2021.01.27 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.387.2020.2.SP
z 27 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2020 r. (data wpływu 3 listopada 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 stycznia 2021 r. (data nadania 11 stycznia 2021 r., data wpływu 11 stycznia 2021 r.), w odpowiedzi na wezwanie z dnia 30 grudnia 2020 r. Nr 0114-KDIP2-1.4010.387.2020.1.SP (data nadania 30 grudnia 2020 r., data doręczenia 4 stycznia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy:

działania podejmowane przez Spółkę Osobową polegające na nabyciu, wynajmie i eksploatacji Nieruchomości oraz zarządzaniu tą Nieruchomością kreują zagraniczny zakład w Polsce dla Komandytariusza,

Komandytariusz jest zobowiązany do stosowania przepisów w zakresie cen transferowych, w tym do sporządzania dokumentacji cen transferowych

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy działania podejmowane przez Spółkę Osobową polegające na nabyciu, wynajmie i eksploatacji Nieruchomości oraz zarządzaniu tą Nieruchomością kreują zagraniczny zakład w Polsce dla Komandytariusza oraz czy Komandytariusz jest zobowiązany do stosowania przepisów w zakresie cen transferowych, w tym do sporządzania dokumentacji cen transferowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca – A. (spółka posiadająca siedzibę w Niemczech, odpowiednik polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością) jest Komandytariuszem spółki B.

B. (dalej: „Spółka Osobowa”) jest spółką osobową, odpowiednikiem polskiej spółki komandytowej, posiadającą siedzibę w Niemczech, działającą na podstawie prawa niemieckiego, utworzoną przez dwie spółki kapitałowe, odpowiednik polskich spółek z ograniczoną odpowiedzialnością, posiadające swoje siedziby w Niemczech, zorganizowane i działające zgodnie z prawem niemieckim, tj.: C. oraz A. (Wnioskodawcę). C. oraz A. są wspólnikami Spółki Osobowej. C. jest Komplementariuszem Spółki (dalej: „Komplementariusz”), A. (Wnioskodawca) jest Komandytariuszem Spółki (dalej: „Komandytariusz”). Komplementariusz i Komandytariusz dalej łącznie jako „Wspólnicy”.

Wnioskodawca działa na podstawie prawa niemieckiego i jest odpowiednikiem polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawca ma charakter spółki zarządzającej, której celem jest zarządzanie niemieckimi funduszami inwestycyjnymi (niemającymi osobowości prawnej) zgodnie z niemieckimi przepisami regulującymi zasady wspólnego inwestowania. Oprócz zarządzania powyższymi funduszami, Wnioskodawca może również świadczyć inne określone usługi oraz wykonywać określone czynności. Fundusze są zarządzane przez Wnioskodawcę i same nie posiadają osobowości prawnej, a we wszystkich czynnościach prawnych, co do zasady działają przez Wnioskodawcę. Fundusze, którymi Wnioskodawca zarządza, prowadzą działalność inwestycyjną w oparciu o środki finansowe inwestorów zbierane przez emisję jednostek uczestnictwa w Funduszach. Fundusze, poprzez reprezentującego je Wnioskodawcę lokują kapitał głównie na rynku nieruchomości bezpośrednio – poprzez nabywanie nieruchomości lub pośrednio - poprzez nabywanie udziałów w spółkach inwestujących na tym rynku.

Wspólnicy podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Niemczech od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Zgodnie z umową Spółki Osobowej z dnia 21 stycznia 2016 r., sporządzoną w oparciu o przepisy prawa niemieckiego (dalej: „Umowa”), Komplementariusz jest Wspólnikiem odpowiedzialnym za zobowiązania Spółki Osobowej, który nie posiada udziałów w zyskach, majątku Spółki Osobowej i nie wnosi wkładów do Spółki Osobowej. Komplementariusz reprezentuje Spółkę Osobową zgodnie z niemieckimi przepisami prawa. Uprawnionymi i zobowiązanymi do kierowania Spółką Osobową są łącznie Wspólnicy. Wspólnicy są uprawnieni do zlecania prowadzenia działalności Spółki Osobowej w całości lub w części osobom trzecim, działającym w imieniu i na rachunek Spółki Osobowej, zawierania odpowiednich umów ze skutkiem na rzecz Spółki Osobowej oraz udzielania odpowiednich pełnomocnictw. Koszty powstałe w wyniku działania osób trzecich ponosi Spółka Osobowa. W związku z realizacją powyższych zadań, Komplementariuszowi przysługuje wynagrodzenie ryczałtowe z tytułu przejęcia odpowiedzialności oraz z tytułu sprawowania zarządu Spółki Osobowej. Ponadto, Komplementariusz jest uprawniony do otrzymania zwrotu udokumentowanych wydatków własnych związanych z realizacją zadań na rzecz Spółki Osobowej. Wynagrodzenie Komplementariusza jest należne z góry.

Wspólnicy uczestniczą w majątku i wyniku (zysku i stracie) Spółki Osobowej proporcjonalnie do wniesionych wkładów obowiązkowych. Komplementariusz nie jest obowiązany do wniesienia wkładu i nie posiada prawa do udziału w zyskach Spółki Osobowej. W związku z powyższym, całkowity udział w zyskach Spółki Osobowej przypada jej Komandytariuszowi.

Przedmiotem działalności Spółki Osobowej jest w szczególności bezpośrednie lub pośrednie nabywanie, posiadanie, zarządzanie i zbywanie nieruchomości.

Spółka Osobowa jest zarejestrowana w Polsce jako podatnik VAT czynny. W 2016 r. Spółka Osobowa nabyła od D. nieruchomość gruntową położoną w E. wraz z pozostałymi składnikami majątkowymi, w tym budynkiem biurowym znanym pod nazwą „F." (dalej: „Nieruchomość”). Spółka Osobowa nie zatrudnia pracowników.

Z ekonomicznego punktu widzenia Spółka Osobowa osiąga w Polsce dochody z tytułu wynajmu powierzchni w Nieruchomości, jednakże uzyskane w Polsce dochody są rozliczane w Polsce przez Komandytariusza. Dodatkowo, bieżące zarządzanie Nieruchomością (property management) dokonywane jest przez niezależnego przedstawiciela (polską spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością) w ramach jego zwykłej działalności (outsourcing czynności związanych z zarządzaniem Nieruchomością).

W tym miejscu Wnioskodawca pragnie wskazać, iż w przedmiotowej sprawie o wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej w swoim zakresie wystąpił również Komplementariusz Spółki Osobowej.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 11 stycznia 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że:

W odpowiedzi na pytanie czy niezależny przedstawiciel (polska spółka z o.o.) zarządzający nieruchomością w Polsce będzie aktywnie uczestniczył w przygotowaniu do nawiązania stosunku umownego z klientami/najemcami (w tym w procesie wyszukiwania potencjalnych najemców), Wnioskodawca wskazuje, iż podmiot zarządzający nieruchomością (dalej: Zarządca Nieruchomości) nie jest odpowiedzialny za proces wynajmu i poszukiwania potencjalnych najemców. Jeśli wyniknie taka konieczność, usługi w ww. zakresie zostaną zlecone profesjonalnej agencji. Zarządca Nieruchomości może jedynie wspierać Wnioskodawcę w dostarczeniu informacji o Nieruchomości.

W odpowiedzi na pytanie dotyczące określenia istotnych warunków umowy z klientem (najemcą), w szczególności w ustaleniu powierzchni najmu, okresu najmu, benefitów (np. pokrycia części kosztów adaptacji powierzchni najmu dla potrzeb najemcy) w ramach opisanego przez Wnioskodawcę bieżącego zarządzania nieruchomością (w kontekście pkt 72 Komentarza do art. 5 Modelowej konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD wprowadzonego w wyniku uaktualnienia z 2017 r. - „2017 Update to the OECD Model Tax Convention”), niniejszym Wnioskodawca wskazuje, iż określenie warunków finansowych oraz prowadzenie negocjacji z potencjalnymi najemcami jest kluczowym przedmiotem działań Wnioskodawcy posiadającego status Komandytariusza działającego w imieniu Spółki Osobowej. Zarządca Nieruchomości może jedynie wspierać Komandytariusza w dostarczaniu niezbędnych informacji na temat samej Nieruchomości.

W odniesieniu do ww. punktu 72 Komentarza do art. 5 Modelowej konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD wprowadzonego w wyniku uaktualnienia z 2017 r., Wnioskodawca chciałby zauważyć, iż Spółka Osobowa posiada Nieruchomość w Polsce, w odniesieniu do której kluczowe decyzje finansowe podejmowane są na terenie Niemiec. Spółka Osobowa nie posiada na terytorium Polski biura ani nie zatrudnia pracowników, a sprawy bieżące dotyczące Nieruchomości są realizowane w ramach outsourcingu usług profesjonalnemu podmiotowi.

W odpowiedzi na pytanie czy niezależny przedstawiciel będzie posiadał pełnomocnictwo do zawierania umów w imieniu Wnioskodawcy tylko w bieżących sprawach Wnioskodawca chciałby wskazać, iż Zarządca Nieruchomości nie posiada pełnomocnictwa do zawierania umów w imieniu Wnioskodawcy, tylko w imieniu Spółki Osobowej. Zakres działania Zarządcy Nieruchomości dotyczy kwestii związanych z obsługą komercyjnego i technicznego funkcjonowania Nieruchomości.

W odpowiedzi na pytanie czy niezależny przedstawiciel będzie z jednej strony brał aktywny udział w negocjowaniu istotnych warunków umownych z klientami, a z drugiej strony będzie pełnił istotne funkcje zarządzania nieruchomością, Wnioskodawca chciałby wskazać, iż Zarządca Nieruchomości nie jest uprawniony do zawierania umów najmu, dysponowania lub obciążania nieruchomości czy też zaciągania kredytów.

Spółka Osobowa, Zarządca Nieruchomości oraz Komandytariusz zawarli umowę o zarządzanie Nieruchomością na podstawie której Zarządca Nieruchomości świadczy następujący zakres usług:

Komercyjne zarządzanie nieruchomością tj. m.in. wsparcie najemców, wsparcie właściciela nieruchomości w zakresie informowania w sprawach dotyczących nieruchomości, uruchomienie i anulowanie usług np. mających na celu utrzymania czystości w budynku oraz terenów zielonych, reprezentacja interesów właściciela, zarządzanie depozytami, fakturowanie kosztów eksploatacji i ogrzewania, korygowanie wysokości czynszu oraz opłat eksploatacyjnych, przekazanie i odbiór lokalu, zarządzanie ubezpieczeniami, wsparcie w zakresie ustalania strategii wynajmu;

Zarządzanie nieruchomością pod względem technicznym, tj. m.in. zawieranie umów z usługodawcami w zakresie bieżących napraw i utrzymania Nieruchomości, zlecanie i monitorowanie prac konserwacyjnych oraz związanych z wydatkami inwestycyjnymi, prowadzenie czynności w sprawach gwarancyjnych. Co do zasady swobodne działanie Zarządcy Nieruchomości w zakresie angażowania zewnętrznych podmiotów (np. na potrzebę wykonania bieżącej naprawy) jest ograniczone wartością usługi, tj. usługi o wartości powyżej 20 000 PLN (netto) wymagają dodatkowej akceptacji ze strony Spółki Osobowej:

Czynności w zakresie prowadzenia księgowości, tj. m.in. pobieranie czynszów oraz dodatkowych opłat, egzekucja długów, przekazywanie danych dla potrzeb sporządzenia deklaracji podatkowych oraz sprawozdań finansowych, sprawdzanie i akceptowanie faktur;

Czynności w zakresie raportowania, tj. m.in. przygotowanie rocznego budżetu, raportowanie i przekazywanie danych z systemu księgowego (...).

W odpowiedzi na pytanie czy umowy wynegocjowane przez niezależnego przedstawiciela (np. z najemcami) będą podlegały zatwierdzeniu przez wspólników Spółki Osobowej, Wnioskodawca wskazuje, iż umowy z najemcami nie są negocjowane i podpisywane przez Zarządcę Nieruchomości.

W odpowiedzi na pytanie czy działalność niezależnego przedstawiciela będzie poddana całkowitej kontroli ze strony Spółki Osobowej/Wspólników Spółki Osobowej, Wnioskodawca chciałby wskazać, iż prace zlecone Zarządcy Nieruchomości wykonywane są w oparciu o jego wiedzę i doświadczenie rynkowe, niemniej w oczywisty sposób podlegają pewnej weryfikacji przez Spółkę Osobową. Zgodnie z zawartą umową o zarządzanie Zarządca Nieruchomości jest zobowiązany do organizowania 2 spotkań informacyjnych ze Spółką Osobową w trakcie roku a także do organizowania comiesięcznych konferencji telefonicznych.

W odpowiedzi na pytanie czy „niezależny przedstawiciel” dokonujący bieżącego zarządzania Nieruchomością będzie świadczył usługi (zarządcy nieruchomości) także na rzecz podmiotów niepowiązanych z Wnioskodawcą i Spółką Osobową, wskazuję iż Zarządcą Nieruchomości jest spółka G. z siedzibą w H. świadcząca usługi również dla podmiotów niepowiązanych z Wnioskodawcą/Spółką Osobową.

W odpowiedzi na pytanie czy Spółka Osobowa posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stałą placówkę, Wnioskodawca chciałby zauważyć, iż Spółka Osobowa nie jest podatnikiem w rozumieniu ustawy CIT w konsekwencji zdaniem Wnioskodawcy ww. pytanie jest bezprzedmiotowe bowiem odwołuje się do regulacji ustawy CIT. Na powyższe wskazał tutejszy Organ wydając postanowienie z dnia 20 sierpnia 2020 r. sygn. 0114-KDIP2-1.4010.197.2020.2.SP, (…), pozostawiając wniosek wspólny Wspólników Spółki Osobowej oraz Spółki Osobowej bez rozpatrzenia.

Ponadto Wnioskodawca wskazał dane identyfikacyjne podmiotów, które zostały przez Niego wymienione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej:

(…)

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Wnioskodawca (Komandytariusz) wnosi o potwierdzenie poprawności swojego stanowiska w odniesieniu do następujących pytań:

Czy działania podejmowane przez Spółkę Osobową polegające na nabyciu, wynajmie i eksploatacji Nieruchomości oraz zarządzaniu tą Nieruchomością, mające na celu realizację przychodów (dochodów) wyłącznie z Nieruchomości położonej w Polsce, kreują zagraniczny zakład dla Komandytariusza?
Czy Komandytariusz jest zobowiązany do stosowania przepisów w zakresie cen transferowych, w tym do sporządzania dokumentacji cen transferowych?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Działania podejmowane przez Spółkę Osobową polegające na nabyciu, wynajmie i eksploatacji Nieruchomości oraz zarządzaniu tą Nieruchomością, mające na celu realizację przychodów (dochodów) wyłącznie z Nieruchomości położonej w Polsce nie kreują zagranicznego zakładu dla Komandytariusza.

Ad 2)

W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie 1, Komandytariusz w zakresie działań podejmowanych przez Spółkę Osobową, nie jest zobowiązany o stosowania przepisów w zakresie cen transferowych, w tym do sporządzania dokumentacji cen transferowych zgodnie z Ustawą CIT.

W przypadku, negatywnej odpowiedzi na pytanie 1, tj. w przypadku stwierdzenia, iż w związku z osiąganiem dochodów z Nieruchomości w Polsce w związku z działaniami podejmowanymi przez Spółkę Osobową, powstaje zakład zagraniczny dla Komandytariusza oraz w przypadku wystąpienia czynności podlegających dokumentacji cen transferowych, zdaniem Wnioskodawcy ewentualny obowiązek sporządzania dokumentacji cen transferowych będzie ciążył wyłącznie na Komandytariuszu Spółki Osobowej (który jako jedyny osiąga udział w zysku Spółki Osobowej).

Uzasadnienie stanowiska:

Ad 1)

Zgodnie z art. 1 ust. 1-3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2020 r. poz. 1406, ze zm.; dalej: „Ustawa CIT”), podatnikami są osoby prawne i spółki kapitałowe w organizacji, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, z wyjątkiem przedsiębiorstw w spadku i spółek niemających osobowości prawnej. Przepisy ustawy mają również zastosowanie do spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Polski oraz spółek niemających osobowości prawnej mających siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego państwa są traktowane jak osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

W świetle art. 3 ust. 1 UPO „osobami” a więc podmiotami, do których mają zastosowanie przepisy UPO są osoby fizyczne, spółki oraz zrzeszenia osób. Przy czym „spółka” jest zdefiniowana jako osoba prawna lub inna jednostka, którą dla celów podatkowych traktuje się jak osobę prawną.

Spółka Osobowa ma swoją siedzibę w Niemczech. Zarówno na gruncie polskich, jak i niemieckich przepisów podatkowych Spółka Osobowa posiada status spółki transparentnej podatkowo – co oznacza, że rachunkowo osiągany dochód/przychód Spółki Osobowej opodatkowany jest na poziomie jej Wspólników (to Wspólnicy są podatnikami). Zgodnie z Umową Spółki Osobowej, sporządzoną na podstawie niemieckich przepisów, udział w zysku mają Wspólnicy wnoszący wkład do Spółki Osobowej, tj. obecnie - wyłącznie Komandytariusz Spółki Osobowej. Komandytariusz jest spółką - osobą prawną (odpowiednikiem polskiej spółki z o. o.), posiadającą siedzibę na terytorium Niemiec.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 Ustawy CIT podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Istotą ograniczonego obowiązku podatkowego jest to, że podmioty nim objęte, mogą być zobowiązane do zapłacenia podatku dochodowego jedynie od dochodów, które powstały w Polsce. Pozostałe dochody takich podmiotów nie mogą natomiast podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W świetle przepisu art. 3 ust. 3 Ustawy CIT za dochody osiągane na terytorium Polski przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 Ustawy CIT uważa się między innymi dochody z:

wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Polski, w tym poprzez położony na terytorium Polski zagraniczny zakład; lub

położonej na terytorium Polski nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości.

Zgodnie z definicją określoną w art. 4a pkt 11 Ustawy CIT przez zakład rozumie się:

stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa,

plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,

osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje

– chyba, że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Polska stanowi inaczej.

Art. 5 ust. 1 UPO definiuje „zakład” jako stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.

Jednocześnie zgodnie z pkt 2 Komentarza do art. 5 ust. 1 Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku (wersja lipiec 2014; dalej „Komentarz”) definicja ta dla powstania zakładu wymaga spełnienia łącznie następujących warunków:

istnienia w danym państwie „placówki działalności gospodarczej”, to jest pomieszczeń, a w pewnych okolicznościach maszyn i urządzeń,

posiadania przez taką placówkę stałego charakteru, to znaczy musi być utworzona w określonym miejscu, z pewnym stopniem trwałości,

prowadzenia działalności przedsiębiorstwa za pośrednictwem tej stałej placówki (co oznacza, że osoby, które są zależne od przedsiębiorstwa, prowadzą działalność przedsiębiorstwa w państwie, w którym stała placówka jest położona).

W niniejszym przypadku brak jest spełnienia przede wszystkim pierwszego warunku. Nieruchomość inwestycyjna stanowi przedmiot wypracowywania zysków, nie stanowi placówki działalności gospodarczej ani Komandytariusza, ani Spółki Osobowej.

Po drugie, Nieruchomość stanowi wyłącznie aktywo służące osiąganiu pasywnego przychodu/dochodu, jest przedmiotem prowadzonej działalności, ale samoistnie nie służy jako stała placówka. W tym miejscu warto wspomnieć, iż obowiązek podatkowy powstaje na gruncie ustaw krajowych a umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania mają za zadanie wskazanie odpowiedniej jurysdykcji, gdzie należy opodatkować osiągane przychody/dochody. Konsekwentnie mając na uwadze racjonalność ustawodawcy, który jak zostało wskazane powyżej w art. 3 ust. 3 Ustawy CIT, wyodrębnił dwie sytuacje (tj. osiąganie dochodów w związku z posiadaną nieruchomością oraz osiąganie dochodów z wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Polski za pośrednictwem zagranicznego zakładu), należy stwierdzić, iż obowiązek podatkowy na gruncie Ustawy CIT powstaje w związku z posiadaniem aktywów w Polsce, w postaci Nieruchomości, a nie w związku istnieniem zakładu.

Analogiczne rozróżnienie zostało dokonane na gruncie przepisów UPO, która osiąganie przychodów/dochodów z nieruchomości (w tym poprzez jej zbycie) reguluje w art. 6 i art. 13 UPO, a do kwestii zakładu oraz zysków przedsiębiorstw odnoszą się odrębne przepisy, tj. art. 5 i art. 7 UPO.

Po trzecie, Nieruchomość nie ma jakiejkolwiek samodzielności by móc prowadzić przedsiębiorstwo, bowiem jest przedmiotem, a nie podmiotem praw i obowiązków. Także wszelka korespondencja jest adresowana bezpośrednio do siedziby Spółki Osobowej w Niemczech.

Co prawda, art. 5 ust. 2 UPO wskazuje, iż określenie „zakład” obejmuje w szczególności: a) miejsce zarządu, b) filię, c) biuro, d) fabrykę, e) warsztat i f) kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu ziemnego, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych, niemniej należy to odczytywać przez pryzmat aktywnego prowadzenia działalności przedsiębiorstwa w danym miejscu charakteryzującym się stałością.

Jak wskazuje pkt 12 Komentarza do art. 5 ust. 2 tego rodzaju miejsca mogą stanowić zakład jedynie, gdy spełniają definicję zawartą w art. 5 ust. 1 - a więc m.in. gdy prowadzona jest przez nie działalność przedsiębiorstwa. Konsekwentnie uznanie aktywa w postaci Nieruchomości za filię/biuro Spółki Osobowej bądź jej Komandytariusza (o czym niżej) w Polsce pozostanie nieistotne tak długo, jak długo nie będzie prowadzona w sposób aktywny (a nie pasywny) za jej pośrednictwem działalność gospodarcza przedsiębiorstwa. Na terytorium Polski Spółka Osobowa osiąga wyłącznie pasywne przychody/dochody z tytułu Nieruchomości położonej w Polsce. Truizmem jest stwierdzenie, iż Nieruchomość posiada charakter stałości. Niemniej zdaniem Wnioskodawcy nie spełnia ona przesłanek do uznania jej za placówkę, za pośrednictwem której prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.

Również dla Wspólników (w zakresie niniejszego wniosku Komandytariusza) Nieruchomość nie stanowi zakładu w rozumieniu przepisów UPO. Komandytariusz, w przeciwieństwie do Komplementariusza, uczestniczy w wyniku Spółki Osobowej (jest uprawniony do zysku wypracowanego przez Spółkę). Zatem Nieruchomość nie stanowi zakładu Komandytariusza, którego zyski opodatkowane są na gruncie Ustawy CIT jako dochody z położonej na terytorium Polski nieruchomości, a nie faktu posiadania zakładu. Zdaniem Wnioskodawcy, Komandytariusz mógłby mieć zakład w przypadku posiadania udziałów w polskiej spółce osobowej, niemniej taka sytuacja nie ma miejsca we wskazanym stanie faktycznym.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy nie można uznać że Nieruchomość stanowi zakład Komandytariusza (w rozumieniu UPO).

Co więcej, nawet jeśli przyjąć, iż Komandytariusz posiada zakład to należy podkreślić, iż zarządzanie Nieruchomością (property management) dokonywane jest przez niezależnego przedstawiciela w ramach jego zwykłej działalności (outsourcing czynności związanych z zarządzaniem Nieruchomością). Zgodnie z art. 5 ust. 6 UPO nie uważa się, że przedsiębiorstwo posiada zakład w Umawiającym się Państwie tylko z tego powodu, że prowadzi ono w tym Państwie działalność poprzez maklera, komisanta albo innego niezależnego przedstawiciela pod warunkiem, że takie osoby działają w ramach swojej zwykłej działalności.

Zgodnie z pkt 38.3 Komentarza do art. 5 ust. 6 zwyczajowo niezależny przedstawiciel odpowiada wobec przedsiębiorstwa, które reprezentuje, za wyniki swojej pracy, przy czym sposób, w jaki wykonuje pracę, nie podlega kontroli. Nie jest on poddany szczegółowym instrukcjom przedsiębiorstwa, które reprezentuje, jeżeli chodzi o sposób prowadzenia działalności. Fakt, że przedsiębiorstwo korzysta ze specjalnych umiejętności i wiedzy przedstawiciela, jest wskazówką jego niezależności. W tym miejscu Wnioskodawca zaznacza, iż Nieruchomość zarządzana jest przez podmiot specjalizujący się w zarządzaniu Nieruchomością.

Podsumowując, Komandytariusz za pośrednictwem Spółki Osobowej:

posiada miejsce (aktywo), które ma stały charakter, ale

miejsce to nie stanowi stałej placówki Spółki Osobowej ani Komandytariusza,

poza przychodem (dochodem) osiąganym z Nieruchomości, co regulują odrębne przepisy, nie prowadzi poprzez to stałe miejsce innej działalności,

czynności wykonywane w Polsce związane z Nieruchomością (tzw. property management) są wykonywane przez podmiot trzeci, z którym Spółka Osobowa zawarła stosowną umowę,

Komandytariusz za pośrednictwem Spółki Osobowej co najwyżej ekonomicznie osiąga dochody, które są opodatkowane na terytorium Polski ze względu na położenie tego aktywa zgodnie z art. 6 UPO lub art. 13 UPO.

Spółka Osobowa stanowi spółkę transparentną podatkowo zarówno na gruncie polskich, jak i niemieckich przepisów podatkowych. W konsekwencji dochód osiągany przez Spółkę Osobową przypisywany jest odpowiednio Wspólnikom Spółki Osobowej mającym prawo do udziału w zysku/majątku Spółki Osobowej, tj. Komandytariuszowi Spółki Osobowej i opodatkowany na jego poziomie.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż działania podejmowane przez Spółkę Osobową na terytorium Polski, polegające wyłącznie na osiąganiu dochodów z majątku nieruchomego (Nieruchomości) położonego w Polsce bez stosownej nadbudowy korporacyjnej nie kreują zagranicznego zakładu dla Komandytariusza Spółki Osobowej – osiąga on jedynie, za pośrednictwem Spółki Osobowej, pasywne dochody z Nieruchomości położonej w Polsce.

Ad 2)

Przepisy w zakresie cen transferowych mają zastosowanie do osób fizycznych, osób prawnych lub jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej oraz zagranicznych zakładów (art. 11a ust. 1 pkt 2 Ustawy CIT). Wnioskodawca powziął wątpliwości czy w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym w przypadku wystąpienia transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym wystąpi konieczność wypełnienia obowiązków w zakresie cen transferowych.

Zgodnie z art. 11k Ustawy CIT, podmioty powiązane są obowiązane do sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych za rok obrotowy w celu wykazania, że ceny transferowe zostały ustalone na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane. Niemniej warunkiem koniecznym do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych jest wystąpienie transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym, której wartość, pomniejszona o podatek od towarów i usług, przekracza w roku obrotowym progi dokumentacyjne wskazane w art. 11k ust. 2 Ustawy CIT.

W myśl art. 11a ust. 4 Ustawy CIT, za podmioty powiązane należy uważać:

podmioty, z których jeden podmiot wywiera znaczący wpływ na co najmniej jeden inny podmiot, lub
podmioty, na które wywiera znaczący wpływ:
- ten sam inny podmiot lub
- małżonek, krewny lub powinowaty do drugiego stopnia osoby fizycznej wywierającej znaczący wpływ na co najmniej jeden podmiot, lub
spółkę niemającą osobowości prawnej i jej wspólników, lub
podatnika i jego zagraniczny zakład, a w przypadku podatkowej grupy kapitałowej – spółkę kapitałową wchodzącą w jej skład i jej zagraniczny zakład.

Z kolei art. 11a ust. 1 pkt 2 Ustawy CIT definiuje „podmiot” jako osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej oraz zagraniczny zakład.

W związku z faktem, iż zgodnie ze stanowiskiem przedstawionym w odpowiedzi na pytanie 1, zdaniem Wnioskodawcy, Komandytariusz nie posiada zakładu zagranicznego w Polsce, nie jest on zobowiązany do stosowania przepisów w zakresie cen transferowych, w tym do sporządzenia dokumentacji cen transferowych. Przepisy w zakresie cen transferowych mają zastosowanie do osób fizycznych, osób prawnych lub jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej oraz zagranicznych zakładów, a w przedstawionej sytuacji Komandytariusz jest podmiotem prawa niemieckiego i nie posiada zagranicznego zakładu w Polsce.

W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie 1, tj. w przypadku stwierdzenia, iż w związku z osiąganiem dochodów z Nieruchomości w Polsce powstaje zakład zagranicznego przedsiębiorcy oraz w przypadku wystąpienia czynności podlegających dokumentacji cen transferowych, zdaniem Wnioskodawcy obowiązek sporządzenia dokumentacji cen transferowych będzie ciążył wyłącznie na Komandytariuszu Spółki Osobowej (który jako jedyny osiąga udział w zyskach Spółki Osobowej).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres podmiotowy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1406, z późn. zm.; dalej: „updop”) jest ściśle związany z instytucją ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego. Powstanie obowiązku podatkowego wyznacza bądź siedziba lub zarząd usytuowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zasada rezydencji), bądź też osiąganie dochodów na tym terytorium (zasada źródła). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma swoją siedzibę lub zarząd, co oznacza opodatkowanie dochodu uzyskanego w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 updop, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 3 ust. 3 updop, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
4a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;
tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;
niezrealizowanych zysków, o których mowa w rozdziale 5a.

Na podstawie art. 3 ust. 5 ww. ustawy, że za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (spółka posiadająca siedzibę w Niemczech, odpowiednik polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością) jest Komandytariuszem spółki B.

Spółka Osobowa jest zarejestrowana w Polsce jako podatnik VAT czynny. W 2016 r. Spółka Osobowa nabyła od D. nieruchomość gruntową wraz z pozostałymi składnikami majątkowymi, w tym budynkiem biurowym (dalej: „Nieruchomość”). Spółka Osobowa nie zatrudnia pracowników.

Przedmiotem zainteresowania jest ustalenie, czy w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej powstanie zakład Wnioskodawcy, Komandytariusza Spółki Osobowej.

Zgodnie z art. 4a pkt 11 ustawy o CIT, zagraniczny zakład oznacza:

stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,
plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,
osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje

– chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Polska stanowi inaczej.

Zatem ta definicja ma zastosowanie tylko w przypadku, gdy właściwa umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Polska, nie stanowi inaczej.

Stosownie do art. 91 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483), ratyfikowana umowa międzynarodowa, po jej ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej, stanowi część krajowego porządku prawnego i jest bezpośrednio stosowana, chyba że jej stosowanie jest uzależnione od wydania ustawy.

Uwzględniając fakt, że kwestia wykreowania zakładu na terytorium Polski będzie rozpatrywana w odniesieniu do Wnioskodawcy będącego spółką niemiecką, zatem w tym zakresie należy odwołać się do przepisów Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisana w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz.U. z 2005 r., Nr 12, poz. 90 z późn. zm., dalej „UPO Polska-Niemcy” lub „UPO”).

Na podstawie art. 5 ust. 1 UPO Polska-Niemcy, w rozumieniu niniejszej umowy określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.

W myśl art. 5 ust. 2 UPO Polska-Niemcy określenie „zakład” obejmuje w szczególności: a) miejsce zarządu, b) filię, c) biuro, d) fabrykę, e) warsztat i f) kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu ziemnego, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.

Zgodnie z art. 5 ust. 4 UPO Polska-Niemcy, bez względu na poprzednie postanowienia tego artykułu, określenie „zakład” nie obejmuje:

użytkowania placówek, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub dostarczania dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa;
utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub dostarczania;
utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu obróbki lub przerobu przez inne przedsiębiorstwo;
utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;
utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym;
utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia któregokolwiek rodzaju działalności, o których mowa pod literami od a) do e), pod warunkiem jednak, że całkowita działalność stałej placówki, wynikająca z takiego połączenia rodzajów działalności, ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy.

W myśl art. 5 ust. 5 UPO, jeżeli osoba, z wyjątkiem niezależnego przedstawiciela w rozumieniu ustępu 6, działa w imieniu przedsiębiorstwa oraz posiada i zwyczajowo wykonuje pełnomocnictwo do zawierania umów w Umawiającym się Państwie w imieniu przedsiębiorstwa, to uważa się, że przedsiębiorstwo to, bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu, posiada zakład w tym Państwie w zakresie prowadzenia każdego rodzaju działalności, który osoba ta podejmuje dla przedsiębiorstwa, chyba że czynności wykonywane przez tę osobę ograniczają się do rodzajów działalności, wymienionych w ustępie 4, które gdyby były wykonywane za pośrednictwem stałej placówki nie powodowałyby uznania tej placówki za zakład na podstawie postanowień tego ustępu.

Zgodnie z art. 5 ust. 6 UPO, nie uważa się, że przedsiębiorstwo posiada zakład w Umawiającym się Państwie tylko z tego powodu, że prowadzi ono w tym Państwie działalność poprzez maklera, komisanta albo innego niezależnego przedstawiciela pod warunkiem, że takie osoby działają w ramach swojej zwykłej działalności.

Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania jest zespołem norm kolizyjnych mających na celu rozgraniczenie praw dwóch państw do opodatkowania danego przysporzenia. Umowy takie nie kreują jednak samodzielnie obowiązku podatkowego.

Jak wynika z opisu sprawy Spółka Osobowa nie posiada na terytorium Polski stałej placówki ani nie prowadzi np. budowy. Stąd też warunki wynikające z lit. a i b art. 4a pkt 11 updop (art. 5 ust. 1 UPO) nie będą miały zastosowania. Jednak mając na uwadze, że Spółka Osobowa będzie w Polsce korzystać z usług Zarządcy Nieruchomości należy zbadać, czy w takim wypadku nie dojdzie do powstania zakładu na mocy art. 4a pkt 11 lit. c upodp (art. 5 ust. 5 UPO). Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka Osobowa, Zarządca Nieruchomości oraz Komandytariusz zawarli umowę o zarządzanie Nieruchomością z niezależnym przedstawicielem (działającym w ramach jego zwykłej działalności), na podstawie której Zarządca Nieruchomości świadczy następujący zakres usług:

Komercyjne zarządzanie nieruchomością tj. m.in. wsparcie najemców, wsparcie właściciela nieruchomości w zakresie informowania w sprawach dotyczących nieruchomości, uruchomienie i anulowanie usług np. mających na celu utrzymania czystości w budynku oraz terenów zielonych, reprezentacja interesów właściciela, zarządzanie depozytami, fakturowanie kosztów eksploatacji i ogrzewania, korygowanie wysokości czynszu oraz opłat eksploatacyjnych, przekazanie i odbiór lokalu, zarządzanie ubezpieczeniami, wsparcie w zakresie ustalania strategii wynajmu;

Zarządzanie nieruchomością pod względem technicznym, tj. m.in. zawieranie umów z usługodawcami w zakresie bieżących napraw i utrzymania Nieruchomości, zlecanie i monitorowanie prac konserwacyjnych oraz związanych z wydatkami inwestycyjnymi, prowadzenie czynności w sprawach gwarancyjnych. Co do zasady swobodne działanie Zarządcy Nieruchomości w zakresie angażowania zewnętrznych podmiotów (np. na potrzebę wykonania bieżącej naprawy) jest ograniczone wartością usługi, tj. usługi o wartości powyżej 20 000 PLN (netto) wymagają dodatkowej akceptacji ze strony Spółki Osobowej:

Czynności w zakresie prowadzenia księgowości, tj. m.in. pobieranie czynszów oraz dodatkowych opłat, egzekucja długów, przekazywanie danych dla potrzeb sporządzenia deklaracji podatkowych oraz sprawozdań finansowych, sprawdzanie i akceptowanie faktur;

Czynności w zakresie raportowania, tj. m.in. przygotowanie rocznego budżetu, raportowanie i przekazywanie danych z systemu księgowego (...).

Wnioskodawca wskazał, że umowy z najemcami nie są negocjowane i podpisywane przez Zarządcę Nieruchomości. Zarządca nie jest odpowiedzialny za proces wynajmu i poszukiwanie potencjalnych najemców. Jeżeli powstanie konieczność takiego działania, to Wnioskodawca zleci takie zadania profesjonalnej agencji. Zarządca Nieruchomości może jedynie wspierać Wnioskodawcę w dostarczeniu niezbędnych informacji o Nieruchomości. Działania Zarządcy będą podlegać weryfikacji przez Spółkę Osobową, w tym celu będą organizowane 2 spotkania informacyjne w ciągu roku, oraz comiesięczne konferencje telefoniczne. Zarządca Nieruchomości świadczy swoje usługi także na rzecz podmiotów niepowiązanych z Wnioskodawcą i Spółką Osobową. Wnioskodawca wskazał, że w odniesieniu do Nieruchomości w Polsce, kluczowe decyzje finansowe są podejmowane na terytorium Niemiec. Spółka Osobowa będąca właścicielem Nieruchomości nie posiada w Polsce biura i nie zatrudnia pracowników.

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności oraz odnosząc je do mających zastosowanie w sprawie przepisów prawa należy stwierdzić, że polska spółka z o.o. może zostać uznana za niezależnego przedstawiciela. Zatem w przedmiotowej sprawie na terenie Polski nie powstanie zagraniczny zakład.

Podsumowując, należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym działania podejmowane przez Spółkę Osobową polegające na nabyciu, wynajmie i eksploatacji Nieruchomości oraz zarządzaniu tą Nieruchomością nie kreują w Polsce zagranicznego zakładu dla Komandytariusza należy uznać za prawidłowe.

Ad. 2

Ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193) zmieniono przepisy m.in. w zakresie cen transferowych. Od 1 stycznia 2019 r. zasady dokumentacji cen transferowych ujęte zostały w Rozdziale 1a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2020 r., poz. 1406, ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”, „updop”).

Zgodnie z art. 11k ust. 1 ustawy o CIT, podmioty powiązane są obowiązane do sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych za rok obrotowy w celu wykazania, że ceny transferowe zostały ustalone na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.

Na podstawie art. 11a ust. 1 pkt 2, ilekroć w rozdziale 1a jest mowa o podmiocie – oznacza to osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości pranej oraz zagraniczny zakład.

W myśl art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, ilekroć w rozdziale 1a jest mowa o podmiotach powiązanych, oznacza to:

podmioty, z których jeden podmiot wywiera znaczący wpływ na co najmniej jeden inny podmiot, lub
podmioty, na które wywiera znaczący wpływ:
- ten sam inny podmiot lub
- małżonek, krewny lub powinowaty do drugiego stopnia osoby fizycznej wywierającej znaczący wpływ na co najmniej jeden podmiot, lub
spółkę niemającą osobowości prawnej i jej wspólników, lub
podatnika i jego zagraniczny zakład, a w przypadku podatkowej grupy kapitałowej – spółkę kapitałową wchodzącą w jej skład i jej zagraniczny zakład.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie mógłby znaleźć art. 11a ust. 1 pkt 4 lit. d ustawy o CIT, jednakże mając na uwadze, iż na terytorium Polski nie powstanie zagraniczny zakład w związku z działaniami podejmowanymi przez Spółkę Osobową polegającymi na nabyciu, wynajmie oraz eksploatacji Nieruchomości oraz zarządzaniu tą Nieruchomością, Komandytariusz nie będzie zobowiązany do stosowania przepisów w zakresie cen transferowych, w tym do sporządzenia dokumentacji cen transferowych.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 należy zatem uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin