Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.536.2020.1.IZ
z 18 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 października 2020 r. (data wpływu 17 listopada 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy:

• w przypadku ulepszonych środków trwałych okres 5 lat, powinien być liczony od momentu wprowadzenia środka trwałego do ewidencji środków trwałych, czy też od momentu jego ulepszenia (pytanie oznaczone we wniosku nr 1),
• fizyczne przeniesienie miejsca lokalizacji środka trwałego, stanowiącego wydatek kwalifikowany, poza Strefę powoduje niespełnienie warunku określonego w punkcie 1 interesującego Spółkę przepisu (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 listopada 2020 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy:

• w przypadku ulepszonych środków trwałych okres 5 lat, powinien być liczony od momentu wprowadzenia środka trwałego do ewidencji środków trwałych, czy też od momentu jego ulepszenia,
• fizyczne przeniesienie miejsca lokalizacji środka trwałego, stanowiącego wydatek kwalifikowany, poza Strefę powoduje niespełnienie warunku określonego w punkcie 1 interesującego Spółkę przepisu.
  
  

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą na terenie (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „Strefa” lub „SSE”). Podstawą prowadzenia przedmiotowej działalności przez oddział Spółki w (…) jest zezwolenie nr … z dnia 20 lutego 2014 r. wydane przez (…) Strefę Ekonomiczną S.A. W zezwoleniu, o którym mowa zostały sformułowane cztery warunki prowadzenia działalności:

1. poniesienie na terenie Strefy nakładów inwestycyjnych w wysokości co najmniej 50.050.000 PLN w terminie do 31 grudnia 2018 r.,
2. zwiększenie zatrudnienia poprzez zatrudnienie 70 nowych pracowników i osiągnięcie łącznego stanu zatrudnienia w wysokości co najmniej 635,33 na dzień 30 kwietnia 2014 r., a także utrzymanie takiego poziomu zatrudnienia do 30 kwietnia 2019 r.,
3. zakończenie inwestycji do 31 grudnia 2018 r.,
4. przestrzeganie regulaminu Strefy i innych regulacji prawnych dotyczących funkcjonowania Strefy.
   
   

Spółka w wymaganych terminach spełniła powyższe warunki określone w zezwoleniu, poziom nakładów inwestycyjnych przekroczył powyższe minimum i wyniósł 51.819.035,10 PLN. Dlatego też Spółka korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu spełnienia warunków wymienionych w zezwoleniu.

W związku z przewidywanymi zmianami organizacyjnymi wewnątrz Spółki, rozważa ona przeniesienie środków trwałych do innej lokalizacji, poza teren Strefy. Środki te zostaną przeniesione z (…). do (…) do innej strefy ekonomicznej, bądź nie będą znajdowały się na terenie jakiejkolwiek strefy ekonomicznej.

Nakłady inwestycyjne (wydatki kwalifikowane), które poniosła Spółka to zakup nowych środków trwałych, ale także ulepszenia środków trwałych (zwiększające wartość początkową środka trwałego), będących własnością Spółki przed otrzymaniem zezwolenia na działanie w Strefie. Przykładowo: środek trwały został wprowadzony do rejestru środków trwałych w 2013 r., natomiast ulepszenie zostało dokonane w 2018 r.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania:

W związku z przedstawionym powyżej stanem faktycznym (winno być: zdarzeniem przyszłym) Spółka ma poniższe pytania dotyczące interpretacji § 5 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów przywołanego w sekcji E wniosku:

1. Czy w przypadku ulepszonych środków trwałych okres 5 lat, o którym mowa w powyższym przepisie powinien być liczony od momentu wprowadzenia środka trwałego do ewidencji środków trwałych, czy też od momentu jego ulepszenia?
2. Czy fizyczne przeniesienie miejsca lokalizacji środka trwałego, stanowiącego wydatek kwalifikowany, poza Strefę powoduje niespełnienie warunku określonego w punkcie 1 interesującego Spółkę przepisu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

W odniesieniu do pytania zaprezentowanego w pkt 1 powyżej, zdaniem Spółki, pięcioletni okres utrzymywania własności środka trwałego należy mierzyć od dnia wprowadzenia do ewidencji środka trwałego, a nie od dnia jego ulepszenia. Dlatego też w przypadku przykładu Spółki okres pięciu lat należy liczyć od roku 2013 (wprowadzenie do ewidencji środka trwałego), a nie dokonania jego modernizacji, stanowiącej wydatek kwalifikowany, czyli w roku 2018.

Zgodnie z § 5 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia Rady Ministrów warunkiem korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego jest:

1. utrzymywanie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne – przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, przy czym nie wyklucza się wymiany przestarzałych instalacji lub sprzętu w związku z szybkim rozwojem technologicznym;
2. utrzymanie inwestycji w regionie, w którym udzielono pomocy, przez okres nie krótszy niż 5 lat od momentu, gdy cała inwestycja zostanie zakończona.

W związku z powyższym momentem, od którego należy liczyć okres 5 lat jest moment wprowadzenia do ewidencji środków trwałych, bez względu, czy miało to miejsce przed, czy po uzyskaniu zezwolenia na prowadzenie działalności w Strefie. Fakt ten, będzie istotny jedynie dla ustalenia, czy dany wydatek może być zaklasyfikowany jako wydatek kwalifikowany, czy też nie.

Ad. 2.

Zdaniem Spółki, odpowiedź na pytanie postawione w pkt 2 opisanego stanu faktycznego (winno być: zdarzenia przyszłego) powinna być przecząca. Tak długo, jak Spółka pozostaje właścicielem składnika majątku, tak długo warunek Rozporządzenia jest spełniony i Spółka może w dalszym ciągu korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego. Przeniesienie fizycznej lokalizacji środka trwałego w ramach Spółki poza Strefę wypełnia warunek „utrzymywania własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1670, ze zm., dalej: „ustawa o SSE”). Podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z tej pomocy (art. 16 ust. 1 ustawy o SSE).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406, ze zm., dalej: „updop”), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Równocześnie, art. 17 ust. 4 updop, stanowi, że zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o SSE, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną, przy czym wielkość tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4.

Zgodnie z treścią art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o SSE, zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie danej strefy i korzystania z pomocy publicznej. Określa ono przedmiot oraz warunki prowadzenia działalności.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

Rodzaj tych wydatków został określony w rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 121, dalej: „Rozporządzenie”).

Zgodnie z § 3 ust. 1 tego Rozporządzenia, pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop (…) stanowi regionalną pomoc inwestycyjną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona, jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.
   
   

Zgodnie z § 5 ust. 2 powołanego Rozporządzenia, warunkiem korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w ust. 1, jest:

1. utrzymanie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - przez okres 3 lat, przy czym nie wyklucza się wymiany przestarzałych instalacji lub sprzętu w związku z szybkim rozwojem technologicznym,
2. utrzymanie inwestycji w regionie, w którym udzielono pomocy, przez okres nie krótszy niż 5 lat od momentu, gdy cała inwestycja zostanie zakończona, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - przez okres nie krótszy niż 3 lata.
   
   

Natomiast, zgodnie z § 6 ust. 1 Rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego,
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika,
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych,
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3,
5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli – pod warunkiem, że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji,
6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.
   
   

Zgodnie z § 6 ust. 4 Rozporządzenia, cenę nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

Należy również zwrócić uwagę na § 6 ust. 7 Rozporządzenia, w myśl którego środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zakupione przez przedsiębiorcę innego niż mały i średni, mają być nowe. Z literalnego brzmienia tego przepisu wynika, że dotyczy on wydatków wskazanych w § 6 ust. 1 pkt 1 i 2 Rozporządzenia, a więc nie dotyczy pozostałych wydatków wskazanych w § 6 ust. 1 Rozporządzenia.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Spółka w wymaganych terminach spełniła warunki określone w zezwoleniu, poziom nakładów inwestycyjnych przekroczył powyższe minimum i wyniósł 51.819.035,10 PLN. Dlatego też Spółka korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu spełnienia warunków wymienionych w zezwoleniu. W związku z przewidywanymi zmianami organizacyjnymi wewnątrz Spółki, rozważa ona przeniesienie środków trwałych do innej lokalizacji, poza teren Strefy. Środki te zostaną przeniesione z (…). do (…). do innej strefy ekonomicznej, bądź nie będą znajdowały się na terenie jakiejkolwiek strefy ekonomicznej.

Odnosząc powyższe przepisy na grunta analizowanej sprawy należy wskazać, że:

Ad. 1.

Istota zagadnienia objęta zakresem pytania nr 1 sprowadza się do ustalenia, czy w przypadku ulepszonych środków trwałych okres 5 lat, o którym mowa w § 5 ust. 2 Rozporządzenia, powinien być liczony od momentu wprowadzenia środka trwałego do ewidencji środków trwałych, czy też od momentu jego ulepszenia.

Przystępując do analizy ww. przepisów zauważyć należy, że w orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w piśmiennictwie ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, a jedynie w sytuacjach wątpliwych, gdy językowa wykładnia nie doprowadza do ustalenia jednoznacznej treści normy prawnej, należy skorzystać z innych metod wykładni w taki sposób, by wyinterpretowana norma spójna była z innymi normami skorelowanymi, jak również by jednocześnie w pełni odzwierciedlała intencje racjonalnego ustawodawcy. Stanowisko to ma swoje oparcie przede wszystkim w założeniu, że źródłem wiedzy, zarówno dla podatnika, jak i organów stosujących prawo, jest i zawsze będzie tylko językowe znaczenie norm prawnych, albowiem przekaz językowy rozumiany jako możliwy sens słów jest powszechną metodą komunikowania się ustawodawcy z podatnikiem i organami stosującymi prawo.

W tym miejscu należy jeszcze raz zwrócić uwagę, że zgodnie z § 5 ust. 2 pkt 1 Rozporządzenia jednym z warunków korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w ust. 1, jest utrzymanie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - przez okres 3 lat, przy czym nie wyklucza się wymiany przestarzałych instalacji lub sprzętu w związku z szybkim rozwojem technologicznym.

Zgodnie z językową wykładnią § 5 ust. 2 pkt 1 Rozporządzenia, pięcioletni okres utrzymania własności środka trwałego powinien być liczony od daty wprowadzenia do ewidencji składnika majątku. Należy podkreślić, że modernizacja sama w sobie nie stanowi odrębnego środka trwałego. Moment poniesienia wydatków na modernizację czy moment ujęcia wydatków na modernizację w księgach nie ma w tym przypadku znaczenia.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1, w zakresie ustalenia, czy w przypadku ulepszonych środków trwałych okres 5 lat, o którym mowa w powyższym przepisie powinien być liczony od momentu wprowadzenia środka trwałego do ewidencji środków trwałych, czy też od momentu jego ulepszenia, należy uznać za prawidłowe.

Ad. 2

Przechodząc do wątpliwości Wnioskodawcy objętych zakresem pytania nr 2, sprowadzających się do ustalenia, czy fizyczne przeniesienie miejsca lokalizacji środka trwałego, stanowiącego wydatek kwalifikowany, poza strefę powoduje niespełnienie warunku określonego w punkcie 1 interesującego Spółkę przepisu należy ponownie wskazać, na brzmienie § 5 ust. 2 pkt 1 Rozporządzenia. Zgodnie z tym przepisem, warunkiem korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w ust. 1, jest utrzymanie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - przez okres 3 lat, przy czym nie wyklucza się wymiany przestarzałych instalacji lub sprzętu w związku z szybkim rozwojem technologicznym.

Z ww. przepisu wynika, że warunkiem korzystania z pomocy publicznej w formie zwolnienia podatkowego jest m.in. „utrzymanie własności” składników majątku, z którymi były związane wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji.

Zatem, utrata zwolnienia podatkowego może mieć miejsce wyłącznie w sytuacji przeniesienia własności składników majątku.

W rozpatrywanym zdarzeniu przyszłym, warunek utrzymania własności składników majątku zostanie przez Wnioskodawcę zachowany, ponieważ w wyniku rozważanego przeniesienia środków trwałych do innej lokalizacji zmianie ulegnie jedynie fizyczna lokalizacja omawianych składników majątku, podczas gdy nadal pozostaną one własnością Wnioskodawcy. Co także istotne, z opisu sprawy nie wynika żeby Wnioskodawca zaprzestał działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, co sugeruje że nadal będzie ją kontynuował.

Reasumując, planowane przeniesienie aktywów nie spowoduje naruszenia warunku wskazanego w § 5 ust. 2 pkt 1 Rozporządzenia, tj. utrzymania własności składników majątku przez okres 5 lat.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowo wskazać należy, że w zakresie pytanie oznaczonego nr 3 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.