• naprawę spalonej części elewacji: wykonanie tynku na cokołach, ocieplenia nadpalonej ściany, położenie tynku mineralnego;
  

• wykonanie konstrukcji dachu, połaci dachu, obróbek blacharskich z rynnami i rurami spustowymi;
  

• roboty wykończeniowe: montaż nowych drzwi, pieców gazowych, wykonanie centralnego ogrzewania, instalacji gazowej, instalacji wod.- kan., elektrycznej, klimatyzacji, wentylacji, ułożenie płytek, dostawa i montaż sufitu OWA, malowanie ścian.
  
  

Zgodnie z podpisaną umową na prace budowlane w celu przywrócenia sprawności użytkowej budynku, zawierającą prace opisane powyżej, całkowity koszt naprawy wyniesie 1 161 531,12 zł netto (słownie: jeden milion sto sześćdziesiąt jeden tysięcy pięćset trzydzieści jeden złotych 12/100 zł), tj. po 580 765,56 zł netto dla każdego ze współwłaścicieli.

Wydatków poniesionych na przywrócenie sprawności użytkowej spalonego częściowo pawilonu handlowo-usługowego Wnioskodawca nie zamierza zaliczać do kosztów uzyskania przychodu.

Otrzymane odszkodowanie nie zostało zaewidencjonowane jako przychód Spółki jawnej z tej przyczyny, że w ocenie Wnioskodawcy, korzysta ono ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nakłady poniesione na remont zwiększą wartość środka trwałego. Wartość nakładów do wysokości otrzymanego odszkodowania i odpis amortyzacyjny od tej wartości nie będzie kosztem podatkowym.

Umowa ubezpieczenia została zawarta w dniu 2 grudnia 2019 r. na okres od 2 grudnia 2019 r. do 1 grudnia 2020 r. Ubezpieczycielem była …… S.A. , a Ubezpieczonym był „……. S.c.”, ….. Zgodnie z polisą, drugim ubezpieczonym jest „…… Sp. j.”, ……, jako współwłaściciel nieruchomości.

Odszkodowanie w związku ze szkodą miało i zostało wypłacone stosownie do wysokości posiadanych udziałów w przedmiotowej nieruchomości („……. Sp. j.”, jest współwłaścicielem w udziale ½ własności nieruchomości, zgodnie z aktem notarialnym …… z dnia 28 listopada 2019 r.). Z tego tytułu Spółka jawna otrzymała 457 805,39 zł netto na rachunek bankowy należący do „……Sp. j.” Taką samą kwotę otrzymał drugi współwłaściciel – „….. S.c.”

Na dzień złożenia uzupełnienia wniosku Spółka jawna nie otrzymała żadnych dodatkowych środków od ubezpieczyciela ponad otrzymaną kwotę bezsporną. Spółka wystąpiła w dniu 18 listopada 2020 r. z pisemnym wnioskiem do ubezpieczyciela - ……S.A. - z prośbą o ponowną weryfikację kosztorysu, na podstawie którego wyliczona została kwota odszkodowania, z uwagi na zdaniem wspólników niedoszacowany lub wręcz pominięty zakres koniecznych do przeprowadzenia prac.

Po przeprowadzeniu robót budowlanych w celu przywrócenia sprawności użytkowej spalonego pawilonu będzie on środkiem trwałym tego samego rodzaju, zgodnie z KŚT, co środek trwały, za który wypłacono odszkodowanie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy otrzymana kwota odszkodowania jest wolna od podatku dochodowego, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy wydatki poniesione na roboty budowlane w celu przywrócenia sprawności użytkowej przedmiotowego obiektu pawilonu handlowo-usługowego, sfinansowane z przedmiotowego odszkodowania nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1)

Otrzymana kwota odszkodowania jest wolna od podatku dochodowego.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 29b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są odszkodowania za szkody w środku trwałym, z wyłączeniem samochodu osobowego, w części wydatkowanej w roku podatkowym lub w roku bezpośrednio po nim następującym na remont tego środka trwałego albo na zakup lub na wytworzenie we własnym zakresie środka trwałego zaliczonego zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych (KŚT) wydaną na podstawie odrębnych przepisów, zwaną dalej „Klasyfikacją”, do tego samego rodzaju, co środek trwały, z którym związana była ta szkoda, przy czym przepis art. 23 ust. 1 pkt 45 stosuje się odpowiednio.

Natomiast w myśl art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r., poz. 1040, 1043 i 1495), z wyjątkiem odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wnioskodawca uważa, że w Jego przypadku zastosowanie znajdzie cytowany wyżej art. 21 ust. 1 pkt 29b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. e) tej ustawy, ponieważ odszkodowanie zostanie w całości wydatkowane w 2020 r., a najpóźniej w 2021 r. na remont częściowo zniszczonego środka trwałego (pawilonu).

W tym miejscu warto podkreślić, że ww. przepis art. 21 ust. 1 pkt 29b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wszedł w życie z dniem 1 stycznia 2019 r. na podstawie ustawy z dnia 9 listopada 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym (Dz. U. z 2018 r. poz. 2244). W uzasadnieniu do projektu tejże ustawy wskazano, że zakresem zmian objęto wprowadzenie zwolnienia z podatku dochodowego kwot odszkodowań przeznaczonych na odtworzenie zniszczonego majątku. Uszczegółowiając to projektodawca zauważył, co następuje (cyt. ): „Zmiana zakłada dodanie nowego punktu wprowadzającego nowe zwolnienie podatkowe dla kwot odszkodowań uzyskiwanych przez podatnika od ubezpieczyciela z tytułu zniszczenia lub uszkodzenia posiadanego przez podatnika środka trwałego (z wyjątkiem samochodu osobowego). Warunkiem zastosowania tego zwolnienia będzie wydatkowanie przez podatnika – w okresie nie późniejszym niż do upływu kolejnego roku podatkowego - równowartości otrzymanego odszkodowania na remont uszkodzonego środka trwałego, bądź na zakup lub wytworzenie analogicznego środka trwałego, mogącego zastąpić środek trwały uprzednio zniszczony lub uszkodzony. Brak konieczności odprowadzania podatku dochodowego od dochodu stanowiącego równowartość otrzymanego odszkodowania wpłynie na poprawę płynności finansowej poszkodowanego podatnika i ułatwi sfinansowanie przez takiego podatnika wydatków mających na celu przywrócenie uszkodzonego środka trwałego do stanu jego używalności, bądź wydatków na zakup środka trwałego, który mógłby zastąpić uszkodzony (zniszczony) środek trwały. Powyższe rozwiązanie polepsza więc otoczenie prawno-podatkowe przedsiębiorców w sposób, który ułatwia inwestowanie w środki trwałe. Proponowane zwolnienie będzie miało zastosowanie również w stosunku do wydatków poniesionych przez podatnika w okresie od dnia powstania szkody do dnia otrzymania odszkodowania.”

W ocenie Wnioskodawcy cel oraz zakres wykonywanych prac budowlanych na zniszczonej nieruchomości w żadnej mierze nie prowadzi do ulepszenia środka trwałego (pawilonu), a polega na usunięciu powstałych wskutek podpalenia szkód. Prace te służą doprowadzeniu budynku do stanu używalności i są wymuszone przez niezawinione zdarzenie losowe, jakim było umyślne podpalenie przez osobę trzecią. Ponadto, zgodnie z Ogólnymi Warunkami Ubezpieczenia odpowiedzialność Ubezpieczyciela (który wypłacił odszkodowanie) nie obejmuje modernizacji przedmiotu szkody, a jedynie usunięcie powstałych w wyniku zdarzenia ubezpieczeniowego uszkodzeń. Co więcej, wydatki poniesione na roboty budowlane w celu przywrócenia sprawności użytkowej przedmiotowego, częściowo spalonego pawilonu nie wpłyną na wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia tej nieruchomości do używania.

Ad. 2)

Wydatki poniesione na prace budowlane związane z przywróceniem sprawności użytkowej przedmiotowego pawilonu handlowo-usługowego, sfinansowane z przedmiotowego odszkodowania nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie bowiem z treścią art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29b.

Tym samym, zachowana zostanie neutralność podatkowa, jako że otrzymane przez Wnioskodawcę odszkodowanie, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne jest od podatku (a zatem nie stanowi przychodu w sensie podatkowym), a wydatki remontowe pokryte z tegoż odszkodowania nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1526, z późn. zm.), określenie spółka osobowa oznacza spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną.

Stosownie do postanowień art. 8 § 1 ww. ustawy, spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Spółka komandytowa może zatem posiadać własny majątek, który jest odrębny od majątków osobistych jej wspólników.

W myśl art. 5b ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza).

W związku z tym, że spółki osobowe nie posiadają osobowości prawnej, dochody spółek osobowych nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki osobowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki komandytowej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału), oraz z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat oraz ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną (art. 8 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy).

W świetle cytowanych przepisów, uzyskane przez spółkę osobową przychody oraz poniesione koszty uzyskania przychodów podlegają rozliczeniu u jej wspólników, proporcjonalnie do ich udziałów w spółce. Natomiast dochód osiągnięty z tytułu udziału w spółce jawnej stanowić będzie dla jej wspólnika – osoby fizycznej, dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 tej ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 12 ww. ustawy przychodem z działalności gospodarczej są również otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej.

Odszkodowanie stanowi zatem, co do zasady, przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie zaliczenie tego odszkodowania do danego źródła przychodów zależy od tego, czy odszkodowanie dotyczy składników majątku związanego z działalnością gospodarczą, czy też prywatnego (tj. niezwiązanego z taką działalnością).

Z informacji zawartych opisie stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca posiada 50% udziału w zysku Spółki jawnej. Jako formę opodatkowania wybrał podatek liniowy. Spółka jawna prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Przedmiotowa nieruchomość stanowi współwłasność dwóch spółek w udziale po ½ części, tj. Spółki jawnej, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem oraz Spółki cywilnej. Pawilon handlowo-usługowy po wybudowaniu został oddany do użytkowania w dniu 16 kwietnia 2018 r., a następnie nabyty został przez ww. Spółki w listopadzie 2019 r. Pawilon handlowo-usługowy stanowi środek trwały w firmie Wnioskodawcy, jest wpisany do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i jest amortyzowany. W dniu 21 lipca 2020 r. około godz. 4:40 nad ranem miał miejsce pożar pawilonu handlowo-usługowego. Zidentyfikowany w toku późniejszych czynności sprawca dokonał podpalenia pojemnika na odpady w pobliżu skrzynki gazowej, osadzonej na tylnej ścianie budynku (elewacji) od strony południowo-zachodniej. Instalacja gazowa uległa rozszczelnieniu, co doprowadziło do powstania dużego pożaru. Ogień szybko się rozprzestrzeniał, począwszy od elewacji, po dach, aż do wnętrza budynku. W wyniku zaistniałego zdarzenia doszło do znacznego zniszczenia pokrycia dachowego, wszystkich instalacji wewnętrznych, elewacji oraz intensywnego zasmolenia, okopcenia, a także zalania w wyniku akcji gaśniczej pomieszczeń i wyposażenia wnętrza budynku.

Bezsporną wysokość odszkodowania Towarzystwo Ubezpieczeniowe ustaliło na kwotę 915 610,79 zł netto. Przedmiotowe odszkodowanie zostało wypłacone współwłaścicielom przedmiotowej nieruchomości. Całkowita kwota odszkodowania zostanie wydatkowana na przeprowadzenie robót budowlanych w celu przywrócenia sprawności użytkowej spalonego częściowo pawilonu. Prace planowo mają zakończyć się do końca 2020 r. (zgodnie z decyzją PINB i podpisaną umową z firmą, która zajmuje się pracami budowlanymi na zniszczonym przez pożar obiekcie), a najpóźniej z początkiem 2021 r. Budynek, o którym mowa we wniosku, zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych został sklasyfikowany pod symbolem PKOB 1230, a zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych został sklasyfikowany pod symbolem KŚT 103. Przedmiotowa nieruchomość została wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w grudniu 2019 r. Odszkodowanie zostało wypłacone na konto bankowe Spółki jawnej dnia 12 października 2020 r.

Otrzymane odszkodowanie zostanie przeznaczone na prace budowlane niezbędne do przywrócenia budynku do stanu sprzed pożaru, takie jak:

• rozbiórkę i utylizację: zniszczonej w wyniku pożaru konstrukcji dachu, pokrycia dachu, rynien, rur spustowych, sufitu podwieszanego, wszystkich instalacji wewnętrznych (wewnętrznych instalacji wodno-kanalizacyjnych, centralnego ogrzewania z piecami gazowymi, instalacji gazowej, elektrycznej, klimatyzacji, wentylacji mechanicznych), części ścian karton-gips, płytek, drzwi wejściowych, drzwi wewnętrznych, pokrycia spalonej elewacji (tynku ściany, cokołu, ocieplenia), wełny z dolnego pasa dźwigarów, skucie tynków wewnętrznych, czyszczenie posadzki;
  

• naprawę spalonej części elewacji: wykonanie tynku na cokołach, ocieplenia nadpalonej ściany, położenie tynku mineralnego;
  

• wykonanie konstrukcji dachu, połaci dachu, obróbek blacharskich z rynnami i rurami spustowymi;
  

• roboty wykończeniowe: montaż nowych drzwi, pieców gazowych, wykonanie centralnego ogrzewania, instalacji gazowej, instalacji wod.- kan., elektrycznej, klimatyzacji, wentylacji, ułożenie płytek, dostawa i montaż sufitu OWA, malowanie ścian.
  
  

Wydatków poniesionych na przywrócenie sprawności użytkowej spalonego częściowo pawilonu handlowo-usługowego Wnioskodawca nie zamierza zaliczać do kosztów uzyskania przychodu. Otrzymane odszkodowanie nie zostało zaewidencjonowane jako przychód Spółki jawnej. Nakłady poniesione na remont zwiększą wartość środka trwałego. Wartość nakładów do wysokości otrzymanego odszkodowania i odpis amortyzacyjny od tej wartości nie będzie kosztem podatkowym. Po przeprowadzeniu robót budowlanych w celu przywrócenia sprawności użytkowej spalonego pawilonu będzie on środkiem trwałym tego samego rodzaju, zgodnie z KŚT, co środek trwały, za który wypłacono odszkodowanie.

Jak wskazano wyżej otrzymane odszkodowanie stanowi zatem, co do zasady, przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W sytuacji, gdy zostało ono przyznane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą winno stanowić przychód ze źródła określonego w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r., poz. 1040, 1043), z wyjątkiem odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Natomiast, jak stanowi art. 21 ust. 1 pkt 29b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są odszkodowania za szkody w środku trwałym, z wyłączeniem samochodu osobowego, w części wydatkowanej w roku podatkowym lub w roku bezpośrednio po nim następującym na remont tego środka trwałego albo na zakup lub na wytworzenie we własnym zakresie środka trwałego zaliczonego zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych (KŚT) wydaną na podstawie odrębnych przepisów, zwaną dalej „Klasyfikacją”, do tego samego rodzaju co środek trwały, z którym związana była ta szkoda, przy czym przepis art. 23 ust. 1 pkt 45 stosuje się odpowiednio.

W art. 21 ust. 35a ww. ustawy doprecyzowano, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 29b, stosuje się także do otrzymanego odszkodowania w części odpowiadającej wartości wydatków poniesionych przez podatnika na cele określone w tym przepisie od dnia powstania szkody do dnia otrzymania odszkodowania, w części niezaliczonej do kosztów uzyskania przychodów, w tym poprzez odpisy amortyzacyjne.

Literalne brzmienie art. 21 ust. 1 pkt 29b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie pozostawia wątpliwości, że odszkodowanie za szkody w środku trwałym jest wolne od podatku, jeżeli zaistnieją warunki określone wprost w tym przepisie, tj. rzeczywiste wydatkowanie uzyskanego odszkodowania na wskazane cele: remont, zakup, bądź wytworzenie środka trwałego oraz określony przedział czasu na wydatkowanie: w roku podatkowym lub w roku bezpośrednio po nim następującym. Z takiej konstrukcji przepisu wynika, że tylko niespełnienie jednego z tych warunków oznacza obowiązek opodatkowania uzyskanego odszkodowania z tytułu szkody w środkach trwałych.

Powyższe potwierdza uzasadnienie do projektu ustawy z 25 września 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym (druk nr 2862) ,,warunkiem zastosowania tego zwolnienia będzie wydatkowanie przez podatnika – w okresie nie późniejszym niż do upływu kolejnego roku podatkowego – równowartości otrzymanego odszkodowania na remont uszkodzonego środka trwałego bądź na zakup lub wytworzenie analogicznego środka trwałego, mogącego zastąpić środek trwały uprzednio zniszczony lub uszkodzony.”

Każde zwolnienie jest wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, co oznacza, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Zatem, korzystanie ze zwolnienia od podatku jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

Odszkodowanie otrzymane w wyniku zniszczenia środka trwałego powstałego na skutek zdarzeń losowych będzie przychodem zwolnionym od podatku dochodowego od osób fizycznych jeśli zostaną spełnione łącznie wszystkie warunki określone w art. 21 ust. l pkt 29b ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych. Natomiast niespełnienie jednego z tych warunków skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego z tytułu uzyskanego odszkodowania.

Jak już wspomniano, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 29b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość odszkodowania otrzymanego w związku ze środkiem trwałym nie podlega opodatkowaniu, jednakże warunkiem skorzystania z tegoż zwolnienia jest:

• konieczność spożytkowania kwoty odszkodowania na remont, wytworzenie lub zakup nowego środka trwałego, w ramach zastąpienia uszkodzonego sprzętu (według tego samego rodzaju Klasyfikacji Środków Trwałych),
  

• dokonanie powyższego remontu, wytworzenia lub nabycia najpóźniej do końca kolejnego roku podatkowego po roku, w którym otrzymano odszkodowanie,
  

• niezaliczanie do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z nowym lub naprawionym środkiem trwałym (w tym odpisów amortyzacyjnych), w części pokrytej ze zwolnionego z opodatkowania odszkodowania.
  
  

Co również istotne, powyższe zwolnienie nie dotyczy odszkodowań związanych z samochodami osobowymi.

Jak wynika z opisu sprawy przedstawionej przez Wnioskodawcę:

1. Po przeprowadzeniu robót budowlanych w celu przywrócenia sprawności użytkowej spalonego pawilonu, będzie on środkiem trwałym tego samego rodzaju, zgodnie z KŚT, co środek trwały, za który wypłacono odszkodowanie.
2. Odszkodowanie zostało wypłacone na konto bankowe Spółki jawnej dnia 12 października 2020 r.
3. Całkowita kwota odszkodowania zostanie wydatkowana na przeprowadzenie robót budowlanych w celu przywrócenia sprawności użytkowej spalonego częściowo pawilonu. Prace planowo mają zakończyć się do końca 2020 r. (zgodnie z decyzją PINB i podpisaną umową z firmą, która zajmuje się pracami budowlanymi na zniszczonym przez pożar obiekcie), a najpóźniej z początkiem 2021 r.
4. Wartość nakładów do wysokości otrzymanego odszkodowania i odpis amortyzacyjny od tej wartości nie będzie kosztem podatkowym.
   
   

Zatem, jak wynika z treści wniosku otrzymane odszkodowanie zostanie przeznaczone na prace niezbędne do przywrócenia budynku do stanu sprzed pożaru i zostanie wydatkowane na te cele najpóźniej z początkiem 2021 r. W konsekwencji po spełnieniu wszystkich wymaganych kryteriów przedmiotowe odszkodowanie (w wysokości proporcjonalnej do posiadanego udziału w Spółce jawnej) będzie stanowiło dla Wnioskodawcy przychód zwolniony na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa w świetle zaprezentowanego opisu sprawy stwierdzić należy, że otrzymana przez Wnioskodawcę, jako wspólnika Spółki jawnej, kwota odszkodowania jest wolna od podatku dochodowego, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tej kwestii stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

W odniesieniu natomiast do kwestii kosztów uzyskania przychodów z tytułu poniesienia wydatków na roboty budowlane w celu przywrócenia sprawności użytkowej przedmiotowego obiektu pawilonu handlowo-usługowego, sfinansowane z odszkodowania, stwierdzić należy, że stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodów są tylko racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• być właściwie udokumentowany,
  

• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Natomiast jak stanowi art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29b, 46, 47a, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Użyty w tym przepisie zwrot „bezpośrednio” należy rozumieć wprost „bez jakiegokolwiek pośrednictwa”, a nie chronologicznie, jako czasowa konwencja zdarzeń. Pojęcie „bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów)”zawarte w ww. regulacji dotyczy również wydatków i kosztów, które zostały poniesione, a następnie zwrócone, zrefundowane podatnikowi w formie dotacji (dofinansowania).

Z treści art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy bezsprzecznie wynika, że koszty, które zostały sfinansowane („pokryte”) z dochodów (przychodów), o których mowa m.in. w art. 21 ust. 1 pkt 29b ww. ustawy, nie mogą być kosztem podatkowym. O tym, że wydatki nie stanowią kosztów uzyskania przychodów decyduje fakt, że zostały one pokryte otrzymanymi środkami finansowymi zwolnionymi od opodatkowania.

Jak wynika z wniosku, otrzymane odszkodowanie zostanie przeznaczone na prace budowlane niezbędne do przywrócenia środka trwałego do stanu sprzed pożaru. Wydatków tych Wnioskodawca nie zamierza zaliczać do kosztów uzyskania przychodu. Otrzymane odszkodowanie nie zostało zaewidencjonowane jako przychód Spółki jawnej z tej przyczyny, że korzysta ono ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nakłady poniesione na remont zwiększą wartość środka trwałego. Wartość nakładów do wysokości otrzymanego odszkodowania i odpis amortyzacyjny od tej wartości nie będzie kosztem podatkowym.

Zatem jak wynika z powyższego, do wydatków pokrytych otrzymanym odszkodowaniem, zwolnionym z opodatkowania na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym, zastosowanie znajdzie powołany wyżej przepis art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe regulacje prawne stwierdzić należy, że skoro wydatki poniesione na roboty budowlane w celu przywrócenia sprawności użytkowej przedmiotowego obiektu - pawilonu handlowo-usługowego, sfinansowane zostały z odszkodowania zwolnionego z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, to wydatki te nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Niemniej należy zauważyć, że w opisie stanu faktycznego wskazano, że „Nakłady poniesione na remont zwiększą wartość środka trwałego”, natomiast pytanie Nr 2 i stanowisko odnosi się do wyłączenia z kosztów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie art. 23 ust. 1 pkt 45. Za remont środka trwałego uważa się działania zmierzające do przywrócenia jego pierwotnego stanu technicznego i użytkowego wraz z wymianą zużytych części, niezmieniające jednak charakteru i funkcji środka trwałego. Wartość początkową środków trwałych powiększają jedynie wydatki o charakterze ulepszeniowym. Kwoty przeznaczone na remont składnika majątku są odnoszone wprost w koszty uzyskania przychodu (o ile nie podlegają jak w tym przypadku wyłączeniu z kosztów), a nie poprzez odpisy amortyzacyjne.

Końcowo zaznaczyć należy, że tutejszy Organ wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem, tym samym Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu.

Jednocześnie zaznacza się, że niniejsza interpretacja indywidualna skierowana jest wyłącznie do Wnioskodawcy i skutki prawne wywołuje tylko i wyłącznie w stosunku do Niego, zatem nie dotyczy ona pozostałych wspólników oraz współwłaścicieli nieruchomości.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu złożenia wniosku.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.