2021.01.18 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0111-KDIB3-1.4012.893.2020.3.MKU

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.893.2020.3.MKU
z 18 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 30 października 2020 r. (data wpływu 13 listopada 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

uznania udzielenia przez Wnioskodawcę pożyczki za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT – jest prawidłowe;
zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 tej ustawy –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie:

uznania udzielenia przez Wnioskodawcę pożyczki za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT;
zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 tej ustawy.

W dniu 13 stycznia 2020 r. Wnioskodawca uiścił dodatkową opłatę w odpowiedzi na wezwanie tut. organu z 8 stycznia 2020 r. znak: ….

We wniosku złożonym przez:

-Zainteresowanego będącego stroną postępowania:

…

-Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

…

przedstawiono następujący stan faktyczny:

Pożyczkobiorca w ramach prowadzonej działalność gospodarczą, w celu pozyskania finansowania, zawarł umowę pożyczki pieniężnej w rozumieniu art. 720 i nast. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny¹ (dalej: „Pożyczka”) z Pożyczkodawcą (Wnioskodawcą). Zarówna Spółka, jak i Pożyczkobiorca są zarejestrowanymi podatnikami VAT czynnym.

Pożyczkodawca udziela również okazjonalnie pożyczek na rzecz innych podmiotów (niż tylko Pożyczkobiorcy), gdy wyrażą one zapotrzebowanie na środki pieniężne (takie rozwiązanie pozwala uniknąć dodatkowych kosztów, jak prowizje bankowe, czy też inne, związane z pozyskiwaniem finansowanie ze źródeł zewnętrznych).

Pożyczki te udzielane są na rzecz osób fizycznych oraz innych (niż Zainteresowany) osób prawnych. W Umowach pożyczek przewidziano należne Pożyczkodawcy wynagrodzenie za udzielenie pożyczki. Wynagrodzeniem tym są należne Pożyczkodawcy odsetki, do których zapłaty zobowiązani są pożyczkobiorcy. Na takich zasadach udzielona została również pożyczka Zainteresowanemu.

Pożyczki udzielane są w ramach działalności gospodarczej Pożyczkodawcy, a celem jej udzielenia było czerpanie zysku, w postaci otrzymanych odsetek. Czynności okazjonalnego udzielenia pożyczek przez Pożyczkodawcę jest więc działaniem, które generuje dla niego przychody. Pożyczkodawca osiąga korzyść poprzez wykorzystanie majątku (pieniędzy) w celu uzyskania dochodu, co stanowi zyskowny i umiarkowanie bezpieczny sposób inwestowania środków finansowych. Obciążenie odsetkami w momencie ich wymagalności Pożyczkodawca dokumentuje stosownymi dokumentami księgowymi.

Przychody z odsetek od pożyczek udzielonych Zainteresowanemu oraz innym podmiotom Pożyczkodawca zaliczył do przychodów z działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytania:

Czy Pożyczka udzielona przez Wnioskodawcę na rzecz Zainteresowanego podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT?
Czy Pożyczka udzielona przez Wnioskodawcę na rzecz Zainteresowanego podlegała zwolnieniu przedmiotowemu od podatku VAT na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1) Wnioskodawca i Zainteresowany stoją na stanowisku, że udzielenie Pożyczki podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatne wykonywanie usług.

Ad. 2) Wnioskodawca i Zainteresowany stoją na stanowisku, że umowy (usługi) Pożyczek mieszczą się w zakresie zwolnień przedmiotowych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy VAT, a tym samym podlegać będą zwolnieniu od podatku VAT.

Ad. 1)

W myśl art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Strony umowy pożyczki mogą przy tym umówić się, że pożyczkobiorca wraz ze zwrotem przedmiotu pożyczki będzie musiał uiścić dającemu pożyczkę również ustalone wynagrodzenie z tytułu korzystania z jego składników majątkowych, przybierające formę odsetek.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, opodatkowaniu tymże podatkiem podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Świadczenie usług opisane zostało w art. 8 ust. 1 Ustawy VAT i rozumie się przez nie każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ww. ustawy. Działając z uwzględnieniem podstawowej zasady opodatkowania podatkiem VAT, to jest zasady powszechności opodatkowania, wszystkie czynności o podłożu gospodarczym podejmowane przez podmiot będący czynnym podatnikiem podatku VAT w ramach prowadzonej działalności i spełniające kryteria zaklasyfikowania ich jako dostawy towarów lub świadczenia usług winny być uznane za podlegające ww. podatkowi.

By uznać daną czynność za usługę konieczne jest przy tym istnienie bezpośredniego odbiorcy dla wykonywanego świadczenia, które winno mieć odpłatny charakter, to jest przewidywać wynagrodzenie będące bezpośrednią korzyścią dla świadczącego. Należy również wskazać, iż aby czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi być dokonywana przez podmiot występujący w charakterze podatnika podatku VAT, a w ślad za art. 15 ust. 1 Ustawy VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast działalność gospodarcza zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców, usługodawców oraz osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Należy podkreślić, iż udzielanie pożyczek przez podatnika podatku VAT w zamian za wynagrodzenie (np. odsetki) spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy też statusu nabywcy (pożyczkobiorcy). Udzielanie pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem można więc identyfikować i zaliczać do jego zawodowej płaszczyzny, nawet jeżeli nie stanowi ono jego podstawowej oraz regularnie podejmowanej aktywności. Zatem udzielenie pożyczki jest świadczeniem usług polegającym na udostępnieniu kapitału, za wynagrodzeniem w postaci odsetek (spełnione są obie przesłanki uznania takie czynności za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 Ustawy VAT).

Powyższe twierdzenia znajdują potwierdzenie w linii rozstrzygnięć organów podatkowych, na przykład:

Interpretacja Indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 20 sierpnia 2020 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.237.2020.3.RST
Interpretacja Indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 10 kwietnia 2020 r., sygn. 0114-KDIP4-1.4012.84.2020.2.DP
Interpretacja Indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 sierpnia 2018 r., sygn. 0111-KDIB2-2.4014.107.2018.2.AR
Interpretacja Indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 czerwca 2017 r., sygn. 0111-KDIB4.4014.148.2017.2JKU

Przywołane interpretacje odnoszą się do tożsamych sytuacji i zdaniem Wnioskodawcy i Zainteresowanego, wyrażone w nich poglądy znajdują analogiczne zastosowanie do opisywanego stanu faktycznego.

Mając powyższe na uwadze, udzielenie przez Pożyczkodawcę w ramach jego działalności gospodarczej Pożyczki na rzecz Zainteresowanego za wynagrodzeniem w postaci odsetek, stanowiło odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 Ustawy VAT.

Ad. 2)

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy VAT zwalnia się od podatku VAT usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. Wskazanym zwolnieniem są zatem objęte m.in. pożyczki udzielane przez podatników VAT na podstawie art. 720 i nast. Kodeksu Cywilnego.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, Pożyczka była udzielona przez Pożyczkodawcę:

który jest podatnikiem VAT,
w ramach jego działalności gospodarczej,
na podstawie art. art. 720 i nast. Kodeksu Cywilnego.

Ponadto, należy uznać, iż Pożyczka stanowiła odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 Ustawy VAT.

Mając powyższe na uwadze, Pożyczka podlegała zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy VAT.

Powyższe twierdzenia znajdują potwierdzenie w linii rozstrzygnięć organów podatkowych wskazanych w ad. 2 niniejszego wniosku jak również w Interpretacji Indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 lipca 2020 r., sygn. ….

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

uznania udzielenia przez Wnioskodawcę pożyczki za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT – jest prawidłowe;
zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 tej ustawy – jest prawidłowe.

Na wstępie niniejszej interpretacji należy wyjaśnić, że Pożyczkobiorca (Zainteresowany niebędący stroną postępowania) został uznany za podmiot zainteresowany w sprawie będącej przedmiotem wniosku w związku z możliwością opodatkowania ww. czynności podatkiem od czynności cywilnoprawnych w przypadku, gdyby czynność udzielenia pożyczki przez Pożyczkodawcę nie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy.

Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi zatem co do zasady usługę w rozumieniu ustawy, niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia;
świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Trzeba podkreślić, że oba ww. warunki muszą być spełnione, aby świadczenie jako usługa podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane są przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.). Zgodnie z ww. przepisem, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres. Czynność udzielenia pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zamian za wynagrodzenie (odsetki), stanowi zatem odpłatne świadczenie usług, co do zasady, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem, odsetki otrzymane z tytułu udzielonej pożyczki stanowią wynagrodzenie z tytułu jej udzielenia.

W niniejszej sprawie należy wskazać, że ustawodawca m.in. w art. 43 ustawy przewidział zwolnienie od podatku od towarów i usług niektórych czynności.

I tak, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Zatem, co do zasady, usługa udzielania oprocentowanej pożyczki stanowi czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy. Z uwagi jednak na to, że usługi udzielania pożyczek mieszczą się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na terytorium kraju.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Pożyczkobiorca (Zainteresowany) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w celu pozyskania finansowania, zawarł umowę pożyczki pieniężnej w rozumieniu art. 720 i nast. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny z Pożyczkodawcą. Zarówna Pożyczkodawca, jak i Pożyczkobiorca są zarejestrowanymi podatnikami VAT czynnym.

… udziela również okazjonalnie pożyczek na rzecz innych podmiotów (niż tylko Pożyczkobiorcy), gdy wyrażą one zapotrzebowanie na środki pieniężne.

Pożyczki udzielane są w ramach działalności gospodarczej Pożyczkodawcy, a celem jej udzielenia było czerpanie zysku, w postaci otrzymanych odsetek. Czynności okazjonalnego udzielenia pożyczek przez Pożyczkodawcę jest więc działaniem, które generuje dla niego przychody. Pożyczkodawca osiąga korzyść poprzez wykorzystanie majątku w celu uzyskania dochodu. Obciążenie odsetkami w momencie ich wymagalności Wnioskodawca dokumentuje stosownymi dokumentami księgowymi. Przychody z odsetek od pożyczek udzielonych Zainteresowanemu oraz innym podmiotom Pożyczkodawca zaliczył do przychodów z działalności gospodarczej.

Wątpliwości Wnioskodawcy objęte pytaniem nr 1 i 2 dotyczą kwestii, uznania czynności udzielenia pożyczki za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, korzystającą ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Z uwagi na przedstawiony opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy należy stwierdzić, że opisana we wniosku czynność polegająca na udzieleniu oprocentowanej pożyczki, spełnia przesłanki uznania tej czynności za podlegającą opodatkowaniu. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług, spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielenie pożyczki przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz pożyczkobiorcy, polegające na udostępnieniu środków finansowych na wskazany w umowie okres czasu.

W konsekwencji, czynność udzielenia oprocentowanej pożyczki przez Wnioskodawcę na rzecz Pożyczkobiorcy, stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy,

Jednakże z uwagi na fakt, że powyższa usługa mieści się w zakresie czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy – to korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie ww. przepisu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 i 2 jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Dodatkowo należy wskazać, że w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

________________________________

¹ Dz.U. 1964 nr 16 poz. 93 ze zm.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin