Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.503.2020.2.ANK
z 28 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 17 listopada 2020 r., który wpłynął do Organu 20 listopada 2020 r., uzupełnionym 11 stycznia 2021 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w związku z uzyskaniem odpłatnego dostępu do lokalu w którym będzie prowadzona działalność gospodarcza na zasadach wynikających z opisu zdarzenia przyszłego Spółka osiągnie przychód (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 listopada 2020 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy w związku z uzyskaniem odpłatnego dostępu do lokalu w którym będzie prowadzona działalność gospodarcza na zasadach wynikających z opisu zdarzenia przyszłego Spółka osiągnie przychód.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego pismem z 30 grudnia 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.503.1.ANK wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano pismem z 5 stycznia 2021 r. (data wpływu 11 stycznia 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością posiadającą siedzibę w Polsce i posiadającą w Polsce rezydencję podatkową. Spółka rozważa rozpoczęcie prowadzenia działalności gospodarczej przygotowywania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (dalej: „Działalność cateringowa”). Dla prowadzenia tej działalności Spółka będzie potrzebowała odpowiednich pomieszczeń, w których zorganizuje magazyn, kuchnię i inne pomieszczenia wymagane przepisami prawa, dla prowadzenia działalności tego rodzaju. Spółka rozważa nawiązanie współpracy z podmiotem dysponującym odpowiednimi pomieszczeniami. Podmiot (dalej: „Fundacja”) ten jest fundacją działającą na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach (Dz.U. 1984 Nr 21 poz. 97 z późn. zm., dalej: „u.o.f.”) oraz postanowień Statutu Fundacji. Fundacja została wpisana do Rejestru stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej. Fundacja posiada pomieszczenia, w których można prowadzić Działalność cateringową i Spółka rozważa nawiązanie współpracy z Fundacją. Jednocześnie Fundacja chce nawiązać z Spółką stałą współpracę w zakresie dostarczania gotowych posiłków dla pensjonariuszy ośrodka pomocy społecznej, który Fundacja prowadzi. Spółka w związku z tym rozważa zawarcie umowy na stałą współpracę w zakresie dostawy tych posiłków na potrzeby Fundacji. Jednocześnie planuje rozwój działalności i sprzedaż swoich produktów szerszemu gronu odbiorców w zakresie umów długoterminowych jak i jednorazowych zamówień. Wnioskodawca oraz Fundacja stanowią podmioty powiązane na gruncie przepisów Ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku (dalej: „u.p.d.o.p.”).

Fundacja zamierza udostępnić swoje pomieszczenia w związku z tym, że nie będą one obecnie niezbędne w działalności prowadzonego przez nią ośrodka, a nieuzasadnione będzie ponoszenie kosztów utrzymania tego obiektu, w sytuacji gdy nie jest on niezbędny dla prowadzenia działalności. Opłaty mają pokrywać koszty związane z utrzymaniem pomieszczeń oraz przyszłe wydatki Fundacji na konserwacje i remonty tych pomieszczeń. Celem Fundacji nie jest czerpanie zysków z udostępniania pomieszczeń. W związku z tym, że opłata za udostępnienie pomieszczeń będzie pokrywała koszty wskazane wyżej, wysokość opłaty może być niższa, niż gdyby Spółka korzystała z pomieszczeń podmiotów, które profesjonalnie i komercyjnie zajmują się udostępnianiem nieruchomości własnych.

Jak wynika z rozmów w zakresie współpracy z Fundacją, Spółka przewiduje rabaty dla Fundacji w związku z tym, że współpraca będzie stała. Koszty obsługi zamówień fundacji będą też niskie, dzięki temu, że pomieszczenia, które ma uzyskać do dyspozycji Spółka znajdują się w sąsiedztwie Ośrodka prowadzonego przez Fundację. Rozliczenia pomiędzy Spółką a Fundacją będą się w części odbywały w formie potrącenia. Wysokość opłat za udostępniony lokal nie przekroczy w ciągu roku podatkowego kwoty 2.000.000 PLN. Wysokość wynagrodzenia Spółki za dostarczone Fundacji posiłki nie przekroczy w ciągu roku podatkowego kwoty 2.000.000 PLN. Spółka nie świadczy oraz nie nabywa żadnych usług od innych podmiotów powiązanych. Ani też nie sprzedaje ani nie nabywa towarów od takich podmiotów.

W uzupełnieniu wniosku z 5 stycznia 2021 r., Spółka wskazała, że w omawianym sformułowaniu zawarto informację, że transakcja udostępnienia lokalu jest transakcją jednorodną oraz dostawa posiłków jest transakcją jednorodną i są one względem siebie różne, co oznacza, że:

• Transakcja udostępnienia lokalu oraz transakcja dostawy posiłków to dwie odrębne transakcje jednorodne, oraz
• Wartość żadnej z tych dwóch transakcji jednorodnych pomniejszona o podatek od towarów i usług nie przekroczy w roku obrotowym kwoty 2.000.000 zł.
  
  

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Spółka osiągnie przychód w związku z uzyskaniem odpłatnego dostępu do lokalu w którym będzie prowadzona działalność gospodarcza Spółki na zasadach wynikających z opisu zdarzenia przyszłego? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 u.p.d.o.p. przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. Jedynie w przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b u.p.d.o.p., przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Stosownie do art. 7 ust. 2 u.p.d.o.p., dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11 c, art. 11 i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Co istotne, w u.p.d.o.p. nie zdefiniowano pojęcia przychodu. W art. 12 u.p.d.o.p. wymieniono jedynie niektóre kategorie przychodów podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Dla przykładu wskazać można, że na podstawie przepisu art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności: wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Przepisy u.p.d.o.p. nie zawierają również definicji „świadczeń nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych”, a jedynie z art. 12 ust. 6 u.p.d.o.p. wynika sposób ustalania ich wartości. Zgodnie z powołanym wyżej przepisem wartość świadczeń w naturze, w tym nieodpłatnych świadczeń, ustala się w następujący sposób:

• jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
• jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
• jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu - w wysokości równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu;
• w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
  
  

Z kolei zgodnie z art. 12 ust. 6a u.p.d.o.p. w przypadku świadczeń częściowo odpłatnych, ich wartość stanowiącą przychód podatnika ustala się jako różnicę między wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych wyżej, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

W związku z tym, że u.p.d.o.p. nie definiuje pojęcia nieodpłatnego świadczenia, w celu ustalenia jego definicji należy posłużyć się wykładnią językową, w oparciu o definicje zawarte w Słowniku Języka Polskiego. Pojęcie „nieodpłatny” należy rozumieć jako „niewymagający opłaty”.

Zagadnieniem tym zajmowały się wielokrotnie sądy administracyjny, które wpracowały następującą definicję: Obejmuje ono nie tylko świadczenie w cywilistycznym znaczeniu (działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony - art. 353 k.c.), ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. W ten sposób nieodpłatne świadczenie zostało opisane w Uchwale 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”; PPS 9/02 z 18 listopada 2002 r. oraz II FPS 1/06 z 16 października 2006 r.).

Zatem, aby w świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. można było dane świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych, stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, musi dojść do stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie bez obowiązku wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego.

Spółka uzyska lokale do dyspozycji na prowadzenie działalności gospodarczej, jednak poniesie na ten cel wydatek w umówionej kwocie. Kwota ta pokryje koszty bieżące i nadwyżkę, która ma pokryć ewentualne przyszłe koszty konserwacji, naprawy, remontu i inne wiązane z lokalem.

Wątpliwości Spółki nie wynikały z tego, że uzyska ona jakikolwiek rabat, a jedynie biorąc pod uwagę cele Fundacji, Spółka podejrzewa, że gdyby lokal uzyskała od podmiotu profesjonalnego, mogłaby być zobowiązana uiszczać wyższe kwoty za ten lokal.

Ponadto udostępnienie tego lokalu jest też w interesie Fundacji, która w zamian uzyska możliwość nabywania posiłków od Spółki, a ze względu na uproszczoną logistykę, Spółka będzie mogła zaoferować te posiłki w niższej cenie, ze względu na odpowiednie niższe koszty ich przygotowania wynikające z kwot jakie musi uiścić za lokal oraz bliską odległość pomiędzy lokalem a Ośrodkiem prowadzonym przez Fundację.

Zdaniem Spółki, nie uzyska ona żadnego przysporzenia uzasadniającego uznanie warunków udostępnienia lokalu za generujące przychód z częściowo nieodpłatnego świadczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Z istoty podatku dochodowego od osób prawnych wynika, że jest on ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem – jako źródłem dochodu – jest wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa.

Powołana ustawa ustala zdarzenia, które powodują powstanie obowiązku podatkowego, czyli powinności przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem tych zdarzeń. Ustala, kiedy i w jakich sytuacjach powstanie obowiązek podatkowy. Oznacza to, że powstaje on w okolicznościach wskazanych przez prawo, niezależnie od woli podlegających mu osób czy podmiotów. Na gruncie ustaw podatkowych abstrakcyjny obowiązek podatkowy przekształca się w skonkretyzowane zobowiązanie podatkowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm., dalej: „updop”), nie zawiera definicji przychodu, precyzując, poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w art. 12 ust. 1-3 i 3c i ust. 4b, rodzaje przychodów, a także enumeratywnie wylicza, jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów (ust. 4, ust. 4d).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest w szczególności wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Natomiast w myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 updop, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zdarzeniem, z którym ustawodawca wiąże obowiązek podatkowy jest m.in. otrzymanie „nieodpłatnego świadczenia” lub częściowo odpłatnego świadczenia.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, zaliczając nieodpłatne lub częściowo odpłatne świadczenie do czynników kształtujących podstawę opodatkowania, nie precyzuje przy tym, co należy rozumieć przez „nieodpłatne” czy „częściowo odpłatne świadczenie”, ograniczając się jedynie do wskazania w art. 12 ust. 5-6a ustawy, sposobu i kryteriów ustalania wartości nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 5 updop wartość otrzymanych rzeczy lub praw, w tym otrzymanych nieodpłatnie, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania, z zastrzeżeniem ust. 6b.

Z kolei zgodnie z art. 12 ust. 6 updop, wartość nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu – w wysokości równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Natomiast, wartością świadczeń częściowo odpłatnych stanowiącą przychód podatnika jest różnica między wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 6, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika. Przepis art. 14 ust. 3 stosuje się odpowiednio (art. 12 ust. 6a updop).

Jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy, praw lub usług, organ podatkowy wzywa strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy określa wartość z uwzględnieniem opinii biegłego. Jeżeli wartość określona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego ponosi zbywający albo świadczący usługi (art. 14 ust. 3 updop).

W przypadku świadczeń odpłatnych powstaje ściśle skonkretyzowany stosunek zobowiązaniowy pomiędzy świadczeniodawcą a świadczeniobiorcą, skutkujący powstaniem w określonej kwocie należności u świadczeniodawcy i zobowiązania u świadczeniobiorcy (w przypadku umów wzajemnych kwota należności i zobowiązania odpowiada wartości świadczeń wzajemnych). Podatkowo, świadczenia odpłatne skutkują u świadczeniobiorcy powstaniem kosztu, a u świadczeniodawcy powstaniem przychodu.

Świadczenia (wzajemne i ekwiwalentne) nie powinny rodzić skutków w postaci przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń. Ale należy podkreślić, że wartość tych świadczeń powinna wynikać z dokumentów zobowiązaniowych i skutkować wykazaniem w tej samej wysokości przychodów i kosztów z tytułu świadczeń przez obie strony umowy. W przypadku umowy wzajemnej wartość świadczeń powinna podlegać wykazaniu w rozliczeniu podatkowym, tak jak w przypadku każdej innej umowy.

Z powołanego art. 12 ust. 1 pkt 2 updop wynika więc, że gdy podmiot prowadzący działalność gospodarczą otrzyma nieodpłatne świadczenie (lub świadczenie częściowo odpłatne) obowiązany jest wykazać z tego tytułu przychód podatkowy. Co istotne, przysporzenie majątkowe musi być powiązane z uzyskaniem przez podatnika korzyści niezwiązanej z wydatkami, kosztami, zaoszczędzeniem wydatków, które mogą być powiązane także z obowiązkiem uiszczenia wynagrodzenia.

Mimo że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia nieodpłatnego świadczenia, to jednak w orzecznictwie sądów administracyjnych ugruntowała się linia orzecznicza, zgodnie z którą pojęcie to ma „szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy” (uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02, potwierdzona uchwałą powiększonego składu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 października 2006 r. sygn. akt II FPS 1/06).

Aby móc w pełni zdefiniować pojęcie „nieodpłatne” zasadnym jest także odwołanie się do wykładni gramatycznej, zgodnie z którą odpłacać to „oddawać komuś coś w zamian”, odpłatny zaś to „taki za który się płaci, wymagający zapłacenia, zwrot kosztów” (Nowy Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 2002).

Nieodpłatnym świadczeniem jest zatem uzyskana przez podatnika wymierna korzyść majątkowa niezwiązana z poniesieniem wydatków, powstaniem kosztów, z obowiązkiem uiszczenia wynagrodzenia lub inną formą ekwiwalentu. Nieodpłatne świadczenie ma miejsce, gdy świadczeniu jednego z podmiotów nie towarzyszy świadczenie drugostronne, co w konsekwencji wyraża się w zaistnieniu stanu, w którym po stronie przyjmującego dochodzi do zwiększenia aktywów bądź zmniejszenia pasywów. Świadczenia otrzymującego, aby podlegały opodatkowaniu, muszą zatem prowadzić do pojawienia się po stronie podmiotu je otrzymującego przychodu, czyli korzyści majątkowej, która może wystąpić w dwóch postaciach: prowadzi do powiększenia aktywów, co jest zwykłym skutkiem wypłaty pieniędzy, albo do zaoszczędzenia wydatków, co może być następstwem świadczenia rzeczowego lub w formie usługi. W wyniku takiego świadczenia w majątku podmiotu otrzymującego nie pojawia się wprawdzie realny dochód (w znaczeniu ekonomicznym), ale ponieważ znaczenie dochodu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest szersze, zaoszczędzenie wydatków musi być traktowane na równi z przyrostem majątku.

Najbardziej istotną dla pojęcia nieodpłatnego świadczenia jest przesłanka, dotycząca ekwiwalentności, w istocie pozwalająca na stwierdzenie, kiedy mamy do czynienia ze świadczeniem nieodpłatnym. Tylko świadczenia nieekwiwalentne mogą stanowić przychód podatkowy po stronie otrzymującego. Ekwiwalentność, która wyłącza możliwość powstania przychodu podatkowego z tytułu nieodpłatnego przysporzenia, oznacza wystąpienie świadczenia wzajemnego. Ekwiwalentność nie może wystąpić ani w momencie dokonywania świadczenia, ani w jakimkolwiek momencie w przyszłości. Jeżeli bowiem występuje ekwiwalent, jest też korzyść po drugiej stronie, a więc wyłączona jest możliwość uznania świadczenia za nieodpłatne. Przysporzenie w majątku podatnika musi mieć dla niego pewną wartość, którą można wyrazić w wymiarze finansowym. Chodzi o to, by świadczenie otrzymane bez wynagrodzenia było dla otrzymującego wartościowe. Świadczenie nieodpłatne będące przychodem podatkowym powinno wynikać z dwustronnego stosunku, tzn. powinien istnieć możliwy do identyfikacji podmiot świadczący oraz podmiot otrzymujący. Wynika to wprost z brzmienia ustawy, która mówi o świadczeniu, a nie o przysporzeniu. Zgodnie z definicją słownikową „świadczenie” oznacza obowiązek wykonania lub przekazania czegoś na czyjąś rzecz.

W świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie każde świadczenie uzyskiwane przez podmiot, w sytuacji, gdy ten podmiot wykonuje analogiczne (ekwiwalentne) świadczenie na rzecz podmiotu, od którego uzyskuje świadczenie, ma charakter nieodpłatny.

Należy jednakże wyraźnie podkreślić, że o świadczeniu wzajemnym możemy mówić wówczas, gdy podmiot uzyskujący świadczenie wykonuje ekwiwalentne świadczenie na rzecz podmiotu, od którego to świadczenie uzyskuje.

Pojęcie „ekwiwalentny” należy rozumieć jako równoważny, równowartościowy, współmierny, identyczny, analogiczny, tożsamy. Podnieść także należy, że ekwiwalentność ta powinna odnosić się do dwóch konkretnych podmiotów udzielających sobie wzajemnych świadczeń.

Rozważania powyższe znajdą zastosowanie także do świadczeń częściowo odpłatnych z tą wszakże różnicą, że w przypadku tego rodzaju świadczeń do odpłatności dochodzi jednak odpłatność ta nie odpowiada wartości uzyskanego świadczenia.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika że Spółka rozważa nawiązanie współpracy z Fundacją która dysponuje odpowiednimi pomieszczeniami do prowadzenia działalności cateringowej. Wnioskodawca i Fundacja stanowią podmioty powiązane na gruncie updop. Fundacja z opłat za udostępnienie pomieszczeń będzie pokrywać koszty związane z utrzymaniem pomieszczeń oraz przyszłe wydatki na konserwacje i remonty. Wysokość opłaty będzie niższa niż gdyby Spółka korzystała z pomieszczeń podmiotów które profesjonalnie i komercyjnie zajmują się udostępnianiem nieruchomości własnych. Jednocześnie Fundacja chce nawiązać z Spółką stałą współpracę w zakresie dostarczania gotowych posiłków dla pensjonariuszy ośrodka pomocy społecznej, który Fundacja prowadzi. Spółka w związku z tym rozważa zawarcie umowy na stałą współpracę w zakresie dostawy tych posiłków na potrzeby Fundacji. Jak wynika z rozmów w zakresie współpracy z Fundacją, Spółka przewiduje rabaty dla Fundacji w związku z tym, że współpraca będzie stała. Koszty obsługi zamówień fundacji będą też niskie, dzięki temu, że pomieszczenia, które ma uzyskać do dyspozycji Spółka znajdują się w sąsiedztwie Ośrodka prowadzonego przez Fundację. Rozliczenia pomiędzy Spółką a Fundacją będą się w części odbywały w formie potrącenia. Wysokość opłat za udostępniony lokal nie przekroczy w ciągu roku podatkowego kwoty 2.000.000 PLN. Wysokość wynagrodzenia Spółki za dostarczone Fundacji posiłki nie przekroczy w ciągu roku podatkowego kwoty 2.000.000 PLN.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, Spółka rozważa nawiązanie współpracy z Fundacją w oparciu o dwie umowy:

1. umowę o udostępnianie pomieszczeń,
2. umowę na stałą współpracę w zakresie dostawy posiłków na potrzeby Fundacji.

Są to, jak wskazała Spółka w uzupełnieniu wniosku, dwie odrębne transakcje.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia ustalenia, czy z tytułu odpłatnego dostępu do lokalu w którym będzie prowadzona działalność gospodarcza Spółki na zasadach wynikających z opisu zdarzenia przyszłego (tj. po cenie niższej niż oferują podmioty zajmujące się udostępnianiem nieruchomości własnych) po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód w rozumieniu art. 12 updop.

Z opisu sprawy wynika, że należności jakie Wnioskodawca będzie ponosił na rzecz Fundacji z tytułu udostępnienia pomieszczeń do prowadzenia działalności cateringowej będą niższe od należności jakie byłby zobowiązany uiszczać przy zastosowaniu zasad wolnorynkowych (ponoszonych na rzecz podmiotów zajmujących się profesjonalnie najmem).

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Organu po stronie Wnioskodawcy w przypadku umowy o udostępnianie pomieszczeń gdzie należna będzie opłata, niższa, niż gdyby Spółka korzystała z pomieszczeń podmiotów, które profesjonalnie i komercyjnie zajmują się udostępnianiem nieruchomości własnych, powstanie przychód z częściowo odpłatnych świadczeń o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 updop (z tyt. udostępnienia pomieszań po preferencyjnej cenie).

W opisanej we wniosku sytuacji Wnioskodawca w związku z udostępnieniem mu częściowo odpłatnie lokalu odnosi bowiem korzyść, która ma cechy ww. świadczenia. Przysporzenie to ma, konkretny wymiar finansowy, a jego wartością jest różnica między wartością tego świadczenia wycenioną według cen rynkowych (tj. wartością (ceną) jaką oferują podmioty zajmujące się udostępnianiem nieruchomości własnych) a odpłatnością ponoszoną przez Spółkę.

Stanowisko Wnioskodawcy, że nie uzyska ona żadnego przysporzenia uzasadniającego uznanie warunków udostępnienia lokalu za generujące przychód z częściowo odpłatnego świadczenia należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.