Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.852.2020.2.MGO
z 26 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2020 r. (data wpływu 13 listopada 2020 r.), uzupełnionego pismem z dnia 6 stycznia 2021 r. (data wpływu 11 stycznia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usługi najmu lokalu mieszkalnego na cele związane z działalnością gospodarczą najemcy polegającą na podnajmie - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT lub określenia stawki podatku VAT dla usługi najmu lokalu mieszkalnego na cele związane z działalnością gospodarczą najemcy polegającą na podnajmie.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 6 stycznia 2021 r. (data wpływu 11 stycznia 2021 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy, doprecyzowanie pytania i sformułowanie własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Dotyczy: wyjaśnienie interpretacji przepisów podatkowych w zakresie podatku VAT o najmie mieszkania przez osobę fizyczną.

Niniejszym pismem Wnioskodawczyni zwraca się do tutejszego urzędu z pismem o pisemne stanowisko w sprawie rozliczenia bądź nie rozliczenia podatku VAT od najmu mieszkania przez osobę fizyczną.

Jako osoba fizyczna Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług porządkowych (stawka podatku VAT 23%), nie prowadzi zaś działalności gospodarczej w zakresie wynajmu nieruchomości.

Wnioskodawczyni posiada nieruchomość (zakupioną w celach mieszkalnych) w budynku mieszkalnym, która na podstawie umowy z biurem jest przedmiotem najmu. Podpisana umowa jest określona jako: „Umowa najmu z nieprzedsiębiorcą”. Najemcą w tym przypadku jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą w zakresie wynajmu nieruchomości.

Poniżej Wnioskodawczyni podaje niektóre z zapisów umowy, które to mogą być pomocne przy wydaniu (decyzji) interpretacji o którą wnosi.

§ 2 Główne zobowiązania stron

1. Wynajmujący zobowiązuje się do oddania Najemcy (na czas nieokreślony) nieruchomości w najem, zaś Najemca zobowiązuje się do zapłacenia umówionego czynszu.
2. Strony zgodnie oświadczają, że nieruchomość będzie oferowana i podnajmowana przez Najemcę na krótkoterminowy podnajem, na co wynajmujący wyraża zgodę.

§ 6 Wynagrodzenie

1. Czynsz będzie płatny co miesiąc –jeden okres płatniczy.
2. Czynsz najmu będzie odpowiadał 70% kwoty netto jaką Najemca otrzyma od podnajemców w danym miesiącu kalendarzowym.
3. Przez pojęcie ceny netto otrzymanej od podnajemców rozumie się czynsz za podnajem w kwocie bez uwzględnienia:
   1. podatku VAT (…)
   
   
   

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą dwóch zasadniczych kwestii.

1. Czy forma faktura jest prawidłowa w sytuacji gdy Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności w zakresie wynajmu lokali. Czy może wystarczy jeśli będzie to rachunek?
2. Czy jeżeli jest to faktura, to czy powinna być doliczona stawka podatku VAT (8%, 23%) lub oznaczona jako stawka zwolniona z VAT?
   
   

Sprawa prawidłowego opodatkowania najmu mieszkania jest dla Wnioskodawczyni bardzo istotna. Obecnie Wnioskodawczyni jest jeszcze w stanie dokonać ewentualnych, zaleconych przez tutejszy urząd, korekt.

Usługi objęte zakresem wniosku są świadczone po 30 czerwca 2020 r. Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawczyni nie jest powiązana w żaden sposób z Najemcą. Wnioskodawczynię i Najemcę łączy tylko umowa najmu lokalu. Podnajemcy nie są powiązani w jakikolwiek sposób z Wnioskodawczynią. Najemca będzie dokonywał najmu lokalu mieszkalnego wyłącznie na cele mieszkalne w ramach krótkoterminowego podnajmu. Wnioskodawczyni wynajmuje lokal mieszkalny we własnym imieniu. Wnioskodawczyni oddaje Najemcy nieruchomość w najem na czas nieokreślony, zaś Najemca zobowiązuje się do wykorzystywania tejże nieruchomości do prowadzenia działalności w zakresie najmu, podnajmu krótkoterminowego. Usługi najmu zaspakajają potrzeby związane tylko z czasowym zakwaterowaniem. Najemca wynajmuje przedmiotowy lokal na rzecz osób trzecich. PKWiU z 2008 oraz 2015 który klasyfikuje prowadzoną działalność gospodarcza tylko Najemcy to 68.20.Z oraz 68.10.Z. Wnioskodawczyni nie zajmuje się w ramach swojej działalności gospodarczej wynajmem nieruchomości, ta klasyfikacja statystyczna nie dotyczy Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Czy wystawiając fakturę VAT dla Najemcy z tytułu czynszu za podnajem Wnioskodawczyni powinna doliczyć VAT ze stawką 8% czy 23%, czy też ze stawką zwolnioną z VAT?

Zdaniem Wnioskodawczyni (sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), biorąc pod uwagę fakt, iż jako posiadacz nieruchomości, zakupionej w celach mieszkalnych, i oddając w najem Najemcy na czas nieokreślony, więc tym samym na okres długoterminowy, oraz nie prowadząc przy tym działalności gospodarczej w zakresie najmu Wnioskodawczyni wydaje się, że faktury wystawiane przez Wnioskodawczynię z tytułu otrzymanych płatności przez Najemcę powinny być wystawiane ze stawką zwolnioną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, iż niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej zwolnienia od podatku VAT usługi najmu lokalu mieszkalnego na cele związane z działalnością gospodarczą najemcy polegającą na podnajmie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – w oparciu o art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Należy jednak zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług najem stanowi świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast, stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

W tym miejscu należy zauważyć, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy (od ogólnej zasady powszechności opodatkowania) i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Powyższe wskazuje, że przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

• świadczenie usługi na własny rachunek,
  

• charakter mieszkalny nieruchomości,
  

• mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.
  
  

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi.

Z powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości (lub jej części) o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i podmiotu nabywającego tę usługę. Nie odnosi się również do czasu wynajmowania nieruchomości oraz klasyfikacji statystycznych.

Usługa najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł, zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi, jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych.

Analizując kwestie zwolnienia od podatku usług najmu lokali mieszkalnych należy zwrócić szczególną uwagę na cel świadczonych usług. Realizacja celu wynajmu następuje poprzez wykorzystanie nieruchomości przez najemcę. Tym samym, zasadniczą kwestią dla opodatkowania, czy zwolnienia od podatku świadczonej usługi pozostaje cel realizowany przez osobę bezpośrednio uczestniczącą w świadczeniu usługi.

Oznacza to, że z punktu widzenia zastosowania tego zwolnienia istotny jest sposób wykorzystywania nieruchomości przez najemcę (usługobiorcę), a zatem to najemca w wynajmowanym lokalu powinien realizować własne cele mieszkaniowe. Jedynie bowiem w takim przypadku uprawnione będzie stwierdzenie, że wynajmujący (usługobiorca) wynajął nieruchomość „wyłącznie na cele mieszkaniowe”. Ustawodawca nie zwolnił z opodatkowania wynajmu lub dzierżawy nieruchomości „na cele działalności gospodarczej, polegającej na wynajmie nieruchomości wyłącznie na cele mieszkaniowe” (vide wyrok NSA z dnia 8 maja 2018 r., sygn. akt I FSK 1182/16).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT i posiada nieruchomość (zakupioną w celach mieszkalnych) w budynku mieszkalnym, która na podstawie umowy z biurem jest przedmiotem najmu. Najemcą w tym przypadku jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą w zakresie wynajmu nieruchomości. Wnioskodawczyni wynajmuje lokal mieszkalny we własnym imieniu i oddaje Najemcy nieruchomość w najem na czas nieokreślony, zaś Najemca zobowiązuje się do wykorzystywania tejże nieruchomości do prowadzenia działalności w zakresie najmu, podnajmu krótkoterminowego. Najemca wynajmuje przedmiotowy lokal na rzecz osób trzecich i będzie dokonywał najmu lokalu mieszkalnego wyłącznie na cele mieszkalne w ramach krótkoterminowego podnajmu.

Uwzględniając powołane wyżej przepisy prawa, należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie – wbrew twierdzeniom Wnioskodawczyni – świadczona przez Wnioskodawczynię usługa najmu lokalu mieszkalnego nie może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku Wnioskodawczyni dokonuje usługi najmu lokalu mieszkalnego na rzecz Najemcy, który wynajmuje przedmiotowy lokal na cele prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej – w ramach usług wynajmu nieruchomości. Jak wskazano wyżej, z punktu widzenia zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy istotny jest sposób wykorzystywania nieruchomości przez najemcę (usługobiorcę), a tym samym to Najemca w wynajmowanym lokalu powinien realizować własne cele mieszkaniowe – co w przedmiotowej sprawie nie ma miejsca.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, w przedmiotowej sprawie nie jest spełniona jedna z przesłanek warunkujących zastosowanie zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, bowiem usługa najmu lokalu mieszkalnego nie jest świadczona na cele mieszkaniowe Najemcy. Konsekwentnie, świadczona przez Wnioskodawczynię usługa nie korzysta ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa oraz opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni wystawiając fakturę na rzecz Najemcy nie może zastosować do usługi najmu lokalu mieszkalnego na cele związane z działalnością gospodarczą najemcy polegającą na podnajmie zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje zatem, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Z analizy postawionego w uzupełnieniu wniosku pytania wynika, że jego zakres dotyczy wskazania, czy Wnioskodawczyni wystawiając fakturę dla Najemcy z tytułu czynszu za podnajem winna doliczyć podatek VAT w określonej stawce, czy zastosować zwolnienie od podatku VAT.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie zwolnienia od podatku VAT usługi najmu lokalu mieszkalnego na cele związane z działalnością gospodarczą najemcy polegającą na podnajmie. Natomiast w zakresie określenia stawki podatku VAT dla usługi najmu lokalu mieszkalnego na cele związane z działalnością gospodarczą najemcy polegającą na podnajmie, wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.