Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.670.2020.2.MJ
z 22 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 listopada 2020 r. (data wpływu 13 listopada 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 stycznia 2021 r. (data wpływu 18 stycznia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową. Wniosek został następnie uzupełniony pismem z dnia 13 stycznia 2021 r. (data wpływu 18 stycznia 2021 r.).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od dnia 2 stycznia 2020 roku prowadzi pozarolniczą jednoosobową działalność gospodarczą. Jego przeważająca działalność gospodarcza według kodu PKD to 62.01.Z (działalność związana z oprogramowaniem).

Wnioskodawca posiada na terenie Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 w zw. z ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 o podatku dochodowym od osób fizycznych, dalej zwanej „ustawą o PIT”. Ewidencja księgowa Wnioskodawcy jest prowadzona w formie podatkowej książki przychodów i rozchodów. Nie prowadzi on ksiąg rachunkowych.

W ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej Wnioskodawca zawarł umowę z (…) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Oddział w Polsce, z siedzibą (…), dalej w skrócie „Zleceniodawca". Umowa obowiązuje od dnia 1 września 2020 r. Na podstawie tej umowy Wnioskodawca świadczy na rzecz Zleceniodawcy usługi programistyczne.

Głównym produktem Zleceniodawcy jest aplikacja (oprogramowanie) o nazwie „(…)", która pozwala wykonywać przelewy międzynarodowe w sposób tani i uproszczony w porównaniu do innych aplikacji dostępnych na rynku. Głównym celem aplikacji jest umożliwienie użytkownikom międzynarodowego przesyłu pieniędzy z dużo mniejszymi prowizjami (niż występujące u podmiotów konkurencyjnych), zachowanie transparentności stawek i opłat, tj. zwiększenie opłacalności, a także szybkości i łatwości w dokonywaniu międzynarodowych przelewów pieniężnych. (…) jest o tyle innowacyjne, że pozwala na wypłatę pieniędzy w krajach, które mają słabo rozwinięty system bankowy. Przykładem mogą być niektóre kraje afrykańskie lub azjatyckie, gdzie wypłata pieniędzy jest możliwa w punktach znajdujących się w zwykłych sklepach lub kioskach. Aplikacja wykorzystuje sieć partnerów, z którymi integruje swoje oprogramowanie, umożliwiających dostarczenie pieniędzy do odbiorców końcowych w bardzo krótkim czasie. Użytkownicy mogą wypłacić pieniądze w lokalnej walucie w ciągu kilku minut w zupełnie innej strefie czasowej, podczas gdy tradycyjny przelew bankowy mógłby zająć nawet od kilku do kilkunastu dni. Celem (…) jest wykorzystywanie najnowszych rozwiązań technologicznych, które sprawiają, że możliwym jest dostarczenie pieniędzy do najbardziej odległych zakątków świata, przy wykorzystaniu aplikacji mobilnej zainstalowanej na urządzeniu przenośnym typu smartfon lub aplikacji webowej. Aplikacja (…) dzięki ciągłemu rozwojowi cały czas rozszerza listę obsługiwanych krajów oraz walut.

Rolą Wnioskodawcy w ramach świadczonych przez niego na rzecz Zleceniodawcy usług jest projektowanie architektury systemu, programowanie nowych funkcjonalności ww. oprogramowania, jak również rozszerzanie, usprawnianie istniejących funkcjonalności. Zdarza się, że po wprowadzeniu w życie jakiejś funkcjonalności Wnioskodawca musi ją ulepszyć ze względów wydajnościowych. Baza użytkowników aplikacji cały czas się rozrasta i może dojść do sytuacji, w której np. jakieś rozwiązanie przestaje być dostatecznie wydajne, dlatego Wnioskodawca musi dokonać modyfikacji poprzedzonych badaniami wydajności.

Wnioskodawca zarówno samodzielnie tworzy nowy kod źródłowy, jak i modyfikuje istniejący już kod, tj. rozwija (ulepsza) kod stworzony przez pozostałych współpracowników Zleceniodawcy. Kod ten udostępniany jest Wnioskodawcy poprzez bezpłatne udzielenie przez Zleceniodawcę dostępu do należącego do niego, zdalnego repozytorium. W repozytorium tym przechowywany jest kod źródłowy całej aplikacji. Należy przy tym zaznaczyć, że modyfikacja oprogramowania również polega na napisaniu nowego kodu źródłowego, który następnie Wnioskodawca musi zaimplementować do kodu całej aplikacji. Każdorazowo więc działania Wnioskodawcy polegają na wytworzeniu przez niego nowego kodu źródłowego (nowej lub ulepszonej funkcjonalności - programu komputerowego).

Opisując bardziej szczegółowo pracę Wnioskodawcy, należy wskazać, że zajmuje się on projektowaniem oraz tworzeniem części serwerowej (tzw. backend) dla aplikacji w architekturze mikroserwisowej (co jest dosyć innowacyjne, gdyż niewiele firm sektora finansowego posiada taką architekturę), implementowaniem (programowaniem) jej elementów, zarządzaniem oraz ulepszaniem infrastruktury chmurowej (części serwerowej, w której aplikacja jest uruchomiona), badaniami na temat możliwości wykorzystania istniejących technologii o otwartym kodzie źródłowym (open source) jako elementów aplikacji/infrastruktury Zleceniodawcy. Wnioskodawca implementuje algorytmy, łączy istniejące komponenty aplikacji z nowymi funkcjonalnościami, tworzy od podstaw całe moduły, które obsługują przetwarzanie danych użytkowników oraz danych finansowych. Dane te zasilają bazy danych, które służą wewnętrznym zespołom Zleceniodawcy, takim jak obsługa klienta, compliance, zespół operacyjny, zespoły analityczne.

Wnioskodawca zajmuje się również programowaniem „połączeń" z zewnętrznymi partnerami Zleceniodawcy (odpowiedzialnymi za dokonywanie wpłat i wypłat środków pieniężnych). Powyższe wiąże się z projektowaniem systemu i tworzeniem nowego kodu źródłowego przy uwzględnieniu specyfiki działania tych partnerów

Często efekt pracy Wnioskodawcy w postaci stworzenia nowych funkcjonalności lub modyfikacji istniejących poprzedzony jest trwającą wiele dni analizą kodu aplikacji, testowaniem dotychczasowej funkcjonalności, analizą nowości technologicznych, rozwiązań pojawiających się w danej dziedzinie, a następnie wytworzeniem własnej, nowej implementacji jako rozwiązania problemu, nad którym Wnioskodawca pracuje. Do kompetencji Wnioskodawcy należy opracowanie, wybór i zaproponowanie rozwiązania, które zapewni usprawnienie, przyspieszenie lub zwiększenie wydajności danej funkcjonalności, a przez to całej aplikacji.

Wnioskodawca tworząc lub modyfikując kod źródłowy opracowuje i proponuje rozwiązania ściśle dostosowane do potrzeb Zleceniodawcy i specyficznych właściwości jego aplikacji. Dlatego są to rozwiązania nowe w praktyce Wnioskodawcy lub w znacznym stopniu odróżniające się od rozwiązań już wcześniej przez niego tworzonych. Obecnie na rynku nie istnieją gotowe rozwiązania, które Zleceniodawca mógłby wykorzystać do realizacji swojego modelu biznesowego, dlatego Wnioskodawca tworzy je od podstaw.

W powyższym celu Wnioskodawca musi nieustannie zapoznawać się ze specjalistyczną literaturą (artykułami, podręcznikami) oraz dokumentacją techniczną i specjalistycznymi zasobami internetowymi. Uczestniczy też w konferencjach branżowych oraz kursach. Wnioskodawca podczas pracy dla Zleceniodawcy musi nieustannie zwiększać zasoby swojej wiedzy oraz wykorzystywać tę pozyskaną do tworzenia nowych zastosowań.

Aplikacja, nad którą pracuje Wnioskodawca tworzona jest z wykorzystaniem najnowszych technologii. Jej architektura oparta jest o tzw. mikroserwisy działające w chmurze obliczeniowej, tj. rozwiązanie, które nadal rzadko jest wdrażane przez inne duże firmy działające na rynku. Taka architektura jest przystosowana do obsługi setek żądań użytkowników oraz przetwarzania i przechowywania dużych ilości danych (tzw. BigData). Polega ona na wykorzystaniu komunikacji asynchronicznej oraz tzw. zdarzeń (Event Based Architecture), co ułatwia rozszerzanie wydajności aplikacji w czasie rzeczywistym (w przypadku rosnącej liczby użytkowników zasoby serwerowe zwiększają się automatycznie). Do przetwarzania dużych ilości danych Wnioskodawca tworzy oraz rozszerza także oprogramowanie ETL (z języka angielskiego extraction, transformation, loading), którego zadaniem jest ekstrakcja tj. pozyskiwanie danych z różnych części systemu lub zewnętrznych aplikacji, transformacja, czyli zmiana struktury danych na potrzeby aplikacji (…) oraz ładowanie danych, innymi słowy zasilanie danymi baz danych Zleceniodawcy.

(…) wyróżnia się stosowanymi rozwiązaniami zapewniającymi bezpieczeństwo danych, systemami zabezpieczającymi aplikację przed nadużyciami przez podmioty łamiące prawo, w tym organizacje terrorystyczne.

Nowoczesnym rozwiązaniem jest również to, iż infrastruktura ww. aplikacji jest programowana (tzw. Infrastructure as a Codę), a to dzięki tworzeniu specjalnych skryptów w różnych technologiach, np. …, …. Do niedawna (a również nadal w przypadku wielu firm) infrastruktura serwerowa była ręcznie konfigurowana przez administratorów. Obecnie programista tworzy w różnych językach kod, który następnie, po uruchomieniu w środowisku serwerowym, jest tłumaczony na różne komponenty np. bazę danych. Oznacza to brak konieczności ręcznego tworzenia oraz konfigurowania nowych zasobów. Wystarcza napisanie fragmentu kodu, który po uruchomieniu spowoduje utworzenie gotowego i skonfigurowanego zasobu w chmurze obliczeniowej (np. ww. bazy danych, dysków twardych, pamięci RAM, procesorów). Proces został zautomatyzowany do tego stopnia, że infrastruktura serwerowa może zostać odtworzona całkowicie od podstaw, bez ingerencji człowieka.

Zastosowane technologie oraz architektura aplikacji pozwoliła także na wdrożenie metodyki Cl / CD - ciągła integracja oraz ciągłe dostarczanie. Polega ona na tym, że integrowanie kodu Wnioskodawcy oraz jego wdrażanie do aplikacji produkcyjnej następuje w kilka minut od momentu, kiedy zostanie on uznany za skończony.

Wspomniane podejście jest innowacyjne, ponieważ obecnie wiele firm tworząc swoje oprogramowanie nadal musi ręcznie i pod nadzorem całego zespołu, testować, konfigurować oraz wdrażać nowe funkcjonalności do swojej aplikacji.

Podsumowując, Wnioskodawca tworzy, rozwija i ulepsza oprogramowanie (program komputerowy). Jest on częścią zespołu programistów, którego członkowie samodzielnie tworzą (programują) poszczególne elementy większego systemu. Odpowiadają za odrębne, powierzone im zadania. Działalność Wnioskodawcy prowadzona jest w sposób systematyczny, uporządkowany i zaplanowany. Często praca ww. członków zespołu jest wspólnie systematyzowana przez nich w ramach konkretnych projektów, zmierzających do osiągnięcia konkretnych celów w określonym czasie.

Wnioskodawca w trakcie wykonywania usług zleconych przez Zleceniodawcę nie podlega kierownictwu Zleceniodawcy lub jego przedstawiciela.

Umowa zawarta ze Zleceniodawcą nie narzuca Wnioskodawcy konkretnego miejsca ani godzin, w których usługi mają być świadczone. Umowa ma charakter kontraktu zawartego pomiędzy przedsiębiorcami. Po zleceniu napisania kodu Zleceniodawca nie ingeruje w sposób, w jaki Wnioskodawca ma to uczynić. Inwencja w zakresie tego, jakie rozwiązania zastosować leży po stronie Wnioskodawcy.

Oprogramowanie wytwarzane, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności gospodarczej jest rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji, stanowi utwór będący przedmiotem ochrony prawnoautorskiej, tj. program komputerowy podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm).

Na podstawie umowy zawartej ze Zleceniodawcą Wnioskodawca przenosi na niego całość, powstałych w wyniku realizacji umowy, autorskich praw majątkowych do programów komputerowych, za co otrzymuje wynagrodzenie.

Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów.

Wnioskodawca od początku trwania współpracy ze Zleceniodawcą na bieżąco i nieprzerwanie prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję pozwalającą wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej i zawierającą wszystkie inne elementy określone w art. 30cb ust. 1 ustawy o PIT.

Ponadto Wnioskodawca wyjaśnił, że przedstawiona w niniejszym wniosku sytuacja jest stanem ciągłym, istniejącym nadal. Niniejszy wniosek i przedstawione w nim pytania dotyczą usług świadczonych i dochodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę w roku 2020 i w latach kolejnych (gdyż Wnioskodawca przewiduje możliwość dalszej współpracy ze Zleceniodawcą na tych samych zasadach). Dlatego również w części E, poz. 66 wniosku zaznaczono „zdarzenie przyszłe”.

W uzupełnieniu wniosku na wezwanie organu Wnioskodawca wskazał:

1. Podejmowana bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność, o której mowa we wniosku, w okresie którego on dotyczy, obejmowała i będzie obejmowała:
   
   
   
   
   1. prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, tj. nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.
      
   2. badania naukowe w rozumieniu art. 4 ust 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. — Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r., poz. 85, z późn. zm.), a dokładniej badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, tj. rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.
      
   3. działalność ta nie obejmuje i nie będzie obejmowała rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.
      
      
      
2. Wnioskodawca na bieżąco prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, zawierającą wszystkie elementy, o których mowa w art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od momentu rozpoczęcia współpracy ze Zleceniodawcą, tj. od września 2020 roku, czyli od momentu uzyskania od Zleceniodawcy pierwszych przychodów, o których mowa w ww. przepisie. W momencie poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30 ca ust 4 ww. ustawy, prowadził on już przedmiotową ewidencję.
   
3. Wnioskodawca ponosi i będzie ponosił odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywane przez niego usługi.
   
4. Czynności Wnioskodawcy, o których mowa we wniosku nie są i nie będą przez niego wykonywane pod niczyim kierownictwem.
   
5. Wnioskodawca ponosi i będzie ponosił ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością (związaną z wytwarzaniem praw własności intelektualnej).
   
6. Majątkowe prawa autorskie są (i będą) przenoszone na Zleceniodawcę na podstawie pisemnej umowy zawartej między nim a Wnioskodawcą, tj. umowy, o której mowa we wniosku, tj. obowiązującej od dnia 1 września 2020 roku, a podpisanej dnia 25 sierpnia 2020 roku.
   Zgodnie z ww. umową autorskie prawa majątkowe, powstałe w wyniku realizacji przez Wnioskodawcę postanowień umowy, (tj. tworzenia przez niego programów komputerowych dla Zleceniodawcy) zostają przeniesione na Zleceniodawcę w momencie ich ustalenia.
   
   Wnioskodawca zaznaczył, że takiego rodzaju sytuacji nie dotyczy art. 41 ust. 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (zgodnie z którym „nieważna jest umowa w części dotyczącej wszystkich utworów lub wszystkich utworów określonego rodzaju tego samego twórcy mających powstać w przyszłości”). Utwory bowiem, do których autorskie prawa majątkowe przenosi Wnioskodawca są skonkretyzowane. Ww. umowa dotyczy wyłącznie autorskich praw majątkowych do utworów stworzonych przez Wnioskodawcę w wyniku usług świadczonych na rzecz Zleceniodawcy określonych w tejże umowie, tj. stworzonych w wyniku rozwoju aplikacji (…).
   
7. Wniosek dotyczy wielu praw własności intelektualnej, tj. autorskich praw do wielu programów komputerowych stworzonych przez Wnioskodawcę i przeniesienia tych praw na Zleceniodawcę. Jak wskazano we wniosku, każdorazowo działania Wnioskodawcy polegają na wytworzeniu przez niego nowego kodu źródłowego (nowej lub ulepszonej funkcjonalności — tj. nowego programu komputerowego, stanowiącego odrębny utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych). Również opisana we wniosku modyfikacja oprogramowania polega na napisaniu nowego kodu źródłowego, który następnie Wnioskodawca musi zaimplementować do kodu całej aplikacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (po przeformułowaniu):

1. Czy możliwe jest uznanie prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności w zakresie tworzenia programów komputerowych za działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy powyższa sytuacja umożliwia zastosowanie wobec Wnioskodawcy przepisów art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i preferencyjne opodatkowanie 5% stawką na zasadach wskazanych w tych przepisach dochodów uzyskanych przez Wnioskodawcę, w roku 2020 i latach następnych, z tytułu przenoszenia przez Wnioskodawcę na rzecz Zleceniodawcy autorskich praw majątkowych do opisanego oprogramowania, tj. skorzystanie przez Wnioskodawcę z ulgi podatkowej IP BOX?

Zdaniem Wnioskodawcy prowadzona przez niego działalność polegająca na tworzeniu oprogramowania komputerowego we wskazany we wniosku sposób stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Możliwe jest zastosowanie wobec niego przepisów art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i preferencyjne opodatkowanie 5% stawką na zasadach wskazanych w tych przepisach dochodów uzyskanych przez niego, w roku 2020 i latach następnych, z tytułu przenoszenia przez Wnioskodawcę na rzecz Zleceniodawcy autorskich praw majątkowych do opisanego oprogramowania, tj. skorzystanie przez Wnioskodawcę z ulgi podatkowej IP BOX. Spełnia on wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z omawianej preferencyjnej stawki opodatkowania.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest między innymi autorskie prawo do programu komputerowego - podlegające ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Działalność badawczo-rozwojowa została zdefiniowana w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT i oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z kolei badania naukowe (badania podstawowe i badania aplikacyjne) oraz prace rozwojowe winny być wedle art. 5a pkt 39 i 40 ustawy o PIT rozumiane zgodnie z art. 4 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. W myśl tych przepisów:

• badania naukowe są działalnością obejmującą:
  
  
  
  
  1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,
     
  2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń;
     
     
     
• prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą i jest podatnikiem PIT. Według Wnioskodawcy tworzona przez niego aplikacja spełnia definicyjne wymogi programu komputerowego i stanowi utwór w rozumieniu art. 1 ust. 1 oraz art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1231ze zm), program komputerowy podlegający ochronie na podstawie art. 74 tejże ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy prowadzona przez niego działalność (w efekcie której powstaje ww. utwór) stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu ustawy o PIT, a dokładnie prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, jak również badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Po pierwsze, prace prowadzone przez Wnioskodawcę polegające na tworzeniu, rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania mają twórczy charakter, ponieważ służą tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży po stronie Wnioskodawcy. Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę stanowi oryginalny wytwór jego twórczej pracy oraz przedmiot ochrony prawa autorskiego. Po drugie, prace wykonywane przez Wnioskodawcę obejmują nabywanie i wykorzystywanie wiedzy i umiejętności, głównie w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania, do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Działalność Wnioskodawcy przyczynia się do tworzenia i rozwoju nowoczesnej aplikacji do realizacji przelewów międzynarodowych, przy wykorzystaniu wiedzy Wnioskodawcy z zakresu najnowszych technologii wytwarzania oprogramowania. Po trzecie, prace nad oprogramowaniem mają charakter systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany), z nastawieniem na rozwój i ulepszanie oprogramowania w przyszłości.

Wnioskodawca przenosi na Zleceniodawcę całość majątkowych praw autorskich do oprogramowania wytwarzanego, rozwiniętego lub ulepszanego w ramach prowadzonej przez siebie działalności badawczo-rozwojowej i otrzymuje wynagrodzenie z tego tytułu, a zatem – w ocenie Wnioskodawcy - osiąga on kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT.

Wnioskodawca spełnia swój obowiązek wynikający z art. 30cb ust. 2 w zw. z ust 1 ustawy o PIT, tj. prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję pozwalającą wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej i zawierającą wszystkie inne elementy określone w art. 30cb ust. 1 ustawy o PIT.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy odpowiedź na obydwa postawione pytania powinna brzmieć pozytywnie; Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową i w opisanej sytuacji spełnione są wszystkie przesłanki uprawniające do skorzystania z ulgi IP BOX (art. 30ca i 30cb ustawy o PIT).

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wyjaśnił, że jego zdaniem prowadzona bezpośrednio przez niego działalność w zakresie tworzenia programów komputerowych, opisana we wniosku i doprecyzowana w uzupełnieniu, stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznym. Jak wskazał bowiem w uzupełnieniu stanu faktycznego, prowadzi on prace rozwojowe oraz badania aplikacyjne. Jego działalność ma charakter twórczy i podejmowana jest w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Spełnione są zatem wymogi uznania działalności za badawczo-rozwojową w rozumieniu ww. przepisu.

Dodatkowo Wnioskodawca jeszcze raz podkreślił, że przedmiotowy wniosek dotyczy usług świadczonych i dochodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę w roku 2020 i w latach kolejnych. Wnioskodawca świadczy bowiem usługi na rzecz Zleceniodawcy od września 2020 roku i przewiduje możliwość dalszej współpracy ze Zleceniodawcą na tych samych zasadach (świadczenia takich samych jak opisane we wniosku usług) w przyszłości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej - oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Stosownie do art. 5a pkt 39 przez badania naukowe rozumieć należy:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r., poz. 85),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Ilekroć w ustawie mowa jest o pracach rozwojowych - oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie natomiast z ww. art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową, (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazaną w art. 5a pkt 38 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że Wnioskodawca od dnia 2 stycznia 2020 roku prowadzi jednoosobową pozarolniczą działalność gospodarczą, która w przeważającej części związana jest z oprogramowaniem. W ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej Wnioskodawca zawarł umowę ze Zleceniodawcą, na podstawie której świadczył on usługi programistyczne od dnia 1 września 2020 r.

W ramach zawartej umowy przedmiotem świadczonych usług na rzecz Zleceniodawcy jest projektowanie architektury systemu, programowanie nowych funkcjonalności w ramach aplikacji (…), jak również rozszerzanie, usprawnianie istniejących funkcjonalności.

Wnioskodawca musi nieustannie zapoznawać się ze specjalistyczną literaturą (artykułami, podręcznikami) oraz dokumentacją techniczną i specjalistycznymi zasobami internetowymi. Uczestniczy też w konferencjach branżowych oraz kursach. Wnioskodawca podczas pracy dla Zleceniodawcy musi nieustannie zwiększać zasoby swojej wiedzy oraz wykorzystywać tę pozyskaną do tworzenia nowych zastosowań.

Działalność Wnioskodawcy prowadzona jest w sposób systematyczny, uporządkowany i zaplanowany

Wnioskodawca zarówno samodzielnie tworzy nowy kod źródłowy, jak i modyfikuje istniejący już kod, tj. rozwija (ulepsza) kod stworzony przez pozostałych współpracowników Zleceniodawcy. Wnioskodawca tworząc lub modyfikując kod źródłowy opracowuje i proponuje rozwiązania ściśle dostosowane do potrzeb Zleceniodawcy i specyficznych właściwości jego aplikacji. Dlatego są to rozwiązania nowe w praktyce Wnioskodawcy lub w znacznym stopniu odróżniające się od rozwiązań już wcześniej przez niego tworzonych. Obecnie na rynku nie istnieją gotowe rozwiązania, które Zleceniodawca mógłby wykorzystać do realizacji swojego modelu biznesowego, dlatego Wnioskodawca tworzy je od podstaw. Oprogramowanie wytwarzane, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności gospodarczej jest rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji, stanowi utwór będący przedmiotem ochrony prawnoautorskiej, tj. program komputerowy podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Podejmowana bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność, o której mowa we wniosku, w okresie którego on dotyczy, obejmowała i będzie obejmowała:

• prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, tj. nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.
• badania naukowe w rozumieniu art. 4 ust 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. — Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, a dokładniej badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, tj. rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Działalność ta nie obejmuje i nie będzie obejmowała rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że przedstawiona w niniejszym wniosku sytuacja jest stanem ciągłym, istniejącym nadal. Niniejszy wniosek i przedstawione w nim pytania dotyczą usług świadczonych i dochodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę w roku 2020 i w latach kolejnych, gdyż Wnioskodawca przewiduje możliwość dalszej współpracy ze Zleceniodawcą na tych samych zasadach.

Z opisu sprawy wynika więc, że zostały – co do zasady – spełnione ustawowe przesłanki uznania prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności związanej z tworzeniem kodów źródłowych (programów komputerowych) w ramach aplikacji (…) za prace badawczo-rozwojowe w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z wniosku wynika bowiem, że podejmowane bezpośrednio przez Wnioskodawcę prace miały charakter twórczy i systematyczny, obejmowały badania aplikacyjne oraz prace rozwojowe, podejmowane w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX).

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej (czyli tzw. kwalifikowanymi IP) są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wyeksponować trzeba w tym miejscu, że stosownie do ust. 4 art. 30ca tej ustawy wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

----------------

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d - nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Ww. wzór służy do obliczenia tzw. wskaźnika nexus, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Przyjęto bowiem, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania. Do stosowania preferencji IP Box niezbędne będzie więc wyliczenie, jaka część dochodów z kwalifikowanego IP ma związek z pracami badawczo-rozwojowymi.

Stosownie do art. 30ca ust. 6 tej ustaw w przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Na podstawie art. 30cb ust. 2 ww. ustawy podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Wyeksponować trzeba również, że zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy zamierzają opodatkować kwalifikowane dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia na bieżąco wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów.

Z okoliczności sprawy wynika, że każdorazowo działania Wnioskodawcy polegały na wytworzeniu przez niego nowego programu komputerowego. Oprogramowanie wytwarzane, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności gospodarczej było rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji, stanowiło utwór będący przedmiotem ochrony, tj. program komputerowy podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Co istotne, Wnioskodawca na bieżąco prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, zawierającą wszystkie elementy, o których mowa w art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od momentu rozpoczęcia współpracy ze Zleceniodawcą, tj. od września 2020 r., czyli od momentu uzyskania od Zleceniodawcy pierwszych przychodów, o których mowa w ww. przepisie. W momencie poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust 4 ww. ustawy, prowadził on już przedmiotową ewidencję.

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca uzyskiwał (od Zleceniodawcy) dochody z autorskich praw majątkowych do programów komputerowych.

Na gruncie rozpatrywanej sprawy należy więc stwierdzić, że tworzone w ramach działalności Wnioskodawcy programy komputerowe powstające w ramach rozwijania i ulepszania aplikacji o nazwie „(…) i podlegające ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – w zakresie w jakim stanowią nowe i indywidualne rozwiązania będące bezpośrednim efektem prac badawczo-rozwojowych Wnioskodawcy – są kwalifikowanym IP w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Skoro Wnioskodawca uzyskiwał i planuje uzyskiwać w kolejnych latach na tych samych zasadach (od Zleceniodawcy) dochody z autorskich praw majątkowych do programów komputerowych, oznacza to, że uzyskiwał i będzie uzyskiwał dochody, o których mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przenosząc zatem powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo – rozwojową i w ramach tej działalności osiągał w 2020 r. oraz planuje osiągać w kolejnych latach na tych samych zasadach dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. ze sprzedaży autorskich praw do programów komputerowych, to uznać należy, że spełnia on wszystkie kryteria określone w art. 30ca ust. 1, ust. 2 pkt 8 i ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym w rozliczeniu rocznym za rok 2020 oraz w latach kolejnych, będzie mógł skorzystać z 5% stawki podatku odnośnie ww. dochodów z tytułu sprzedaży autorskich praw majątkowych do programów komputerowych.

Stanowisko podatnika jest więc prawidłowe.

Końcowo wskazać należy, że o ile podstawą opodatkowania preferencyjną 5% stawką podatkową jest suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym, to wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus.

Zastrzec należy również, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie była ocena, czy wytworzone oprogramowanie stanowi program komputerowy w świetle ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz czy umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych do programów komputerowych spełnia wymagania, o których mowa w tej ustawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.