2021.01.28 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.202.2020.3.PJ
z 28 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 października 2020 r. (data wpływu 29 października 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie

braku opodatkowania podatkiem akcyzowym zużycia na potrzeby własne energii elektrycznej dokupionej od spółki energetycznej – jest prawidłowe,
braku opodatkowania sprzedaży nadwyżek energii elektrycznej podmiotowi niebędącemu nabywcą końcowym – jest prawidłowe,
braku obowiązku zapłaty podatku akcyzowego od zużycia energii elektrycznej, którą Wnioskodawca sam wyprodukował – jest prawidłowe,
obowiązku złożenia zgłoszenia rejestracyjnego – jest nieprawidłowe,
składania deklaracji podatkowych – jest nieprawidłowe,
obowiązku prowadzenia ewidencji ilościowej energii elektrycznej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 października 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie braku opodatkowania podatkiem akcyzowym zużycia na potrzeby własne energii elektrycznej dokupionej od spółki energetycznej, braku opodatkowania sprzedaży nadwyżek energii elektrycznej podmiotowi niebędącemu nabywcą końcowym, braku obowiązku zapłaty podatku akcyzowego od zużycia energii elektrycznej, którą Wnioskodawca sam wyprodukował, obowiązku złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, składania deklaracji podatkowych oraz obowiązku prowadzenia ewidencji ilościowej energii elektrycznej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

X.p. z o.o. (dalej: Wnioskodawca) jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie utylizacji odpadów niebezpiecznych poprzez termiczne przekształcenie odpadów. W trakcie tego procesu energia cieplna odbierana jest w kotle odzysknicowym, a następnie wykorzystywana do produkcji energii elektrycznej w turbogeneratorze o mocy 0.99 MWe należącym do Wnioskodawcy. Ilość produkowanej energii elektrycznej waha się od 200 kWh/h do 0.99 MWh/h w zależności od pory roku i parametrów procesu. Większość wytworzonej w tym procesie energii elektrycznej jest zużywana na potrzeby tego procesu, natomiast jej nadwyżka sprzedawana jest do Y S.A. (dalej: Spółka), która posiada koncesje na obrót energią elektryczną o nr (...), z którą wnioskodawca ma zawartą stoso

Czy zużycie przez Wnioskodawcę na potrzeby własne energii elektrycznej dokupionej od spółki energetycznej podlega po stronie Wnioskodawcy opodatkowaniu tym podatkiem?
Czy sprzedaż przez Wnioskodawcę nadwyżki energii wyprodukowanej z własnych jednostek wytwórczych na rzecz spółki energetycznej, która posiada koncesję, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem akcyzowym?
Czy wytwarzając i zużywając energię w generatorach o mocy nieprzekraczającej 1 MW, z których energia nie jest oddawana do sieci, Wnioskodawca powinien wykonywać obowiązek rejestracji, prowadzenia ewidencji, składania deklaracji, obliczania i zapłaty podatku i w jaki sposób powinna być kalkulowana ilość energii elektrycznej do opodatkowania podatkiem akcyzowym?

Wnioskodawca przedstawił następujące stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego:

Ad. 1

Stosownie do art. 9 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (dalej: Ustawa), przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium w kraju, w tym przez podmiot nie posiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. prawo energetyczne (dalej: PEnerg), który wyprodukował tę energię, a także zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej.

Warto zaznaczyć, że art. 9 ust. 3 Ustawy wskazuje, że jeżeli w stosunku do energii elektrycznej powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1 (m. in. z tytułu sprzedaży na rzecz podmiotów nie posiadających koncesji - art. 9 ust. 1 pkt 2 Ustawy), to nie powstaje obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 pkt 19 Ustawy, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju obowiązek podatkowy powstaje z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Wnioskodawca nabywając energię elektryczną na własne potrzeby posiada status nabywcy końcowego, co powoduje, że sprzedaż energii na rzecz Wnioskodawcy jest opodatkowana zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 2 Ustawy. Podatnikiem podatku akcyzowego z tytułu tej sprzedaży jest dostawca energii a obowiązek podatkowy z tego tytułu powstaje w momencie wydania energii Spółce (art. 13 ust. 1 i art. 11 ust. 1 pkt [19 – przypis Organu] Ustawy). Zgodnie z powyższym, jeżeli w stosunku do energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstał już w związku z jej wydaniem Spółce, nie powstanie obowiązek podatkowy w związku z jej zużyciem przez Wnioskodawcę na potrzeby własne (art. 9 ust. 3 Ustawy).

Ad. 2

Zgodnie z katalogiem czynności opodatkowanych, określonych dla energii elektrycznej, wskazanym w art. 9 ust. 1 Ustawy, sprzedaż energii podmiotowi posiadającemu koncesje nie stanowi czynności opodatkowanej.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 2 w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest: „sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów PEnerg, który wyprodukował tę energię, można zatem stwierdzić, że akcyza powinna być uiszczana co do zasady na etapie przekazania wyrobu akcyzowego do konsumpcji, którym jest zazwyczaj zbycie energii elektrycznej do nabywcy końcowego. Biorąc pod uwagę art. 2 ust. 1 pkt 19 Ustawy, sprzedaż energii elektrycznej podmiotowi posiadającemu koncesje na obrót energią elektryczną nie stanowi przekazania energii do konsumpcji więc nie podlega opodatkowaniu.

W przypadku, w którym Wnioskodawca po rozpoczęciu produkcji energii elektrycznej dokona jej sprzedaży na rzecz spółki energetycznej posiadającej koncesje na obrót energią, to czynność ta nie będzie opodatkowana akcyzą po stronie sprzedawcy. Wobec powyższego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nie jest zobowiązany do rozliczenia podatku akcyzowego z tytułu sprzedaży energii elektrycznej na rzecz spółki energetycznej.

Ad. 3

Zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (dalej: Ustawa o akcyzie) podmiot prowadzący działalność gospodarczą jest obowiązany, przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu złożyć zgłoszenie rejestracyjne właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego. Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 7a ustawy o akcyzie, art. 16 ust. 1 nie ma zastosowania do podmiotów produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która nie jest dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, lecz jest zużywana przez ten podmiot, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości.

Zgodnie z art. 138h ust. 1 Ustawy o akcyzie: „Ewidencje ilościową energii elektrycznej prowadzą:

podatnik dokonujący sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu;
podatnik zużywający energię elektryczną w przypadku, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 i 4;
podmiot reprezentujący, o którym mowa w art. 13 ust. 5;
podmiot dokonujący dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu energii elektrycznej.”

Ust. 2 wskazanego wyżej art. wyłącza jednak zastosowanie art. 138h ust. 1 względem podmiotów produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która nie jest dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, lecz jest zużywana przez ten podmiot, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości.

Zgodnie z art. 24 ust. 1 Ustawy o akcyzie: „W przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwego urzędu skarbowego...”. Art. 24 ust. 2 Ustawy o akcyzie wskazuje jednak, że w przypadku, w którym opodatkowaną czynnością jest zużycie energii wskazane w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6 Ustawy o akcyzie, to obowiązek ten nie ma zastosowania do: „...podmiotów posiadających koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, które zużywają energię elektryczną na cele zwolnienia, o którym mowa w art. 30 ust. 6 lub 7, i nie są podatnikami z tytułu innych czynności, o których mowa w art. 9 ust. 1”.

Zgodnie z § 5 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego z dnia 28 grudnia 2018 r.: „Zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW przez podmiot, który zużywa tę energię”.

Zgodnie z art. 30 ust. 7 Ustawy o akcyzie zwalnia się od podatku akcyzowego zużycie energii elektrycznej w procesie produkcji energii elektrycznej i ciepła w skojarzeniu. Przepis ten odnosi się do energii zużywanej podczas pracy kogeneratora, ale nie obejmuje wytworzonej energii, która zostaje wykorzystana przez Wnioskodawcę na inne cele. Zdaniem wnioskodawcy należy jednak interpretować go celowościowo. Skoro bowiem ustawodawca wyraźnie dąży do zwolnienia wytwórcy z obciążeń związanych z podatkiem akcyzowym, to nielogicznym byłoby pozostawienie obowiązku składania deklaracji podatkowych. Taki obowiązek stanowiłby przeszkodę zniechęcającą przedsiębiorców do inwestowania we własne generatory - co jest niewątpliwie wbrew intencjom ustawodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ energia zostanie wytworzona w generatorze o mocy poniżej 1 MW i nie zostanie oddana do sieci, a od wyrobów energetycznych zasilających kogenerator zostanie zapłacona akcyza albo będą one zwolnione od akcyzy, w oparciu o powyższe przepisy Wnioskodawca będzie zwolniony z obowiązku:

Złożenia zgłoszenia rejestracyjnego,
Prowadzenia ewidencji ilościowej energii elektrycznej,
Zapłaty akcyzy,
Składania deklaracji podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie podatku akcyzowego jest

prawidłowe w zakresie
- braku opodatkowania podatkiem akcyzowym zużycia na potrzeby własne energii elektrycznej dokupionej od spółki energetycznej,
- braku opodatkowania sprzedaży nadwyżek energii elektrycznej podmiotowi niebędącemu nabywcą końcowym,
- braku obowiązku zapłaty podatku akcyzowego od zużycia energii elektrycznej, którą Wnioskodawca sam wyprodukował;
nieprawidłowe w zakresie:
- obowiązku złożenia zgłoszenia rejestracyjnego,
- składania deklaracji podatkowych,
- obowiązku prowadzenia ewidencji ilościowej energii elektrycznej.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 722. z późn. zm.) zwanej dalej „ustawą” – ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyrobami akcyzowymi są wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Załącznik nr 1 do ustawy nie obejmuje swym zakresem energii cieplnej, co oznacza że energia cieplna nie stanowi wyrobu akcyzowego.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię;
zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;
zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;
import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie – art. 9 ust. 2 ustawy.

Obrót energią elektryczną i jej zużycie w ww. okolicznościach podlega zatem z zasady opodatkowaniu akcyzą.

Jeżeli w stosunku do energii elektrycznej powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej – art. 9 ust. 3 ustawy.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje:

z dniem nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju;
z dniem zużycia energii elektrycznej, w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6;
z dniem powstania długu celnego, w przypadku importu energii elektrycznej przez nabywcę końcowego.

Wydanie energii elektrycznej, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nabywcy końcowemu jest związane z wystawieniem przez podatnika faktury lub innego dokumentu, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną – art. 11 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą (…).

Podmiot prowadzący działalność gospodarczą jest obowiązany, przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą lub pierwszej czynności z wykorzystaniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie lub wyrobów akcyzowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, opodatkowanych zerową stawką akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, złożyć zgłoszenie rejestracyjne właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego. Obowiązek, o którym mowa w zdaniu poprzedzającym, ma zastosowanie również do podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, który dokonuje nabycia wewnątrzwspólnotowego alkoholu etylowego całkowicie skażonego środkiem skażającym dopuszczonym we wszystkich państwach członkowskich Unii Europejskiej lub dodatkowymi środkami skażającymi dopuszczonymi przez państwo członkowskie Unii Europejskiej, w którym skażenie następuje, na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93 z dnia 22 listopada 1993 r. w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego – art. 16 ust. 1 ustawy.

Przepis ust. 1 nie ma zastosowania do podmiotów produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która nie jest dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, lecz jest zużywana przez ten podmiot, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości – art. 16 ust. 7a ustawy.

Zgodnie z art. 24 ustawy:

W przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwego urzędu skarbowego, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym:
1. upłynął termin płatności wynikający z faktury, a jeżeli termin ten nie został określony - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę - w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. upłynął termin płatności określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej albo, jeżeli termin ten nie został określony w umowie - upłynął termin płatności wynikający z faktury lub innego dokumentu wystawionego przez podatnika, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną, a jeżeli termin płatności nie został określony w umowie ani w fakturze lub w tym dokumencie albo gdy z faktury nie wynika należność za energię elektryczną sprzedaną w tym okresie - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę lub ten dokument - w przypadku sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju;
3. nastąpiło zużycie energii elektrycznej - w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6.
Przepis ust. 1 pkt 3 nie ma zastosowania do podmiotów posiadających koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, które zużywają energię elektryczną na cele zwolnienia, o którym mowa w art. 30 ust. 6 lub 7, i nie są podatnikami z tytułu innych czynności, o których mowa w art. 9 ust. 1.

Nadto wskazać należy, że zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy, nabywca końcowy to podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 755, z późn. zm.), z wyłączeniem:

spółki prowadzącej giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 312) nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,
towarowych domów maklerskich i domów maklerskich w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub nabywających energię elektryczną na rachunek dającego zlecenie na rynku regulowanym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2020 r. poz. 89, 284 i 288),
giełdowej izby rozrachunkowej, Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych S.A. lub spółki, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,
spółki prowadzącej jednocześnie izbę rozliczeniową i izbę rozrachunkową w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji, o której mowa w art. 68a ust. 14 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi lub w celu rozliczenia i rozrachunku transakcji zawieranych na rynku regulowanym.

Z kolei za sprzedaż, w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy, rozumie się czynność faktyczną lub prawną, w której wyniku dochodzi do przeniesienia posiadania lub własności przedmiotu sprzedaży na inny podmiot.

Ponadto zaznaczyć należy, że zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 9 ustawy Ordynacja podatkowa, przez działalność gospodarczą rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 i 1495 oraz z 2020 r. poz. 424 i 1086), w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców.

Ustawodawca w zakresie energii elektrycznej w art. 9 ustawy akcyzowej zawarł katalog czynności, których zaistnienie stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu akcyzą.

Czynnością podlegającą opodatkowaniu będzie zatem m.in. sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu (art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy) oraz zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, który wyprodukował tę energię (art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy). Z kolei obowiązek podatkowy (powodujący w konsekwencji zaistnienie po stronie podatnika obowiązku złożenia deklaracji podatkowej i zapłaty akcyzy na zasadach wynikających z art. 24 ustawy) powstaje w ww. przypadkach odpowiednio, z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju (art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy w zw. z art. 11 ust. 2 ustawy) oraz z dniem zużycia energii elektrycznej, przez podmiot nieposiadający koncesji, który wyprodukował tę energię (art. 11 ust. 1 pkt 3 ustawy).

Organ w tym miejscu zauważa, że co do zasady obowiązek rejestracji wynikający z art. 16 ust. 1 ustawy, ciąży m.in. na każdym podmiocie prowadzącym działalność gospodarczą, jeszcze przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą lub też pierwszej czynności z wykorzystaniem wyrobów zwolnionych od akcyzy. Do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego obowiązany zatem jest podmiot, który prowadzi działalność gospodarczą (przez którą rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów ustawy - Prawo przedsiębiorców, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców) i zamierza wykonać czynność podlegającą opodatkowaniu akcyzą lub zamierza wykonać czynność z wykorzystaniem wyrobów objętych zwolnieniem od akcyzy. Obowiązek ten dotyczy także działalności wykonywanej sporadycznie, gdyż przepisy nie uzależniają obowiązku rejestracji od częstotliwości dokonywania tych czynności.

Co także istotne, przepisy wskazują, że z obowiązku złożenia zgłoszenia rejestracyjnego należy wywiązać się przed dokonaniem pierwszej czynności opodatkowanej akcyzą. W rezultacie takiego zgłoszenia dokonuje podmiot, który jeszcze nie jest podatnikiem akcyzy. Status bowiem podatnika uzyskuje się w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Ustawodawca przewidział wyjątki od konieczności złożenia zgłoszenia rejestracyjnego i w przypadku energii elektrycznej wyjątek ten został zawarty w art. 16 ust. 7a ustawy, zgodnie z którym przepis art. 16 ust. 1 nie ma zastosowania do podmiotów produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która nie jest dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, lecz jest zużywana przez ten podmiot, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości.

Warunek ten nie będzie miał zastosowania do energii elektrycznej wytwarzanej z energii cieplnej ponieważ nie stanowi ona wyrobu akcyzowego, od którego byłaby należna akcyza, którą podmiot byłby zobowiązany zapłacić.

Oznacza to, że aby podmiot produkujący i zużywający energię elektryczną wytworzoną z energii cieplnej dostarczonej do generatora o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, nie był zobowiązany do składania zgłoszenia rejestracyjnego, niezbędne jest m.in., aby energia ta była zużywana w całości przez ten podmiot i nie była dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii.

Niezależnie od obowiązku rejestracji wynikającego z art. 16 ust. 1 ustawy, ustawodawca w przypadku energii elektrycznej przewidział szereg obowiązków ciążących m.in. na podmiotach wytwarzających i zużywających energię elektryczną, tj. podmiotach dokonujących czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą i na których ciążyć będzie obowiązek podatkowy.

Stosownie do art. 24 ust. 1 pkt 3 ustawy, w przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwego urzędu skarbowego, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zużycie energii elektrycznej - w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6.

Wyjątek od tej zasady został określony w art. 24 ust. 2 ustawy, niemniej nie znajdzie on zastosowania w przypadku podmiotu, który nie posiada koncesji i jest podatnikiem w tytułu czynności o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 138h ustawy:

Ewidencję ilościową energii elektrycznej prowadzą:
1. podatnik dokonujący sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu;
2. podatnik zużywający energię elektryczną w przypadku, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 i 4;
3. podmiot reprezentujący, o którym mowa w art. 13 ust. 5;
4. podmiot dokonujący dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu energii elektrycznej.
Przepisy ust. 1 nie mają zastosowania do podmiotów produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która nie jest dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, lecz jest zużywana przez ten podmiot, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości.
Podmioty określone w ust. 1 pkt 1-3 prowadzą ewidencję, o której mowa w ust. 1, na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych u nabywcy końcowego lub podmiotu zużywającego energię, a w przypadku braku urządzeń pomiarowych - na podstawie współczynnikowo określonego poziomu poboru energii przez poszczególne urządzenia, wskazanego w dokumentacji prowadzonej przez podatnika.
Podmiot określony w ust. 1 pkt 4 prowadzi ewidencję, o której mowa w ust. 1, na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych, a w przypadku braku takich możliwości - na podstawie dokumentów rozliczeniowych.
Ewidencja, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać odpowiednio dane niezbędne do określenia w okresach miesięcznych, z dokładnością do 0,001 MWh, łącznej ilości:
1. energii elektrycznej wyprodukowanej, nabytej wewnątrzwspólnotowo, zaimportowanej lub zakupionej na terytorium kraju;
2. energii elektrycznej sprzedanej nabywcom końcowym na terytorium kraju;
3. energii elektrycznej sprzedanej podmiotom posiadającym koncesję w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne;
4. energii elektrycznej dostarczonej wewnątrzwspólnotowo i wyeksportowanej;
5. energii elektrycznej zużytej na potrzeby własne;
6. energii elektrycznej zwolnionej od akcyzy na podstawie art. 30 ust. 6, 7 i 7a oraz przepisów wydanych na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 2;
7. strat energii elektrycznej niepodlegających opodatkowaniu, o których mowa w art. 9 ust. 2.
W przypadku braku urządzeń pomiarowych pozwalających na precyzyjne określenie ilości, o których mowa w ust. 5 pkt 5 i 7, prowadzący ewidencję określa ilości szacunkowe.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie utylizacji odpadów niebezpiecznych poprzez termiczne przekształcenie odpadów. W trakcie tego procesu energia cieplna odbierana jest w kotle odzysknicowym, a następnie wykorzystywana do produkcji energii elektrycznej w turbogeneratorze o mocy 0.99 MWe należącym do Wnioskodawcy. Ilość produkowanej energii elektrycznej waha się od 200 kWh/h do 0.99 MWh/h w zależności od pory roku i parametrów procesu. Większość wytworzonej w tym procesie energii elektrycznej jest zużywana na potrzeby tego procesu, natomiast jej nadwyżka sprzedawana jest do Spółki, która posiada koncesje na obrót energią elektryczną, z którą wnioskodawca ma zawartą stosowną umowę. Spółka posiada na terenie Wnioskodawcy stację Trafo, a linia dystrybucyjna należy do Wnioskodawcy i jest poprowadzona na jego terenie. Każda ilość energii elektrycznej jest skierowana bezpośrednio do stacji Trafo - bilansowana w licznikach (energia wytworzona i pobrana), a następnie skierowana jest do zużycia, a nadwyżka wysyłana jest do Spółki.

Wątpliwości Wnioskodawcy sformułowane w pytaniu nr 1 dotyczą opodatkowania podatkiem akcyzowym zużycia na potrzeby własne energii elektrycznej dokupionej od spółki energetycznej.

Rozpatrując zagadnienie statusu Wnioskodawcy na gruncie ustawy o podatku akcyzowym należy zauważyć, że zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 2 w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów Prawa energetycznego, który wyprodukował tę energię.

Wobec powyższego należy w pierwszej kolejności zwrócić uwagę na definicję nabywcy końcowego wyrażoną w art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy. Z przepisu tego wynika, że aby podmiot nie był uznany nabywcą końcowym, musi:

posiadać koncesję na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną, albo
spełniać warunki uprawniające do wyłączenia wymienione w cytowanym wyżej przepisie.

Odnosząc się do pierwszej z powyżej wymienionych okoliczności, należy zauważyć, że zgodnie z opisem stanu faktycznego zgodnie z art. 32 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. prawo energetyczne wnioskodawca nie musi posiadać koncesji na dystrybucję i wytwarzanie energii elektrycznej.

W art. 2 ust. 1 pkt 19 wskazany jest katalog podmiotów, które pomimo nie posiadania koncesji nie są uznawane za nabywców końcowych przy nabywaniu energii elektrycznej. Zaliczają się do nich:

spółki prowadzącej giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 312) nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,
towarowych domów maklerskich i domów maklerskich w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub nabywających energię elektryczną na rachunek dającego zlecenie na rynku regulowanym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2020 r. poz. 89, 284 i 288),
giełdowej izby rozrachunkowej, Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych S.A. lub spółki, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,
spółki prowadzącej jednocześnie izbę rozliczeniową i izbę rozrachunkową w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji, o której mowa w art. 68a ust. 14 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi lub w celu rozliczenia i rozrachunku transakcji zawieranych na rynku regulowanym.

Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego nie wskazuje, aby mógł być uznany za jeden z wyżej wymienionych podmiotów.

Wobec powyższego Wnioskodawca nabywając energię elektryczną jest nabywcą końcowym, ponieważ nie posiada koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy Prawo energetyczne oraz nie jest podmiotem wyłączonym z zakresu tej definicji. Tym samym w opisanym stanie faktycznym przedmiotem opodatkowania jest sprzedaż energii elektrycznej na rzecz Wnioskodawcy, stosownie do art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Natomiast samo zużycie przez Wnioskodawcę (nabywcę końcowego) energii elektrycznej dokupionej od spółki energetycznej nie już przedmiotem opodatkowania.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem nr 1 jest prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy przedstawione w pytaniu oznaczonym nr 2 dotyczą opodatkowania sprzedaży przez Wnioskodawcę nadwyżki energii wyprodukowanej z własnych jednostek wytwórczych na rzecz spółki energetycznej, która posiada koncesję.

Odnośnie opodatkowania nadwyżki energii elektrycznej wytworzonej i wprowadzanej do sieci to należy zauważyć, że Wnioskodawca w stosunku do tej energii nie jest zobowiązany do uiszczenia należności z tytułu podatku akcyzowego. W tym przypadku na uwadze powinno się mieć art. 9 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, zgodnie z którym przedmiotem opodatkowania jest sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, a pytanie Wnioskodawcy dotyczy odbiorcy tej energii nie posiadającego takiego statusu, ponieważ jest to podmiot, który posiada koncesję na dystrybucję energii.

Zatem z tytułu sprzedaży nadwyżek energii elektrycznej podmiotowi niebędącemu nabywcą końcowym, Wnioskodawca nie był zobowiązany do opodatkowania tej energii podatkiem akcyzowym.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Przechodząc do wątpliwości Wnioskodawcy wyrażonych w pytaniu nr 3, dotyczących obowiązku rejestracji do podatku akcyzowego należy w pierwszej kolejności wskazać, że dokonując zużycia energii elektrycznej, którą sam wyprodukował Wnioskodawca jako podmiot nieposiadający koncesji na dystrybucję i wytwarzanie energii elektrycznej wykonuje czynność podlegającą opodatkowaniu, o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 4.

Stosownie zatem do art. 13 ust. 1 jako osoba prawna która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą Wnioskodawca jest podatnikiem akcyzy.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 podmiot prowadzący działalność gospodarczą jest obowiązany, przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą złożyć zgłoszenie rejestracyjne właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego. Jednocześnie w sytuacji przedstawionej we wniosku nie znajdzie zastosowania wyjątek zawarty w art. 16 ust. 7a ustawy. Zgodnie bowiem z tym przepisem przepis art. 16 ust. 1 nie ma zastosowania do podmiotów produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która nie jest dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, lecz jest zużywana przez ten podmiot, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego nadwyżka produkowanej energii elektrycznej sprzedawana jest do Spółki, która posiada koncesje na obrót energią elektryczną, oraz posiada na terenie Wnioskodawcy stację Trafo. Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że każda ilość energii elektrycznej jest skierowana bezpośrednio do stacji Trafo - bilansowana w licznikach (energia wytworzona i pobrana), a następnie skierowana jest do zużycia, a nadwyżka wysyłana jest do Spółki.

Nie można zatem uznać, że energia elektryczna produkowana z opisanego we wniosku generatora Wnioskodawcy nie jest dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii.

Tym samym w zaistniałym stanie faktycznym będącym przedmiotem interpretacji Wnioskodawca był zobowiązany do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego.

Niezależnie od obowiązku rejestracji, Wnioskodawca jako podatnik jest obowiązany zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 ustawy, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwego urzędu skarbowego, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zużycie energii elektrycznej - w przypadku, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca jako podmiot nie posiadający koncesji jest podatnikiem z tytułu czynności o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy, w sprawie nie znajdzie zastosowania wyłączenie na podstawie art. 24 ust. 2 ustawy (zgodnie z którym przepis dotyczący obowiązku składania deklaracji nie ma zastosowania jedynie do podmiotów posiadających koncesję, które zużywają energię elektryczną na cele zwolnienia, o którym mowa w art. 30 ust. 6 lub 7, i nie są podatnikami z tytułu innych czynności, o których mowa w art. 9 ust. 1).

Tym samym w zaistniałym stanie faktycznym będącym przedmiotem interpretacji Wnioskodawca był zobowiązany do składania deklaracji podatkowych do właściwego urzędu skarbowego.

W tym miejscu należy wskazać, że na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2525), zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW przez podmiot, który zużywa tę energię.

Jednocześnie w myśl § 5 ust. 2 ww. rozporządzenia w przypadku wykorzystywania do produkcji energii elektrycznej wyrobów energetycznych innych niż pochodzących z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2018 r. poz. 2389 i 2245) zwolnienie od akcyzy, o którym mowa w ust. 1, może być stosowane pod warunkiem, że od tych wyrobów energetycznych została zapłacona akcyza w należnej wysokości.

Instalacja opisana w niniejszym wniosku korzysta jedynie z energii cieplnej odbierana jest w kotle odzysknicowym w procesie utylizacji odpadów niebezpiecznych poprzez termiczne przekształcenie odpadów. Zatem warunek dotyczący wykorzystywania wyrobów energetycznych, od których akcyza została zapłacona akcyza w należnej wysokości nie ma zastosowania do sytuacji opisanej przez spółkę. Biorąc pod uwagę powyższe energia elektryczna produkowana przez Wnioskodawcę z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW podlega zwolnieniu, o którym mowa w § 5 ust. 1 rozporządzenia.

Wnioskodawca nie był wobec powyższego zobowiązany do zapłaty podatku akcyzowego od zużycia energii elektrycznej, którą sam wyprodukował.

Wzór deklaracji dla podatku akcyzowego od energii elektrycznej (AKC-4/H) został określony w załączniku nr 8 do rozporządzenia Ministra Finansów z 24 stycznia 2018 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku akcyzowego oraz deklaracji w sprawie przedpłaty akcyzy (Dz. U. z 2018 r. poz. 273 z późn. zm.).

Zgodnie z tym wzorem w poz. 6 deklaracji należy wskazać kwotę wyrażającą razem obliczony podatek (wynikający z sumy kwot podatku od poszczególnych wyrobów), natomiast w poz. 7 kwotę oznaczającą zwolnienia i obniżenia, przy czym wykazana kwota nie może przekroczyć kwoty z poz. 6.

Zatem Wnioskodawca powinien wykazać w poz. 6 kwotę podatku od zużycia energii elektrycznej przez siebie, jako podmiot nieposiadający koncesji, który wyprodukował tę energię. Jednocześnie w poz. 7 Wnioskodawca powinien wykazać kwotę zwolnienia od podatku akcyzowego energii elektrycznej na podstawie § 5 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego.

Pozycja 7 deklaracji dotyczy zwolnień i obniżeń tj. całości kwoty zwolnienia wykazywanej w formularzu. W dalszej kolejności w pozycji 7 zawarto sformułowanie „W tym:”. Oznacza to, że w pozycji 7a-7d należy wpisać kwoty zwolnień wynikających z poszczególnych, enumeratywnie wymienionych podstaw prawnych o ile występują. Przy czym należy wskazać, że w przedstawionym stanie faktycznym nie ma zastosowania zwolnienie z akcyzy, o którym mowa w art. 30 ust. 7, gdyż - zgodnie z opisem - w sprawie nie występuje zużycie energii elektrycznej w procesie produkcji energii elektrycznej i ciepła w skojarzeniu.

Wątpliwości Wnioskodawcy przedstawione w pytaniu nr 3 dotyczą ponadto obowiązku prowadzenia ewidencji zużycia energii elektrycznej, o której mowa w art. 138h ustawy.

Art. 138h ust. 1 pkt 2 ustawy nakłada na podatnika zużywającego energię elektryczną w przypadku, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy, obowiązek prowadzenia ewidencji ilościowej energii elektrycznej. Ewidencja ta powinna zawierać dane niezbędne do określenia w okresach miesięcznych, z dokładnością do 0,001 MWh, łącznej ilości m.in. energii elektrycznej wyprodukowanej oraz energii elektrycznej zużytej na potrzeby własne.

Wyjątek od tej zasady został określony w art. 138h ust. 2 ustawy, zgodnie z którym przepisy ust. 1 nie mają zastosowania do podmiotów produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która nie jest dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, lecz jest zużywana przez ten podmiot, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy stwierdzić należy, że w analizowanym przypadku Wnioskodawca produkując energię elektryczną z generatora o mocy nieprzekraczającej 1 MW, przy produkcji której nie są wykorzystywane wyroby energetyczne w rozumieniu ustawy (lecz energia cieplna) i zużywa tę energię elektryczną na własne potrzeby.

Nie znajdzie jednak w jego przypadku wyłączenie na podstawie cytowanego powyżej art. 138h ust. 2 ponieważ jak wynika z opisu stanu faktycznego nadwyżka produkowanej energii elektrycznej sprzedawana jest Spółki, która posiada koncesje na obrót energią elektryczną, oraz posiada na terenie Wnioskodawcy stację Trafo. Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że każda ilość energii elektrycznej jest skierowana bezpośrednio do stacji Trafo - bilansowana w licznikach (energia wytworzona i pobrana), a następnie skierowana jest do zużycia, a nadwyżka wysyłana jest do Spółki.

Tym samym w zaistniałym stanie faktycznym będącym przedmiotem interpretacji Wnioskodawca był zatem zobowiązany do prowadzenia ewidencji ilościowej energii elektrycznej.

Podsumowując należy wskazać, że Wnioskodawca:

był zobowiązany do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego,

był zobowiązany do składania deklaracji podatkowych do właściwego urzędu skarbowego,

nie był zobowiązany do zapłaty podatku akcyzowego od zużycia energii elektrycznej, którą sam wyprodukował,

był zobowiązany do prowadzenia ewidencji ilościowej energii elektrycznej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 jest prawidłowe w zakresie braku obowiązku zapłaty podatku akcyzowego od zużycia energii elektrycznej, którą sam wyprodukował, natomiast nieprawidłowe w odniesieniu do obowiązku złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, składania deklaracji podatkowych oraz obowiązku prowadzenia ewidencji ilościowej energii elektrycznej.

Oceniając stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należy zatem wskazać, że jest ono:

prawidłowe w zakresie
- braku opodatkowania podatkiem akcyzowym zużycia na potrzeby własne energii elektrycznej dokupionej od spółki energetycznej
- braku opodatkowania sprzedaży nadwyżek energii elektrycznej podmiotowi niebędącemu nabywcą końcowym
- braku obowiązku zapłaty podatku akcyzowego od zużycia energii elektrycznej, którą Wnioskodawca sam wyprodukował
nieprawidłowe w zakresie:
- obowiązku złożenia zgłoszenia rejestracyjnego,
- składania deklaracji podatkowych
- obowiązku prowadzenia ewidencji ilościowej energii elektrycznej

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin