Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.286.2020.3.AS
z 20 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2020 r. (data wpływu 20 października 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 grudnia 2020 r. (data nadania 23 grudnia 2020 r., data wpływu 30 grudnia 2020 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-1.4011.638.2020.2.MG i Nr 0114-KDIP2-2.4010.286.2020.3.AS z dnia (data nadania 15 grudnia 2020 r., data odbioru 17 grudnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia przychodu w związku z uregulowaniem zobowiązania z tytułu umorzenia udziałów przez wykonanie świadczenia niepieniężnego w postaci przekazania do majątku osobistego Wspólnika Lokalu mieszkalnego − jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2020 r. wpłynął do organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia przychodu w związku z uregulowaniem zobowiązania z tytułu umorzenia udziałów przez wykonanie świadczenia niepieniężnego w postaci przekazania do majątku osobistego Wspólnika Lokalu mieszkalnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Ilekroć mowa o Spółce, to jest to: X Sp. z o.o. (KRS: X). Ilekroć mowa o Wspólniku to jest to: A.B.. Spółka posiada kapitał zakładowy w wysokości 1 500 000 zł. Jedynym wspólnikiem spółki jest A.B.

Spółka jest właścicielem lokalu mieszkalnego położonego w (…), który nabyła w 2008 roku (Lokal). Lokal został kupiony od dewelopera. Spółka skorzystała z prawa do odliczenia podatku od towarów i usług. Lokal jest wykorzystywany na biuro Spółki − jego zasiedlenie nastąpiło w 2009 roku (pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług). Wartość lokalu to 2 000 000 zł, która to kwota została ustalona przez biegłego rzeczoznawcę majątkowego w operacie szacunkowym.

Spółka powstała w dniu XX.XX.1989 r. i została wpisana do rejestru RHB pod nr XXX. Wspólnik pierwotnie pozostawał udziałowcem Spółki, lecz wszystkie stanowiące jego własność udziały w Spółce zostały zbyte na rzecz innych wspólników Spółki.

W dniu XX.XX.2000 r. Wspólnik nabył wszystkie udziały w kapitale zakładowym, tj. 10 udziałów po 400 zł za cenę nominalną od jedynego wówczas wspólnika tej spółki za cenę odpowiadającą wartości nominalnej udziałów, tj. 4 000 zł

W dniu XX.XX.2005 r. podjęta została uchwała o podniesieniu kapitału zakładowego Spółki z kwoty 4 000 zł do kwoty 100 000 zł, to jest o kwotę 96 000 zł poprzez podwyższenie wartości nominalnej wszystkich dotychczasowych 10 udziałów z kwoty 400 zł do kwoty 1 000 zł, tj. o 600 zł oraz ustanowienie 90 nowych równych i niepodzielnych udziałów o wartości nominalnej po 1 000 zł każdy o łącznej wartości 90 000 zł.

Wszystkie udziały w podwyższonym kapitale zakładowym spółki zostały objęte przez Wspólnika i zostały pokryte wkładem pieniężnym wg wartości nominalnej.

W dniu XX.XX.2006 r. podjęta została uchwała o podniesieniu kapitału zakładowego Spółki z kwoty 100 000 zł do kwoty 501 000 zł, to jest o kwotę 401 000 zł poprzez utworzenie 401 nowych udziałów o wartości nominalnej po 1 000 zł każdy.

Udziały w podwyższonym kapitale zakładowym zostały pokryte wkładem pieniężnym wg wartości nominalnej i objęte zostały: (i) Wspólnik objął 67 nowoutworzonych udziałów o łącznej wartości 67 000 zł (ii) Pan C.D. objął 167 nowoutworzonych udziałów o łącznej wartości 167 000 zł (iii) Pan E.F. objął 167 nowoutworzonych udziałów o łącznej wartości 167 000 zł.

W dniu 27.02.2007 r. E.F. sprzedał wszystkie przysługujące mu 167 udziałów w kapitale zakładowym Spółki o łącznej wartości nominalnej 167 000 złotych na rzecz Wspólnika za cenę 167 000 złotych odpowiadającą wartości nominalnej zbywanych udziałów.

W dniu 15.03.2007 r. Pan C.D. sprzedał wszystkie przysługujące mu 167 udziałów w kapitale zakładowym Spółki o łącznej wartości nominalnej 167 000 złotych na rzecz Pana G.H. za cenę 167 000 złotych odpowiadającą wartości nominalnej zbywanych udziałów.

W dniu 31.07.2007 r. Pan G.H. sprzedał wszystkie przysługujące mu 167 udziałów w kapitale zakładowym Spółki o łącznej wartości nominalnej 167 000 złotych na rzecz Wspólnika za cenę 167 000 złotych odpowiadającą wartości nominalnej zbywanych udziałów.

W dniu XX.XX.2008 r. podjęta została uchwała o podniesieniu kapitału zakładowego Spółki z kwoty 501 000 złotych do kwoty 2 000 000 złotych, to jest o kwotę 1 499 000 złotych poprzez utworzenie 1499 nowych równych i niepodzielnych udziałów o wartości nominalnej 1 000 złotych każdy.

Wszystkie udziały w podwyższonym kapitale zakładowym spółki zostały objęte przez Wspólnika i zostały pokryte wkładem niepieniężnym w postaci przedsiębiorstwa prowadzonego przez Wspólnika jako jednoosobowego przedsiębiorcę pod firmą X A.B., stanowiącego zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych w rozumieniu art. 551 KC. Wartość ww. przedsiębiorstwa wnoszonego jako aport do Spółki wynosiła 1 499 000 złotych, na co składało się: (i) wartość nieruchomości lokalowej 1 048 000 zł (ii) środki transportu 217 000 zł (iii) sprzęt biurowy, elektromechaniczy, łączności 55 000 zł (iv) wyposażenie meblarskie i użytkowe 145 000 zł (v) oprogramowanie 34 000 zł.

W dniu XX.XX.2015 r. podjęto uchwałę Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników Spółki o jej podziale polegającym na wydzieleniu zorganizowanej części przedsiębiorstwa, obniżeniu kapitału zakładowego spółki X sp. z o.o. o kwotę 500 000 zł poprzez umorzenie 500 udziałów o wartości nominalnej po 1000 zł każdy oraz pokrycie udziałów w kapitale zakładowym nowozawiązanej spółki Y sp. z o.o. o wartości nominalnej 1 000 000 zł wkładem niepieniężnym w postaci wydzielonej uprzednio ze Spółki zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Wspólnik zatem w zamian za umorzone udziały o wartości nominalnej 500 000 zł otrzymał udziały w nowozawiązanej spółce o wartości nominalnej 1 000 000 zł.

Obecnie − wobec faktu, że Spółka ogranicza swą działalność i zamierza zmniejszyć wartość i ilość swych aktywów trwałych − Wspólnik zamierza podjąć decyzję o obniżeniu kapitału zakładowego z kwoty 1 500 000 do kwoty 5000 zł, a więc o kwotę 1 495 000 zł. Obniżenie kapitału Spółki następuje przez obniżenie wartości nominalnej każdego udziału z kwoty 1000 zł do kwoty 50 zł i następnie przez umorzenie 1400 udziałów. Finalnie Wspólnik będzie posiadał 100 udziałów po 50 zł każdy udział.

Obniżenie kapitału jest finansowane ze środków własnych Spółki, a więc w zamian za obniżoną wartość udziałów i ich umorzenie wspólnik otrzymuje Lokal. Zatem finalnie Wspólnik w zamian za umorzone udziały o wartości nominalnej 1 495 000 zł otrzyma Lokal o wartości przekraczającej tę wartość.

Jednocześnie wyjaśniam, że na dzień obniżenia kapitału oraz umorzenia udziałów jedynym wspólnikiem będzie Pan A.B. w każdym czasie będzie on posiadał 100% udziałów spółki. Nadto wyjaśniam, że po nabyciu lokalu spółka nie ponosiła na ów lokal nakładów na jego ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Obniżenie kapitału zakładowego spółki nastąpi przez podjęcie zawartej w akcie notarialnym uchwały o następującej treści: „Uchwała numer .../2020

Na podstawie art. 263 kodeksu spółek handlowych Wspólnik postanawia, co następuje:

1. Niniejszym obniża się kapitał zakładowy Spółki z kwoty 1 500 000 zł do kwoty 5 000 zł.
2. Obniża się wartości nominalną każdego udziału z kwoty 1000 zł do kwoty 50 zł.
3. Umarza się 1400 udziałów należących do A.B. PESEL ....
4. A.B. wyraża zgodę na umorzenie jego udziałów”.

Zatem, umorzenie nastąpi dobrowolnie na podstawie art. 263 ksh.

W zamian za obniżoną wartość udziałów oraz umorzoną wartość udziałów Wspólnik otrzyma Lokal. Lokal zostanie przekazany Wspólnikowi do majątku osobistego.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano ponadto, że w niniejszej sprawie obniżenia kapitału zakładowego oraz umorzenie udziałów stanowić będzie w istocie jedno zdarzenie prawne, dokonywane poprzez podjęcie uchwały Zgromadzenia Wspólników oraz zawarcie umowy pomiędzy spółką a Wspólnikiem ; w pierwszej kolejności podjęta zostanie uchwała Zgromadzenia Wspólników w przedmiocie obniżenia kapitału zakładowego Spółki i umorzenia udziałów a następnie, bezpośrednio po podjęciu ww. uchwały, zawarta zostanie umowa nabycia udziałów celem ich umorzenia pomiędzy spółką a Wspólnikiem

Wskazując na dobrowolne umorzenie udziałów o którym mowa w wniosku, chodzi o umorzenie dobrowolne, o którym mowa w art. 199 § 1,2 i 7 ksh w zw. z art. 263 § 1 ksh . Przepisy Kodeksu Spółek Handlowych nie wykluczają jednoczesnego obniżenia wartości udziałów oraz ich umorzenia i takie zdarzenie może być jednoczesne. Jak wskazuje się w doktrynie: „ Obniżenie kapitału zakładowego może się odbyć poprzez umorzenie niektórych udziałów bądź poprzez obniżenie wartości nominalnej wszystkich lub niektórych udziałów albo przez połączenie tych sposobów, polegające na umorzeniu niektórych udziałów w całości oraz obniżenie wartości nominalnej innych (...) Wyróżnić należy tzw. nominalne obniżenie kapitału zakładowego, które nie wiąże się z wypłatą kwot dla wspólników, ale z odpowiednią zmianą zapisów w bilansie, oraz obniżenie realne polegające na wypłacie kwot uzyskanych z obniżenia kapitału zakładowego. (por. komentarz do ksh, art. 263, Bieniak 2020, wyd. 7/ Pabis).

Wspólnik otrzyma Lokal jako wynagrodzenie należne w związku z następstwie obniżeniem wartości udziałów oraz ich umorzeniem co w sumie prowadzi do obniżenia kapitału zakładowego Spółki. W uproszczeniu chodzi o to, że Lokal stanowi wynagrodzenia jednocześnie za obniżenie wartości udziałów jak i ich umorzenie.

Jak już wskazano powyżej, Lokal przekazany zostanie Wspólnikowi jako wynagrodzenie tytułem obniżenia wartości nominalnej udziałów oraz ich umorzenie. Wartość rynkowa Lokalu będzie tożsama z kwotą o jaką zmniejszeniu ulegnie wartość udziałów posiadanych przez Wspólnika. Tym samym wartość rynkowa obu świadczeń o które zapytuje organ jest tożsama, choć inna jest wartość nominalna umarzanych udziałów. Jednakże koszt nabycia udziałów przez Wspólnika był niższy niż ich aktualna wartość rynkowa która równa się wartości świadczenia niepieniężnego które otrzymać ma Wspólnik w zamian za obniżenie ich wartości oraz umorzenie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu do wniosku):

Czy w przypadku, gdy wartość rynkowa Lokalu (świadczenia niepieniężnego) przekazywanego Wspólnikowi będzie tożsama z wysokością zobowiązania regulowanego poprzez przekazanie Wspólnikowi tego świadczenia niepieniężnego (odpowiadać będzie wartości, o jaką zmniejszeniu ulegnie wartość rynkowa udziałów posiadanych przez Wspólnika w Spółce w następstwie obniżenia ich wartości i umorzenia udziałów), przychodem Spółki będzie wartość tego Lokalu?

Zdaniem Wnioskodawcy (sformułowanym ostatecznie w uzupełnieniu do wniosku):

Stosownie do treści art. 14a ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: „W przypadku gdy podatnik przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości lub w części zobowiązanie, w tym z tytułu zaciągniętej pożyczki (kredytu), dywidendy, umorzenia albo zbycia w celu umorzenia udziałów (akcji), przychodem takiego podatnika jest wysokość zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia. Jeżeli jednak wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego jest wyższa niż wysokość zobowiązania uregulowanego tym świadczeniem, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej świadczenia niepieniężnego. Przepisy art. 14 ust. 1-3 stosuje się odpowiednio”.

Jeżeli zatem wartość świadczenia niepieniężnego (Lokalu) jest równa wartości zobowiązania w celu umorzenia, którego to świadczenie jest przekazywane (a jest nim wynagrodzenie należne Wspólnikowi w zamian za obniżenie wartości nominalnej i umorzenie udziałów, którego wysokość odpowiada kwocie o jaką wg stawek rynkowych zmniejszeniu ulegnie wartość udziałów posiadanych przez Wspólnika w Spółce), to przychodem Spółki będzie kwota odpowiadająca wartości rynkowej Lokalu (świadczenia niepieniężnego).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie określenia przychodu w związku z uregulowaniem zobowiązania z tytułu umorzenia udziałów przez wykonanie świadczenia niepieniężnego w postaci przekazania do majątku osobistego Wspólnika Lokalu mieszkalnego − jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm.), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

O ile zapłata zobowiązania w formie pieniężnej nie powoduje powstania przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym, to inna sytuacja ma miejsce, gdy podatnik reguluje zobowiązanie poprzez wykonanie świadczenia niepieniężnego, np. dokonując przeniesienia własności rzeczy lub praw majątkowych, które skutkuje wygaśnięciem zobowiązania.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Sposób ujęcia przedmiotu opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych nie jest przypadkowy i pozwala na wyprowadzenie wniosku o objęciu zakresem ustawy wszystkich zdarzeń, z którymi wiąże się dla podatnika konkretna korzyść o wymiarze finansowym powodująca zwiększenie aktywów lub zmniejszenie pasywów.

Wystąpienie każdego zdarzenia powodującego wymierną korzyść po stronie podatnika skutkuje obowiązkiem opodatkowania osiągniętej nadwyżki ponad koszty jej uzyskania przez podatnika. Nie jest przy tym istotne źródło korzyści, chodzi bowiem o każdy przypadek powodujący wzrost wartości majątku lub zmniejszenie zobowiązań ciążących na podatniku. Przyjęte rozwiązanie legislacyjne pozwala na stosowanie przepisów ustawy niezależnie od specyfiki podmiotów podlegających opodatkowaniu, zmieniających się okoliczności i rzeczywistości gospodarczej, jak również ewolucji różnego rodzaju instrumentów wykorzystywanych w obrocie gospodarczym.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, nie zawiera definicji przychodu, precyzując, poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w art. 12 ust. 1-3 i 3c i ust. 4b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, rodzaje przychodów, a także enumeratywnie wylicza, jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów podatkowych (art. 12 ust. 4 i ust. 4d cytowanej ustawy).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności:

1. otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe;
   
2. wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie;
   
3. wartość, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 8, umorzonych lub przedawnionych:
   1. zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy,
   2. środków na rachunkach bankowych − w bankach.
   
   

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, można stwierdzić, że − co do zasady − przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną. Skutek w postaci powstania przychodów w rozumieniu ww. ustawy może być również następstwem zdarzeń prawnych, których skutkiem jest zmniejszenie pasywów podatnika, czyli jego zobowiązań.

Jednym z przepisów o charakterze szczególnym w stosunku do art. 12 ust. 1 ustawy o CIT, jest art. 14a tej ustawy.

Zgodnie z art. 14a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku podatnika regulującego swoje zobowiązania, w tym z tytułu: zaciągniętej pożyczki (kredytu), należnej wspólnikom dywidendy, podziału zysku spółki niebędącej osobą prawną, wynagrodzenia za umorzenie akcji lub udziałów albo nabycie ich w celu umorzenia, przychodem podatnika (dłużnika) będzie wartość zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia. Wartość tak określonego przychodu powinna odpowiadać wartości rynkowej zrealizowanego świadczenia niepieniężnego. Jeżeli jednak wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego jest wyższa niż wysokość zobowiązania uregulowanego tym świadczeniem, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej świadczenia niepieniężnego. Przepisy art. 14 ust. 1-3 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z wyrokiem NSA z 31 stycznia 2019 r., II FSK 564/17, LEX nr 2636156, tylko zdarzenia opisane w tym przepisie rodzą przychód u wydającego towar: „Zgodnie z art. 1 ust. 1 u.p.d.o.p. zasadą jest, że przedmiotem opodatkowania tym podatkiem jest rzeczywiście osiągnięty dochód. Aby można było mówić o dochodzie, musi wystąpić przychód. Wydanie rzeczy, pozbycie się jej − co do zasady nie może być uznane za przychód u tego, kto rzecz wydał. Tylko w bardzo specyficznej sytuacji − takiej między innymi, o jakiej mowa w art. 14a u.p.d.o.p. − wydanie rzeczy może rodzić przychód po stronie wydającego. Jest to jednak sytuacja wyjątkowa i może mieć miejsce w ściśle określonych w ustawie przypadkach, tj. gdy podatnik przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości lub w części zobowiązanie o określonej wysokości, a więc zobowiązanie o charakterze pieniężnym”.

Zatem przychód przy wydaniu rzeczy wystąpi tylko wtedy, gdy podatnik ma zobowiązanie pieniężne i w zamian wydaje towar.

W przepisie art. 14a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawodawca wymienił niektóre tytuły, które mogą być regulowane w drodze świadczenia niepieniężnego. Tytuły zawarte w tym przepisie mają charakter przykładowy, o czym świadczy użyty w treści przepisu zwrot „w tym z tytułu”. Przepis art. 14a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, swoją dyspozycją obejmuje zatem wszelkie przypadki uregulowania zobowiązania poprzez wykonanie świadczenia niepieniężnego.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że wobec faktu, że Spółka ogranicza swą działalność i zamierza zmniejszyć wartość i ilość swych aktywów trwałych − Wspólnik zamierza podjąć decyzję o obniżeniu kapitału zakładowego z kwoty 1 500 000 do kwoty 5000 zł, a więc o kwotę 1 495 000 zł. Obniżenie kapitału Spółki następuje przez obniżenie wartości nominalnej każdego udziału z kwoty 1000 zł do kwoty 50 zł i następnie przez umorzenie 1400 udziałów. Finalnie Wspólnik będzie posiadał 100 udziałów po 50 zł każdy udział. Obniżenie kapitału jest finansowane ze środków własnych Spółki, a więc w zamian za obniżoną wartość udziałów i ich umorzenie wspólnik otrzymuje Lokal. Zatem finalnie Wspólnik w zamian za umorzone udziały o wartości nominalnej 1 495 000 zł otrzyma Lokal o wartości przekraczającej tę wartość.

Wspólnik otrzyma Lokal jako wynagrodzenie należne w związku z następstwie obniżeniem wartości udziałów oraz ich umorzeniem co w sumie prowadzi do obniżenia kapitału zakładowego Spółki. W uproszczeniu chodzi o to, że Lokal stanowi wynagrodzenia jednocześnie za obniżenie wartości udziałów jak i ich umorzenie.

Lokal przekazany zostanie Wspólnikowi jako wynagrodzenie tytułem obniżenia wartości nominalnej udziałów oraz ich umorzenie. Wartość rynkowa Lokalu będzie tożsama z kwotą, o jaką zmniejszeniu ulegnie wartość udziałów posiadanych przez Wspólnika. Tym samym wartość rynkowa obu świadczeń o które zapytuje organ jest tożsama, choć inna jest wartość nominalna umarzanych udziałów. Jednakże koszt nabycia udziałów przez Wspólnika był niższy niż ich aktualna wartość rynkowa, która równa się wartości świadczenia niepieniężnego, które otrzymać ma Wspólnik w zamian za obniżenie ich wartości oraz umorzenie.

Mając na uwadze powyższe zauważyć należy, że w przedmiotowej sprawie przeniesienie przez Spółkę własności Lokalu będzie prowadziło do wygaśnięcia zobowiązania Spółki z tytułu wynagrodzenia za umarzane udziały. W ten sposób Spółka jako dłużnik zwolni się z długu, a jej składniki majątkowe zmieniają właściciela.

W konsekwencji prowadzić to będzie do powstania po stronie Spółki przychodu na podstawie art. 14a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przeniesienie własności składników majątkowych stanowi bowiem świadczenie zastępcze świadczenia pieniężnego i należy je traktować na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych na równi ze zbyciem prawa własności składników lub praw majątkowych. Sposób ustalania wielkości przychodu będącego następstwem zbywania rzeczy lub praw majątkowych, a więc przenoszenia własności takich rzeczy lub praw majątkowych, reguluje cytowany powyżej art. 14a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podsumowując, w rozpatrywanej sprawie, zgodnie z przywołanymi przepisami, w przypadku przekazania Wspólnikowi do majątku odrębnego Lokalu mieszkalnego jako wynagrodzenia z tytułu obniżenia wartości nominalnej udziałów oraz ich umorzenia, przychodem Spółki będzie kwota odpowiadająca wartości rynkowej Lokalu jako wartość tego świadczenia niepieniężnego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie określenia przychodu w związku z uregulowaniem zobowiązania z tytułu umorzenia udziałów przez wykonanie świadczenia niepieniężnego w postaci przekazania do majątku osobistego Wspólnika Lokalu mieszkalnego, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowe go wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.