Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.771.2020.2.MM
z 15 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2020 r. (data wpływu 29 września 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 listopada 2020 r. (data wpływu 26 listopada 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego używania znaku towarowego (w części, w której Spółka komandytowa nie jest właścicielem tego prawa) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 2 listopada 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.771.2020.1.MM, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w związku z art. 14h powołanej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem platformy elektronicznej ePUAP w dniu 2 listopada 2020 r. (data doręczenia 16 listopada 2020 r.; identyfikator poświadczenia UPD…).

Wnioskodawca uzupełnił wniosek pismem z dnia 23 listopada 2020 r. (data wpływu 26 listopada 2020 r.).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest wspólnikiem Spółki komandytowej. W najbliższym czasie Spółka komandytowa rozważa nabycie odpłatnie części prawa ochronnego do znaku towarowego (udział w prawie). Prawo ochronne do znaku towarowego służyć ma prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej i wykorzystywane będzie na wielu polach eksploatacji. Z uwagi na fakt, że właścicielami prawa ochronnego do znaku towarowego będzie kilka podmiotów zostanie ustalony regulamin korzystania z prawa ochronnego do znaku towarowego przez poszczególnych współwłaścicieli. Współwłaściciele ustalą w drodze regulaminu zasady korzystania ze znaku towarowego w taki sposób, aby korzystanie przez jednego współwłaściciela nie zakłócało korzystanie z tego prawa przez pozostałych współwłaścicieli.

W piśmie z dnia 23 listopada 2020 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą od dnia … lipca 2020 r. w zakresie dzierżawy własności intelektualnej i podobnych produktów, z wyłączeniem prac chronionych prawem autorskim. Wnioskodawca prowadzi księgowość w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, i opodatkowuje dochody podatkiem liniowym (19%).

Wnioskodawca jest wspólnikiem w Spółce komandytowej od dnia .. marca 2014 r. Posiada udział w zysku Spółki komandytowej w wysokości 89%. Spółka komandytowa prowadzi działalność w zakresie sprzedaży hurtowej mebli oraz wyrobów do branży meblarskiej, a także w zakresie produkcji frontów meblowych.

Spółka planuje nabyć 1% udziału w prawie ochronnym do znaku towarowego. Będzie z niego korzystała na zasadach ustalonych w umowie nabycia prawa ochronnego i porozumieniu zawartym pomiędzy współwłaścicielami znaku. Prawo ochronne do znaku towarowego będzie posiadało dwóch współwłaścicieli. Zostanie stworzony regulamin korzystania ze znaku towarowego, na podstawie którego każdy ze współwłaścicieli będzie z niego korzystał. Nie da się ustalić w jakiej części korzysta z niego każdy ze współwłaścicieli, z tego też powodu zdaniem Wnioskodawcy nie dojdzie do nieodpłatnego świadczenia po stronie Spółki (tj. przyszłego potencjalnego nabywcy znaku), czy też dotychczasowego właściciela znaku. Ostateczne porozumienie pomiędzy przyszłymi współwłaścicielami znaku nie jest jeszcze znane, jednakże wg głównych założeń każdy ze współwłaścicieli będzie miał prawo do korzystania ze znaku w sposób zgodny z jego przeznaczeniem, każdy ze współwłaścicieli będzie miał prawo do oznaczania nim świadczonych przez siebie usług a także sprzedawanych towarów. Każdy ze współwłaścicieli będzie zobowiązany do takiego korzystania ze znaku, który nie będzie zakłócał możliwości korzystania z tego znaku przez drugiego ze współwłaścicieli. Będzie zawierał zasady, na jakich każdy ze współwłaścicieli może korzystać ze znaku towarowego i określał będzie, jakie czynności będą uważane za niedopuszczalne. Przedmiotowy udział w prawie ochronnym do znaku towarowego będzie wykorzystywany w ramach działalności gospodarczej prowadzonej w formie Spółki komandytowej i będzie przez nią amortyzowany. Oznacza to, że będzie wykorzystywane na wiele sposobów. W Polsce ustawa o prawie autorskim nie definiuje tego pojęcia bezpośrednio, a jedynie wymienia przykłady pól eksploatacji, które powinny być traktowane jako odrębne, np.: druk, zapis magnetyczny, dystrybucja techniką cyfrową, najem i użyczenie, publiczne wykonanie, reemisja w mediach. Wartość udziału prawa ochronnego do znaku towarowego zostanie określona w oparciu o wycenę niezależnego zewnętrznego rzeczoznawcy. Nie ma innych podmiotów oprócz Wnioskodawcy oraz Spółki komandytowej, które korzystałyby z tego znaku towarowego. Wskazany we wniosku udział w prawie ochronnym do znaku towarowego zostanie przez Spółkę komandytową odpłatnie nabyty w jak najszybszym terminie. Znak został wytworzony przez Wnioskodawcę, na potrzeby inne niż potrzeby Spółki komandytowej.

Klasy klasyfikacji nicejskiej: 6, 20, 35.

Klasa nicejska/wykaz:

• 6 - blacharskie materiały dla budownictwa, boazeria metalowa, bramy metalowe, bransoletki identyfikacyjne metalowe, ćwieki stosowane jako gwoździe, deflektory kominowe metalowe, drabiny metalowe, drobnica żelazna, drut metalowy, drzwi metalowe, dysze metalowe, dzwonki metalowe, futryny do drzwi metalowe, gałki stosowane jako uchwyty metalowe, groby metalowe, gwoździe, gzymsy metalowe, haki metalowe, kabiny kąpielowe metalowe, kable metalowe nieelektryczne, kadzie metalowe, kajdanki, kątowniki stalowe, kęsiska płaskie, klamki do drzwi metalowe, klamry stosowane jako zaciski metalowe, klucze, kłódki, kokile, wlewnice, kolanka do rur metalowe, kołki metalowe, kołnierze metalowe, kominowe trzony metalowe, konstrukcje metalowe, korki, zakrętki metalowe, kostka brukowa metalowa, kosze metalowe, kotwice, kowadła, kółka samonastawne do mebli metalowe, kratki ochronne metalowe, kratownice metalowe, kraty stosowane jako ruszty metalowe, liny metalowe, litery i cyfry z metali nieszlachetnych z wyjątkiem czcionek, łańcuchy metalowe, łaty metalowe, nakrętki metalowe, nity metalowe, numery domów nieświecące metalowe, odrzwia metalowe, ograniczniki metalowe, ogrodzenia metalowe, okna metalowe, osprzęt do drzwi lub okien metalowy, osprzęt do mebli metalowy, ościeżnice metalowe, palety metalowe, pasy do transportu ładunków metalowe, pierścienie metalowe, płyty do drzwi metalowe, podkowy metalowe, podłogi metalowe, pojemniki do pakowania metalowe, pomniki metalowe, progi, przegrody metalowe, przetyczki metalowe, przewody instalacyjne stosowane jako rurowe rozgałężne metalowe, pudełka nie z metali szlachetnych, ramy do łóżek lub okien metalowe, rączki do narzędzi metalowe, rękojeści metalowe, rolety zewnętrzne metalowe, rygle do klamek, zasuwy metalowe, rynny metalowe, schody metalowe, skarbonki metalowe, skrzynie metalowe, skrzynki na listy metalowe, słupy metalowe, smarowniczki, statuetki z metali nieszlachetnych, stropy metalowe, sworznie metalowe, szyldy metalowe, szyny, śruby metalowe, tablice rejestracyjne metalowe, taśma metalowa, trampoliny metalowe, urządzenia do otwierania drzwi niemetalowe, uszczelki metalowe, wanienki dla ptaków metalowe, wycieraczki do nóg, wyroby artystyczne z brązu, zaciski do kabli lub rur metalowe, zamki do pojazdów metalowe, zamki na zasuwy, zamknięcia do pojemników metalowe, zasłony metalowe, zasuwy, zawiasy metalowe, zawleczki metalowe;
  

• 20 - barki ruchome stosowane jako meble, beczki niemetalowe, biurka stosowane jako meble, chodziki dla dzieci, dekoracje przestawne, drabiny z drewna lub z tworzyw sztucznych, drzewce flagowe, drzwi do mebli, dybie niemetalowe, figurki stosowane jako statuetki z drewna, wosku lub tworzyw sztucznych, fotele, gabloty stosowane jako meble, haki do zasłon, identyfikacyjne bransoletki niemetalowe dla szpitali, kadzie niemetalowe, kanapy, karnisze do zasłon, kartoteki stosowane jako meble, kojce dla dzieci, kolebki, kołki do ścian niemetalowe, kołyski, komody, kontuary, kółka do zasłon, kółka samonastawne do mebli niemetalowe, kredensy, krzesła, kwietniki stosowane jako meble, manekiny krawieckie, leżaki, listewki do ram obrazów, lustra, ławy stosowane jako meble, łóżka i osprzęt do łóżek, materace, meble i osprzęt do mebli, meble: biurowe, metalowe, szkolne, muszle, nakrętki niemetalowe, nity niemetalowe, obiekty nadmuchiwane powietrzem do reklam, osprzęt do drzwi lub okien niemetalowy, osprzęt do: drzwi, łóżek, mebli, okien, trumien, ozdoby z tworzyw sztucznych do artykułów spożywczych, palety niemetalowe, paliki, parawany stosowane jako meble, półki magazynowe, psie budy, pudełka drewniane lub z tworzyw sztucznych, pulpity, ramki do haftowania, ramy do obrazów, regały stosowane jako meble, rękojeści do noży niemetalowe, numery domów nieświecące, rolki do zasłon, sekretery, serwantki, siedzenia stosowane jako meble, sienniki, skrzynie niemetalowe, skrzynki na listy, słupy niemetalowe, sofy, spiżarki, stoiska wystawowe, stojaki na gazety lub czasopisma, stoły, stoły kreślarskie, story wewnętrzne do okien, szafki dla aptek, szuflady, śruby niemetalowe, tablice ogłoszeniowe, toaletki stosowane jako meble, trumny, wałki, wieszaki na odzież, wózki meblowe, wyroby koszykarskie, wyroby stolarstwa meblowego, wysokie krzesła dla dzieci, zagłówki, zamki niemetalowe nieelektryczne, zamknięcia stosowane jako wieczka, pokrywki niemetalowe, zasłony bambusowe, zawiasy niemetalowe, zbiorniki niemetalowe;
  

• 35 - badanie rynku, doradztwo specjalistyczne w sprawach działalności gospodarczej, ekspertyzy w działalności gospodarczej, opinie, sondaże, organizowanie wystaw lub targów w celach handlowych lub reklamowych, pokazy towarów, promocja sprzedaży stosowana dla osób trzecich, zaopatrzenie osób trzecich stosowane jako zakupy i sprzedaż produktów dla innych przedsiębiorstw, usługi umożliwiające odbiorcom dogodny wybór i zakup towarów w hurtowni ze sprzętem: gospodarstwa domowego, oświetleniowym, elektrycznym, meblowym, osprzętu meblowego, drobnicy metalowej.
  
  

Przedmiotowy znak towarowy jest przedmiotem prawa autorskiego i stanowi utwór w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Udział w prawie ochronnym do znaku towarowego, który Spółka komandytowa nabędzie odpłatnie, będzie spełniał definicję wartości niematerialnych i prawnych w rozumieniu art. 22b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Znak towarowy jest zarejestrowany w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca nie zamierza zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia wartości niematerialnych i prawnych, które Spółka komandytowa nabędzie, proporcjonalnie do przypadającego na Niego udziału w zysku tej Spółki. Dodał też, że występują powiązania majątkowe i osobiste pomiędzy wspólnikami Spółki komandytowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym powstanie obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych po stronie wspólnika Spółki komandytowej (Wnioskodawcy), z tytułu nieodpłatnego świadczenia w postaci używania przez Spółkę komandytową znaku towarowego (w części, w której nie jest właścicielem tego prawa)?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 206 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli.

Oznacza to, że każdy ze współwłaścicieli może używać rzeczy i praw w takim zakresie, w jakim nie uniemożliwia to korzystania z tej rzeczy lub prawa innym współwłaścicielom. W przepisach obowiązujących na terytorium RP brak jest przepisów, które nakazywałyby użytkowania rzeczy lub praw tylko w takim zakresie, w jakim uczestniczy się we własności tej rzeczy lub prawa. Dodatkowo, w przypadku znaku towarowego utrudnione jest określenie zakresu, w jakim każdy ze współwłaścicieli miałby prawo do jego używania, analogicznie do jego udziału w tym prawie. Tym samym należy uznać, że każdy ze współwłaścicieli może użytkować znak towarowy w dowolnym zakresie, chyba że byłoby to sprzeczne z umową, bądź ograniczałoby to możliwość korzystania przez innych współwłaścicieli.

Należy zatem uznać, że jedynym ograniczeniem prawa do korzystania ze współwłasności jest zakłócanie prawa do korzystania z tej współwłasności innym współwłaścicielom.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W myśl art. 11 ust. 1 cyt. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

• jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
  

• jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
  

• jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
  

• w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
  
  

Biorąc jednakże pod uwagę fakt, że Spółka komandytowa będzie współwłaścicielem użytkowanego prawa ochronnego do znaku towarowego, po stronie wspólnika Spółki komandytowej nie powstanie obowiązek opodatkowania nieodpłatnego świadczenia z tytułu używania przez Spółkę komandytową znaku towarowego (w części, w której nie jest ona jego właścicielem).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1526, z późn. zm.), spółkami osobowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Spółki osobowe są podmiotami prawa, a więc mają zdolność prawną, co oznacza, że mogą samodzielnie uczestniczyć w obrocie gospodarczym będąc podmiotami stosunków prawnych. Wynika to m. in. z art. 8 Kodeksu spółek handlowych, który stanowi, że spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

W świetle cytowanych przepisów spółka osobowa prawa handlowego nie mając osobowości prawnej posiada jednak podmiotowość prawną, wyrażającą się w możliwości nabywania praw i zaciągania zobowiązań we własnym imieniu.

Spółka osobowa jest samodzielnym i samoistnym podmiotem prawa gospodarczego, a wspólnicy tejże spółki jedynie uczestniczą w osiąganym przez nią zysku w sposób proporcjonalny do swojego udziału w spółce. Tym samym, w przypadku osobowej spółki prawa handlowego przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, będą stanowiły przychody tej spółki. Jednakże z uwagi na to, że spółki osobowe nie posiadają osobowości prawnej, ich dochody nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania podatkiem dochodowym.

Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki osobowej.

Stosownie do postanowień art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną u każdego wspólnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, co do zasady, łączy się je z pozostałymi przychodami z innych źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy.

Za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej działalności uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przychodem z działalności gospodarczej, stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem ust. 2g i art. 21 ust. 1 pkt 125 i 125a.

Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie rozumie się te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku otrzymującego mające konkretny wymiar finansowy.

Istotą „nieodpłatnego świadczenia” jest to, że otrzymujący przysporzenie nie jest zobowiązany do jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Aby dane świadczenie mogło być uznane za świadczenie nieodpłatne konieczne jest, by polegało ono wyłącznie na jednostronnym przysporzeniu po stronie podmiotu, który świadczenie to uzyskał.

Nieodpłatnym świadczeniem będą więc w szczególności wszelkie wykonane na rzecz uprawnionego świadczenia, np. przyznające mu prawa do użytkowania składnika majątku. Jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, to stosownie do art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, tj. pozarolnicza działalność gospodarcza.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym nie definiują pojęcia nieodpłatne świadczenie. W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r., sygn. akt II FPS 1/06, NSA ustalił znaczenie terminu nieodpłatne świadczenie na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stwierdził bowiem, że ma ono szerszy zakres, niż w prawie cywilnym, ponieważ obejmuje wszelkie zjawiska o charakterze gospodarczym i zdarzenia prawne, których konsekwencją jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne oraz gospodarcze w działalności osób prawnych, których następstwem jest nieodpłatne, czyli niezwiązane z kosztami lub inną formą świadczenia przysporzenie majątku tej osobie, mające wyraźny finansowy wymiar. W uchwale z dnia 24 maja 2010 r., sygn. akt II FPS 1/10, NSA potwierdził, że powyższe stanowisko ma zastosowanie także odnośnie podatku dochodowego od osób fizycznych w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 tej ustawy.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka komandytowa, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, nabędzie w sposób odpłatny część prawa ochronnego do znaku towarowego (udział w prawie). Prawo to będzie wykorzystywane w prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Zasady korzystania z prawa ochronnego do znaku towarowego zostaną ustalone w regulaminie, z którego będzie wynikało, że wszyscy wspólnicy mogą go użytkować na takich samych zasadach na określonych polach eksploatacji, jednakże z uwzględnieniem tego, że używanie go przez jednego ze współwłaścicieli nie może zakłócać możliwości eksploatowania go przez innych współwłaścicieli.

Wskazać należy, że regulacja prawna współwłasności zawarta została w art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.), zgodnie z którym własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

W myśl art. 206 ww. ustawy, każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli.

Treść art. 206 Kodeksu cywilnego wskazuje, że każdy ze współwłaścicieli może jednocześnie całą rzecz posiadać, a także z całej rzeczy korzystać.

Współwłaściciele mogą, inaczej niż to wynika z ustawy, ustalić sposób korzystania z rzeczy wspólnej. Przede wszystkim mogą oni wybrać taki sposób korzystania z rzeczy wspólnej, jaki im najbardziej odpowiada.

Odnosząc powyższe przepisy do zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku stwierdzić należy, że w związku z możliwością posługiwania się znakiem towarowym, będącym współwłasnością Spółki komandytowej, nie dojdzie po stronie Wnioskodawcy (wspólnika spółki osobowej) do uzyskania przychodu z nieodpłatnych świadczeń. Spółka wprawdzie będzie korzystała ze znaku towarowego w części, w której nie będzie jej własnością, ale na takich samych zasadach będzie mógł z niego korzystać drugi współwłaściciel.

Należy zauważyć, że przepis art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powinien być rozpatrywany łącznie z postanowieniami art. 11 ust. 2a tej ustawy, który określa, w jaki sposób ustalana jest wartość świadczenia stanowiącego przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

W art. 11 ust. 2a pkt 4 ww. ustawy zostały określone te przypadki, w których istnieje możliwość porównania wartości nieodpłatnego świadczenia z innymi odpłatnymi świadczeniami dokonywanymi przez podatnika.

W sytuacji nieodpłatnie otrzymanych praw, przychód określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie prawami tego samego rodzaju, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Możliwość ustalenia wartości „porównywalnych” świadczeń (wskazanego rodzaju) w przypadku używania znaku towarowego (rzeczy wspólnej), który jest dostępny dla wszystkich współwłaścicieli na jednakowych zasadach, nie może być zrealizowana, a tym samym brak jest podstaw do ustalenia wartości przychodu. Przepisy podatkowe nie przewidują powstania przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia w takiej sytuacji.

Reasumując, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych (jako wspólnika spółki osobowej) z tytułu nieodpłatnego świadczenia w postaci używania przez Spółkę komandytową znaku towarowego (w części, w której Spółka nie jest właścicielem tego prawa).

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli opis przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym, wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku.

Jednocześnie Organ informuje, że w dniu 30 listopada 2020 r. została ogłoszona ustawa z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020, poz. 2123). Zgodnie z art. 24 tejże ustawy, wchodzi ona w życie z dniem 1 stycznia 2021 r., z wyjątkiem:

1. art. 1 pkt 21-33, art. 2 pkt 25-35, art. 3 pkt 9-13, art. 9, art. 10, art. 12, art. 18, art. 19 oraz art. 23 ust. 3 i 4, które wchodzą w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia;
2. art. 4 i art. 8, które wchodzą w życie z dniem 1 marca 2021 r.
   
   

Zgodnie z treścią art. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy, w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadzono zmianę, zgodnie z którą w art. 1 w ust. 3 zmieniono treść punktu 1, który otrzymał brzmienie - „spółek komandytowych i spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.” W związku z powyższym spółka komandytowa staje się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Ponadto, w myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy zmieniającej, w przypadku spółek komandytowych oraz spółek jawnych, które z dniem 1 stycznia 2021 r. uzyskały status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, oraz w zakresie uzyskanych przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatników podatku dochodowego od osób fizycznych przychodów i poniesionych kosztów związanych z uczestnictwem w tej spółce, w tym z tytułu objęcia (nabycia) i zbycia udziałów tej spółki, wystąpienia z tej spółki lub jej likwidacji, przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się począwszy od dnia 1 stycznia 2021 r., z zastrzeżeniem ust. 2.

Zgodnie z ust. 2 ww. art. 12 ustawy zmieniającej, spółka komandytowa może postanowić, że przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do tej spółki oraz przychodów i kosztów związanych z uczestnictwem w tej spółce począwszy od dnia 1 maja 2021 r. W takim przypadku spółka komandytowa uzyskuje status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych z dniem 1 maja 2021 r.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.