Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.729.2020.2.AW
z 18 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm). Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 grudnia 2020 r. (data wpływu 2 grudnia 2020 r.) – uzupełnionym w dniu 23 grudnia 2020 r. (data wpływu) – o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie braku przychodu w związku ze zbyciem przedmiotów z kolekcji malarstwa i rzeźby – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie braku przychodu w związku ze zbyciem przedmiotów z kolekcji malarstwa i rzeźby. Wniosek został uzupełniony w dniu 23 grudnia 2020 r. (data wpływu).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Po ukończeniu studiów w 2002 r. Wnioskodawca rozpoczął prace w muzeum. Jest z zawodu historykiem. Z racji wykonywanej pracy miał przez wiele lat kontakty z artystami. Przerodziło się to w pasję zbierania dzieł sztuki, zarówno obrazów jak i rzeźb. Wnioskodawca często odwiedzał antykwariaty lub galerie i za zaoszczędzone pieniądze kupował obraz lub rzeźbę. Czasami zdarzało się, że kupował dane dzieło sztuki na giełdach staroci lub jarmarkach. Przez lata pracy poznał wielu artystów i ich rodziny. Wspierał ich, pomagał w organizacji wystaw, czy opracowywaniu katalogów. Za co mógł kupować bezpośrednio od artysty jego prace – obrazy lub rzeźby. Czasem były to prezenty. Wnioskodawca bywał na plenerach i wystawach poplenerowych, gdzie można było zakupić obrazy i rzeźby w preferencyjnych cenach. Przez około 20 lat udało się mu uzbierać kolekcję około 100 obiektów. Zawsze z żoną powtarzali sobie, że jest to ich kolekcja „na emeryturę” i kiedyś, kiedy będą już starzy, część zostanie rozdana wśród członków rodziny, część zostanie oddana do muzeum, a część zostanie sprzedana, żeby Wnioskodawca wraz z żoną mogli „pozwiedzać trochę świat”.

Niestety sytuacja zdrowotna żony od kilku lat uległa zmianie i ciągle się leczy. Żona Wnioskodawcy straciła pracę, Wnioskodawca – przez COVID-19 – również. Jest obecnie na zasiłku chorobowym, a od stycznia czeka go zasiłek dla bezrobotnych. Pracy na razie nie może znaleźć, w przypadku żony to niemożliwe.

W związku z tym sytuacja zmusiła Wnioskodawcę do wyprzedaży tak ciężko i z mozołem zbieranej kolekcji malarstwa i rzeźby. Prace przez 20 lat zbierane Wnioskodawca musi teraz proponować galeriom lub domom aukcyjnym, by zostały sprzedane. Pieniądze z ich sprzedaży służą Wnioskodawcy i jego żonie na leczenie oraz zwyczajnie na przetrwanie trudnych czasów.

W związku z tym, że w obecnej sytuacji wirusologicznej i ekonomicznej Wnioskodawca nie wie kiedy i na jakich zasadach uda mu się znaleźć zatrudnienie, zamierza on sprzedać tyle prac z kolekcji, żeby przetrwać okres bez zatrudnienia.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał ponadto, że:

• Nie prowadzi żadnej pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;
• Przez wiele lat kupował działa sztuki w celu realizowania swojej pasji i hobby. Pragnął zbudować kolekcję polskiego malarstwa i rzeźby. Jednym z jego zamysłów było w przyszłości, może za kilkadziesiąt lat przekazanie części kolekcji do muzeum;
• Sprzedaż ani nie następuje ani nie nastąpi w wyniku prowadzenia działalności gospodarczej;
• Jeśli chodzi o sprzedaż, to na przestrzeni tego roku sprzedał kilka prac w czerwcu i lipcu, kiedy stracił już pracę oraz jesienią w miesiącach wrzesień i październik;
• Przedmiotowe dzieła sztuki zostały sprzedane po upływie kilku lat od momentu ich nabycia;
• Oprócz obrazów i rzeźb, o których mowa we wniosku, nie posiada innych rzeczy ruchomych, które zamierza zbyć;
• Nie posiada innych rzeczy ruchomych, które będzie zamierzał zbyć;
• Nie dokonał zbycia innych rzeczy ruchomych niż te, o których mowa była we wniosku;
• W obecnej sytuacji zarówno materialnej, jak i zdrowotnej członków rodziny Wnioskodawcy może on oświadczyć, że nie zamierza nabywać innych dzieł sztuki, czy innych rzeczy ruchomych w celu ich dalszej sprzedaży;
• Opisane we wniosku dzieła sztuki są i będą sprzedawane za pośrednictwem wyspecjalizowanych w tym galerii i domów aukcyjnych, przez które również jest weryfikowana ich autentyczność oraz dokonywana wycena;
• Podczas sprzedaży Wnioskodawca korzysta z pomocy wyłącznie domów aukcyjnych lub wyspecjalizowanych w tym celu galerii zajmujących się dziełami sztuki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy sukcesywne zbywanie przedmiotów z kolekcji malarstwa i rzeźby, po jednym lub kilka, będzie stanowić działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy sukcesywne zbywanie poszczególnych przedmiotów z kolekcji malarstwa i rzeźby należy uznać jako źródło przychodów w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, który to przychód nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jeśli sprzedaż poszczególnych obrazów i rzeźb nastąpi w każdym przypadku po upływie pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż część jego kolekcji malarstwa i rzeźby nie następuje w wyniku wykonywania działalności gospodarczej. Zamiar zbycia kolekcji powstał w wyniku choroby rodziny oraz wybitnie złej sytuacji materialnej – utraty pracy przez oboje małżonków. Wnioskodawca oraz jego małżonka nie prowadzą jakichkolwiek szczególnych działań odnośnie powyższej kolekcji malarstwa i rzeźby, które przekraczałyby zwykły zarząd majątkiem prywatnym. W związku z powyższym zamiar sukcesywnego zbycia poszczególnych dzieł sztuki z kolekcji należy rozpatrywać przez pryzmat uregulowań przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który to przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie innych rzeczy przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, skutkuje powstaniem przychodu. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie rzeczy ruchomych nastąpi po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie – nie będzie źródłem przychodu w rozumieniu tego przepisu. W konsekwencji kwota uzyskana ze sprzedaży obrazów i rzeźb nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zatem, na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód ze sprzedaży innych rzeczy kwalifikowany jest do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d tej ustawy, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy, chyba że sprzedaż następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej. Odrębnym bowiem źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych – ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Użyte w ww. przepisie pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej opiera się na trzech przesłankach:

• zarobkowym celu działalności,
• wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
• prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych. Za takim rozumieniem pojęcia „zorganizowany” przemawia również definicja słownikowa. Zgodnie z Nowym Słownikiem Poprawnej Polszczyzny Wydawnictwo Naukowe PWN pod redakcją Andrzeja Markowskiego Warszawa 2000, organizować to przygotowywać, zakładać jakieś przedsięwzięcie, bądź w znaczeniu drugim nadawać czemuś reguły, wprowadzać porządek.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności, (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Wobec powyższego, w celu zakwalifikowania – na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – działań podjętych przez Wnioskodawcę do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z odpłatnym zbyciem kolekcji obrazów i rzeźb, o których mowa we wniosku, bowiem sprzedaż, nawet wielokrotna, przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionych we wniosku i jego uzupełnieniu okoliczności nie wynika, aby przychody ze sprzedaży dzieł sztuki można było zakwalifikować, jako uzyskiwane ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zachowanie Wnioskodawcy w odniesieniu do posiadanej kolekcji wskazuje bowiem na czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe racjonalne gospodarowanie tym majątkiem. Nie są to działania o charakterze inwestycyjnym, ukierunkowane na osiągnięcie zysku, które są typowe dla podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą.

Tym samym, w wyniku sprzedaży ww. dzieł sztuki po stronie Wnioskodawcy nie powstanie przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Co więcej, z opisu sytuacji faktycznej nie wynika także, aby do przedmiotowej sprawy zastosowanie znalazł art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się odsetki od wkładów oszczędnościowych i środków na rachunkach bankowych lub w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 5.

W odniesieniu do kwestii opodatkowania przychodów ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ww. ustawy, wskazać natomiast należy, że – z uwagi na brak definicji „rzeczy” w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych – w celu zdefiniowania tego pojęcia należy odwołać się do odpowiednich przepisów prawa cywilnego.

I tak – zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.) – rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Mając na uwadze niniejszą definicję należy wskazać, że odpłatne zbycie obrazów i rzeźb kwalifikuje się jako przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z odpłatnego zbycia rzeczy.

Obrót dziełami sztuki jako rzeczami (przedmiotami materialnymi) nie jest przy tym równoznaczny z obrotem prawami autorskimi do utworów, które zbywane dzieła sztuki utrwalają, stanowiąc ich oryginalne, materialne nośniki (egzemplarze). Zgodnie bowiem z treścią art. 52 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.), jeżeli umowa nie stanowi inaczej, przeniesienie własności egzemplarza utworu nie powoduje przejścia majątkowych praw autorskich do niego. Jest tak często dlatego, że właściciel dzieła sztuki jako rzeczy nie posiada z reguły majątkowych praw autorskich do utrwalonego w nim utworu, gdyż co do zasady prawa te przysługują twórcy (art. 8 ust. 1 ww. ustawy).

Mając na względzie powyższe, jeżeli od końca miesiąca, w którym nabyto dzieła sztuki (obrazy, rzeźby) będące przedmiotem sprzedaży upłynie sześć miesięcy, a sprzedaż nie ma charakteru ciągłego i zorganizowanego, sprzedaż nabytych przez Wnioskodawcę dzieł sztuki, nie stanowi dla Wnioskodawcy źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Tym samym – odpowiadając wprost na postawione we wniosku pytania – w opisanym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym:

• sukcesywne zbywanie przedmiotów z kolekcji malarstwa i rzeźby, po jednym lub kilka nie będzie stanowić działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;
• sukcesywne zbywanie poszczególnych przedmiotów z kolekcji malarstwa i rzeźby należy uznać jako źródło przychodów w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, który to przychód nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jeśli sprzedaż poszczególnych obrazów i rzeźb nastąpi w każdym przypadku po upływie pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Końcowo podkreślić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku oraz jego uzupełnieniu stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Jednocześnie, z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie Zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, a w przedmiotowej sprawie nie został złożony wniosek wspólny, o którym mowa w art. 14r ww. ustawy, niniejsza interpretacja dotyczy jedynie Wnioskodawcy, jako występującego z wnioskiem. Oznacza to, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych dla jego małżonki. Małżonka Wnioskodawcy, chcąc uzyskać interpretację indywidualną, powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem i uiścić stosowną opłatę.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.