Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.799.2020.1.AMO
z 22 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2020 r. (data wpływu 23 listopada 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania dla dokonanych dostaw stawki podatku VAT w wysokości 0% – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania dla dokonanych dostaw stawki podatku VAT w wysokości 0%.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka X Sp. z o.o. jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym również na potrzeby dokonywania transakcji wewnątrzwspólnotowych jako podatnik VAT UE.

X jest wiodącym podmiotem działającym na rynku sprzedaży artykułów biurowych z … działającej od ponad dwudziestu lat. Współpracuje w tym zakresie z wieloma krajowymi i zagranicznymi kontrahentami.

W styczniu 2020 roku Wnioskodawca, jak corocznie, uczestniczył w targach Paperworld 2020 we Frankfurcie w Niemczech w charakterze wystawcy. Na stoisko Wnioskodawcy zgłosił się Pan podający się za przedstawiciela reprezentującego firmy branży biurowej na rynku włoskim. Przedstawiciel ten był zainteresowany ofertą handlową Wnioskodawcy i pozostawił swoją wizytówkę z danymi kontaktowymi. W dniu …lutego 2020 roku Pan ten skontaktował się z Wnioskodawcą drogą mailową z prośbą o ofertę na dwa konkretne produkty. Oferta została przesłana i następnie Pan złożył zamówienie podając dane Firmy A jako kupującego.

Zgodnie z procedurami Wnioskodawcy, złożył on wniosek o ubezpieczenie należności klienta Firma A do Korporacji Ubezpieczeń Kredytowych … S.A., z którą Wnioskodawca współpracuje, celem weryfikacji klienta i objęcia transakcji ochroną ubezpieczeniową, co pozwala na zastosowanie odroczonego terminu płatności. Korporacja … S.A. przyznała Wnioskodawcy limit kredytowy dla Firmy A, firma wystawiła dokument potwierdzający przyjęcie zamówienia do realizacji, który został podstemplowany (pieczątka o treści Firma A) i podpisany, a następnie odesłany do Wnioskodawcy przez tego reprezentanta jako potwierdzenie zawarcia umowy kupna/sprzedaży.

W maju 2020 roku reprezentant ten zadeklarował chęć kupna produktów Wnioskodawcy. Terminy dostaw zostały uzgodnione w korespondencji mailowej. Pierwsze zamówienie było gotowe do wysyłki około … czerwca 2020 roku.

W dniu …czerwca 2020 roku Wnioskodawca wystawił fakturę sprzedaży towarów do Firmy A z siedzibą we Włoszech z terminem płatności … sierpnia 2020 roku. Produkty zostały dostarczone na koszt Wnioskodawcy pod adres wskazany przez owego reprezentanta do magazynu we Włoszech: Firma A., …. …...

Na miejscu rozładunku we Włoszech dostawa towarów została odebrana i potwierdzona pieczęcią „Firma A” z datą ….06.2020 r. i nieczytelnym podpisem na liście przewozowym CMR oraz dowodzie dostawy nr … z …06.2020 roku.

Kolejna dostawa była zaplanowana na lipiec 2020 roku, jednak wysokość przyznanego przez ... S.A. limitu kredytowego pokrywała tylko wartość pierwszej dostawy dla Firmy A, co uniemożliwiało Wnioskodawcy wystawienie faktury z odroczonym terminem płatności. Wobec braku możliwości zwiększenia limitu kredytowego Wnioskodawca poinformował owego reprezentanta, proponując jednocześnie realizację dostawy zamówienia po dokonaniu przedpłaty na rachunek bankowy Wnioskodawcy. W odpowiedzi otrzymał od tego reprezentanta dane kontaktowe Firmy B z siedzibą we Włoszech, która została przez niego wskazana jako powiązana z Firmą A i jako kupujący dla tej dostawy.

Limit kredytowy dla Firma B został przez … S.A. przyznany i wtedy Wnioskodawca wystawił dokument potwierdzający przyjęcie zamówienia do realizacji, który został podstemplowany (pieczątka o treści „Firma B”), podpisany, a następnie odesłany Wnioskodawcy przez tego reprezentanta jako potwierdzenie zawarcia umowy kupna/sprzedaży.

W dniu …lipca 2020 roku Wnioskodawca wystawił fakturę sprzedaży towarów do Firmy B z siedzibą we Włoszech z terminem płatności …sierpnia 2020 roku. Produkty zostały dostarczone na koszt Wnioskodawcy pod adres wskazany przez owego reprezentanta do magazynu we Włoszech: …

Na miejscu rozładunku we Włoszech dostawa towarów została odebrana i potwierdzona pieczęcią „Firma B” z datą …07.2020 r. i nieczytelnym podpisem na liście przewozowym CMR oraz dowodzie dostawy nr … z ….07.2020 roku.

Po upływie terminu płatności dla Firmy A kilkakrotnie Wnioskodawca kontaktował się z owym reprezentantem, telefonicznie i mailowo. Jednak zarówno telefony, jak i maile pozostawały bez odpowiedzi. Wobec braku kontaktu z owym reprezentantem Wnioskodawca skontaktował się bezpośrednio z firmami: Firma A i Firma B i informacją o niezapłaconych fakturach wysłaną bezpośrednio za pomocą strony internetowej do firmy Firma A i do Firma B

Od obu tych firm Wnioskodawca otrzymał wiadomość zwrotną, że zarówno Firma A jak i Firma B nie składały żadnych zamówień, nie posiadają faktur Wnioskodawcy ani towaru. Każda z tych firm twierdziła, że ów reprezentant nie jest żadnym ich przedstawicielem, lecz oszustem o czym już odpowiednie władze we Włoszech zostały poinformowane.

W dniu … października 2020 roku Wnioskodawca napisał zawiadomienie do Prokuratury Rejonowej w … o podejrzeniu popełnienia przestępstwa wobec Wnioskodawcy polegającego na zamówieniu towarów przez rzekomego reprezentanta, odbiorze towarów i nieuregulowaniu płatności za faktury wystawione dla firm:

Firma A i

Firma B.

Zgodnie z art. 42 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawca w deklaracji VAT-7 za czerwiec 2020 roku zastosował stawkę VAT 0% jako sprzedaż wewnątrzwspólnotową.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca mógł zastosować stawkę opodatkowania 0% w momencie gdy posiadał wszystkie dokumenty zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług? Firma A, której Wnioskodawca wystawił fakturę sprzedaży twierdzi, że nie zamawiała towarów, nie przyjmuje faktury i nie odebrała żadnych towarów, a osoba, która rzekomo ją reprezentowała okazała się oszustem.
2. Czy Wnioskodawca mógł zastosować stawkę opodatkowania 0% w momencie gdy posiadał wszystkie dokumenty zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług?Firma B, której Wnioskodawca wystawił fakturę sprzedaży twierdzi, że nie zamawiała towarów, nie przyjmuje faktury i nie odebrała żadnych towarów a osoba, która rzekomo ją reprezentowała okazała się oszustem.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1.

Zastosował on stawkę VAT 0% zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Posiada wszystkie dokumenty, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Są to dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju - w przypadku, gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi), kopia faktury oraz specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

Na dokumentach przewozowych CMR i dowodzie dostawy jest pieczątka „Firma A” z datą …06.2020 r. i nieczytelnym podpisem.

Samo zdarzenie gospodarcze, jakim jest dostawa towarów faktycznie zaistniało na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Dopiero po dokonaniu transakcji okazało się, że Wnioskodawca padł ofiarą oszustwa.

Ad. 2.

Wnioskodawca zastosował stawkę VAT 0% zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Posiada wszystkie dokumenty, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Są to dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku, gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi), kopia faktury oraz specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

Na dokumentach przewozowych CMR i dowodzie dostawy jest pieczątka „Firma B” z datą …07.2020 r. i nieczytelnym podpisem.

Samo zdarzenie gospodarcze, jakim jest dostawa towarów faktycznie zaistniało na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Dopiero po dokonaniu transakcji Wnioskodawca powziął podejrzenie, że padł ofiarą wyłudzenia towaru.

Ze względu na fakt, że przepisy z zakresu podatku VAT nie uzależniają opodatkowania od dokonania zapłaty Wnioskodawca zastosował stawkę VAT 0%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami zaś są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Zgodnie z definicją zawartą w ustawie istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W celu przedstawienia właściwego rozumienia pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy zaznaczyć, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nią jak właściciel. Należy przy tym podkreślić, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”, lecz jako własność ekonomiczną. Własność ekonomiczna to sytuacja, w której – z punktu widzenia aspektów ekonomicznych oraz w rozumieniu potocznym – należałoby uznać kogoś za właściciela rzeczy, np. posiadacza nieruchomości, której wydaniu nie towarzyszyło przeniesienie własności w formie aktu notarialnego. W każdym razie w przypadku przejścia własności ekonomicznej ma miejsce dostawa towarów. Przy czym, czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym. Dostawa towarów nie ogranicza się więc wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdza się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Innymi słowy pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Idąc dalej należy wskazać, że czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do prawa własności rzeczy.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Zatem gdy następuje wywóz towarów z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej w wyniku dokonania dostawy towarów z ustalonym nabywcą, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do dysponowania wywożonym towarem jak właściciel, co do zasady zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy jest uprawniony do zastosowania stawki 0% w odniesieniu do dokonanych dostaw, udokumentowanych fakturami wystawionymi na rzecz Firmy A i Firmy B.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności należy zauważyć, że w niniejszej sprawie Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności dokonał dostawy towarów, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W przedmiotowej sprawie miała miejsce wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy w zw. z art. 13 ust. 1 ustawy i art. 7 ust. 1 ustawy. Z okoliczności przedmiotowej sprawy wynika bowiem, że została zrealizowana dostawa towarów, w ramach której nastąpił wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Co prawda dostawa ta nastąpiła na rzecz innego podmiotu niż wskazuje na to wystawiona przez Wnioskodawcę faktura, jednak nie zmienia to faktu, że dostawa miała miejsce. Okoliczność, że Wnioskodawca nie otrzymał za dokonaną dostawę zapłaty, gdyż osoba zamawiająca towar podszyła się pod Firmy we Włoszech, które zamówienia nie dokonały, nie wpływa na opodatkowanie samej czynności. Ustawa o podatku od towarów i usług nie uzależnia opodatkowania czynności od otrzymania zapłaty. W niniejszej sprawie sama dostawa towarów, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, miała miejsce, co potwierdził również Wnioskodawca w opisie sprawy.

Ponadto wskazać należy, że ujawnienie okoliczności, że Wnioskodawca padł ofiarą wyłudzenia towaru miało miejsce dopiero po dokonaniu transakcji. Tym samym dokonanej transakcji nie można uznać za czynność niebędącą przedmiotem prawnie skuteczne umowy.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy - w brzmieniu do dnia 30 czerwca 2020 r. - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   

Należy zaznaczyć, że od dnia 1 lipca 2020 r. - art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania. Jednak zastosowanie stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów uzależnione jest także od zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT UE, najpóźniej w momencie składania deklaracji uwzględniającej daną dostawę.

Od dnia 1 lipca 2020 r. stosownie do art. 42 ust. 1a ustawy stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli:

1. podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1, lub
2. złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8

-chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 – zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy – są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. (uchylony),
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
4. (uchylony)

– z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Jednak w myśl art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Należy wskazać, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

Mając na uwadze wyżej wskazane przepisy stwierdzić należy, że prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy w innym kraju Unii Europejskiej. Przy czym dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy.

Odnosząc się do kwestii dotyczącej możliwości zastosowania stawki podatku VAT 0% w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowych dostaw udokumentowanych fakturami VAT na rzecz firm: Firmy A oraz Firmy B, należy wskazać, że pomimo iż nastąpiło przemieszczenie towaru do innego państwa członkowskiego UE, to towar nie trafił do podmiotów, na rzecz których dostawa została zafakturowana. Powyższe skutkuje brakiem możliwości opodatkowania tej dostawy stawką VAT 0%.

Na podstawie orzecznictwa TSUE przyjmuje się, że zastosowanie stawki z art. 42 ust. 1 ustawy możliwe jest wówczas, gdy podatnik dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy pozostaje w dobrej wierze, że dokonywana przez niego czynność nie prowadzi do udziału w oszustwie. Wymaga to dołożenia przez podatnika należytej staranności w prowadzeniu spraw i nie chodzi tu tylko o winę umyślną, ale i nieumyślną.

Z opisu sprawy nie wynika, aby Wnioskodawca dochował jakiejkolwiek staranności w celu upewnienia się, że dokonywana przez niego czynność nie prowadzi do udziału w oszustwie podatkowym, na co wskazują następujące okoliczności:

• nie zawarł pisemnej umowy z Firmami z Włoch na dostawę towarów;
  

• wszystkie czynności związane z realizacją transakcji oparł na kontaktach telefonicznych i mailowych z osobą podającą się za przedstawiciela ww. Firm,
  

• nie zweryfikował ww. osoby jako upoważnionego przedstawiciela Firm,
  

• nie nawiązał bezpośredniego kontaktu z Firmami w celu potwierdzenia dokonania planowanej dostawy towaru na ich rzecz.
  
  

Wnioskodawca nie wykazał, że w żaden sposób (ani przed dokonaniem dostawy ani po wydaniu towaru) nie mógł przewidzieć, że Firmy nie są faktycznymi nabywcami towarów, skoro swoje zaufanie do kontrahentów oparł jedynie na korespondencji telefonicznej lub mailowej z niezweryfikowaną osobą.

W okolicznościach niniejszej sprawy nie można uznać, że Wnioskodawca dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów pozostawał w dobrej wierze, że dokonywana przez niego czynność nie prowadzi do udziału w oszustwie. Podkreślić bowiem należy, że Wnioskodawca nie podjął jakichkolwiek kroków, które miałyby na celu sprawdzenie wiarygodności osoby składającej zamówienie oraz faktycznego pochodzenia tego zamówienia (Wnioskodawca nie upewnił się czy osoba podająca się za przedstawiciela Firm zamawiających jest w rzeczywistości ich pracownikiem, że Firmy są powiązane oraz nie upewnił się czy zamówienia składane jedynie w formie mailowej pochodzą od tych Firm). Okoliczność, czy osoba podająca się za przedstawiciela Firm jest faktycznie osobą działającą w imieniu tych podmiotów winna być sprawdzona przez Wnioskodawcę z należytą starannością, w szczególności z uwagi na fakt, że jak wynika z opisu sprawy, nawiązał on relacje gospodarcze z podmiotem podającym się za przedstawiciela Firmy A po raz pierwszy i nie dokonywał wcześniej dostaw towarów dla tej Firmy. Z kolei w przypadku składania kolejnego zamówienia, skoro Wnioskodawca nie mógł zwiększyć ubezpieczenia należności dla Firmy A to jako dane zamawiającego została wskazana inna Spółka – określona przez osobę podającą się za przedstawiciela jako powiązana z Firmą A – Firma B, a zapłata za uprzednie zamówienie z Firmy A jeszcze nigdy wcześniej nie nastąpiła.

W konsekwencji powyższego dokonane dostawy towarów, o których mowa we wniosku podlegają opodatkowaniu z zastosowaniem stawki VAT 23%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 1 oraz pytania 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.