciem prawa użytkowania wieczystego działek Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego dla działek: a, b, c oraz d - takie stanowisko wskazano również w treści uzasadnienia wniosku o wydanie przedmiotowej interpretacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy planowane (opisane powyżej) wszystkie zdarzenia przyszłe o numerach od 1 do 4 będą wyłączone z opodatkowania VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?
Czy biorąc pod uwagę opisane powyżej zdarzenie przyszłe nr 1 Wnioskodawca prawidłowo uważa, że sprzedaż niezabudowanej działki gruntu a nie będzie podlegać zwolnieniu z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?
Czy biorąc pod uwagę opisane powyżej zdarzenie przyszłe nr 2 Wnioskodawca prawidłowo uważa, że sprzedaż niezabudowanej działki gruntu b nie będzie podlegać zwolnieniu z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?
Czy biorąc pod uwagę opisane powyżej zdarzenie przyszłe nr 3 Wnioskodawca prawidłowo uważa, że sprzedaż niezabudowanej działki gruntu c nie będzie podlegać zwolnieniu z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?
Czy biorąc pod uwagę opisane powyżej zdarzenie przyszłe nr 4 Wnioskodawca prawidłowo uważa, że sprzedaż niezabudowanej działki gruntu d nie będzie podlegać zwolnieniu z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy,

AD.1. Stanowisko Wnioskodawcy przyporządkowane do pytania 1

W celu rozstrzygnięcia, czy opisane zdarzenia przyszłe nr 1-4 będą wyłączone od opodatkowania VAT, konieczne jest w pierwszej kolejności ustalenie, czy transakcje sprzedaży prawa użytkowania wieczystego niezabudowanych działek gruntu mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT, zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej również jako: „ustawy o VAT”) oraz czy żadne z wyłączeń z opodatkowania VAT, wskazanych w art. 6 ustawy o VAT, nie znajdzie zastosowania.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jednocześnie, zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, towarami są rzeczy oraz ich części, jak również wszelkie postacie energii. Stosownie zaś do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej. Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Oznacza to, iż transakcja mająca za przedmiot przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część nie podlega opodatkowaniu VAT.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji „przedsiębiorstwa”. W przeszłości, organy podatkowe (oraz sądy administracyjne) odwoływały się w tym zakresie do definicji przedsiębiorstwa zawartej w przepisach Kodeksu cywilnego. Ustawa o VAT definiuje natomiast pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej: „ZCP”). Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, pod pojęciem ZCP rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącymi przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstaw merytorycznych przemawiających za tym, iż przedmiotem analizowanych zdarzeń przyszłych (od 1 do 4) nie jest przedsiębiorstwo Wnioskodawcy, dostarczają orzeczenia sądów (Wyrok NSA z dnia 6 października 1995 r., sygn.: SA/Gd 1959/94 oraz wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 06 czerwca 2008 r., sygn.: I SA/Wr 355/08), w których wyrażono tezę, iż zbycie przez podatnika tylko części jego aktywów z definicji nie może być zakwalifikowane jako zbycie przedsiębiorstwa, choćby nawet przedmiotem zbycia była zdecydowana większość składników majątkowych funkcjonującego przedsiębiorstwa. Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi bowiem stanowić całość pod względem organizacyjnymi i funkcjonalnym. Tymczasem, przedmiot Transakcji (wynikły ze zdarzeń przyszłych) nie tworzy takiej funkcjonalnej całości zdolnej do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej - bowiem przedmiotem transakcji są wyłącznie działki gruntu. Na uwagę zasługuje również zawarta w ustawowej definicji przedsiębiorstwa i niejednokrotnie podkreślana w orzecznictwie sądów (Wyrok NSA z dnia 22 stycznia 1997 r., sygn.: SA/Sz 2724/95, wyrok NSA z dnia 24 listopada 1999 r. sygn.: I SA/Kr 1189/99 oraz wyrok WSA w Gdańsku z dnia 04 grudnia 2013 r. sygn.: I SA/Gd 1205/13, utrzymany w mocy przez wyrok NSA z dnia 25 czerwca 2015 r., sygn.: I FSK 572/14) kwestia, iż przedsiębiorstwo nie jest tylko sumą jego składników, lecz ich zorganizowanym zespołem. Zdaniem Wnioskodawcy, składniki majątkowe będące przedmiotem opisanych wszystkich zdarzeń przyszłych nie stanowią zorganizowanego zespołu, jako że m.in. zobowiązania i należności, a także szereg innych ważnych składników służących Wnioskodawcy do prowadzenia działalności gospodarczej, nie zostaną przejęte przez nabywców, nabywających odpowiednio prawo użytkowania konkretnej działki gruntu.

Z powyższych względów, zdaniem Wnioskodawcy, nie ma podstaw, aby transakcję sprzedaży prawa użytkowania wieczystego przedmiotowych działek gruntu zaklasyfikować jako zbycie przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

Ponadto, działalność polegająca na wynajmie tychże działek - nie stanowi ZCP wyodrębnionej w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę. Przesłankami uznania danego zespołu składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest bowiem, aby: (i) istniał zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) powiązanych funkcjonalnie oraz aby składniki te były przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych; (ii) zespół tych składników był wyodrębniony organizacyjnie w istniejącym przedsiębiorstwie; (iii) zespół tych składników był wyodrębniony finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie; (iv) zespół tych składników mógł stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze. Aby zatem można było mówić o wyodrębnieniu funkcjonalnym przenoszonych składników, musiałyby one pozostawać między sobą we wzajemnych interakcjach w taki sposób, że należałoby je traktować jako zorganizowany, autonomiczny zespół. Tymczasem, w analizowanym przypadku składniki będące przedmiotem opisanych zdarzeń przyszłych nie stanowią takiego autonomicznego, zorganizowanego zespołu m.in. z uwagi na fakt, iż przedmiotem transakcji będą wyłącznie prawa użytkowania wieczystego działek gruntu o numerach a, b, c oraz d. Natomiast cały szereg istotnych składników wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy nie zostanie przejęty przez nabywców. Zgodnie z dominującą praktyką organów podatkowych, o wyodrębnieniu organizacyjnym zorganizowanej części ze struktur przedsiębiorstwa powinny bowiem świadczyć przykładowo odpowiednie zapisy statutu, regulaminu, zarządzenia lub innego aktu o podobnym charakterze W konsekwencji, wskazać należy, iż przenoszone składniki nie spełniają też kryterium wyodrębnienia organizacyjnego. Wyodrębnienie organizacyjne spełnione byłoby również wówczas, gdyby zorganizowana część przedsiębiorstwa miała swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, oddział, wydział, itp. Tymczasem, przenoszone składniki majątkowe i oparta o nie działalność Wnioskodawcy nie są obecnie wyodrębnione w żaden z powyższych sposobów w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy. W szczególności też przenoszone działki gruntu nie będą posiadały zdolności do funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo zdolne do samodzielnej realizacji zadań gospodarczych. Jako kryterium zdolności do funkcjonowania (jako niezależne przedsiębiorstwo) w praktyce wskazuje się bowiem możliwość samodzielnego działania na rynku jako odrębny podmiot prowadzący zadania gospodarcze realizowane w obecnym przedsiębiorstwie - co nie sposób stwierdzić w niniejszej sytuacji.

Na rzecz nabywców nie będzie przenoszone również finansowanie (tzn. zobowiązania) kluczowe dla działania każdego biznesu. Powyższe potwierdza zatem jednoznacznie, iż przenoszone działki gruntu nie będą posiadały same w sobie zdolności do funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo. Tym samym, sprzedawane składniki majątkowe nie będą spełniały definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa, określonej w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. Powyższe potwierdza zatem jednoznacznie, że przedmiot Transakcji opisany w zdarzeniach przyszłych od 1 do 4 nie może zostać uznany za przedsiębiorstwo, ani ZCP Wnioskodawcy. Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, planowana Transakcja opisana w zdarzeniach przyszłych od 1 do 4 nie będzie wyłączona z opodatkowania VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Wprowadzenie Wnioskodawcy w zakresie odpowiedzi przyporządkowanej do pytań 2 - 5

Sprzedaż prawa użytkowania wieczystego niezabudowanych dziatek gruntu o numerach a, b, c oraz d w ramach opisanych powyżej zdarzeń przyszłych nr 1 - 4 będzie opodatkowana jako dostawa towarów, chyba że zastosowanie znalazłoby jedno ze zwolnień przewidzianych w ustawie o VAT. W przedmiotowym przypadku, sprzedaż prawa użytkowania wieczystego ww. niezabudowanych działek gruntu w ramach planowanych transakcji mogłaby potencjalnie podlegać zwolnieniu, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT lub co do zasady zwolnieniu określonemu w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. W związku z powyższym rozważyć należy, czy dla każdego, opisanego odrębnie zdarzenia przyszłego, zastosowanie znajdzie jedno ze wskazanych powyżej zwolnień.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwolnieniu podlega dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowymi planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się z podatku dostawy towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej z podatku, jeżeli z tytułu ich nabycia lub wytworzenia nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo od obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Biorąc pod uwagę brzmienie przytoczonych powyżej przepisów, dostawa niezabudowanych działek gruntu o numerach: a, b, c oraz d w ramach zdarzeń przyszłych nr 1 - 4 podlegałaby obligatoryjnemu zwolnieniu z VAT, wyłącznie w sytuacji, w której dotyczyć będzie:

niezabudowanego gruntu, niestanowiącego gruntu budowlanego, w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT (dalej: „Warunek 1”),
towaru wykorzystywanego wyłącznie na cele działalności zwolnionej z podatku (dalej: „Warunek 2”),

-dwa ww. warunki muszą być spełnione łącznie, w przeciwnym razie transakcje w ramach opisanych zdarzeń przyszłych nie będą podlegać zwolnieniu.

AD.2. Stanowisko Wnioskodawcy przyporządkowane do pytania 2

Wnioskodawca uważa, że sprzedaż niezabudowanej działki gruntu a nie będzie podlegać zwolnieniu z podatku od towarów i usług, w szczególności na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług z uwagi na przedstawione poniżej okoliczności. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwolnieniu podlega dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W ocenie Wnioskodawcy wydana w przeszłości decyzja o warunkach zabudowy o nr … dla inwestycji polegającej na zmianie sposobu użytkowania budynku wczasowego na dom spokojnej starości na terenie działek numer x i y, w sytuacji, gdy działka gruntu o numerze a została wydzielona bezpośrednio z działki … (zgodnie z decyzją Wójta Gminy … w sprawie podziału nieruchomości z dnia 21 kwietnia 2020 roku – nr …), to powyższe jednoznacznie przesądza o budowlanym charakterze działki gruntu a będącej przedmiotem dostawy. Powyższy pogląd znajduje potwierdzenie m.in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego o sygn. akt: I FSK 1396/16 z 11 października 2018 roku, w którym wskazano, że: „»Pierwsza« decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dotycząca działki (...) »przesądziła«, że są to grunty przeznaczone pod zabudowę, stąd późniejszy podział tej działki na działki mniejsze nie mógł zmienić charakteru budowlanego tego terenu.” Kluczową przesłanką, zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT jest wydanie decyzji o warunkach zabudowy, co w sprawie miało miejsce.

Na tejże działce, zgodnie z wypisem z kartoteki budynków wydanym przez Starostę … z dnia 19 kwietnia 2020 roku (…), nie znajdują się żadne obiekty budowlane. Działka a, jak wskazano powyżej, nie jest faktycznie zabudowana. Natomiast - zgodnie z § 68 ust. 3 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 roku w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. z 2019 r. poz. 393), działka gruntu a oznaczona jest symbolem „Bi” - jako „inne tereny zabudowane” - co również (poza wydaną w przeszłości decyzją WZ o nr …) potwierdza, że grunt ów jest przeznaczony pod zabudowę. Podsumowując, wskazać należy, że decyzja o warunkach zabudowy o nr … przesądziła o budowlanym charakterze niezabudowanej działki gruntu a - co dowodzi niespełnieniu się Warunku nr 1 względem zwolnienia transakcji z podatku VAT. Z uwagi na fakt, że działka gruntu a nie była również wykorzystywana przez Wnioskodawcę wyłącznie na cele działalności zwolnionej z podatku - również Warunek nr 2 nie został spełniony.

W konsekwencji, Wnioskodawca uważa, że sprzedaż niezabudowanej działki gruntu a będącej terenem budowlanym w myśl ustawy o VAT, nie będzie podlegać zwolnieniu z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 o VAT z uwagi na powyższe okoliczności.

AD.3. Stanowisko Wnioskodawcy przyporządkowane do pytania 3

Wnioskodawca uważa, że sprzedaż niezabudowanej działki gruntu b nie będzie podlegać zwolnieniu z podatku od towarów i usług, w szczególności na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług z uwagi na przedstawione poniżej okoliczności. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwolnieniu podlega dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W ocenie Wnioskodawcy wydana w przeszłości decyzja o warunkach zabudowy o nr … dla inwestycji polegającej na zmianie sposobu użytkowania budynku wczasowego na dom spokojnej starości na terenie działek numer x i y, w sytuacji, gdy działka gruntu o numerze b została wydzielona bezpośrednio z działki x (zgodnie z decyzją Wójta Gminy … w sprawie podziału nieruchomości z dnia 21 kwietnia 2020 roku - nr …), to powyższe jednoznacznie przesądza o budowlanym charakterze działki gruntu b będącej przedmiotem dostawy.

Powyższy pogląd znajduje potwierdzenie m.in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego o sygn. akt: I FSK 1396/16 z 11 października 2018 roku, w którym wskazano, że: „»Pierwsza« decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dotycząca działki (...) »przesądziła«, że są to grunty przeznaczone pod zabudowę, stąd późniejszy podział tej działki na działki mniejsze nie mógł zmienić charakteru budowlanego tego terenu „Kluczową przesłanką, zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, jest wydanie decyzji o warunkach zabudowy, co w sprawie miało miejsce. Na tejże działce, zgodnie z wypisem z kartoteki budynków wydanym przez Starostę … z dnia 19 kwietnia 2020 roku (…), nie znajdują się żadne obiekty budowlane. Działka b, jak wskazano powyżej, nie jest faktycznie zabudowana. Natomiast - zgodnie z § 68 ust. 3 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 roku w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz.U. z 2019 r. poz. 393), działka gruntu b oznaczona jest symbolem „Bi” - jako „inne tereny zabudowane” - co również (poza wydaną w przeszłości decyzją WZ o nr …) potwierdza, że grunt ów jest przeznaczony pod zabudowę.

Podsumowując, wskazać należy, że decyzja o warunkach zabudowy o nr … przesądziła o budowlanym charakterze niezabudowanej działki gruntu b - co dowodzi niespełnieniu się Warunku nr 1 względem zwolnienia transakcji z podatku VAT. Z uwagi na fakt, że działka gruntu b nie była również wykorzystywana przez Wnioskodawcę wyłącznie na cele działalności zwolnionej z podatku - również Warunek nr 2 nie został spełniony.

W konsekwencji, Wnioskodawca uważa, że sprzedaż niezabudowanej działki gruntu b będącej terenem budowlanym w myśl ustawy o VAT, nie będzie podlegać zwolnieniu z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 o VAT z uwagi na powyższe okoliczności.

AD.4. Stanowisko Wnioskodawcy przyporządkowane do pytania 4

Wnioskodawca uważa, że sprzedaż niezabudowanej działki gruntu c nie będzie podlegać zwolnieniu z podatku od towarów i usług, w szczególności na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług z uwagi na przedstawione poniżej okoliczności. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwolnieniu podlega dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Działka gruntu o numerze c została, na podstawie decyzji Wójta Gminy … w sprawie podziału nieruchomości z dnia 27 kwietnia 2017 roku (…), wydzielona z działek nr z i q. Wcześniej, Wójt Gminy … wydał w dniu 18 kwietnia 2016 roku decyzję o warunkach zabudowy (nr …) dla inwestycji polegającej na budowie 6 budynków rekreacji indywidualnej na działkach z i q - przesądzając, że dzielony grunt ten jest gruntem przeznaczonym pod zabudowę. Domki letniskowe jednakże nie powstały. W ocenie Wnioskodawcy, pierwsza decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dotycząca działek z i q przesądziła, że są to grunty przeznaczone pod zabudowę, natomiast późniejszy podział działek, nie zmienia charakteru budowlanego tego terenu. Powyższy pogląd znajduje potwierdzenie m.in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego o sygn. akt: I FSK 1396/16 z 11 października 2018 roku, w którym wskazano, że: „»Pierwsza« decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dotycząca działki (...) »przesądziła«, że są to grunty przeznaczone pod zabudowę, stąd późniejszy podział tej działki na działki mniejsze nie mógł zmienić charakteru budowlanego tego terenu.” Kluczową przesłanką, zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, jest wydanie decyzji o warunkach zabudowy, co w sprawie miało miejsce.

Na tejże działce, zgodnie z wypisem z kartoteki budynków wydanym przez Starostę … z dnia 19 kwietnia 2020 roku (…), nie znajdują się żadne obiekty budowlane. Działka c, jak wskazano powyżej, nie jest faktycznie zabudowana. Natomiast - zgodnie z § 68 ust. 3 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 roku w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. z 2019 r. poz. 393), działka gruntu c oznaczona jest symbolem „Bi” - jako „inne tereny zabudowane” - co również (poza wydaną w przeszłości decyzją WZ) potwierdza, że grunt ów jest przeznaczony pod zabudowę.

Podsumowując, wskazać należy, że decyzja o warunkach zabudowy o nr … przesądziła o budowlanym charakterze niezabudowanej działki gruntu c - co dowodzi niespełnieniu się Warunku nr 1 względem zwolnienia transakcji z podatku VAT. Z uwagi na fakt, że działka gruntu c nie była również wykorzystywana przez Wnioskodawcę wyłącznie na cele działalności zwolnionej z podatku - również Warunek nr 2 nie został spełniony. W konsekwencji, działka gruntu o nr c jest objęta zakresem ww. decyzji o warunkach zabudowy, co bezpośrednio określa charakter tej działki, jako terenu budowlanego. Pomimo wydania ww. decyzji o warunkach zabudowy Wnioskodawca nie zrealizował jednak przedmiotowej inwestycji, natomiast nie może to mieć wpływ na ustalony charakter działki jako terenu budowlanego.

W konsekwencji, Wnioskodawca uważa, że sprzedaż niezabudowanej działki gruntu c, będącej terenem budowlanym w myśl ustawy o VAT, nie będzie podlegać zwolnieniu z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 o VAT z uwagi na powyższe okoliczności.

AD.5. Stanowisko Wnioskodawcy przyporządkowane do pytania 5

Wnioskodawca uważa, że sprzedaż niezabudowanej działki gruntu d nie będzie podlegać zwolnieniu z podatku od towarów i usług, w szczególności na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług z uwagi na przedstawione poniżej okoliczności. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwolnieniu podlega dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Działka gruntu o numerze d została, na podstawie decyzji Wójta Gminy …. w sprawie podziału nieruchomości z dnia 27 kwietnia 2017 roku (…), wydzielona z działek nr z i …. Wcześniej, Wójt Gminy … wydał w dniu 18 kwietnia 2016 roku decyzję o warunkach zabudowy (nr …) dla inwestycji polegającej na budowie 6 budynków rekreacji indywidualnej na działkach z i q - przesądzając, że dzielony grunt ten jest gruntem przeznaczonym pod zabudowę. W ocenie Wnioskodawcy, pierwsza decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dotycząca działek z i q przesądziła, że są to grunty przeznaczone pod zabudowę, natomiast późniejszy podział działek, nie zmienia charakteru budowlanego tego terenu. Powyższy pogląd znajduje potwierdzenie m.in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego o sygn. akt: I FSK 1396/16 z 11 października 2018 roku, w którym wskazano, że: „»Pierwsza« decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dotycząca działki (...) »przesądziła«, że są to grunty przeznaczone pod zabudowę, stąd późniejszy podział tej działki na działki mniejsze nie mógł zmienić charakteru budowlanego tego terenu.” Kluczową przesłanką, zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, jest wydanie decyzji o warunkach zabudowy, co w sprawie miało miejsce.

Na tejże działce, zgodnie z wypisem z kartoteki budynków wydanym przez Starostę … z dnia 19 kwietnia 2020 roku (…), nie znajdują się żadne obiekty budowlane. Działka d, jak wskazano powyżej, nie jest faktycznie zabudowana. Natomiast - zgodnie z § 68 ust. 3 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 roku w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz.U. z 2019 r. poz. 393), działka gruntu d oznaczona jest symbolem „Bi” - jako „inne tereny zabudowane” - co również (poza wydaną w przeszłości decyzją WZ) potwierdza, że grunt ów jest przeznaczony pod zabudowę.

Podsumowując, wskazać należy, że decyzja o warunkach zabudowy o nr … przesądziła o budowlanym charakterze niezabudowanej działki gruntu d - co dowodzi niespełnieniu się Warunku nr 1 względem zwolnienia transakcji z podatku VAT. Z uwagi na fakt, że działka gruntu d nie była również wykorzystywana przez Wnioskodawcę wyłącznie na cele działalności zwolnionej z podatku - również Warunek nr 2 nie został spełniony. W konsekwencji, działka gruntu o nr d jest objęta zakresem ww. decyzji o warunkach zabudowy, co bezpośrednio określa charakter tej działki, jako terenu budowlanego. Pomimo wydania ww. decyzji o warunkach zabudowy Wnioskodawca nie zrealizował jednak przedmiotowej inwestycji, natomiast nie może to mieć wpływ na ustalony charakter działki jako terenu budowlanego.

W konsekwencji, Wnioskodawca uważa, że sprzedaż niezabudowanej działki gruntu d, będącej terenem budowlanym w myśl ustawy o VAT, nie będzie podlegać zwolnieniu z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 o VAT z uwagi na powyższe okoliczności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, nieruchomość, zarówno gruntowa, jak i zabudowana, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż, stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Należy podkreślić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepis art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

W myśl art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Użyte przez ustawodawcę w powyższym przepisie pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy.

Zatem „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, darowizna, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Prawidłowa klasyfikacja przedmiotu transakcji, tj. przedsiębiorstwo/zorganizowana część przedsiębiorstwa lub poszczególne składniki majątkowe – ma decydujące znaczenie dla prawidłowego ustalenia skutków podatkowych transakcji.

Przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za (i) przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy czy też (ii) zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy uwzględnić należy następujące okoliczności:

zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz

faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Wskazanej oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji. Tym samym, w przypadku, gdy konieczne dla kontynuowania działalności gospodarczej jest angażowanie przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji lub podejmowanie dodatkowych działań, brak jest możliwości stwierdzenia, że w danym przypadku zespół składników majątkowych stanowi przedsiębiorstwo lub ZCP.

Jak wskazał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Schriever „przekazanie całości lub części aktywów” należy interpretować w taki sposób, iż obejmuje ono przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą. Podobne stanowisko prezentowane jest w orzecznictwie sądów administracyjnych. Zgodnie natomiast z orzecznictwem TSUE ocena, jakie dobra – ruchome lub nieruchome – są niezbędne do utworzenia przedsiębiorstwa lub ZCP, musi być dokonywana „(…) z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej”.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją określoną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740).

Na mocy art. 55¹ Kodeksu cywilnego przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,
koncesje, licencje i zezwolenia,
patenty i inne prawa własności przemysłowej,
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,
tajemnice przedsiębiorstwa,
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W art. 55² Kodeksu cywilnego ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązania). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Tym samym, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Na gruncie ustawy mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,

zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik zobowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości składającej się z działek gruntu o nr a, b, c oraz d. Wnioskodawca przymierza się do sukcesywnej sprzedaży osobom trzecim prawa użytkowania wieczystego ww. niezabudowanych działek. Na bazie nabytego zespołu składników - nabywca nie będzie kontynuować działalności gospodarczej dotychczas prowadzonej przez Wnioskodawcę. Przedmiot transakcji na dzień zbycia w żaden sposób nie będzie stanowił organizacyjnie i finansowo wyodrębnionego (w istniejącym przedsiębiorstwie) zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Przedmiot transakcji nie jest w żaden sposób wyodrębniony w strukturze organizacyjnej przedsiębiorstwa - rozumianej jako dział, wydział odział. Przedmiot transakcji nie znajduje wyodrębnienia w umowie spółki. Przedmiot transakcji na dzień zbycia nie będzie wyodrębnionym organizacyjne na bazie umowy, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze przedsiębiorstwem bądź zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa. Do przedmiotu transakcji nie zostały oraz nie zostaną przyporządkowane składniki majątku takie jak należności, zobowiązania, środki pieniężne, itp., bezpośrednio związane z działalnością Wnioskodawcy, które umożliwiałby prowadzenie działalności samodzielnie i w sposób niezależny od pozostałej części przedsiębiorstwa. W ramach sprzedaży przedmiotowych niezabudowanych działek gruntu nie będą przenoszone żadne umowy/roszczenia czy zobowiązania. W zakresie transakcji nie przechodzi na nabywcę żaden dedykowany rachunek bankowy. Wnioskodawca nie ma organizacyjnie przypisanego żadnego pracownika względem przedmiotu transakcji. Na dzień zbycia nie będzie możliwe przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do przedmiotu transakcji. Działki gruntu składające się na przedmiot transakcji, nie stanowią funkcjonalnie odrębnej całości, rozumianej jako elementy umożliwiające samodzielne prowadzenie działań gospodarczych. Przedmiot transakcji, w którego skład wchodzą wyłącznie niezabudowane działki gruntu: nie stanowi zespołu składników materialnych i niematerialnych, które pozostają w funkcjonalnym związku i są przeznaczone do wykonywania określonych zadań gospodarczych (brak wyodrębnienia funkcjonalnego); nie posiada określonego, wydzielonego miejsca w strukturze organizacyjnej przedsiębiorstwa (brak wyodrębnienia organizacyjnego); przedmiot transakcji nie został finansowo wyodrębniony w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy (brak wyodrębnienia finansowego); przedmiot transakcji nie mógłby obiektywnie stanowić odrębnego przedsiębiorstwa, które w sposób samodzielny realizowałoby określone zadania gospodarcze.

Mając na uwadze powyższe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy należy stwierdzić, że z okoliczności wniosku nie wynika, że przedmiot transakcji będzie stanowił przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Biorąc pod uwagę okoliczności sprawy, przedmiotem transakcji nie będą składniki majątkowe, które będą wyodrębnione organizacyjnie i funkcjonalnie w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy. Wskazane składniki mające być przedmiotem sprzedaży, nie umożliwią prowadzenia niezależnego przedsiębiorstwa.

W świetle przywołanych przepisów i przedstawionych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że przedmiotowa transakcja sprzedaży nie będzie zbyciem przedsiębiorstwa, ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Nie dojdzie więc do zastosowania wyłączenia z zakresu opodatkowania podatkiem VAT przewidzianego w art. 6 pkt 1 ustawy.

Jak wyjaśniono wyżej, dla uznania, że zbywana część przedsiębiorstwa stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, istotne znaczenie ma ocena, czy ta zbywana część jest zdolna do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Oznacza to, że zespół składników materialnych i niematerialnych pozwala z uwagi na swoje zorganizowanie, infrastrukturę, itp., na prowadzenie określonej działalności gospodarczej. Podkreśla się przy tym, że możliwość stanowienia przez ten zespół składników niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze, powinna mieć wymiar rzeczywisty, a nie jedynie potencjalny. Oznacza to, że majątek ten powinien stanowić już u zbywcy zorganizowany zespół składników gotowy realizować określone zadania gospodarcze jako samodzielne przedsiębiorstwo, a po jego zbyciu powinno być możliwe kontynuowanie działalności gospodarczej przez nabywcę przedsiębiorstwa.

Analizując, czy określone składniki majątkowe stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa, zawsze należy brać pod uwagę profil działalności danego przedsiębiorcy, warunki rynkowe oraz specyfikę danej branży. Nie można zatem wyznaczyć szczegółowego katalogu warunków koniecznych do spełnienia, aby można było mówić o istnieniu zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Okoliczności sprawy nie potwierdzają, że opisany we wniosku przedmiot sprzedaży stanowi w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy, który by spełnił przesłanki zawarte w art. 2 pkt 27e ustawy. Z wniosku wynika, że przedmiot sprzedaży nie stanowi składników materialnych i niematerialnych wydzielonych organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy, które umożliwiałyby prowadzenie niezależnego przedsiębiorstwa. Zatem, Przedmiot Sprzedaży nie może funkcjonować jako samodzielny podmiot gospodarczy.

W konsekwencji nie zostaną spełnione warunki pozwalające na uznanie, że przedmiotem transakcji będzie przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa. W odniesieniu do sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działek nr a, b, c oraz d nie będzie mieć zastosowania wyłączenie z opodatkowania wskazane w art. 6 pkt 1 ustawy.

Transakcja sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działek nr a, b, c oraz d, będzie stanowić w myśl art. 7 ust. 1 ustawy dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako akt prawa miejscowego wiąże zarówno organy administracji, osoby fizyczne, osoby prawne, jak i inne jednostki organizacyjne. Zatem w sytuacji, gdy na danym terenie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego to właśnie zapisom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego należy nadać decydujące znaczenie dla oceny przeznaczenia danego terenu, w tym również dla potrzeb art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że teren, na którym zlokalizowana jest Nieruchomość nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Działki nr a i b zostały wydzielone z działki x. Wcześniej Wójt Gminy wydał decyzję o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na zmianie sposobu użytkowania budynku wczasowego na dom spokojnej starości na terenie działek numer x i y. W konsekwencji działki nr a i b zostały objęte ww. decyzją o warunkach zabudowy. Działki nr c i d zostały wydzielone z działek oznaczonych numerami nr z i q. Wójt Gminy wydał decyzję o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie 6 budynków rekreacji indywidualnej na działkach z i q. W konsekwencji działki c i d są objęte ww. decyzją o warunkach zabudowy. Na działkach a, b, c oraz d nie znajdują się żadne obiekty budowlane. Działki te nie są zabudowane.

Z wyżej przytoczonych przepisów wynika, że generalnie opodatkowane podatkiem są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę). Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi, itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę – są zwolnione od podatku.

Jak wskazano, opodatkowane są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.

Natomiast przeznaczenie określonego gruntu jako terenu budowlanego, w myśl ww. przepisów, należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz – w przypadku braku takiego planu – wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2020 r., poz. 293, z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego artykułu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Ponadto, stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Tym samym również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Art. 2 pkt 33 ustawy, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Podkreślić należy, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) innych niż tereny budowlane.

W związku z powyższym, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy działki nr a, b, c oraz d, których prawo użytkowania wieczystego będzie przedmiotem sprzedaży, są terenami budowlanymi w rozumieniu powołanego wyżej art. 2 pkt 33 ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy w kontekście obowiązujących przepisów prawa stwierdzić należy, że skoro działki nr a, b, c oraz d są objęte decyzjami o warunkach zabudowy, to ww. działki będą spełniały definicję terenu budowlanego określonego w art. 2 pkt 33 ustawy i tym samym sprzedaż prawa użytkowania wieczystego tych działek nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu towaru wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie opisanego zwolnienia od podatku VAT, to przepisy ustawy dopuszczają również możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, przy spełnieniu łącznie obu warunków, o których mowa w tym przepisie.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu), których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy, czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W analizowanej sprawie przesłanki uprawniające do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy również nie będą spełnione, ponieważ – jak wynika z opisu sprawy – przedmiotowe działki nie były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

W konsekwencji sprzedaż prawa użytkowania wieczystego działek nr a, b, c oraz d nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy ani art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie niepodlegania zwolnieniu z opodatkowania sprzedaży działek nr a, b, c oraz d należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin