Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.644.2020.3.IZ
z 28 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2020 r. (data wpływu 22 października 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 stycznia 2021 r. (data wpływu 15 grudnia 2021 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu z dnia 5 stycznia 2021 r. (skutecznie doręczone 8 stycznia 2021 r.) oraz pismem z dnia 25 stycznia 2001 r. (data wpływu 25 stycznia 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla świadczonych przez Wnioskodawcę wynajmu domu mieszkalnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 października 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 15 stycznia 2021 r. (data wpływu 15 stycznia 2021 r.) oraz pismem z dnia 25 stycznia 2021 r. (data wpływu 25 stycznia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla usług wynajmu domu mieszkalnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, osoba fizyczna z rezydencją podatkową na terenie RP, prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą - rozliczaną na zasadach ogólnych. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Ponadto Wnioskodawca chce wynająć swój prywatny dom. Usługa najmu opodatkowana będzie zryczałtowanym podatkiem dochodowych - stawka 8,5% i rozliczana w PIT- 28. Dla celów podatku dochodowego uzyskane przychody z najmu nie będą kwalifikowane jako przychody z działalności gospodarczej, lecz jako przychody z najmu prywatnego. Dom wynajmowany będzie Spółce z. o.o., która zajmuję się pośrednictwem pracy. De facto dom ten, Spółka będzie wynajmować od Wnioskodawcy dla cudzoziemców/pracowników (głównie mieszkańców Ukrainy) na długi okres pobytu. Zawarta pomiędzy stronami umowa najmu zawierać będzie w swojej treści postanowienia, w których sposób niebudzący wątpliwości wynikać będzie, że Wnioskodawca zastrzega, a Najemca potwierdza (tzn: oświadcza i przyjmuje warunki), że dotyczy ona domu mieszkalnego, który może być wykorzystywany przez Najemcę, wyłącznie w celach mieszkaniowych. Wnioskodawca wystawiać będzie Spółce faktury za powyższą usługę najmu oraz doliczać do nich koszty odsprzedaży mediów (rozliczenia będą dokonywane w okresach miesięcznych). W związku z powyższym Wnioskodawca wystawi Spółce z o.o. fakturę za wynajem swojego domu prywatnego umieszczając jako sprzedawcę dane swojej firmy i tytułując sprzedaż, jako: „ czynsz najmu na cele mieszkalne w tym ryczałt za media x kwota” i zastosuje do tej usługi stawkę VAT- ZW (zwolniona).

W uzupełnieniu do złożonego wniosku wskazano, że Wynajmujący będzie świadczył usługę wynajmu domu, symbol PKWiU według Rozporządzenia Rady Ministrów w Sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 207 poz. 1293 z późn. zm.) to PKWiU 68.20.11.0, na rzecz Spółki. Najemca (Spółka) zobowiązuje się używać przedmiot umowy zgodnie z przeznaczeniem wyłącznie na cele mieszkaniowe pracowników którzy będą mogli zaspokoić podstawowe potrzeby odpoczynku, snu, przygotowania i spożycia posiłków oraz higieny osobistej. Jednak ich pobyt nie będzie związany z zamiarem ustanowienia z niego stałego miejsca zamieszkania, w którym koncentrowałyby się sprawy osobiste i rodzinne. Będzie to miejsce tymczasowe. Z treści umowy wynika, że Spółka zobowiązuje się nie oddawać przedmiotu umowy w podnajem ani bezpłatne używanie osobom trzecim.

Z tytułu umowy najmu najemca zapłaci czynsz x zł od osoby za każdy nocleg. Czynsz obejmuje również koszty eksploatacyjne takie jak: należności za prąd, wodę, gaz, ogrzewanie, ścieki, wywóz nieczystości, internet.

Kwota najmu jest uzależniona od ilości pracowników (x zł od osoby za każdy nocleg) nie mniej jak 10 osób i nie więcej jak 24 osoby. Gdy liczba pracowników spadnie poniżej 10 Najemca będzie płacił stałą kwotę x.

Między stronami zostanie zawarta umowa na czas nieokreślony, w ramach umowy najmu Wnioskodawca nie będzie obciążał Spółki dodatkowo kosztami dostarczanych ww. mediów. Kwota czynszu od jednej osoby za każdy nocleg jest tak skalkulowana by pokryła również ww. koszty eksploatacyjne.

Wnioskodawca samodzielnie dokonuje wyboru dostawcy ww. mediów

Dom mieszkalny w całości będzie podlegał umowie najmu. Dom jednorodzinny, którego właścicielem jest Wnioskodawca jest wyposażony we wszystkie niezbędne sprzęty gospodarstwa domowego i w pełni umeblowany oraz posiada liczniki, z których są rozliczane media. Płatności za media są po stronie Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytanie sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu do wniosku:

Czy w momencie wynajęcia domu Spółce, która zakwateruje w nim pracowników wyłącznie w celach mieszkaniowych, Wnioskodawca prawidłowo zastosuje stawkę VAT – zw. na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 u.p.t.u?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy spełnione są przesłanki by zgodnie z art. 43 ust.1 pkt 36 u.p.t.u. zastosować zwolnienie z VAT gdyż wynajem domu na cele mieszkaniowe, które są realizowane przez pracowników najemcy pozwala na zastosowanie zwolnienia, o który mowa w ww. przepisie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla świadczonej przez Wnioskodawcę usługi wynajmu nieruchomości – domu mieszkalnego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2,

str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1749), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę. Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług najem stanowi świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 146aa ust. 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;
4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.
   
   

Zgodnie z art. 146aa ust. 1a ww. ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:

1. kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz
2. wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%.

Zgodnie art. 146aa ust. 2, Minister właściwy do spraw finansów publicznych ogłosi, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, koniec okresu obowiązywania stawek podatku, o których mowa w ust. 1, w terminie do dnia 31 października roku następującego po roku, dla którego zostały spełnione warunki określone w ust. 1.

W świetle art. 146aa ust. 3 w przypadku wystąpienia przesłanek, o których mowa w ust. 1a, termin, o którym mowa w ust. 2, przedłuża się do dnia 31 października roku następującego po roku, w którym są spełnione warunki, o których mowa w ust. 1a.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Zwolnienie, które znajduje się w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT stanowi implementację z art. 135 ust. 1 lit. l Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347/1, z późn. zm.). Przepis powyższy stanowi, że Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: „(…) dzierżawę i wynajem nieruchomości”.

Krajowe ustawodawstwo stanowi o zwolnieniu z opodatkowania usługi najmu pod warunkiem jego mieszkaniowego przeznaczenia.

Należy ponadto zauważyć, że stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy.

W poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy, stanowiącego wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości – obecnie 8%, znajdują się usługi związane z zakwaterowaniem, oznaczone symbolem PKWiU 55.

Jak wynika z wyżej powołanych przepisów, ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych, dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych, dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy).

W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy.

Powyższe wskazuje, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym, co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

• świadczenie usługi na własny rachunek,
  

• charakter mieszkalny nieruchomości,
  

• mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.
  
  
  

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi.

W tym miejscu podkreślić należy, że zwolnienie, które znajduje się w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu od wartości dodanej (Dz. U. UE L 2006.347.1 z późn. zm.). Przepis powyższy stanowi, że „Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: (…) dzierżawę i wynajem nieruchomości”. Krajowe ustawodawstwo stanowi o zwolnieniu z opodatkowania usługi najmu pod warunkiem jego mieszkaniowego przeznaczenia.

Należy zwrócić uwagę, że zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy dla wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym stanowi wyjątek od zasady określonej w art. 146aa ust. 1 ustawy, jaką jest opodatkowanie sprzedaży 23% stawką podatku. W związku z tym powinno być interpretowane ściśle, przede wszystkim zgodnie z literalnym brzmieniem wprowadzających je przepisów. W żadnym razie nie powinny one być interpretowane w sposób prowadzący do rozszerzenia zakresu zastosowania zwolnienia.

Analizując kwestie zwolnienia od podatku usług najmu lokali mieszkalnych należy zwrócić szczególną uwagę na cel świadczonych usług. Realizacja celu wynajmu następuje poprzez wykorzystanie nieruchomości przez najemcę. Tym samym, zasadniczą kwestią dla opodatkowania, czy zwolnienia od podatku świadczonej usługi pozostaje cel realizowany przez osobę bezpośrednio uczestniczącą w świadczeniu usługi.

Oznacza to, że z punktu widzenia zastosowania tego zwolnienia istotny jest sposób wykorzystywania nieruchomości przez najemcę (usługobiorcę), a zatem to najemca w wynajmowanym lokalu powinien realizować własne cele mieszkaniowe. Jedynie bowiem w takim przypadku uprawnione będzie stwierdzenie, że wynajmujący (usługobiorca) wynajął nieruchomość „wyłącznie na cele mieszkaniowe”. Ustawodawca nie zwolnił z opodatkowania wynajmu nieruchomości „na cele działalności gospodarczej, polegającej na wynajmie nieruchomości wyłącznie na cele mieszkaniowe” (vide wyrok NSA z dnia 8 maja 2018 r., sygn. akt I FSK 1182/16).

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy wskazuje, że zwolnieniu od podatku od towarów i usług podlega wyłącznie świadczenie usług w zakresie wynajmowania nieruchomości, po pierwsze o charakterze mieszkalnym, po drugie – na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Wskazany przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i od podmiotu nabywającego tę usługę. Nie odnosi się również do czasu wynajmowania nieruchomości oraz klasyfikacji statystycznych.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Ponadto Wnioskodawca chce wynająć swój prywatny dom. Dom wynajmowany będzie Spółce z. o.o., która zajmuję się pośrednictwem pracy. De facto dom ten, Spółka będzie wynajmować od Wnioskodawcy dla cudzoziemców/pracowników (głównie mieszkańców Ukrainy) na długi okres pobytu. Zawarta pomiędzy stronami umowa najmu zawierać będzie w swojej treści postanowienia, w których sposób niebudzący wątpliwości wynikać będzie, że Wnioskodawca zastrzega, a Najemca potwierdza (tzn: oświadcza i przyjmuje warunki), że dotyczy ona domu mieszkalnego, który może być wykorzystywany przez Najemcę, wyłącznie w celach mieszkaniowych. Wnioskodawca wystawiać będzie Spółce faktury za powyższą usługę najmu oraz doliczać do nich koszty odsprzedaży mediów (rozliczenia będą dokonywane w okresach miesięcznych). W związku z powyższym Wnioskodawca wystawi Spółce z o.o. fakturę za wynajem swojego domu prywatnego umieszczając jako sprzedawcę dane swojej firmy i tytułując sprzedaż, jako: „ czynsz najmu na cele mieszkalne w tym ryczałt za media x kwota” i zastosuje do tej usługi stawkę VAT - ZW (zwolniona). Wynajmujący będzie świadczył usługę wynajmu domu na rzecz Spółki symbol PKWiU z 2008 r. - 68.20.11.0. Najemca zobowiązuje się używać przedmiot umowy zgodnie z przeznaczeniem wyłącznie na cele mieszkaniowe pracowników którzy będą mogli zaspokoić podstawowe potrzeby odpoczynku, snu, przygotowania i spożycia posiłków oraz higieny osobistej. Jednak ich pobyt nie będzie związany z zamiarem ustanowienia z niego stałego miejsca zamieszkania, w którym koncentrowałyby się sprawy osobiste i rodzinne. Będzie to miejsce tymczasowe. Z treści umowy wynika, że Spółka zobowiązuje się nie oddawać przedmiotu umowy w podnajem ani bezpłatne używanie osobom trzecim. Z tytułu umowy najmu najemca zapłaci czynsz x zł od osoby za każdy nocleg. Czynsz obejmuje również koszty eksploatacyjne takie jak: należności za prąd, wodę, gaz, ogrzewanie, ścieki, wywóz nieczystości, internet. Kwota najmu jest uzależniona od ilości pracowników (x zł od osoby za każdy nocleg) nie mniej jak 10 osób i nie więcej jak 24 osoby. Gdy liczba pracowników spadnie poniżej 10 Najemca będzie płacił stałą kwotę x.

Między stronami zostanie zawarta umowa na czas nieokreślony, w ramach umowy najmu Wnioskodawca nie będzie obciążał Spółki dodatkowo kosztami dostarczanych ww. mediów. Kwota czynszu od jednej osoby za każdy nocleg jest tak skalkulowana by pokryła również ww. koszty eksploatacyjne. Wnioskodawca samodzielnie dokonuje wyboru dostawcy ww. mediów. Dom mieszkalny w całości będzie podlegał umowie najmu. Dom jednorodzinny, którego właścicielem jest Wnioskodawca jest wyposażony we wszystkie niezbędne sprzęty gospodarstwa domowego i w pełni umeblowany oraz posiada liczniki, z których są rozliczane media. Płatności za media są po stronie Wnioskodawcy.

Z treści pytania ostatecznie sformułowanego w uzupełnieniu do wniosku wynika, że przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest możliwość zastosowania zwolnienia od podatku dla usług wynajmu domu mieszkalnego.

Uwzględniając powołane wyżej przepisy prawa w kontekście przedstawionego opisy sprawy, należy stwierdzić, że świadczona przez Wnioskodawcę usługa wynajmu domu mieszkalnego, będzie spełniała wymienione wyżej przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał bowiem, że przedmiotową nieruchomość (dom mieszkalny) Wnioskodawca zamierza wynająć Spółce z o.o., która zobowiązała się używać przedmiot umowy (dom mieszkalny) zgodnie z przeznaczeniem wyłącznie na cele mieszkaniowe pracowników. Umowa z Najemcą została zawarta na czas nieokreślony. Świadczone usługi Wnioskodawca sklasyfikował w poz. 68.20.11.0 PKWiU z 2008 r.

W tym miejscu wskazać należy, że do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zakresie świadczonych usług należy stosować Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676, z późn. zm.).

Jednak zgodnie z § 3a ww. rozporządzenia, do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zakresie przypadków, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. f i lit. g ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106), załączniku nr 15 do tej ustawy oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 8 tej ustawy, Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) stosuje się do dnia 31 grudnia 2020 r.

Dla ułatwienia prac związanych z reorganizacją, względnie uzupełnieniem ewidencji źródłowej jednostek gospodarczych oraz ułatwieniem zaliczenia określonych produktów do odpowiednich grupowań PKWiU, Prezes Głównego Urzędu Statystycznego wydał dnia 4 listopada 2015 r. zarządzenie w sprawie kluczy powiązań PKWiU 2008 - PKWiU 2015 i PKWiU 2015 - PKWiU 2008 (Dz. Urz. GUS 2015, poz. 43)

I tak, z klucza powiązań PKWiU 2008 - PKWiU 2015 wynika, że usługi wynajmu domu mieszkalnego, sklasyfikowane przez Wnioskodawcę w PKWiU 2008 jako 68.20.11.0 „Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi” odpowiadają skalsyfikowane w PKWiU 2015 usługi, tj. 68.20.11.0 „Wynajem i obsługa nieruchomości mieszkalnych własnych lub dzierżawionych.” Tak więc, w dziale 68 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zarówno 2008, jak i 2015, znajdują się usługi związane z wynajmem nieruchomości mieszkalnych.

W niniejszej sprawie spełnione będą zatem warunki wynikające z ww. przepisu do zastosowania zwolnienia od podatku dla świadczonej przez Wnioskodawcę usługi wynajmu domu mieszkalnego , gdyż jak wynika z wniosku, przedmiotem umowy będzie nieruchomość o charakterze mieszkalnym, a Najemca będzie ją wykorzystywać wyłącznie na cele mieszkaniowe dla swoich pracowników.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług wynajmu nieruchomości (domu mieszkalnego) uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja, zgodnie z zakreślonym przez Wnioskodawcę w uzupełnieniu do złożonego wniosku przedmiotem zapytania oraz przedstawionym stanowiskiem dotyczy wyłącznie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług dla świadczonej usługi wynajmu domu mieszkalnego.

W zakresie dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

W tym miejscu wskazać należy, że w myśl art. 14f § 1 Ordynacji podatkowej wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł, którą należy wpłacić w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku. Natomiast w przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego (art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej).

Jednocześnie, zgodnie z art. 14f § 2b Ordynacji podatkowej, opłata za wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega zwrotowi wyłącznie w przypadku:

1. wycofania wniosku – w całości;
2. wycofania części wniosku w odniesieniu do przedstawionego w nim odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego – w odpowiedniej części;
3. uiszczenia jej w kwocie wyższej od należnej – w odpowiedniej części.

Z analizy wniosku Strony z dnia 22 października 2020 r. uzupełnionego pismami z dnia 15 stycznia 2021 r. i 25 stycznia 2021 r. wynika, że dotyczy jednego zdarzenia przyszłego w zakresie podatku od towarów i usług i jednego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, stąd opłata za wydanie interpretacji indywidualnej powinna być wniesiona w wysokości 80 zł. Wnioskodawca dnia 22 października 2020 r. uiścił opłatę za wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób fizycznych w wysokości 120 zł, a więc wniósł opłatę w kwocie wyższej od należnej. Na podstawie wyżej powołanego art. 14 § 2b Ordynacji podatkowej, wniesiona opłata nienależna w wysokości 40 zł, zostanie zwrócona, zgodnie z dyspozycją Wnioskodawcy, na numer rachunku bankowego wskazany przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.