Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4011.668.2020.3.WS
z 7 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2020 r. (data wpływu 1 października 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu podatkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek – uzupełniony pismem z 16 grudnia 2020 r. (data wpływu 16 grudnia 2020 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na tworzeniu oprogramowania. Jest jednocześnie czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej. Udostępnia przy użyciu platformy tworzone przez siebie oprogramowanie, za co otrzymał od donatorów i platformy środki pieniężne. Program świadczony przez twórców platformy jest kierowany do pojedynczych programistów oraz ich grup, w założeniu do programistów i grup, które udostępniają tworzone przez siebie oprogramowanie. Wnioskodawca oprogramowanie, które udostępnia na platformie, w części zbywa również na rzecz swoich kontrahentów, za co otrzymuje wynagrodzenie w ramach prowadzonej przez siebie działalności. Wnioskodawca otrzymał ze wskazanego portalu kwotę x dolarów, y dolarów to kwota, którą Wnioskodawca otrzymał bezpośrednio od donatorów, a z dolarów to kwota otrzymana od portalu. Środki przekazane były przy użyciu platformy.

Wnioskodawca w dalszych latach będzie otrzymywał przy użyciu platformy datki również od innych osób trzecich, których dane w większości przypadków jest w stanie zidentyfikować. Platforma należy do przedsiębiorstwa z siedzibą w Stanach Zjednoczonych.

Jednocześnie w piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

• Donator to użytkownik portalu, który dokonuje dobrowolnego świadczenia w postaci wpłaty środków pieniężnych na rzecz konkretnego twórcy oprogramowania, który udostępnia swoje utwory za pośrednictwem wspomnianego portalu. Taka wpłata jest dokonywana za pośrednictwem portalu i jej dokonanie nie jest warunkiem otrzymania dostępu do udostępnionych utworów. Wpłata jest zależna wyłącznie od woli donatora i nie otrzymuje on w zamian jakiegokolwiek świadczenia.
• Program polega na tym, że między innymi twórca oprogramowania będący użytkownikiem portalu ma możliwość zamieszczania na portalu plików ze swoim oprogramowaniem i otrzymywania dobrowolnych wpłat środków pieniężnych od donatorów. Można także otrzymać od platformy środki pieniężne z funduszu platformy. Programem objęte są także osoby zajmujące się zgłaszaniem problemów w projektach, np. związanych z programowaniem. Użytkownik musi utworzyć tzw. sponsorowane konto programisty, a także:
  • udostępniać na platformie swoje oprogramowanie,
  • przestrzegać wszystkich zasad usługi, takich jak np. zakaz reklamy swoich produktów na tej platformie, a także dbać o rozwój swojego sponsorowanego konta programisty i znajdującej się tam sponsorowanej zawartości.
  Sam fakt założenia takiego konta i przestrzegania ww. czynności/zaleceń nie wiąże się z zobowiązaniem platformy lub donatorów do przekazania środków pieniężnych. Przykładowo, portal dokonuje analizy (np. z perspektywy innowacyjności udostępnianych plików z oprogramowaniem) zawartości sponsorowanego konta programisty i na tej podstawie przyznaje programiście środki. Natomiast przyznanie środków przez innych użytkowników zależy wyłącznie od ich woli.
• Tak, otrzymane od donatorów i portalu kwoty pieniężne stanowią darowiznę w rozumieniu art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1740), zgodnie z którym: przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Donatorzy i portal przekazali kwoty pieniężne dobrowolnie i nie wywoływały one żadnego zobowiązania dla Wnioskodawcy. Zarówno donatorzy, jak i portal nie przedstawili żadnych roszczeń lub żądań względem Wnioskodawcy.
• Kwoty pieniężne otrzymane od donatorów nie stanowią opłaty za przeniesienie na ich rzecz autorskich praw majątkowych do oprogramowania bądź za udostępnienie prawa do korzystania z oprogramowania na wskazanych polach eksploatacji. Nie są także opłatą obciążającą donatorów w jakikolwiek sposób, w szczególności za dostęp do treści kodu źródłowego oprogramowania zawartego w zamieszczonych na platformie plikach, którego to treść jest widoczna dla każdego, nie tylko dla zarejestrowanych użytkowników platformy. Wskazane środki są więc przekazywane z tytułu prawnego darowizny.
• Udostępnienie oprogramowania za pośrednictwem portalu nie następuje w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Portal nie był i nie jest kontrahentem Wnioskodawcy ani nie służył jako pośrednik pomiędzy Wnioskodawcą a innymi użytkownikami.
• Udostępnianie przez Wnioskodawcę tworzonego przez niego oprogramowania polega na zamieszczeniu w serwisie internetowym portalu niezabezpieczonych w żaden sposób plików z kodem źródłowym oprogramowania, do których treści swobodny i pełny dostęp mają inni użytkownicy, a także osoby odwiedzające portal bez posiadania zarejestrowanego tam konta. Zamieszczenie plików przez Wnioskodawcę za pomocą serwisu internetowego portalu jest równoznaczne z umieszczeniem ich na serwerach platformy.
• Wnioskodawca nie tworzy oprogramowania na zlecenie portalu lub donatorów.
• Jedyną formą dokumentacji są potwierdzenia przelewu, które zostały dołączone do wniosku SD-2. Wniosek został przesłany do Urzędu Skarbowego.
• Wskazane we wniosku kwoty wpłynęły na firmowy rachunek bankowy w USA założony przez serwis. Rachunek jest zgłoszony w CEIDG.
• Oznacza to, że jako właściciel praw autorskich osobistych i majątkowych do tworzonego i udostępnianego przez Wnioskodawcę na platformie oprogramowania zbywa je (oprogramowanie) odpłatnie w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej na rzecz kontrahentów, którymi są podmioty gospodarcze działające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także na terytorium Stanów Zjednoczonych Ameryki (w przypadku wspomnianych podmiotów następowało to dopiero od czerwca bieżącego roku) w ramach prowadzonej przez nie działalności gospodarczej. Udostępniając je na platformie, nie zrzeka się bowiem w żaden sposób swoich praw autorskich majątkowych.
• Wnioskodawca tworzy oprogramowanie w Polsce.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy środki otrzymywane przez Wnioskodawcę za udostępnianie oprogramowania można uznać za przychód uzyskiwany z działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowych od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: 1. Przepisów ustawy nie stosuje się do: 3) przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn; powyższe potwierdza chociażby wyrok WSA o sygnaturze I SA/GI 278/13 w słowach: „[...] przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn, gdyż doprowadziłoby to do podwójnego opodatkowania tego samego przychodu”.

Warto również wspomnieć, że ”Objęcie opodatkowaniem, na podstawie przepisów u.d.o.p.f., przychodów otrzymanych w dziale spadku jako spłaty lub dopłaty prowadziłoby do kolejnego opodatkowania tego samego przychodu” (tak w wyroku WSA o sygnaturze I SA/Sz 93/11)

Zdaniem Wnioskodawcy jego przychód podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, więc nie powstaje u niego obowiązek podatkowy na gruncie podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 z późn. zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z powyższego wynika zatem, że podstawową zasadą podatku dochodowego od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania.

Jednak, aby zastosowanie mogły znaleźć postanowienia ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w konkretnej sytuacji, u podatnika musi powstać przychód. Następnie przychód ten musi mieścić się w katalogu źródeł przychodów zdefiniowanych w ustawie podatkowej. Dodatkowo przychód ten nie może podlegać wyłączeniu od opodatkowania – stosownie do przepisów art. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl bowiem art. 2 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy: przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca udostępnia przy użyciu platformy tworzone przez siebie oprogramowanie, za co otrzymał od donatorów i platformy środki pieniężne. Otrzymane od donatorów i portalu kwoty pieniężne stanowią darowiznę w rozumieniu art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, zgodnie z którym: przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Donatorzy i portal przekazali kwoty pieniężne dobrowolnie i nie wywoływały one żadnego zobowiązania dla Wnioskodawcy. Udostępnienie oprogramowania za pośrednictwem portalu nie następuje w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2019 r., poz. 1813, z późn. zm.) – podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera pojęcia „darowizna”, dlatego w tym zakresie odwołać się należy do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego: przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Skoro zatem nabycie darowizny pieniężnej podlega przepisom ustawy od spadków i darowizn, to powyższe wyklucza, zgodnie z treścią powołanego art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, możliwość zastosowania w niniejszej sprawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując – środki pieniężne otrzymywane przez Wnioskodawcę za udostępnianie oprogramowania, stanowiące darowizny w rozumieniu art. 888 Kodeksu cywilnego nie podlegają przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym nie mieszczą się w katalogu źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Jednocześnie Organ informuje, że wniosek w zakresie podatku od spadków i darowizn podlega odrębnemu rozstrzygnięciu.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.