Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4014.250.2020.4.DR
z 18 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku wspólnym z 30 października 2020 r. (data wpływu – 13 listopada 2020 r.), uzupełnionym 13 stycznia 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 listopada 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 8 stycznia 2021 r. Znak: 0111-KDIB3-1.4012.893.2020.1.MKU, 0111-KDIB2-2.4014.250.2020.3.DR, wezwano Zainteresowanego będącego stroną postępowania do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 13 stycznia 2021 r., poprzez wniesienie opłaty.

We wniosku złożonym przez:

-Zainteresowanego będącego stroną postępowania:

X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością;

-Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

Y Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością;

przedstawiono następujący stan faktyczny:

Pożyczkobiorca (Zainteresowany niebędący stroną postępowania, dalej również: „Zainteresowany”) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w celu pozyskania finansowania, zawarł umowę pożyczki pieniężnej w rozumieniu art. 720 i nast. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (dalej: „Pożyczka”) z Pożyczkodawcą (Zainteresowany będący stroną postępowania, dalej również: „Spółka” lub „Wnioskodawca”). Zarówno Spółka, jak i Pożyczkobiorca są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami VAT.

Pożyczkodawca udziela również okazjonalnie pożyczek na rzecz innych podmiotów (niż tylko Pożyczkobiorcy), gdy wyrażą one zapotrzebowanie na środki pieniężne (takie rozwiązanie pozwala uniknąć dodatkowych kosztów, jak prowizje bankowe, czy też inne, związane z pozyskiwaniem finansowania ze źródeł zewnętrznych).

Pożyczki te udzielane są na rzecz osób fizycznych oraz innych (niż Zainteresowany) osób prawnych. W Umowach pożyczek przewidziano należne Pożyczkodawcy wynagrodzenie za udzielenie pożyczki. Wynagrodzeniem tym są należne Pożyczkodawcy odsetki, do których zapłaty zobowiązani są pożyczkobiorcy. Na takich zasadach udzielona została również pożyczka Zainteresowanemu.

Pożyczki udzielane są w ramach działalności gospodarczej Pożyczkodawcy, a celem jej udzielenia było czerpanie zysku, w postaci otrzymanych odsetek. Czynności okazjonalnego udzielenia pożyczek przez Pożyczkodawcę są więc działaniem, które generuje dla niego przychody. Pożyczkodawca osiąga korzyść poprzez wykorzystanie majątku (pieniędzy) w celu uzyskania dochodu, co stanowi zyskowny i umiarkowanie bezpieczny sposób inwestowania środków finansowych. Obciążenie odsetkami w momencie ich wymagalności Pożyczkodawca dokumentuje stosownymi dokumentami księgowymi. Przychody z odsetek od pożyczek udzielonych Zainteresowanemu oraz innym podmiotom Pożyczkodawca zaliczył do przychodów z działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Pożyczka była wyłączona z opodatkowania PCC na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b) Ustawy PCC? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Zdaniem Zainteresowanych, Pożyczka była wyłączona z opodatkowania podatkiem PCC na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b) Ustawy PCC.

Zgodnie z brzmieniem art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy PCC podatkiem tym są obciążone umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Kolejno art. 3 ust. 1 pkt 1 Ustawy PCC traktuje o tym, iż to moment dokonania czynności cywilnoprawnej decyduje o powstaniu obowiązku uiszczenia podatku PCC. W myśl art. 4 pkt 7 ww. ustawy obowiązek podatkowy przy umowie pożyczki ciąży na pożyczkobiorcy. Następnie należy wskazać podstawę opodatkowania, którą przy umowie pożyczki stanowi kwota lub wartość pożyczki, a stawka podatku od umowy pożyczki wynosi 0,5% z zastrzeżeniem ust. 5 – art. 7 ust. 1 pkt 4 Ustawy PCC.

Jednakże zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. b) Ustawy PCC, nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
     
     

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym Zainteresowany zaciągnął pożyczkę od Pożyczkodawcy, dla którego była to czynność podlegająca pod ustawę VAT i korzystająca ze zwolnienia z tego podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy VAT. Zatem – zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy PCC – umowa Pożyczki była wyłączona z opodatkowania podatkiem PCC, więc tym samym na Zainteresowanym nie ciążył obowiązek zapłaty tegoż podatku.

Powyższe twierdzenia znajdują potwierdzenie w linii rozstrzygnięć organów podatkowych, na przykład:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 sierpnia 2019 r., sygn. 0111-KDIB4.4014.180.2019.4.BB,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 stycznia 2015 r. sygn. IBPBII/1/436-324/14/MK,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 5 stycznia 2017 r., sygn. 2461-IBPB-2-1.4514.563.2016.2.BJ.
  
  

Przywołane interpretacje odnoszą się do tożsamych sytuacji i zdaniem Zainteresowanego, wyrażone w nich poglądy znajdują analogiczne zastosowanie do opisywanego stanu faktycznego.

W świetle powyższego stanu faktycznego należy uznać, że Zainteresowany nie był obowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych. Należy zatem uznać, że w tak przedstawionym stanie faktycznym zostały zachowane wszelkie przesłanki potwierdzające stanowisko Zainteresowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Zainteresowanych tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku od towarów i usług, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie – interpretacja indywidualna z 18 stycznia 2021 r., Znak: 0111-KDIB3-1.4012.893.2020.3.MKU.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 815, ze zm.) – podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych –obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Natomiast zgodnie z art. 4 pkt 7 ww. ustawy – obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, przy umowie pożyczki ciąży na biorącym pożyczkę.

W przypadku umowy pożyczki stawka podatku wynosi – zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy – 0,5 %, z zastrzeżeniem ust. 5.

W związku z powyższymi regulacjami prawnymi należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego podkreślić należy, że w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
     
     

W przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona od podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Zainteresowany niebędący stroną postępowania (Pożyczkobiorca) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w celu pozyskania finansowania, zawarł umowę pożyczki pieniężnej z Zainteresowanym będącym stroną postępowania (Pożyczkodawcą). Zarówno Pożyczkodawca, jak i Pożyczkobiorca są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami VAT.

W związku z tym należy podkreślić, że jakkolwiek zapytanie Zainteresowanych dotyczy opodatkowania umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy opisana we wniosku umowa pożyczki podlega regulacjom ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r., poz. 106, ze zm.), bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia ww. umowy podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności regulacjami w zakresie podatku od towarów i usług skutkować może wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w zależności od kwalifikacji analizowanej czynności.

W interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 18 stycznia 2021 r. Znak: 0111-KDIB3-1.4012.893.2020.3.MKU, wydanej dla Zainteresowanych w zakresie podatku od towarów i usług, Organ stwierdził, że: ,,W konsekwencji, czynność udzielenia oprocentowanej pożyczki przez Wnioskodawcę na rzecz Pożyczkobiorcy, stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednakże z uwagi na fakt, że powyższa usługa mieści się w zakresie czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy – to korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie ww. przepisu.”

A zatem, skoro opisana we wniosku umowa pożyczki jest zwolniona z opodatkowania na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, to na mocy art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zawarcie opisanej umowy pożyczki, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Reasumując, Zainteresowany niebędący stroną postępowania jako pożyczkobiorca nie jest zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu przedmiotowej umowy pożyczki.

Wobec powyższego, stanowisko Zainteresowanych należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanych
i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.