Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IPPB5/4510-5/16-5/MK/SP
z 31 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r.– Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2015 r., poz. 643 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 października 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 2542/16 (data wpływu prawomocnego wyroku oraz zwrotu akt sprawy 6 października 2020 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2015 r. (data wpływu 4 stycznia 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 30 marca 2016 r. (data nadania 30 marca 2016 r., data wpływu 1 kwietnia 2016 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 21 marca 2016 r. (data odbioru 24 marca 2016 r.) Nr IPPB5/4510-5/16-2/MK o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• uznania za wypłatę, o której mowa w art. 26 ust. 7, zamiany zobowiązania z tytułu wyświadczonych usług – jest prawidłowe,
  

• określenia momentu poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych w przypadku zamiany zobowiązania z tytułu wyświadczonych usług – jest prawidłowe,
  

• sposobu poboru zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu świadczonych usług między spółkami z grupy w ramach wewnętrznego systemu rozliczeniowego – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 4 stycznia 2016 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób w zakresie:

• uznania za wypłatę, o której mowa w art. 26 ust. 7, zamiany zobowiązania z tytułu wyświadczonych usług,
  

• określenia momentu poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych w przypadku zamiany zobowiązania z tytułu wyświadczonych usług,
  

• sposobu poboru zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu świadczonych usług między spółkami z grupy w ramach wewnętrznego systemu rozliczeniowego.
  
  

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 11 kwietnia 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IPPB5/4510-5/16-4/MK, w której uznał za prawidłowe stanowisko w zakresie pytań nr 1 i 2 tj. uznania za wypłatę, o której mowa w art. 26 ust. 7, zamiany zobowiązania z tytułu wyświadczonych usług oraz określenia momentu poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych w przypadku zamiany zobowiązania z tytułu wyświadczonych usług, natomiast za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3, tj. właściwego sposobu poboru zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu świadczonych usług między spółkami z grupy w ramach wewnętrznego systemu rozliczeniowego mowy najmu.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 11 kwietnia 2016 r. znak IPPB5/4510-5/16-4/MK wniósł pismem z dnia 27 kwietnia 2016 r. (data wpływu 2 maja 2016 r.) wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

Po przeanalizowaniu zarzutów Strony organ w piśmie z dnia 14 czerwca 2016 r., nr IPPB5/4510-1-31/16-2/MK stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 11 kwietnia 2016 r., nr IPPB5/4510-5/16-4/MK złożył skargę pismem z dnia 18 lipca 2016 r. (data wpływu 20 lipca 2016 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 31 października 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 2542/16 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 października 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 2542/16 Szef Krajowej Administracji Skarbowej pismem nr 0110-KWR3.4010.16.2017.2.AR w dniu 19 grudnia 2017 r. złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 11 lutego 2020 r. (data wpływu 9 lipca 2020 r.), sygn. akt II FSK 683/18 oddalił skargę kasacyjną Organu.

W dniu 6 października 2020 r. do tut. Organu wpłynął prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 października 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 2542/16.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w prawomocnym wyroku z dnia 31 października 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 2542/16 uznał, że skarga jest zasadna i w konsekwencji uchylił zaskarżoną interpretację w zaskarżonej części.

Zdaniem Sądu, organ pominął w interpretacji argumenty strony przedstawione w stanie faktycznym, bowiem wbrew opisowi zawartemu we wniosku uznał A. za podmiot nieuprawniony do odsetek.

Strona natomiast wprost wskazała, że – po pierwsze, odsetki w ramach Systemu powstają w związku z pożyczką, a nie zaległością w regulowaniu zobowiązań handlowych.

Po drugie, A. działa na zasadach zbliżonych do banku; jedną z funkcji A. jest udzielanie finansowania na rzecz podmiotów rozliczających należności w ramach Systemu. W związku z tymi funkcjami, A. otrzymuje wynagrodzenie wynikające z różnicy w oprocentowaniu w Systemie salda debetowego i salda kredytowego.

Po trzecie, A. ponosi ekonomiczny ciężar udzielanych pożyczek; w przypadku utrzymującego się zadłużenia ze strony A. (salda kredytowego spółki – uczestnika) to właśnie A. dokonuje fizycznej spłaty zadłużenia.

Po czwarte, zadłużenie A. wobec uczestników nie wynika z usług wyświadczonych na rzecz A. Co do zasady bowiem A. nie działa w ramach Systemu jako świadczeniobiorca, lecz jako podmiot finansujący. Zadłużenie A. wynika z bilansu otrzymanych i udzielonych pożyczek. Ponadto, ideą istnienia Systemu jest uproszczenie przepływów pieniężnych, co realizuje A. pełniąc w Systemie rolę porównywalną do banku. Dlatego, zgodnie z opisem, jeżeli wierzytelności i zobowiązania rejestrowane w ramach Systemu mają podobne wartości, uczestnicy Systemu nie dokonują rzeczywistych przelewów środków. Jednakże, jeżeli przez pewien czas utrzymuje się saldo dodatnie lub ujemne, odpowiednie środki są wpłacane lub wypłacane z rachunku (jak miałoby to miejsce w klasycznym banku). Wpłata/wyplata zachodzi jednak pomiędzy A. a odpowiednim uczestnikiem Systemu i co do zasady nie odpowiada jej dalsza wpłata/wypłata pomiędzy A. a innym uczestnikiem Systemu. Wierzytelności/zobowiązania poszczególnych uczestników Systemu względem A. są od siebie niezależne i niektóre z nich mogą być regulowane w drodze potrącenia, a inne w formie rzeczywistej wpłaty/wypłaty środków, zupełnie niezależnie od siebie.

Skoro, jak wynika z opisu, w sprawie dochodzi do przekazania na rzecz A. obowiązków związanych z płatnością faktur na rzecz świadczeniodawców oraz należności w kwocie odpowiadającej fakturom rozliczanym w Systemie i A. staje się wierzycielem świadczeniobiorców z tytułu pożyczki (w tym względem spółki) to spełnione zostały przesłanki umożliwiające stwierdzenie, że A. jest osobą uprawnioną do odsetek w rozumieniu Konwencji, tym samym nie można uznać, że odsetki kapitalizowane w ramach Systemu są należne spółkom uczestniczącym w systemie.

Wobec twierdzeń zawartych w opisie, brak jest podstaw do uznania, że to poszczególne spółki biorące udział w Systemie posiadają tytuł prawny do odsetek i uzyskują one przychód podatkowy na terytorium Polski. Stanowisko organu (…) pomijało fakt, że:

• A. w momencie rejestracji faktury w Systemie, wstępuje w obowiązki świadczeniobiorcy w zakresie płatności za usługę na rzecz świadczeniodawcy;
  

• Z punktu widzenia świadczeniobiorcy dochodzi do zmiany podstawy prawnej zobowiązania, gdyż zobowiązanie z tytułu faktury wobec świadczeniodawcy zmienia się w pożyczkę udzieloną przez A.;
  

• tym samym A. przejmuje na siebie ciężar ekonomiczny związany z udzieleniem pożyczek na rzecz świadczeniobiorców, tj. członków Systemu, w tym spółki).
  
  

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony wymaga ponownego rozpatrzenia przez tutejszy organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

B. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest spółką z siedzibą dla celów podatkowych w Polsce (polskim rezydentem podatkowym), wydawcą publikacji prawniczych i biznesowych na rynku polskim. Spółka jest częścią międzynarodowego koncernu C. („Grupa”).

Spółka oraz pozostałe spółki z Grupy świadczą sobie wzajemnie usługi (np. usługi doradztwa i zarządzania, udzielanie licencji). W tym zakresie, Spółka działa zarówno w charakterze świadczeniodawcy jak i świadczeniobiorcy. Usługi wewnątrz Grupy świadczone są za wynagrodzeniem i są dokumentowane fakturami. Niektóre z usług świadczonych przez inne spółki z Grupy (głównie spółki zagraniczne) mieszczą się w katalogu usług o których mowa w art. 21 ust. 1 updop. Spółka posiada certyfikaty rezydencji zagranicznych świadczeniodawców.

W celu usprawnienia wzajemnych rozliczeń wewnątrz Grupy, spółki z Grupy korzystają ze specjalnego systemu rozliczeniowego – Current Account System („System”). System dotyczy rozliczeń spółek z Grupy (bardziej szczegółowy opis tych rozliczeń znajduje się w dalszej części wniosku). System jest obsługiwany przez A., z siedzibą w Holandii. Za tę usługę, A. pobiera wynagrodzenie w formie odsetek, a dokładnie w formie różnicy pomiędzy stopami procentowymi (wyższa stopa procentowa jest stosowana gdy Spółka per saldo jest zadłużona wobec A., a niższa gdy Spółka per saldo posiada wierzytelność wobec A.).

Sposób funkcjonowania Systemu przedstawia się następująco:

1. Świadczeniodawca wykonuje świadczenie i wystawia fakturę na świadczeniobiorcę (Spółka działa zarówno w charakterze świadczeniodawcy, jak i świadczeniobiorcy). Następnie świadczeniodawca zgłasza fakturę (należność) do rozliczenia w ramach Systemu. Z chwilą zgłoszenia faktury do rozliczenia w Systemie, należność w kwocie wynikającej z faktury zostaje przejęta przez A. – tj. A. staje się wierzycielem świadczeniobiorcy (Spółki). Jednocześnie, w tym samym momencie świadczeniodawca zyskuje lustrzaną wierzytelność wobec A. – tj. A. jest winna świadczeniodawcy kwotę równą kwocie faktury zgłoszonej do rozliczenia w CAS. Dodatkowo, z punktu widzenia świadczeniobiorcy, w momencie zgłoszenia faktury do rozliczenia w Systemie, dochodzi do zmiany podstawy prawnej zobowiązania (zobowiązanie handlowe wobec świadczeniodawcy wynikające z faktury zmienia się w pożyczkę udzieloną przez A. na rzecz świadczeniobiorcy).
2. Jednocześnie, po przejęciu należności od Spółki przez A. dochodzi do potrącenia zobowiązania Spółki wobec A. z należnościami Spółki od A., powstającymi w momencie zgłaszania przez Spółkę do rozliczenia w Systemie wystawionych przez siebie faktur.
3. Na koniec każdego dnia ustalane jest saldo. W rezultacie, jeżeli Spółka jest w pozycji dłużnika wobec A., wówczas naliczane są jej odsetki, które są kapitalizowane na koniec każdego miesiąca (tj. doliczane są do salda jej zadłużenia w Systemie). Jeżeli natomiast Spółka jest w pozycji wierzyciela wobec A., wówczas odsetki naliczane są na jej rzecz – odsetki te na koniec każdego miesiąca powiększają kwotę wierzytelności Spółki w Systemie.
   
   

Ponadto, w uzupełnieniu przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, że: z umowy zawartej przy przystępowaniu do Systemu wynika, że A. jest instytucją pełniącą funkcje zbliżone do funkcji wykonywanych przez banki. Realizacja tych funkcji polega m.in. na udzielaniu finansowania na rzecz podmiotów rozliczających należności w ramach Systemu.

O tym, iż dochodzi do zamiany zobowiązania handlowego wynikającego z faktury na zobowiązanie pożyczkowe świadczą w szczególności następujące okoliczności wynikające z umowy zawartej przy przystępowaniu do Systemu:

1. od momentu zgłoszenia należności do Systemu przez świadczeniodawcę, ten ostatni nie może domagać się zapłaty od świadczeniobiorcy, lecz ewentualne roszczenie o zapłatę powinien kierować do A.;
2. pomimo powyższego, A. nie odpowiada za właściwe wykonanie usługi, tj. ewentualne roszczenia z tytułu nienależytego wykonania zobowiązania świadczeniobiorca może kierować do świadczeniodawcy, a nie do A. (co świadczy o powstaniu nowego zobowiązania o charakterze pożyczkowym);
3. spółka-uczestnik Systemu zobowiązana jest do zapłaty odsetek od swojego zadłużenia istniejącego w Systemie (tj. wobec A.) w wysokości określonej w umowie, a odsetki te naliczane są od pierwszego dnia wprowadzenia zobowiązania do Systemu (a zatem powstaje nowa relacja zobowiązaniowa zarówno w zakresie warunków zobowiązania, jak i jednej ze strony – wierzyciela).
   
   

A. działa na zasadach zbliżonych do banku – jego zysk pochodzi ze spreadu, tj. dodatniej różnicy pomiędzy oprocentowaniem pobieranym od uczestników zadłużonych w Systemie a (niższym) oprocentowaniem należnym uczestnikom, którzy w danym momencie finansują System (tj. wprowadzili do Systemu swoje należności, z tytułu których oczekują zapłaty).

W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, A. ponosi ekonomiczny ciężar udzielanych pożyczek. Okoliczność, iż nie dochodzi do każdorazowego przelewu z tytułu udzielonej pożyczki wynika z faktu, iż A. stosuje wewnętrzny system wzajemnych potrąceń należności zgłoszonych do Systemu. Jednakże, w przypadku istnienia zadłużenia przez dłuższy czas (saldo debetowe) u którejkolwiek ze stron uczestniczących w Systemie (A. czy też spółek-uczestników) dochodzi do fizycznej spłaty zadłużenia przez zadłużony podmiot. W praktyce oznacza to, że również A. dokonuje rzeczywistego przelewu środków na rzecz spółek-uczestników, w stosunku do których wykazuje zadłużenie przez pewien okres.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy zamiana zobowiązania z tytułu wyświadczonych Spółce usług na zobowiązanie z tytułu pożyczki powinna, w zaistniałym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, być uznana za wypłatę, o której mowa w art. 26 ust. 7 updop?
2. Czy – w związku z art. 21 ust. 2 updop, Spółka powinna, w momencie zamiany zobowiązania z tytułu wyświadczonych Spółce usług na zobowiązanie z tytułu pożyczki, pobierać, w zaistniałym stanie faktycznym i zdarzeniu, przyszłym, zryczałtowany podatek u źródła, o którym mowa w art. 21 ust. 1 updop w zakresie i wedle stawki wynikającej z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, które Polska zawarła z państwami, gdzie świadczeniodawcy mają siedziby dla celów podatkowych?
3. Czy Spółka powinna, w momencie comiesięcznej kapitalizacji, odsetek w ramach Systemu, pobierać, w zaistniałym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, zryczałtowany podatek u źródła, o którym mowa w art. 21 ust. 1 updop w zakresie i wedle stawki wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, którą Polska zawarła z Holandią, czyli państwem siedziby A.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy.

1. Zdaniem Wnioskodawcy zamiana zobowiązania z tytułu wyświadczonych Spółce usług na zobowiązanie z tytułu pożyczki powinna, w zaistniałym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, być uznana za wypłatę, o której mowa w art. 26 ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z póżn. zm., dalej „updop”).
2. Zdaniem Wnioskodawcy - w związku z art. 21 ust. 2 updop, Spółka powinna, w momencie zamiany zobowiązania z tytułu wyświadczonych Spółce usług na zobowiązanie z tytułu pożyczki, pobierać, w zaistniałym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, zryczałtowany podatek u źródła, o którym mowa w art. 21 ust. 1 updop w zakresie i wedle stawki wynikającej z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, które Polska zawarła z państwami, gdzie świadczeniodawcy mają siedziby dla celów podatkowych.
3. Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka powinna, w momencie comiesięcznej kapitalizacji odsetek w ramach Systemu, pobierać, w zaistniałym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, zryczałtowany podatek u źródła, o którym mowa w art. 21 ust. 1 updop w zakresie i wedle stawki wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, którą Polska zawarła z Holandią, czyli państwem siedziby A.
   
   

Łączne uzasadnienie stanowiska wnioskodawcy dotyczące pytania 1,2 i 3

Zgodnie z art. 3 ust. 2 updop, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W przepisie tym wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. Zdaniem Wnioskodawcy, przepis ten może znaleźć zastosowanie do świadczeniodawców świadczących usługi na rzecz Wnioskodawcy.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności, będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone m.in. w art. 21 ust. 1 updop.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 1 updop, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 updop, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) ustala się w wysokości 20% przychodów. Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 21 ust. 2 updop). Na podstawie art. 22b updop, zwolnienia i odliczenia wynikające z przepisów art. 20-22 updop stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy w sprawie podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany.

W myśl art. 26 ust. 1 updop, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką runową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z art. 26 ust. 7 updop – wypłata, o której mowa w ust. 1, 1c, 1d i 2c oznacza wykonanie zobowiązania w jakiejkolwiek formie, w tym poprzez zapłatę, potrącenie lub kapitalizację odsetek. Zdaniem Wnioskodawcy obejmuje to m.in. zamianę zobowiązania na inne, gdyż zobowiązanie z tytułu należności za wykonaną usługę przestaje istnieć, a w jego miejsce powstaje zobowiązanie pożyczkowe. Tym samym, A. nie może dochodzić (w tym na drodze sądowej) należności za wykonaną usługę, a może dochodzić roszczenia względem Spółki jedynie z tytułu udzielonej pożyczki.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że:

• Wnioskodawca jest zobowiązany do pobrania podatku u źródła (zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych) od płatności dokonywanych na rzecz świadczeniodawców spółki – o ile wypłaty te mieszczą się w katalogu płatności zawartym w art. 21 ust. 1 updop. Wypłata, która będzie objęta obowiązkiem poboru podatku u źródła, może przy tym nastąpić w jakiejkolwiek formie. Wnioskodawca uważa przy tym, że w związku z art. 26 ust. 7 updop obowiązek pobrania podatku u źródła powstanie w momencie zamiany zobowiązania do zapłaty za usługi na zobowiązanie pożyczkowe.
  

• Wnioskodawca powinien pobierać podatek u źródła od ww. płatności, mając na uwadze stawki podatku u źródła oraz zakres płatności podlegających opodatkowaniu w Polsce na podstawie obowiązujących umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. W tym kontekście – zdaniem Wnioskodawcy – Spółka powinna pobierać podatek u źródła wedle przepisów umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Polskę z państwami, gdzie poszczególni świadczeniodawcy mają siedzibę.
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, pomimo rozliczania zobowiązań za pośrednictwem Systemu, Wnioskodawca dokonuje płatności na rzecz świadczeniodawców – a nie podmiotu obsługującego System, którym jest A. Zdaniem Wnioskodawcy przemawiają za tym następujące argumenty:

• sposób zapłaty (tj. pojawienie się pośrednika w postaci A.) nie wpływa na to, że zapłata wypłacana jest świadczeniodawcy. Innymi słowy Spółka efektywnie płaci świadczeniodawcy, a nie A.;
  

• należność świadczeniodawców od Spółki jest regulowana w tym samym momencie, w którym świadczeniobiorcy zwalniani są z zobowiązania (z momentem wprowadzenia faktur przez świadczeniodawców do rozliczenia w ramach Systemu);
  

• A. nie może zadecydować, żeby wstrzymać się z uregulowaniem należności wobec świadczeniodawców – tj. należności te automatycznie ulegają potrąceniu lub zamieniane są w inny stosunek zobowiązaniowy (pożyczkę), w związku z którym A. obciążana jest odsetkami;
  

• kwota wypłacana (w formie potrącenia lub powstania należności z tytułu salda w ramach Systemu) na rzecz świadczeniodawcy jest tożsama z kwotą zobowiązania regulowanego (w formie potrącenia lub zobowiązania z tytułu salda) przez świadczeniobiorcę (ów);
  

• Spółka reguluje swoje zobowiązania (w formie potrącenia lub powstania zobowiązania z tytułu salda w ramach Systemu) pod tytułem wynikającym z faktury wystawionej przez świadczeniodawcę – tj. uregulowanie zobowiązania w formie potrącenia lub zamiany na pożyczkę ma charakter wypłaty wynagrodzenia za świadczenie wykonane przez świadczeniodawcę.
  
  

Natomiast analizując zobowiązanie z tytułu salda wobec A., Wnioskodawca uważa, iż przywoływany wcześniej art. 26 ust. 7 może zostać zastosowany bezpośrednio do przedstawionej powyżej kapitalizacji odsetek w ramach Systemu. Wobec tego, Wnioskodawca uważa, iż jest zobowiązany do pobrania podatku u źródła od kapitalizowanych każdego miesiąca odsetek, mając na uwadze odpowiednią umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania. Ponieważ beneficjentem rzeczywistym płatności odsetkowych jest A., Wnioskodawca powinien brać pod uwagę obowiązującą umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartą pomiędzy Polską a państwem siedziby A., czyli Holandią. W tym kontekście – zdaniem Wnioskodawcy – Spółka powinna pobierać podatek u źródła według stawki 5%.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy:

1. zamiana zobowiązania z tytułu wyświadczonych Spółce usług na zobowiązanie z tytułu pożyczki powinna, w zaistniałym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, być uznana za wypłatę, o której mowa w art. 26 ust. 7 updop;
2. w związku z art. 21 ust. 2 updop, Spółka powinna, w momencie zamiany zobowiązania z tytułu wyświadczonych Spółce usług na zobowiązanie z tytułu pożyczki, pobierać, w zaistniałym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, zryczałtowany podatek u źródła, o którym mowa w art. 21 ust 1 updop w zakresie i wedle stawki wynikającej z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, które Polska zawarła z państwami, gdzie świadczeniodawcy mają siedziby dla celów podatkowych;
3. Spółka powinna, w momencie comiesięcznej kapitalizacji odsetek w ramach Systemu, pobierać, w zaistniałym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, zryczałtowany podatek u źródła, o którym mowa w art. 21 ust. 1 updop w zakresie i wedle stawki wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, którą Polska zawarła z Holandią, czyli państwem siedziby A.
   
   

W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, po uwzględnieniu prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 października 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 2542/16 w świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie:

• uznania za wypłatę, o której mowa w art. 26 ust. 7, zamiany zobowiązania z tytułu wyświadczonych usług – jest prawidłowe,
  

• określenia momentu poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych w przypadku zamiany zobowiązania z tytułu wyświadczonych usług – jest prawidłowe,
  

• sposobu poboru zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu świadczonych usług między spółkami z grupy w ramach wewnętrznego systemu rozliczeniowego – jest prawidłowe.
  
  

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.