Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.447.2020.2.JŻ
z 25 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2020 r. (data wpływu 16 października 2020 r.), uzupełnionym w dniu 25 listopada 2020 r. (data wpływu 30 listopada 2020 r.) na wezwanie z dnia 20 listopada 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 23 listopada 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 października 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Wniosek został uzupełniony w dniu 25 listopada 2020 r. (data wpływu 30 listopada 2020 r.) na wezwanie z dnia 20 listopada 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 23 listopada 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką prawa szwajcarskiego, która w Polsce posiada stałe miejsce prowadzenia działalności dla celów VAT.

Spółka zleca produkcję aluminiowych puszek do napojów z własnych materiałów podmiotowi polskiemu. Wyprodukowane puszki stanowią własność Wnioskodawcy i są sprzedawane do dystrybutora w Polsce, ale także do dystrybutorów w innych krajach Unii Europejskiej.

W przypadku sprzedaży do dystrybutorów poza Polskę puszki są transportowane do magazynów na terytorium innych państw członkowskich Unii Europejskiej. Czynność ta stanowi przesunięcie towarów własnych, które dla celów podatku VAT rozpoznawane jest jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Obowiązek podatkowy, zgodnie z art. 20 ust 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy.

Ponieważ jest to przesunięcie własnych towarów, to Wnioskodawca nie dokumentuje tej czynności fakturami VAT.

W tej chwili Spółka musi ręcznie „wyjmować” z rejestru VAT za dany miesiąc te dostawy, które stanowią przesunięcia towarów własnych, a następnie notą księgową ręcznie przenosić je do kolejnego miesiąca. Wnioskodawca nie ma możliwości ujmować tych dostaw systemowo od razu w miesiącu następującym po miesiącu dostawy. W związku z tym Spółka rozważa możliwość ujmowania przesunięć towarów własnych na bieżąco.

W odpowiedzi na wezwanie Organu w zakresie zadanych pytań:

1. czy Wnioskodawca dokonując przesunięć towarów własnych na terytorium innych państw członkowskich Unii Europejskiej rozpoznaje (dokonuje) transakcje stanowiące wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą,
2. czy Wnioskodawca dokonując przesunięć towarów własnych na terytorium innych państw członkowskich Unii Europejskiej rozpoznaje (dokonuje) transakcje stanowiące wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów w rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy,
3. czy Wnioskodawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy,
4. (jeśli dotyczy) kiedy i w jaki konkretnie sposób (jakim dokumentem) Wnioskodawca dokonując przesunięć towarów własnych na terytorium innych państw członkowskich Unii Europejskiej dokumentuje transakcje stanowiące wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy,
5. (jeśli dotyczy) kiedy i w jaki konkretnie sposób (jakim dokumentem) Wnioskodawca dokonując przesunięć towarów własnych na terytorium innych państw członkowskich Unii Europejskiej dokumentuje transakcje stanowiące wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów w rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy,
   
   

Wnioskodawca poinformował, że jest w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług czynnym podatnikiem VAT na terytorium Polski. Wnioskodawca jest zarejestrowany zarówno na potrzeby transakcji krajowych jak i transakcji wewnątrzwspólnotowych od 2012 r.

Przesunięcie towarów opisanych we wniosku jest to czynność, do której odnosi się regulacja art. 13 ust. 3 ustawy o VAT (są to towary własne Wnioskodawcy).

Nie jest to przesunięcie towarów, o którym stanowi art. 13 ust.1 ustawy o VAT.

Przesunięcie towarów własnych dokumentowane jest fakturą ale nie jest to faktura VAT. Jest to dokument wystawiany przez system SAP, który zawiera informacje o ilości i wartości przemieszczanych towarów oraz wskazuje miejsce do którego towary są przemieszczane i numer VAT, którym Wnioskodawca posługuje się w kraju docelowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w odpowiedzi na wezwanie):

Kiedy powstaje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o VAT w odniesieniu do czynności uregulowanych w art. 13 ust. 3 tej ustawy w sytuacji kiedy czynności te nie są dokumentowane fakturami VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w odpowiedzi na wezwanie Organu):

Tak jak już to zostało opisane we wniosku wątpliwości Wnioskodawcy budzi treść art. 20 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z tym przepisem „W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy, z zastrzeżeniem ust. 4.”

W ocenie Wnioskodawcy treść przepisu art. 20 ust. 1 ustawy o VAT zezwala na wykazywanie przesunięcia wewnątrzunijnego towarów własnych na bieżąco tj. w dacie wywozu. Stawkę 0% VAT Spółka będzie mogła zastosować dopiero po zgromadzeniu dokumentów potwierdzających transport.

Przepis art. 20 ust. 1 ustawy o VAT posługuje się bowiem sformułowaniem „nie później jednak” co w ocenie Wnioskodawcy oznacza, iż przepis dopuszcza rozpoznanie obowiązku podatkowego w przypadku wewnątrzwspólnotowego przesunięcia towarów własnych, o których stanowi art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, które to przesuniecie nie jest dokumentowana fakturami, w okresie od momentu wywozu towarów (faktycznej daty transakcji) do 15 dnia miesiąca następującego po wykonaniu transakcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z powołanego przepisu art. 5 ust. 1 ustawy wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 2 pkt 31 ustawy przez fakturę rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie. Natomiast, zgodnie z art. 2 pkt 32 ustawy, przez fakturę elektroniczną rozumie się fakturę w formie elektronicznej wystawioną i otrzymaną w dowolnym formacie elektronicznym.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Jednocześnie, w myśl art. 13 ust. 3 ustawy, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Ogólną definicję pojęcia wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stanowi art. 13 ust. 1 ustawy. Zgodnie z jego treścią, wewnątrzwspólnotową dostawą towarów jest wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy, na terytorium innego państwa członkowskiego niż Polska. Elementem, który musi wystąpić, aby uznać daną czynność za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, jest wywóz towaru z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego. Jednak podkreślić należy, że dostawą wewnątrzwspólnotową nie jest sama czynność faktyczna, jaką jest wywóz towarów. Wywóz ten musi bowiem nastąpić w wyniku dokonania dostawy. Jest to warunek konieczny, stanowiący odbicie warunków dotyczących nabycia, gdzie wymaga się, aby miało miejsce nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, co następuje w wyniku dokonanej dostawy.

Szczególnym przypadkiem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jest przemieszczenie towarów własnych podatnika z kraju do innego państwa członkowskiego niż Polska. Art. 13 ust. 3 ustawy rozszerza pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności, które nie mają charakteru czynności dwustronnych, polegających na przemieszczeniu towarów przedsiębiorstwa z Polski do innego państwa członkowskiego, w którym mają posłużyć do działalności gospodarczej podatnika. W przypadku tej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów polski dostawca pełni równocześnie rolę nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług.

Natomiast, stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy, z zastrzeżeniem ust. 4.

Z powołanego przepisu wynika, że dokonanie dostawy w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów rozpoczyna bieg szczególnego rodzaju terminu wyznaczającego moment powstania obowiązku podatkowego. Termin ten kończy bieg w 15. dniu miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy. Do czasu upływu 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy, wystawienie faktury dokumentującej dostawę skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w momencie jej wystawienia. Natomiast w przypadku gdy do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy, faktura nie jest wystawiona, obowiązek podatkowy powstaje niezależnie od daty wystawienia faktury w 15. dniu miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy.

Zasady dotyczące wystawiania faktur zostały zawarte w rozdziale 1 Działu XI ustawy.

I tak, w myśl art. 106a pkt 1 ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Art. 106e ust. 1 ustawy stanowi, że faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
   
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
   
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
   
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
   
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
   
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
   
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
   
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
   
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
   
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
    
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
    
12. stawkę podatku;
    
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
    
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
    
15. kwotę należności ogółem;
    
16. w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których:
    1. obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1, lub
    2. w przepisach wydanych na podstawie art. 19a ust. 12 określono termin powstania obowiązku podatkowego z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty
    - wyrazy „metoda kasowa”;
17. w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 – wyraz „samofakturowanie”;
18. w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy „odwrotne obciążenie”; (…).
    
    
    

Zgodnie z art. 106g ust. 1 ustawy, faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Z kolei zgodnie z art. 106i ust. 1 ustawy fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-9.

Mając na uwadze wskazane przepisy prawa podatkowego należy wskazać, że przemieszczenie własnych towarów z terytorium Polski na terytorium innych państw członkowskich Unii Europejskiej zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy należy dokumentować poprzez wystawienie faktury. Zgodnie bowiem z tym przepisem podatnik jest obowiązany wystawić fakturę, będącą stosownie do art. 2 pkt 31 ustawy dokumentem zawierającym dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie, dokumentującą sprzedaż na rzecz innego podatnika, przez którą w myśl art. 2 pkt 22 ustawy rozumie się między innymi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca, spółka prawa szwajcarskiego, posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności. Wnioskodawca jest w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy czynnym podatnikiem VAT na terytorium Polski. Wnioskodawca jest zarejestrowany zarówno na potrzeby transakcji krajowych jak i transakcji wewnątrzwspólnotowych od 2012 r.

Spółka zleca produkcję aluminiowych puszek do napojów z własnych materiałów podmiotowi polskiemu. Wyprodukowane puszki stanowią własność Wnioskodawcy i są sprzedawane do dystrybutora w Polsce, ale także do dystrybutorów w innych krajach Unii Europejskiej.

W przypadku sprzedaży do dystrybutorów poza Polskę puszki są transportowane do magazynów na terytorium innych państw członkowskich Unii Europejskiej. Czynność ta stanowi przesunięcie towarów własnych, które dla celów podatku VAT rozpoznawane jest jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Przesunięcie towarów opisanych we wniosku jest to czynność, do której odnosi się regulacja art. 13 ust. 3 ustawy (są to towary własne Wnioskodawcy). Nie jest to przesunięcie towarów, o którym stanowi art. 13 ust. 1 ustawy. Ponieważ jest to przesunięcie własnych towarów, to Wnioskodawca nie dokumentuje tej czynności fakturami VAT. Przesunięcie towarów własnych dokumentowane jest fakturą ale nie jest to faktura VAT. Jest to dokument wystawiany przez system SAP, który zawiera informacje o ilości i wartości przemieszczanych towarów oraz wskazuje miejsce do którego towary są przemieszczane i numer VAT, którym Wnioskodawca posługuje się w kraju docelowym.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia kiedy powstaje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług w odniesieniu do czynności uregulowanych w art. 13 ust. 3 ustawy w sytuacji kiedy czynności te nie są dokumentowane fakturami VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 20 ust. 1 ustawy dopuszcza rozpoznanie obowiązku podatkowego w przypadku wewnątrzwspólnotowego przesunięcia towarów własnych, o którym stanowi art. 13 ust. 3 ustawy, które to przesuniecie nie jest dokumentowane fakturami, w okresie od momentu wywozu towarów (faktycznej daty transakcji) do 15. dnia miesiąca następującego po wykonaniu transakcji.

Jak wskazano z art. 20 ust. 1 ustawy wynika, że do czasu upływu 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy, wystawienie faktury dokumentującej dostawę skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w momencie jej wystawienia. Natomiast w przypadku, gdy do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy, faktura nie jest wystawiona, obowiązek podatkowy powstaje niezależnie od daty wystawienia faktury w 15. dniu miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy. Wnioskodawca wskazał, że wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, o których mowa w art. 13 ust. 3 ustawy nie dokumentuje fakturami VAT. Zatem, mając na uwadze okoliczności sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w związku z przemieszczeniem własnym towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy, gdy Wnioskodawca do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy, nie wystawia faktury, obowiązek podatkowy powstaje w 15. dniu miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy. Oznacza to więc, że w przypadku, gdy czynność wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie jest udokumentowana fakturą VAT Wnioskodawca nie jest uprawniony do ujmowania niniejszych dostaw na bieżąco, tj. w dacie wywozu/przemieszczenia towarów.

W konsekwencji obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług w odniesieniu do czynności uregulowanych w art. 13 ust. 3 ustawy w sytuacji kiedy czynności te nie są dokumentowane fakturami VAT powstaje w 15. dniu miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów należało uznać za nieprawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

W myśl art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego … za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.