Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.551.2020.3.MK
z 19 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2020 r. (data wpływu 25 września 2020 r.), uzupełnionym pismami z dnia 4 grudnia 2020 r. (data wpływu 9 grudnia 2020 r.) oraz 5 stycznia 2020 r. (data wpływu 8 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 września 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniach: 9 grudnia 2020 r. oraz 8 stycznia 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

We wniosku złożonym przez:

1. Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
   Pana X X
   
2. Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania:
   
   Panią Y Y-Y

przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 21 listopada 2013 r. małżonkowie kupili do wspólnoty małżeńskiej działkę pod budowę budynku mieszkalno-usługowego za kwotę 165 000 zł.

Na działce tej wybudowali budynek mieszkalno-usługowy zgodnie z pozwoleniem na budowę. Zakończenie budowy i odbiór budynku miało miejsce dnia 14 września 2016. Na budynek składa się część mieszkalna o pow. 288 m2 oraz część usługowa o pow. 250 m2.

Rozpoczęcie działalności gospodarczej w części do tego przeznaczonej miało miejsce 14 września 2017. Część mieszkalna jest zamieszkiwana od chwili odbioru budynku, ale nikt nie był nigdy tam zameldowany, ponieważ posiadają inny budynek mieszkalny, w którym małżonkowie są zameldowani od lat. Część mieszkalna wybudowana została na użytek własny - nie pod wynajem.

W chwili obecnej zachodzi konieczność sprzedania części budynku. Z powierzchni mieszkalnej (288 m2) zostanie wydzielone odrębne mieszkanie o pow. 140 m2, które będzie posiadało decyzję Urzędu Miasta … o samodzielności lokalu i to mieszkanie będzie przeznaczone do sprzedaży. Reszta powierzchni mieszkalnej pozostanie własnością małżonków.

W związku z tym, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 26 listopada 2020 r. znak 0115-KDIT3.4011.551.2020.1.MK poproszono Zainteresowanych o usunięcie braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

W uzupełnieniu wniosku - piśmie z dnia 4 grudnia 2020 r. (data wpływu 9 grudnia 2020 r.) Zainteresowani wskazali, że:

Zainteresowany prowadzi działalność gospodarczą od dnia 15 października 2002 r. – naprawa i konserwacja pojazdów samochodowych, a żona prowadzi działalność gospodarczą - indywidualna praktyka stomatologiczna od dnia 1 września 2016 roku.

Zainteresowani nie prowadzą i nie prowadzili działalności w zakresie obrotu nieruchomościami. Działka nabyta została w celu budowy budynku mieszkalno-usługowego - nie była zakupiona do prowadzonej działalności i nie jest wpisana do rejestru środków trwałych. Nieruchomość znajduje się w Z przy ul. Z. Pozwolenie na budowę wydano 18 czerwca 2015 roku. Budynek został zakwalifikowany jako mieszkaniowy jednorodzinny z usługą w formie wbudowanej w części usługowej, w której Zainteresowany prowadził warsztat samochodowy. Część wydzielona z części usługowej budynku jest wynajmowana dla osoby fizycznej na prowadzenie działalności gospodarczej. Część mieszkalna jest częściowo pusta, częściowa zamieszkana przez Zainteresowanych. Część usługowa mieszcząca warsztat oraz część usługowa - wynajmowania jest wpisana w ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej prowadzonej przez X X, a mieszkalna nie jest wpisana do ewidencji środków trwałych. Jeden lokal w części usługowej jest wynajmowany osobie fizycznej na prowadzenie działalności gospodarczej od dnia 16 kwietnia 2018 r.

Przedmiotem sprzedaży będzie tylko część mieszkalna, która została wybudowana na własny użytek nie na wynajem i nie była nigdy wynajmowana, Zainteresowani zamierzają sprzedać część mieszkalną budynku jako osoby fizyczne okazjonalnie nie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, sprzedaż nie odbędzie się w celach zarobkowych w sposób zorganizowany i ciągły. Zamiar sprzedaży wynika z prawomocnego orzeczenia separacji z dnia 12 października 2020 r. wywołujące skutek rozdzielności majątkowej, i będzie powiązana z podziałem majątku wspólnego oraz chęcią zakupu mieszkania lub domu przez Y Y-Y na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych ze środków pozyskanych z tej sprzedaży. Przewidywana data sprzedaży to sierpień 2021 rok. Nieruchomość Zainteresowani będą sprzedawać przez biuro pośrednictwa obrotu nieruchomościami.

W 2004 r. Zainteresowani kupili z żoną od rodziny 1/4 udziału w budynku mieszkalnym jednorodzinnym. W 2018 r. dokupili kolejne 1/4 udziału w tym samym budynku jednorodzinnym. W 2020 roku Zainteresowani sprzedali posiadany udział 1/2 w tym samym budynku jednorodzinnym swojemu kuzynowi, który tam zamieszkiwał. Kupowanie udziału w tej nieruchomości miało na celu to, że w jednej drugiej części budynku Zainteresowani mieli zamieszkiwać. Jednak konflikty z rodziną tam mieszkającą i mającą swoje udziały, spowodowały, że powoli Zainteresowani zrezygnowali z tych planów.

W 2013 roku Zainteresowani kupili inną działkę budowlaną przy ulicy Z z myślą o budowie domu. kwotę ze sprzedaży posiadanych udziałów postanowili przeznaczyć na ukończenie budynku – tego, który jest przedmiotem zapytań na zakupionej działce budowlanej. Zainteresowani oświadczyli, że nie posiadają innych nieruchomości, co do których istniały zamiaru przeznaczenia do sprzedaży w przyszłości.

Jednocześnie odnosząc się do opisu zdarzenia przyszłego Zainteresowani wskazali na dwa możliwe warianty sprzedaży i przedstawili odrębne pytania do wariantu pierwszego oraz drugiego.

W związku z tym, że po uzupełnieniu wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 24 grudnia 2020 r. znak 0115-KDIT3.4011.551.2020.2.MK poproszono Zainteresowanych o usunięcie braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

W piśmie z dnia 5 stycznia 2021 r. (data wpływu 8 stycznia 2021 r.) Zainteresowani wskazali, że:

Wnioskujący małżonkowie, wobec których orzeczono separację i ustała wspólność majątkową po uzyskaniu stosownych zaświadczeń potwierdzających samodzielność lokali mieszkalnych, zamierzają jako ich współwłaściciele sprzedać dwa lokale mieszkalne B i C, a uzyskane środki z ich sprzedaży miałyby przypaść w całości p. Y jako spłata jej udziału w majątku wspólnym (za zgodą p. X i pod warunkiem uzyskania przez niego na wyłączną własność pozostałych składników majątku wspólnego nieruchomego, w tym wydzielonego lokalu usługowego A, w którym zamierza kontynuować prowadzenie działalności gospodarczej). Następnie p. Y zamierza przychód ze sprzedaży przeznaczyć na nabycie lokalu mieszkalnego na swoje własne potrzeby mieszkaniowe. Ponadto uzupełniając okoliczności faktyczne wskazali:

• związek małżeński zawarli 19 września 2001 r.,
• opisaną we wniosku działkę budowlaną kupili 21 listopada 2013 r.,
• do chwili separacji istniała między małżonkami X Y i Y Y-Y małżeńska wspólność majątkowa,
• w wyniku planowanego podziału majątku strony ustalą, że udziały będą równe,
• wartość otrzymanej przez jednego z małżonków nieruchomości w wyniku podziału tego majątku, będzie mieścić się w udziale, jaki każdemu z małżonków przysługiwał w dorobkowym majątku małżeńskim,
• wartość otrzymanej przez jednego z małżonków nieruchomości nie będzie przekraczać jego udziału w dorobkowym majątku małżeńskim,
• przedmiotem sprzedaży będą 2 lokale mieszkalne w stanie deweloperskim o pow. 120 m2.

W związku z powyższym opisem, w uzupełnieniu wniosku z dnia 5 stycznia 2021 r., sformułowano następujące pytania:

1. Czy sprzedaż przez Wnioskodawców samodzielnych lokali mieszkalnych, położonych w Z, przy ul. Z, która nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej, należy traktować jako źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli zostanie dokonana po upływie 5 lat od końca roku, w którym nastąpiło nabycie gruntu, ale przed upływem 5 lat od końca roku w którym nastąpiło wybudowanie lokali mieszkalnych i zgłoszenie ich do użytkowania?
2. Czy przychód ze sprzedaży nieruchomości lokalowych przeznaczony na nabycie lokalu mieszkalnego przez jednego z małżonków stanowiącego odrębną nieruchomość (udziału w takim lokalu) lub nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego (lub udziału w takim prawie) zostanie zakwalifikowany jako przychód wydatkowany na cel mieszkaniowy i doprowadzi do zwolnienia uzyskanego przychodu z podatku dochodowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Zainteresowanych, sprzedaż przez wnioskodawców wskazanych we wniosku samodzielnych lokali mieszkalnych wraz z udziałem w gruncie, położonych w Z, przy ul. Z nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej i należy ją traktować, co do zasady, jako źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym przychód taki wystąpi jedynie po stronie tego z Wnioskodawców, na rzecz którego zostanie umówiona płatność ceny sprzedaży (p. Y).

Jeśli sprzedaż ta zostanie dokonana przed upływem 5 lat od końca roku, w którym nastąpiło wybudowanie lokali mieszkalnych, wówczas będzie podlegała opodatkowaniu na podstawie ww. przepisu, jednakże przychód ten będzie korzystał ze zwolnienia, jeżeli nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie lokali mieszkalnych B i C, przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię z tego zbycia zostanie wydatkowany przez nią na własne cele mieszkaniowe (art. 21 ust 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Tym samym stanowisko podatnika dotyczące drugiego pytania stanowi odpowiedź twierdzącą na to pytanie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą sformułowaną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnym źródłem przychodów jest określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy dla określenia jego skutków podatkowych istotne jest ustalenie daty nabycia nieruchomości lub praw.

Zgodnie z treścią art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. W myśl art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania. Część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych (art. 47 § 1 tego Kodeksu).

Zatem w przypadku wybudowania budynku na własnym gruncie, grunt ten wraz z budynkiem stanowi jedną rzecz (nieruchomość); budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu nie może być przedmiotem odrębnej własności, a więc i sprzedaży. Wyjątek stanowią budynki wzniesione na gruncie będącym w wieczystym użytkowaniu.

Stosownie do art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Natomiast stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.).

Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków - art. 31 § 1 ww. ustawy.

W myśl art. 35 ww. ustawy, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W sprawach nieunormowanych w artykułach poprzedzających od chwili ustania wspólności ustawowej do majątku, który był nią objęty, jak również do podziału tego majątku, stosuje się odpowiednio przepisy o wspólności majątku spadkowego i o dziale spadku - art. 46 Kodeksu.

Stosownie natomiast do art. 47 § 1 zdanie pierwsze Kodeksu, małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa), przy czym do ustanowionej umową wspólności majątkowej stosuje się odpowiednio przepisy o wspólności ustawowej, z zachowaniem przepisów art. 49-501 (art. 48 Kodeksu).

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zarówno w wypadku umownego wyłączenia wspólności ustawowej w czasie trwania małżeństwa, jak i w przypadku zniesienia tej wspólności przez sąd, między małżonkami ustaje wspólność ustawowa, a do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. W myśl ogólnej zasady uregulowanej w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu powyższych przepisów są wszelkie prawa majątkowe – zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Ponadto, wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale.

Mając zatem na uwadze wyżej przywołane przepisy prawa oraz przedstawione zdarzenie przyszłe, stwierdzić należy, że za datę nabycia przez Zainteresowanych – zabudowanej następnie budynkiem - nieruchomości należy przyjąć rok 2013 r., w którym nastąpiło jej nabycie do majątku wspólnego małżonków.

W konsekwencji, odpłatne zbycie nieruchomości w 2021 r. nie będzie stanowiło dla Zainteresowanych źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) w związku z art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zbycie to nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku, w którym nastąpiło jej nabycie do majątku wspólnego małżonków. Na Zainteresowanych nie będzie ciążył więc obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu.

Wobec takiego rozstrzygnięcia pytanie oznaczone numerem 2. uznano za bezprzedmiotowe. Nie można bowiem poddać ewentualnemu zwolnieniu przysporzenia, które nie stanowi dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.