Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.672.2020.2.JK2
z 15 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 października 2020 r. (data wpływu 20 października 2020 r.) uzupełniony pismem z dnia 14 grudnia 2020 r. (data wpływu 21 grudnia 2020 r.) na wezwanie z dnia 7 grudnia 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.672.2020.1.JK2 (data nadania 8 grudnia 2020 r., data doręczenia 10 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania rent sierocych otrzymanych przez małoletnie dzieci – jest:

• prawidłowe - w części dotyczącej możliwości skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• nieprawidłowe – w części dotyczącej wykazania rent sierocych otrzymanych przez małoletnie dzieci w zeznaniach podatkowych Wnioskodawczyni.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania rent sierocych otrzymanych przez małoletnie dzieci i ich wykazania w zeznaniach podatkowych Wnioskodawczyni.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 7 grudnia 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.672.2020.1.JK2 (data nadania 8 grudnia 2020 r., data doręczenia 10 grudnia 2020 r.), tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych.

Pismem z dnia 14 grudnia 2020 r. (data wpływu 21 grudnia 2020 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest matką dzieci (syna ur. 2001 r. i córki ur. 2003 r.) urodzonych w Hiszpanii. Wnioskodawczyni zamieszkiwała wraz z mężem (ojcem wyżej wymienionych dzieci) i dziećmi w Hiszpanii. W roku 2003 zginął mąż Wnioskodawczyni będący ojcem dzieci. Po śmierci męża Wnioskodawczyni otrzymała rentę wdowią, natomiast dzieci świadczenie rodzinne - rentę sierocą wypłacaną do osiągnięcia 18 roku życia lub do czasu zakończenia edukacji, nie później jednak niż do ukończenia 25 roku życia. Dzieci Wnioskodawczyni rzeczone świadczenie otrzymują na mocy art. 9, 10 i 11 Dekretu Królewskiego 1647/1997 oraz art. 175 Ustawy ogólnej o zabezpieczeniu społecznym (Królewski dekret legislacyjny 1/1994 z dnia 20 czerwca, zmienionej ustawą 27/2011 z dnia 1 sierpnia, BOE [Dz. U.] z dnia 29 czerwca 1994 i 2 sierpnia 2011). Wnioskodawczyni i dzieci podobnie jak ich zmarły ojciec posiadają wyłącznie obywatelstwo polskie. W Hiszpanii (ojciec) posiadał legalne zatrudnienie, tj. "na rezydencji" pracował 16 lat. Świadczenie rodzinne - rentę sierocą dzieci otrzymały po śmierci ojca na podstawie wyżej wymienionych przepisów. Wnioskodawczyni wskazuje, że świadczenie rodzinne - renta sieroca jest świadczeniem otrzymywanym na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w Hiszpanii, w tym Wnioskodawczyni wskazuje na taki właśnie charakter przepisów art. 9, 10 i 11 Dekretu Królewskiego 1647/1997 oraz art. 175 Ustawy ogólnej o zabezpieczeniu społecznym (Królewski dekret legislacyjny 1/1994 z dnia 20 czerwca, zmienionej ustawą 27/2011 z dnia 1 sierpnia, BOE [Dz. U.] z dnia 29 czerwca 1994 i 2 sierpnia 2011). Do czasu uzyskania pełnoletniości powyżej wskazane świadczenie rodzinne - renta sieroca wypłacane jest na konto Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni wraz z dziećmi od 2008 r. mieszka w Polsce, gdzie znajduje się ich centrum życiowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy dochody z tytułu renty sierocej przyznanej synowi powinny być uwzględnione w zeznaniach podatkowych Wnioskodawczyni za lata od 2008 r. (okres zamieszkiwania w Polsce) do uzyskania pełnoletności przez syna i czy dochody te mogą korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy dochody z tytułu renty sierocej przyznanej córce powinny być uwzględnione w zeznaniach podatkowych Wnioskodawczyni za lata od 2008 r. (okres zamieszkiwania w Polsce) do uzyskania pełnoletniości przez córkę i czy dochody te mogą korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni,

Ad. 1

Dochody syna w postaci przyznanej renty sierocej, w okresie od 2008 r. do uzyskania pełnoletności winny być wykazane w zeznaniach podatkowych Wnioskodawczyni. Dochody te podlegają zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 updof.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawczyni, dochody córki w postaci przyznanej renty sierocej, w okresie od 2008 r. do uzyskania pełnoletności winny być wykazane w zeznaniach podatkowych Wnioskodawczyni. Dochody te podlegają zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 updof.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe – w części dotyczącej możliwości skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast nieprawidłowe – w części dotyczącej wykazania rent sierocych otrzymanych przez małoletnie dzieci w zeznaniach podatkowych Wnioskodawczyni.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Cytowany wyżej przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje dwie przesłanki od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Zgodnie z art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest matką dzieci (syna ur. 2001 r. i córki ur. 2003 r.) urodzonych w Hiszpanii. Wnioskodawczyni zamieszkiwała wraz z mężem (ojcem wyżej wymienionych dzieci) i dziećmi w Hiszpanii. W roku 2003 zginął mąż Wnioskodawczyni będący ojcem dzieci. Po śmierci męża Wnioskodawczyni otrzymała rentę wdowią, natomiast dzieci świadczenie rodzinne - rentę sierocą wypłacaną do osiągnięcia 18 roku życia lub do czasu zakończenia edukacji, nie później jednak niż do ukończenia 25 roku życia. Do czasu uzyskania pełnoletniości powyżej wskazane świadczenie rodzinne - renta sieroca wypłacane jest na konto Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni wraz z dziećmi od 2008 r. mieszka w Polsce, gdzie znajduje się ich centrum życiowe.

W związku z powyższym w niniejszej sprawie znajdą postanowienia umowy z dnia 15 listopada 1979 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz.U. z 1982 r. Nr 17, poz. 127).

W myśl art. 18 Umowy z dnia 15 listopada 1979 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz.U. z 1982 r. Nr 17, poz. 127), stosownie do postanowień ustępu 2 artykułu 19 emerytury i inne świadczenia o podobnym charakterze, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z jej zatrudnieniem w przeszłości, będą opodatkowane tylko w tym Państwie.

Zgodnie z art. 19 ust. 2 ww. umowy:

1. Jakakolwiek renta lub emerytura, wypłacana przez Umawiające się Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną albo z funduszy utworzonych przez to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną jakiejkolwiek osobie fizycznej z tytułu usług świadczonych na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej lub władzy lokalnej, będzie opodatkowana tylko w tym Państwie.
2. Jednakże takie renty lub emerytury będą opodatkowane tylko w tym drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli osoba je otrzymująca jest obywatelem tego Państwa i ma w nim miejsce zamieszkania.

Natomiast w myśl art. 21 ust. 1 Umowy, części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, a o których nie było mowy w poprzednich artykułach niniejszej umowy, będą opodatkowane tylko w tym Państwie.

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że przedmiotowych świadczeń otrzymywanych przez małoletnie dzieci Wnioskodawczyni nie można zatem zakwalifikować do emerytur i innych świadczeń o podobnym charakterze, gdyż nie są one wypłacane w związku z Ich zatrudnieniem w przeszłości.

W konsekwencji – stosownie do art. 21 ww. Umowy – ww. świadczenia wypłacane dzieciom jako osobom mającym miejsce zamieszkania na terytorium Polski podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce.

Ponadto, nie ma zastosowania w tym przypadku metoda unikania podwójnego opodatkowania określona w art. 23 ww. Umowy.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ww. ustawy, dochody małoletnich dzieci własnych i przysposobionych, z wyjątkiem dochodów z ich pracy, stypendiów oraz dochodów z przedmiotów oddanych im do swobodnego użytku, podlegające opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dolicza się do dochodów rodziców, chyba że rodzicom nie przysługuje prawo pobierania pożytków ze źródeł przychodów dzieci.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy, jeżeli małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu, dochody małoletnich dzieci dolicza się po połowie do dochodu każdego z małżonków.

Przepis ust. 2 nie ma zastosowania do małżonków, w stosunku do których orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów (art. 7 ust. 3 ww. ustawy).

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednocześnie wskazać należy, że w przepisie art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wymienione są w sposób enumeratywny (wyczerpujący) przychody (dochody) korzystające ze zwolnienia od podatku dochodowego, tzw. zwolnienia przedmiotowe.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów oraz zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów.

Biorąc pod uwagę stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny należy stwierdzić, że w związku z tym, że świadczenia rodzinne (renty sieroce przyznane córce i synowi) są świadczeniami otrzymywanymi na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w Hiszpanii, to podlegają one zwolnieniu przedmiotowemu, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że na Wnioskodawczyni nie ciąży obowiązek doliczania do swoich dochodów i uwzględniania w zeznaniach podatkowych świadczeń rodzinnych (rent sierocych) otrzymywanych przez małoletnią córkę i syna.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe w części dotyczącej możliwości zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast jest nieprawidłowe w części dotyczącej wykazania rent sierocych otrzymanych przez małoletnie dzieci w zeznaniach podatkowych Wnioskodawczyni.

Jednocześnie tut. Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.