2021.01.18 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-2.4012.819.2020.1.JS

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.819.2020.1.JS
z 18 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2020 r. (data wpływu 30 listopada 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT czynności wykonywanych przez Bank – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT czynności wykonywanych przez Bank.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zgodnie z ustawą z dnia 29.08.1997 r. Prawo bankowe (ostatnia zmiana: Dz.U. z 2019 r., poz. 2070), Bank wykonuje czynności bankowe będące usługami finansowymi, które podlegają zwolnieniu z podatku VAT zgodnie z zapisami art. 43 ust. 1 pkt 7, 37-41 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług.

W związku ze świadczeniem ww. usług Bank wykonuje szereg dodatkowych czynności zgodnie z odrębnymi dyspozycjami klientów lub w wyniku wykonania zawartej umowy. Czynności te wykonywane są odpłatnie i dotyczą następujących usług:

Wydanie zaświadczenia/opinii dla klienta na jego wniosek, typu:
1. opinia bankowa o kredytobiorcy, pożyczkobiorcy oraz zleceniodawcy gwarancji lub poręczenia,
2. ocena sytuacji ekonomiczno-finansowej,
3. zaświadczenie o wysokości zadłużenia z tytułu kredytu lub pożyczki, spłacie kredytu,
4. zaświadczenie, że klient nie figuruje jako dłużnik,
5. informacja o przebiegu spłat kapitału i odsetek,
6. potwierdzenie salda na rachunku klienta,
7. informacja o posiadanym rachunku bankowym,
8. zaświadczenie o wysokości obrotów, stanie środków na rachunku,
Wydanie wyciągów, historii rachunków, zestawienia transakcji na wniosek klienta,
Wydanie na wniosek klienta kopii umowy rachunku lub kredytu, umowy zabezpieczenia, innych dokumentów kredytowych,
Wydanie na wniosek klienta dokumentu zwalniającego zabezpieczenie w formie hipoteki, zastawu rejestrowego lub przewłaszczenia oraz wydanie promes zwolnienia zabezpieczeń,
Przyjęcie i odwołanie zastrzeżenia dokumentów tożsamości od osób będących klientami Banku,
Przyjęcie i odwołanie zastrzeżenia dokumentów tożsamości od osób niebędących klientami Banku,
Zbadanie zdolności kredytowej (bez powiązania ze złożeniem wniosku kredytowego).

Usługi wskazane powyżej we wniosku w pkt 1) - 5) świadczone są na rzecz klientów Banku, zaś usługi wymienione w pkt 6) - 7) świadczone są na rzecz osób niepowiązanych z Bankiem umową kredytową lub umową rachunku.

Usługi wymienione w pkt 1) - 5) nie mogą funkcjonować samoistnie, ich wykonanie możliwe jest wyłącznie w związku z zawartą umową kredytu/pożyczki lub umową o prowadzenie rachunku. Bez wcześniejszego zawarcia umowy kredytu/pożyczki lub umowy o prowadzenie rachunku nie mogłoby dojść do wykonania tego typu usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy czynności polegające na wykonywaniu następujących usług:

wydanie zaświadczenia/opinii dla klienta na jego wniosek, typu:
1. opinia bankowa o kredytobiorcy, pożyczkobiorcy oraz zleceniodawcy gwarancji lub poręczenia,
2. ocena sytuacji ekonomiczno-finansowej,
3. zaświadczenie o wysokości zadłużenia z tytułu kredytu lub pożyczki, spłacie kredytu,
4. zaświadczenie, że klient nie figuruje jako dłużnik,
5. informacja o przebiegu spłat kapitału i odsetek,
6. potwierdzenie salda na rachunku klienta,
7. informacja o posiadanym rachunku bankowym,
8. zaświadczenie o wysokości obrotów, stanie środków na rachunku,
wydanie wyciągów, historii rachunków, zestawienia transakcji na wniosek klienta,
wydanie na wniosek klienta kopii umowy rachunku lub kredytu, umowy zabezpieczenia, innych dokumentów kredytowych,
wydanie na wniosek klienta dokumentu zwalniającego zabezpieczenie w formie hipoteki, zastawu rejestrowego lub przewłaszczenia oraz wydanie promes zwolnienia zabezpieczeń,
przyjęcie i odwołanie zastrzeżenia dokumentów tożsamości od osób będących klientami Banku,
przyjęcie i odwołanie zastrzeżenia dokumentów tożsamości od osób niebędących klientami Banku,
zbadanie zdolności kredytowej (bez powiązania ze złożeniem wniosku kredytowego)

Zdaniem Wnioskodawcy, czynności polegające na wykonywaniu następujących usług:

wydanie zaświadczenia/opinii dla klienta na jego wniosek, typu:
1. opinia bankowa o kredytobiorcy, pożyczkobiorcy oraz zleceniodawcy gwarancji lub poręczenia,
2. ocena sytuacji ekonomiczno-finansowej,
3. zaświadczenie o wysokości zadłużenia z tytułu kredytu lub pożyczki, spłacie kredytu,
4. zaświadczenie, że klient nie figuruje jako dłużnik,
5. informacja o przebiegu spłat kapitału i odsetek,
6. potwierdzenie salda na rachunku klienta,
7. informacja o posiadanym rachunku bankowym,
8. zaświadczenie o wysokości obrotów, stanie środków na rachunku,
wydanie wyciągów, historii rachunków, zestawienia transakcji na wniosek klienta,
wydanie na wniosek klienta kopii umowy rachunku lub kredytu, umowy zabezpieczenia, innych dokumentów kredytowych,
wydanie na wniosek klienta dokumentu zwalniającego zabezpieczenie w formie hipoteki, zastawu rejestrowego lub przewłaszczenia oraz wydanie promes zwolnienia zabezpieczeń,
przyjęcie i odwołanie zastrzeżenia dokumentów tożsamości od osób będących klientami Banku

przyjęcie i odwołanie zastrzeżenia dokumentów tożsamości od osób niebędących klientami Banku,
zbadanie zdolności kredytowej (bez powiązania ze złożeniem wniosku kredytowego)

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem

ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 powołanej ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy, zwalnia się od podatku transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące walut, banknotów i monet używanych jako prawny środek płatniczy, z wyłączeniem banknotów i monet będących przedmiotami kolekcjonerskimi, za które uważa się monety ze złota, srebra lub innego metalu oraz banknoty, które nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy lub które mają wartość numizmatyczną.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Zaś zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Jak wskazuje art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy, zwalnia się od podatku usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 2286, z późn. zm.), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie.

Sprecyzowanie przepisów regulujących zwolnienie od podatku od towarów i usług dla usług finansowych ma na celu zapewnienie jednolitego stosowania tego zwolnienia w odniesieniu do rynku wspólnotowego, jak również zapewnienie spójności przepisów dotyczących podatku od towarów i usług z przepisami krajowymi regulującymi funkcjonowanie rynku finansowego.

Powyższe zwolnienia uregulowane zostały w ustawie o podatku od towarów i usług wskutek implementacji odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, poz. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 112.

W myśl art. 135 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 112, państwa członkowskie zwalniają transakcje udzielania kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę.

Przytoczony powyżej przepis Dyrektywy 2006/112/WE Rady dotyczy tylko ściśle wymienionych rodzajów czynności. W związku z tym należy uznać, że wszelkie inne czynności niewymienione w tym przepisie nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie tego przepisu.

Ponadto, w świetle art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41, nie mają zastosowania do:

czynności ściągania długów, w tym factoringu;
usług doradztwa;
usług w zakresie leasingu.

Istota umowy kredytu została zawarta w art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2020 r. poz. 1896, z późn. zm.). Zgodnie z ww. przepisem, przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Udzielanie kredytów przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu. Udzielenie kredytu stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału – określonej w umowie kwoty środków pieniężnych – na wskazany w tej umowie okres czasu. Czynność powyższa w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zamian za wynagrodzenie (odsetki, prowizje), stanowi zatem odpłatne świadczenie usług, co do zasady podlegające opodatkowaniu VAT.

Z analizy powołanych przepisów w odniesieniu do przedstawionego opisu sprawy wynika, że udzielanie przez Wnioskodawcę kredytów lub pożyczek pieniężnych stanowi czynności mieszczące się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. Z uwagi jednak na fakt, że powyższe udzielanie kredytów lub pożyczek mieści się w zakresie czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy to korzysta ono ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zwolnieniu od podatku VAT określonemu w powyższym przepisie podlegają jedynie usługi wprost w nim wskazane.

Należy wskazać, iż zasadniczo każde świadczenie dla celów opodatkowania VAT powinno być uznawane za odrębne i niezależne. Jednak w sytuacji, gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę lub jedną dostawę, nie powinny być one sztucznie dzielone dla celów podatkowych. Uznaje się, że tworzą one jednolite świadczenie do celów stosowania przepisów ustawy o VAT.

Przepisy ustawy o VAT oraz Dyrektywy 112 nie wskazują przesłanek, według których dane świadczenie należy uznać za złożone. Ocena, w jakich okolicznościach świadczenia powiązane należy traktować jako świadczenia kompleksowe wymaga odwołania do orzecznictwa TSUE.

Przykładowo w wyrokach wydanych w sprawach C-41/04 z 27 października 2005 r. Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financiën, C-572/07 z 11 czerwca 2009 r. RLRE Tellmer Property s.r.o. przeciwko Finanční ředitelství v Ústí nad Labem, C-224/11 z 17 stycznia 2013 r. BGŻ Leasing sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie, TSUE wskazał, że w pewnych okolicznościach formalnie odrębne świadczenia, które mogą być wykonywane oddzielnie, należy uważać za jedną czynność, jeżeli nie są one od siebie niezależne. Jednocześnie, powołując się przy tym na wykształcone dotychczas orzecznictwo, TSUE wskazał w jakich sytuacjach można mówić o kompleksowości świadczeń, stwierdzając, że jedno świadczenie złożone występuje w przypadku, gdy co najmniej dwa elementy albo co najmniej dwie czynności dokonane przez podatnika są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby sztuczny charakter.

W niniejszej sprawie należy przywołać wyrok TSUE z dnia 28 lipca 2011 r. w sprawie C-350/10 Nordea Pankki Suomi Oyj, w którym Trybunał wypowiedział się w zakresie warunków uznania za zwolnione od VAT transakcji, których przedmiotem są papiery wartościowe. TSUE stwierdził, w odniesieniu do operacji dotyczących przelewów w rozumieniu art. 13 część B lit. d) pkt 3 szóstej dyrektywy, że „świadczone usługi muszą skutkować przekazaniem środków pieniężnych oraz prowadzić do zmian prawnych i finansowych. Należy dokonać rozróżnienia między usługą zwolnioną w rozumieniu wspomnianej dyrektywy a dostarczeniem zwykłego świadczenia fizycznego lub technicznego, takiego jak udostępnienie bankowi systemu informatycznego”. Przelew jest bowiem „operacją polegającą na realizacji dyspozycji przekazania określonej sumy pieniędzy z jednego konta na drugie. Cechuje się ona w szczególności tym, że powoduje zmianę sytuacji prawnej i finansowej istniejącej, z jednej strony, miedzy udzielającym dyspozycji a beneficjentem, a z drugiej strony, między nimi a bankiem”. Trybunał wskazał, że powyższa analiza ma również zastosowanie odpowiednio do transakcji dotyczących papierów wartościowych. Dalej TSUE stwierdził, że „sama tylko okoliczność, iż dany składnik jest nieodzowny do realizacji określonej transakcji objętej zwolnieniem, nie pozwala uznać, że usługa odpowiadająca temu składnikowi objęta jest zwolnieniem”. Zauważył także: „(...) skoro usługi Swift są usługami elektronicznego przesyłania wiadomości, których wyłącznym przedmiotem jest przekazywanie danych, nie spełniają one jako takie żadnej z funkcji którejkolwiek z transakcji finansowych, o których mowa w art. 13 część B lit. d) pkt 3 i 5 szóstej dyrektywy, tj. nie skutkują przeniesieniem środków lub papierów wartościowych i nie posiadają zatem ich cech”.

Z przytoczonych powyżej wyroków TSUE wynika, że za świadczenia odrębne należy uznać świadczenia wykonywane na rzecz nabywcy, które nawet jeżeli są w pewien sposób ze sobą powiązane, mogą być traktowane rozłącznie, a traktowanie to nie wpłynie na charakter żadnego z nich ani też nie sprawi, że wartość świadczeń z punktu widzenia nabywcy będzie inna, niż gdyby świadczenia te były uznane za świadczenie złożone.

Z opisu sprawy wynika, że zgodnie z ustawą Prawo bankowe Wnioskodawca wykonuje czynności bankowe będące usługami finansowymi, które podlegają zwolnieniu z podatku VAT zgodnie z zapisami art. 43 ust. 1 pkt 7, 37-41 ustawy o podatku od towarów i usług. W związku ze świadczeniem ww. usług Bank wykonuje szereg dodatkowych czynności zgodnie z odrębnymi dyspozycjami klientów lub w wyniku wykonania zawartej umowy. Czynności te wykonywane są odpłatnie i dotyczą następujących usług:

Wydanie zaświadczenia/opinii dla klienta na jego wniosek, typu:
1. opinia bankowa o kredytobiorcy, pożyczkobiorcy oraz zleceniodawcy gwarancji lub poręczenia,
2. ocena sytuacji ekonomiczno-finansowej,
3. zaświadczenie o wysokości zadłużenia z tytułu kredytu lub pożyczki, spłacie kredytu,
4. zaświadczenie, że klient nie figuruje jako dłużnik,
5. informacja o przebiegu spłat kapitału i odsetek,
6. potwierdzenie salda na rachunku klienta,
7. informacja o posiadanym rachunku bankowym,
8. zaświadczenie o wysokości obrotów, stanie środków na rachunku,
Wydanie wyciągów, historii rachunków, zestawienia transakcji na wniosek klienta,
Wydanie na wniosek klienta kopii umowy rachunku lub kredytu, umowy zabezpieczenia, innych dokumentów kredytowych,
Wydanie na wniosek klienta dokumentu zwalniającego zabezpieczenie w formie hipoteki, zastawu rejestrowego lub przewłaszczenia oraz wydanie promes zwolnienia zabezpieczeń,
Przyjęcie i odwołanie zastrzeżenia dokumentów tożsamości od osób będących klientami Banku,
Przyjęcie i odwołanie zastrzeżenia dokumentów tożsamości od osób niebędących klientami Banku,
Zbadanie zdolności kredytowej (bez powiązania ze złożeniem wniosku kredytowego).

Mając na uwadze powyższą analizę podnieść należy, że usługi świadczone przez Bank za które pobierane są opłaty wymienione w pkt 1-5 wniosku, tj. za wydanie zaświadczenia/opinii dla klienta na jego wniosek, typu: opinia bankowa o kredytobiorcy, pożyczkobiorcy oraz zleceniodawcy gwarancji lub poręczenia, ocena sytuacji ekonomiczno-finansowej, zaświadczenie o wysokości zadłużenia z tytułu kredytu lub pożyczki, spłacie kredytu, zaświadczenie, że klient nie figuruje jako dłużnik, informacja o przebiegu spłat kapitału i odsetek, potwierdzenie salda na rachunku klienta, informacja o posiadanym rachunku bankowym, zaświadczenie o wysokości obrotów, stanie środków na rachunku; wydanie wyciągów, historii rachunków, zestawienia transakcji na wniosek klienta; wydanie na wniosek klienta kopii umowy rachunku lub kredytu, umowy zabezpieczenia, innych dokumentów kredytowych; wydanie na wniosek klienta dokumentu zwalniającego zabezpieczenie w formie hipoteki, zastawu rejestrowego lub przewłaszczenia oraz wydanie promes zwolnienia zabezpieczeń; przyjęcie i odwołanie zastrzeżenia dokumentów tożsamości, wykonywane są na rzecz klientów Banku – odbiorców usługi podstawowej świadczonej przez Bank – jednakże nie mają one wpływu na samo świadczenie usług finansowych zwolnionych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38-41 ustawy. Charakter i sposób wykonania tych czynności świadczy o ich samodzielności, są to bowiem dodatkowe czynności wykonywane na żądanie klienta, niezależnie od wykonywanych przez Wnioskodawcę usług. Co prawda czynności te są – co do zasady – związane np. z prowadzonym rachunkiem bankowym, udzielonym kredytem czy pożyczką, jednakże samo ich wykonanie w żaden sposób nie służy lepszemu wykonaniu usługi głównej. Usługa główna może bez żadnego uszczerbku być wykonana bez świadczenia, za które pobierane są przedmiotowe opłaty. Zatem świadczone przez Bank ww. usługi stanowią odrębne, poboczne usługi do usługi zasadniczej, ich celem nie jest wykonanie usługi zasadniczej.

Wyżej wymienione czynności stanowią zatem odrębną całość jednakże nie są specyficzne („Specyficzny” według Słownika Języka Polskiego PWN (wydanie internetowe: https://sjp.pwn.pl) oznacza: właściwy wyłącznie danej osobie, rzeczy lub zjawisku; charakterystyczny, swoisty) i istotne („Istotny” według Słownika Języka Polskiego PWN (wydanie internetowe: https://sjp.pwn.pl) oznacza: istotny m.in. główny, podstawowy) dla usług bankowych. Opisane czynności nie mają charakteru ocennego czy merytorycznego, w dużej mierze zawężają się do obsługi klientów Banku, nie wychodzą poza aspekt techniczno-organizacyjny czynności administracyjnych. Czynności te również bezpośrednio nie zmieniają sytuacji prawnej lub finansowej klientów Banku. Usługi te mają charakter jedynie usługi technicznej, informacyjnej.

Natomiast usługi świadczone przez Bank takie jak: przyjęcie i odwołanie zastrzeżenia dokumentów tożsamości od osób niebędących klientami Banku oraz zbadanie zdolności kredytowej (bez powiązania ze złożeniem wniosku kredytowego), niezależnie od tego, że są świadczone na rzecz osób niepowiązanych z Bankiem umową kredytową lub umową rachunku, również stanowią jedynie usługi administracyjno-techniczne, nie będąc usługami specyficznymi dla usług bankowych.

W związku z powyższym usługi świadczone przez Bank wymienione w pkt 1-7 opisu sprawy nie korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38-40 ustawy. A zatem będą opodatkowane podatkiem VAT według stawki podatku od towarów i usług właściwej dla tych czynności.

W świetle powyższego oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe. Przy czym należy zauważyć, że jakkolwiek Wnioskodawca wywodzi prawidłowy skutek prawny w kwestii braku zwolnienia od podatku usług wymienionych w pkt 6 i 7 wniosku, jednakże wynika on z innych argumentów niż wskazał tut. Organ.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie zaznacza się, że wydana interpretacja dotyczy wyłącznie kwestii braku zwolnienia z podatku VAT ww. usług świadczonych przez Bank. Przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest określenie stawki podatku VAT dla ww. świadczeń. Ponadto, należy wskazać, że kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług od dnia 1 lipca 2020 r. może być określona tylko i wyłącznie w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej określonej w art. 42a ustawy o podatku od towarów i usług.

Podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin