Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4014.232.2020.4.MZ
z 22 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 października 2020 r. (data wpływu 16 października 2020 r.), uzupełnionym 18 grudnia 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży wierzytelności – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 października 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży wierzytelności.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 11 grudnia 2020 r. Znak: 0111-KDIB1-1.4010.423.2020.2.SG, 0111-KDIB3-1.4012.817.2020.3.WN, 0111-KDIB2-2.4014.232.2020.3.MZ wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 18 grudnia 2020 r..

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest wierzycielem B Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Wierzytelności obejmują należność główną w kwocie 451.214,11 zł i wynikają z następujących faktur:

Numer faktury Data wystawienia Data sprzedaży Termin płatności Pozostało do zapłaty

(…) 2020-06-04 2020-06-04 2020-07-04 254831,40

(…) 2020-06-03 2020-05-31 2020-07-03 33333,00

(…) 2020-06-01 2020-05-12 2020-07-01 9594,00

(…) 2020-05-15 2020-04-30 2020-06-14 19374,96

(…) 2020-05-15 2020-05-07 2020-06-14 1154,23

(…) 2020-04-14 2020-03-31 2020-05-14 32986,14

(…) 2020-04-08 2020-04-06 2020-05-08 3690,00

(…) 2020-01-31 2020-01-15 2020-03-01 96250,38

Razem: 451214,11

Wnioskodawca (Spółka Akcyjna) nabył ww. wierzytelności za 89% wartości należności głównej, tj. za całkowitą cenę 401.580,56 zł. A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością za nabycie jej wierzytelności nie dokona na rzecz Wnioskodawcy żadnej zapłaty, jedyną korzyścią którą ta spółka uzyska będzie dyskonto pomiędzy zapłaconą ceną stanowiącą 89% wartości nominalnej wierzytelności a kwotą odzyskaną od B Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.

Wnioskodawca zamierza potrącić własne zobowiązania wobec B Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z wierzytelnościami tej spółki nabytymi w ramach umowy cesji zawartej z A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Wierzytelności nabyte przez Wnioskodawcę są wymagalne, natomiast zobowiązania, z którymi zostaną potrącone jeszcze nie. Potrącenie skutkować będzie wygaszeniem całości nabytych wierzytelności, dlatego B Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością nie będzie już dokonywała żadnych wpłat na rzecz Wnioskodawcy.

Każda z ww. spółek jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 18 grudnia 2020 r., Wnioskodawca udzielił odpowiedzi na następujące pytania:

1. Czy nabyte przez Wnioskodawcę wierzytelności są wierzytelnościami trudnymi, tj. takimi w stosunku, do których istnieje wątpliwość ściągnięcia długu/że nie zostaną zaspokojone?
   Odpowiedź: Nie są.
   
2. Czy nabyte wierzytelności są sporne jedynie co do wysokości, a w pozostałym zakresie są bezsporne?
   Odpowiedź: Nie są sporne w ogóle.
   
3. Czy umowa przelewu wierzytelności nakłada na Wnioskodawcę jakiekolwiek inne dodatkowe świadczenia na rzecz Zbywcy? Jeśli tak, należy wskazać jakie?
   Odpowiedź: Nie nakłada.
   
4. Czy Wnioskodawca nabył wierzytelności we własnym imieniu, na własny rachunek oraz na własne ryzyko?
   Odpowiedź: Tak.
   
5. Czy w związku z nabyciem wierzytelności, Wnioskodawca uwalnia wierzyciela od konieczności podejmowania czynności związanych z egzekwowaniem długu i otrzymuje od Zbywców wierzytelności jakiekolwiek przysporzenie majątkowe (wynagrodzenie, premia, prowizja)?
   Odpowiedź: W związku z nabyciem wierzytelności, Wnioskodawca uwalnia wierzyciela od konieczności podejmowania czynności związanych z egzekwowaniem długu, nie otrzymuje za to od Zbywcy wierzytelności jakiekolwiek przysporzenia majątkowego.
   
6. Czy pomiędzy zbywcą wierzytelności, a Wnioskodawcą istnieje odrębny stosunek prawny, rodzący obowiązek zapłaty wynagrodzenia na rzecz Wnioskodawcy w związku z nabyciem wierzytelności?
   Odpowiedź: Nie istnieje żaden odrębny stosunek prawny pomiędzy zbywcą wierzytelności, a Wnioskodawcą rodzący obowiązek zapłaty wynagrodzenia na rzecz Wnioskodawcy w związku z nabyciem wierzytelności.
   
7. Czy różnica między wartością nominalną wierzytelności, które Wnioskodawca nabył, a ceną ich sprzedaży, odzwierciedla rzeczywistą ekonomiczną wartość owych wierzytelności w chwili ich nabycia przez Wnioskodawcę?
   Odpowiedź: Tak.
   
8. Czy w związku z upływem terminu wymagalności ww. wierzytelności było prowadzone postępowanie egzekucyjne, upadłościowe, inne? Jeśli tak, to należy wskazać jakie postępowanie było prowadzone?
   Odpowiedź: Nie.
   
9. Czy umowa nabycia wierzytelności, o których mowa we wniosku zawiera zastrzeżenia o zwrotnym przeniesieniu wierzytelności?
   Odpowiedź: Umowa nie zawiera zastrzeżenia o zwrotnym przeniesieniu wierzytelności. Przewiduje jedynie umowne prawo odstąpienia, gdyby A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością nie otrzymała umówionej ceny od Wnioskodawcy za sprzedaną jej wierzytelność. W umowie zastrzeżono, że brak zapłaty całkowitej ceny przez Cesjonariusza w terminie określonym w umowie uprawnia Cedenta do złożenia oświadczenia o odstąpieniu od tej umowy. Cedent może złożyć przedmiotowe oświadczenie w terminie 30 dni od daty bezskutecznego upływu terminu zapłaty.
   
10. Czy nabycie wierzytelności przez Wnioskodawcę spowoduje wygaśnięcie wierzytelności przyszłych i zobowiązań w drodze potrącenia z B Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością?
    Odpowiedź: Nabywając wierzytelność Wnioskodawca zamierzał potrącić własne zobowiązania wobec B Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z wierzytelnościami tej spółki nabytymi w ramach umowy cesji zawartej z A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Wierzytelności nabyte przez Wnioskodawcę były już wymagalne, natomiast zobowiązania, z którymi miały zostać potrącone, już istniały, jednakże nie były jeszcze wymagalne (nie upłynął termin ich płatności).
    
11. Kiedy i z jakiego tytułu powstaną zobowiązania wobec B Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, które Wnioskodawca zamierza potrącić z wierzytelnościami tej spółki nabytymi w ramach umowy cesji zawartej z A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością?
    Odpowiedź: Zobowiązanie wynikało z faktury z 30 czerwca 2020 r., której termin płatności upłynąć miał 30 października 2020 r. Zobowiązanie to wynikało z usługi transportu odpadów. Zobowiązanie wygasło poprzez kompensatę z 3 sierpnia 2020 r.
    
12. Na podstawie jakich przepisów prawa dojdzie do potrącenia wierzytelności z B Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością?
    Odpowiedź: Do potrącenia doszło na podstawie art. 498 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1740), tj. przez jednostronne oświadczenie woli Wnioskodawcy. Oświadczenie o potrąceniu złożone zostało na piśmie z 3 sierpnia 2020 r.
    
13. Czy cena za nabyte wierzytelności odpowiadała ich wartości rynkowej w chwili ich nabycia przez Wnioskodawcę?
    Odpowiedź: Tak.
    
14. Czy Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie obrotu wierzytelnościami?
    Odpowiedź: Nie.
    
    
    

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania (oznaczone we wniosku nr 7 i nr 8):

1. Czy transakcja podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?
2. Co będzie stanowiło podstawę opodatkowania w podatku od czynności cywilnoprawnych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Transakcja podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 815 z późn. zm. – dalej UPCC) podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych. Zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. a) i b) tej ustawy nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług lub jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:

• umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
• umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Ponieważ zdaniem Wnioskodawcy transakcja nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Ad. 2

Podstawę opodatkowania w podatku od czynności cywilnoprawnych stanowić będzie cena nabycia wierzytelności stanowiąca 89% wartości należności głównej i stanowiąca całkowitą cenę 401.580,56 zł.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 UPCC podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego. W orzecznictwie akceptuje się, że „wartość rynkowa wierzytelności jest uzależniona przede wszystkim od kondycji finansowej, przewidywanej wypłacalności dłużnika tych wierzytelności. Jest zasadą, że wartość rynkowa wierzytelności jest niższa od wartości nominalnej. Od zasady tej mogą istnieć oczywiście wyjątki, ale obowiązek ich wykazania spoczywa na organach podatkowych w sytuacji, kiedy kwestionują one wskazaną przez stronę w umowie wartość rynkową objętego tą umową prawa” (zob. wyrok NSA z 8 czerwca 1994 r., sygn. akt SA/Ka 1842/93; wyrok WSA w Gliwicach z 10 listopada 2005 r., sygn. akt I SA/G1 939/05; por. interpretację DIS w Katowicach z 18 listopada 2014 r., Znak: IBPBII/1/436-273/14/JP; A. Mariański, D. Strzelec, Ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych, s. 187.).

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość rynkowa nabytych w drodze cesji wierzytelności odpowiada ich cenie stanowiącej 89% wartości należności głównej, tj. 401.580,56 zł. Nie można utożsamiać wartości rynkowej z wartością nominalną wierzytelności, albowiem żaden podmiot nie będzie zainteresowany ich nabyciem za tak wysoką kwotę. Takie działanie nie byłoby uzasadnione interesem ekonomicznym nabywcy. Wartość rynkowa obejmuje kwotę, którą nabywca jest skłonny zapłacić za prawo majątkowe, skoro zaś Wnioskodawca zgadza się zapłacić nie więcej, niż 89% wartości nominalnej nabywanych wierzytelności taką wartość należy uznać za rynkową i przyjąć do podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołano powyżej tylko tę część uzasadnienia stanowiska Wnioskodawcy, która odnosi się do podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od towarów i usług, zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 815 ze zm.) – podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Na podstawie art. 4 pkt 1 ww. ustawy – obowiązek podatkowy – przy umowie sprzedaży – ciąży na kupującym.

W oparciu o art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy – podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego, którą określa się na zasadach wskazanych w art. 6 ust. 2 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy – stawki podatku od umowy sprzedaży wynoszą:

1. nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym − 2%,
2. innych praw majątkowych − 1%.
   
   

Instytucję przelewu (cesji) wierzytelności regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm.). Zgodnie z art. 509 § 1 Kodeksu cywilnego – wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości

Przelew wierzytelności jest swoistą konstrukcją prawną, przewidzianą w ogólnych zasadach zobowiązań, prowadzącą do zmiany osoby wierzyciela podczas, gdy przedmiot zobowiązania pozostaje ten sam. Umowy cesji wierzytelności należą do czynności prawnych rozporządzających o skutkach zbliżonych do umowy przenoszącej własność. Dodać należy, że cesja nie ma formy samoistnej umowy, dlatego też dla jej realizacji musi być dokonana czynność cywilnoprawna, na podstawie której nastąpi przeniesienie wierzytelności.

Z treści art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego wynika, że czynnością stanowiącą podstawę cesji może być umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inne umowy zobowiązujące do przeniesienia wierzytelności.

Podkreślić należy, że umowa cesji jako nie wymieniona w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, o ile nie przybierze postaci jednej z umów wymienionych w tym przepisie w szczególności umowy sprzedaży uregulowanej w przepisach Kodeksu cywilnego.

Z kolei, jeśli umowa cesji wierzytelności przybierze postać umowy sprzedaży, to wówczas podlega opodatkowaniu tym podatkiem na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na kupującym.

W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano jednak sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 2 pkt 4 ww. ustawy – nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   
   

Z treści art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają generalnie status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że dana czynność (ta konkretna) jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub przynajmniej jedna ze stron tej czynności jest z tego podatku zwolniona.

W świetle art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, użyte w ustawie określenie podatek od towarów i usług oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r. poz. 106 i 568) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku oraz jego uzupełnieniu wynika m.in., że A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest wierzycielem B Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Wierzytelności obejmują należność główną w kwocie 451.214,11 zł. Wnioskodawca (Spółka Akcyjna) nabył ww. wierzytelności za 89% wartości należności głównej, tj. za całkowitą cenę 401.580,56 zł. Cena za nabyte wierzytelności odpowiadała ich wartości rynkowej w chwili ich nabycia przez Wnioskodawcę. A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością za nabycie jej wierzytelności nie dokona na rzecz Wnioskodawcy żadnej zapłaty, jedyną korzyścią którą ta spółka uzyska będzie dyskonto pomiędzy zapłaconą ceną stanowiącą 89% wartości nominalnej wierzytelności a kwotą odzyskaną od B Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego czy transakcja nabycia wierzytelności od A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i co będzie stanowiło podstawę opodatkowania.

W związku z opisaną sytuacją należy podkreślić, że jakkolwiek zapytania Wnioskodawcy dotyczą m.in. opodatkowania umowy sprzedaży podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy powyższa transakcja

– dokonana pomiędzy wskazanymi we wniosku Stronami – podlega regulacjom ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 106 ze zm.), bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia ww. umowy podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności regulacjami w zakresie podatku od towarów i usług skutkuje wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W interpretacji indywidualnej z 20 stycznia 2021 r. Znak: 0111-KDIB3-1.4012.817.2020.4.WN, wydanej dla Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że: „(…) skoro w analizowanym przypadku na podstawie umowy sprzedaży dojdzie do odpłatnego przelewu wierzytelności, nabycie przez Wnioskodawcę takich wierzytelności, które nie noszą znamion wierzytelności trudnych, będzie wypełniać warunki określone w art. 8 ust. 1 ustawy i stanowić będzie świadczenie usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Wskazać należy, że spełnione będą wszystkie warunki do uznania opisanej transakcji za świadczenie usług: beneficjentem świadczenia Wnioskodawcy będzie Zbywca (…), od którego Wnioskodawca nabędzie wierzytelności, pomiędzy stronami będzie istnieć stosunek prawny – zawierana będzie umowa sprzedaży wierzytelności, zaś świadczącym usługę uwolnienia od długu będzie Wnioskodawca. W konsekwencji nabycie wierzytelności przez Wnioskodawcę od (…) stanowi odpłatne świadczenie usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.”

A zatem, skoro omawiana transakcja sprzedaży wierzytelności podlega uregulowaniom ustawy o podatku od towarów i usług – co wynika z ww. interpretacji – to w analizowanej sprawie będzie miało zastosowanie wyłączenie zawarte w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Transakcja sprzedaży wierzytelności jest zatem wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Tym samym w związku ze sprzedażą na rzecz Wnioskodawcy wierzytelności, na Wnioskodawcy (kupującym) nie ciąży obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Transakcja podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie wskazuje się, że z uwagi na powyższe rozstrzygnięcie, odniesienie się do pytania Wnioskodawcy oznaczonego we wniosku nr 8 i przyporządkowanego do tego pytania stanowiska, należało uznać za bezzasadne. Skoro bowiem w opisanej sytuacji w ogóle nie powstaje obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, to tym samym nie powstają również żadne obowiązki związane z ustaleniem podstawy opodatkowania w tym podatku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.