2021.01.18 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-2.4012.577.2020.1.MB
z 18 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 10 listopada 2020 r. (data wpływu 17 listopada 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania przedmiotu transakcji za przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część oraz prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących związanych z przeniesieniem własności na rzecz nabywcy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania przedmiotu transakcji za przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część oraz prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących związanych z przeniesieniem własności na rzecz nabywcy.

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sprzedający

Spółka A z siedzibą w (…), prowadzi zgodnie z profilem swojej działalności działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży detalicznej obuwia, odzieży i akcesoriów - produktów firmy (…), w dwóch sklepach stacjonarnych zlokalizowanych w centrach handlowych oraz za pośrednictwem sklepu internetowego.

Sklepy stacjonarne Spółki zlokalizowane są w centrach handlowych (…). Sprzedaż internetowa odbywa się natomiast za pośrednictwem strony internetowej(…).

Z uwagi na powyższą działalność, Spółka pozostaje najemcą lokali handlowych w ww. centrach handlowych, w których prowadzone są sklepy monobrandowe produktów (…), a także jest właścicielem części ich wyposażenia (część wyposażenia sklepów pozostaje bowiem własnością spółki C Nadto, Spółka posiada zaplecze biurowe i magazynowe, zlokalizowane w miejscu prowadzenia przez Spółkę działalności gospodarczej, jest właścicielem wyposażenia tegoż biura oraz posiada umowy zabezpieczające korzystanie z magazynu centralnego. Spółka jest właścicielem także towarów stanowiących produkty firmy (…). Oprócz pracowników zatrudnionych w sklepach stacjonarnych, Spółka zatrudnia również osoby odpowiedzialne za prowadzenie sklepu internetowego, prowadzenie magazynu i logistykę oraz sprawy księgowe i kadrowe.

Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny.

Kupujący

Spółka B (dalej: Kupujący) jest tzw. spółką specjalnego przeznaczenia (SPV), która została nabyta przez spółkę D z siedzibą w (…), wpisaną do rejestru handlowego pod numerem (…) w celu prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce polegającej na sprzedaży detalicznej obuwia, odzieży i akcesoriów - produktów firmy (…).

Zarówno Kupujący, jak i spółka D są spółkami kontrolowanymi przez spółkę E, która jest notowana na giełdzie w (…), która samodzielnie jak również przez spółki zależne prowadzi sklepy detaliczne oferujące produkty różnych marek. Grupa E zdecydowała o rozpoczęciu działalności na polskim rynku, czego efektem jest zawarcie umowy. Kupujący ma odpowiadać za polskie operacje Grupy E.

Kupujący jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Kupujący nie jest podmiotem powiązanym ze Spółką w rozumieniu przepisów prawa podatkowego.

Transakcja

Spółka zawarła ze spółką D umowę cesji i umowę sprzedaży niektórych aktywów (dalej: Umowa lub Transakcja), na podstawie której, pod pewnymi warunkami, Spółka sprzeda określone składniki majątku oraz sceduje na rzecz nabywcy prawa i obowiązki z umów najmu.

Z uwagi na fakt, że na moment zawarcia umowy, Grupa E nie posiadała polskiej spółki zależnej, która ma być docelowo stroną transakcji, umowa została zawarta ze Spółką przez spółkę D. W drodze cesji, prawa i obowiązki wynikające z umowy zostały przeniesione na Kupującego i to Kupujący będzie stroną transakcji.

Przedmiotem Transakcji są:

prawa i obowiązki z umów najmu dotyczących lokali handlowych znajdujących się w centrach handlowych (umowa najmu z dnia (…)) oraz (umowa najmu z dnia (…)) (dalej: umowy najmu),
szczegółowo określone 3 środki trwałe i ruchomości stanowiące m.in. wyposażenie lokali handlowych znajdujących się w centrach handlowych (…), które są własnością Spółki (dalej: Aktywa) oraz
szczegółowo określone zapasy magazynowe według stanu na dzień przeniesienia własności omawianych składników majątkowych Spółki na Kupującego (dalej: Zapasy Magazynowe).

Ponadto, Spółka zastrzega, iż przedmiotem Transakcji nie są, w szczególności:

umowa ramowa zawarta pomiędzy Spółką a spółką C, która podlegać będzie rozwiązaniu, zaś Kupujący będzie prowadził własne sklepy w lokalizacjach objętych umową na warunkach określonych w odrębnej umowie zawartej przez inny podmiot z Grupy E, ze spółką C lub innym podmiotem z grupy (…);
umowy dotyczące jakichkolwiek pracowników Spółki lub osób pracujących dla Spółki w sklepach stacjonarnych, na podstawie umów cywilnoprawnych,
jakiekolwiek domeny internetowe należące do Spółki i operacje związane ze sklepem internetowym,
jakiekolwiek inne umowy, niż te objęte umową,
magazyn i jakiekolwiek operacje związane z magazynem używanym przez Spółkę.

Ponadto, przedmiotem Transakcji nie są:

żadne uprawnienia i obowiązki Sprzedającego z umów zawartych przez Sprzedającego, dotyczących obsługi i funkcjonowania lokali użytkowych najmowanych przez Sprzedającego na podstawie Umów Najmu,
należności Sprzedającego,
zobowiązania Sprzedającego,
środki pieniężne na rachunkach bankowych lub w kasie Sprzedającego,
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej Sprzedającego,
oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),
tajemnice przedsiębiorstwa Sprzedającego,
znaki towarowe, patenty i inne prawa własności przemysłowej Sprzedającego.

Poza przeniesieniem własności wskazanych składników majątku oraz cesji praw, na podstawie umowy, Sprzedający nie przeniesie na Kupującego żadnego z elementów, który wchodzi w skład przedsiębiorstwa Sprzedającego w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

Sprzedającemu przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do przedmiotu transakcji (w szczególności czynszu z tytułu umów najmu, nabycia aktywów, nabycia zapasów magazynowych).

Samo nabycie przez Kupującego przedmiotu transakcji nie będzie wystarczające do podjęcia działalności w planowanym zakresie. W tym celu Kupujący musi podjąć szereg dodatkowych czynności, takich jak:

zawarcie umowy ramowej ze spółką C lub innym podmiotem z grupy (…) (lub zawarcie takiej umowy przez inny podmiot z Grupy E w sposób obejmujący również Kupującego albo objęcie Kupującego już istniejącą umową łączącą Grupę E z podmiotem z grupy (…));
zatrudnienie pracowników;
zapewnienie obsługi magazynowej;
zapewnienie obsługi technicznej sklepów (np. dostawca rozwiązań dotyczących płatności bezgotówkowych).

Przedmiot transakcji nie został formalnie wydzielony w strukturze organizacyjnej Sprzedającego.

Składniki te nie stanowią odrębnego oddziału, wydziału, dywizji, pionu lub jakiejkolwiek innej jednostki organizacyjnej w dokumentach korporacyjnych (np. umowie spółki) ani w dokumentach wewnętrznych Sprzedającego (np. regulaminach wewnętrznych, schemacie organizacyjnym lub w innych dokumentach wewnętrznych Sprzedającego o podobnym charakterze).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawców, że przedmiotem transakcji są składniki majątkowe niestanowiące przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 2 pkt 27e oraz art. 6 pkt 1 ustawy o VAT?
W przypadku uznania, że transakcja podlega opodatkowaniu VAT stawią podstawową 23%, czy Kupujący jest uprawniony do obniżenia kwoty podatku należnego VAT o kwotę podatku naliczonego VAT wynikającego z faktury lub faktur dokumentujących transakcję, przy założeniu, że przedmiot transakcji będzie w całości wykorzystywany przez Kupującego do wykonywania działalności opodatkowanej podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

W ocenie Wnioskodawców, przedmiotem umowy nie będą składniki majątkowe stanowiące przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e oraz art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów (dalej: ustawa o VAT), a zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Przedsiębiorstwo

Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia przedsiębiorstwa. Nie zawiera również przepisu, który wskazuje na bezpośrednie odniesienie do definicji przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Nie oznacza to jednak, że nie należy się odwołać w tym zakresie do definicji legalnej zawartej w Kodeksie cywilnym. Zgodnie z poglądem powszechnie przyjętym w orzecznictwie sądowym oraz w interpretacjach indywidualnych, w celu określenia zakresu pojęcia przedsiębiorstwa należy wykorzystać uregulowania art. 55¹ Kodeksu cywilnego (tak m. in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w wyroku z dnia 26 listopada 2019r., sygn. akt I SA/Rz 730/19, a także Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 stycznia 2017 r. sygn. akt I FSK 1969/16).

Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności: oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa), własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości, prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych, wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne, koncesje, licencje i zezwolenia, patenty i inne prawa własności przemysłowej, majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne, tajemnice przedsiębiorstwa, księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W świetle powyższej definicji, w skład przedsiębiorstwa wchodzą takie składniki materialne i niematerialne, które w sposób zorganizowany służą prowadzonej w ramach tego przedsiębiorstwa działalności gospodarczej. Oznacza to, że aby mówić o transferze przedsiębiorstwa, przenoszone składniki majątkowe muszą umożliwiać prowadzenie samodzielnej działalności wyłącznie w oparciu o te składniki.

Aby dokonać prawidłowej wykładni normy zawartej w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT należy mieć na uwadze także orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) wydane na gruncie dyrektywy 2006/112/WE. W swoim orzecznictwie, TSUE po pierwsze kładzie nacisk na potrzebę zakreślenia autonomii prawa podatkowego przy dekodowaniu pojęcia „przedsiębiorstwa”. Po drugie wskazuje, że dla uznania danego zespołu składników majątkowych za przedsiębiorstwo niezbędne jest, by przekazane aktywa były wystarczające do prowadzenia przez nabywcę w sposób trwały samodzielnej działalności gospodarczej. Po trzecie, za przedsiębiorstwo należy uznać już taki zespół składników majątku, który jest zdolny do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Po czwarte, oceny, czy dana transakcja stanowi zbycie przedsiębiorstwa należy dokonywać w odniesieniu do konkretnego przypadku. W konsekwencji takiego podejścia, NSA w swoim orzecznictwie przyjął, że pojęcie przedsiębiorstwa zawarte w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT należy w aspekcie art. 19 Dyrektywy 2006/112 rozumieć w sposób funkcjonalny, a nie tylko werbalny, tzn. analizując, czy dany zespół aktywów (przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa), który jest przedmiotem zbycia, pozwala na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej, której służy (tak Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 20 kwietnia 2018 r., I FSK 1113/16).

Zorganizowana część przedsiębiorstwa

Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne

Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem organów podatkowych, aby zespół składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych;
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
zespół tych składników może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

W świetle powyższego, zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest tylko sumą jego składników, lecz ich zorganizowanym zespołem. Aby uznać dany zespół składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, składniki te muszą być zatem wyodrębnione w istniejącym przedsiębiorstwie na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (tak, przykładowo, w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 sierpnia 2020 r. nr 0113-KDIPT1-2.4012.396.2020.2.SM, z dnia 31 lipca 2020 r. nr 0114-KDIP4-2.4012.213.2020.3.MMA, czy z dnia z dnia 29 lipca 2020 r. nr 0113-KDIPT1-2.4012.238.2020.2.IR).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt transakcji, jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, w ramach transakcji dojdzie do przejścia jedynie określonych składników majątku Sprzedającego, które to prawda były wykorzystywane przez Sprzedającego do prowadzenia działalności gospodarczej, ale jednocześnie nie jest możliwe dalsze prowadzenie działalności przez Kupującego w oparciu jedynie o składniki będące objęte umową. Wynika to z faktu, że ramach transakcji Kupujący zamierza nabyć jedynie: prawa i obowiązki wynikające z umów najmu, aktywa i zapasy magazynowe. W wyniku transakcji Kupujący nie przejmie szeregu innych składników majątku Sprzedającego, takich jak przede wszystkim praw i obowiązków z umowy ramowej zawartej ze spółką C, praw i obowiązków z umów z pracownikami, domeny internetowej Spółki i operacji związanych ze sklepem internetowym, a także szeregu innych składników majątku. Potwierdza to fakt, że po transakcji Kupujący będzie zobowiązany do podjęcia szeregu czynności, jak zawarcie umowy ze spółką C lub innym podmiotem z grupy (…) (lub zawarcie takiej umowy przez inny podmiot z Grupy E w sposób obejmujący również Kupującego albo objęcie Kupującego już istniejącą umową łączącą Grupę E z podmiotem z grupy (…)), zatrudnienia pracowników, zapewnienia obsługi magazynowej, zapewnienia obsługi technicznej sklepów (np. dostawcy rozwiązań dotyczących płatności bezgotówkowych). Z tego powodu, odnosząc powyższe do zaprezentowanego opisu zdarzenia przyszłego, zdaniem Wnioskodawców, nie można uznać, że przedmiot transakcji stanowi zespół składników materialnych i niematerialnych, ani że zespół ten łączą więzi, pozwalające uznać je za wyodrębnioną część na płaszczyźnie:

organizacyjnej

Zdaniem Wnioskodawców, odrębność organizacyjna oznacza możliwość ustalenia w każdym momencie, które składniki majątkowe przedsiębiorstwa przynależą do danej zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Co więcej, odrębność organizacyjna wymaga, aby możliwe było przyporządkowanie do takiego odrębnego zespołu składników majątkowych i niemajątkowych odrębnej dokumentacji, łącznie z księgami rachunkowymi, umowami stanowiącymi źródło praw i obowiązków dotyczących wyłącznie zakresu działalności prowadzonej przez ten zespół składników, bądź wyłącznie z wykorzystaniem tego zespołu.

finansowej

Odrębność finansową, zdaniem Wnioskodawców, należy rozpatrywać w kontekście co najmniej takiego prowadzenia ksiąg rachunkowych, który pozwalałby na bieżące rozdzielenie przychodów i kosztów oraz aktywów i pasywów działalności zorganizowanej części przedsiębiorstwa od przychodów i kosztów oraz aktywów i pasywów całego przedsiębiorstwa.

Sprzedający w obrębie swojego przedsiębiorstwa nie dokonał rozróżnienia w prowadzonych księgach składników majątku objętych transakcji i nie sposób mówić o wyodrębnień u finansowym umów najmu, aktywów i zapasów magazynowych.

funkcjonalnej

Odrębność funkcjonalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa, zdaniem Wnioskodawców, oznacza, że wyodrębnione składniki muszą posiadać pełną zdolność do niezależnego funkcjonowania jako samodzielne przedsiębiorstwo.

Również nie sposób uznać, że zbywane prawa i obowiązki wynikające z umów najmu, aktywa i zapasy magazynowe posiadają pełną zdolność do niezależnego funkcjonowania. Potwierdza to m.in. fakt, że Kupujący po transakcji będzie musiał dokonać szeregu czynności (opisanych powyżej), które dopiero w uzupełnieniu o przedmiot transakcji umożliwią prowadzenie działalności gospodarczej w planowanym zakresie.

Mając na to uwadze, sprzedaż i cesja określonych aktywów Spółki na podstawie umowy, nie będzie stanowić zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Sprzedaż ściśle określonych składników przedsiębiorstwa nie narusza jego integralnej części oraz nie ogranicza ani nie uniemożliwiania dalszego prowadzenia działalności przez Sprzedającego. Nadto, należy mieć na uwadze art. 55² Kodeksu cywilnego, który stanowi, że „czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych”. Przepis ten pozwala przyjąć, że przedsiębiorstwo jest, jako całość, przedmiotem obrotu prawnego. W przypadku jednak zbycia poszczególnych składników przedsiębiorstwa, tak jak ma to miejsce w opisie zdarzenia przyszłego, transakcje takie nie podlegają wyłączeniu na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, wobec czego są one opodatkowane podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.

Opisane zbycie jedynie selektywnych i enumeratywnie wskazanych składników majątku Spółki, stanowczo nie pozwoli na spełnienie przesłanki oceny takiego zbycia jako „wyodrębnienia organizacyjnego”. Zastrzeżenie braku możliwości przeniesienia na kontrahenta umowy ramowej zawartej pomiędzy Spółką a spółką C, na podstawie której Spółka prowadzi sprzedaż detaliczną produktów marki (…), stanowi nieusuwalną przeszkodę do spełnienia przesłanki wyodrębnienia funkcjonalnego. Wynika to z konieczności posiadania odpowiedniej licencji od bezpośredniego dystrybutora, tj. spółki C do prowadzenia sprzedaży detalicznej określonych towarów. Jednocześnie, zgodnie z umową, Kupujący zobowiąże się do prowadzenia sklepów będących przedmiotem umów najmu, ale na warunkach określonych w odrębnej, jego własnej umowie ramowej zawartej ze spółką C bądź innym podmiotem z grupy (…). Powyższa okoliczność stanowi wprost, iż Kupujący dokonuje transakcji w celu rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej, ale nabywane od Spółki składniki nie są zorganizowane w sposób umożliwiający prowadzenie przez Kupującego, wyłącznie w oparciu o składniki będące przedmiotem umowy, działalności operacyjnej polegającej na sprzedaży detalicznej obuwia, odzieży i akcesoriów marki (…) w lokalach handlowych w ww. centrach handlowych.

Jak wskazuje się w wyroku WSA w Opolu z dnia 7 grudnia 2009r., sygn. I SA/Op 325/09: „Niewątpliwie zorganizowana część przedsiębiorstwa to sytuacja, która już zaistniała w strukturze organizacyjnej wnioskodawcy, a nie dopiero powstanie w przyszłości, to zaś oznacza, że nie ma możliwości wybierania przez podatnika, które wierzytelności i środki trwałe mogą, a które nie mogą być przekazywane”. Zarazem, w opisywanych okolicznościach, Strony dokonały wyboru określonych aktywów podlegających zbyciu, a także jednoznacznie wskazały umowy, z których prawa i obowiązki mają zostać przeniesione w ramach transakcji na Kupującego.

Tym samym, brak zaistnienia omawianej powyżej przesłanek, wyklucza w ocenie Wnioskodawców, uznanie opisanych powyżej składników majątkowych przedsiębiorstwa Sprzedającego, które będą przedmiotem transakcji, za zorganizowaną część przedsiębiorstwa podatnika w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Nadto, Wnioskodawcy zwracają uwagę na istniejące w dotychczasowej praktyce orzeczniczej interpretacje indywidualne, gdzie na przykładach widać w jakiej sytuacji wydzielona część przedsiębiorstwa została, a w jakiej nie została uznana za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Potwierdzenie stanowiska Wnioskodawców znajdziemy m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 czerwca 2012 r., sygnatura IPPP1/443-322/12-2/PR, w której wskazano, iż: „Aby zatem w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).”

Ad. 2

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika m.in. z tytułu nabycia towarów.

Kupujący będzie więc uprawniony do obniżenia kwoty podatku należnego o całość podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej transakcję pod warunkiem, że przedmiot transakcji będzie wykorzystywany przez Kupującego do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie nieuznania przedmiotu transakcji za przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część oraz prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących związanych z przeniesieniem własności na rzecz nabywcy jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem – przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej

Przy czym, zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla badanej kwestii jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Przedsiębiorstwo, w rozumieniu powyższego przepisu, powinno więc łączyć mienie w funkcjonalnie zorganizowane przedsięwzięcie gospodarcze, a nie tylko stanowić zgromadzone niematerialne i materialne składniki stanowiące ze sobą przedsiębiorstwo w przedstawionym znaczeniu przedmiotowym.

Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia. Ponadto, przepis art. 55¹ Kodeksu cywilnego wskazuje, że przedsiębiorstwo jest „zespołem składników”. Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby obejmowała ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Aby część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,

zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Przy ocenie, czy składniki majątku powinny być uznane za przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy, czy zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy uwzględnić ponadto należy następujące okoliczności:

zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz
faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Wskazanej oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji.

Jak podkreśla się w orzecznictwie sądów administracyjnych wystarczające jest przeniesienie na nabywcę minimum środków pozwalających na kontynuowanie realizowanej uprzednio w tym przedsiębiorstwie działalności gospodarczej.

W ocenie Organu wskazany wyżej przepis art. 2 pkt 27e ustawy powinien być interpretowany również z uwzględnieniem wyroku Trybunału Sprawiedliwości WE w sprawie C-497/01 odnoszącego się do treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347, poz. 1 ze zm.).

Należy zauważyć, że prawodawca unijny stanowiąc regulację ww. art. 19 Dyrektywy 112 nie zdefiniował jednak użytego w niej pojęcia prawnego „całości lub części majątku”.

W wyroku C-497/01 w sprawie Zita Modes Sàrl przeciwko Administration de l enregistrement et des domaines Trybunał zwracając uwagę, że niezgodne z przepisami Dyrektywy jest wprowadzanie przez państwo członkowskie jakichkolwiek ograniczeń – innych niż te, o których mowa w Dyrektywie, podkreślił, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz – w zależności od konkretnego przypadku – składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że w świetle tej normy dyrektywy – nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie Trybunału należy stwierdzić, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi być interpretowana przez pryzmat treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE i w powiązaniu z rozumieniem pojęcia „przekazania całości lub części majątku”, wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu. Trybunał Sprawiedliwości główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych. Tym samym, w myśl orzecznictwa Trybunału, składniki niematerialne nie stanowią konstytutywnego elementu uznania części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w każdym przypadku. Tym bardziej, elementem tym nie mogą być obciążające zorganizowaną część przedsiębiorstwa zobowiązania. W tym zakresie Trybunał uznał bowiem, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Podobnie Trybunał wypowiedział się w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Lüdenscheid przeciwko Christel Schriever, wskazując, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. W wyroku tym Trybunał wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy.

Podobne stanowisko prezentowane jest w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych, np. w wyroku NSA z dnia 25 czerwca 2013 r. sygn. akt I FSK 955/12, czy z dnia 24 listopada 2016 r., sygn. akt I FSK 1316/15.

O tym, czy nastąpi zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

W ocenie Organu, dla uznania, że zbywana część przedsiębiorstwa stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, istotne znaczenie ma ocena, czy ta zbywana część przedsiębiorstwa jest zdolna do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny i prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży detalicznej obuwia, odzieży i akcesoriów - produktów firmy (…), w dwóch sklepach stacjonarnych zlokalizowanych w centrach handlowych oraz za pośrednictwem sklepu internetowego. Z uwagi na powyższą działalność, Spółka pozostaje najemcą lokali handlowych w ww. centrach handlowych, w których prowadzone są sklepy monobrandowe produktów (…), a także jest właścicielem części ich wyposażenia. Ponadto, Spółka posiada zaplecze biurowe i magazynowe, zlokalizowane w miejscu prowadzenia przez Spółkę działalności gospodarczej, jest właścicielem wyposażenia tegoż biura oraz posiada umowy zabezpieczające korzystanie z magazynu centralnego. Spółka jest właścicielem także towarów stanowiących produkty firmy (…). Oprócz pracowników zatrudnionych w sklepach stacjonarnych, Spółka zatrudnia również osoby odpowiedzialne za prowadzenie sklepu internetowego, prowadzenie magazynu i logistykę oraz sprawy księgowe i kadrowe. Natomiast Kupującym jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny i pełni rolę tzw. spółki specjalnego przeznaczenia (SPV), która została nabyta przez spółkę D z siedzibą w (…) w celu prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce polegającej na sprzedaży detalicznej obuwia, odzieży i akcesoriów - produktów firmy (…).

Zarówno Kupujący, jak i spółka D są spółkami kontrolowanymi przez spółkę E, notowanej na giełdzie w (…), która samodzielnie jak również przez spółki zależne prowadzi sklepy detaliczne oferujące produkty różnych marek. Grupa E zdecydowała o rozpoczęciu działalności na polskim rynku, czego efektem jest zawarcie umowy. Kupujący ma odpowiadać za polskie operacje Grupy E. Wnioskodawca zawarł ze spółką D umowę cesji i umowę sprzedaży niektórych aktywów, na podstawie której, pod pewnymi warunkami, Spółka sprzeda określone składniki majątku oraz sceduje na rzecz nabywcy prawa i obowiązki z umów najmu. W drodze cesji, prawa i obowiązki wynikające z umowy zostały przeniesione na Kupującego i to Kupujący będzie stroną transakcji. Przedmiotem transakcji są m.in: prawa i obowiązki z umów najmu dotyczących lokali handlowych znajdujących się w centrach handlowych, szczegółowo określone 3 środki trwałe i ruchomości stanowiące m.in. wyposażenie lokali handlowych znajdujących się w centrach handlowych oraz szczegółowo określone zapasy magazynowe według stanu na dzień przeniesienia własności omawianych składników majątkowych Spółki na Kupującego. Ponadto, Spółka zastrzega, iż przedmiotem transakcji nie są, w szczególności: umowa ramowa zawarta pomiędzy Spółką a spółką C, która podlegać będzie rozwiązaniu, zaś Kupujący będzie prowadził własne sklepy w lokalizacjach objętych umową na warunkach określonych w odrębnej umowie zawartej przez inny podmiot z Grupy E, umowy dotyczące jakichkolwiek pracowników Spółki lub osób pracujących dla Spółki w sklepach stacjonarnych, na podstawie umów cywilnoprawnych, jakiekolwiek domeny internetowe należące do Spółki i operacje związane ze sklepem internetowym, jakiekolwiek inne umowy, niż te objęte umową, magazyn i jakiekolwiek operacje związane z magazynem używanym przez Spółkę. Poza przeniesieniem własności wskazanych składników majątku oraz cesji praw, na podstawie umowy, Sprzedający nie przeniesie na Kupującego żadnego z elementów, który wchodzi w skład przedsiębiorstwa Sprzedającego w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Sprzedającemu przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do przedmiotu transakcji (w szczególności czynszu z tytułu umów najmu, nabycia aktywów, nabycia zapasów magazynowych). Przedmiot transakcji nie został formalnie wydzielony w strukturze organizacyjnej Sprzedającego. Składniki te nie stanowią odrębnego oddziału, wydziału, dywizji, pionu lub jakiejkolwiek innej jednostki organizacyjnej w dokumentach korporacyjnych ani w dokumentach wewnętrznych Sprzedającego.

Dodatkowo jak wskazał Wnioskodawca w ramach transakcji dojdzie do przejścia jedynie określonych składników majątku Sprzedającego, które co prawda były wykorzystywane przez Sprzedającego do prowadzenia działalności gospodarczej, ale jednocześnie nie jest możliwe dalsze prowadzenie działalności przez Kupującego w oparciu jedynie o składniki będące objęte umową. Wynika to z faktu, że ramach transakcji Kupujący zamierza nabyć jedynie: prawa i obowiązki wynikające z umów najmu, aktywa i zapasy magazynowe. W wyniku transakcji Kupujący nie przejmie szeregu innych składników majątku Sprzedającego. Potwierdza to fakt, że po transakcji Kupujący będzie zobowiązany do podjęcia szeregu czynności, jak zawarcie umowy ze spółką C lub innym podmiotem z grupy (…), zatrudnienia pracowników, zapewnienia obsługi magazynowej, zapewnienia obsługi technicznej sklepów.

Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, przedmiot transakcji nie został formalnie wydzielony w strukturze organizacyjnej Sprzedającego. Tym samym, nie można mówić o wyodrębnieniu organizacyjnym składników majątku stanowiących przedmiot transakcji. Ponadto Sprzedający w obrębie swojego przedsiębiorstwa nie dokonał wyodrębnienia finansowego umów najmu, aktywów i zapasów magazynowych. Również nie sposób uznać, że zbywane prawa i obowiązki wynikające z umów najmu, aktywa i zapasy magazynowe posiadają pełną zdolność do niezależnego funkcjonowania. Potwierdza to m.in. fakt, że Kupujący po transakcji będzie musiał dokonać szeregu czynności, które dopiero w uzupełnieniu o przedmiot transakcji umożliwią prowadzenie działalności gospodarczej w planowanym zakresie.

Zatem opisanego przedmiotu transakcji nie można uznać za przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Jak wyjaśniono powyżej, dla uznania, że zbywana część przedsiębiorstwa stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, istotne znaczenie ma ocena, czy ta zbywana część jest zdolna do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Oznacza to, że zespół składników materialnych i niematerialnych pozwala z uwagi na swoje zorganizowanie, infrastrukturę, itp., na prowadzenie określonej działalności gospodarczej. Podkreśla się przy tym, że możliwość stanowienia przez ten zespół składników niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze, powinna mieć wymiar rzeczywisty, a nie jedynie potencjalny. Oznacza to, że majątek ten powinien stanowić już u zbywcy zorganizowany zespół składników gotowy realizować określone zadania gospodarcze jako samodzielne przedsiębiorstwo, a po jego zbyciu powinno być możliwe kontynuowanie działalności gospodarczej przez nabywcę przedsiębiorstwa.

Opisany we wniosku przedmiot transakcji sprzedaży nie stanowi w istniejącym przedsiębiorstwie Sprzedającego zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o VAT ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy. Przedmiot transakcji nie stanowi składników majątkowych wydzielonych organizacyjnie i funkcjonalnie w istniejącym przedsiębiorstwie Sprzedającego, które umożliwiałyby prowadzenie niezależnego przedsiębiorstwa. Zatem, przedmiot transakcji nie może funkcjonować jako samodzielny podmiot gospodarczy. Tym samym, będące przedmiotem sprzedaży składniki majątkowe nie są na tyle zorganizowane aby umożliwiały prowadzenie na nich działalności bez dodatkowych nakładów nabywcy.

Zatem, w rozpatrywanej sprawie przeznaczone do sprzedaży składniki majątkowe, które nabędzie nabywca w wyniku planowanej transakcji nie będą stanowiły przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa, której definicję zawiera art. 2 pkt 27e ustawy.

Tym samym, do planowanej transakcji nie będzie miał zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Transakcja ta nie będzie więc wyłączona z opodatkowania podatkiem VAT.

Planowana transakcja zbycia składników majątkowych u Sprzedającego będzie stanowić w myśl art. 7 ust. 1 ustawy dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym, stanowisko Zainteresowanych w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Ponadto Wątpliwości Wnioskodawców dotyczą również prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących związanych z przeniesieniem własności na rzecz nabywcy

Wskazać należy, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 tej ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Strony transakcji są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, a przedmiot transakcji będzie w całości wykorzystywany przez Kupującego do wykonywania działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Jednocześnie jak wskazano w niniejszej interpretacji planowana transakcja nie będzie stanowiła transakcji zbycia przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa i w konsekwencji nie będzie podlegała wyłączeniu z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy. Zatem
analizowana transakcja będzie w całości podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach ogólnych.

Reasumując, po dokonaniu przedmiotowej transakcji oraz po otrzymaniu prawidłowo wystawionej faktury od Sprzedającego potwierdzającej jej faktyczne dokonanie, Kupującemu będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego przy nabyciu nieruchomości, gdyż spełniony będzie warunek niezbędny do dokonania takiego obniżenia, określony w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Ww. prawo będzie przysługiwało nabywcy pod warunkiem niezaistnienia ograniczeń wskazanych w art. 88 ust. 3a ustawy.

Zatem, stanowisko Wnioskodawców w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania przedmiotu transakcji za przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część oraz prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących związanych z przeniesieniem własności na rzecz nabywcy. Natomiast w zakresie zastosowania stawki 23% podatku VAT dla przedmiotu transakcji zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin