Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.669.2020.2.MM
z 28 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 2 listopada 2020 r. (data wpływu 4 listopada 2020 r.) uzupełnionym pismem Strony z dnia 19 stycznia 2021 r. (data wpływu 22 stycznia 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 13 stycznia 2021 r. znak: 0114-KDIP1-1.4012.669.2020.1.MM o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży nieruchomości (działek nr 1 i nr 2) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży nieruchomości (działek nr 1 i nr 2).

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 19 stycznia 2021 r. (data wpływu 22 stycznia 2021 r.).

We wniosku wspólnym złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
  Panią W.L.,
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  Pana G.L.,
  Pana J.L.,
  
  

Przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Dotyczy sprzedaży nieruchomości oznaczonej nr 1 i nr 2 (działki przylegają do siebie) przy ulicy (...) w (...) przez W.L., J.L. i G.L.

Opis stanu faktycznego:

• żaden ze Sprzedających nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT;
• żaden ze Sprzedających nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami ani żadnej innej;
• żaden ze Sprzedających nie prowadzi żadnej działalności na żadnej z nieruchomości;
• G.L. nie wykorzystywał nieruchomości objętej zakresem wniosku na cele prywatne;
• nieżyjący E. L. wraz z W. L. i J. L. prowadzili gospodarstwo rolne do 1996 roku na nieruchomościach będących przedmiotem wniosku. Od 1996 roku działki są nieużytkami;
• nieruchomości będące przedmiotem wniosku nie były, nie są i nie będą wykorzystywane przez Sprzedających w prowadzeniu działalności gospodarczej;
• nieruchomości będące przedmiotem wniosku nie są i nie będą wykorzystywane przez Sprzedających na cele działalności zwolnionej od podatku;
• G.L. przez około dwa lata dzierżawił nieruchomości od E.L. w ramach próby reaktywacji gospodarstwa rolnego. Ostatecznie jednak żadne działania nie zostały podjęte, a umowa wygasła w chwili śmierci E.L.;
• nieruchomości będące przedmiotem wniosku nie były, nie są i nie będą do momentu sprzedaży udostępniane osobom trzecim i są wolne od umów najmu i sprzedaży;
• W.L. wraz z mężem E.L. sprzedali w 2006 r. część niezabudowanej nieruchomości;
• Sprzedający nie poczynili żadnych starań w celu pozyskania nabywcy;
• Sprzedający nie podejmowali i nie będą podejmować jakichkolwiek czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości przedmiotowych działek;
• sprzedaż majątku ma charakter okazjonalny i nie będzie miała charakteru stałego;
• działka nr 1 została przekazana E. i W.L. na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego w 1980 roku;
• działka nr 2 została zakupiona przez E. i W.L. w 1985 roku;
• W.L. do chwili śmierci męża E.L. w dniu 3 listopada 2019 roku była współwłaścicielką nieruchomości, a po jego śmierci w 4/6 współwłaścicielką działek;
• J.L. i G.L. udział w działkach otrzymali w formie spadku po zmarłym ojcu w listopadzie 2019 roku;
• nieruchomości są niezabudowane i mają dostęp do drogi publicznej i w planie zagospodarowania przestrzennego oznaczone są jako tereny obiektów produkcyjnych, składów i magazynów;
• wyżej wymienione nieruchomości nie są w trakcie postępowania kontroli podatkowej lub celno-skarbowej.

Ponadto w piśmie z dnia 19 stycznia 2021 r. będącym uzupełnieniem do wniosku, Wnioskodawczyni doprecyzowała opis zdarzenia przyszłego następująco:

1. Warunki po spełnieniu których dojdzie do zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży działek nr 1 i nr 2:
   1. uzyskaniu przez Sprzedających zaświadczeń, że nie zalegają z płatnością należnych podatków i innych należności publicznoprawnych;
   2. przeprowadzeniu przez Kupującego procesu analizy stanu prawnego Nieruchomości i Przedmiotów Sprzedaży i uznaniu przez Kupującego wyników tej analizy za satysfakcjonujące;
   3. uzyskaniu przez Kupującego, na jego koszt, ustaleń, z których wynikać będzie, że warunki gruntowo-środowiskowe umożliwiają realizację na nich zamierzonej przez Kupującego Inwestycji;
      
   4. potwierdzeniu, że warunki techniczne (zaopatrzenia w media, włączenia do układu drogowego oraz odprowadzania ścieków i wód deszczowych) umożliwiają realizację Inwestycji;
   5. potwierdzeniu, że Przedmioty Sprzedaży posiadają dostęp do drogi publicznej;
   6. uzyskaniu przez Kupującego - na jego koszt i jego staraniem - warunków technicznych, pozwoleń, uzgodnień oraz zgód właściwych podmiotów, w tym dostawców mediów oraz jednostek samorządu terytorialnego i organów administracji państwowej na zmianę przebiegu mediów, znajdujących się na terenie Przedmiotów Sprzedaży, które to media mogą kolidować z Inwestycją, a zmiana ich przebiegu jest niezbędna do uzyskania przez Kupującego decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę Inwestycji;
      
   7. uzyskaniu przez Kupującego ostatecznej decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę zamierzonej przez Kupującego Inwestycji;
      
   8. co najmniej dwukrotnym podpisaniu lub przekazaniu Kupującemu przez Sprzedających - na wezwanie Kupującego - oświadczenia dotyczącego zgodności działań Sprzedających z wymogami oraz procedurami w zakresie przeciwdziałania praniu brudnych pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu;
      
   9. przedłożeniu Kupującemu przez Sprzedających poświadczonej notarialnie kopii dokumentów potwierdzających tożsamość Sprzedających, to jest dowodu osobistego lub paszportu;
   10. nabyciu przez Kupującego sąsiednich działek gruntu nr 3, nr 2 i nr 1;
       
   11. ujawnienia w dziale II księgi wieczystej Kw Nr (…) drugiego imienia W.L. „M.”;
       
   12. przedstawieniu przez Kupującego uchwały Wspólników Kupującego, wyrażającej zgodę na nabycie Przedmiotów Sprzedaży;
       
   13. dostarczenia do Umowy Sprzedaży następujących dokumentów:
       
       • pisemnego oświadczenia osób uprawnionych do reprezentacji spółki pod firmą: Sp. z o. o. z siedzibą w (…), Regon (…)(z ich podpisem notarialnie poświadczonym) o wyrażeniu zgody na nie przenoszenie do księgi wieczystej założonej dla Przedmiotu Sprzedaży 1 służebności przesyłu wpisanej na rzecz tej spółki w dziale III księgi wieczystej KW Nr (…);
         
       • wypisu z rejestru gruntów wraz z wyrysem z mapy ewidencyjnej dla wszystkich działek;
         
       • wypisu z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla Przedmiotów Sprzedaży;
         
       • zaświadczeń wydanych przez naczelnika właściwego Urzędu Skarbowego w trybie art. 19 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn, z których będzie wynikało że nabycie udziałów w nieruchomościach przez sprzedających w drodze spadku po E.L., było zwolnione od podatku od spadków i darowizn.
         
2. Nabycie nieruchomości nie jest uzależnione od podjęcia jakichkolwiek czynności przez Sprzedających.
3. Sprzedający udzielili kupującym pełnomocnictwa do:
   
   • przeglądania akt ksiąg wieczystych, a nadto składania wniosków o sporządzenie kserokopii i fotokopii z akt, a także przeglądania i sporządzania kopii dokumentów stanowiących podstawę zamieszczenia wzmianek w powołanych wyżej księgach wieczystych;
     
   • uzyskiwania od właściwych organów administracji rządowej i samorządowej wszelkich zaświadczeń, informacji, wypisów, wyrysów dotyczących stanu faktycznego i prawnego Nieruchomości, koniecznych do przeprowadzenia kompleksowego badania prawnego Nieruchomości;
     
   • uzyskiwania wypisów z ewidencji gruntów i budynków oraz wyrysów z map ewidencyjnych;
     
   • uzyskania, wyłącznie w celu zawarcia Umowy Sprzedaży, we właściwych dla Sprzedających oraz ze względu na miejsce położenia Nieruchomości: urzędzie gminy, urzędach skarbowych, oddziale ZUS lub oddziale KRUS oraz PFRON zaświadczeń potwierdzających, że Sprzedający nie zalegają z należnymi podatkami i innymi świadczeniami publicznoprawnymi lub płatnością należnych składek, zaświadczeń potwierdzających, że Sprzedający nie figurują w rejestrze lub zaświadczeń o wysokości zaległości;
     
   • uzyskania zaświadczenia w przedmiocie objęcia Przedmiotów Sprzedaży uproszczonym planem urządzenia lasu;
     
   • wystąpienia w imieniu Sprzedających do właściwych podmiotów, celem uzyskania technicznych warunków przyłączenia do sieci elektroenergetycznej, gazowej, teleinformatycznej, wodociągowej, ciepłowniczej, kanalizacji deszczowej i sanitarnej lub innej infrastruktury technicznej, umożliwiającej odprowadzenie wód opadowych oraz włączenia do układu drogowego, w tym składania i podpisywania wniosków i innych dokumentów, ich zmiany, cofania oraz odbioru, a nadto zawarcia w imieniu Sprzedających umów przyłączenia do sieci oraz umów określających warunki włączenia do układu drogowego;
     
   • wystąpienia w imieniu Sprzedających do właściwych organów w celu uzyskania - na koszt Kupującego - decyzji zezwalającej na wycinkę drzew i krzewów oraz decyzji o wykonaniu nasadzeń zastępczych;
     
   • wystąpienia w imieniu Sprzedających do właściwych organów w celu uzyskania decyzji o wyłączeniu Przedmiotów Sprzedaży z produkcji rolniczej, zmiany klasyfikacji gruntów we właściwych rejestrach oraz uzyskania decyzji dotyczącej gospodarowania masami ziemi podlegającymi ochronie;
     
   • wystąpienia w imieniu Sprzedających do właściwych organów w celu uzyskania decyzji o wyłączeniu Przedmiotów Sprzedaży z produkcji leśnej;
     
   • złożenia oświadczenia woli w imieniu właściciela Nieruchomości o braku sprzeciwu wobec wydanych decyzji związanych z realizacją Inwestycji na Przedmiotach Sprzedaży;
     
   • wszystkie koszty oraz opłaty związane z warunkami technicznymi, decyzjami i dokumentami, określonymi w powyższych punktach, w tym koszty wynikające z obowiązków i opłat nałożonych przedmiotowymi decyzjami, będą obciążały Kupującego.
     
4. Sprzedający nie stosowali żadnych działań marketingowych ani ogłoszeń celem pozyskania nabywcy. To Kupujący dotarł do Sprzedających poprzez właściciela sąsiadującej działki, od którego Kupujący również stara się kupić działkę.
   
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu z dnia 19 stycznia 2021 r.):

Czy dostawa (sprzedaż nieruchomości będących przedmiotem niniejszego wniosku) będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług (VAT)?

Z treści nadesłanego uzupełnienia do wniosku i wysokości wniesionej opłaty wynika, że wątpliwości Zainteresowanych dotyczą wyłącznie kwestii zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla sprzedaży przedmiotowych działek nr 1 i nr 2.

Zdaniem Zainteresowanych (stanowisko ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku z dnia 19 stycznia 2021 r.), dostawa ta nie powinna być opodatkowana podatkiem VAT.

Uzasadnienie:

• brak działań zwiększających wartość nieruchomości;
• nie prowadzenie działalności gospodarczej;
• brak działań marketingowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zaznaczenia wymaga w tym miejscu, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów, co zostało potwierdzone przez NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności. Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

W świetle art. 196 § 1 ww. Kodeksu współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości. Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów (gruntów) mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. W konsekwencji, towarem jest udział w prawie własności nieruchomości.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Należy więc stwierdzić, że właściciel udziału jest równocześnie właścicielem części ułamkowej wspólnego prawa (prawa własności). W przypadku zbycia udziału w nieruchomości, dotychczasowy współwłaściciel przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel, w zakresie, w jakim uprawniała go do tego wysokość jego udziału. Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie udziału we współwłasności nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

W tym miejscu wskazać należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może być opodatkowana właściwą stawką podatku albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z przytoczonych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2020 r., poz. 293 z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Wnioskodawczyni wskazała, że przedmiotowe nieruchomości (działki nr 1 i nr 2) są niezabudowane i objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym ww. działki znajdują się w obszarze oznaczonym jako tereny obiektów produkcyjnych, składów i magazynów.

W rezultacie, ww. nieruchomości będące przedmiotem sprzedaży stanowią teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.

Zatem w przedmiotowej sprawie przy sprzedaży nieruchomości (działek nr 1 i nr 2) nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Skoro do sprzedaży przedmiotowych nieruchomości nie można zastosować zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to należy przeanalizować warunki do zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W konsekwencji, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

• towary muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej,
  

• przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
  
  
  

Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W złożonym wniosku wskazano, że Zainteresowani planują dokonać zbycia nieruchomości składających się z przylegających do siebie działek oznaczonych numerami 1 i 2 przy ul. (...) w (...). Zainteresowani nie prowadzą działalności gospodarczej i nie są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami VAT. Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła udział w działce nr 1 w 1980 r. na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego, natomiast działka nr 2 została zakupiona przez Wnioskodawczynię i jej męża w 1985 r. Po śmierci małżonka została ona współwłaścicielem ww. działek w udziale równym 4/6. Pozostali współwłaściciele (J.L. i G.L.) udział wynoszący 1/6 w przedmiotowej Nieruchomości nabyli w drodze dziedziczenia po zmarłym ojcu. Tym samym w odniesieniu do działek nr 1 i nr 2 nabytych na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego, umowy sprzedaży i w drodze spadku, nie można uznać, że Zainteresowanym nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, skoro dostawa nie była objęta tym podatkiem.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 622 wskazał, że „zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”.

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT.

Powyższe oznacza, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika jeżeli transakcja, na podstawie której nabył on wcześniej ten towar nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Zatem w odniesieniu do ww. działek nie jest spełniony jeden z warunków określonych w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, niezbędnych do zastosowania przedmiotowego zwolnienia. Ponadto z wniosku wynika, że przedmiotowe działki nie były wykorzystywane do działalności gospodarczej, w tym wyłącznie do działalności zwolnionej. Należy zatem stwierdzić, że nie zostały spełnione warunki zwolnienia wynikające art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, w związku z tym dostawa udziałów w ww. działkach nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia z podatku VAT wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W konsekwencji sprzedaż nieruchomości (działek nr 1 i nr 2) będących przedmiotem wniosku, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z zastosowaniem właściwej stawki podatku VAT.

Tym samym stanowisko Zainteresowanych, że sprzedaż nieruchomości będących przedmiotem niniejszego wniosku nie powinna być opodatkowana podatkiem VAT, należy uznać za nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie kwestię będącą przedmiotem zapytania Zainteresowanych, tj. zastosowania zwolnienia z podatku VAT dla dostawy przedmiotowych działek, w oparciu o przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego i wysokość wniesionej przez Zainteresowanych opłaty.

Końcowo wskazać należy, że na podstawie art. 42b ust. 1 w powiązaniu z art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług podatnik może wystąpić do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o wydanie wiążącej informacji stawkowej (WIS), która jest wydawana w formie decyzji na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług. Kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług od dnia 1 lipca 2020 r. może być określona wyłącznie w ramach wydania Wiążącej Informacji Stawkowej określonej w art. 42a ustawy.

Ponadto, należy wskazać, że analiza załączników dołączonych do wniosku o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem tut. Organ nie jest uprawniony do oceny załączników dołączonych do wniosku, a niniejszą interpretację wydano jedynie w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.