Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.728.2020.2.MKA
z 21 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 października 2020 r. (data wpływu 30 listopada 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 grudnia 2020 r. (data wpływu 30 grudnia 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tutejszego Organu z dnia 15 grudnia 2020 r. nr 0114-KDIP1-1.4012.728.2020.1.MKA o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży Nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży Nieruchomości. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 grudnia 2020 r. (data wpływu 30 grudnia 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tutejszego Organu z dnia 15 grudnia 2020 r., nr 0114-KDIP1-1.4012.728.2020.1.MKA (skutecznie doręczone w dniu 21 grudnia 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W grudniu 2012 r. Wnioskodawczyni zakupiła działkę rolną we wsi […] (gmina […]) o powierzchni łącznej około 1,7 ha. W momencie zakupu dla nabytej działki istniał plan zagospodarowania przestrzennego przewidujący na tym terenie zabudowę jednorodzinną.

W wyniku podziału tego terenu powstało 12 działek budowlanych o minimalnej powierzchni 1200 m² oraz droga wewnętrzna. Ponadto część działki została przekazana gminie na poszerzenie drogi (około 500 m²).

W 2016 r. Wnioskodawczyni rozliczyła się z Gminą […] co do opłaty adiacenckiej. Aby pokryć koszty związane z podziałem gruntu oraz innymi inwestycjami (wjazdu na działkę, przebudowy sieci drenarskiej w celu uniknięcia zalewania nieruchomości) zdecydowała się w 2016 r. na sprzedaż trzech działek jednemu kupcowi, który był zainteresowany wyłącznie taką konfiguracją (złożył ofertę za trzy położone obok siebie działki, choć ogłoszenie dotyczyło tylko jednej z nich).

Od tamtego momentu nie wykonała żadnych działań zmierzających do podniesienia wartości działek (nie są one uzbrojone, nie wykonano drogi wewnętrznej w celu zapewnienia dojazdu do poszczególnych posesji). Na kilku działkach został jedynie wykonany drenaż, ponieważ właściciel działek graniczących z działkami Wnioskodawczyni podniósł swój grunt, co mogło powodować zbieranie się wody na tym terenie.

Obecna sytuacja związana z pandemią wirusa SARS-CoV-2 oraz coraz większa niepewność na rynku finansowym i rosnąca niestabilność zatrudnienia sprawiają, że Wnioskodawczyni chciałaby sprzedać od 1 do 3 należących do niej działek. Wykonuje rzadką profesję, jest kierownikiem ds. lokalizacji kontentu i ma świadomość, że w razie utraty pracy, byłoby jej bardzo trudno znaleźć zatrudnienie w zawodzie, w którym się specjalizuje i na podobnych warunkach finansowych. Sprzedając parę działek uzyskałaby bezpieczeństwo finansowe, dzięki któremu miałaby środki na spłatę kredytu hipotecznego (co uchroniłoby ją przed stratą własnego mieszkania) oraz na zmianę kwalifikacji zawodowych lub otworzenie własnej działalności gospodarczej (co zapewniłoby stały dochód i ponowną - względną - stabilizację).

Równie ważne jest zapewnienie odpowiedniej opieki mamie Wnioskodawczyni, która cierpi na chorobę Alzheimera i wymaga stałego nadzoru oraz pomocy. W tej chwili dzięki swojej pracy, jest w stanie w dużej części finansować taką opiekę mamie, jednak w wypadku choćby redukcji etatu, będzie to niemożliwe, dlatego czułaby się znacznie spokojniej mając szybki dostęp do środków pieniężnych.

Jak można więc zauważyć, chęć dokonania sprzedaży nieruchomości ma charakter incydentalny i jest silnie związana z otaczającą Wnioskodawczynię sytuacją społeczno-ekonomiczną oraz ludzką chęcią uniknięcia (lub zminimalizowania) potencjalnych negatywnych konsekwencji, jakie mogą nadejść i dotyczyć jej sytuacji finansowej.

W celu znalezienia kupców umieściła ogłoszenia na popularnych portalach internetowych jak również zgłosiła się do jednej z lokalnych agencji nieruchomości. Nie zajmuje się bowiem prowadzeniem działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Ostatni raz sprzedała nieruchomość przeszło 4 lata temu - również z przyczyn ekonomicznych (opisanych na początku uzasadnienia), w związku z czym należy uznać, że nie zajmuje się sprzedażą nieruchomości w sposób ciągły ani zawodowy.

W nadesłanym do wniosku uzupełnieniu z dnia 22 grudnia 2020 r. Wnioskodawczyni poinformowała, że:

1. Nieruchomość będącą przedmiotem interpretacji nabyła w 2012 r. w celu przeznaczenia jej jako lokatę kapitału. Chciała, aby jej oszczędności były bezpieczne a jednocześnie wołała nie podejmować ryzyka wysokooprocentowanych inwestycji o dużym stopniu niepewności. Z tego właśnie względu zdecydowała się nabyć omawianą działkę.
2. Działka zakupiona w 2012 r., a następnie działki powstałe z jej podziału, które znajdują się w jej posiadaniu nie były i nie są przedmiotem umów najmu, dzierżawy ani umów o podobnym charakterze. Od chwili ich nabycia dokonała co do przedmiotowych działek wyłącznie jednej transakcji (w 2016 roku), co wiązało się z koniecznością znalezienia funduszy na pokrycie należności za wjazd na działkę czy jej drenaż - były to więc inwestycje, których celem było zachowanie nieruchomości w jak najlepszym stanie oraz utrzymanie jej wartości.
3. Krótko po nabyciu nieruchomości sama zdecydowała się podzielić ją na mniejsze działki. Uczyniła tak z dwóch powodów: po pierwsze po przekształceniu nieruchomości w działkę budowlaną zaczęła ona przedstawiać relatywnie większą wartość, a po drugie - było to działanie skierowane na ułatwienie wyjścia z sytuacji kryzysowych, związanych np. z brakiem funduszy (jak w 2016 r.) czy wzmożoną niepewnością co do stabilności zatrudnienia połączonej z obowiązkiem ponoszenia zwiększonych kosztów leczenia mamy (jak ma to miejsce obecnie). Będąc w kryzysie oraz chcąc jak najszybciej skorzystać z większych zasobów gotówki o wiele łatwiej i szybciej uda się przezwyciężyć napotkane trudności, gdy będzie mogła sprawnie sprzedać tylko część majątku (np. jedną z działek) a nie kiedy zmuszona będzie szukać kupca na dużą nieruchomość (w szczególności, że w dzisiejszych czasach mało kto zdecydowałby się na zakup większej nieruchomości). Tym samym pobudkami działania Wnioskodawczyni i postępowania z nabytą nieruchomością była najzwyklejsza przezorność, ostrożność oraz chęć zabezpieczenia swojego bytu na trudniejsze czasy.
4. Od czasu poprzedniej sprzedaży, czyli od ponad czterech lat, nie przeprowadzała jakichkolwiek transakcji związanych z nieruchomością, której dotyczy interpretacja. Nie realizowała również na tamtym gruncie jakichkolwiek inwestycji, które miałyby na celu doprowadzenie do sprzedaży którejś z wyodrębnionych działek.

W zakresie pozostałych działek, w których jest posiadaniu Wnioskodawczyni pragnie stwierdzić, że nie chciałaby ich sprzedawać i wołałaby, aby nadal pozostały w jej majątku jako pewna forma „poduszki finansowej”. Nie prowadzi również żadnych działań, które zmierzałyby do tego, aby chociażby wystawić ofertę sprzedaży pozostałych działek (z wyłączeniem tych, będących przedmiotem transakcji, wobec której wnosi o wydanie interpretacji).

Tym samym stwierdza, iż na dzień dzisiejszy nie planuję sprzedawać pozostałych działek znajdujących się w jej majątku, tym niemniej życie bywa na tyle nieprzewidywalne, iż nie jest w stanie zagwarantować, czy nie powstanie okoliczność, która zmusi ją do spieniężenia własnego majątku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, kwota uzyskana przez Wnioskodawczynię tytułem ceny sprzedaży nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, za zasadną należałoby uznać interpretację, wedle której kwota uzyskana przez Wnioskodawczynię tytułem ceny sprzedaży nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z uwagi na niespełnianie przez nią definicji podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 powyższej ustawy.

Jak wynika z utrwalonego orzecznictwa, w szczególności z Wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 roku w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C- 180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska - Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) sprzedaż (dostawa) gruntu nie może zostać uznana za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej, jeżeli stanowi jedynie czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, co niewątpliwie ma miejsce w zaprezentowanym stanie faktycznym.

Z tego samego orzeczenia wynika, iż osobę dokonującą sprzedaży można uznać za prowadzącą działalność gospodarczą, a w konsekwencji podatnika podatku VAT, jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Również w tym zakresie nie sposób uznać, iż podejmowane działania są podobne do tych, których dokonaliby profesjonalni agenci nieruchomości lub osoby zawodowo trudniące się sprzedażą gruntów - chcąc sprzedać swoją nieruchomość Wnioskodawczyni umieściła ogłoszenia na popularnych portalach (z czym wiązały się bardzo niewielkie koszty) oraz udała się do agencji nieruchomości, która pobierze prowizję od transakcji, jeśli do sprzedaży dojdzie za jej pośrednictwem - tym samym nie działa w sposób podobny do producenta, handlowca czy usługodawcy.

Stanowisko to potwierdza również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 10 września 2019 r., 0112-KDIL1-3.4012.365.2019.2.AP, który wskazał, że „za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki, wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości, porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające.

W dalszej części interpretacji Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazuje, że „Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze”.

Tym samym uznać należy, że nie wykazuje aktywności „handlowej”, gdyż nie sposób przypisać jej podejmowania działań innych niż „zwykłe formy ogłoszenia”. Ponadto nie dokonała na przedmiotowej nieruchomości jakichkolwiek inwestycji, które zwiększałyby jej wartość lub użyteczność - działki nadal nie są uzbrojone, plan zagospodarowania przestrzennego przewidujący zabudowę jednorodzinną został wydany dla określonego terenu a nie indywidualnie dla jej nieruchomości a ponadto nie prowadzi działalności deweloperskiej lub podobnej.

Zasadność ww. stanowiska potwierdza również poprzednio wydana dla Wnioskodawczyni Indywidualna Interpretacja Podatkowa numer (…) z dnia (…) r., w której nie została uznana za podatnika podatku VAT, gdy również z przyczyn ekonomicznych (pokrycia kosztów związanych z podziałem i przekształceniem nieruchomości dokonała jednorazowej sprzedaży trzech działek (jednemu podmiotowi, w jednej transakcji).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. gruntów) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy doczynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o VAT. Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży ww. Nieruchomości, Sprzedający będzie spełniał przesłanki do uznania Go za podatnika podatku od towarów i usług. Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej - odwołując się do treści przepisów ustawy - w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. TSUE orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni zakupiła działkę rolną we wsi […], gmina […] o powierzchni 1,7 ha., w celu lokaty kapitału. W momencie zakupu dla nabytej działki istniał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego w którym teren ten był przeznaczony pod zabudowę jednorodzinną. W wyniku podziału tego terenu powstało 12 działek budowlanych o minimalnej powierzchni 1200 m² i droga wewnętrzna. Ponadto część działki została przekazana Gminie na poszerzenie drogi (około 500 m²).

Wnioskodawczyni sama zdecydowała się na dokonanie podziału ponieważ po przekształceniu nieruchomości w działkę budowlaną zwiększyła się jej wartość i łatwiej jest/będzie jej sprzedać mniejszą część majątku aniżeli całość.

W 2016 r. Wnioskodawczyni rozliczyła z Gminą […] opłatę adiacencką i postanowiła sprzedać trzy działki z 12 (potencjalny kupujący złożył taką ofertę) w celu pokrycia kosztów związanych z podziałem gruntu oraz inwestycjami (wjazd na działkę, przebudowa sieci drenarskiej w celu uniknięcia zalania nieruchomości).

Działka zakupiona w 2012 r., a następnie działki powstałe w wyniku jej podziału nie były i nie są przedmiotem umów najmu, dzierżawy ani umów o podobnym charakterze. Od chwili ich nabycia dokonano wyłącznie jednej transakcji (w 2016 r.), co wynikało z konieczności uregulowania należności za wjazd na działkę i drenaż. Były to zatem działania mające na celu zachowanie nieruchomości w jak najlepszym stanie oraz utrzymanie jej wartości.

Obecnie Wnioskodawczyni postanowiła sprzedać od 1 do 3 działek na zaspokojenie bieżących potrzeb finansowych.

Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej. W celu znalezienia kupców umieściła ogłoszenia na popularnych portalach internetowych jak również zgłosiła się do biura nieruchomości. Wnioskodawczyni nie podejmowała aktywnych działań mających na celu zwiększenie atrakcyjności działki, czy też działań marketingowych.

W zakresie pozostałych działek, Wnioskodawczyni stwierdza, że nie chciałaby ich sprzedawać i wolałaby aby pozostały nadal w jej majątku jako pewna forma „poduszki finansowej”, ale nie jest w stanie zagwarantować, czy nie powstanie okoliczność, która zmusiła by ją do spieniężenia własnego majątku.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą tego, czy z tytułu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawczyni będzie podatnikiem podatku VAT.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Sprzedająca podejmowała działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta powinna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Okoliczności niniejszej sprawy wskazują, że w stosunku do sprzedaży działek brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawczynię za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z przedstawionego opisu stanu faktycznego nie wynika taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie Wnioskodawczyni nie podjęła żadnych kroków wymagających zaangażowania środków własnych, zmierzających do podniesienia wartości gruntu. Przedmiotowa nieruchomość nie jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej. Powyższe potwierdza fakt, iż Wnioskodawczyni nie udostępniała Nieruchomości osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy czy użyczenia.

Sprzedaż Nieruchomości stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności, gdyż w opisanej sytuacji jak wskazała Wnioskodawczyni wynika z konieczności zabezpieczenia finansowego rodziny. Ze środków uzyskanych ze sprzedaży nie będzie finansowana żadna działalność gospodarcza. Zbycie tych działek będzie stanowiło działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania.

Brak jest zatem przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawczynię za podatnika w rozumieniu art. 15 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 cyt. ustawy, polegająca na handlu nieruchomościami. Całokształt okoliczności, ich zakres, stopień zaangażowania wskazuje, że są to działania należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawczyni nie jest zatem zobowiązana do naliczenia podatku VAT z tytułu sprzedaży ww. Nieruchomości.

Tym samy stanowisko wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego […], w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.