2021.01.18 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.591.2020.2.PG
z 18 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2020 r. (data wpływu 27 listopada 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 stycznia 2021 r. (data wpływu 5 stycznia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie oznaczania faktur kodem GTU_01 i wykazywania tych faktur w deklaracji JPK – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie oznaczania faktur kodem GTU_01 i wykazywania tych faktur w deklaracji JPK. Wniosek został uzupełniony w dniu 5 stycznia 2021 r. o pełnomocnictwo dla osoby podpisanej pod wnioskiem oraz doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Podatnik wykonuje działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży napoi alkoholowych. W związku z prowadzoną działalnością podatnik przygotowuje i sprzedaje na wnioski swych klientów zestawy świąteczne, w skład których wchodzą: butelka alkoholu (wina) oraz na przykład korkociąg, czekolada, czyli samodzielnie funkcjonujące produkty. W takiej sytuacji, wystawioną za sprzedany wskazany powyżej zestaw świąteczny, podatnik wystawia fakturę VAT oznaczając ją zgodnie z § 10 ust. 3 pkt 1 i 2 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług w kod GTU_01. Podatnik w tak opisanym stanie faktycznym zwraca się z pytaniem czy postępuje prawidłowo oznaczając faktury i wskazując w deklaracji kod GTU_01 dla faktur wystawionych za sprzedaż zestawów świątecznych, w skład których wchodzą alkohol (wino) i inne niealkoholowe produkty?

Z kolei w uzupełnieniu wniosku odpowiadając na pytania Dyrektora KIS zawarte w wezwaniu Wnioskodawca wskazał, że:

Na czym – według Wnioskodawcy – polega funkcjonalne powiazanie towarów wchodzących w skład zestawu świątecznego?
Odpowiedź:
Spółka przedkłada informacje z których wynika, że sprzedaż zestawu, składającego się z gotowych, zapakowanych produktów dokonywana na rzecz zainteresowanych nie jest ze sobą tak ściśle powiązana, żeby ich rozdzielenie miało sztuczny charakter. Jest to bowiem dostawa podzielnych i niezależnych od siebie towarów, mogących być przedmiotem odrębnej dostawy bez uszczerbku dla pozostałych świadczeń. Nie stanowią one zatem pod względem ekonomicznym i gospodarczym jednej, kompleksowej całości, mimo tego, że są pakowane w jeden wybrany przez klienta zestaw. Fakt dostarczenia klientowi tych towarów w jednym zestawie nie powoduje, że towary te stają się jednym produktem. Powiązanie pomiędzy produktami polega na celu jaki niesie za sobą przygotowanie zestawu, ma on być elegancki, wytworny, prestiżowy, ciekawy – na tym bowiem zależy kupującemu najbardziej.
Który towar – według Wnioskodawcy – jest towarem dominującym (należy uzasadnić)?
Odpowiedź:
Dominującym w przygotowywanych zestawach jest sposób prezentacji i opakowania produktu. I często tak się dzieje, że opakowanie stanowi jeden z najważniejszych czynników stanowiących o wartości (materialnej i niematerialnej) danego zestawu. Żadnemu z pozostałych produktów składających się na zestaw nie można przypisać roli dominującej w tym zestawie, ani nie stanowi jego dopełnienia. Dostawa gotowych produktów stanowi – zdaniem Spółki – działania typowe dla sklepu oferującego różnego rodzaju produkty.
Czy w opinii Wnioskodawcy, pomiędzy towarami wchodzącymi w skład zestawu świątecznego zachodzi tak trwała wieź funkcjonalna wskazująca, że towar pomocniczy musi być używany jako rzecz pomocnicza w stosunku do towaru głównego (dominującego)? (należy opisać).
Odpowiedź:
Zdaniem Wnioskodawcy, żaden z oferowanych w ramach zestawu towarów, nie służy lepszemu wykorzystaniu zestawu, ani nie zachodzi między nimi trwała wieź funkcjonalna. Spółka dokonuje dostawy zestawu (np. świątecznego) składającego się z odrębnych świadczeń o czym przesądza również fakt, że są to świadczenia równorzędne.

Zdaniem Spółki, w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym, lecz zespołem odrębnych świadczeń (dostaw gotowych, zapakowanych przez producenta towarów), podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach właściwych dla każdego świadczenia odrębnie. Połączenie tych produktów w jeden zestaw (bez zmiany istoty i właściwości tworzących go świadczeń – jak wskazano we wniosku – Wnioskodawca nie ingeruje w przyjęty towar, nawet go nie rozpakowuje, tylko wysyła dalej, nie powoduje powstania nowego produktu (skomponowanie zestawu, składającego się np. z samych win lub zestawów innych składających się nie tylko z samych win) nie wpływa na potraktowanie ww. świadczeń na gruncie przepisów ustawy o VAT jako jednego kompleksowego świadczenia.
W jaki sposób Wnioskodawca wystawia fakturę z tytułu sprzedaży zestawu świątecznego? W szczególności, czy na fakturze widnieje jedna pozycja (np. zestaw świąteczny), czy na fakturze są wymienione wszystkie towary wchodzące w skład danego zestawu świątecznego?
Odpowiedź:
Wnioskodawca wystawia fakturę z pozycją (zestaw świąteczny, lub inaczej nazywany zestaw), Spółka nie wyklucza również tworzenia specyfikacji towarowej interpretującej zestaw.

Zdaniem Spółki jej przedmiotowa działalność jak i nazwa przesądza o przedmiocie działalności handlowej a tym samym o składzie tworzonych zestawów.
Jaki jest kod CN na fakturze dla towaru/towarów będącego/będących przedmiotem sprzedaży?
Odpowiedź:
W związku z danymi zawartymi w art. 106e ust. 1 ustawy o VAT, które powinna zawierać faktura, nie obejmują kodu CN jako obowiązkowego elementu. Wnioskodawca dopuszcza możliwość zamieszczania kodów CN na fakturze z własnej woli. Dotyczy to kodów CN: CN 2204,CN 2206,CN 2208.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy podatnik postępuje prawidłowo oznaczając faktury kodem GTU_01 dla faktur wystawionych w związku ze sprzedażą zestawów świątecznych, w skład których wchodzi alkohol (wino) i inne niealkoholowe produkty oraz wskazując w deklaracji JPK takie faktury jako oznaczone GTU_01?

Zdaniem Wnioskodawcy, jego działanie polegające na opisywaniu faktur VAT wystawionych za sprzedaż zestawów świątecznych, składających się między innymi z alkoholu w kod GTU_01 i wskazanie tego kodu dla tych faktur w deklaracji JPK jest prawidłowe. W skład zestawu świątecznego wchodzi bowiem alkohol, który jest głównym składnikiem zestawu świątecznego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Przez pojęcie sprzedaży – stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca (Podatnik) wykonuje działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży napoi alkoholowych. W związku z prowadzoną działalnością Podatnik przygotowuje i sprzedaje na wnioski swych klientów zestawy świąteczne, w skład których wchodzą: butelka alkoholu (wina) oraz na przykład korkociąg, czekolada, czyli samodzielnie funkcjonujące produkty. W takiej sytuacji, wystawioną za sprzedany wskazany powyżej zestaw świąteczny, podatnik wystawia fakturę VAT oznaczając ją zgodnie z § 10 ust. 3 pkt 1 i 2 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług w kod GTU_01.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii oznaczania faktur kodem GTU_01 dla faktur wystawionych w związku ze sprzedażą zestawów świątecznych, w skład których wchodzi alkohol (wino) i inne niealkoholowe produkty oraz wskazując w deklaracji JPK takie faktury jako oznaczone GTU_01.

W niniejszej sprawie mamy do czynienia – co wynika wprost z wniosku – ze sprzedażą zestawów świątecznych w skład których wchodzą: butelka alkoholu (wina) oraz na przykład korkociąg, czekolada.

Zatem w celu rozwiania wątpliwości Wnioskodawcy, w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć, czy w niniejszej sprawie dochodzi do dostawy jednego towaru (w skład którego wchodzą różne produkty składające się na jedną całość), czy też dochodzi do dostawy poszczególnych towarów wchodzących w skład zestawu świątecznego.

W tym miejscu należy odnieść się do koncepcji świadczenia złożonego. Zgodnie z tą koncepcją jeśli dane świadczenie obejmuje kilka elementów, których celem jest lepsze korzystanie tylko z jednej z tych czynności, to ta jedna czynność powinna być traktowana jako świadczenie zasadnicze, według którego należy określać zasady opodatkowania VAT wszystkich wykonywanych czynności, a pozostałe elementy świadczenia powinny zaś stanowić świadczenia pomocnicze. Innymi słowy, świadczenie należy uznać za pomocnicze w stosunku do świadczenia głównego (zasadniczego), jeśli nie stanowi ono dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania świadczenia głównego (zasadniczego). W efekcie, transakcja złożona z jednego świadczenia w aspekcie gospodarczym (tj. świadczenia głównego oraz świadczeń komplementarnych w stosunku do świadczenia głównego), nie powinna być sztucznie rozdzielana, aby nie zaburzać funkcjonalności systemu podatku VAT.

Natomiast w świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. wyrok z dnia 27 października 2005 r., sygn. akt C-41/04 w sprawie Levob Verzekeringen BV) należy ustalić, czy dostawy tych towarów (w zestawie) przez podatnika na rzecz nabywcy są tak ściśle ze sobą związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter. W takim bowiem przypadku należałoby uznać, że czynności te stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania podatku VAT, a więc powinny zostać opodatkowane według jednolitych zasad określonych dla dostawy mającej charakter zasadniczy (główny). Jeżeli jednak dostawa towarów w zestawie nie ma tak ścisłego związku gospodarczego, a więc gdy dostawy tych towarów mogą być wykonywane oddzielnie, jako niezależne od siebie, bez uszczerbku dla ich gospodarczego znaczenia – nie ma podstaw do traktowania ich jako jednolitego świadczenia opodatkowanego według jednakowych zasad wyznaczonych dla dostawy towaru mającego charakter rzeczy głównej.

Analiza opisu sprawy na tle powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że dostawy butelki alkoholu (wina) razem z np. korkociągiem lub czekoladą nie należy traktować jako jednej transakcji. Dochodzi tutaj bowiem do odrębnej od alkoholu dostawy korkociągu lub czekolady. Ponieważ pomiędzy butelką alkoholu a korkociągiem lub czekoladą nie zachodzi faktyczna i trwała więź funkcjonalna, wskazująca, że korkociąg lub czekolada musi być używana jako rzecz pomocnicza w stosunku do butelki alkoholu. Bowiem jak wskazał Wnioskodawca sprzedaż zestawu, składającego się z gotowych, zapakowanych produktów dokonywana na rzecz zainteresowanych nie jest ze sobą tak ściśle powiązana, żeby ich rozdzielenie miało sztuczny charakter. Jest to bowiem dostawa podzielnych i niezależnych od siebie towarów, mogących być przedmiotem odrębnej dostawy bez uszczerbku dla pozostałych świadczeń. Nie stanowią one zatem pod względem ekonomicznym i gospodarczym jednej, kompleksowej całości, mimo tego, że są pakowane w jeden wybrany przez klienta zestaw. Fakt dostarczenia klientowi tych towarów w jednym zestawie nie powoduje, że towary te stają się jednym produktem. Powiązanie pomiędzy produktami polega na celu jaki niesie za sobą przygotowanie zestawu, ma on być elegancki, wytworny, prestiżowy, ciekawy – na tym bowiem zależy kupującemu najbardziej. Ponadto Wnioskodawca podkreślił, że żadnemu z pozostałych produktów składających się na zestaw nie można przypisać roli dominującej w tym zestawie, ani nie stanowi jego dopełnienia. Żaden z oferowanych w ramach zestawu towarów, nie służy lepszemu wykorzystaniu zestawu, ani nie zachodzi między nimi trwała wieź funkcjonalna. Spółka dokonuje dostawy zestawu (np. świątecznego) składającego się z odrębnych świadczeń o czym przesądza również fakt, że są to świadczenia równorzędne.

W związku z powyższym nie występuje tutaj związek funkcjonalny pomiędzy poszczególnymi produktami wchodzącymi w skład zestawu świątecznego. W niniejszej sprawie nie ma między nimi takiego ścisłego związku gospodarczego, żeby je traktować jako jednolite świadczenie opodatkowane według takich samych zasad, jakie obowiązują dla dostawy składnika mającego charakter dominujący (w przedmiotowej sprawie żaden ze składników nie ma charakteru dominującego, żaden z nich nie będzie służył „lepszemu” skorzystaniu z innego).

Zatem w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym, lecz z zespołem odrębnych świadczeń (tj. dostawą butelki alkoholu oraz np. korkociągu lub czekolady) podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT według stawek podatku właściwych dla każdego towaru. Połączenie tych towarów w jeden produkt (bez zmiany istoty i właściwości tworzących go produktów) nie powoduje powstania nowego „produktu” i nie przesądza o prawie do zastosowania jednej stawki podatku. Każdy z ww. elementów zestawu stanowi odrębny towar, który może być przedmiotem dostawy bez uszczerbku dla pozostałych elementów zestawu.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że w niniejszej sytuacji mamy do czynienia z dostawą poszczególnych towarów (tj. butelki alkoholu, korkociągu lub czekolady), które wchodzą w skład zestawu świątecznego. Zatem należy je opodatkować według zasad właściwych dla poszczególnych towarów wchodzących w skład zestawu świątecznego.

Zasady wystawiania faktur regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

I tak, w myśl art. 106a pkt 1 ustawy – przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów.

Stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Zgodnie z art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1.

Na podstawie art. 106e ust. 1, faktura powinna zawierać m.in.:

datę wystawienia;
kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
stawkę podatku;
sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
kwotę należności ogółem;
(…).

Z powyższych uregulowań wynika, że faktura jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie określonej transakcji sprzedaży, a ustawodawca określił, w jakich okolicznościach należy ją wystawić. Przede wszystkim, wystawiane przez podatników podatku od towarów i usług faktury VAT muszą dokumentować wykonanie przez nich czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. dostawy towarów lub świadczenia usług.

Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt dostawy określonych towarów lub świadczenia usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.

Zatem, w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług, dlatego też istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Jak już zostało wyżej stwierdzone w niniejszej sytuacji mamy do czynienia z dostawą poszczególnych towarów (tj. butelki alkoholu, korkociągu lub czekolady), które wchodzą w skład zestawu świątecznego. Zatem należy je opodatkować według zasad właściwych dla poszczególnych towarów wchodzących w skład zestawu świątecznego.

Zatem w kwestii dokumentowania przedmiotowych dostaw (tj. poszczególnych towarów wchodzących w skład zestawu świątecznego) na fakturze, to należy zauważyć, że treść art. 106e ust. 1 ustawy określa, jakie elementy powinna zawierać faktura. Są to elementy obligatoryjne, których podanie ma przede wszystkim cel fiskalny. Służą one bowiem do prawidłowego zidentyfikowania dla celów podatkowych strony podmiotowej danej transakcji, rodzaju transakcji, jak również wartości służących do określenia w kwotach bezwzględnych wysokości zobowiązania podatkowego. Podmiot zobowiązany do wystawienia faktury powinien precyzyjnie określić rodzaj „fakturowanej” czynności, tj. podać nazwę (rodzaj) towaru lub usługi. Źródłem tego obowiązku jest aktualnie art. 106e ust. 1 pkt 7 ustawy. Z treści ww. przepisu wynika jednoznacznie, że faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać m.in. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi.

Wobec powyższego, na fakturze dokumentującej sprzedaż, o której mowa we wniosku – a precyzyjniej rzecz ujmując, w tej jej części, która odzwierciedla elementy obligatoryjne w świetle przepisów prawa – powinny widnieć poszczególne towary, które wchodzą w skład danego zestawu świątecznego.

Ponadto ustawodawca nie zabrania umieszczania na fakturze dodatkowych informacji. Zatem nic nie stoi na przeszkodzie, aby – po wypełnieniu obowiązków nałożonych przez obowiązujące przepisy prawa podatkowego – Wnioskodawca mógł, zamieścić w części informacyjnej faktury dodatkowe informacje. W konsekwencji należy stwierdzić, że skoro przepisy ustawy określają minimalny zakres danych, jakie powinna zawierać faktura i nie nakładają ograniczeń w zakresie umieszczania dodatkowych danych identyfikujących dostawców, nabywców, czy też innych danych, które wystawca uzna za stosowne, Wnioskodawca może zamieścić na wystawionych fakturach informacje dodatkowe, dotyczące rozliczenia transakcji. Tym samym Wnioskodawca może na wystawionej przez siebie fakturze dokumentującą dostawę danego zestawu świątecznego umieścić właściwe kody GTU dla sprzedawanych towarów.

Ponadto – jak wynika z opisu sprawy – Wnioskodawca dopuszcza możliwość zamieszczania kodów CN na fakturze z własnej woli. Dotyczy to kodów CN: CN 2204,CN 2206,CN 2208.

W związku z danymi zawartymi w art. 106e ust. 1 ustawy o VAT, które powinna zawierać faktura, nie obejmują kodu CN jako obowiązkowego elementu. Wnioskodawca dopuszcza możliwość zamieszczania kodów CN na fakturze z własnej woli. Dotyczy to kodów CN: CN 2204,CN 2206,CN 2208.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika – art. 99 ust. 7c ustawy.

Z dniem 1 października 2020 r. wszedł w życie art. 99 ust. 11c ustawy, z którego wynika, że deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 700, 730 i 848), który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określił, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 7c, wraz z objaśnieniami co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, oraz niezbędnymi pouczeniami, uwzględniając konieczność prawidłowego rozliczenia podatku oraz kontroli tego obowiązku przez organ podatkowy – art. 99 ust. 13b ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:

rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;
kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;
kontrahentów;
dowodów sprzedaży i zakupów.

Podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 1, są obowiązani przesyłać, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c, za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji – art. 109 ust. 3b ustawy.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określił, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 3, oraz sposób wykazywania danych w ewidencji przesyłanej zgodnie z ust. 3b i 3c, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowości rozliczeń podatników oraz kontroli obowiązków podatników przez organ podatkowy, identyfikowania obszarów, w których występują nadużycia w podatku lub narażonych na te nadużycia, oraz możliwości techniczno-organizacyjne prowadzenia przez podatników ewidencji – art. 109 ust. 14 ustawy.

Na podstawie art. 99 ust. 13b oraz art. 109 ust. 14 ustawy, w dniu 15 października 2019 r. Minister Finansów, Inwestycji i Rozwoju wydał rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019, poz. 1988 z późn. zm., zwane dalej: rozporządzenie), którego przepisy weszły w życie z dniem 1 października 2020 r.

Zgodnie z § 10 ust. 3 pkt 1 lit. a rozporządzenia, poza danymi, o których mowa w ust. 1 i 2, ewidencja zawiera następujące oznaczenia dotyczące dostawy napojów alkoholowych – alkoholu etylowego, piwa, wina, napojów fermentowanych i wyrobów pośrednich, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym – oznaczenie „01”.

Przepis ten obowiązuje od 1 października 2020 r. i obliguje czynnych podatników podatku VAT do wykazywania w ewidencji sprzedaży dostawy określonych wyrobów m.in. tych, które na gruncie przepisów ustawy o podatku akcyzowym, stanowią napoje alkoholowe. Dodatkowo należy zauważyć, że za okresy od października 2020 r. podatnicy VAT czynni są obowiązani przesyłać za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję prowadzoną na potrzeby podatku od towarów i usług, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji (o czym stanowi art. 109 ust. 3b ustawy).

Do napojów alkoholowych w rozumieniu art. 92 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. 2020, poz. 722, z późn. zm.) zalicza się alkohol etylowy, piwo, wino, napoje fermentowane oraz wyroby pośrednie.

W myśl art. 93 ust. 1 ww. ustawy, do alkoholu etylowego w rozumieniu ustawy zalicza się:

wszelkie wyroby o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1,2% objętości, objęte pozycjami CN 2207 i 2208, nawet jeżeli są to wyroby stanowiące część wyrobu należącego do innego działu Nomenklatury Scalonej;
wyroby objęte pozycjami CN 2204, 2205 i 2206 00, o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% objętości;
napoje zawierające rozcieńczony lub nierozcieńczony alkohol etylowy.

Pod podanymi przez Wnioskodawcę kodami CN mieszczą się:

2204 – Wino ze świeżych winogron, włącznie z winami wzmocnionymi; moszcz gronowy, inny niż ten objęty pozycją 2009;
2206 – Pozostałe napoje fermentowane (na przykład cydr (cidr), perry i miód pitny, sake); mieszanki napojów fermentowanych oraz mieszanki napojów fermentowanych i napojów bezalkoholowych, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone;
2208 – Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj.; wódki, likiery i pozostałe napoje spirytusowe.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że sprzedawane przez Wnioskodawcę produkty oznaczone kodami CN: 2204, 2206 i 2208 spełniają definicję napojów alkoholowych zawartą w ustawie o podatku akcyzowym a także ich charakter powoduje że są one przeznaczone do spożycia.

Podkreślić w tym miejscu należy, że zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, obowiązek oznaczenia w ewidencji dostaw towarów należących do grupy GTU „01” dotyczy wyłącznie dostaw napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia.

W konsekwencji, Wnioskodawca będzie zobowiązany w prowadzonej ewidencji dla celów podatku od towarów i usług do stosowania oznaczenia dostawy produktów będących przedmiotem wniosku, tj.: towarów oznaczonych kodami CN: 2204, 2206 i 2208, kodem GTU „01”.

Reasumując, Wnioskodawca postępuje prawidłowo oznaczając faktury kodem GTU_01 dla faktur wystawionych w związku ze sprzedażą zestawów świątecznych, w skład których wchodzi alkohol (wino) i inne niealkoholowe produkty oraz wskazując w deklaracji JPK takie faktury jako oznaczone GTU_01. Bowiem dochodzi tutaj do dostawy poszczególnych towarów wchodzących w skład danego zestawu świątecznego, w tym napojów alkoholowych oznaczonych kodami CN: 2204, 2206 i 2208, które to napoje alkoholowe należy obowiązkowo oznaczać w przesyłanej do urzędu skarbowego ewidencji dla celów podatku od towarów i usług GTU_01.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy zostało uznane za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin