Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.942.2020.1.MKA
z 22 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2020 r. (data wpływu 14 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu przeniesienia praw własności zestawów solarnych na rzecz mieszkańców gminy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu przeniesienia praw własności zestawów solarnych na rzecz mieszkańców gminy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina (…) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina (…) zrealizowała w 2013 r. projekt pod nazwą (…) w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (…). W ramach tej inwestycji wykonana była dostawa i montaż instalacji solarnych na 29 budynkach mieszkalnych (w celu wykorzystywania przez mieszkańców do celów gospodarstw domowych) oraz na budynkach użyteczności publicznej stanowiących własność Gminy (…). Dofinansowanie ze środków EFRR wynosiło 80 % kwoty wydatków kwalifikowanych.

Gmina zawarła z właścicielami 29 budynków mieszkalnych umowy użyczenia nieruchomości dla potrzeb realizacji przedmiotowego projektu oraz umowy udziału w projekcie zakupu oraz montażu kolektora słonecznego, w których mieszkańcy - właściciele budynków, na których były montowane zestawy solarne, zobowiązali się do wniesienia wkładu własnego do przedmiotowej inwestycji, określonego w umowie o dofinansowanie, podpisanej przez Gminę (…) z Zarządem Województwa (…) w wysokości 20 % całkowitej wartości indywidualnego zestawu solarnego wycenionego przez wykonawcę, nie więcej jednak niż 3 348 zł/3 996 zł. Wysokość kosztu ponoszonego przez mieszkańców uzależniona była od cech instalacji (pojemności zbiornika na wodę): ze zbiornikiem na wodę 250 l - kwota wkładu własnego mieszkańca - 3 348 zł (19 umów) oraz ze zbiornikiem na wodę 300 l - kwota wkładu własnego mieszkańca - 3 996 zł (10 umów). Wkład własny mieszkańcy uiścili w 2013 r. zgodnie z umowami. Wpłaty mieszańców były opodatkowane podatkiem VAT.

Inwestycja została wykonana i rozliczona w 2013 r. Wartość zestawów solarnych wyniosła w zależności od pojemności zbiornika na wodę - zestaw solarny ze zbiornikiem 250 l - 12 401 zł (kwota w pełnych zł) oraz zestaw solarny ze zbiornikiem 300 1 - 15 768 zł (w pełnych zł).

Po zakończeniu inwestycji, zgodnie z zawartymi z mieszkańcami umowami udziału w projekcie zakupu oraz montażu kolektora słonecznego, zestawy solarne pozostawały własnością Gminy (…) przez 5-letni okres trwałości projektu. Zestawy solarne były ujęte w ewidencji środków trwałych Urzędu Miejskiego w (…) i podlegały odpisom amortyzacyjnym (stopa procentowa umorzenia 10 %).

W listopadzie 2020 r., po upływie okresu trwałości projektu, zgodnie z umowami zawartymi z mieszkańcami w 2013 r., całość zestawów solarnych została nieodpłatnie przekazana na własność mieszkańcom na podstawie protokołów przekazania. W momencie przekazania mieszkańcy nie dokonywali żadnych dodatkowych płatności. W dniu przekazania solarów mieszkańcom, nie były one całkowicie umorzone. Zasady korzystania przez mieszkańców z instalacji solarnych w okresie trwałości projektu, jak i nabywania tych instalacji po upływie okresu trwałości projektu były takie same dla wszystkich mieszkańców.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przeniesienie na mieszkańców prawa własności nieumorzonych całkowicie zestawów solarnych zakupionych i zamontowanych na budynkach mieszkańców w ramach projektu pod nazwą (…), po okresie trwałości projektu, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
2. Jeśli tak, to czy Wnioskodawca powinien wystawić mieszkańcom informacje PIT-8C?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu przeniesienia zestawów solarnych na własność mieszkańców, po okresie trwałości projektu, po stronie mieszkańca nie powstanie przychód w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem zasady nabywania zestawów solarnych dla wszystkich mieszkańców były takie same, nie miały charakteru indywidualnego. Nie można w tym przypadku mówić o powstaniu przysporzenia majątkowego dla konkretnego mieszkańca. W związku z tym, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku sporządzenia tym mieszkańcom informacji PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Dla celów podatkowych przyjmuje się – co znajduje potwierdzenie w orzecznictwie – że pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Również zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, przysporzeniem majątkowym i przychodem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są nie tylko aktywa, które ulegają zwiększeniu u podatnika, ale także zmniejszenie jego pasywów.

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określono katalog źródeł przychodów, wyszczególniając w pkt 9 – inne źródła.

Zgodnie z treścią art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy.

O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

W świetle powyższego, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega dochód uzyskiwany w wyniku określonych czynności faktycznych i prawnych, w następstwie których mamy do czynienia z przyrostem mienia. Tak więc, podstawą uzyskania przychodów z innych źródeł mogą być tylko takie czynności, w wyniku których następuje po stronie osoby fizycznej przysporzenie majątkowe.

W myśl natomiast art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Mając na uwadze przedstawioną we wniosku sytuację należy uznać, że skoro zasady korzystania z instalacji solarnych w okresie trwałości projektu, jak i zasady nabywania instalacji solarnych po upływie tego okresu, dla wszystkich mieszkańców były takie same, to nie mają one charakteru indywidualnego. Nie można w związku z tym mówić o powstaniu przysporzenia majątkowego dla konkretnego mieszkańca. Tylko w przypadku gdyby konkretny, zindywidualizowany mieszkaniec korzystał z instalacji lub nabył instalację na preferencyjnych zasadach w stosunku do innych mieszkańców, powstałby u niego przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, należy stwierdzić, że przeniesienie prawa własności instalacji solarnych na rzecz mieszkańców Wnioskodawcy po okresie trwałości projektu nie będzie stanowić przychodu dla poszczególnych mieszkańców w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zatem, na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek sporządzenia dla ww. mieszkańców informacji, o której mowa w art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.