Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-2.4012.626.2020.1.MC
z 27 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2020 r. (data wpływu 9 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku oznaczania w ewidencji sprzedaży oznaczeniem GTU_09 dostaw produktów znajdujących się w Wykazie – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 grudnia 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku oznaczania w ewidencji sprzedaży oznaczeniem GTU_09 dostaw produktów znajdujących się w Wykazie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca, Spółka) należy do międzynarodowej grupy kapitałowej A. (dalej: Grupa), zajmującej się m.in. produkcją i dystrybucją produktów leczniczych, wyrobów medycznych oraz suplementów diety.

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT), zarejestrowanym dla celów VAT na terytorium Polski.

W ramach prowadzonej działalności, Spółka zajmuje się m.in. sprzedażą produktów wytwarzanych w ramach Grupy - przede wszystkim na terytorium Polski. Zasadniczo, sprzedawane przez Wnioskodawcę produkty nie są przeznaczone do wywozu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Do produktów dystrybuowanych przez Spółkę należą m.in. (i/lub mogą należeć w przyszłości) produkty, które umieszczone są (lub mogą zostać umieszczone) w ogłaszanym przez Ministra Zdrowia wykazie produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych zagrożonych brakiem dostępności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: Wykaz), wydawanym w drodze obwieszczenia, na podstawie art. 37av ust. 14 ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (dalej: Prawo farmaceutyczne).

Od 1 października 2020 r. mocą Rozporządzenia, do ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, został wprowadzony nowy, szczegółowy zakres danych, których wskazanie nie było uprzednio wymagane. Poza danymi pozwalającymi na prawidłowe rozliczenie podatku naliczonego oraz należnego, ewidencja zawiera również dodatkowe oznaczenia dla niektórych typów transakcji (tzw. kody grup towarów i usług - GTU).

Obowiązek oznaczania transakcji specjalnym kodem GTU dotyczy m.in. dostaw leków oraz wyrobów medycznych - produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych, objętych obowiązkiem zgłoszenia, o którym mowa w art . 37av ust. 1 Prawa farmaceutycznego (znacznik GTU_09).

W wyniku tego, Wnioskodawca powziął wątpliwość co do konieczności oznaczania znacznikiem GTU_09 (na podstawie § 10 ust. 3 pkt 1) lit. i) Rozporządzenia) dostaw produktów, które uwzględnione są w Wykazie, w przypadku gdy produkty te są przedmiotem dostawy krajowej (tj. dostaw, w odniesieniu do których obowiązek zgłoszenia, o którym mowa w powołanym przepisie Prawa farmaceutycznego - nie wystąpi).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym, w oparciu o § 10 ust. 3 pkt 1) lit. i) Rozporządzenia, znacznikiem GTU_09 oznaczać należy w ewidencji sprzedaży wyłącznie te transakcje obejmujące produkty znajdujące się w Wykazie, w odniesieniu do których powstał obowiązek zgłoszenia na gruncie art. 37av ust. 1 Prawa farmaceutycznego (tj. wyłącznie transakcje zagraniczne) - z wyłączeniem transakcji krajowych obejmujących produkty znajdujące się w Wykazie (w odniesieniu do których obowiązek zgłoszenia nie powstaje)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym, w oparciu o § 10 ust. 3 pkt 1) lit. i) Rozporządzenia, znacznikiem GTU_09 oznaczać należy w ewidencji sprzedaży wyłącznie te transakcje obejmujące produkty znajdujące się w Wykazie, w odniesieniu do których powstał obowiązek zgłoszenia na gruncie art. 37av ust. 1 Prawa farmaceutycznego (tj. wyłącznie transakcje zagraniczne) - z wyłączeniem transakcji krajowych obejmujących produkty znajdujące się w Wykazie (w odniesieniu do których obowiązek zgłoszenia nie powstaje).

Zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, podatnicy obowiązani są (z zastrzeżeniem wyjątków określonych w ww. przepisie) prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej.

Szczegółowy zakres danych zawartych w ww. ewidencji określa Rozporządzenie, wydane na podstawie art. 109 ust. 14 ustawy o VAT.

Na podstawie § 10 ust. 3 Rozporządzenia, ewidencja zawierać powinna w szczególności określone w tym ustępie oznaczenia grup towarowo-usługowych, które dotyczą m.in. (na podst. § 10 ust. 3 pkt 1 lit. i Rozporządzenia) dostawy leków oraz wyrobów medycznych - produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych, objętych obowiązkiem zgłoszenia, o którym mowa w art. 37av ust. 1 Prawa farmaceutycznego - oznaczenie „09” (tj. GTU_09).

Poniżej Wnioskodawca przytacza przepisy Prawa farmaceutycznego i prezentuje swoje ich rozumienie, przy czym dla potrzeb niniejszego wniosku — w ocenie Wnioskodawcy — nie jest konieczne dokonywanie ich wykładni. Z perspektywy VAT istotne jest jedynie, iż w odniesieniu do dostaw nie wystąpi obowiązek zgłoszenia, o którym mowa w Rozporządzeniu, a sama ocena stanowiska Wnioskodawcy nie jest uzależniona od warunków, które muszą zostać spełnione by obowiązek ten wystąpił lub nie. Poniższa prezentacja przepisów Prawa farmaceutycznego służy jedynie zbudowaniu tła dla dalszej argumentacji.

Zgodnie z art. 37av ust. 1 Prawa farmaceutycznego, do którego odnosi się powołany powyżej przepis Rozporządzenia, przedsiębiorca zgłasza Głównemu Inspektorowi Farmaceutycznemu zamiar:

1. wywozu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; lub
2. zbycia podmiotowi prowadzącemu działalność poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

- produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobów medycznych, zawartych w wykazie, o którym mowa w ust. 14 (tj. w Wykazie).

Zgodnie z art. 37av ust. 14 Prawa farmaceutycznego, minister właściwy do spraw zdrowia na podstawie informacji przekazywanych przez Głównego Inspektora Farmaceutycznego, gromadzonych w Zintegrowanym Systemie Monitorowania Obrotu Produktami Leczniczymi lub innych informacji dotyczących dostępności produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobów medycznych, uwzględniając dynamikę obrotu, ogłasza co najmniej raz na 2 miesiące, w drodze obwieszczenia, wykaz produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych zagrożonych brakiem dostępności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (tj. Wykaz).

Zdaniem Spółki, w świetle ww. przepisów, należy uznać, że dla powstania obowiązku zgłoszenia, o którym mowa w art. 37av ust. 1 Prawa farmaceutycznego, niezbędne jest łączne spełnienie przez daną transakcję następujących warunków:

• transakcja obejmuje produkty ujęte w Wykazie; oraz
  

• transakcja obejmuje (i) wywóz ww. produktów za granicę lub (ii) realizowana jest do podmiotu prowadzącego działalność za granicą.
  
  
  

W przypadku, w którym którykolwiek z ww. warunków nie zostanie spełniony, obowiązek zgłoszenia, na podstawie art. 37av ust. 1 Prawa farmaceutycznego nie powstanie.

W ocenie Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę brzmienie ww. przepisów należy uznać, że znacznik GTU_09 znajdzie zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do tych dostaw produktów wskazanych w Wykazie, które faktycznie realizowane są zagranicę (tj. w ramach których produkty podlegają wywozowi poza terytorium Polski lub dostawa realizowana jest na rzecz podmiotu prowadzącego działalność poza tym terytorium).

Jako że brak jest na moment sporządzania niniejszego wniosku wiążących wytycznych interpretacyjnych, punktem wyjścia dla analizy nowych przepisów winna być ich wykładnia językowa.

Dokonując więc analizy przez pryzmat jej dyrektyw, w ocenie Wnioskodawcy, z uwagi na zawarcie w § 10 ust. 3 lit. i Rozporządzenia bezpośredniej referencji do dostaw „objętych obowiązkiem zgłoszenia, o którym mowa w art. 37av ust. 1 [Prawa farmaceutycznego - przypis Wnioskodawcy]” ustawodawca odwołuje się do towarów dostarczanych jedynie w ramach określonego schematu sprzedaży.

Przywołana regulacja określa szczegółowo przypadki, w jakich powstaje obowiązek zgłoszenia (nie każda sprzedaż produktów z Wykazu jest nim objęta). Jak wskazywano, aby dana dostawa była objęta zakresem art. 37av ust. 1 Prawa farmaceutycznego, poza samym zawarciem produktów w Wykazie, musi również istnieć zamiar ich wywozu lub dokonane musi być ich zbycie podmiotowi prowadzącemu działalność poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W przypadku dostaw krajowych (tj. dostaw realizowanych na terytorium Polski, do podmiotów prowadzących działalność na tym terytorium) - obowiązek zgłoszenia takiej dostawy Głównemu Inspektorowi Farmaceutycznego nie powstanie. Nie będą bowiem spełnione przesłanki powodujące powstanie takiego obowiązku (tj. nie wystąpi element transgraniczny zamierzonej transakcji, zamiar zbycia produktów poza terytorium Polski).

Zatem, przyjęcie wykładni, zgodnie z którą sama okoliczność sprzedaży towarów wymienionych w Wykazie jest wystarczająca dla konieczności oznaczenia transakcji znacznikiem GTU_09 - niezależnie od okoliczności danej transakcji - stanowiłoby nieuprawnione rozszerzenie obowiązków zakreślonych Rozporządzeniem, co skutkowałoby naruszeniem zakazu wykładni rozszerzającej na niekorzyść podatnika.

Ustawodawca kieruje bowiem podatnika w § 10 ust. 3 pkt 1) lit. i) Rozporządzenia nie do Wykazu, o którym mowa w art. 37av ust. 14, lecz do art. 37av ust. 1 Prawa farmaceutycznego, który oprócz zawarcia produktów w Wykazie stanowi jeszcze o konieczności spełnienia określonych warunków dotyczących wyprowadzenia towaru poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Tym samym, jeżeli nie są spełnione wszystkie przesłanki, o których mowa w art. 37av ust. 1 Prawa farmaceutycznego, obowiązek oznaczania transakcji kodem GTU_09 nie powinien mieć zastosowania.

Biorąc pod uwagę zasady poprawnej techniki prawodawczej, gdyby intencją ustawodawcy było objęcie obowiązkiem specyficznego oznaczania sprzedaży produktów wymienionych w Wykazie niezależnie od okoliczności transakcji, ustawodawca sformułowałby przepis w odmienny sposób (wskazując przykładowo, że oznaczeniu tym podlega „dostawa leków oraz wyrobów medycznych - produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych, wymienionych w wykazie, o którym mowa w art. 37av ust. 14 ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne”) (Aby odtworzyć logikę, którą kierował się ustawodawca przy określaniu kategorii towarów objętych nowymi obowiązkami ewidencyjnymi warto nadmienić, że referencję do innych przepisów, które dotyczą obrotu towarami w określonej procedurze, zawiera także przepis § 10 ust. 3 pkt 1) lit. b) Rozporządzenia. Stanowi on, że oznaczaniu kodem GTU_02 podlega „dostawa towarów, o których mowa w art. 103 ust. 5aa ustawy”. Przepis ten jest o tyle istotny z perspektywy dokonywanej analizy, iż wskazany wyżej w art. 103 ust. 5aa ustawy o VAT odnosi się do listy towarów, które to również objęte są specjalną procedurą i dodatkowymi obowiązkami co do raportowania transakcji, które dotyczą obrotu tymi towarami. W tym jednak przypadku intencją ustawodawcy było objęcie sprzedaży towarów wymienionych w art. 103 ust. 5aa - niezależnie od schematu, w jakim następuje ta sprzedaż. Ustawodawca posłużył się tu jednak odmienną konstrukcją, niż w przypadku stosowania znacznika GTU_09 - odwołał się bowiem nie do przepisu nakładającego obowiązek stosowania specjalnej procedury w przypadku określonego typu transakcji tymi towarami (art. 103 ust. 5a ustawy o VAT), lecz bezpośrednio do przepisu wskazującego na listę towarów (art. 103 ust. 5aa ustawy o VAT) - co wskazuje, że intencją ustawodawcy było objęcie obowiązkiem stosowania znacznikiem GTU_02 dostawy określonych towarów - niezależnie od schematu, w jakim następuje).

Poprzez zawarcie referencji do ust. 1 wskazanej regulacji art. 37av Prawa farmaceutycznego, ustawodawca wyraźnie wykluczył więc spoza zakresu przedmiotowego § 10 ust. 3 pkt 1) lit. i) Rozporządzenia sprzedaż w innych schematach, niż wymienionych w tym przepisie.

Zatem, obowiązkiem oznaczania GTU_09 nie będzie objęta niejako automatycznie sprzedaż wszystkich leków, które znajdują się w Wykazie, ale jedynie tych, które spełnią dodatkowo warunek zamiaru ich wywozu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bądź sprzedaży ich podmiotowi prowadzącemu działalność poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przedstawiony wyżej rezultat wykładni językowej jest dodatkowo uzasadniony poprzez odwołanie się do wytycznych płynących z Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów w sprawie „Zasad techniki prawodawczej” (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 283, dalej: „rZTP”)

Zgodnie z podstawową zasadą wyrażoną w § 6 rZTP, „Przepisy ustawy redaguje się tak, aby dokładnie i w sposób zrozumiały dla adresatów zawartych w nich norm wyrażały intencje prawodawcy”. W ocenie Wnioskodawcy, jeżeli założyć, że przepis § 10 ust. 3 pkt 1) lit. i) Rozporządzenia został sformułowany w sposób zrozumiały, nie sposób wywieść z niego, by dla jego zastosowania wymagane było de facto pominięcie przesłanki wynikającej z art. 37av ust. 1 Prawa farmaceutycznego, do którego referuje.

Mając na uwadze kontekst analizowanej sytuacji, ww. regułę uniwersalną należy zestawić ze szczegółową zasadą wynikającą z § 145 rZTP. Przepis ten stanowi, że: „Jeżeli norma ma znajdować zastosowanie we wszystkich okolicznościach, w przepisie prawnym nie określa się okoliczności jej zastosowania” i jednocześnie „Jeżeli norma ma znajdować zastosowanie tylko w określonych okolicznościach, okoliczności te jednoznacznie i wyczerpująco wskazuje się w przepisie prawnym przez rodzajowe ich określenie”.

W ocenie Wnioskodawcy analizowany przepis § 10 ust. 3 pkt 1) lit. i) Rozporządzenia jednoznacznie wskazuje na okoliczności, w jakich ma on znaleźć zastosowanie, poprzez referencję do przesłanek o których mowa w art. 37av ust. 1 Prawa farmaceutycznego. Jak wskazano wyżej - gdyby ustawodawca chciał objąć nowym obowiązkiem ewidencyjnym szerszy katalog transakcji, niż wymieniony w art. 37av ust. 1 ww. regulacji, nie zawarłby referencji do tego przepisu, lecz zawarłby odniesienie bezpośrednio do dostaw towarów, o których mowa w art. 37av ust. 14 Prawa farmaceutycznego, co pozwoliłoby na uzasadnienie przyjęcia, że znacznik ten ma zastosowanie do wszelkiego rodzaju dostaw - niezależnie od schematu sprzedaży, w ramach którego następuje dana dostawa.

Przyjmując, że przepisy zostały skonstruowane zgodnie z zasadami techniki prawodawczej, nie sposób więc dojść do przekonania, aby odmienna, niż przedstawiona wyżej interpretacja tych przepisów mogła być prawidłowa i zgodna z wolą racjonalnego ustawodawcy.

Powyższe prowadzi więc do jednoznacznej konkluzji, zgodnie z którą dostawy produktów wymienionych w Wykazie, w okolicznościach, w których nie są spełnione przesłanki z art. 37av ust. 1 Prawa farmaceutycznego, tj. gdy Wnioskodawca nie ma zamiaru dokonywania wywozu ww. produktów poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ani nie ma zamiaru zbycia ww. produktów podmiotowi prowadzącemu działalność poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lecz dostawy dokonywane są w ramach sprzedaży krajowej - nie są objęte obowiązkiem stosowania dla nich w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT oznaczenia „09” na podstawie § 10 ust. 3 pkt 1) lit. i) Rozporządzenia.

W analizowanych okolicznościach (tj. w odniesieniu do dostaw krajowych) nie będziemy mieli bowiem do czynienia z dostawą objętą obowiązkiem zgłoszenia, o którym mowa w art. 37av ust. 1 Prawa farmaceutycznego (jak wskazywano powyżej - obowiązek dokonania takiego zgłoszenia nie wystąpi).

Jednocześnie, w odniesieniu do transakcji:

• obejmujących produkty ujęte w Wykazie (na dzień dokonania dostawy); a jednocześnie
  

• realizowanych z zamiarem wywozu produktów za granicę (tj. dostaw zagranicznych/ dostaw na rzecz podmiotów prowadzących działalność za granicą);
  

obowiązek zgłoszenia, o którym mowa w art. 37av ust. 1 Prawa farmaceutycznego (tj. zgłoszenia Głównemu Inspektorowi Farmaceutycznego planowanego wywozu/zbycia) faktycznie powstanie.

Tym samym w odniesieniu do takich transakcji (tj. transakcji zagranicznych obejmujących produkty ujęte w Wykazie), Spółka zobowiązana będzie do oznaczenia ich znacznikiem GTU_09 w prowadzonej ewidencji sprzedaży.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy:

• w odniesieniu do transakcji krajowych (realizowanych na terytorium Polski, do podmiotów prowadzących działalność na tym terytorium) - znacznik GTU_09 nie znajdzie zastosowania, niezależnie od faktu ujęcia produktów będących przedmiotem transakcji w aktualnym na dzień dokonania dostawy Wykazie;
  

• w odniesieniu do transakcji zagranicznych (dostaw zagranicznych/na rzecz podmiotów prowadzących działalność poza terytorium Polski) - znacznik GTU_09 znajdzie zastosowanie, o ile produkty będące przedmiotem transakcji znajdują się w aktualnym na dzień dokonania dostawy Wykazie (w odniesieniu do takich dostaw Spółka zobowiązana jest do każdorazowej weryfikacji faktu uwzględnienia danych produktów będących przedmiotem dostawy w aktualnym Wykazie).
  
  
  

W świetle powyższych wyjaśnień, Spółka stoi na stanowisku zgodnie z którym, w oparciu o § 10 ust. 3 pkt 1) lit. i) Rozporządzenia, znacznikiem GTU_09 oznaczać należy w ewidencji sprzedaży wyłącznie te transakcje obejmujące produkty znajdujące się w Wykazie, w odniesieniu do których powstał obowiązek zgłoszenia na gruncie art. 37av ust. 1 Prawa farmaceutycznego (tj. wyłącznie transakcje zagraniczne) - z wyłączeniem transakcji krajowych obejmujących produkty znajdujące się w Wykazie (w odniesieniu do których obowiązek zgłoszenia nie powstaje) .

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska zaprezentowanego w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności – art. 15 ust. 1 ustawy.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika – art. 99 ust. 7c ustawy.

Zgodnie z art. 99 ust. 11b ustawy, deklaracje, o których mowa w ust. 1-3, 3c-6, 8-9 i 11a, składa się wyłącznie za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

Na podstawie art. 99 ust. 11c ustawy, deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 700, 730 i 848), który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 7c, wraz z objaśnieniami co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, oraz niezbędnymi pouczeniami, uwzględniając konieczność prawidłowego rozliczenia podatku oraz kontroli tego obowiązku przez organ podatkowy – art. 99 ust. 13b ustawy.

Zgodnie natomiast art. 109 ust. 3b ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 1, są obowiązani przesyłać, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c, za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 3, oraz sposób wykazywania danych w ewidencji przesyłanej zgodnie z ust. 3b i 3c, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowości rozliczeń podatników oraz kontroli obowiązków podatników przez organ podatkowy, identyfikowania obszarów, w których występują nadużycia w podatku lub narażonych na te nadużycia, oraz możliwości techniczno-organizacyjne prowadzenia przez podatników ewidencji – art. 109 ust. 14 ustawy.

Na podstawie art. 99 ust. 13b oraz art. 109 ust. 14 ustawy, 15 października 2019 r. Minister Finansów, Inwestycji i Rozwoju wydał rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 r., poz. 1988 z późn. zm.), zwane dalej rozporządzeniem, którego przepisy weszły w życie z dniem 1 października 2020 r.

Zgodnie z § 10 ust. 3 pkt 1 lit i rozporządzenia, poza danymi, o których mowa w ust. 1 i 2, ewidencja zawiera następujące oznaczenia dotyczące dostawy leków oraz wyrobów medycznych - produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych, objętych obowiązkiem zgłoszenia, o którym mowa w art. 37av ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 499, z późn. zm.) - oznaczenie „09”.

Z okoliczności przedmiotowej sprawy wynika, że Wnioskodawca należy do międzynarodowej grupy kapitałowej A. (Grupa), zajmującej się m.in. produkcją i dystrybucją produktów leczniczych, wyrobów medycznych oraz suplementów diety. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym dla celów VAT na terytorium Polski. W ramach prowadzonej działalności, Spółka zajmuje się m.in. sprzedażą produktów wytwarzanych w ramach Grupy - przede wszystkim na terytorium Polski. Zasadniczo, sprzedawane przez Wnioskodawcę produkty nie są przeznaczone do wywozu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Do produktów dystrybuowanych przez Spółkę należą m.in. produkty, które umieszczone są (lub mogą zostać umieszczone) w ogłaszanym przez Ministra Zdrowia wykazie produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych zagrożonych brakiem dostępności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Wykaz), wydawanym w drodze obwieszczenia, na podstawie art. 37av ust. 14 Prawa farmaceutycznego.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy zgodnie z § 10 ust. 3 pkt 1 lit. i rozporządzenia, znacznikiem GTU_09 oznaczać należy w ewidencji sprzedaży wyłącznie te transakcje obejmujące produkty znajdujące się w Wykazie, w odniesieniu do których powstał obowiązek zgłoszenia na gruncie art. 37av ust. 1 Prawa farmaceutycznego (tj. wyłącznie transakcje zagraniczne) - z wyłączeniem transakcji krajowych obejmujących produkty znajdujące się w Wykazie (w odniesieniu do których obowiązek zgłoszenia nie powstaje).

Odnosząc się do niniejszych wątpliwości wskazać należy, że zgodnie z powołanym powyżej § 10 ust. 3 pkt 1 lit i rozporządzenia, poza danymi, o których mowa w ust. 1 i 2, ewidencja zawiera oznaczenie „09” dotyczące dostawy leków oraz wyrobów medycznych - produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych, objętych obowiązkiem zgłoszenia, o którym mowa w art. 37av ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne.

Stosownie do art. 37av ust. 1 ustawy z dnia z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2020 r., poz. 944 z późn. zm.), zwanej dalej Prawem farmaceutycznym, przedsiębiorca zgłasza Głównemu Inspektorowi Farmaceutycznemu zamiar:

1. wywozu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
2. zbycia podmiotowi prowadzącemu działalność poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

-produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobów medycznych, zawartych w wykazie, o którym mowa w ust. 14.

W myśl art. 37av ust. 14 Prawa farmaceutycznego, Minister właściwy do spraw zdrowia na podstawie informacji przekazywanych przez Głównego Inspektora Farmaceutycznego, gromadzonych w Zintegrowanym Systemie Monitorowania Obrotu Produktami Leczniczymi lub innych informacji dotyczących dostępności produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobów medycznych, uwzględniając dynamikę obrotu, ogłasza co najmniej raz na 2 miesiące, w drodze obwieszczenia, wykaz produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych zagrożonych brakiem dostępności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy stwierdzić należy, że w ewidencji sprzedaży oznaczeniem GTU_09 należy oznaczać dostawy towarów (leków oraz wyrobów medycznych - produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych), w odniesieniu do których powstał obowiązek zgłoszenia, o którym mowa w art. 37av ust. 1 Prawa farmaceutycznego. Zatem skoro zgodnie z art. 37av ust. 1 Prawa farmaceutycznego obowiązek zgłoszenia dotyczy produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobów medycznych, zawartych w wykazie, o którym mowa w ust. 14, które przedsiębiorca zamierza wywieźć poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub zbyć podmiotowi prowadzącemu działalność poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, Wnioskodawca nie ma obowiązku oznaczania w ewidencji sprzedaży oznaczeniem GTU_09 transakcji obejmujących produkty będące przedmiotem dostawy krajowej, w odniesieniu do których obowiązek zgłoszenia, o którym mowa w art. 37av ust. 1 Prawa farmaceutycznego nie powstał. Tym samym obowiązek oznaczania w ewidencji sprzedaży oznaczeniem GTU_09 towarów znajdujących się w Wykazie dotyczy wyłącznie towarów, które Wnioskodawca zamierza wywieźć poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub zbyć podmiotowi prowadzącemu działalność poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (towarów znajdujących się w Wykazie, w odniesieniu do których powstał obowiązek zgłoszenia zgodnie z art. 37av ust. 1 Prawa farmaceutycznego).

Zatem zgodzić należy się z Wnioskodawcą, że prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym, w oparciu o § 10 ust. 3 pkt 1 lit. i rozporządzenia, znacznikiem GTU_09 oznaczać należy w ewidencji sprzedaży wyłącznie te transakcje obejmujące produkty znajdujące się w Wykazie, w odniesieniu do których powstał obowiązek zgłoszenia na gruncie art. 37av ust. 1 Prawa farmaceutycznego (tj. wyłącznie transakcje zagraniczne), z wyłączeniem transakcji krajowych obejmujących produkty znajdujące się w Wykazie (w odniesieniu do których obowiązek zgłoszenia nie powstaje).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.