Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.779.2020.2.MM
z 20 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2020 r. (data wpływu 20 listopada 2020 r.) uzupełnione pismem z dnia 21 grudnia 2020 r. (data nadania 21 grudnia 2020 r., data wpływu 29 grudnia 2020 r.) na wezwanie nr 0114-KDIP3-2.4011.779.2020.1.MM z dnia 4 grudnia 2020 r. (data wysłania 14 grudnia 2020 r., data doręczenia 17 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze spadku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze spadku.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 14 grudnia 2020 r. nr 0114-KDIP3-2.4011.779.2020.1.MM (data nadania 14 grudnia 2020 r., data doręczenia 17 grudnia 2020 r.), wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem (data nadania 21 grudnia 2020 r., data wpływu 29 grudnia 2020 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sprawa dotyczy podatku od spadku po bracie Wnioskodawczyni – M. O. Przedmiotem spadku jest lokal mieszkalny oraz lokaty. Zmarły brat Wnioskodawczyni był właścicielem lokalu mieszkalnego od 1997 r. (zaświadczenie z SM …). Brat Wnioskodawczyni pozostawił testament, w którym powołał do spadku (do lokalu mieszkalnego) J.O. (brata) oraz A.S. (siostrę, Wnioskodawczynię).

Z Aktu Dziedziczenia z dnia 3 lipca 2019 r. wynika, że spadek:

1. J.O. nabył w 1/3 części,
2. A.S. nabyła w 1/3 części.

Zstępni spadkobiercy po zmarłej siostrze spadek nabyli:

1. M.M. w 1/6 części,
2. M.N. w 1/6 części.

Na mocy testamentu spadek nabyli:

1. J.O. w 3/5 części,
2. A.S. w 2/5 części.

Wartość lokalu mieszkalnego zgłoszona do Urzędu Skarbowego to 300.000 zł.

Według aktu poświadczenia dziedziczenia z dnia 3 lipca 2019 r. wartość spadku wyniosła:

• 1/3 – 100 tys. – siostra (Wnioskodawczyni),
  

• 1/3 – 100 tys. – brat Wnioskodawczyni,
  

• 1/6 – 50 tys. – siostrzenica Wnioskodawczyni,
  

• 1/6 – 50 tys. – siostrzenica Wnioskodawczyni.
  
  
  

Według testamentu siostrzenice nie miały żadnych udziałów do lokalu mieszkalnego.

Z aktu umowy o wydanie zapisów testamentowych (100.000 zł) z dnia 9 grudnia 2019 r.:

• Wnioskodawczyni 2/5 ze 100 tys. = 40.000 zł
  

• Brat Wnioskodawczyni 3/5 ze 100 tys. = 60.00 zł
  

Natomiast z zapisu testamentu wynika, że:

Wnioskodawczyni 2/5 z 300 tys. = 120 tys.

Brat Wnioskodawczyni 3/5 z 300 tys. = 180 tys.

Spadkodawca M.O. zmarł w dniu 21 maja 2019 r. Nieruchomość kupił aktem notarialnym (od nieznanej Wnioskodawczyni osoby) na rynku wtórnym. Spadkodawca był kawalerem i jedynym właścicielem nieruchomości. Akt dziedziczenia został sporządzony w dniu 3 lipca 2019 r., akt wydania przedmiotów testamentowych w dniu 9 grudnia 2019 r., a akt sprzedaży w dniu 5 marca 2020 r. Od wydania udziałów przez siostrzenice Wnioskodawczyni w lokalu mieszkalnym w dniu 9 grudnia 2019 r., a sprzedażą w dniu 5 marca 2020 r. nie upłynęło 5 lat. Wnioskodawczyni ma w tym elemencie sprawy wątpliwość podatkową. Wnioskodawczyni radziła się notariusza, który powiedział, że może zapłacić podatek, ale nie od całej kwoty od sprzedaży, ewentualnie od udziału wydanego przez siostrzenice adekwatnie do zapisu testamentowego, tj. 2/5 części z ich udziałów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przychód uzyskany ze sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym podlega opodatkowaniu od podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie powinna zapłacić podatku, ponieważ spadek nabyła po zmarłym bracie (a nie po siostrzenicach), który pozostawił testament powołując do spadku (Wnioskodawczynię i brata). To notariusz, wbrew woli spadkodawcy, uczynił siostrzenice spadkobiercami do przedmiotowej nieruchomości.

Wartość lokalu mieszkalnego to 300.000 zł.

Z aktu dziedziczenia wynika, że udział Wnioskodawczyni w lokalu mieszkalnym wynosi 1/3 części, czyli 100.000 zł. Natomiast na mocy testamentu 2/5 części, czyli 120.000 zł.

Notariusz skomplikował całą sprawę od początku do końca. Wbrew woli spadkodawcy uczynił siostrzenice spadkobiercami lokalu mieszkalnego. Siostrzenice zapłaciły należny podatek od lokat, jak i nienależny od lokalu mieszkalnego, w którym nie miały żadnych udziałów. Można powiedzieć, że zapłaciły podatek „od niczego” czyli od tego, czego nie miały.

Po sporządzeniu aktu wydania przedmiotów zapisów testamentowych Urząd Skarbowy zwrócił siostrzeńcom nienależnie pobrany podatek. Wnioskodawczyni i brat zostali zwolnieni od podatku.

Następny etap całej sprawy to umowa sprzedaży. W dniu 5 marca Wnioskodawczyni sprzedała swoją część 2/5 mieszkania wynikającą z testamentu za kwotę 120.000 zł bratu J.O.

Według Wnioskodawczyni, w myśl nowego przepisu z 2019 roku mogła sprzedać nieruchomość bez konieczności zapłaty podatku dochodowego, ponieważ spadkodawca był właścicielem przedmiotowej nieruchomości od 1997 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 powyższej ustawy źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 tej ustawy, a przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, co do zasady decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i sposób ich nabycia.

Zgodnie z art. 10 ust. 5 ww. ustawy – w brzmieniu nadanym art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159), a mającym zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r. – w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Dodany przepis art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że w przypadku zbycia nieruchomości nabytych w drodze spadku, pięcioletni okres liczony będzie od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub praw majątkowych przez spadkodawcę.

Natomiast, stosownie do art. 10 ust. 7 ww. ustawy, nie stanowi nabycia albo odpłatnego zbycia, o których mowa w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „nabycie w drodze spadku”.

Należy zauważyć, że w orzecznictwie sądów administracyjnych pod pojęciem „nabycie w drodze spadku”, użytym w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy rozumieć nabycie w drodze dziedziczenia, zapisu, dalszego zapisu, polecenia testamentowego (np. wyroki NSA z dnia 15 grudnia 2010 r. sygn. akt II FSK 1437/09, z dnia 28 listopada 2013 r. sygn. akt II FSK 2983/11, z dnia 25 stycznia 2013 r. sygn. akt II FSK 1120/11, z dnia 6 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 1966/11, z dnia 19 czerwca 2015 r. sygn. akt II FSK 625/13, z dnia 29 listopada 2015 r. sygn. akt II FSK 3281/15).

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że pojęcie „nabycia w drodze spadku” użyte w art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmuje zarówno nabycie nieruchomości w drodze dziedziczenia ustawowego i testamentowego, jak i nabycie nieruchomości w wyniku zwolnienia się z obowiązku wypłaty zachowku przez przeniesienie własności nieruchomości na rzecz osoby pominiętej w testamencie oraz nabycie nieruchomości na podstawie rozporządzenia testamentowego w drodze zapisu zwykłego i windykacyjnego.

Dodatkowo należy zauważyć, że we wszystkich wymienionych wyżej przypadkach nieruchomości będące przedmiotem nabycia muszą stanowić część masy spadkowej.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należy wskazać, że nabycie przez Wnioskodawczynię lokalu mieszkalnego na podstawie testamentu jest nabyciem tego lokalu w drodze spadku, i w związku z tym do określenia skutków podatkowych z tytułu sprzedaży tego lokalu zastosowanie ma art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nabytego w spadku lokalu mieszkalnego istotne znaczenie ma ustalenie daty nabycia tego lokalu przez Spadkodawcę, czyli brata Wnioskodawczyni.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest spadkobiercą testamentowym po swoim zmarłym w maju 2019 r. bracie Spadek Wnioskodawczyni nabyła w 2/5 udziału nieruchomości, 3/5 uzyskał brat Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni nabyła w ramach spadku po zmarłym bracie lokal mieszkalny oraz lokaty.

Stosownie do art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.), prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.

Zgodnie z art. 924 i 925 ustawy Kodeks cywilny spadek otwiera się w chwili śmierci spadkodawcy, a spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Art. 926 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi, że powołanie do spadku, czyli przekazanie w spadku majątku, wynika z ustawy albo z testamentu.

Prawomocne postanowienie sądu o nabyciu spadku, czy też akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza, potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia (art. 1025 § 1 ustawy Kodeks cywilny).

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należy wskazać, że skoro nabycie przez Wnioskodawczynię lokalu mieszkalnego nastąpiło w drodze spadku, na podstawie testamentu, do określenia skutków podatkowych sprzedaży tej nieruchomości zastosowanie ma art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Aby zatem ustalić, czy w przedmiotowej sprawie sprzedaż lokalu mieszkalnego przez Wnioskodawczynię podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, istotne jest ustalenie, czy odpłatne zbycie lokalu mieszkalnego nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tego lokalu mieszkalnego przez Spadkodawcę.

Mając na uwadze powyższe należy ustalić moment nabycia przedmiotowego lokalu mieszkalnego przez Spadkodawcę – brata Wnioskodawczyni.

Spadkodawca (brata Wnioskodawczyni) posiadał prawo do przedmiotowego lokalu mieszkalnego od 1997 r. Wobec powyższego uznać należy, że 5-letni okres o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku Wnioskodawczyni niewątpliwie minął, bowiem – jak wynika z treści wniosku – od końca roku, w którym brat Wnioskodawczyni nabył prawo własności lokalu mieszkalnego (tj. w 1997 r.) niewątpliwie upłynęło ponad 5 lat.

Zatem odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię przedmiotowego lokalu mieszkalnego nie będzie stanowić dla Niej źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ odpłatne zbycie ww. lokalu mieszkalnego nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie przez Spadkodawczynię.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.