Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.884.2020.1.MKA
z 25 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2020 r. (data wpływu 27 listopada 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• kosztów uzyskania przychodów,
• zwolnienia z opodatkowania wynagrodzenia za ustanowienie służebności przesyłu.
  
  

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jako właściciel nieruchomości domagał się zasądzenia od strony pozwanej (…) S.A. odszkodowania tytułem bezumownego korzystania z własności Zainteresowanego, składającej się z działki budowlanej położonej w (…), z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty za okres liczony od czerwca 2003 r. do czerwca 2013 r. oraz zasądzenia wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości na dalszy okres.

W dniu 19 maja 2020 r. Sąd Rejonowy w (…) wydał wyrok o zapłatę wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości Wnioskodawcy.

W wyroku Sąd Rejonowy:

1. zasądził od strony pozwanej (…) S.A. na rzecz Wnioskodawcy tytułem wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości kwotę (…) zł za okres od czerwca 2003 r. do 20 czerwca 2013 r. z ustawowymi odsetkami liczonymi od 1 lipca 2013 r. do dnia zapłaty oraz kwotę (…) zł za okres od 21 czerwca 2013 r. do 9 stycznia 2020 r. z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 19 maja 2020 r. do dnia zapłaty,
2. zasądził od strony pozwanej (…) S.A. na rzecz Wnioskodawcy kwotę 104,12 zł tytułem zwrotu części kosztów postępowania.
   
   

O kosztach postępowania orzeczono na zasadzie art. 100 kodeksu postępowania cywilnego, który stanowi, że w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone.

Podliczając koszty, które poniósł Wnioskodawca w tej sprawie zgodnie z uzasadnieniem Sądu Rejonowego to kwota (…) zł. Na koszty te składały się opłaty sądowe w kwocie łącznej (…) zł, zaliczki w łącznej kwocie (…) zł, opłaty skarbowe w kwocie (…) zł, koszty zastępstwa adwokackiego w kwocie (…) zł.

Zasądzone odszkodowanie wraz z należnymi odsetkami i kosztami egzekucyjnymi, z uwagi na brak zapłaty od strony pozwanej, zostały uiszczone w postępowaniu egzekucyjnym w dniu 18 listopada 2020 r. przez Komornika Sądowego w (…).

W celu uregulowania sytuacji prawnej nieruchomości Wnioskodawcy, zajętej częściowo przez infrastrukturę energetyczną, Sąd Rejonowy w (…) po rozpatrzeniu wniosku (…) z udziałem Zainteresowanego w dniu 14 lipca 2020 r. wydał postanowienie dotyczące ustanowienia na nieruchomości składającej się z działki służebności przesyłu dla istniejącej dla tej nieruchomości linii energetycznej. W postanowieniu tym została zasądzona od wnioskodawcy (…) na rzecz Zainteresowanego kwota (…) zł tytułem wynagrodzenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy poniesione koszty sądowe w związku z wypłatą odszkodowania za bezumowne korzystanie z nieruchomości Wnioskodawcy stanowią koszty uzyskania tego przychodu i Wnioskodawca może je odliczyć?
2. Czy wypłacona należność z tytułu ustanowienia służebności przesyłu jest zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź w zakresie pytania nr 1. Natomiast w zakresie pytania nr 2 w dniu 25 stycznia 2021 r. wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie nr 0112-KDIL2-1.4011.1002.2020.1.MKA.

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę, że świadczenie zasądzone przez Sąd Rejonowy stanowiące wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z nieruchomości Wnioskodawcy wraz z należnymi odsetkami nie jest odszkodowaniem, zatem jego otrzymanie nie uzasadnia zastosowania przepisów związanych ze zwolnieniem przewidzianym w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym kwota otrzymana od komornika tytułem bezumownego korzystania z nieruchomości powinna zostać rozliczna w deklaracji PIT-36 za 2020 r., jako przychód z innych źródeł.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega dochód, a zatem Wnioskodawca może pomniejszyć przychód o koszty jego uzyskania. W kosztach uzyskania Zainteresowany powinien wykazać koszty sądowe, które poniósł w tej sprawie w kwocie stanowiącej różnicę pomiędzy łączną kwotą poniesionych wydatków wykazanych przez Sąd Rejonowy, a częściowym jej zwrotem od strony pozwanej. Kwota 11 214,39 (11 318,51 -104,12) stanowi koszty uzyskania przedmiotowego przychodu.

Koszty sądowe, które Wnioskodawca poniósł w związku z tą sprawą nie zostały wymienione w katalogu kosztów, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, zostały poniesione w celu osiągnięcia tego przychodu oraz zostały należycie udokumentowane w uzasadnieniu do wyroku Sądu Rejonowego sygn. akt (…). Droga sądowa i związane z nią koszty były racjonalne z uwagi na wyczerpanie innych pozasądowych możliwości ugody - strona pozwana odrzuciła podjęte możliwości rozwiązania sprawy w drodze ugody.

W związku z powyższym, otrzymaną kwotę tytułem bezumownego korzystania z nieruchomości Wnioskodawcy wraz z należnymi odsetkami Wnioskodawca powinien wykazać jako przychód, który zostanie pomniejszony o wskazane koszty uzyskania tego przychodu.

Natomiast otrzymana kwota wynagrodzenia za ustanowienie służebności przesyłu na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym i nie powinna zostać wykazana w rocznym zeznaniu podatkowym. Ma do niej zastosowanie zwolnienie z podatku zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 120a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dodanym ustawa nowelizującą z 29 sierpnia 2014 r. Zgodnie z poglądem zaprezentowanym przez Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z 26 listopada 2013 r. (sygn. akt II FSK 3050), Sąd uznał że zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 120a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się do służebności przesyłu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

W myśl art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na mocy art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, źródłami przychodów są inne źródła.

Stosownie do art. 20 ust. 1 omawianej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użyty we wskazanym przepisie zwrot „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy bowiem mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem działki budowlanej. W wyroku z dnia 19 maja 2020 r. sąd zasądził na rzecz Wnioskodawcy wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości wraz z ustawowymi odsetkami. Ponadto sąd zasądził na rzecz Wnioskodawcy zwrot części kosztów postępowania w kwocie (…) zł. W toku postępowania Wnioskodawca poniósł koszty w łącznej kwocie (…) zł, na którą składały się opłaty sądowe, zaliczki, opłata skarbowa oraz koszty zastępstwa adwokackiego.

Wnioskodawca powziął wątpliwość czy poniesione przez Zainteresowanego koszty sądowe w związku z wypłatą odszkodowania za bezumowne korzystanie z działki stanowią koszty uzyskania tego przychodu.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przedmiotowe odszkodowanie za bezumowne korzystanie z nieruchomości należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 i podlega ono opodatkowaniu na zasadach ogólnych według skali podatkowej.

W celu otrzymania przedmiotowego odszkodowania zostały poniesione wyżej wymienione koszty postępowania sądowego.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że Wnioskodawca, stosownie do art. 22 ust. 1, może zaliczyć poniesione koszty postępowania sądowego, na które składają się: opłaty sądowe, zaliczki, opłata skarbowa, koszty zastępstwa adwokackiego, po odliczeniu kwoty zwróconej przez stronę pozwaną do kosztów uzyskania przychodu.

Reasumując, należy stwierdzić, że na gruncie opisanego we wniosku stanu faktycznego, Wnioskodawca, ustalając dochód z tytułu kwot otrzymanych na podstawie wyroku w sprawie o zapłatę odszkodowania za bezumowne korzystanie z nieruchomości, może na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od uzyskanego przychodu odliczyć wymienione we wniosku koszty postępowania sądowego pomniejszone o zwróconą przez stronę pozwaną kwotę.

Końcowo, zauważyć należy, że przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Istotą interpretacji indywidualnej jest rozstrzygnięcie, czy Wnioskodawca prawidłowo postrzega, jakie skutki prawne na gruncie określonych przepisów prawa podatkowego wywołuje przedstawiony przez niego stan faktyczny albo zdarzenie przyszłe. W polskim systemie prawa podatkowego obowiązuje zasada samoobliczenia podatku. Wydanie interpretacji indywidualnej nie zwalnia podatnika z obowiązku obliczenia podstawy opodatkowania oraz zobowiązania podatkowego. Stąd też organ interpretacyjny nie analizował przedstawionych przez Wnioskodawcę kwot.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku sądu administracyjnego, wskazać należy, że stanowisko przyjęte w tym orzeczeniu nie może stanowić samodzielnej podstawy prawnej stanowiska tut. organu. Powyższe wynika przede wszystkim z przeszkód natury formalnoprawnej. Zgodnie bowiem z art. 153 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.