Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.663.2020.3.JK2
z 15 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 października 2020 r. (data wpływu 20 października 2020 r.) uzupełniony pismem z dnia 27 listopada 2020 r. (data wpływu 4 grudnia 2020 r.) na wezwanie z dnia 20 listopada 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.663.2020.1.JK2 (data nadania 20 listopada 2020 r., data doręczenia 26 listopada 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w ustalenia obowiązku podatkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 20 listopada 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.663.2020.1.JK2 (data nadania 20 listopada 2020 r., data doręczenia 26 listopada 2020 r.), tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych.

Pismem z dnia 27 listopada 2020 r. (data wpływu 4 grudnia 2020 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest obywatelem polskim i aktualnie podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Przebywa on ponad 183 dni na terenie Polski, gdzie zamieszkuje w mieszkaniu użyczonym przez spółkę A. w Polsce, w której pełni funkcję prezesa zarządu oraz posiada 12% udziałów. Ponadto Wnioskodawca związany jest ze spółką umową o pracę oraz dwiema umowami zlecenia, oraz korzysta z samochodu należącego do spółki. Wnioskodawca posiada również udziały/akcje w spółkach z siedzibą w Polsce. W dwóch z nich pełni funkcję w zarządzie, natomiast w innej pełni funkcję likwidatora. Wartość udziałów w dwóch spółkach jest symboliczna.

Oprócz powyższych Wnioskodawca posiada aktualnie następujące powiązania z Polską:

1. jest zameldowany na pobyt stały w mieszkaniu;
2. sprawuje prawną opiekę nad osobą ubezwłasnowolnioną całkowicie na mocy orzeczenia sądowego, przy czym rzeczywista opieka nie jest sprawowana osobiście (sprawują ją osoby trzecie);
3. posiada wierzytelności pożyczkowe względem spółek, w których jest udziałowcem;
4. jest stroną postępowania administracyjnego w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji odmawiającej ustanowienia użytkowania wieczystego nieruchomości zabudowanej;
5. planuje rozpocząć dochodzenie potencjalnych roszczeń wobec banku w związku z trzema spłaconymi kredytami denominowanymi do franka szwajcarskiego;
6. posiada rachunki bankowe prowadzone przez polskie oddziały banków;
7. podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym i ubezpieczeniu zdrowotnemu w Polsce z uwagi na wykonywanie pracy na podstawie umowy o pracę i umów zlecenia. Wnioskodawca od stycznia 2020 roku przebywa nieregularnie w Szwajcarii, odwiedzając swoją żonę i małoletnie dzieci. Pobyty trwały od tygodnia do dwóch miesięcy. Żona Wnioskodawcy oraz dwoje ich wspólnych małoletnich dzieci zamieszkują w Szwajcarii od sierpnia 2019 roku z zamiarem stałego pobytu. Otrzymali oni (wraz z Wnioskodawcą) pozwolenia na pobyt czasowy 5 lat (tzw. Permit B). Żona Wnioskodawcy i dwójka ich małoletnich dzieci posiadają również obywatelstwa niemieckie. Zgodnie z przepisami szwajcarskimi Wnioskodawca jest uznawany za osobę mającą miejsce zamieszkania w Szwajcarii.

Aktualnie Wnioskodawca posiada ponadto następujące powiązania ze Szwajcarią:

1. przebywał w Szwajcarii około 120 dni w 2020 roku;
2. wraz z małżonką jest najemcą mieszkania w Szwajcarii na czas nieokreślony;
3. posiada wraz z małżonką rachunek bankowy w Szwajcarii;
4. wraz z małżonką posiada psa i opłaca z tego tytułu podatek/opłatę;
5. posiada ubezpieczenie wynajmowanego mieszkania i posiadanego psa od wyrządzonych przez niego szkód;
6. jest stroną umowy leasingu samochodu;
7. dwoje jego małoletnich dzieci uczęszcza do szkoły w Szwajcarii, a także córka na pozalekcyjne zajęcia jazdy konno, a syn stara się o uzyskanie statusu członka lokalnego klubu pływackiego;
8. posiada roczną kartę uprawniającą do zniżek w korzystaniu z transportu publicznego (kolej, kolej linowa, statek, tramwaje i autobusy). Wnioskodawca planuje w najbliższym czasie zerwać większość powiązań z Polską i zmienić miejsce zamieszkania, tj. wyjechać na stałe z Polski do Szwajcarii dołączając do swojej rodziny.

Zerwanie powiązań z Polską rozłożone będzie w czasie i obejmować będzie następujące czynności:

1. rozwiązanie umowy o pracę łączącej Wnioskodawcę ze spółką A.;
   
2. rozwiązanie umów zlecenia łączących Wnioskodawcę ze spółką A.;
   
3. zaprzestanie podleganiu obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym i ubezpieczeniu zdrowotnemu w Polsce z tytułu umowy o pracę i umów zlecenia;
   
4. rezygnacja z posiadania mieszkania użyczonego przez spółką A.; i zamieszkiwanie w hotelach podczas pobytów w Polsce (ewentualnie w mieszkaniu, w którym zamieszkuje ojciec Wnioskodawcy);
   
5. rezygnacja z posiadania samochodu osobowego udostępnionego przez spółkę A.;
   
6. zgłoszenie wyjazdu za granicę we właściwym urzędzie, co skutkować będzie wymeldowaniem z mieszkania w Polsce, w którym Wnioskodawca jest zameldowany na stałe;
   
7. złożenie wniosku do właściwego sądu opiekuńczego o zwolnienie z obowiązku sprawowania prawnej opieki nad ubezwłasnowolnioną całkowicie ciotką;
   
8. rezygnacja z pełnienia funkcji w zarządach dwóch spółek i z pełnienia funkcji likwidatora w innej spółce;
   
9. zbycie udziałów w spółkach;
   
10. spłata wszystkich zobowiązań pożyczkowych przez spółki, w których Wnioskodawca ma udziały;
    
11. likwidacja rachunków bankowych w polskich oddziałach banków.
    
    
    

Wnioskodawca planuje również uzyskać pozwolenie na pobyt uprawniające go do prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej w Szwajcarii. Jeśli Wnioskodawca otrzyma wspomniane pozwolenie, to po przeprowadzeniu się do Szwajcarii, rozpocznie prowadzenie działalności gospodarczej w tym kraju. W ramach tej działalności Wnioskodawca będzie świadczył usługi zarządcze, m.in. na rzecz spółki a., w tym m.in. usługi zarządzania projektami związanymi z realizacją przedsięwzięć dofinansowanych ze środków Unii Europejskiej. Jeśli Wnioskodawca nie uzyska pozwolenia uprawniającego do prowadzenia działalności gospodarczej, to nie będzie świadczył na rzecz spółki A. żadnych usług. Jedynym stosunkiem prawnym łączącym Wnioskodawcę ze spółka A. będzie wówczas stosunek powołania do zarządu.

Oprócz prowadzenia działalności gospodarczej w Szwajcarii Wnioskodawca będzie posiadać w przyszłości następujące powiązania ze Szwajcarią:

1. polisa ubezpieczeniowa zawarta ze szwajcarskim oddziałem towarzystwa ubezpieczeniowego;
   
2. umowa ze szwajcarskim operatorem sieci telefonii komórkowej;
3. przynależność do klubu sportowego.

Od momentu wyjazdu do Szwajcarii z zamiarem stałego pobytu, Wnioskodawca będzie przebywał na terenie tego kraju co najmniej 183 dni w roku. Pobyty w Polsce będą związane głównie z obowiązkami wynikającymi z pełnionej przez Wnioskodawcę funkcji w zarządzie spółki A. (stosunek powołania) oraz świadczonymi przez niego usługami na rzecz spółki A. (przy czym usługi te będą świadczone wyłącznie, jeśli Wnioskodawca uzyska pozwolenie uprawniające go do prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej w Szwajcarii). Podczas tych pobytów Wnioskodawca będzie zamieszkiwał w hotelach opłacanych przez spółkę A. lub w mieszkaniu, w którym zamieszkuje ojciec Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie będzie utrzymywał stałego miejsca zamieszkania w Polsce (tzw. ogniska domowego).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przedstawionym w niniejszym wniosku przyszłym stanie faktycznym Wnioskodawca podlegać będzie ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce?
2. W przypadku uznania, że Wnioskodawca podlegać będzie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, w którym momencie przestanie on podlegać nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce i zacznie podlegać ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawcy, po zerwaniu opisanych we wniosku powiązań z Polską oraz po zbudowaniu opisanych we wniosku powiązań ze Szwajcarią, tj. w szczególności opuszczeniu zajmowanego mieszkania i przeprowadzeniu się do Szwajcarii z zamiarem stałego pobytu, podlegać będzie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce unormowany został w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm. dalej: „Ustawa”), zgodnie z którym osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która (i) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub (ii) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Brak miejsca zamieszkania na terenie Polski w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy.

Wnioskodawca aktualnie podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Jest on również - zgodnie z ustawodawstwem szwajcarskim - uznawany za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Szwajcarii, a zatem uznawany jest przez ten kraj za osobę podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Szwajcarii. Po zerwaniu opisanych we wniosku powiązań z Polską oraz po zbudowaniu opisanych we wniosku powiązań ze Szwajcarią tj. w szczególności opuszczeniu zajmowanego mieszkania i przeprowadzeniu się do Szwajcarii z zamiarem stałego pobytu, Wnioskodawca nie powinien być uznawany za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1a Ustawy. Nie będzie on bowiem przebywał na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym, a także nie będzie posiadał na terytorium tego kraju ośrodka interesów życiowych. Niewątpliwie bowiem centrum jego interesów osobistych znajdować się będzie w Szwajcarii, gdzie będzie zamieszkiwał przez większość czasu wraz ze swoją rodziną w wynajmowanym przez siebie mieszkaniu. Co do interesów gospodarczych, Wnioskodawca będzie co prawda pełnił funkcję w zarządzie spółki A. będzie świadczył na rzecz spółki A. usługi (przy czym usługi te będą świadczone wyłącznie, jeśli Wnioskodawca uzyska pozwolenie uprawniające go do prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej w Szwajcarii), a także będzie posiadał udziały w spółce A., jednak czynności związane z zarządzaniem oraz ewentualnym świadczeniem usług będą również częściowo wykonywane z terenu Szwajcarii.

Ewentualne zastosowanie przepisów umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 4a Ustawy, przepis art. 3 ust. 1 Ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska. Kwestię nieograniczonego obowiązku podatkowego regulują ustawodawstwa poszczególnych państw. Jeśli zgodnie z przepisami wewnętrznymi dwóch krajów dana osoba podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w każdym z państw, to wówczas rozstrzygające znaczenie mają postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z konwencją pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzoną w Bernie dnia 2 września 1991 r. (dalej: „Konwencja”), jeśli dana osoba ma miejsce zamieszkania w dwóch umawiających się państwach, wówczas należy zastosować reguły kolizyjne pozwalające na określenie państwa, w którym osoba podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Pierwszym kryterium umożliwiającym rozstrzygnięcie konfliktu jest „stałe miejsce zamieszkania”. Osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli miejsce zamieszkania, utrzymywane w każdym z państw spełnia kryterium uznania go za stałe miejsce zamieszkania w rozumieniu Konwencji, wówczas należy badać, z którym krajem podatnik ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze.

Jeżeli nie można ustalić, z którym krajem podatnik ma ściślejsze powiazania osobiste i gospodarcze, albo jeżeli nie posiada on stałego miejsca zamieszkania w żadnym z państw, to uważa się go za mającego miejsce zamieszkania w tym państwie, w którym zwykle przebywa.

W dalszej kolejności, jeśli nadal nie można rozstrzygnąć statusu podatnika, decydujące znaczenie ma obywatelstwo. Jeżeli dana osoba przebywa zazwyczaj w obydwu państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym państwie, którego jest obywatelem. Jeżeli natomiast dana osoba ma podwójne obywatelstwo lub nie jest obywatelem żadnego z obu państw, właściwe władze podatkowe tych państw powinny rozstrzygnąć zaistniały problem. W świetle powyższych regulacji, gdyby nawet uznać, że Wnioskodawca, w opisanym przyszłym stanie faktycznym, będzie mieć miejsce zamieszkania również na terytorium Polski (w rozumieniu art. 3 ust. 1a Ustawy) (czego Wnioskodawca nie przyznaje), to zdaniem Wnioskodawcy, stosując normy kolizyjne wynikające z Konwencji, podlegać on będzie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Za wnioskiem takim przemawiają poniższe argumenty.

Stałe miejsce zamieszkania.

W pierwszej kolejności rozważenia wymaga reguła kolizyjna, zgodnie z którą status podatnika jest rozstrzygany w oparciu badanie, gdzie dana osoba ma stałe miejsce zamieszkania. Jak wskazuje się w piśmiennictwie stałe miejsce zamieszkania to zwykle dom, mieszkanie czy też umeblowany pokój, niezależnie od tego, czy osoba ta jest jego właścicielem czy też najemcą. Musi on być jednak do stałej dyspozycji tej osoby i posiadać cechy stałości. Jeśli zatem w kraju macierzystym osoba ta posiada dom, który wynajmie komuś w trakcie wykonywania pracy w drugim kraju, nie będzie to uznane za jej stałe miejsce zamieszkania w pierwszym kraju. Ponadto miejsce to musi być tak zaaranżowane, aby można było z niego korzystać stale, a nie tylko okazjonalnie, na potrzeby krótkotrwałych pobytów (np. na cele turystyczne, edukacyjne czy podróży służbowej). W pojęciu stałego miejsca zamieszkania kryje się także pewien element subiektywizmu, którego wyrazem jest osobisty stosunek do tego miejsca ("seat of domestic life and interests", co można po polsku określić mianem "ogniska domowego”). (Narkiewicz- Tarłowska Joanna. Przepisy o rezydencji podatkowej a opodatkowanie cudzoziemców w Polsce i Polaków za granicą. Przegląd Podatkowy, 2007, nr 5. s. 7-13.) Krajem rezydencji podatkowej będzie zatem to państwo, w którym podatnik ma mieszkanie, które służy zaspokojeniu jego potrzeb mieszkaniowych. Chodzi o dysponowanie tym lokalem na stałe, na bliżej nieokreślony czas, a nie np. na czas stażu czy studiów. (Taudul Andrzej. Rezydencja podatkowa - praktyczne aspekty. Przegląd Podatkowy, 2006, nr 8. s. 5-11.) Dla potrzeb dokonania interpretacji wskazanej normy kolizyjnej, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Przedtem jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. W komentarzu do modelowej konwencji OECD (B. Brzeziński, Model Konwencji OECD. Komentarz, Warszawa 2010, s. 272) podkreśla się, że za stałe miejsce zamieszkania uważa się każdą formę zamieszkania, przy czym nie jest konieczne bycie właścicielem domu lub lokalu, a wystarczy jego wynajem. Istotnym jest, aby dana osoba miała lokal do dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie jednie przy pobytach o charakterze krótkotrwałym.

Mając to na uwadze należy uznać, że Wnioskodawca, po zaprzestaniu zamieszkiwania podczas pobytów w Polsce w mieszkaniu, użyczonym mu przez spółkę A., nie będzie posiadał w Polsce stałego miejsca zamieszkania. Nie będzie bowiem posiadał mieszkania służącego zaspokajaniu jego potrzeb życiowych. Podczas okazjonalnych pobytów w Polsce będzie korzystał z zakwaterowania w hotelach lub w mieszkaniu, w którym mieszka jego ojciec. Taka forma zakwaterowania nie będzie posiadała cech stałości. Również subiektywny stosunek Wnioskodawcy do tych miejsc (hotelu, mieszkania, w którym mieszka jego ojciec) nie będzie wskazywał na to, że są to stałe miejsca zamieszkania. Jedynym stałym miejscem zamieszkania Wnioskodawcy będzie mieszkanie wynajmowane wspólnie z małżonką w Szwajcarii, gdyż lokal ten zaaranżowany jest w taki sposób, aby można było w nim stale zamieszkiwać, a także służyć będzie zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy na bliżej nieokreślony czas, a nie tymczasowo. Wnioskodawca nie będzie utrzymywał w Polsce miejsca posiadającego wskazane cechy lokalu w Szwajcarii. Z tego względu należy uznać, że Wnioskodawca będzie objęty nieograniczonym obowiązkiem podatkowym w Szwajcarii.

Zgodnie bowiem z art. 4 ust. 2 lit. a) Konwencji, osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania, a co za tym idzie Wnioskodawca będzie podlegał ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze.

W związku z powyższym dalsza analiza reguł kolizyjnych wynikających z Konwencji jest zbędna. Wnioskodawca wskazuje jednakże, że nawet gdyby przyjąć, że miejsce zamieszkania, utrzymywane w każdym z państw, spełniać będzie kryterium uznania go za stałe miejsce zamieszkania w rozumieniu Konwencji (czego Wnioskodawca nie przyznaje), to również w takiej sytuacji Wnioskodawca będzie podlegać ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. W takim wypadku należy bowiem badać, z którym krajem podatnik ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze. Przez powiązania te należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawianie hobby itp. (powiązania osobiste), a także miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, miejsce położenia majątku nieruchomego i ruchomego, miejsce wykupienia polisy ubezpieczeniowej, kont bankowych, miejsce, z którego dana osoba zarządza swoim majątkiem itd. (powiązania gospodarcze). (por.m.in. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 października 2010 r. sygn. IPPB4/415-604/10-3/SP).

Niemiecki Federalny Sąd Finansowy (Bundesfinanzhof) orzekł, że decydujące znaczenie ma to, który z krajów ma większe znaczenie dla danej osoby. Kraj, w którym przeważają powiązania osobiste, powinien być zasadniczo traktowany jako ośrodek interesów życiowych. Jeśli dana osoba ma z danym krajem ściślejsze powiązania osobiste, a także znaczące powiązania ekonomiczne, podczas gdy z drugim krajem łączą ją jedynie bieżące interesy gospodarcze, które najprawdopodobniej zakończą się w niedalekiej przyszłości, jej ośrodek interesów życiowych będzie najpewniej w tym pierwszym kraju. Austriacki Sąd Administracyjny (Osterreichischer Verwaltungsgerichtshof) również potwierdził, że interesy ekonomiczne mają nieco mniejsze znaczenie od powiązań osobistych (Narkiewicz-Tarłowska Joanna. Przepisy o rezydencji podatkowej a opodatkowanie cudzoziemców w Polsce i Polaków za granicą. Przegląd Podatkowy, 2007, nr 5. s. 7-13.)

W niniejszej sprawie Wnioskodawca zamierza ograniczyć w znacznym stopniu powiązania gospodarcze, a także powiązania osobiste z Polską, na skutek czynności opisanych w niniejszym wniosku. Po ich zrealizowaniu jedyne powiązania, jakie będą występowały pomiędzy Wnioskodawcą a Polską to:

1. czerpanie wynagrodzenia z tytułu powołania do zarządu lub na podstawie umowy o zarządzanie zawartej w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę w Szwajcarii, przy czym zarządzanie spółką A. będzie realizowane również z terenu Szwajcarii;
   
2. posiadanie udziałów spółki A.;
   
3. wykonywanie na rzecz spółki A. usług dotyczących zarządzania projektami związanymi z realizacją przedsięwzięć dofinansowanych ze środków Unii Europejskiej, przy czym zarządzanie to będzie realizowane również z terenu Szwajcarii (przy czym usługi te będą świadczone wyłącznie, jeśli Wnioskodawca uzyska pozwolenie uprawniające go do prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej w Szwajcarii);
   
4. ewentualne dochodzenie roszczeń związanych z kredytami denominowanymi do franka szwajcarskiego;
   
5. występowanie jako strona postępowania administracyjnego w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji odmawiającej ustanowienia użytkowania wieczystego nieruchomości zabudowanej, położonej (…), przy czym pożądany przez Wnioskodawcę wynik postępowania to uzyskanie odszkodowania, a nie ustanowienie na jego rzecz użytkowania wieczystego nieruchomości;
   
6. występowanie jako uczestnik postępowania w przedmiocie zwolnienia Wnioskodawcy z obowiązku sprawowania opieki nad osobą ubezwłasnowolnioną całkowicie,
   

- przy czym nadmienić należy, że powiązania wskazane w pkt 4-6 powyżej są jedynie skutkiem długoletniego zamieszkiwania Wnioskodawcy w Polsce i zakończą się w niedalekiej przyszłości (w zależności od szybkości prowadzenia postępowań przez sądy lub organy administracji).

Z kolei powiązania, jakie już łączą lub będą łączyły Wnioskodawcę ze Szwajcarią to:

1. przebywanie tam jego małżonki oraz dwojga małoletnich dzieci;
   
2. mieszkanie w Szwajcarii z zamiarem stałego pobytu przez więcej niż 183 dni w roku;
   
3. posiadanie wynajętego na czas nieokreślony mieszkania;
   
4. prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej (jeśli Wnioskodawca uzyska pozwolenie uprawniające go do prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej);
   
5. zarządzanie spółki A. również z terenu Szwajcarii;
   
6. posiadanie rachunków bankowych w Szwajcarii;
   
7. posiadanie psa i opłacanie z tego tytułu podatku/opłaty;
   
8. ubezpieczenie mieszkania od nieszczęśliwych wypadków oraz ubezpieczenie psa od wyrządzonych przez niego szkód;
   
9. związanie umową leasingu samochodu;
   
10. uczęszczanie do szkoły w Szwajcarii przez małoletnie dzieci Wnioskodawcy, a także na pozalekcyjne zajęcia jazdy konno (córka), oraz docelowo treningi pływackie (syn);
    
11. posiadanie rocznej karty uprawniającej do korzystania z komunikacji publicznej;
    
12. posiadanie polisy ubezpieczeniowej zawartej ze szwajcarskim oddziałem towarzystwa ubezpieczeniowego;
    
13. związanie umową ze szwajcarskim operatorem sieci telefonii komórkowej;
    
14. przynależność do klubu sportowego.
    
    
    

Z powyższego wynika, że Wnioskodawca ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze będzie miał ze Szwajcarią. Wskazać również należy, że zgodnie z przywołanymi wyżej orzeczeniami sądów, przy ocenie gdzie znajduje się ośrodek interesów życiowych, przeważające znaczenie powinny mieć powiązania osobiste. Niewątpliwie Wnioskodawca będzie miał silniejsze powiązania osobiste ze Szwajcarią, gdzie będzie mieszkał z rodziną przez więcej niż 183 dni w roku. Powiązania osobiste z Polską będą natomiast marginalne. Jeśli zaś chodzi o powiązania gospodarcze, to z Polską łączyć Wnioskodawcę będą głównie okoliczności dotyczące zarządzania i posiadania udziałów spółki A. oraz, ewentualnie, świadczenia usług na rzecz spółki A. , przy czym zarządzanie i świadczenie usług będzie odbywać się również z terenu Szwajcarii. Nawet jeśli by uznać, że powiązania gospodarcze silniejsze będą z Polską, to z uwagi na silniejsze powiązania osobiste ze Szwajcarią Wnioskodawca powinien zostać uznany za osobę podlegającą ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 11 października 2017 r. I SA/Ol 548/17 w Komentarzu do Konwencji Modelowej OECD wskazano, że oceniając, w którym z państw stron danej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania znajduje się ośrodek interesów życiowych osoby fizycznej, należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki osobiste i ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem. Wszystkie okoliczności przesądzające o ośrodku interesów życiowych powinny być oceniane całościowo, lecz szczególny nacisk powinien być położony na sposób postępowania i postawę osoby fizycznej przy ocenie, w którym z państw znajduje się centrum jej osobistych i zawodowych interesów. Ośrodkiem tym będzie ten kraj, z którym osoba ma ściślejsze powiązania osobiste lub ekonomiczne. W tym celu konieczne jest uwzględnienie stosunków rodzinnych i towarzyskich, zatrudnienia, działalność politycznej, kulturalnej i wszelką inną, miejsca działalności gospodarczej i miejsca, z którego osoba zarządza swoim majątkiem. W tym kontekście -zdaniem Sądu - o przeniesieniu interesów osobistych do innego kraju świadczyć będzie przede wszystkim zamieszkanie w tym kraju z rodziną, posiadanie w nim nieruchomości czy długość pobytu.

Wnioskodawca zamieszkiwać będzie na stałe w Szwajcarii wraz z rodziną przez większą część roku, w posiadanym przez niego i jego małżonkę mieszkaniu. Mając to na uwadze należy uznać, że w przypadku stwierdzenia, że Wnioskodawca posiadać będzie stałe miejsce zamieszkania w obu państwach (czego Wnioskodawca nie przyznaje), również podlegać on będzie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, bowiem w Szwajcarii posiadać będzie ośrodek interesów życiowych.

Zwykły pobyt.

Nawet gdyby jednak uznać, że nie da się ustalić, w którym państwie Wnioskodawca będzie mieć ośrodek interesów życiowych (czego Wnioskodawca nie przyznaje), to w dalszym ciągu wynik analizy prowadzić będzie do stwierdzenia, że podlega on ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, bowiem zgodnie z art. 4 ust. 2 lit. b) Konwencji relewantne w takim wypadku jest, gdzie dana osoba zwykle przebywa.

Niewątpliwie miejscem zwykłego pobytu Wnioskodawcy będzie Szwajcaria. Wnioskodawca będzie tam bowiem przebywał co najmniej 183 dni w roku. Tam będzie się mieścić jego tzw. ognisko domowe. Tam również zamieszkuje z zamiarem stałego pobytu jego małżonka oraz małoletnie dzieci. Ze Szwajcarii Wnioskodawca będzie również zarządzał spółką A. oraz, ewentualnie, świadczył na rzecz tej spółki usługi. Co prawda Wnioskodawca będzie odbywał podróże do Polski, jednak pobyty te będą związane jedynie z zarządzaniem spółki A. i ewentualnym świadczeniem na rzecz tej spółki usług, a Wnioskodawca będzie przebywał tam jedynie tymczasowo/doraźnie, bez zamiaru stałego pobytu. Wnioskodawca nie będzie w Polsce utrzymywał tzw. ogniska domowego, gdyż zatrzymywał się będzie w hotelach (ewentualnie w mieszkaniu, w którym zamieszkuje jego ojciec).

M. Czepelak pisze, że miejsce zwykłego pobytu „należy rozumieć jak najbardziej obiektywnie, to znaczy jako rzeczywiste centrum życiowe [podkr. - K.S.] danego podmiotu, zatem środowisko, w którym realizuje on swoje codzienne zadania i potrzeby (M. Czepelak, Międzynarodowe prawo zobowiązań Unii Europejskiej, Warszawa 2012s. 62.), jak też integracja z tym środowiskiem (Por. punkt 44. wyroku Trybunały Sprawiedliwości z 2 IV 2009 r. (sygn. C-523/07)). Właśnie „centrum życiowe”, rozumiane jako ośrodek interesów zawodowych, rodzinnych i społecznych, jest najczęściej powoływanym określeniem definiującym miejsce zwykłego pobytu i podkreśla się, że ośrodek ten, wyznaczony trwałymi więziami (liens particulierment durables) osoby z danym miejscem, jest determinowany przez odpowiednią „ciągłość” (continuite) tych więzi (G. Beliard, E. Riquier, X. Wang, Glossaire de droit international prive, Bruylant Bruxelles 1992, p. 247). (K. Stryjski. Łącznik miejsca zwykłego pobytu w prawie prywatnym międzynarodowym UE. Internetowy Przegląd Prawniczy TBSP UJ 2016/6).

Co prawda powyższy fragment odnosi się do prawa prywatnego międzynarodowego, jednak brak jest podstaw do odmiennego rozumienia pojęcia zwykłego pobytu na gruncie Konwencji. Niewątpliwie Wnioskodawca jest w trakcie budowania trwałych więzi ze Szwajcarią, w której zamieszkuje jego rodzina, a po zerwaniu więzi z Polską i nawiązaniu kolejnych ze Szwajcarią (opisane w części dotyczącej stanu faktycznego), więzi te będą tak silne, że pozwolą na uznanie, że zdecydowanie przeważają nad więziami łączącymi Wnioskodawcę z Polską. Istotne jest również, że Wnioskodawca będzie przebywał na terenie Szwajcarii dłużej niż w Polsce (średniorocznie). Wszystkie te okoliczności pozwalają na przyjęcie, że miejscem zwykłego pobytu Wnioskodawcy będzie Szwajcaria, co z kolei determinuje fakt, że Wnioskodawca podlegać będzie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Podsumowanie.

Podsumowując należy stwierdzić, że po zerwaniu opisanych we wniosku powiązań z Polską oraz po zbudowaniu opisanych we wniosku powiązań ze Szwajcarią tj. w szczególności opuszczeniu zajmowanego mieszkania i przeprowadzeniu się do Szwajcarii z zamiarem stałego pobytu, Wnioskodawca podlegać będzie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, gdyż:

1. nie będzie miał on miejsca zamieszkania w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1a Ustawy;
2. gdyby nawet uznać, że będzie miał on miejsce zamieszkania w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1a Ustawy, będzie miał on stałe miejsce zamieszkania wyłącznie w Szwajcarii;
3. gdyby nawet uznać, że będzie miał on stałe miejsce zamieszkania zarówno w Polsce jak i w Szwajcarii, to ośrodek jego interesów życiowych znajdować się będzie w Szwajcarii;
   
4. gdyby nawet uznać, że nie będzie można ustalić, gdzie znajdować się będzie ośrodek interesów życiowych Wnioskodawcy, to miejscem, w którym będzie zwykle przebywał będzie Szwajcaria.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, zn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/ klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest obywatelem polskim, który aktualnie podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce i zamierza przeprowadzić się do Szwajcarii, a zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Bernie w dniu 2 września 1991 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 22, poz. 92, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 tej Konwencji, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie”, oznacza każdą osobę, która według ustawodawstwa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu ze względu na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz każdą jednostkę jego podziału terytorialnego lub organ władzy lokalnej. Jednakże, określenie to nie obejmuje żadnej osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko ze względu na dochód jaki osiąga ona ze źródeł położonych w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

W myśl art. 4 ust. 2 ww. Konwencji, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Państwach, to jej status będzie określony według następujących zasad:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
2. jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;
3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem;
4. jeżeli jest ona obywatelem obu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia.

Rozstrzygające znaczenie w kwestii opodatkowania dochodów uzyskiwanych ze źródeł płożonych na terytorium danego państwa ma zatem ustalenie miejsca zamieszkania podatnika.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Przedtem, jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym umowa zawarta między Polską i Szwajcarią.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

W niniejszej sprawie Wnioskodawca zamierza ograniczyć w znacznym stopniu powiązania gospodarcze, a także powiązania osobiste z Polską, na skutek czynności opisanych w niniejszym wniosku. Po ich zrealizowaniu jedyne powiązania, jakie będą występowały pomiędzy Wnioskodawcą a Polską to:

1. zasiadanie w zarządzie spółki A. i czerpanie wynagrodzenia z tytułu powołania do zarządu lub na podstawie umowy o zarządzanie zawartej w ramach jednoosobowej działalności A. gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę w Szwajcarii, przy czym zarządzanie spółki będzie realizowane również z terenu Szwajcarii;
   
2. posiadanie udziałów spółki A.;
   
3. wykonywanie na rzecz spółki A. usług dotyczących zarządzania projektami związanymi z realizacją przedsięwzięć dofinansowanych ze środków Unii Europejskiej, przy czym zarządzanie to będzie realizowane również z terenu Szwajcarii (przy czym usługi te będą świadczone wyłącznie, jeśli Wnioskodawca uzyska pozwolenie uprawniające go do prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej w Szwajcarii);
   
4. ewentualne dochodzenie roszczeń związanych z kredytami denominowanymi do franka szwajcarskiego;
   
5. występowanie jako strona postępowania administracyjnego w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji odmawiającej ustanowienia użytkowania wieczystego nieruchomości zabudowanej, położonej w (…), przy czym pożądany przez Wnioskodawcę wynik postępowania to uzyskanie odszkodowania, a nie ustanowienie na jego rzecz użytkowania wieczystego nieruchomości;
   
6. występowanie jako uczestnik postępowania w przedmiocie zwolnienia Wnioskodawcy z obowiązku sprawowania opieki nad osobą ubezwłasnowolnioną całkowicie,
   

- przy czym nadmienić należy, że powiązania wskazane w pkt 4-6 powyżej są jedynie skutkiem długoletniego zamieszkiwania Wnioskodawcy w Polsce i zakończą się w niedalekiej przyszłości (w zależności od szybkości prowadzenia postępowań przez sądy lub organy administracji).

Z kolei powiązania, jakie już łączą lub będą łączyły Wnioskodawcę ze Szwajcarią to:

1. przebywanie tam jego małżonki oraz dwojga małoletnich dzieci;
   
2. mieszkanie w Szwajcarii z zamiarem stałego pobytu przez więcej niż 183 dni w roku;
   
3. posiadanie wynajętego na czas nieokreślony mieszkania;
   
4. prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej (jeśli Wnioskodawca uzyska pozwolenie uprawniające go do prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej);
   
5. zarządzanie spółki A. również z terenu Szwajcarii;
   
6. posiadanie rachunków bankowych w Szwajcarii;
   
7. posiadanie psa i opłacanie z tego tytułu podatku/opłaty;
   
8. ubezpieczenie mieszkania od nieszczęśliwych wypadków oraz ubezpieczenie psa od wyrządzonych przez niego szkód;
   
9. związanie umową leasingu samochodu;
   
10. uczęszczanie do szkoły w Szwajcarii przez małoletnie dzieci Wnioskodawcy, a także na pozalekcyjne zajęcia jazdy konno (córka), oraz docelowo treningi pływackie (syn);
    
11. posiadanie rocznej karty uprawniającej do korzystania z komunikacji publicznej;
    
12. posiadanie polisy ubezpieczeniowej zawartej ze szwajcarskim oddziałem towarzystwa ubezpieczeniowego;
    
13. związanie umową ze szwajcarskim operatorem sieci telefonii komórkowej;
    
14. przynależność do klubu sportowego.
    
    
    
    

Analizując zatem stopień powiązań osobistych i gospodarczych Wnioskodawcy uznać należy, że po zerwaniu opisanych we wniosku powiązań z Polską oraz po zbudowaniu opisanych we wniosku powiązań ze Szwajcarią Wnioskodawca będzie spełniać przesłanki pozwalające uznać Go za osobę nie posiadającą miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na terenie Polski.

Zatem zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dnia wyjazdu do Szwajcarii i przeniesienia tam ośrodka interesów osobistych i gospodarczych będzie podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, że w Polsce będą podlegały opodatkowaniu tylko dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z uwzględnieniem Konwencji polsko – szwajcarskiej. Natomiast do momentu wyjazdu do Szwajcarii, Wnioskodawca będzie podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu według art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.