2021.01.28 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.470.2020.1.JK
z 28 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2020 r. (data wpływu 2 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów a w konsekwencji braku obowiązku naliczania i odprowadzania podatku VAT od WNT oraz składania deklaracji VAT-8 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów a w konsekwencji braku obowiązku naliczania i odprowadzania podatku VAT od WNT oraz składania deklaracji VAT-8.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Celem Fundacji jest działanie na rzecz dzieci oraz osób niepełnosprawnych, pomoc finansowa, organizacja specjalistycznego leczenia oraz rehabilitacji a także budowa specjalistycznego ośrodka dla niepełnosprawnych o różnych specjalizacjach leczenia jak również działanie na rzecz ochrony środowiska, oszczędzania naturalnych zasobów ziemskich, zmniejszenia produkcji odpadów, redukcji, segregacji i unieszkodliwiania istniejących odpadów oraz racjonalnego gospodarowania nimi, a także pogłębianie świadomości ekologicznej ludzi.

Zgodnie ze statutem Fundacja realizuje swoje cele między innymi poprzez finansowanie zakupu specjalistycznego sprzętu medycznego, zakup, refundację i finansowanie leków oraz leczenie osób dorosłych i dzieci, pomoc finansową i rzeczową dla osób dorosłych i dzieci niepełnosprawnych szczególnie zagrożonych utratą zdrowia lub życia, wspieranie organizacyjne, rzeczowe i finansowe zakładów opieki zdrowotnej, pomoc społeczną umożliwiającą osobom i rodzinom przezwyciężenie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości, wspieranie organizacyjne, rzeczowe i finansowe budowy oraz modernizacji instalacji służących do wykorzystywania odnawialnych źródeł energii lub racjonalnego gospodarowania odpadami i redukcji ich ilości.

Wszystkie swoje działania Fundacja prowadzi w obszarze działalności pożytku publicznego, którą jest działalność społecznie użyteczna, prowadzona przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych określonych w ustawie o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (Dz. U. 2003 Nr 96, poz. 873). Działalność pożytku publicznego nie jest, z zastrzeżeniem art. 9 ust. 1 ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie, działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r., poz. 1292 i 1495 oraz z 2020 r., poz. 424), i może być prowadzona jako działalność nieodpłatna lub jako działalność odpłatna. Fundacja zgodnie ze statutem prowadzi tylko działalność nieodpłatną pożytku publicznego. Środki potrzebne na działalność fundacji pochodzą z darowizn osób fizycznych lub prawnych oraz z 1% podatku dochodowego od osób fizycznych. Otrzymane darowizny nie mają wpływu na cenę dostarczanych towarów czy świadczonych usług w ramach nieodpłatnej działalności statutowej. Fundacja nie prowadzi działalności gospodarczej, jest zarejestrowana jako podatnik VAT zwolniony oraz na potrzeby rozliczenia VAT od importu usług jako podatnik VAT-UE.

Darczyńcy, którzy wyrażą chęć wpłacenia darowizny otrzymują w korespondencji wraz z informacją o numerze konta i działalności Fundacji magnesy na lodówkę z logo Fundacji oraz informacją o jej statusie Organizacji Pożytku Publicznego, które mają również zachęcić do przekazywania 1% podatku dochodowego od osób fizycznych. Nie wszystkie osoby wpłacą datek, zatem nie można uznać, że przekazanie magnesu jest świadczeniem ekwiwalentnym w stosunku do otrzymanej darowizny, a raczej stanowi rodzaj materiału reklamowego. Wartość jednego magnesu to ok. 1,00-1,50 zł w zależności od kursu USD. Magnesy zamawiane są w Chinach ze względu na niższe koszty wytworzenia, odprawa celna odbywa się w (…) a następnie przedstawiciel fiskalny wysyła towar do Polski. Całkowita wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju w trakcie roku podatkowego przekroczyła 50.000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowym jest stanowisko, że Wnioskodawca, który nie jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, nie jest zobligowany do rozpoznawania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów i rozliczania podatku od towarów i usług zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy, w konsekwencji czego nie jest zobligowany do naliczania i odprowadzania podatku VAT od WNT, jak również nie jest zobligowany do składania deklaracji zgodnie z art. 99 ust. 8 ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 9 ust. 1, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Natomiast zgodnie z art. 9 ust. 2, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

nabywcą towarów jest:
1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. A

‒ z zastrzeżeniem art. 10.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Organizacjami pozarządowymi są nie działające w celu osiągnięcia zysku osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, w tym fundacje i stowarzyszenia, z zastrzeżeniem ust. 4 (art. 3 ust. 2 ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie). Stosownie do art. 6 tej ustawy, działalność pożytku publicznego nie jest, z zastrzeżeniem art. 9 ust. 1, działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, i może być prowadzona jako działalność nieodpłatna lub działalność odpłatna.

Działalnością nieodpłatną pożytku publicznego jest działalność prowadzona przez organizacje pozarządowe i podmioty wymienione w art. 3 ust. 3, w sferze zadań publicznych, o której mowa w art. 4, za które nie pobierają one wynagrodzenia (art. 7). Fundacja prowadzi tylko działalność nieodpłatną Jej działanie ogranicza się głównie do refundacji kosztów leczenia i rehabilitacji oraz przekazywania w ramach darowizny wózków inwalidzkich osobom niepełnosprawnym.

Fundację charakteryzuje niekomercyjny cel jej funkcjonowania. Co za tym idzie, nie każdy rodzaj działalności prowadzonej przez fundacje uznawany jest za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów o VAT. Fundacja nie jest producentem, handlowcem ani też nie świadczy żadnych usług, nie wykorzystuje też towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe stanowisko prezentowane jest również w indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego IPPP3/4512-547/16-2/ISZ z dnia 31 sierpnia 2016 r., wydanej przez Izbę Skarbową w Warszawie.

W odpowiedzi na pytanie „czy działalność statutowa Fundacji będąca równocześnie nieodpłatną działalnością organizacji pożytku publicznego jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług (VAT)?” Dyrektor Izby Skarbowej uznał, że: „działalność statutowa Fundacji będąca równocześnie nieodpłatną działalnością organizacji pożytku publicznego nie jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca w tym zakresie nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, a Jego działalność w tym zakresie nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług”.

Również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej – TSUE – w swoich orzeczeniach wskazywał, że nie może być uznany za podatnika podmiot wykonujący wyłącznie niepodlegające opodatkowaniu nieodpłatne usługi. Stanowisko to może w ocenie Wnioskodawcy być bardzo przydatne przy ustaleniu, czy Fundacje posiadają status podatnika VAT.

W orzeczeniu z dnia 1 kwietnia 1982 r. w sprawie 89/81 Staatssecretaris van Financien przeciwko Hongkong Trade Development Council, TSUE potwierdził, że nieodpłatne świadczenie usług nie podlega opodatkowaniu, gdyż działalność gospodarczą winno cechować dążenie do otrzymania wynagrodzenia, a podmiot wykonujący wyłącznie niepodlegające opodatkowaniu nieodpłatne usługi nie może być uznany za podatnika.

TSUE w swoich orzeczeniach podkreślał, że odpłatność ma miejsce, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług, a otrzymanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że w związku z WNT, dla którego miejscem świadczenia jest terytorium RP, Wnioskodawca nie jest zobligowany dokonywać rozliczenia podatku od towarów i usług, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy, oraz nie jest zobowiązany do składania deklaracji podatkowej VAT-8, zgodnie z art. 99 ust. 8 ustawy, ponieważ nie wypełnia definicji podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez terytorium kraju, w myśl art. 2 pkt 1 ustawy, rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Natomiast przez państwo członkowskie, na mocy art. 2 pkt 2 ustawy, rozumie się państwo członkowskie Unii Europejskiej.

Jednakże zauważyć należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności – art. 15 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest Fundacją, której celem jest działanie na rzecz dzieci oraz osób niepełnosprawnych, pomoc finansowa, organizacja specjalistycznego leczenia oraz rehabilitacji a także budowa specjalistycznego ośrodka dla niepełnosprawnych o różnych specjalizacjach leczenia jak również działanie na rzecz ochrony środowiska, oszczędzania naturalnych zasobów ziemskich, zmniejszenia produkcji odpadów, redukcji, segregacji i unieszkodliwiania istniejących odpadów oraz racjonalnego gospodarowania nimi, a także pogłębianie świadomości ekologicznej ludzi.

Darczyńcy, którzy wyrażą chęć wpłacenia darowizny otrzymują w korespondencji wraz z informacją o numerze konta i działalności Fundacji magnesy na lodówkę z logo Fundacji oraz informacją o jej statusie Organizacji Pożytku Publicznego, które mają również zachęcić do przekazywania 1% podatku dochodowego od osób fizycznych. Nie wszystkie osoby wpłacą datek, zatem nie można uznać, że przekazanie magnesu jest świadczeniem ekwiwalentnym w stosunku do otrzymanej darowizny, a raczej stanowi rodzaj materiału reklamowego. Wartość jednego magnesu to ok. 1,00-1,50 zł w zależności od kursu USD. Magnesy zamawiane są w Chinach ze względu na niższe koszty wytworzenia, odprawa celna odbywa się w Hamburgu a następnie przedstawiciel fiskalny wysyła towar do Polski. Całkowita wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju w trakcie roku podatkowego przekroczyła 50.000 zł.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy jest on zobligowany do rozpoznawania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów i rozliczania podatku VAT zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy, a w konsekwencji czy jest zobligowany do naliczania i odprowadzania podatku VAT z tytułu WNT, jak również czy jest zobligowany do składania deklaracji zgodnie z art. 99 ust. 8 ustawy.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Na mocy art. 9 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

nabywcą towarów jest:
1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. A
– z zastrzeżeniem art. 10;
dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

W myśl art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Natomiast z art. 99 ust. 8 ustawy wynika, że podatnicy wymienieni w art. 15, inni niż zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni i osoby prawne niebędące podatnikami w rozumieniu art. 15, u których wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów przekroczyła kwotę, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, lub którzy skorzystali z możliwości wymienionej w art. 10 ust. 6, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe w zakresie dokonywanych nabyć za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu.

Należy wskazać również, że działalność fundacji uregulowana jest przepisami ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 2167).

Fundacja, w myśl art. 1 ustawy o fundacjach, może być ustanowiona dla realizacji zgodnych z podstawowymi interesami Rzeczypospolitej Polskiej celów społecznie lub gospodarczo użytecznych, w szczególności takich, jak: ochrona zdrowia, rozwój gospodarki i nauki, oświata i wychowanie, kultura i sztuka, opieka i pomoc społeczna, ochrona środowiska oraz opieka nad zabytkami.

Fundacja działa na podstawie przepisów niniejszej ustawy i statutu (art. 4 ustawy o fundacjach).

Art. 5 ust. 1 ustawy o fundacjach wskazuje, że fundator ustala statut fundacji, określający jej nazwę, siedzibę i majątek, cele, zasady, formy i zakres działalności fundacji, skład i organizację zarządu, sposób powoływania oraz obowiązki i uprawnienia tego organu i jego członków. Statut może zawierać również inne postanowienia, w szczególności dotyczące prowadzenia przez fundację działalności gospodarczej, dopuszczalności i warunków jej połączenia z inną fundacją, zmiany celu lub statutu, a także przewidywać tworzenie obok zarządu innych organów fundacji.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1057 z późn. zm.), ustawa reguluje zasady:

prowadzenia działalności pożytku publicznego przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych, współpracy organów administracji publicznej z organizacjami pozarządowymi oraz współpracy, o której mowa w art. 4d;
uzyskiwania przez organizacje pozarządowe statusu organizacji pożytku publicznego oraz funkcjonowania organizacji pożytku publicznego;
sprawowania nadzoru nad prowadzeniem działalności pożytku publicznego;
tworzenia i funkcjonowania rad działalności pożytku publicznego.

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy, działalnością pożytku publicznego jest działalność społecznie użyteczna, prowadzona przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych określonych w ustawie.

Stosownie do art. 6 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, działalność pożytku publicznego nie jest, z zastrzeżeniem art. 9 ust. 1, działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 i 1495 oraz z 2020 r. poz. 424), i może być prowadzona jako działalność nieodpłatna lub jako działalność odpłatna.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, organizacja pozarządowa oraz podmioty wymienione w art. 3 ust. 3 pkt 1 i 4 mogą uzyskać status organizacji pożytku publicznego pod warunkiem, iż działalność o której mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 prowadzona jest nieprzerwanie przez co najmniej 2 lata.

Wskazać należy w tym miejscu, że definicja działalności gospodarczej wynikająca z ustawy o podatku od towarów i usług ma charakter autonomiczny i powinna być rozpatrywana niezależnie od innych przepisów regulujących działalność fundacji oraz organizacji pożytku publicznego. Ponadto wskazać należy, że definicja zawarta w art. 15 ust. 2 ustawy stanowi wprost jakiego rodzaju czynności należy uznać za działalność gospodarczą, stąd też należy dokonać jej wykładni literalnej.

Działalność gospodarcza, w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, nie musi być – co do zasady – prowadzona w celu uzyskania zysku. W ramach działalności gospodarczej podatnik VAT może dążyć do osiągnięcia celów innych niż zarobkowe. Tym samym, podatnikami VAT mogą być również podmioty typu non profit, realizujące np. zadania charytatywne, przy czym opodatkowaniu mogą podlegać jedynie takie czynności wykonywane przez tych podatników, działających w tym charakterze, które są realizowane pod tytułem odpłatnym. Bez znaczenia także dla bycia podatnikiem VAT jest efekt prowadzonej działalności, w szczególności, czy jest to działalność dochodowa, czy też przynosząca straty.

Realizacja zadań Fundacji, w omawianej sprawie ma wyłącznie charakter nieodpłatny. Wnioskodawca we wniosku jednoznacznie wskazał, że zgodnie ze statutem Fundacja realizuje swoje cele między innymi poprzez finansowanie zakupu specjalistycznego sprzętu medycznego, zakup, refundację i finansowanie leków oraz leczenie osób dorosłych i dzieci, pomoc finansową i rzeczową dla osób dorosłych i dzieci niepełnosprawnych szczególnie zagrożonych utratą zdrowia lub życia, wspieranie organizacyjne, rzeczowe i finansowe zakładów opieki zdrowotnej, pomoc społeczną umożliwiającą osobom i rodzinom przezwyciężenie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości, wspieranie organizacyjne, rzeczowe i finansowe budowy oraz modernizacji instalacji służących do wykorzystywania odnawialnych źródeł energii lub racjonalnego gospodarowania odpadami i redukcji ich ilości.

Zatem z uwagi na opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w zakresie, w jakim Fundacja wykonuje nieodpłatnie czynności w ramach działalności statutowej w oparciu o ustawę o fundacjach oraz ustawę o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie – to w takim zakresie nie wykonuje czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Działalność statutowa Fundacji będąca równocześnie nieodpłatną działalnością organizacji pożytku publicznego nie jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca w tym zakresie nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a Jego działalność w tym zakresie nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Uwzględniając powyższe oraz art. 11 ust. 1 ustawy mimo, iż wystąpi przemieszczenie towarów należących do Wnioskodawcy, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, które zostały przez niego uprzednio zaimportowane, u Wnioskodawcy nie wystąpi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów gdyż przemieszczane towary nie będą służyć działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Podsumowując, Wnioskodawca nie jest zobligowany do rozpoznawania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów i rozliczania podatku od towarów i usług zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy, w konsekwencji czego nie jest zobligowany do naliczania i odprowadzania podatku VAT od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jak również nie jest zobligowany do składania deklaracji zgodnie z art. 99 ust. 8 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W analizowanej spawie organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego, w szczególności na informacjach, że „Wszystkie swoje działania Fundacja prowadzi w obszarze działalności pożytku publicznego, którą jest działalność społecznie użyteczna, prowadzona przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych określonych w ustawie o działalności pożytku publicznego i wolontariacie. (…) Fundacja zgodnie ze statutem prowadzi tylko działalność nieodpłatną pożytku publicznego. Środki potrzebne na działalność pochodzą z darowizn osób fizycznych lub prawnych oraz z 1% podatku dochodowego od osób fizycznych. (…) Fundacja nie prowadzi działalności gospodarczej”. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin