Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.240.2020.1.JS
z 28 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 grudnia 2020 r. (data wpływu 22 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania akcyzą czynności nabycia i sprzedaży samochodów osobowych poza terytorium kraju – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2020 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania akcyzą czynności nabycia i sprzedaży samochodów osobowych poza terytorium kraju.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również: „Spółka”) planuje rozpocząć działalność, która będzie polegać na zakupie samochodów o DMC poniżej 3,5t w celu dalszej odsprzedaży tych samochodów. Pojazdy te nie będą rejestrowane w Polsce. Spółka planuje nabywać przedmiotowe pojazdy na terenie Unii Europejskiej (m.in. z Danii, Holandii, Szwecji, Francji, Niemiec oraz Włoch) od osób prywatnych.

Zakupione pojazdy będą sprzedawane osobom fizycznym lub osobom prawnym, które są rezydentami państw członkowskich. Pojazdy nie będą przewiezione na teren Rzeczypospolitej Polskiej. Transakcja ta odbędzie się na terenie państwa członkowskiego, bez przemieszczenia samochodu osobowego z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju – Rzeczypospolitej Polskiej.

Nabywane samochody mogą mieć przebieg większy bądź mniejszy niż 6 tys. km oraz mogą być zarejestrowane dawniej lub wcześniej niż 6 miesięcy przed zakupem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym powstanie zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym, a tym samym czy powstanie obowiązek uiszczenia podatku akcyzowego?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z ustawą z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (dalej u.p.a.) zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym powstaje w stosunku do ściśle określonych czynności. W przypadku samochodów osobowych ustawodawca dokonał szczegółowych regulacji. Zgodnie z art. 100 ust. 1 i 2 u.p.a., w przypadku samochodu osobowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. import samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym;
   
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym;
   
3. pierwsza sprzedaż na terytorium kraju samochodu osobowego niezarejestrowanego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym:
   
   1. wyprodukowanego na terytorium kraju,
      
   2. od którego nie została zapłacona akcyza z tytułu czynności, o których mowa w pkt 1 albo 2.
   
   

Ponadto, w przypadku samochodu osobowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest również sprzedaż na terytorium kraju samochodu osobowego niezarejestrowanego na terytorium kraju, następująca po sprzedaży, o której mowa w art. 100 ust. 1 pkt 3, jeżeli wcześniej akcyza nie została zapłacona w należnej wysokości, a w wyniku kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony.

Dla prawidłowego odkodowania hipotezy normy prawnej zawartej w art. 100 ust. 1 i 2 u.p.a. niezbędne w ocenie Wnioskodawcy jest wskazanie na znaczenie kluczowego pojęcia prawnego – wewnątrzwspólnotowe nabycie.

Nabycie wewnątrzwspólnotowe samochodu osobowego ustawodawca określił w art. 2 ust. 1 pkt 9 u.p.a. wspólną definicję zarówno dla wyrobów akcyzowych, jak i dla samochodów osobowych. Definicja ta wskazuje, że nabyciem wewnątrzwspólnotowym jest przemieszczenie samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju. Takie brzmienie definicji nabycia wewnątrzwspólnotowego wskazuje, że czynnością opodatkowaną akcyzą są zarówno przemieszczenia samochodu osobowego w związku z dokonaniem transakcji handlowej, jak również w sytuacji, gdy przemieszczenie samochodu dokonywane jest w ramach danego przedsiębiorstwa. W obydwu przypadkach ustawodawca wskazał jednak specyficznie moment powstania obowiązku podatkowego (S. Parulski. art. 100, [w:] Akcyza. Komentarz, Warszawa 2016. LEX). Konsekwentnie, każde przemieszczenie wyrobów akcyzowych z jednego państwa członkowskiego do innego państwa członkowskiego przez podatnika w ramach prowadzonej działalności, będzie stanowić dostawę lub nabycie wewnątrzwspólnotowe (S. Parulski, art. 2 [w:] Akcyza. Komentarz, Warszawa 2016, LEX, a także wyroki NSA z 27 lipca 2010 r. sygn. akt I GSK 999/09 i z 18 grudnia 2007 r. sygn. akt I FSK 16/07 oraz wyrok NSA z dnia 9 sierpnia 2017 r., sygn. akt I GSK 1927/15).

W ocenie Wnioskodawcy istotne jest przeanalizowanie art. 101 u.p.a., czyli momentu powstawania obowiązku podatkowego w podatku akcyzowym z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodów osobowych. Jeżeli to prawo przechodzi na nabywcę przed przemieszczeniem towaru na terytorium Polski, to obowiązek podatkowy w akcyzie powstaje z dniem przemieszczenia samochodu z terytorium państwa członkowskiego na terytorium Polski. Jeżeli jednak prawo do rozporządzania towarem jak właściciel przechodzi dopiero po przemieszczeniu samochodu na terytorium Polski, to wówczas obowiązek podatkowy w akcyzie powstaje z dniem nabycia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Jeżeli wewnątrzwspólnotowe nabycie rozumiane jako przemieszczenie towaru na terytorium kraju w ogóle nie jest związane z przejściem prawa do rozporządzania samochodem jak właściciel, to obowiązek podatkowy powstaje z dniem złożenia wniosku o rejestrację samochodu osobowego na terytorium Polski (art. 101 ust. 2 pkt 3 u.p.a.) (J. Matarewicz, art. 101 [w:] Ustawa o podatku akcyzowym. Komentarz. Gdańsk 2020. LEX).

W opisanym zdarzeniu przyszłym trudno jest wskazać na powstanie obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodów osobowych, ponieważ brak jest przemieszczenia pojazdu z terytorium państwa członkowskiego do Polski. W tej sytuacji nie zostanie zatem wypełniona dyspozycja z art. 100 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 101 ust. 2 pkt 1 u.p.a. Skoro nie dojdzie do wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu osobowego, to nie powstanie również obowiązek zapłaty akcyzy. Na potwierdzenie tego stanowiska warto zwrócić uwagę na Interpretację Indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 4 lutego 2011 r., ILPP3/443-135/10-2/TW.

W ocenie Wnioskodawcy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie powstanie zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym. Dlatego zgodnie z obowiązującymi polskimi przepisami ustawy o podatku akcyzowym Wnioskodawca nie będzie podatnikiem podatku akcyzowego. Tym samym, nie wystąpią żadne obowiązki instrumentalne związane z rozliczaniem się z podatku akcyzowego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 722 ze zm.) zwanej dalej „ustawą” – ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy, przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie natomiast do art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy, przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa, do którego zgodnie z art. 52 Traktatu o Unii Europejskiej oraz art. 349 i 355 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej mają zastosowanie te Traktaty, z wyłączeniem terytorium kraju (…).

W myśl art. 100 ust. 4 ustawy, samochody osobowe są to pojazdy samochodowe i pozostałe pojazdy mechaniczne objęte pozycją CN 8703 przeznaczone zasadniczo do przewozu osób, inne niż objęte pozycją 8702, włącznie z samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi, z wyłączeniem pojazdów samochodowych i pozostałych pojazdów, które nie wymagają rejestracji zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Zgodnie z art. 100 ust. 1 ustawy, w przypadku samochodu osobowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. import samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym;
   
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym;
   
3. pierwsza sprzedaż na terytorium kraju samochodu osobowego niezarejestrowanego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym:
   
   1. wyprodukowanego na terytorium kraju,
      
   2. od którego nie została zapłacona akcyza z tytułu czynności, o których mowa w pkt 1 albo 2.
   
   

W przypadku samochodu osobowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest również sprzedaż na terytorium kraju samochodu osobowego niezarejestrowanego na terytorium kraju, następująca po sprzedaży, o której mowa w ust. 1 pkt 3, jeżeli wcześniej akcyza nie została zapłacona w należnej wysokości, a w wyniku kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony – art. 100 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 100 ust. 5, na potrzeby działu V ustawy (Opodatkowanie akcyzą samochodów osobowych) za sprzedaż samochodu osobowego uznaje się jego:

1. sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
2. zamianę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
3. wydanie w zamian za wierzytelności;
4. wydanie w miejsce świadczenia pieniężnego;
5. darowiznę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
6. wydanie w zamian za dokonanie określonej czynności;
7. przekazanie lub wykorzystanie na potrzeby reprezentacji albo reklamy;
8. przekazanie przez podatnika na potrzeby osobiste podatnika, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także zatrudnionych przez niego pracowników oraz byłych pracowników;
9. użycie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.
   
   

Przez nabycie wewnątrzwspólnotowe – stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy ˗ rozumie się przemieszczenie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju.

Stosownie do art. 100 ust. 3 ustawy, jeżeli w stosunku do samochodu osobowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności podlegającej opodatkowaniu to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości.

W myśl art. 101 ust. 2 ustawy, obowiązek podatkowy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym powstaje z dniem:

1. przemieszczenia samochodu osobowego z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju – jeżeli nabycie prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel nastąpiło przed przemieszczeniem samochodu na terytorium kraju;
2. nabycia prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel – jeżeli nabycie prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel nastąpiło po przemieszczeniu samochodu osobowego na terytorium kraju;
3. złożenia wniosku o rejestrację samochodu osobowego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym ˗ jeżeli podmiot występujący z wnioskiem o rejestrację na terytorium kraju nabytego wewnątrzwspólnotowo samochodu osobowego nie jest jego właścicielem.
   
   

Na podstawie art. 102 ust. 1 ustawy, podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności, o których mowa w art. 100 ust. 1 lub 2.

Wskazać należy, że ustawa o podatku akcyzowym znajduje zastosowanie w stosunku do czynności, które co do zasady zostały wykonane na terytorium kraju. W rezultacie, w stosunku do wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, opodatkowaniu akcyzą podlegają te czynności, które dokonywane są na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

W odniesieniu do samochodów osobowych, niezarejestrowanych wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym, czynności te wymienione zostały wprost w art. 100 ust. 1 i 2 ustawy. Na podstawie tego przepisu, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest import samochodu osobowego (przywóz samochodów osobowych z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju), nabycie wewnątrzwspólnotowe (przemieszczenie samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju) oraz pierwsza sprzedaż (za którą uznaje się czynności wymienione w art. 100 ust. 5 pkt 1-9 ustawy) na terytorium kraju samochodu osobowego wyprodukowanego na terytorium kraju i od którego nie została zapłacona akcyza z tytułu czynności, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 albo 2. Przedmiotem opodatkowania akcyzą jest również sprzedaż – na terytorium kraju – samochodu osobowego niezarejestrowanego na terytorium kraju, następująca po sprzedaży samochodu wyprodukowanego na terytorium kraju importowanego lub nabytego wewnątrzwspólnotowo, jeżeli wcześniej akcyza nie została zapłacona w należnej wysokości, a w wyniku kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony.

Należy jednocześnie zauważyć, że opodatkowaniu akcyzą nie podlegają czynności wykonywane w stosunku do samochodów osobowych dokonywane poza terytorium kraju. Odnosi się to także do sytuacji, gdy podmiotem dokonującym tych działań (np. sprzedaży) poza terytorium kraju jest podmiot polski. Raz jeszcze podkreślenia bowiem wymaga, że opodatkowane akcyzą będą wyłącznie czynności, które mają miejsce na terytorium kraju.

Zgodnie z przedstawionym zdarzeniem przyszłym, Wnioskodawca nabywa na terytorium krajów członkowskich UE (m.in. Danii, Holandii, Szwecji, Francji, Niemiec, Włoch) samochody osobowe. Następnie Spółka dokonuje ich sprzedaży na rzecz osób fizycznych lub osób prawnych będących rezydentami państw członkowskich UE. Pojazdy nie będą przewiezione na teren Rzeczpospolitej Polskiej. Transakcje nabycia i sprzedaży odbywać się będą na terytorium państwa członkowskiego, bez przemieszczenia samochodu osobowego z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju.

Zauważyć należy, że czynności nabycia i sprzedaży samochodów osobowych dokonywane są przez Wnioskodawcę każdorazowo poza terytorium kraju – na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Czynności te nie spełniają zatem definicji wewnątrzwspólnotowego nabycia na terytorium kraju ani sprzedaży na terytorium kraju samochodów osobowych; nie stanowią również żadnej z pozostałych czynności opodatkowanych akcyzą dotyczących samochodów osobowych wskazanych w art. 100 ust. 1 i 2 ustawy.

Tym samym, nabycie oraz sprzedaż mające miejsce na terytorium kraju członkowskiego, których przedmiotem są samochody osobowe nieprzemieszczane przez Wnioskodawcę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, nie będą powodować powstania obowiązku i zobowiązania podatkowego w akcyzie po stronie Wnioskodawcy. Spółka nie będzie tym samym mieć obowiązku uiszczenia podatku akcyzowego z tego tytułu.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy wyrażone w odpowiedzi na pytanie postawione we wniosku należało uznać za prawidłowe.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie sprawy będącej przedmiotem wniosku, w zakresie zadanego przez Wnioskodawcę pytania i stanowiska przedstawionego w odniesieniu do zadanego pytania. Inne kwestie, nieobjęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Odnosząc się do powołanej w stanowisku Wnioskodawcy interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 4 lutego 2011 r., znak: ILPP3/443-135/10-2/TW, wskazać należy, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników. Niewątpliwie kształtują one sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego – co oznacza, że należy je traktować indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Z kolei w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądów administracyjnych należy wskazać, że tut. Organ nie ma obowiązku powielania w treści interpretacji rozstrzygnięć zawartych w orzeczeniach sądów administracyjnych. Zgodnie bowiem ze stanowiskiem NSA w wyroku z dnia 31 sierpnia 2017 r., sygn. akt II FSK 2211/15: „Zastrzec należy, iż w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, orzecznictwo sądów administracyjnych ma istotne znaczenie, ponieważ zawiera wskazówki co do interpretacji przepisów prawa podatkowego oraz ich zastosowania. Nie kwestionując i w żaden sposób nie podważając tego znaczenia, podkreślić jednak należy, że istnienie orzecznictwa sądów administracyjnych nie odbiera organowi wydającemu interpretację prawa do samodzielnej oceny zdarzeń i wykładni przepisów w sprawach innych niż ta, w której konkretny wyrok zapadł. Organ wydający interpretację ma wręcz obowiązek dokonania samodzielnej oceny przedstawionego we wniosku zagadnienia”.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2019 r, poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.