Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.828.2020.2.MM
z 25 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2020 r. (data wpływu 16 października 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 grudnia 2020 r. (data wpływu 30 grudnia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości opodatkowania przez spadkobierczynię dochodów na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu udziału w spółce komandytowej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 października 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 14 grudnia 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.828.2020.1.MM, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w związku z art. 14h powołanej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem poczty w dniu 14 grudnia 2020 r. (doręczono w dniu 17 grudnia 2020 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek pismem z dnia 22 grudnia 2020 r. (data wpływu 30 grudnia 2020 r.).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Ojciec Wnioskodawczyni (X, zwany dalej: „spadkodawcą”) zmarł dnia 22 lipca 2019 r. Spadkodawca prowadził działalność gospodarczą Y z siedzibą we ... oraz był komandytariuszem w M Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa z siedzibą we …. Ponadto posiadał udziały i akcje w spółkach prawa handlowego. Dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej osiągane z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej oraz uczestnictwa w Spółce komandytowej, spadkodawca opodatkowywał na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Po śmierci spadkodawcy w działalności gospodarczej Y został ustanowiony zarządca sukcesyjny, stąd działalność ta jest nadal prowadzona jako przedsiębiorstwo w spadku. Również w Spółce komandytowej śmierć spadkodawcy nie skutkowała rozwiązaniem Spółki. W miejsce zmarłego wspólnika wstąpiły dwie córki - Wnioskodawczyni i Jej siostra. Spadkodawca nie pozostawił testamentu. W dniu śmierci ojca i w dniu złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawczyni i Jej siostra były małoletnie.

Akt poświadczenia dziedziczenia został sporządzony dnia 24 lipca 2019 r. Przy akcie tym spadkobierczynie były reprezentowane przez opiekuna prawnego – matkę.

Po spadkodawcy, Wnioskodawczyni nabyła w szczególności w:

1. Y z siedzibą we ... - całe przedsiębiorstwo w udziale wynoszącym po 1/2 części, jako Spadkobierczyni zmarłego przedsiębiorcy; swoje prawa Spadkobierczynie wykonują przez zarządcę sukcesyjnego, którym ustanowiono ich matkę;
2. M Spółce z o.o. Spółce komandytowej z siedzibą we ... - wkład w Spółce wynoszący 8 000,00 zł oraz udział w zyskach i stratach wynoszący po 41%; jako spadkobierczynie zmarłego wspólnika prawa w Spółce wykonują przez jedną osobę, którą ustanowiono matkę spadkobierczyń.
   
   

Spadkobierczyni została ujawniona w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego w dniu 11 października 2019 r.

Dochody, jakie Wnioskodawczyni uzyskała z uczestnictwa w Y z siedzibą we ... i z uczestnictwa w M z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa z siedzibą we …, są dochodami z pozarolniczej działalności gospodarczej. Dochody z działalności w przedsiębiorstwie w spadku - Firmie Handlowej Y zostały opodatkowane na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast dochody uzyskane z działalności prowadzonej przez M Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa zostały opodatkowane stawką wynikającą ze skali podatkowej (art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z uwagi na fakt, że zarówno Y, jak i M Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa przez cały czas prowadziły działalność gospodarczą, pierwszy przychód został osiągnięty w tym samym dniu, w którym nastąpiła śmierć spadkodawcy. Oświadczenie o wyborze opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej w formie Spółki komandytowej 19% podatkiem liniowym zostało przesłane do właściwego urzędu skarbowego w dniu 29 sierpnia 2019 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko, że Wnioskodawczyni jako spadkobierczyni, nabyła po spadkodawcy prawo do opodatkowania na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej osiąganych z tytułu uczestnictwa w Spółce komandytowej, które spadkodawca opodatkowywał na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przedstawionym ostatecznie w uzupełnieniu wniosku, zgodnie z art. 97 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), spadkobierczynie podatnika, z zastrzeżeniem § 2, przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy.

W prawie podatkowym nie zdefiniowano użytego w przytoczonym przepisie określenia „majątkowych praw i obowiązków”. Zgodnie z poglądem prezentowanym w piśmiennictwie „prawem majątkowym będzie rozwiązanie prawne przynoszące uprawnionemu bezpośrednią korzyść ekonomiczną, a więc przysparzające mu aktywów, czy nawet zmniejszenie pasywów” (por. S. Babiarz, Majątkowe i niemajątkowe prawa i obowiązki w systemie praw - Część II., Majątkowe i niemajątkowe prawa i obowiązki w prawie podatkowym, Zeszyty naukowe sądownictwa administracyjnego nr 2 z 2006 r., s. 26).

Z kolei Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 10 lutego 2009 r., sygn. akt II FSK 1625/07, wyjaśnił, że „(...) podział praw i obowiązków na materialne i niematerialne przebiega według podziału prawa finansowego na materialne i formalne. Zatem prawa niemajątkowe - proceduralne, to takie, na podstawie których zawiązują się organizacyjne stosunki prawno-finansowe, a majątkowe dotyczą uprawnień i obowiązków, na podstawie których zawiązują się stosunki prawno-finansowe. Do praw majątkowych zalicza się przykładowo prawo do nadpłaty, do zwrotu podatku lub różnicy podatku naliczonego, prawo do rozliczenia straty w następnych okresach rozliczeniowych, prawo do ulg i premii inwestycyjnych, niewykorzystane prawa do rozłożenia zapłaty podatku na raty, odroczenia zapłaty podatku”.

W innym wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 marca 2015 r., sygn. akt II FSK 769/15, wskazano, że: „Przyjmując linię podziału praw i obowiązków na majątkowe i niemajątkowe, zgodną z podziałem prawa finansowego na materialne i formalne, pierwsza ze wskazanych grup będzie związana przede wszystkim z wymiarem podatków bądź ich płatnością. Należy przy tym podkreślić, iż sukcesją w przypadku spadkobierców objęte są jedynie te majątkowe prawa i obowiązki, które wynikają z przepisów prawa podatkowego. Będzie to więc, np. prawo do zapłaty podatku w odroczonym terminie płatności albo też jego zapłaty w ratach, uprawnienie do zwrotu nadpłaty, prawo zwrotu podatku lub różnicy podatku naliczonego, prawo rozliczenia straty, prawo do ulgi podatkowej (por. R. Dowgier, (w:) Ordynacja podatkowa. Komentarz, red. L. Etel, Lex 2013)”.

Przy takim rozumieniu „prawa majątkowego”, o którym mowa w art. 97 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, możliwość opodatkowania według zasad określonych w art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), należy zaliczyć do kategorii praw majątkowych.

Opodatkowanie na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli uwzględni się dochód osiągany z tytułu uczestnictwa w Spółce komandytowej, jest korzystniejsze dla Wnioskodawczyni finansowo, niż opodatkowanie według skali podatkowej.

Oznacza to, że jako Spadkobierczyni nabyła po spadkodawcy prawo do opodatkowania, na zasadach określonych w art. 30c ww. ustawy, dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej osiąganych z tytułu uczestnictwa w spółce komandytowej oraz w działalności gospodarczej prowadzonej obecnie w formie przedsiębiorstwa w spadku.

Podkreślić również należy, że jako spadkobierczyni - Wnioskodawczyni nie mogła skutecznie wybrać opodatkowania według zasad określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oświadczenie o wyborze tej formy opodatkowania należy złożyć przed uzyskaniem pierwszego przychodu (art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), co zważywszy, że M prowadzi działalność handlową (handel hurtowy i detaliczny) było absolutnie niemożliwe. Wnioskodawczyni weszła w prawa spadkodawcy z chwilą jego śmierci, co wykluczało skuteczne złożenie oświadczenia o wyborze przedmiotowej formy opodatkowania, bowiem Spółka, z uwagi na charakter prowadzonej działalności gospodarczej, osiągała przychód w sposób „ciągły”.

Za prawidłowością prezentowanego stanowiska przez Wnioskodawczynię, z którego wynika, że jako Spadkobierczyni nabyła po spadkodawcy prawo do opodatkowania, na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, przemawia również stanowisko zaprezentowane w uchwale 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 listopada 2014 r., sygn. akt II FPS 3/14.

Naczelny Sąd Administracyjny omawiając regulację wynikającą z art. 97 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa podał, że: „W treści tego przepisu należy wyróżnić określone przesłanki tego następstwa prawnego pod tytułem ogólnym:

1. spadkobierca powinien być spadkobiercą podatnika;
2. przejęcie powinno dotyczyć majątkowych praw i obowiązków;
3. majątkowe prawa i obowiązki powinny być przewidziane w przepisach prawa podatkowego.”
   
   

W tym przypadku zaistniały wszystkie przesłanki wskazane w przytoczonym fragmencie uchwały. W uchwale zwrócono również uwagę na to, że: „Przystępując do rozstrzygnięcia przedstawionego zagadnienia spornego w pierwszej kolejności należało przypomnieć, że na gruncie prawa podatkowego przyjmuje się przede wszystkim dyrektywę prymatu wykładni językowej (por. uchwały NSA z dnia 14 marca 2011 r., sygn. akt II FPS 8/10; z dnia 22 czerwca 2011 r., sygn. akt I GPS 1/11; postanowienie NSA z dnia 8 kwietnia 2013 r., sygn. akt II FPS 7/12; publik CBOSA). Stoi za tym ochrona podatnika, tak aby mógł on układać swoje sprawy w zaufaniu do tego, że nałożone na niego przez ustawodawcę ciężary i świadczenia publiczne nie zostaną ukształtowane na jego niekorzyść w oparciu o funkcjonalne, czy celowościowe dyrektywy interpretacji prawa. W świetle zasady zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa, będącej implikacją klauzuli demokratycznego państwa prawnego (art. 2 Konstytucji RP), oraz zasady, zgodnie z którą obowiązek ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych jest ograniczony nakazem absolutnej wyłączności ustawy (art. 84 i art. 217 Konstytucji RP), nie jest dopuszczalne wymaganie od podatnika ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, które nie wynikają wprost z wypowiedzi ustawodawcy, lecz zostały ukształtowane przez organy stosujące prawo na skutek metod wykładni pozajęzykowej. Nie jest zatem dopuszczalne, aby przepisy określające ciężary lub świadczenia publiczne były w praktyce organów podatkowych, czy sądów interpretowane w sposób rozszerzający przy wykorzystaniu pozajęzykowych metod wykładni prawa. Wykładnia językowa powinna uwzględniać reguły znaczeniowe języka powszechnego, języka prawnego i języka prawniczego” (por. R. Mastalski, Wykładnia językowa w interpretacji prawa podatkowego, Przegląd Podatkowy z 1999 r., nr 8).

Zgodnie z treścią uzasadnienia uchwały należy stwierdzić, że przywołane w nim normy prawa konstytucyjnego oraz wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego przemawiają za prawidłowością wskazanego przez Wnioskodawczynię stanowiska, że jako Spadkobierczyni może opodatkować przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej zarówno w formie działalności gospodarczej - przedsiębiorstwie w spadku, jak również jako komandytariusz spółki komandytowej, z zastosowaniem reguł przewidzianych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - podatkiem liniowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.), prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.

Nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami (art. 922 § 2 Kodeksu cywilnego).

Zgodnie z art. 924 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast stosownie do art. 925 ww. ustawy - spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. W myśl art. 926 § 1 Kodeksu cywilnego, powołanie do spadku wynika z ustawy albo z testamentu.

Sąd na wniosek osoby mającej w tym interes stwierdza nabycie spadku przez spadkobiercę. Notariusz na zasadach określonych w przepisach odrębnych sporządza akt poświadczenia dziedziczenia (art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego).

W świetle cytowanych powyżej przepisów, spadek zostaje nabyty w drodze spadkobrania z dniem śmierci spadkodawcy. Nabycie spadku następuje automatycznie, z mocy ustawy. Od chwili otwarcia spadku spadkobiercy mogą samodzielnie objąć spadek we władanie. Orzeczenie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku potwierdza nabycie spadku przez spadkobierców i ma jedynie znaczenie deklaratoryjne, tj. potwierdza ono tylko, a nie tworzy, określony stan prawny.

W myśl przepisu art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1526, z późn. zm.), użyte w ustawie określenie spółka osobowa oznacza spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną.

Zgodnie z art. 102 Kodeksu spółek handlowych, spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Z kolei stosownie do art. 124 § 1 Kodeksu spółek handlowych, śmierć komandytariusza nie stanowi przyczyny rozwiązania spółki. Spadkobiercy komandytariusza powinni wskazać spółce jedną osobę do wykonywania ich praw. Czynności dokonane przez pozostałych wspólników przed takim wskazaniem wiążą spadkobierców komandytariusza.

Zgodnie z art. 5b ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza).

W świetle cytowanych przepisów spółki osobowe nie posiadają osobowości prawnej. Dochody spółek osobowych nie stanowią zatem odrębnego przedmiotu opodatkowania. Z punktu widzenia prawa podatkowego podatnikami są poszczególni wspólnicy tej spółki. Przychody uzyskane z tytułu udziału w Spółce komandytowej prowadzącej działalność gospodarczą należy zaliczyć do wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy źródła przychodu, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z kolei stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie z art. 9a ust. 2 ww. ustawy, podatnicy mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został osiągnięty pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód został osiągnięty w grudniu tego roku podatkowego.

W świetle cytowanych przepisów, dochód osiągnięty z tytułu udziałów w spółce komandytowej podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ww. ustawy lub po spełnieniu przez podatnika warunków określonych przepisami art. 9a ww. ustawy, może być opodatkowany zgodnie z art. 30c ust. 1 tej ustawy, tj. 19% podatkiem (tzw. podatkiem liniowym).

Nie ulega wątpliwości, że warunkiem koniecznym dla opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności podatkiem liniowym jest złożenie przez podatnika oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania. Z cytowanego wyżej przepisu art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika wprost, że – w sytuacji rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego – pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania 19% podatkiem dochodowym należy złożyć do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia tej działalności, nie później jednak niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że ojciec Wnioskodawczyni zmarł dnia 22 lipca 2019 r. Spadkodawca był m.in. komandytariuszem w Spółce komandytowej. Dochody z uczestnictwa w Spółce komandytowej, spadkodawca opodatkowywał na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Po spadkodawcy, Wnioskodawczyni nabyła w szczególności udział w zyskach i stratach wynoszący 41% w ww. Spółce. Śmierć spadkodawcy nie skutkowała rozwiązaniem Spółki. W miejsce zmarłego wspólnika wstąpiły dwie córki - Wnioskodawczyni i Jej siostra. Spadkodawca nie pozostawił testamentu. W dniu śmierci ojca Wnioskodawczyni była nieletnia. Akt poświadczenia dziedziczenia został sporządzony dnia 24 lipca 2019 r. Przy akcie tym Wnioskodawczyni była reprezentowana przez opiekuna prawnego – matkę. Wnioskodawczyni została ujawniona w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego w dniu 11 października 2019 r.

Dochody uzyskane z działalności prowadzonej przez Spółkę komandytową zostały opodatkowane stawką wynikającą ze skali podatkowej (art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Z uwagi na fakt, że Spółka komandytowa przez cały czas prowadziła działalność gospodarczą, pierwszy przychód został osiągnięty w tym samym dniu, w którym nastąpiła śmierć spadkodawcy. Oświadczenie o wyborze opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej w formie Spółki komandytowej 19% podatkiem liniowym zostało przesłane do właściwego urzędu skarbowego w dniu 29 sierpnia 2019 r.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przytoczone przepisy prawne stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do opodatkowania dochodu z tytułu uczestnictwa w Spółce (które to uczestnictwo nabyła w drodze spadku po zmarłym ojcu) 19% stawką podatku dochodowego, zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. tzw. podatkiem liniowym, ze względu na to, że Wnioskodawczyni nie złożyła – w ustawowym terminie – oświadczenia o wyborze tej formy opodatkowania.

Wnioskodawczyni – zgodnie z cyt. art. 924 oraz art. 925 Kodeksu cywilnego – z dniem śmierci spadkodawcy (tj. z dniem 22 lipca 2019 r.) nabyła spadek i w związku z tym stała się wspólnikiem Spółki komandytowej. Momentem, od którego należy rozpoznawać przychody podatkowe jest moment, w którym Wnioskodawczyni przystąpiła do Spółki. Przychody uzyskane przez Spółkę od tego dnia stanowiły również przychód Wnioskodawczyni – proporcjonalnie do Jej udziału w zysku. Zatem oświadczenie o wyborze opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej 19% podatkiem liniowym, uzyskanych w związku z objęciem w drodze spadku udziałów w Spółce, winno być złożone nie później, niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu (tj. w dniu przystąpienia do Spółki). O skuteczności złożonego oświadczenia decyduje bowiem dzień uzyskania pierwszego przychodu. Naruszenie tego terminu skutkuje niemożnością opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej w ww. formie. Zatem, prawidłowo dochody uzyskane z tytułu udziału w Spółce komandytowej zostały opodatkowane stawką wynikającą ze skali podatkowej (art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z uwagi na powyższe, stanowisko Wnioskodawczyni uznano za nieprawidłowe.

Końcowo zaznaczyć należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji była wyłącznie kwestia możliwości opodatkowania przez Wnioskodawczynię dochodów na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osiąganych z tytułu udziału w Spółce komandytowej.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym, wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.