Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.817.2020.4.WN
z 20 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 października 2020 r. (data wpływu 16 października 2020 r.), uzupełnionym pismem z 18 grudnia 2020 r. (data wpływu 18 grudnia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabycia wierzytelności -jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 października 2020 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabycia wierzytelności.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 18 grudnia 2020 r. (data wpływu 18 grudnia 2020 r.), przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z 11 grudnia 2020 r. znak: 0111-KDIB1-1.4010.423.2020.2.SG, 0111-KDIB3-1.4012.817.2020.3.WN, 0111-KDIB2-2.4014.232.2020.3.MZ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

P. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej P. Sp. z o.o.), jest wierzycielem XY. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej XY.). Wierzytelności obejmują należność główną w kwocie 451.214,11 zł i wynikają z następujących faktur:

Tabela - PDF

Wnioskodawca (dalej C.) nabyła ww. wierzytelności za 89% wartości należności głównej tj. za całkowitą cenę 401.580,56 złotych. P. Sp. z o.o. za nabycie jej wierzytelności nie dokona na rzecz C. żadnej zapłaty, jedyną korzyścią, którą ta Spółka uzyska będzie dyskonto pomiędzy zapłaconą ceną stanowiącą 89% wartości nominalnej wierzytelności a kwotą odzyskaną od XY.

C. zamierza potrącić własne zobowiązania wobec XY. z wierzytelnościami tej spółki nabytymi w ramach umowy cesji zawartej z P. sp. z o.o. Wierzytelności nabyte przez C. są wymagalne, natomiast zobowiązania, z którymi zostaną potrącone jeszcze nie. Potrącenie skutkować będzie wygaszeniem całości nabytych wierzytelności, dlatego XY. nie będzie już dokonywała żadnych wpłat na rzecz C.

Każda z ww. spółek jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Ponadto Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy, odnosząc się do pytań tut. Organu w następujący sposób:

1. Czy nabyte przez Wnioskodawcę wierzytelności są wierzytelnościami trudnymi, tj. takimi w stosunku, do których istnieje wątpliwość ściągnięcia długu ze nie zostaną zaspokojone?

Odpowiedź: Nie są.

2. Czy nabyte wierzytelności są sporne jedynie co do wysokości, a w pozostałym zakresie są bezsporne?

Odpowiedź: Nie są sporne w ogóle.

3. Czy umowa przelewu wierzytelności nakłada na Wnioskodawcę jakiekolwiek inne dodatkowe świadczenia na rzecz Zbywcy? Jeśli tak, należy wskazać jakie?

Odpowiedź: Nie nakłada.

4. Czy Wnioskodawca nabył wierzytelności we własnym imieniu, na własny rachunek oraz na własne ryzyko?

Odpowiedź: Tak.

5. Czy w związku z nabyciem wierzytelności, Wnioskodawca uwalnia wierzyciela od konieczności podejmowania czynności związanych z egzekwowaniem długu i otrzymuje od Zbywców wierzytelności jakiekolwiek przysporzenie majątkowe (wynagrodzenie, premia, prowizja)?

Odpowiedź: W związku z nabyciem wierzytelności, Wnioskodawca uwalnia wierzyciela od konieczności podejmowania czynności związanych z egzekwowaniem długu, nie otrzymuje za to od Zbywcy wierzytelności jakiekolwiek przysporzenia majątkowego.

6. Czy pomiędzy zbywcą wierzytelności a Wnioskodawcą istnieje odrębny stosunek prawny, rodzący obowiązek zapłaty wynagrodzenia na rzecz Wnioskodawcy w związku z nabyciem wierzytelności?

Odpowiedź: Nie istnieje żaden odrębny stosunek prawny pomiędzy zbywcą wierzytelności a Wnioskodawcą rodzący obowiązek zapłaty wynagrodzenia na rzecz Wnioskodawcy w związku z nabyciem wierzytelności.

7. Czy różnica między wartością nominalną wierzytelności, które Wnioskodawca nabył, a ceną ich sprzedaży, odzwierciedla rzeczywistą ekonomiczną wartość owych wierzytelności w chwili ich nabycia przez Wnioskodawcę?

Odpowiedź: TAK.

8. Czy w związku z upływem terminu wymagalności ww. wierzytelności było prowadzone postępowanie egzekucyjne, upadłościowe, inne? Jeśli tak. to należy wskazać jakie postępowanie było prowadzone?

Odpowiedź: Nie.

9. Czy umowa nabycia wierzytelności, o których mowa we wniosku zawiera zastrzeżenia o zwrotnym przeniesieniu wierzytelności?

Odpowiedź: Umowa nie zawiera zastrzeżenia o zwrotnym przeniesieniu wierzytelności. Przewiduje jedynie umowne prawo odstąpienia, gdyby P. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością nie otrzymała umówionej ceny od C. spółka akcyjna za sprzedaną jej wierzytelność. W umowie zastrzeżono, że brak zapłaty całkowitej ceny przez Cesjonariusza w terminie określonym w umowie uprawnia Cedenta do złożenia oświadczenia o odstąpieniu od tej umowy. Cedent może złożyć przedmiotowe oświadczenie w terminie 30 dni od daty bezskutecznego upływu terminu zapłaty.

10. Czy nabycie wierzytelności przez Wnioskodawcę spowoduje wygaśnięcie wierzytelności przyszłych i zobowiązań w drodze potrącenia z XY?

Odpowiedź: Nabywając wierzytelność Wnioskodawca zamierzał potrącić własne zobowiązania wobec XY. z wierzytelnościami tej spółki nabytymi w ramach umowy cesji zawartej z P. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Wierzytelności nabyte przez C. spółka akcyjna były już wymagalne, natomiast zobowiązania, z którymi miały zostać potrącone, już istniały, jednakże nie były jeszcze wymagalne (nie upłynął termin ich płatności).

11. Kiedy i z jakiego tytułu powstaną zobowiązania wobec XY., które Wnioskodawca zamierza potrącić z wierzytelnościami tej spółki nabytymi w ramach umowy cesji zawartej z P. sp. z o.o.?

Odpowiedź: Zobowiązanie wynikało z faktury z dnia 30 czerwca 2020 roku, której termin płatności upłynąć miał 30 października 2020 roku. Zobowiązanie to wynikało z usługi transportu odpadów. Zobowiązanie wygasło poprzez kompensatę z dnia 3 sierpnia 2020 roku.

12. Na podstawie jakich przepisów prawa dojdzie do potrącenia wierzytelności z XY?

Odpowiedź: Do potracenia doszło na podstawie art. 498 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1740), tj. przez jednostronne oświadczenie woli C. spółka akcyjna. Oświadczenie o potrąceniu złożone zostało na piśmie z dnia 3 sierpnia 2020 roku.

13. Czy cena za nabyte wierzytelności odpowiadała ich wartości rynkowej w chwili ich nabycia przez Wnioskodawcę?

Odpowiedź: Tak.

14. Czy Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie obrotu wierzytelnościami?

Odpowiedź: Nie.

W związku z powyższym opisem w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 6,które jak wskazał Wnioskodawca w piśmie z 18 grudnia 2020 r., dotyczy opodatkowania nabycia wierzytelności od Spółki z o.o. P.).

Czy transakcja podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług:

Transakcja nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm. - dalej UVAT) opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zdaniem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) „(...) podmiot, który na własne ryzyko nabywa trudne wierzytelności po cenie niższej od ich wartości nominalnej, nie świadczy odpłatnie usługi w rozumieniu art. 2 pkt 1 i nie dokonuje tym samym czynności z zakresu działalności gospodarczej objętej zakresem stosowania wspomnianej dyrektywy, jeżeli różnica między wartością nominalną tych wierzytelności a ceną ich sprzedaży odzwierciedla rzeczywistą ekonomiczną wartość owych wierzytelności w chwili sprzedaży” (wyrok TSUE wyroku w sprawie C-93/10, z dnia 27 października 2011 r.). W oparciu o ww. orzeczenie NSA działając w składzie poszerzonym (siedmiu sędziów) stwierdził, że „(...) badając konkretną transakcję należy poszukiwać takiego ewentualnego bezpośredniego wynagrodzenia, które otrzymuje kupujący - cesjonariusz jako świadczenie wzajemne za ewentualnie wykonaną na rzecz zbywcy - cedenta usługę. Plastyczniej rzecz ujmując poszukiwać należy strumienia pieniędzy płynącego od zbywcy-cedenta do nabywcy cesjonariusza za wykonaną usługę, czyli odwrotnie płynącego, niż w przypadku umowy kupna sprzedaży, kiedy zapłatę za wierzytelność otrzymuje zbywca od nabywcy. Podkreślenia wymaga bowiem, że dla rozstrzygnięcia, czy mamy do czynienia z odpłatną usługą, konieczne jest ustalenie, czy - obok transakcji kupna-sprzedaży wierzytelności - wystąpiło świadczenie usługi przez nabywcę wierzytelności na rzecz jej zbywcy za bezpośrednim wynagrodzeniem otrzymanym, co ważne, przez nabywcę. W omawianej sytuacji, kiedy występuje tylko zapłata ceny za wierzytelność, trudno uznać, że do świadczenia takiej usługi dochodzi. Wobec tego należy dojść do wniosku, że żadna transakcja nabycia na własne ryzyko wierzytelności trudnej, po cenie niższej od jej wartości nominalnej, nie będzie mogła być zakwalifikowana jako świadczona przez nabywcę wierzytelności usługa w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u.” (wyrok NSA z dnia 19 marca 2012 roku. sygn. akt I FPS 5/11).

Dla ustalenia, czy czynność jest odpłatna nie jest istotne dyskonto, ponieważ zgodnie z wyjaśnieniami TSUE cena nabycia tylko reprezentuje wartość wierzytelności. Aby transakcja była opodatkowana podatkiem VAT P. Sp. z o.o. powinna jeszcze zapłacić wynagrodzenie dla C. za nabycie przysługujących jej względem XY. wierzytelności. Ponieważ takiej odpłatności nie ustalono, czynność cesja (ani wartość nominalna nabytych wierzytelności ani dyskonto - różnica między wartością nominalną wierzytelności i ceną jej nabycia) nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwana dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi, należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów.

Należy zauważyć, że pojęcie usługi zostało zdefiniowane bardzo szeroko. Taka konstrukcja definicji usług pozwala na objęcie zakresem przedmiotowym podatku VAT wszelkich transakcji wykonywanych w ramach działalności gospodarczej. Pojęcie usługi według ustawy jest także szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU jako klasyfikacji, o której mowa w art. 5a ustawy.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy.

Z treści powołanego art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym, przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego.

Jednocześnie, skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług, określone w art. 8 ust. 1 ustawy.

Zatem świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy jest wykonane odpłatnie oraz gdy pomiędzy świadczącym usługę i jej beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Wyjaśnić należy, że wierzytelność jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego. Instytucja przelewu wierzytelności została uregulowana w przepisach art. 509-518 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740) – zwanej dalej Kodeksem cywilnym.

Zgodnie z art. 509 § 1 Kodeksu cywilnego – wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

W myśl art. 509 § 2 Kodeksu cywilnego – wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Jak stanowi art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego – umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Istotą przelewu wierzytelności jest zatem umowa zawierana przez wierzyciela z osobą trzecią, na podstawie której osoba ta nabywa od wierzyciela przysługującą mu wierzytelność.

W wyniku przelewu wierzytelności prawa przysługujące dotychczasowemu wierzycielowi przechodzą na nabywcę wierzytelności, przy czym sam stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie. Na podstawie umowy przelewu wierzytelności cesjonariusz może dochodzić spełnienia określonego świadczenia od dłużnika, przysługuje mu również uprawnienie do rozporządzania wierzytelnością poprzez jej dalszą odsprzedaż, zamianę, darowiznę, zapis w testamencie lub zastaw. W zamian za nabywaną wierzytelność cesjonariusz (nabywca) zobowiązuje się do spełnienia określonego świadczenia na rzecz cedenta. Spełnienie świadczenia, wynikającego z umowy przelewu nastąpi, gdy cedent przeniesie wierzytelność na cesjonariusza, a on zapłaci mu cenę za cedowaną wierzytelność (w sytuacji, kiedy cesja miała charakter odpłatny).

Umowa cesji wierzytelności wypełnia znamiona określone w art. 8 ust. 1 ustawy, polega bowiem na przeniesieniu prawa do wartości niematerialnych i prawnych, w związku z tym stanowi świadczenie usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Wskazać przy tym należy, że w przypadku zbycia wierzytelności o świadczeniu usług można mówić jedynie w odniesieniu do nabywcy tych wierzytelności. Z punktu widzenia nabywcy wierzytelności do świadczenia usługi dochodzi już w momencie samego nabycia tej wierzytelności, obojętnie czy nabycie zostało dokonane w celu windykacji tej wierzytelności przez samego nabywcę, czy też w celu dalszej jej odsprzedaży. Celem nabycia cudzej wierzytelności nie musi być jej odsprzedaż, ale także inne wykorzystanie do celów prawno-gospodarczych przez nabywcę. Sposób wykorzystania nabytej wierzytelności może decydować o charakterze usługi, nie zaś o istocie czynności prawnej jaką jest nabycie cudzej wierzytelności. Usługą jest nabycie wierzytelności danego podmiotu w celu jej wykorzystania do operacji prawno-podatkowych.

Zakup wierzytelności stanowi usługę polegającą na przeniesieniu wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku osoby trzeciej na mocy umowy zawartej między zbywcą wierzytelności (cedentem), a jej nabywcą (cesjonariuszem). Oznacza to, że w takim przypadku nabywca wierzytelności świadczy na rzecz jej zbywcy usługę, której celem jest uwolnienie sprzedawcy od ciężaru egzekwowania wierzytelności. Jednakże, jak wskazano na wstępie, ww. usługa podlega opodatkowaniu wówczas, gdy jest świadczona odpłatnie.

Stanowisko powyższe potwierdzone zostało w orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 27 października 2011r. w sprawie C-93/10 Finanzamt Essen-NordOst przeciwko GFKL Financial Services AG, w którym TSUE stwierdził, że „Artykuł 2 pkt 1 i art. 4 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, należy interpretować w ten sposób, że podmiot, który na własne ryzyko nabywa trudne wierzytelności po cenie niższej od ich wartości nominalnej, nie świadczy odpłatnej usługi w rozumieniu art. 2 pkt 1 i nie dokonuje tym samym czynności z zakresu działalności gospodarczej objętej zakresem stosowania wspomnianej dyrektywy, jeżeli różnica między wartością nominalną tych wierzytelności a ceną ich sprzedaży odzwierciedla rzeczywistą ekonomiczną wartość owych wierzytelności w chwili sprzedaży”.

Również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 19 marca 2012 r., sygn. akt I FPS 5/11 wskazał: „Przyjąć zatem należy, że podstawowym i koniecznym warunkiem do uznania transakcji za odpłatną usługę, a więc czynność opodatkowaną, jest wystąpienie wynagrodzenia bezpośrednio związanego z tą czynnością, rzeczywiście otrzymanego (bądź należnego), jako świadczenia wzajemnego za wykonaną usługę. Zatem badając konkretną transakcję należy poszukiwać takiego ewentualnego bezpośredniego wynagrodzenia, które otrzymuje kupujący – cesjonariusz, jako świadczenie wzajemne za ewentualnie wykonaną na rzecz zbywcy - cedenta usługę. Plastyczniej rzecz ujmując poszukiwać należy strumienia pieniędzy płynącego od zbywcy-cedenta do nabywcy cesjonariusza za wykonaną usługę, czyli odwrotnie płynącego, niż w przypadku umowy kupna sprzedaży, kiedy zapłatę za wierzytelność otrzymuje zbywca od nabywcy. Podkreślenia wymaga bowiem, że dla rozstrzygnięcia, czy mamy do czynienia z odpłatną usługą, konieczne jest ustalenie, czy – obok transakcji kupna-sprzedaży wierzytelności – wystąpiło świadczenie usługi przez nabywcę wierzytelności na rzecz jej zbywcy za bezpośrednim wynagrodzeniem otrzymanym, co ważne, przez nabywcę. W omawianej sytuacji, kiedy występuje tylko zapłata ceny za wierzytelność, trudno uznać, że do świadczenia takiej usługi dochodzi. Wobec tego należy dojść do wniosku, że żadna transakcja nabycia na własne ryzyko wierzytelności trudnej, po cenie niższej od jej wartości nominalnej, nie będzie mogła być zakwalifikowana jako świadczona przez nabywcę wierzytelności usługa w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u.”.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że P. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, jest wierzycielem XY.. Wierzytelności obejmują należność główną w kwocie 451.214,11 zł. Wnioskodawca nabył ww. wierzytelności za 89% wartości należności głównej tj. za całkowitą cenę 401.580,56 złotych. P. Sp. z o.o. za nabycie jej wierzytelności nie dokona na rzecz C. żadnej zapłaty, jedyną korzyścią, którą ta Spółka uzyska będzie dyskonto pomiędzy zapłaconą ceną stanowiącą 89% wartości nominalnej wierzytelności a kwotą odzyskaną od XY.

C. zamierza potrącić własne zobowiązania wobec XY. z wierzytelnościami tej spółki nabytymi w ramach umowy cesji zawartej z P. sp. z o.o. Wierzytelności nabyte przez C. są wymagalne, natomiast zobowiązania, z którymi zostaną potrącone jeszcze nie. Potrącenie skutkować będzie wygaszeniem całości nabytych wierzytelności, dlatego XY. nie będzie już dokonywała żadnych wpłat na rzecz C. Każda z ww. spółek jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Nabyte przez Wnioskodawcę wierzytelności nie są wierzytelnościami trudnymi, tj. takimi w stosunku, do których istnieje wątpliwość ściągnięcia długu ze nie zostaną zaspokojone.

Nabyte wierzytelności nie są sporne w ogóle. Umowa przelewu wierzytelności nie nakłada na Wnioskodawcę jakiekolwiek innych dodatkowych świadczenia na rzecz Zbywcy. Wnioskodawca nabył wierzytelności we własnym imieniu, na własny rachunek oraz na własne ryzyko. W związku z nabyciem wierzytelności, Wnioskodawca uwalnia wierzyciela od konieczności podejmowania czynności związanych z egzekwowaniem długu, nie otrzymuje za to od Zbywcy wierzytelności jakiekolwiek przysporzenia majątkowego. Nie istnieje żaden odrębny stosunek prawny pomiędzy zbywcą wierzytelności a Wnioskodawcą rodzący obowiązek zapłaty wynagrodzenia na rzecz Wnioskodawcy w związku z nabyciem wierzytelności. Różnica między wartością nominalną wierzytelności, które Wnioskodawca nabył, a ceną ich sprzedaży, odzwierciedla rzeczywistą ekonomiczną wartość owych wierzytelności w chwili ich nabycia przez Wnioskodawcę. Umowa nie zawiera zastrzeżenia o zwrotnym przeniesieniu wierzytelności. Przewiduje jedynie umowne prawo odstąpienia, gdyby P. Spółka z o.o. nie otrzymała umówionej ceny od C. spółka akcyjna za sprzedaną jej wierzytelność. W umowie zastrzeżono, że brak zapłaty całkowitej ceny przez Cesjonariusza w terminie określonym w umowie uprawnia Cedenta do złożenia oświadczenia o odstąpieniu od tej umowy. Cedent może złożyć przedmiotowe oświadczenie w terminie 30 dni od daty bezskutecznego upływu terminu zapłaty.

Nabywając wierzytelność Wnioskodawca zamierzał potrącić własne zobowiązania wobec XY. z wierzytelnościami tej spółki nabytymi w ramach umowy cesji zawartej z P. spółka z o.o. Wierzytelności nabyte przez C. spółka akcyjna były już wymagalne, natomiast zobowiązania, z którymi miały zostać potrącone, już istniały, jednakże nie były jeszcze wymagalne (nie upłynął termin ich płatności).

Cena za nabyte wierzytelności odpowiadała ich wartości rynkowej w chwili ich nabycia przez Wnioskodawcę.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego czy transakcja nabycia wierzytelności od Spółki z o.o. P. podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy jeszcze raz wskazać należy, że co do zasady, zakup wierzytelności stanowi usługę polegającą na przeniesieniu wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku osoby trzeciej na mocy umowy zawartej między zbywcą wierzytelności (cedentem), a jej nabywcą (cesjonariuszem). W takim przypadku nabywca wierzytelności świadczy na rzecz jej zbywcy usługę, której celem jest uwolnienie sprzedawcy od ciężaru egzekwowania wierzytelności. W analizowanym przypadku Wnioskodawca nabywa wierzytelności od Spółki, czynność nabycia wierzytelności przez Wnioskodawcę należy uznać za świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, podlegające opodatkowaniu tym podatkiem. Mamy tu bowiem do czynienia ze świadczeniem usługi przez nabywcę (Wnioskodawcę) wymagalnych wierzytelności na rzecz zbywcy wierzytelności (P. Sp. z o.o.), polegającą na uwolnieniu sprzedawcy od wykonywania czynności związanych ze ściąganiem długu i ryzyka jego nieściągnięcia. Nabywane wierzytelności są bezsporne. Zbywcy zostaje zaoszczędzone ryzyko i koszty posiadania takich wierzytelności, zostaje on „wyręczony” w czynnościach podejmowanych w celach dochodzenia długu. Zbywca nie musi podejmować żadnych działań zmierzających do zaspokojenia swoich należności od dłużnika. Ponadto ww. usługa będzie świadczona odpłatnie, gdyż pomimo, iż P. Sp. z o.o. za nabycie jej wierzytelności nie dokona na rzecz C. żadnej zapłaty, to dyskonto pomiędzy zapłaconą ceną stanowiącą 89% wartości nominalnej wierzytelności a kwotą odzyskaną od XY. stanowić będzie dla Wnioskodawcy wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług.

Zatem mając na uwadze wskazane przez Wnioskodawcę informacje należy stwierdzić, że skoro w analizowanym przypadku na podstawie umowy sprzedaży dojdzie do odpłatnego przelewu wierzytelności, nabycie przez Wnioskodawcę takich wierzytelności, które nie noszą znamion wierzytelności trudnych, będzie wypełniać warunki określone w art. 8 ust. 1 ustawy i stanowić będzie świadczenie usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Wskazać należy, że spełnione będą wszystkie warunki do uznania opisanej transakcji za świadczenie usług: beneficjentem świadczenia Wnioskodawcy będzie Zbywca (P. Sp. z o.o.), od którego Wnioskodawca nabędzie wierzytelności, pomiędzy stronami będzie istnieć stosunek prawny – zawierana będzie umowa sprzedaży wierzytelności, zaś świadczącym usługę uwolnienia od długu będzie Wnioskodawca. W konsekwencji nabycie wierzytelności przez Wnioskodawcę od P. Spółka z o.o. stanowi odpłatne świadczenie usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest nieprawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Dodatkowo należy wskazać, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przypisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinie zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się do błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawą.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.