Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.662.2020.2.ISK
z 28 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2020 r. (data wpływu 28 października 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 grudnia 2020 r. (data wpływu 29 grudnia 2020 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 17 grudnia 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.662.2020.1.ISK (doręczone Stronie w dniu 21 grudnia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika w związku ze sprzedażą działek nr 1 i 2 oraz braku zastosowania zwolnienia z VAT do sprzedaży ww. działek - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z dnia 28 grudnia 2020 r. (data wpływu 29 grudnia 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 17 grudnia 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.662.2020.1.ISK (skutecznie doręczonym w dniu 21 grudnia 2020 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika w związku ze sprzedażą działek nr 1 i 2 oraz braku zastosowania zwolnienia z VAT do sprzedaży ww. działek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest obywatelem polskim, posiadającym miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, jest rolnikiem, właścicielem gospodarstwa rolnego (otrzymane w darowiźnie w 2004 roku) o powierzchni 1,24 ha oraz dzierżawy o powierzchni 1,68 ha, we wsi (…), dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą nr (…). Ww. grunty stanowią majątek prywatny Wnioskodawcy. Nie zostały ujęte w ewidencji środków trwałych.

W okresie od 1 lutego 2013 r. do 30 kwietnia 2020 roku Wnioskodawca był zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca zajmował się uprawą i sprzedażą warzyw. W trakcie bycia podatnikiem podatku VAT w dniu 21 stycznia 2019 r. na podstawie faktury VAT Wnioskodawca dokonał sprzedaży działki rolnej o powierzchni 0,1 ha. Sprzedaż została ujęta w rejestrze sprzedaży VAT oraz został zapłacony podatek od towarów i usług wg stawki 23%. Grunty rolne są ujęte w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego do zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, zagrodowej, agroturystyki i usług podstawowych.

Od dnia 1 maja 2020 roku po wyrejestrowaniu z podatku VAT, Wnioskodawca zaprzestał uprawy warzyw ze względu na zły stan zdrowia. Obecnie Wnioskodawca chciałby sprzedać dwie działki nr 1 oraz 2. Jest to okazjonalna transakcja z inicjatywy Zainteresowanego kupnem wymienionych działek, gdyż posiada On działkę sąsiadującą z działkami Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie podejmował żadnych aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami oraz działań marketingowych. Działki te są nieuzbrojone, Wnioskodawca nie występował o przyłącza do sieci wodociągowej, elektrycznej oraz inne media.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań marketingowych w celu dokonania sprzedaży nieruchomości. Wnioskodawca nie ogłaszał, iż chce dokonać sprzedaży działek. Wnioskodawca nie dokonywał także współpracy z profesjonalnymi biurami (agencjami) nieruchomości, tj. Wnioskodawca nie szukał klientów celem sprzedaży przedmiotowych nieruchomości. Wnioskodawca nie dokonywał żadnych nakładów na nieruchomości, np. na uzbrojenie, drogę, oświetlenie, ogrodzenie itp. Podatnik nie podejmował żadnych starań, aby wartość działek wzrosła. Działki nadal nie są uzbrojone, dojazd ani oświetlenie nie są wykonane. Wnioskodawca nie występował o zmianę planu zagospodarowania, czy o warunki zabudowy. Działki obecnie nie są działkami rolnymi, ale zmiana ta zaszła nie z inicjatywy Wnioskodawcy. Na działkach Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań, jakie skutkowałyby prawem do odliczenia podatku VAT. Działki są niezabudowane. Wnioskodawca dokonał podziału działek, jednak jego celem nie była przyszła sprzedaż.

Działki nie zostały zakupione w celu odsprzedaży. Wnioskodawca otrzymał działki w darowiźnie od swojej teściowej. Działki nie były opodatkowane podatkiem VAT. Tym samym Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku w związku z nabyciem działek. Działki były gruntem rolnym i także były wykorzystywane jako grunt rolny. Na działkach nie ma żadnych budynków. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, mamy tutaj do czynienia ze sprzedażą nieruchomości, które stanowią majątek prywatny.

Działki nr 1 i 2 były wcześniej wykorzystywane do działalności rolniczej. Wnioskodawca był podatnikiem podatku VAT w ramach działalności rolniczej. Tym samym od momentu udzielenia darowizny działki były wykorzystywane do działalności rolniczej opodatkowanej podatkiem VAT. Obecnie Wnioskodawca nie jest już czynnym podatnikiem VAT i nie prowadzi działalności opodatkowanej podatkiem VAT (powrót do zwolnienia). Co ważne działki te nie były wprowadzone do działalności gospodarczej. Wnioskodawca był rolnikiem, a nieruchomości były wykorzystywane do działalności rolniczej opodatkowanej podatkiem. Obecnie działki nie są już wykorzystywane do działalności opodatkowanej.

Podsumowując działania Wnioskodawcy (a tak naprawdę ich brak) uznać należy, że mamy do czynienia ze sprzedażą z majątku prywatnego. Sam podział działek nie miał na celu dokonania sprzedaży. Wnioskodawca dokonując podziału nie chciał dokonać sprzedaży działek, a brak działań (które mogły skutkować podniesieniem ich wartości) potwierdza powyższe.

Wnioskodawca wyjaśnił, iż nie podejmował żadnych działań związanych z powyższymi nieruchomościami. Nie występował o warunki zabudowy. Podatnik nie udzielił i nie zamierza nikomu udzielać pełnomocnictw w tym zakresie. Wnioskodawca nie zawierał z przyszłym nabywcą umowy przedwstępnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca będzie uznany za podatnika podatku VAT w związku z transakcją sprzedaży działek gruntu nr 1 i 2 oraz czy czynności sprzedaży działek gruntu nr 1 i 2 stanowiące jego majątek prywatny będą korzystały z prawa do zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, chcąc dokonać sprzedaży powyższych działek Wnioskodawca korzysta tylko z przysługującego Mu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, a transakcję sprzedaży uważa za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.) - dalej jako ustawa VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, zgodnie z art. 7 ust.1 ustawy o VAT rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

A zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z powyższego przepisu, a ich sprzedaż należy uznać jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy podkreślić, iż nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu wyżej cytowanego art. 7 ustawy o VAT podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust.1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Biorąc pod uwagę powyższe nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wykorzystanie majątku prywatnego stanowi działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości, jest ustalenie czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej. W tym przypadku, jak zostało to wykazane w opisie stanu faktycznego i jego uzupełnieniu, działki stanowią majątek prywatny niewykorzystywany w działalności gospodarczej. Ponadto nabycie owych nieruchomości nie było związane z późniejszą ich sprzedażą. A zatem nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej.

Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje zbycia ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, że działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Zgodnie z przyjętym w orzecznictwie interpretowaniem powyższego (działalność gospodarcza w zakresie obrotu nieruchomościami), przejawem takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich. Powyższe potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FSP 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Tym samym, w niniejszej sprawie Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu nie podjął aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, nie angażował środków podobnych do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania transakcji zbycia nieruchomości jako sprzedaży w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Działki były wykorzystywane w działalności rolniczej.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 marca 2015 r., sygn. akt I FSK 262/14, w którym Sąd stwierdził że „ co do kryteriów, jakimi należy się kierować przy ocenie charakteru prawnopodatkowego określonej czynności, przyjąć należy, że okoliczności wynikające z działań, które mają być podjęte przez Skarżącą na nabytych działkach o przeznaczeniu aktywizacji gospodarczej w zakresie planowanego i odpłatnego wydzierżawiania gruntu do czasu ich zaplanowanej sprzedaży wskazują raczej na obrót mieniem wykorzystywanym uprzednio w prowadzonej działalności gospodarczej niż na zarządzanie majątkiem osobistym”.

Podsumowując powyższe, Wnioskodawca nie zakupił ww. działek w celu odsprzedaży i nie planował ich dalszej sprzedaży, nie podejmował On żadnych działań mających na celu znalezienie nabywcy na przedmiotowe działki. Wnioskodawca nie dokonywał na tych działkach żadnych czynności w celu zmiany ich przeznaczenia na charakter inny niż rolniczy. Działki te nie są uzbrojone. Tym samym sprzedaż przedmiotowych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wnioskodawca wcześniej wykorzystywał działki jako działki rolne. Wnioskodawca nie występował o warunki zabudowy, nie wnioskował o zmianę planu zagospodarowania przestrzennego dla tych działek. Przedmiotowe działki obecnie nie posiadają żadnego uzbrojenia i podatnik nie starał się o takie uzbrojenie. Nikt ponadto w imieniu Wnioskodawcy nie działa jako pełnomocnik w celu zmiany powyższego stanu rzeczy. Wnioskodawca nie dokonywał na działkach żadnych czynności w celu zmiany ich przeznaczenia na charakter inny niż rolniczy. Wnioskodawca wydzielił działki, jednak nie było jego celem, aby je sprzedać Wnioskodawca powyższe działki otrzymał w darowiźnie od swojej teściowej. Wnioskodawca nie wykorzystywał ich do działalności innej niż rolnicza, Wnioskodawca nie dokonywał na działkach żadnych nakładów. Działki mają jedynie służebność dojazdu. Wnioskodawca nie ogłaszał chęci sprzedaży nieruchomości, nie korzystał też z usług profesjonalnych agencji nieruchomości w celu sprzedaży działki. Co bardzo ważne, to sąsiad Wnioskodawcy sam wyszedł z inicjatywą zakupu nieruchomości. Celem zakupu jest powiększenie własnej nieruchomości (sąsiadującej) przez sąsiada. Od przedmiotowych nieruchomości nigdy nie był odliczany podatek VAT. Podkreślić należy, że Wnioskodawca nie dokonywał żadnych nakładów na nieruchomościach, z których odliczałby VAT. Nieruchomości nie są zabudowane, ani uzbrojone, stanowią dawny grunt rolny. Sprzedaż nie następuje w ramach działalności gospodarczej. Wcześniej podatnik prowadził działalność rolną, a przedmiotowe nieruchomości nie były ani środkami trwałymi ani towarem handlowym. Tym samym sprzedaż przedmiotowych działek nie jest wykonywana w ramach działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT.

Podsumowując, Wnioskodawca, nie zakupił ww. działek w celu odsprzedaży i nie planował ich sprzedaży. Nie podejmował on żadnych działań mających na celu znalezienie nabywcy na działki. Wnioskodawca nie dokonywał na tych działkach żadnych czynności w celu zmiany ich przeznaczenia na charakter inny niż rolniczy. Działki nie są uzbrojone. Jest ustanowiona jedynie służebność drogi koniecznej.

Wnioskodawca podkreśla, iż działki nie mogą korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, gdzie zwolnieniu z podatku od towarów i usług podlega dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Zgodnie bowiem z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Oznacza to, że zwolnieniu podlega dostawa gruntów, które mają status inny niż budowlany. W tym przypadku nie mamy do czynienia z takim przypadkiem.

Powyższe oznacza, że sprzedaż przedmiotowych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Podsumowując, opis sprawy oraz przywołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że planowana sprzedaż opisywanych we wniosku działek z majątku prywatnego nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawca nie może być uznany za podatnika podatku VAT w ramach wskazanych transakcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot działający w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Z art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

• po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
  

• po drugie – czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.
  
  
  

Określony w cyt. ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Natomiast nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku nieruchomości, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub pewnym okresem trwania. Zatem, czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Należy stwierdzić, że każdy kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, np. nieruchomości, jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne (prywatne), czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Wobec tego nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Wskazać należy, że przez działalność rolniczą, zgodnie z zapisem art. 2 pkt 15 ustawy, rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (CN 4403 41 00 i 4403 49) oraz bambusa (CN 1401 10 00), a także świadczenie usług rolniczych.

Mając na względzie definicję działalności gospodarczej, zawartą ww. cyt. art. 15 ust. 2 ustawy, należy uznać, że działalność rolnicza, o której mowa w art. 2 ust. 15 ustawy, mieści się w pojęciu działalności gospodarczej.

Zatem rolnik, w świetle przepisów ustawy – co do zasady – posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą). Co istotne, w sytuacji gdy rolnik dokona rejestracji i uzyska miano podatnika podatku VAT czynnego, oznacza to, że prowadzi on działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT według właściwej stawki tego podatku.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W kwestii opodatkowania sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). Jak wynika z ww. orzeczenia czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest „rolnikiem ryczałtowym” w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z opisu sprawy wynika że Wnioskodawca otrzymał w darowiźnie od teściowej działki nr 1 i 2, które były wykorzystywane do działalności rolniczej opodatkowanej podatkiem VAT. W okresie od 1 lutego 2013 r. do 30 kwietnia 2020 roku był zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT z tytułu prowadzonej działalności rolniczej. Wnioskodawca zajmował się uprawą i sprzedażą warzyw. Grunty rolne są ujęte w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego do zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, zagrodowej, agroturystyki i usług podstawowych. Od dnia 1 maja 2020 roku po wyrejestrowaniu z podatku VAT, Wnioskodawca zaprzestał uprawy warzyw ze względu na zły stan zdrowia. Obecnie Wnioskodawca chciałby sprzedać dwie działki nr 1 oraz 2, jest to okazjonalna transakcja z inicjatywy Zainteresowanego kupnem wymienionych działek, gdyż posiada On działkę sąsiadującą z działkami Wnioskodawcy.

Sprzedający nie podejmował żadnych działań marketingowych w celu dokonania sprzedaży nieruchomości. Wnioskodawca nie ogłaszał, iż chce dokonać sprzedaży działek, ani nie dokonywał współpracy z profesjonalnymi biurami (agencjami) nieruchomości. Wnioskodawca nie dokonywał żadnych nakładów na nieruchomości, np. na uzbrojenie, drogę, oświetlenie, ogrodzenie itp. Na działkach Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań, jakie skutkowałyby prawem do odliczenia podatku VAT. Działki są niezabudowane. Wnioskodawca dokonał podziału działek, jednak jego celem nie była przyszła sprzedaż.

Wnioskodawca nie występował o zmianę planu zagospodarowania, czy o warunki zabudowy. Działki obecnie nie są działkami rolnymi, ale zmiana ta zaszła nie z inicjatywy Wnioskodawcy. Grunty rolne są ujęte w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego do zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, zagrodowej, agroturystyki i usług podstawowych.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa wskazać należy, że ponieważ Wnioskodawca wykorzystywał działki nr 1 oraz 2 w prowadzonej działalności rolniczej, z tytułu której był zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, tj. przedmiotowe działki były wykorzystywane do działalności rolniczej opodatkowanej podatkiem VAT, to Wnioskodawca wykorzystywał przedmiotowe działki w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Tym samym dokonując sprzedaży ww. działek nie można uznać, że przedmiotem dostawy będzie składnik majątku osobistego Wnioskodawcy, a sprzedaż ww. działek będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym. Wnioskodawca dokonując sprzedaży działek nr 1 oraz 2 wykorzystywanych wcześniej w opodatkowanej działalności gospodarczej będzie występował w charakterze podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

W związku z tym, skoro w niniejszej sprawie wystąpiły przesłanki stanowiące podstawę uznania Wnioskodawcy za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to czynność dostawy ww. działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Wskazać należy, że zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych towarów i czynności oraz zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z przytoczonych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Z opisu sprawy wynika, że niezabudowane działki nr 1 i 2 stanowiące grunty rolne są ujęte w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako teren do zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, zagrodowej, agroturystyki i usług podstawowych.

Tym samym przedmiotem dostawy będzie grunt niezabudowany przeznaczony zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania pod zabudowę, a więc teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy. W konsekwencji dostawa ww. działek nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Dla sprzedaży nieruchomości, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od VAT na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy zbadać warunki do zwolnienia transakcji od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

• towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
  

• brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.
  
  
  

Niespełnienie jednego z powyższych warunków wyklucza zastosowanie zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak z wniosku wynika, Wnioskodawca otrzymał działki nr 1 i 2 w darowiźnie od swojej teściowej, zatem w związku z nabyciem ww. działek nie wystąpił podatek od towarów i usług. Tym samym nie można uznać, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, skoro dostawa nie była objęta tym podatkiem. Ponadto Wnioskodawca wykorzystywał ww. działki w prowadzonej działalności rolniczej opodatkowanej podatkiem VAT. Z powyższego wynika, że nie są spełnione łącznie warunki określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy niezbędne do zastosowania przedmiotowego zwolnienia.

Zatem w przedmiotowej sprawie dla dostawy opisanych we wniosku niezabudowanych działek nr 1 i 2 nie znajdzie zastosowania również zwolnienie od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Tym samym, skoro do omawianej transakcji dostawy niezabudowanych działek nr 1 i 2 nie znajdzie zastosowania zwolnienie z podatku wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy oraz z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, przedmiotowa transakcja będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z zastosowaniem właściwej stawki podatku VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, że w związku ze sprzedażą działek nr 1 i 2 Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego Mu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, przez co sprzedaż ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.